Sport
King Carl
duldt geen
tegenspraak
Gianni Bugno: en straks ook de Tour
Kneets' aanpak
leidt tot zilver
Erik de Bruin in finale
Maandag 26 augustus 1991
NIEUWSUN
Nieuwtje van Hesp mislukt
WAALWIJK - Ruud Hesp, de doelman van Fortuna Sittard, dacht
zich gistermiddag in het duel met RKC (2-2) onsterfelijk te ma
ken en een plaats in de voetbalgeschiedenis te krijgen door een
nog nooit vertoond foefje te introduceren. Hij maakte zich even
wel onsterfelijk belachelijk.
ij een indirecte vrije trap in het strafschopgebied van Fortuna
ging de doelman pal achter de door Fortuna op acht meter van
het lege doel geformeerde muur staan. Brands speelde terug op
Decheiver en Hesp stormde vervolgens naar voren om de bal,
zoals bij hockey, te onderscheppen. Decheiver, ook niet gek, til
de de bal over de muur en de doelman heen in het lege doel. Het
duel eindigde gelijk: 2-2.
Knetemann als brokkenpiloot
STUTTGART - De proeve van bekwaamheid als bondscoach leg
de hij bijna cum laude af. Voor het rij-examen zou Gerrie Knete
mann gisteren gezakt zijn.
De door de organisatie van het WK beschikbaar gestelde Fiat zag
er na afloop uit alsof hij op de kermis tussen de botswagens had
gefigureerd. Het rechter spatbord was ingedeukt en zat vol kras
sen, de linker koplamp was beschadigd en de buitenspiegel aan
de linkerzijde shing er bij.
„Ik breng die auto niet terug", grinnikte de Kneet. „Ik was waar
schijnlijk een beetje nerveus. De schade is onstaan doordat ik in
het begin te snel de renners wilde helpen toen spmmigen pech
kregen."
Wereldrecord voor Egerszegi
ATHENE - De Hongaarse Krisztina Egerszegi heeft op de slotdag
van de strijd om de Europese zwemtitels in Athene het wereldre
cord op de 200 meter rugslag verbeterd. In de eindstrijd kwam
zij tot 2.06,62, een verbetering van de prestatie van de Ameri
kaanse Betsy Mitchell met bijna twee seconden: 2.08,60.
Jan Timman tegen Joesoepov
BRUSSEL - Jan Timman treft in de halve finales van het kandi
datentoernooi Artoer Joesoepov. In de andere tweekamp spelen
Anatoli Karpov en de Brit Nigel Short tegen elkaar. Dat was het
resultaat van de gisteravond in Brussel verrichte loting. De par
tijen worden in april in nog nader te bepalen plaatsen gespeeld.
Erik de Bruin heeft afgelopen
nacht met zijn tweede worp
over 63.34 meter de WK-finale
bereikt van het discuswerpen.
Hoewel de kwalificatie-eis 64
meter bedroeg, kon Nederlands
enige medaille-kandidaat de
derde beurt laten schieten. Al
leen de Duitsers Schmidt
(65.18), Riedel (65.30) en de Rus
Schevchenko (63.70) kwamen
verder. De beste twaalf treden
morgen aan in de eindstrijd.
De Bruin zelf was na zijn eer
ste optreden in Tokyo overigens
niet al te optimistisch. „Eerlijk
gezegd voel ik me niet in top
vorm. Met de techniek en de
snelheid zit het wel snor, maar
ik mis kracht. Dat merkte ik de
laatste weken op de training al,
de halters gaan niet meer zo
makkelijk omhoog."
CARL LEWIS SLOEG op
het beslissende moment
weer toe. Goud op de
sprint en een nieuw we
reldrecord.
De dagen voor Carl Lewis als atleet zijn nog lang niet ge
teld. Hoewel de koning van de sprint al drie jaar op een
wiebelende troon zit, duldt hij op het uur van de waar
heid geen tegenspraak. Zelfs niet van wereldrecordhou
der Leroy Burrell, die zijn kameraad en concurrent dit
seizoen drie keer klopte en zich gisteren in de WK-finale
met tweehonderdste verbeterde. Lewis scoorde 9.86, hij
werd opnieuw de snelste man aller tijden.
vier Japanse sumuo-worstelaars
ooggetuige van de happening.
„Dit keer moest ik het opnemen
tegen schone atleten. Maar ik
wist wel dat het een zware job
zou worden. Gezien de tijden in
de halve finale had de nieuwe
wereldkampioen een tijd nodig
van onder de 9.90. Met die in
stelling ben ik vertrokken".
Op het oog reageerde Lewis
zoals gebruikelijk bij hem traag
op het startschot, want Burrell,
Mitchell en Christie bleven de
zevenvoudig Olympisch kam
pioen tot diep in de slotfase
voor. „Toch ben ik volgens mijn
coach Tom Tellez ongelooflijk
snel vertrokken. Alleen: de an
dere jongens moeten het 60-
meter-record hebben vermor
zeld. Vandaag heeft iedereen
zichzelf overtroffen. Al had ik de
laatste tien meter van de race
kennelijk nog een extraatje in
petto".
Mokerslag
De glijvlucht van Lewis moet
Burrell vlak voor de eindstreep
als een mokerslag hebben ge
troffen. De onttroonde wereld
recordhouder, half blind aan
een oog, meende tot vijf meter
voor de finish de wedstrijd in
zijn zak te hebben. „Door mijn
handicap zag ik Carl niet aan
komen. Toen ik hem plotseling
naast me zag, was het hopen en
bidden. Het is onwaarschijnlijk
hoe relaxed Carl de laatste tien
meter heeft gelopen".
Ook volgens Lewis maakte
GPD-VERSLAGGEVER
Het WK in Tokyo is nauwelijks
aan de gang, maar een grootse
re apotheose als bij het ko
ningsnummer is de komende
zeven dagen bijna onmogelijk.
Zes finalisten liepen hun per
soonlijk record aan flarden, ter
wijl de Canadees Bruny Surin
zijn beste score evenaarde. Al
leen hekkesluiter Robson da Sil-
va uit Brazilië bleef onder zijn
kunnen. Lewis, Burrell, Dennis
Mitchell, Europees recordhou
der Linford Christie, Frank Fre
dericks en Ray Stewart doken in
volgorde van aankomst royaal
onder de ooit magische grens
van tien seconden.
Verrast
King Carl was niet verrast over
de supersnelle tijden. Een dag
eerder had een rugwind van 4.3
meter per seconde de in bla
kende vorm stekende outsider
al naar 9.80 geblazen. Alleen
Ben Johnson (9.79) en hijzelf
(9.78, rugwind 5.2 meter per se
conde) waren ooit sneller. De
tijd van Johnson uit '88 in Seoul
werd door zijn dopegebruik uit
de boeken geschrapt, zoals dat
ook gebeurt bij prestaties gele
verd met een meewind van 2.1
meter per seconde of meer.
„De vorige keer ben ik door
de drugs geklopt", gaf Lewis
Johnson, i
nishlijn e;
i de buurt van de fi-
in gezelschap van
Carl Lewis, in het bezit van
strever Leroy Burrell in zijn
tien procent
verschil uit tussen winnen en
verliezen. De 30-jarige Texaan
vergeleek het scenario met dat
in New York, toen Burrell op 14
juni tijdens de Amerikaanse
trials het wereldrecord op 9.90
bracht en Lewis daar driehon
derdste op moest toegeven.Al
wereldrecord én de Amerikaanse vlag, houdt na de superrace tegen-
leen toen waren de eerste tien
meter beslissend, en nu de
laatste tien meter".
Of Burrell daar op had gere
kend? De zes jaar jongere
krachtpatser gaf daar geen
rechtstreeks antwoord op. „Ik
kan maar één reden bedenken
ik geen wereldkam
pioen ben geworden: omdat
Carl 9.86 liep". Hoewel hij zich
zaterdag in de series niet happy
voelde en de bui zelfs zag han
gen, kon Burrell een dag later
weer de hele wereld aan. In de
halve finale liep hij 9.94, een
honderdste langzamer dan zijn
rivaal. „En ik heb natuurlijk ook
een fantastische finale gelopen,
sneller dan het wereldrecord.
Maar Carl deed ook mee, hè".
Burrell roemde vooral de
souplesse van zijn trainings
maat. wiens hoge knieheffing
hem af en toe jaloers maakt.
„Mijn start mag explosief zijn, ik
mag een jump kunnen maken
in de startblokken, eenmaal op
gang moet ik werken. Carl is in
staat zijn topsnelheid langer
vast te houden".
Vegetariër
De benen hebben het inder
daad gedaan in Tokyo, bena
drukte Lewis. Hoewel hij een
jaar geleden vegetariër werd en
sinds kort vederlichte (115
gram) slofjes met tien hardplas-
tic spikes draagt, doet Lewis die
veranderingen af als bijzaken.
„Ik wil ook niet horen dat het
tartan hier zo bijzonder is. De
kwestie is simpel: een snelle ra
ce wordt alleen gelopen door
snelle atleten. En in deze finale
stonden de beste sprinters van
de wereld. In vorm ook nog."
Lewis zou Lewis niet zijn als
hij God, zijn familie en de Santa
Monica-club niet bij zijn succes
betrok. „Zonder inspiratiebron
nen kan een mens weinig uit
richten. Ik weet zeker dat mijn
vader deze race vanuit de hemel
heeft gezien, en dat hij trots op
me is. Oh gush, dat maakt me
zo nederig", stamelde Lewis,
waarna hij zijn tranen de vrije
loop liet. Met de handen voor
het gezicht: „Ik haat dit, ik haal
dit. Maar als ik aan dat alles
denk, kan ik echt mijn ogen niet
droog houden".
Sentimenteel
Lang wilde Lewis overigens niet
sentimenteel doen over zijn
verbluffende optreden. „Ik ga
hier nog een paar uurtjes van
genieten. Dan richt ik mijn vi
zier op donderdag, wanneer het
verspringen begint. Ook op dat
nummer heb ik een titel te ver
dedigen, en wat te denken van
de estafette zondag. Met Bur
rell, Mitchell en Cason verwacht
ik een superrace".
Burrell, die zich vandaag al
weer prepareerde op de 200
meter, voorspelt op de slotdag
van het toernooi opnieuw een
wereldrecord op de 4 x 100. „Ik
heb ooit met een gekke bek ge
zegd dat we beneden de 37 se
conden kunnen lopen. Gezien
de tijden van vandaag neem ik
dat nog serieus ook".
GPD-VERSLAGGEVER
Emotioneel kan Gianni Bugno
dus ook zijn. Al duurde het
maar heel even. De laatste vijf
meter van de adembenemende
sprint-met-vier op het WK voor
wielerprofs, gisteren in Stuttg
art. Drie, vier seconden, langer
niet.
Bugno keek in een flits naar
rechts - Indurain was geklopt
Hij stuurde zijn ooghoeken ook
nog een fractie naar links -
Rooks zat al te ver. En van de
Colombiaan Mejia had hij so
wieso al weinig te vrezen.
Hij zette zich recht, klapte in
zijn handen als een blij, verrukt
kind. Campione del Mondo! De
hoogste rang voor een eendags-
renner. Zilveren Rooks reikte
nog tot aan zijn voorwiel, maar
topcoureurs hebben timmer
mansogen.
Uitbundig
„Waarom ik zo uitbundig was?
Ik heb al zo dikwijls gewonnen
zonder te juichen, afgelopen
Tour op l'Alpe d'Huez nog, dat
ik het dit keer eens anders wilde
doen."
Gianni Bugno, 27 jaar geleden
in het Zwitserse Brügg geboren,
waar zijn vader werk zocht over
de Zwitserse grens, die Bugno
had de rol van topfavoriet volle
dig waargemaakt. Gelijk Van
Moorsel zaterdag, al ontmoétte
hij meer tegenstand en duurde
de onzekerheid tot de laatste
decimeters.
1.Bugno, 2.Rooks, 3.1ndurain
- terwijl de 'Fratelli d'Italia' uit
de speakers schalde werd het
podium bevolkt door drie van
de nuchterste renners van het
actuele peloton. Ze doen hun
werk tegen een riante vergoe
ding, koersen als het zo uitkomt
op alle terrein, maar hebben de
uitstraling van een zwerfkei
zonder titel.
Denk je dat de mensen van
Bugno houden, zoals ze dat van
jou hebben gedaan - luidde de
vraag aan Francesco Moser, een
van de nu veertien Italianen die
een wereldtitel grepen, en te
vens materiaalsponsor van de
ploeg-Bugno.
Moser lacht, zoals hij als me
gaster altijd heeft gelachen. „De
tifosi houden misschien meer
van het type-Moser. Maar het
zijn de uitslagen die de waarde
schiedenis bepalen."
Bugno houdt niet van alle
quasi-adoratie noch van de
plichtplegingen die een 'cam-
pionissimo' overvallen. Hij is de
kampioen van de schemerlamp,
niet die van het spotlight. Al
onttrekt hij zich binnen het Ita
liaanse wielrennen ook weer
niet aan zijn verantwoordelijk
heid.
Hij wilde kopman zijn, duld
de na de Italiaanse 'premondia-
le' in Veneto, met overwinnin
gen voor Argentin en Chiap
pucci, ook die twee voorzichtig
in zijn buurt, maar regisseerde
het WK wel zo, dat hij als laatste
speerpunt kon worden uitge
speeld.
Ook vorig jaar waren de Itali
anen de sterksten geweest,
maar zakten de kopmannen
taktisch finaal door de mand;
kon Bugno nog net aan het po
dium hangen voor een bronzen
plak. In 'Schwabertland' deugde
stukken beter.
Drie nuchtere jongens bijeen op het pdium. Links zilveren medaille winnaar Steven Rooks, midden wereldkampioen Gianni Bugno en rechts Tour
winnaar Micguel Indurain. »fotoepa
Vlag
De opponenten van Argentin
kregen een meevaller, toen de
eendagskampioen al in de
tweede ronde letterlijk werd op
gerold door een Italiaanse vlag,
die te ver over een balustrade
hing. Bugno: „Ik heb halfkoers
geïnformeerd hoe het met hem
was - we konden ons plan trek
ken. Hij voelde zich uitgescha
keld." Argentin finishte niet
Waarna het de beurt was aan
Chiappucci, een tijdje op sjouw
met groepjes van twaalf en van
zes; aan Lelli, Gianelli, Giovan-
netti, Cassani - eveneens wa
kend over de ernst van nieuwe
ontsnappingen.
Op het meer vervelende dan
wervelende Stuttgarter parkoers
kwamen, na heel veel getouw
trek, uiteindelijk 37 renners los
van de rest, met zes Italianen,
vijf Fransen, drie Nederlanders,
drie Belgen, drie Spanjaarden,
drie Colombianen en nog wat
ongeregelde een- of tweelingen.
De Italianen wilden de koers
in handen, en klemden hem
ook stevig vast. Bugno: „Ik heb
Chiappucci en Fondriest ge
vraagd of zij nog wat voor me
konden doen." Bij 'CC' was het
beste eraf, maar Fondriest ver
tolkte zijn rol van 'buitenlander'
(immers: ploeg-Post) zeer loy
aal.
Het is dat zijn vluchtgenoot
Mare Madiot niet de volle 100
percent wilde rijden, anders wa
ren ze misschien wel weggeble
ven. Nu corrigeerden Delgado,
Theunisse en Gölz de halve mi
nuut in de laatste 'klim' be
kwaam. De klim mocht die
naam eigenlijk niet hebben,
maar het stijgingspercentage
was groot genoeg, en de kilo
meters wogen voldoende zwaar
om slechts zeer select naar de
allerhoogste versnelling over te
schakelen. Met Indurain, Bug
no, Rooks, bij wie ook Mejia
nog aansluiting vond.
Gevieren vonden ze dit kwar
tet van beslissend gewicht De
ambitieuze Fransen waren uit
geschakeld. Bugno: „Het had
geen zin het eerste peloton te
laten terugkomen, er lag voor
drie van de vier een medaille
klaar." De Italiaan uit een
dorpje buiten Milaan had al va
ker sprints op de macht gewon
nen; hij maakte ook in deze
geen fout.
Geen akkoordje met Indurain,
om zeker te zijn Rooks te elimi
neren? Bugno: „Nee. Dat doe je
niet in een WK. Ik moest even
denken aan de sprint van Kne
temann met Moser in 1978...
Hoe iets kan fout lopen. Je hebt
nooit garanties. Ik voelde me
sterk, dan heb je geen deals no
dig."
Van de 300.000 toeschouwers
in Stuttgart was misschien een
derde Italiaans getint. Een deel
daarvan weer omstuwde de ce
remonie, klapte en zong harts
tochtelijk met de hymne mee.
In de catacomben van het
Neckar Stadion kreeg Bugno
twee klapzoenen van de coach
van de Squadra Azzurri, Alfredo
Martini (70 jaar, 17e WK, 5e
maal goud!). Buiten wachtten
duizenden tifosi, die hem
meteen op de schouders hesen.
Hij wilde er nauwelijks aan toe
geven; dit soort passie is hem
volledig vreemd. Moser „Hij is
eigenlijk een anti-Italiaan."
Of hij nu een compleet cou
reur is - Giro op zak, etappes in
Giro en Tour, drie wereldbeker-
klassiekers, Italiaans kampioen,
en nog heel wat meer moois.
Bugno, zichzelf weer volledig
onder controle: „Dit kan mijn
tweede plaats in de Tour niet
vergulden. Pas als je de Tour
wint ben je een compleet cou
reur. Maar het begint er op te
lijken."
STUTTGART GPD
Inwendig zag je hem glimmen
van trots, Gerrie Knetemann.
Die zilveren plak van Steven
Rooks, daar kun je als debute
rend bondscoach mee voor de
dag komen. Hij wilde er alleen
geen woord van hebben en
slaagde erin zijn emoties voor
zich te houden. Al waren in zijn
glinsterende oogjes spoortjes
van trots zichbaar.
„Of ik een voldaan gevoel
heb? Dat hou ik liever even voor
mezelf. De tijd is geweest dat ik
tot tranen toe bewogen raak,"
probeerde Knetemann het suc
ces van zijn oranjeploeg te rela
tiveren temidden van de chaos
die na een belangrijke wieler
wedstrijd immer losbarst. Want,
het vice-wereldkampioenschap
dat Rooks in Stuttgart ten deel
viel, was toch vooral het resul
taat van Knetemann's harts
tochtelijke aanpak.
De geboren Amsterdammer
(41) gooide zijn ziel en zaligheid
in het werk, dat hij op onbezol
digde basis voor de KNWU ver
richt. Deed bij de in de regel
koele, voor klinkende munt fiet
sende profs, een beroep op het
oranjegevoel. Natuurlijk, de
poen bleef niet onbesproken en
er kwam een recordbedrag van
drie ton in de premiepot te
recht Daar wil je wel even hard
voor trappen. Maar. zo weet
Knetemann uit ervaring, met
geld alleen kom je er niet in een
wereldkampioenschap. De
geest moet ook in de fles zitten
en dat heeft 'De Kneet' hem
toch maar eventjes geflikt.
Voor het belang en de een
heid offerde zelfs Erik Breukink
zich op. Beter kon de eenheid in
het Nederlands twaalftal niet
worden verwoord. Een kopman
van de ene ploeg (PDM) die
voor deze gelegenheid de spit
sen van de concurrentie, zijnde
Theunisse (TVM), Rooks en
Maassen (beiden Buckler) een
mentaal duwtje in de rug geeft.
F.n zowaar, het werkte ook nog.
Op het moment dat het gevecht
om de prijzen serieus werd in
gezet en de knechten voor hun
bewezen diensten werden be
dankt. meldden zich zowel
Theunisse. Maassen als Rooks
aan het front. Knetemann: „Wc
hadden de kwaliteiten en als je
die wilt benutten, moet je een
paar dingetjes doen."
Vandaar dat Knetemann he
mel en aarde bij zijn internatio
nals heeft bewogen om toch
vooral oog te hebben voor het
landsbelang. Die gevoelige
snaar blijkt hij te hebben ge
raakt. want ook het top trio
voorop had veel voor elkaar
over. Toen Frans Maassen voor
zichzelf had uitgemaakt dat hij
naar de regenboogtrui kon flui
ten, zette hij zich in voor de
kansen van Rooks, ook in het
dagelijks leven zijn ploegmak-
ker. Theunisse nam Maassen s
werk in de laatste klim over en
hun arbeid leidde tot de beslis
sende slag, waarin Rooks zich
begaf met Bugno, Indurain en
de verrassende Colombiaan
Mejia. Rooks: „Ik heb bewust zo
lang mogelijk gewacht met het
ondernemen van actie en er
voor gezorgd dat ik niet teveel
op mijn reserves reed. Elke trap
teveel, zou je in de finale heb
ben opgebroken."
Ook dat was trouwens een tip
van Knetemann. die voor al zijn
renners, of die nu Schurer heet
te of Rooks, een tactisch plaatje
had ingekleurd. Rooks incas
seerde zijn zilveren plak overi
gens als ware het een dubbeltje,
zo nuchter en afstandelijk. Alsof
hij niet besefte dat hij een unie
ke kans op de wereldtitel had
gemist.
Twee jaar geleden, was hij
ook al dichtbij de regenboog-
trui. toen moest hij in de sprint
LeMond, Konisjev en Kelly voor
laten gaan. Rooks: „Ja. het is na
tuurlijke jammer voor mij. maar
Bugno was gewoon de beste.
Daar heb je je bij neer te leggen.
Ik kan niet anders dan tevreden
zijn. Als ploeg hebben we voor
treffelijk gewerkt, van het begin
af aan.
