Rtv show
IKON presenteert selectie
uit Brits homo-programma
VPRO-portretten van
jonge ondernemers
Freek de Jonge op de
bres voor natuurpark
'We verpakten zenders
gewoon in condooms
Vrijdag 2 augustus 1991 Redactie: 023-150191/023-150192 JOLANDA OUKES GERARD VAN PUTTEN REINA VAN POPPELEN Vormgeving: MARIANNE VERSCHUREN
De IKON brengt vanaf 18 augustus on
der de titel 'Zo op zondag' vier zon
dagavonden een selectie uit het Britse
homo-magazine 'Out on Tuesday'. Bij Channel 4,
waar het programma twee seizoenen
te zien was, leverde het een giganti
sche stroom reacties op: van scheld
brieven tot warme steunbetuigingen.
De Britse makers hebben gekozen
voor een brede benadering. Voor de
Nederlandse bewerking selecteerde de
IKON items die niet sterk zijn verbon
den aan de Britse samenleving. Zo zal
de Nederlandse kijker niet aanschou
wen hoe de leden van het Britse Lager
huis worden geturfd over hun seksuele
voorkeur.
Aandacht is er wel voor de manier
waarop in populaire tv-series, zoals
ook in ons land populaire Golden Girls, wordt
omgegaan met homoseksuele rollen. Verder on
der meer een reportage over een opstand in een
klein dorpje aan de Amerikaanse westkust tegen
het houden van een rodeo-wedstrijd voor ho
mo's, een ode aan de opera en een reportage over
de zoektocht van homoseksuele mannen en vrou
wen naar de prins op het witte paard en de pro
blemen die zij ondervinden bij de vormgeving
van hun relaties.
De makers van het programma laten niet een mi
serabele, onderdrukte, in de defensie gedrongen
groep zien. Voor Mandy Merck, een van de eind
redactrices van 'Out on Tuesday', gaat het om
trotse mensen, met de meeste stijl, de beste
smaak en de meeste lol.
'Zo op zondag' brengt de onderwerpen vaak vol
humor, luchtig en flitsend. Op andere momenten
is het programma sober en ingetogen.
Bijvoorbeeld in de tweede aflevering
(25 augustus) waarin mensen wordne
belicht die verblijven in The London
Lighthouse, een speciale kliniek voor
aids-patiënten. Jonge homo's die daar
verblijven spreken openhartig over af
scheid nemen en over de naderende
dood.
De laatste aflevering op zondag 8 sep
tember bevat een lange reportage
Zij vertellen over hun diensttijd in de
Tweede Wereldoorlog. Interviews over
vragen als het leven van homo's en
lesbiennes in een macho-cultuur als het Britse le
ger en de mogelijkheden voor romantiek in een
oorlogssituatie.
Bij de presentatie van de serie voor de pers
kondigde directeur Van Empel aan, dat de IKON
de mogelijkheden onderzoekt een soortgelijk pro
gramma van Nederlandse bodem te vervaardigen.
Een aantal programmamakers heeft daar voor
stellen voor ingediend.
IKON brengt
onderwerpen
met humor,
luchtig
en flitsend.
De aankomende ge
luidstechnicus gaat de
studiovloer op om aller
hande klusjes te doen.
„Wortel schieten", noemt
Hylke Beerstra deze pe
riode.
Drie spelers van 'Cop Rock'. Van links naar rechts: Vondie Curtis-Hall,
Barbara Bosson en Ronny Cox. foto kippa
Zingende cops
Een stevige echtelijk
ruzie. De politie moet
eraan te pas komen.
De echtgenoot verwijt zijn
vrouw dat ze tegen hem aan
staat te rijden, zij noemt het in
tiem dansen. De man wordt zo
agressief dat hij het getrokken
pistool van de agent afpakt. Na
wat psychologisch op hem te
hebben ingepraat geeft de man
zich over. Vervolgens gaat hij
middels een lied zijn spijt betui
gen. Zijn huilende echtgenote
doet ook een muzikale duit in
het zakje. „De toekomst heeft
ons nog zoveel te bieden",
galmt het bluesachtig uit beide
kelen. Einde ruzie, de agenten
af door de zijdeur. Een impres
sie van de nieuwe Amerikaanse
politieserie 'Cop Rock', waarin
misdaad, muziek en dans in el
kaar overlopen.
Maker van deze 'musical' is Ste
ve Bocho, bekend van de zeer
succesvolle politieserie 'Hill
Street Blues'. In Amerika scoor
de 'Hill Street' hoog en ook in
Nederland waren de kijkers en
thousiast over captain Furillo en
zijn korps. In de politiewereld
werd 'Hill Street' bestempeld als
een programmma dat het meest
met de werkelijkheid overeen
komt.
Deze eer zal 'Cop Rock' niet
worden toegekend. Agenten die
al zingend en swingend ver
dachten verhoren, inbrekers die
in de boeien worden geslagen
en in plaats van te vloeken en te
schelden een bluesnummer
aanheffen en niet op de laatste
plaats een jury, die op gospel
achtige wijze het 'schuldig' over
iemand afroept. Na al deze mu
zikale intermezzo's gaat de har
de werkelijkheid weer gewoon
verder. Het heeft niets, maar
dan ook niets meer met de rea
liteit van alledag te maken.
Dat vond het Amerikaanse pu
bliek ook. De sprong van de
harde misdaad naar de muzika
le nummers was te groot. Re
censies en reacties lieten aan
duidelijkheid niets te wensen
over, ze waren ronduit vernieti
gend en de kijkcijfers konden
niet slechter.
Door de muzikale nummers
werd de serie ook nog eens pe
perduur. Voor één aflevering
werd ruim 1 miljoen dollar
neergeteld. Geen kleinigheid
voor een serie, die dan ook nog
niet aanslaat.
Ondanks het feit dat 'Cop Rock'
dus in Amerika de grond in is
geboord, heeft de NCRV beslo
ten de gemaakte afleveringen
toch uit te zenden. Of de serie
in Nederland aanslaat is nog
moeilijk te zeggen. Volgens een
woordvoerder van de NCRV
scoorde de eerste aflevering op
12 juli 3,3 procent kijkers, de
tweede 1,8 procent en die van
vorige week vrijdag 3 procent.
„Dat is laag, ervan uitgaande
dat 1 procent 130.000 kijkers
betekent. Maar we wijten dat
aan het feit dat er nu veel men
sen op vakantie zijn." Dat de
serie in Nederland ook flopt,
daar wil de omroep nog niet
aan. Wellicht dat jeugdig pu
bliek de kijkcijfers nog wat kan
opschroeven om zo te voorko
men dat 'Cop Rock' een misser
wordt. Alleen zal de omroep het
tijdstip waarop de 'detective
musical' wordt uitgezonden (zo
rond 22.45 uur) moeten ver
vroegen. Liefst naar de middag.
Dan zijn volwassenen tenmin
ste van deze onvolwassen serie
verlost.
De klas bestaat uit
leergierige jongens
met stropdas die
als vertegenwoordiger carrière
willen maken. De eerste afleve
ring van de VPRO-serie 'Twin
tigers' gaat dan ook over ver
kopen. Het is een moeilijk vak,
vooral ais degene die de waar
aan de man moet brengen nog
maar net droog achter de oren
is. Het gaat niet alleen om het
verkopen. „Je moet echt van
de klant houden", houdt de
verkooptrainer zijn cursisten
Als voorbeeld van een succes
volle ondernemende twintiger,
volgt de camera een vertegen
woordiger in brillen. De jongen
heeft een vlotte babbel, een luxe
auto en een strak pak en stroopt
alle opticiëns in het land af om
de nieuwste collectie van zijn
werkgever in de etalages te krij
gen.
Hij staat in schril contrast met
een minder succesvolle leeftijd
genoot, van het type voet-tus-
sen-de-deur, die de grootste
moeite heeft om advertenties
voor een uit te geven boek te
verkopen. Hij zit inmiddels in
de wao omdat hij niet meer is
bestand tegen de stress die met
zijn beroep gepaard gaat. Elke
avond moest hij zijn contact
persoon telefonisch op de
hoogte brengen van zijn omzet.
Als dat niet meer dan duizend
gulden per dag was. kreeg hij
een fikse uitbrander. Zijn carriè
re is duidelijk mislukt.
De fragmenten van deze twee
vertegenwoordigers worden af
gewisseld met beelden van i
klas verkopers in spe, die van de
cursusleider leren dat 'social
talk' de handel positief kan be
ïnvloeden. Tussen neus en lip
pen door informeren naar de
studieresultaten van de zoon,
en uiteraard of hij zijn vader
gaat opvolgen, of hoe smaakvol
de winkelier zijn zaak wel niet
heeft ingericht, blijken slinkse
verkooptrucjes te zijn.
De tweede aflevering
Twintigers' die 11 augustus
wordt uitgezonden, is een por
tret van de 23-jarige Tommy
Bosveld jr. Hij exploiteert i
kermisattractie net als de i
van zijn familie. Pa en ma, opa
en oma en neven en nichten
struinen allemaal stad en land
af met draaimolen, botsauto's
en spookhuis om het volk te
vermaken.
Tommy jr heeft een eigen
moderne draaimolen. De jonge
ondernemer woont met zijn
vrouw in een luxueuze cara1
die meer weg heeft van i
bungalow. Zijn vaste hulp, drie
jaar ouder, heeft een kleine c
ravan met washok („Ik wil graag
dat mijn personeel netjes ge
kleed gaat") waar de andere
kermishulpjes jaloers op zijn.
Kortom, Tommy heeft zijn
zaakjes prima voor elkaar
leeft er goed van. Maar op de
vraag of hij vrienden heeft ant
woordt hij: „Tja, wat zijn vrien
den. Alle mensen zijn mijn
vrienden."
Twintigers, zondag, Neder
land 2,22.19 uur.
eluidstechnici? Dat
zijn heel rustige
die aan
weinig woorden genoeg heb
ben. Er zitten ook geen opval
lende types tussen. Drukke
mensen sneuvelen in dit vak
onmiddellijk." Hylke Beerstra
(44), hoofd geluidtechnicus en
vakadviseur geluid van TV 1,
moet er zelf om glimlachen als
hij - na een uurtje praten - last
krijgt van een kikker in z'n
keel. Zijn boodschap is duide
lijk, geluidstechnici zorgen
voor geluid op radio en televi
sie, maar maken persoonlijk
liever niet al te veel geluid.
Bij het Nederlands Omroep-
produktie Bedrijf NOB zijn voor
wat de televisie betreft zo'n
tachtig geluidstechnici in
dienst, onder wie tegenwoordig
ook steeds meer vrouwen. Na
een korte basiscursus op 'Sant
bergen', het opleidingsinstituut
van de omroep in Hilversum,
gaat de aankomende geluids
technicus de studiovloer op om
daar allerhande klusjes te doen
zoals het aansluiten van micro
foons.
„Wortel schieten", noemt
Beerstra deze periode, die toch
wel vier jaar in beslag neemt.
Pas na een aantal jaren is er ge
noeg kennis vergaard om de
'studiohengel' te kunnen bedie
nen, een meterslange hengel
met een microfoon aan het
eind. Via draaiende handvaten
is de microfoon op afstand te
bedienen. Het geheel is verrijd
baar.
Muzikaal
Naast technisch ontwikkeld
moet een geluidstechnicus mu
zikaal zijn, liefst zelf een instru
ment bespelen en geschikt zijn
om in teamverband te werken.
Een goed gehoor is natuurlijk
onmisbaar, evenals stress-be
stendigheid. Want de werkdruk
is heel hoog. „Hoe hoog? Dat is
niet uit te leggen, alleen maar te
ondergaan", zegt Hylke
Beerstra. „Er worden tegen
woordig steeds meer drama-se-
Op initiatief van
Freek de jonge, die
op tournee is in de
Antillen en Aruba, is een fonds
opgericht ten behoeve van het
Christoffelpark op Curasao. Dit
heeft de Nederlandse cabaretier
onlangs op een persconferentie
in Willemstad bekendgemaakt.
Het grootste deel van zijn ver
diensten van zijn huidige tour
nee, ruim tienduizend gulden,
heeft Freek de Jonge gestort in
het fonds, waarmee in eerste in
stantie terreinen rond het
Christoffelpark zullen worden
aangekocht. Dit gebied zal die
nen als bufferzone ter bescher
ming van het natuurreservaat
en moeten voorkomen dat be
paalde diersoorten uitsterven.
Om permanent steun aan het
Christoffelpark te verlenen is op
Curasao een comité opgericht
dat zal trachten de fondsvor
ming te vergroten. Het comité
zal tevens proberen te bewerk
stelligen dat er adequate
milieuwetgeving tot stand
komt. De Jonge beklemtoonde
dat hij „iets waardevols" wil
doen, maar de verantwoorde
lijkheid wil leggen waar die
hoort te zijn: bij de mensen die
op Curasao wonen.
In Nederland zal Freek de Jonge
ook proberen geld in te zamelen
voor het Cura^aose natuurre
servaat, dat is genoemd naar
Christoffel Columbus. Het is
zijn bedoeling hiervoor „enkele
bekende Nederlanders" te be
naderen. „Wij moeten in 1992,
als de 500-jarige herdenking
plaats heeft van de ontdekking
van Amerika door Columbus,
voldoende gelden hebben inge
zameld om door de aankoop
van terreinen het Christoffel
park te kunnen uitbreiden", al
dus De jonge.
Op de persconferentie waren
ook vertegenwoordigers aanwe
zig van een zestal lokale milieu
organisaties. Ze brachten naar
voren dat ook op Curasao de
economische ontwikkeling gro
tere prioriteit geniet dan milieu
bescherming. „Er verdwijnt
steeds meer natuur in onze
bulldozercultuur", verklaarde
één van hen.
Op de Antillen in het alge
meen en op Curasao in het bij
zonder bestaan vrijwel geen
wettelijke regels ter bescher
ming van het milieu. Van poli
tieke zijde wordt het belang van
de natuurbescherming nauwe
lijks ingezien. Sedert 1982 ligt er
concept-wetgeving klaar die is
opgesteld door de Stichting Na
tionale Parken Nederlandse An
tillen. Het concept is echter
nooit besproken in de Eilands
raad.
CLOSE UP
Geluidstechnici hebben voor problemen waterdichte oplossing
Het prachtige natuurschoon op
Curasao. foto united photos de
boer
BOLLEBOOM
ries gemaakt, maar er wordt om
de kosten te drukken steeds
minder gerepeteerd. Wanneer
je met je hengel boven een een
scène staat te 'roeren' geeft dat
snel schaduwen in beeld. En als
je dan een keer een schaduw
maakt waardoor de hele scène
overmoet, dan kan dat één keer,
maar daarna niet meer. Ik kan
je wel vertellen dat je onder zul
ke omstandigheden behoorlijk
gespannen achter de hengel
staat."
Beerstra's boodschap is: ei
genlijk kun je je als geluidstech
nicus geen fout permitteren.
Zelf staat hij niet meer op de
vloer, maar bedient hij de ge-
luidsregeltafel. Ook daar kun
nen natuurlijk fouten gemaakt
worden. „Als ik een keer een
microfoon te laat openschuif.....
Eigenlijk zou ik het meteen
moeten vergeten, maar het blijft
me de hele uitzending bij. Zulke
fouten moet je meteen van je af
laten glijden, anders heb je geen
leven meer. De spanning slaat
toe vanaf het moment dat de
opname begint en het licht op
rood gaat. Dat geldt voor ons al-
Geluidstechnicus Hylke Beerstra: „1
lemaal. je loopt dan echt op je
tenen om alles goed te laten
verlopen."
Jong
Een geluidstechnicus moet fy
siek ook beresterk zijn. En jong.
Want werkdagen van veertien
uur of meer zijn eerder regel
dan uitzondering. „Er zijn op
drachtgevers, die gewoon zeg
gen: ik wil geen grijze koppen
op de vloer zien." Vooral scènes
van drama-produkties worden
achter elkaar opgenomen. „Te
genwoordig is tijd geld. Het
werk wordt er een stuk zwaar
der door", zucht Beerstra.
Jig is tijd geld. Het
Beerstra zit niet altijd achter
de knoppen van de geluidregel-
tafel. Een paar jaar geleden was
hij als geluidstechnicus verant
woordelijk voor de eerste uit
zendingen van Ron's Honey
moon Quiz. Ondèrdeel van dat
programma was dat in de slot-
ronde twee overgebleven
bruidsparen, afhankelijk van
het aantal goede antwoorden al
dan niet in het water terecht
kwamen. De bruidsparen moes
ten ook in het water hoorbaar
blijven, maar het NOB wilde
daar zijn kostbare zendmicro-
foontjes (20.000 gulden per
stuk) natuurlijk niet aan wagen.
Beerstra: „Na twee uitzendin-
rdt er een stuk zwaarder door."
foto gpd
gen te hebben getobt met dit
probleem, - en geloof me ik
kreeg het er benauwd van -
werd de oplossing gevonden:
we verpakten de zendertjes ge
woon in condooms, die we bij
de plaatselijk drogist in Aals
meer (waar de studio van tv-
producent Van den Ende is ge
vestigd, red.) kochten." Een
niet-alledaagse, maar wel wa
terdichte oplossing. „Dus", zegt
Hylke Beerstra, „als we nu in de
openlucht en dicht bij water
met zenders gaan werken, ne
men we uit voorzorg altijd een
pak condooms mee."
BOES
HEINZ
wmam! fransje
