De giraf
uit
Navarra
ZATERDAGS BIJVOEGSEL
EINDREDACTIE: WILLEM SCHRAMA JAN VAN DER NAT
ZATERDAG 20 JUL11991
VORMGEVING: FRED VAN GELDEREN MARCO KROES RUUD VOGELESANG
Miguel Indurain-Larraya, tot voor kort de
trekhaak van Pedro Delgado, is het anti-type
van een Spaanse topcoureur. „Hij is eigenlijk
heel saai, leest geen boek, houdt niet van
muziek, ziet geen film, houdt zelfs niet van ee
%oedstierengevecht,"zeggen mensen die hem
kennen. Hoe dan ook: het parkoers van deze
Ronde van Frankrijk was hem op het lijf
geschreven.
nieuw zijn pijlen richten op de Vuelta. Del
gado bereidde zich in de Giro voor op de
Tour, en op voet van gelijkheid begonnen ze
de uitdaging die Tour de France heet. Eche-
varri: „Maar als het niet lukt is er altijd nog
een 1992". Hij zei dat omdat hij weet dat in
een moderne Tour vóór alles kracht nodig is.
Indurain faalde voor de tweede achtereenvol
gende maal als kopman in de Vuelta. In 1990
had hij zich grieperig laten afbluffen
door de onbekende Italiaan Giovannetti, dit
jaar moest hij buigen voor zijn eveneens ge
talenteerde landgenoot Melchor Mauri Prat.
Die hem notabene in zijn eigen specialiteit,
de tijdrit, tweemaal royaal klopte.
Het maakte hem tot niet meer dan een
driesterren-favoriet voor de Tour, daar waar
vijf het maximum was. Indurain prefereerde
die luwte. Werd ook nog niet in de spotlights
gezet toen hij in Alencon zegevierde in de
tijdrit. Greg LeMond had toen de Tour 'ge
wonnen'. Maar eenmaal in de Pyreneeën,
waar hij keurig getimed inhaakte op spekta
kelman Claudio Chiappucci, vond hij zich
opeens terug in het geel. De kleur van de bes
te.
Sereen, cerebraal bijna onderging hij de hul
diging, daar in Val Louron. Mooi getekende
kop, sierlijk lichaam, slanke benen, minzame
ogen, verlegen als een schooljongen. Maar
trots en plechtstatig als een giraf. Hij besloot
die vrijdagavond nog negen keer voor het
zelfde ritueel terug te komen.
Geflankeerd door Leblanc e
van Alpe d'Huez.
^_eel is morgen de kleur van de
overwonnen twijfel. Twijfel bij
de drager zelf, twijfel bij de men
sen die het kunnen weten, twijfel bij de in ex
tremen werkende mediamachten. Parijs is
niet ver meer, alleen de duivel kan Miguel In
durain-Larraya nog van zijn eerste Tourzege
houden. En dat is meer dan menigeen voor
afgaand aan deze bijna voltooide 78ste Tour
de France had durven voorspellen.
Immers, Miguel Indurain, de sierlijke, har
monieuze 'kolos' uit Navarra, had al vaker de
verwachtingen niet ingelost dan wèl. Maar
juist nu de aandacht vooral uitging naar Le
Mond, Bugno en Breukink, bereikte de brave
Bask het voorlopige hoogtepunt in zijn als
beloftevol getipte carrière.
„Ik weet niet of ik ooit een goeie Tour de
France kan rijden", zei hij nog voordat het
spel in Lyon werd gestart. In zo n derde week
kom ik altijd wat kracht te kort. Ik kom beter
tot mijn recht in een wedstrijd, waarin ik in
eens alles kan geven, niet constant
op mijn reserves hoef te letten.
Daarom liggen etappe-wedstrijden
van één of twee weken me beter".
Dat blijkt, nu, valse bescheidenheid.
Maar de meest waarschijnlijke
Tourwinnaar stond in die porcelein-
kast niet alleen. Ook ervaren ploeg
leiders als Jan Gisbers, Cyrille
Guimard en zelfs zijn eigen Ba-
nesto-'directeur' José Miguel Eche-
varri hadden zo hun bedenkingen.
Gisbers in een niet zo ver verleden:
„Indurain zal van de nieuwe gene
ratie nog de meeste moeite hebben
met het winnen van de Tour hij is
i Bugno klimt Miguel Indurain ontspannen in het geel r
ketbal, probeerde het daarna op wat loop
nummers in de atletiek, maar koos uiteinde
lijk voor het wielrennen. Tweede in een wed
strijdje in eigen dorp de licentie was een
formaliteit.
Toen hij achttien was werd hij benaderd door
José Miguel Echevarri, de zachtaardige
ploegleider van (toen) Reynolds. Indurain:
„De Reynolds-fabrieken staan hier vlak in de
buurt, mijn droom was altijd om ooit in die
kleuren te mogen rijden".
De roep die Indurain WAS vooruitgegaan
werd door Echevarri snel onderkend. Hoewel
pas achttien, deelde Echevarri hem in bij de
twintigjarigen. In zijn eerste amateurjaar
werd hij al kampioen van Spanje. Op 19-jari-
ge leeftijd mocht hij debuteren bij de profs,
en in zijn eerste Ronde van Spanje pakte hij
in dat jaar vier dagen de leiderstrui.
'Europa' realiseerde zich pas goed dat er een
nieuw Spaans talent bezig was te groeien,
toen Indurain op 21-jarige leeftijd de Tour de
l'Avenir won. Maar niet alles wat goed is rijpt
snel. Want Indurain miste het felle in zijn ka
rakter om meteen waar te maken wat zijn ta
lenten beloofden. Hoewel de Italiaanse in-
spannings-professor Conconi (Moser, alle
Guimard: „Ik geloof niet in hem. Hij
is nu 26 (27 geworden tijdens deze
Tour - red.) en als je zijn palmares
vergelijkt met die van LeMond, Fig-
non en Hinault op die leeftijd, dan
zit hij een heel stuk achterop. Dan
hebben we in ieder geval niet met
een superkampioen te maken".
Echevarri: „Wat Indurain nodig
heeft is een echt grote overwinning.
Dan pas zal zijn doorbraak definitief zijn, zal
hij worden geleid door zelfvertrouwen".
SOBER
Miguel Indurain Larraya zit al zestien jaar op
de racefiets. Hij kreeg zijn eerste exemplaar
toen hij elf was („Een fiets is iets heel ge
woons op het platteland. Hoe moet je je an
ders verplaatsen?"). Hij is de oudste zoon in
een gezin met vijf kinderen: drie zussen, één
jongere broer (23), Prudencio, die inmiddels
ook prof is bij Banesto.
Vader Miguel en moeder Isabel drijven een
boerderij in Villava, drie kilometer van
Pamplona de grote stad, die steeds verder
oprukt en die aan steeds meer land van de
Indurains knaagt. Bezoekers van de hoeve
krijgen zelf gerookte ham en eigengemaakte
rosé als welkom. Verdere uitbundigheid
heerst er niet in huize Indurain, dat sober is
en een katholieke devotie uitstraalt.
Miguel Indurain had geen sportieve richting
meegekregen van zijn a-sportieve vader. Hij
zocht zijn heil eerst in het voetbal en het bas
De weg naar het Geel van Miguel Indurain
1986
In de twaalfde etappe opgegeven.
1987
97ste, op 2.53.11 van winnaar Stephen Roche.
1988
47ste, op 1.03.15 van winnaar Pedro Delgado.
1989
17de, op 31.21 van winnaar Greg Lemond.
1990
10de, op 12.47 van winnaar Greg Lemond.
lange afstandslopers) zich in 1987 al zei te
verbazen over de fysieke mogelijkheden van
(nu) 'San Miguel'.
In 1989 begon hij te bewijzen dat hij een man
was voor alle seizoenen; hij zegevierde in het
Criterium International en Parijs-Nice, maar
won ook de Tour-Pyreneeënrit naar Caute-
rets. In 1990 schreef hij andermaal Parijs-Ni
ce bij, werd hij zevende in de Vuelta, zege
vierde hij in de Tour naar Luz Ardiden, en
ontpopte hij zich als de trekhaak van Pedro
Delgado, de aangewezen kopman bij Ba
nesto. Zijn Wereldbekerzege in de Clasico
San Sebastian was in het naseizoen een
kroon op het werk.
AFGEBLUFT
Voorzichtigheid was steeds de leidraad van
Echevarri waar het de ontwikkeling van Indu
rain als renner betrof. Niet overhaasten,
plannen, schaven aan de zwakke punten, de
sterke punten consolideren, nog meer verfij-
Dit jaar zou Miguel Indurain in principe op
VOORBEELD
Miguel Indurain Larraya is het anti-type van
de Spaanse wielrenner, die doorgaans het cli
ché oproept van de 'escalador', het kleine ve
nijnige klimmertje. Zoals Fuente, Jimenez,
Ocana ook, Aja, soms Chozas. Hij doet met
zijn 1.88 meter en 78 kilo nog het meest den
ken aan Gianbattista Baronchelli, de Italiaan
uit de jaren zeventig. Echevarri: „Maar vanaf
nu is er het type Indurain ontstaan, is hij het
voorbeeld voor al zijn eventuele opvolgers".
Als Indurain zijn lichaamsgewicht van een
paar jaar terug (84 kg) had gehouden, waren
de bergen hem te veel geweest. Maar een
strak 'regime' en veel arbeid in het kracht
honk thuis zetten het meeste vet om in spie
ren. Er zijn trouwens wel meer zware klim
mers geweest. Klimmen kun je bovendien le
ren, voor tijdrijden is meer specifieke aanleg
Het parkoers van deze Ronde van Frankrijk
was daarbij op het lijf van Miguel Indurain
geschreven. Alleen vlakke tijdritten van forse
afstand, niet meer dan twee Pyreneeën-etap-
pes en twee in de Alpen. Waarvan steeds één
voor de trimclub en één met niet meer dan
vier cols.
Indurain: „Als het drie Alpen-etappes of drie
rittten in de Pyreneeën waren geweest, met
vijf in plaats van vier cols, dan had ik het
moeilijker gehad. Dan had ik minder makke
lijk kunnen herstellen. Tenminste, dat is nog
altijd zo geweest. Dit parkoers was niet in
mijn nadeel".
SAAI
Miguel Indurain is een stille kampioen. Zon
der bombarie, zonder uitgesproken mening.
Hij is de tegenpool van Pedro Delgado die
veel extraverter is. „Daarom passen ze zo
goed in één ploeg", zegt Eche
varri, die het werk van Delgado
roemt toen Indurain bijna werd
verrast door Bugno/Fignon-
/Chiappucci in de rit naar Gap.
Toen een verslaggever van l'E-
quipe deze week iets van de
mens achter Indurain probeer
de te ontsluieren, liep dat
meteen uit op een rel. Indurain
zei dingen in het interview die
geen Spanjaard hem ooit nog
had horen zeggen. Het zorgvul
dig gekoesterde beeld van In
durain leek wreed verstoord
met een opmerking als „Spanje
kan me niets schelen."
Een Spaanse journalist: „Dat
kon hij nooit gezegd hebben.
Zijn favoriete zin is: 'Ik doe
mijn best om te winnen, en als
dat niet lukt is iemand anders
beter.' Hij is eigenlijk heel saai.
Leest geen boek, houdt niet van
muziek, ziet geen film, houdt
zelfs niet van een goed stieren
gevecht. Gaat alleen graag wan
delen in de bergen. Zijn lichamelijke kracht is
het tegenovergestelde van zijn persoonlijk
heid".
Op de tijdrit van vanmiddag en de rit-in-lijn
van morgen na (die beide geen probleem
mogen zijn) is de vierde Spaanse Tourwin
naar (na '59 Bahamontes, '73 Ocana en '88
Delgado) een feit Miguel Indurain -Larraya
heeft zijn en andermans twijfels overwonnen;
de lang verwachte doorbraak is daar. Zijn
contract bij Banesto loopt af, evenals dat van
Delgado. Na de teleurstellende Vuelta waren
er geruchten als zou de Banesto-top overwe
gen de ploeg op te heffen. Het is nu bijna ze
ker dat er met Indurain aan een nieuwe reeks
van jaren wordt gewerkt.
Delgado? Echavarri: „Ze kunnen het uitste
kend met elkaar vinden, maar er komt een
tijd dat ieder z'n eigen weg zal gaan. Del
gado-Indurain, dat is zowat de verbeterde
uitgave van Rooks-Theunisse. En ook die rij
den nu gescheiden. Met dit verschil dat die
nog nooit de Tour hebben gewonnen".
j^jtyroNKf,
Miguel Indurain
overwon zijn en
andermans
twijfels en bleek
geknipt voor
deze Tour
