Sport
Breukink: heer
in het verkeer
'Leidse Kokkie' zorgt voor zijn renners
urn
LETOUR
Een solo om U tegen te zeggen
Harmeling: 'Sparen doe je op de bank'
Vrijdag 12 juli 1991
Redactie: 071-161400 HERAAAN JOUSTRA AD VAN K
DE KONING ROB ONDERWATER GUS VAN OOSTEN
NIEUWSLIJN
S0rensen richt zich op wereldbeker
Rolf Sorensen wordt vandaag in Bergamo geopereerd. Op het
moment dat het peloton gistermorgen al een uur van Arras op
weg was naar Le Havre steeg de onfortuinlijke Deen van Parijs
op voor de vlucht naar Milaan. De ingreep wordt verricht door
dokter Dario Tagliabue.
Sorensen wilde gisteren tegen beter in toch starten, maar ploeg
leider Ferretti bracht de Deen op andere gedachten. „Je denkt
dat het mogelijk is. Ferretti heeft gelijk. Ik ga me nu concentre
ren op de klassiekers voor de wereldbeker. En de strijd om de
wereldtitel", zei de pechvogel voor vertrek naar Italië.
Aankomsten op 'Prime Time'
Als Roger Zannier, sponsor van Greg LeMond, het mocht beslis
sen, zouden de aankomsten van de Touretappes in de toekomst
tussen half acht en acht uur 's avonds plaatsvinden. .Aankom
sten rond vijf uur zijn verleden tijd, worden minder bekeken dan
op 'prime time'. „Op de dag van vandaag lijkt me dat de etappes
vlak v'o'or acht uur moeten eindigen. Dat is voor de sponsors
veel aantrekkelijker," meent Zannier.
Credit Lyonnais, met Coca Cola en Fiat de hoofdsponsors van de
Tour, heeft ook wel oren naar een verschuiving van de finish. De
Franse bank sponsort al zes jaar de gele trui. Dit jaar wordt vijf
miljoen gulden geinvesteerd in de Ronde van Frankrijk. Tourdi
recteur Jean-Marie Leblanc, voormalig wielerjournalist, reageer
de kort maar krachtig op de uitlatingen van Zannier: „Verschui
ven van de finish naar het begin van de avond is niet aan de or
de."
Gayant valt uit
De Tourkaravaan werd gisteren tussen Arras en Le Havre weer
opgeschrikt door valpartijen. Martial Gayant uit de Toshiba-
ploeg liep de ergste klappen op. De Fransman moest de strijd
staken wegens een gebroken pols en voet.
De Schot Robert Millar uit de ploeg van Greg LeMond hield een
gekneusde schouder over aan een tuimeling. Vijf andere cou
reurs, Jaramillo, Gaston, Demierre, De Wilde en Ludwig konden
na een stuiterpartij hun weg opeigen kracht vervolgen.
Kelly jaagt op herwaardering
Sean Kelly verbaast in de openingsweek van de Ronde van
Frankrijk. De 35-jarige Ier verkeert in uitstekende vorm en heeft
de ambities van een jonge professional. Hij bemoeit zich met
tussensprints, eindsprints en het klassement. In de algemene
rangschikking is hij als tweede geklasseerd achter Marie, in de
strijd om de groene trui eveneens.
De eerzucht van de 'veteraan' is verklaarbaar. PDM wil hem
weliswaar behouden, jnaar voor minder salaris. Dat drijft Kelly,
die dit jaar door een sleutelbeen-blessure een maand uitgescha
keld was, tot onverwachte prestaties.
Hij wil zijn prijs opwaarderen, wil zich in de kijker rijden bij an
dere ploegep. Of PDM op andere gedachten brengen.
Hoffelijkheid blijft gelukkig zonder gevolgen
LE HAVRE DICK HEUVELMAN
Erik Breukink is een heer in het (wieler)verkeèr. Rechts
gaat bij hem - bij wijze van spreken - voor. De vaderland
se Tourfavoriet zal nooit het karretje van iemand anders
in de poep rijden. Terwijl het gebruik van ellebogen of
het uitdelen van een stevige 'kwak', om maar eens wat
brutaliteiten te noemen, op z'n tijd bittere noodzaak is
om je te kunnen handhaven op de eerste rij van een bol
van spanning staand peloton.
de topfavorieten even niet
thuis.
Gelukkig voor Breukink bleef
averij uit en kwam er een her
groepering tot stand, maar voor
hetzelfde geld gebeurt dat een
keertje niet en is Leiden in last.
Gisbers kon zich er niet zo druk
om maken. ,Ach", wist hij, „in
zo'n finale zie je wel vaker dat
zo'n peloton breekt. Nee, ik
maakte me geen zorgen, want
we hadden Kelly erbij en die is
geroutineerd genoeg om het
tempo in zo'n groepje te druk
ken. Anders wordt het als we er
niemand bij hebben." Dat zijn
kopman moest verzaken, kan
gewoon een keer gebeuren. Gis
bers: „Het is zeker niet zo dat
Breukink, en ook Alcala, niet
van voren hebben gereden. Ze
zaten constant bij de eerste vijf
tien."
Behalve in de slotkilometers
dus, zoals Breukink ook vol
mondig toegaf. „Ik ben niet
zo'n held in vlakke ritten, vooral
niet als het een beetje hectisch
toegaat. Daardoor kwam ik op
het laatst wat van achteren te
zitten na een klimmetje". Een
maal los gereden raakte Breu
kink niet in paniek. Integendeel
zelfs, hij hield het hoofd koel en
De jongeheer Breukink echter
wil dan nog wel eens zeggen:
'Na u alstublieft'. Het zal met
zijn correcte opvoeding in een
keurig directeursgezin te maken
hebben. Zo zal hij ook niet
gauw een grote mond opzetten.
„Nee, hij is wat dat betreft geen
beest en dat zal-ie nooit worden
ook", weet Breukink's ploeglei
der Jan Gisbers.
Die hoffelijkheid hrcft Breu
kink de afgelopen twee dagen in
de Tour de France evenzovele
steekjes doen laten vallen. Het
is hem in Valenciennes op vijf
seconden verlies komen te
staan, maar voor hetzelfde geld
had hij gisteren ook nog wat tijd
moeten inleveren in Le Havre,
waar Thierry Marie zijn tweede
dagprijs inde na een unieke tri
omftocht door zijn thuisland
Normandië. Bij het binnenrij
den van de Franse havenstad
forceerde de Italiaanse kam
pioen Bugno op gluiperige wijze
een breuk in het op drift geraak
te peloton. Wie gingen er mee
in zijn wiel? LeMond en Chiap-
pucci, attent als altijd. Breukink
daarentegen gaf als enige van
verstopte zich wijselijk in de
schoot van de meute. Breukink:
„Als je direct op kop gaat zitten
jagen, laten ze jou het werk al
leen doen. Dat moet je dus zien
te voorkomen en daarom heb ik
me een beetje schuil gehou
den."
Waarmee Breukink weer eens
bewees dat het hem aan taxa
tievermogen en koersinzicht
niet ontbreekt. Al kan het na
tuurlijk ook best een keer ge
beuren, dat niemand zich ge
roepen voelt om het gat te dich
ten. Breukink: „Ja, ik weet ook
wel dat ik fout zat. Ik moet ge
woon meegaan met mannen als
LeMond en Bugno. Ik besef ook
wel dat er elke dag gevaar dreigt
en let ook heus wel op, maar ik
ben nu eenmaal iemand die
moeilijk mijn draai kan vinden
peloton."
Parten
In Valenciennes speelde die val
se bescheidenheid hem daags
eerder al parten en raakte hij
achterop door voor hem over
het wegdek buitelende renners.
Terwijl een toch al heel oude
wielerwijsheid zegt dat wie
voorin rijdt, het minst last van
buitelingen heeft. Wat dat be
treft kan hij nog wat leren van
LeMond, Chiappucci en Bugno.
Zij laten zich geen kaas van het
brood eten, is het niet goed
schiks dan maar kwaadschiks.
„Maar", relativeerde Breukink
zijn missertje, „laten we ons
niet druk maken. Er is, laten we
wel wezen, uiteindelijk toch
niets gebeurd."
Op zo'n dag als gisteren, met
temperaturen van boven de
dertig graden, is èr natuurlijk
meer behoefte aan drank dan
aan eten. Dat was dus even ex
tra bidons versieren. Maar ver
der week donderdag 11 juli
nauwelijks af van de gemiddel
de Tourdag voor Cock van
Leeuwen.
Auto inrichten, bidons vullen,
broodjes klaarmaken, koffers
sjouwen, verplaatsen naar het
volgende hotel, kamers indelen,
eten inspecteren - kortom:
„Zorgen dat de renners niets te
kort komen, want er mag na
tuurlijk geen Tour verloren wor
den doordat wij iets vergeten
zijn."
Cock van Leeuwen (48), Lei-
denaar, zit al sinds 1958 in de
wielersport, behaalde in '67 zijn
diploma masseur, viert derhalve
bijna officieel zijn 25-jarig jubi
leum. Versleet in die jaren ba
zen als de KNWU, Joop 'criteri
um' Zoetemelk, Rokado, Mer
rier, Europ Decor, Kwantum,
Superconfex, niet te vergeten de
zesdaagsen, en zit nu officieel
voor het tweede jaar bij PDM.
Wat doet een soigneur zoal in
de Tour de France? En wat zit er
in het gevolg van een negen
mans Tour equipe? De altijd be
zige Cock van Leeuwen maakt
een chronologische rondgang.
„We hebben twee vrachtwa
gens, vier ploegleiders/soig-
neurs auto's, een autobus, een
Cock van Leeuwen (links), in het gezelschap van Henk Aarts. Een Manusje-van-alles voor zijn
"Zij mogen niets te kort komen". foto tf
p.r.-auto en twee breaks. Tien
voertuigen dus. Die moeten ie
dere avond zo dicht mogelijk bij
het hotel staan. Voor de vracht
wagens is dat belangrijk, want
van daaruit werken de mecani
ciens aan de fietsen. Maar het is
moeilijk ze goed te kunnen par
keren. Ze moeten op stroom
kunnen staan. Er is wel een ag-
regaat, maar liever stroom."
„Iedere renner heeft mini
maal drie fietsen bij zich: een
gewone-, een tijdrit- en een car-
bonfiets. Breukink heeft er mis
schien zes, of zeven. En dan al
die speciale wielen tegenwoor
dig. Ze krijgen voor een Tour
tien truien en tien broeken als
basispakket. Deze kwamen ui
teraard allemaal zo van de fa
briek, met het vernieuwde
design. Verder twintig paar sok
ken en twintig paar hand
schoentjes. Als ze tekort komen,
vullen we het aan."
„Zodra het Tourparkoers offi
cieel wordt vrijgegeven, kunnen
de ploegen voorkeuren voor ho
tels opgeven. Wij willen 't liefst
niet in Ibis of Campanille. Ook
Novotel hebben we niet zo
graag. In de eerste twee zijn de
kamers te klein, wat er tegen
Novotel is weet ik niet precies.
We. hebben dit jaar geluk: we
zitten dikwijls alleen, in de klei
nere familiehotels. Daar kun je
wat meer regelen."
„Een paar weken van tevoren
krijgen we de menulijsten van
de hotels. Die kunnen we dan
naar eigen smaak veranderen.
Dat kun je één keer doen. Daar
na zijn er natuurlijk extra's te
bestellen, maar die moet je bij
betalen. Vinden wij niet erg, als
het eten maar goed is."
„Voor onze renners gelden
een paar eetgeboden. Geen vis,
daar zijn ze huiverig voor, of het
nou aan de kust is, in de stad, of
diepvries - het kan altijd bedor
ven zijn, er kunnen altijd bacte-
rieën inzitten. Renners willen
ook graag deegwaren: spaghetti,
macaroni, lasagne, risotto - licht'
verteerbaar. Wit vlees, kip dus.
En er moet zuiver water zijn. Er
is altijd één van de soigneurs
aanwezig om te zien of er goed
en op tijd met eten wordt om
gesprongen."
Ingericht
„Het eten bewaren we in de
vrachtwagen. Die is daar volle
dig op ingericht. Er staat een
wasmachine in, een drogert een
grote» koelkast, een vrieskist, en
een paar planken met Curver-
bakken waar de potten en do
zen worden ingezet."
„We maken iedere ochtend
ook de bevoorrading voor de
renners klaar. Broodjes, taartjes
en wat ze verder willen. De
broodjes laten we hier bakken,
we hebben een model voor 20
grams, en die geven we bij' de
bakker af. We laten ze voor een
dag of vier, vijf tegelijk bakken.
Wat binnenin zit gaat toch weg,
de rest blijft redelijk vers."
„We gaan uit van één broodje
en één taartje per 40 kilometer.
We vullen ze op met veel zoe
tigheid. Al willen Kelly, Earley
en Alcala dat niet zo graag; die
hebben liever ham en tomaat, 't
Is moeilijk het precies uit te kie
nen bij de ravitaillering, want
dat gaat zó snel. Maar om de
dag mee te beginnen, dat kan
natuurlijk." „Ik maakte ook wel
eens 'gateau tie semoul' voor de
renners. Een soort griesmeel
plateau, die ik liet verstijven en
in blokjes sneed. Maar dat is me
te bewerkelijk geworden. Ik ben
overigens wel eens aangehou
den met die poedertroep, op
Zaventem, het vliegveld van
Brussel. Dacht de douane dat
het cocaïne was." „Kelly loopt
trouwens de hele dag te gillen:
Kokkie! Kokkie! Maar dat hoort
er bij. We zijn er voor. En we
krijgen er voor betaald. Een
goed contract en de soigneurs
en mecaniciens - we zijn met
zijn achten - delen mee in de
premies die er in een seizoen
worden verdiend. Tien percent
is voor ons." „Dat is beter dan
maar afwachten of
je af en toe eens een tientje toe
stopt. Aan vorig jaar hebben we
de man een tien-, twaalfdui
zend gulden extra overgehou
den. Dan loop je automatisch
een stap harder."
Ook een sneltrein heeft brandstof nodig. Thierry TGV' Marie verloor het nodige lichaamsvocht tijdens zijn
lange solo. En dat moest worden aangevuld. foto afp
LE HAVRE «GPD
In Lyon, na zijn proloogzege,
merkte Thierry Marie onder
meer het volgende op: „Ik zou
nu wel eens een normale etap
pe willen winnen". Gisteren ge
beurde dat zowaar. En hoe? Na
een solo waar je U tegen zegt.
De op een na langste in de na
oorlogse geschiedenis. Marie,
co-equipier van Fignon, reed
tussen Arras en Le Havre niet
minder dan 234 kilometer al
leen voor het peloton uit.
Na 25 kilometer was hij gede
marreerd, zoals renners van de
streek waar ze doorheen rijden
wel vaker doen. De Normandiër
(28) stampte zo stevig door, dat
hij de gele trui, die hij zondag
morgen aan LeMond was kwijt
geraakt, heroverde. „Ik denk dat
Uc hem nu ook meer dan ooit
heb verdiend", hijgde Marie uit
te midden van zijn familie, be
kenden en supporters. In het
begin verbaasde ik me erover
hoe gemakkelijk ik een grote
voorsprong kon nemen, pas in
de laatste kilometers werd ik
echt moe. Het is een hele aparte
gewaarwording 196 achtervol
gende renners voor te blijven."
Dat lukte mede dankzij zijn
sportbestuurder Bernard Quil-
fen. Marie: „Hij hield me steeds
goed op de hoogte van de gang
van zaken en leidde mij aldus
naar deze zege."
Gedurende zijn vlucht zou
Marie, die vanwege zijn top
snelheid 'TGV' als bijnaam
heeft gekregen, baat hebben
kunnen hebben van het vinza
del waarop hij in de proloog
reed. Die is echter slechts in
tijdritten toegestaan.
Alleen Albert Bourlon heeft
een nog langere solo (253 km)
op zijn naam staan. Die reed hij
in 1947 tussen Carcassonne en
Luchon. Bourlon, wi
door strijdlust werd geken
merkt, demarreerde destijds on
middellijk vanuit het vertrek.
Saillant .detail is dat Marie's
ploegleider Quilfen ook op de
recordlijst der zegevierende so
listen staat. Hij reed er in 1977
tussen Besancon en Thonon-
les-Bains eentje van 222 kilo
meter. De Tour-geschiedenis
vermeldt een Nederlander. Dat
is Daan de Groot. Deze Amster
dammer soleerde in 1955 tus
sen Millau en Albi succesvol
over een afstand van 150 kilo
meter. Het was een zeer merk
waardige triomf van De Groot,
die op een bloedhete dag al in
de eerste kilometers moest los
sen. Daarop rende hij het land
in, plukte koolbladeren en dekte
daarmee zijn hals en hoofd af.
Vervolgens kreeg hij vleugels,
achterhaalde het peloton en
ging er meteen vandoor.
En daar was Herman Finkers,
pardon Rob Harmeling weer.
Na Claudio Chiappucci zo on
geveer de meest strijdlustige
van de eerste Tour de France-
week. Al eindigde zfjn solo ach
ter het peloton in plaats van er-
„Wat Thierry Marie deed, een
lange solo rijden, dat had ik ook
willen doen. Alleen hij was me
net een slag voor. Hij ging gelijk
aan na die bonificatiesprint. Dat
is de ervaring van zo'n man."
„Shit, riep ik. Ik vroeg aan
Theunisse of ik er achter aan
moest springen, maar die zei:
'Nee, dan halen ze jullie meteen
terug. Dit is het moment niet.
Wacht een poosje."
Dat moment kwam op 100 ki
lometer. De Tukker sprong in
het gat - 'ik dacht: drie Franse
ploegen rijden niet, drie Neder
landse ook niet, dat zijn er al
zes' - en ging op zoek naar de
man die voor één dag iedereen
te veel was.
Het was gedaan met de ach
tervolging van de Nijverdaller
toen er plotseling drie spaken
uit zijn achterwiel sprongen.
„Net in zo'n klimmetje. M'n he
le ritme was zoek, en m'n wond
op m'n bil van m'n val begon
ook steeds meer zeer te doen.
Toen heb ik me maar laten uit
zakken, ben ik nog achter het
peloton gedwarreld. Die krach
ten kan ik beter bewaren voor
een andere dag."
Hij is wèl^bezig, Harmeling.
„Ik vind het wel leuk zo. Ik ben
hier niet in de Tour om te sla
pen. Elke dag dat je niets doet is
een verloren dag. De dood of de
gladiolen. Je gaat je niet sparen.
Sparen doe je op de bank. Zes
minuten achter? Nou dan kan ik
nog bijna evenveel slapen als
Marie. Noteer maar vast: ik ga
er nóg een keer tegenaan."
DE TOUR IN CIJFERS
