Rtv show
'Revue, revue' een
show van uitersten
P
Melodieuze spanning
in serie 'Cop Rock'
'Geen mens ontsnapt
aan mijn centimeter'
Donderdag 11 juli 1991 Redactie: 023-150191/023-150192 JOLANDA OUKES GERARD VAN PUTTEN REINA VAN POPPELEN Vormgeving: MITZIE MEUERHOF
Brink en Sanders produceren megamusical
Op het moment dat
Jos Brink, Frank
Sanders en hun
huiscomponist Henk Bokkinga
de koppen bij elkaar staken
voor de musical 'Max Have-
laar', wisten ze het al. Dat er
een veel grotere theatershow
zou volgen, was slechts een
kwestie van tijd. De nieuwe
show 'Revue Revue' die op 19
december in première gaat, is
al vóór de geboorte bekroond
met de ondertitel 'megamusi
cal.'
Het boterde destijds niet zo
binnen de groep, die 'Max Ha-
velaar' op de planken bracht.
Vandaar dat er bij de casting
voor 'Revue revue' scherp is ge
let op karakters. Buitenbeentjes,
pure individualisten kwamen
voor 'Revue revue' niet in aan
merking. „Ik klop het af, maar
ze gaan leuk met elkaar om. Dat
is toch de kracht van een gezel
schap dat tweehonderdvijftig
voorstellingen of meer gaat spe
len. Het is een voorwaarde dat
je elkaar aardig vindt. Bij het
publiek maak je het alleen, als
het achter het toneel ook plezie
rig is."
Uiteraard spreekt Brink weer
van 'de kinderen'. Ze mogen
vast wennen aan de term die ze
uit de interviews kennen. Jos
Brink: „Ik ben vervuld van trots.
Je moet van je kinderen houden
en ik beken dat ik het grote ge
zelschap toch heel erg miste. Je
staat je de kolere te werken en
dat kan alleen met de steun van
alle mensen om je heen. In 'Re
vue Revue' heb ik tijdens mijn
eerste grote solo negentien jon
gens om me heen. Negentien
jawel, want de meiden zetten
daar ook heren neer."
De sfeer is getroffen, de toon
gezet. 'Revue Revue' is in de
theaters straks geen revue, maar
een musical over de revue, spe
lend in het jaar 1948, het jay
van de kroning en na-oorlogse
wederopbouw. De scènelijst is
al geruime tijd gereed."
De produktie is begroot op
tweehonderdvijftig voorstellin
gen tot december 1992. Mocht
het lukken, dan gaat 'Revue re
vue' door tot diep in 1993. Op
de loonlijst staan vijfenveertig
mensen. Van hen verschijnen er
zesentwintig op het toneel.
Voorbeeld
Frank Sanders is het voorbeeld
voor vele jonge mannen die het
theatervak ambiëren. Fred Klin
kenberg, nieuw in de cast, over
gekomen uit amateurproduk-
ties: „Sanders mijn idool? Dat is
een groot woord, maar het is
wel gigantisch als je alles in je
hebt op het gebied van zingen,
dansen en acteren. Frank kan
Brink en Sanders: „Bij het publiek maak je het alleen dan,
ming heerst."
r achter het toneel een plezierige stem-
mooi bewegen. De manier
waarop hij het vak beheerst,
met je omgaat en de mensen
begeleidt, is echt fantastisch."
De betrokkene houdt zich in
tensief bezig met het concept.
Frank Sanders heeft zichzelf ge
bombardeerd tot uitvoerend
producent en doet de organisa
tie, de engagementen, het de
cor, de kostuums en honderd
andere zaken. Hij gaat over de
cijfers.
Sanders: „Ik heb er een half
jaar voor vrij gemaakt. Als we
het over het budget hebben, be
doel ik élle details. Bij voorbeeld
of we twee of drie palmen ne
men. Met besprekingen over
kostuums, decor en arrange-»
menten val ik Jos niet lastig.
Voor hem is dat een stuk rusti
ger en hij kan zich beter con
centreren."
Met het totale project is ne
gen miljoen gulden gemoeid,
inclusief verblijfkosten, salaris
sen, vrachtwagens en de aan
schaf van belichting en geluid.
Sanders: „Je werkt met gemid
delden van zoveel overnachtin
gen, van binnenkomende en
treegelden en van de kosten per
dag. Hoewel, dat gaat niet hele
maal op. De vrije series in Rot
terdam, Amsterdam en Den
Haag met zalen van negenhon
derd, twaalfhonderd en nog
eens twaalfhonderd stoelen vor
men de grote risicofactoren. Als
series niet lopen, val je op je
bek. Je gaat het schip in als er te
weinig kaartjes verkocht wor
den. Het is mijn zorg dat we de
voorstelling zo vaak mogelijk
.9
WERKEN VOORDE
NCRV betekent letten op
de roklengte. Een te korte
rok levert gegarandeerd
klachten op van kijkers.
(Coco de Meyere)
optimaal kunnen spelen. We
hebben driehonderdvijftig kos
tuums en een enorm decor. In
sommige plaatsen weet ik niet
waar ik dat moet laten Voor
kleinere theaters overwegen we
dus aanpassingen."
Jos Brink en Frank Sanders
spelen de hoofdrollen van een
ouderwets revue-duo. Omdat er
twee accenten door elkaar heen
lopen, wordt de produktie de
duurste die ze ooit uitbrachten.
De show bevat als dragende ele
menten immers musical én re
vue. Dat zie je uiteraard terug in
het bewerkelijke decor en in de
schittering van de kostuums.
Frank Sanders: „Musical- en
revuenummeré wisselen elkaar
af in de voorstelling. Na onze
eerste musical 'Maskerade' had
den we al de ambitie om 'Revue
Revue' te maken. Maar toen
waren we nog te jong voor die
rollen. We spelen een komisch
duo dat verwikkeld raakt in een
persoonlijk drama, omdat Jos
als mijn tegenspeler een ver
houding begint met mijn
vrouw, door Brink getypeerd als
van de twee misschien wel ge
noodzaakt is er uit te stappen.
Pleuni Touw is de leading lady.
Lucie de Lange speelt dezelfde
vrouw in jongere gedaante."
Wie van glitter en glamour
houdt, zal niets tekort komen.
Costumier Jan Aamtzen gaat
onstuitbaar creatief zijn gang.
Hij werkt met mooie materia
len. Peter Paul Tobi, de produ
cent. zag Aarntzen terugkeren
uit Zwitserland met balen stof.
Hij constateert dat het produk-
tieproces verder keurig op sche
ma ligt en heeft een steekproef
gedaan in het land. In een aan
tal schouwburgen is de inteken-
periode voor het seizoen 1991
1992 begonnen en 'Revue Re
vue' scoort hoog op de bestel-
lijsten.
'Revue revue' is een theater-
produktie van uitersten. Dat
geldt ook voor de bezetting. Te
genover een vakvrouw als Pleu
ni Touw staat straks een volsla
gen onbekende man als Fred
lOinkenberg (31). die zijn büb-
ne-ervaring heeft opgedaan bij
de Amsterdamse amateurgroep
STAR. Hij heeft zijn dagbaan als
hypotheek-acceptant bij een
grote verzekeringsmaatschappij
opgezegd.
„Mijn dubbelleven verandert
nu. Ik denk niet dat ik faal, maar
ik moet mijn angst overwinnen.
Zang is niet mijn sterkste kant.
De eerste grote musical die ik
zag was 'Foxtrot.' Ik was toen
vijftien jaar en nu komt dan
mijn directe aanraking met het
fenomeen. Financieel lever ik
gigantisch in, maar zoiets doe je
niet voor het geld. Ik voel me
jong, gezond en niet rijp voor
de ww."
correspondent gpd
op Rock is de naam
van een nieuwe
Amerikaanse poli
tieserie in elf delen die de
NCRV vanaf morgenavond elke
vrijdagavond op het scherm
brengt. De serie is gemaakt
door de schrijver en regisseur
van Hill Street Blues, St. Else
where en Hooperman. Span
ning, humor en emoties zijn
dus de vasté ingrediënten. Dit
maal hebben de makers er nog
een nieuwe dimensie aan toe
gevoegd, namelijk muziek.
Cop Rock is geen musical,
want er wordt meer gepraat
dan gezongen, maar in elke af
levering worden "vier scènes
door middel van een liedje af
gerond of kracht bijgezet.
Een heel nieuw concept voor
een politieserie, die in Amerika
niet echt aansloeg. Het publiek
waardeerde de muzikale in
breng niet en de adverteerders
lieten het afweten. Aangezien
de elke aflevering anderhalf mil
joen dollar kostte, besloten de
Amerikaanse tv-stations geen
vervolgserie te bestellen en
stierf Cop Rock na elf delen een
vroege dood.
John Kraan, manager film
aankoop voor de NCRV, beves
tigt dat de serie in de VS geen
succes is geworden, maar hoopt
dat de Nederlandse markt an
ders reageert.
Vernieuwend
„Hoewel ik niet verwacht dat
Cop Rock hier een topper van
de eerste orde gaat worden. Ik
ben wel van mening dat je, ze
ker als publieke omroep, niet al
leen geheide successen moet
aankopen. De serie is vernieu
wend. De inbreng van een mu
zikaal gedeelte in een keiharde
politieserie voegt iets toe aan al
le bestaande concepten. Wij
van de NCRV zijn blij dat we
zo'n innoverende serie kunnen
brengen."
„Natuurlijk hoop ik dat de
waardering wel hoog zal zijn bij
de kijkers. Het is slecht voor
spelbaar. In Nederland was Hill
Makers Hill Street Blues weer op dreef
De nieuwe serie
Cop Rock, vanaf
morgenavond bij
de NCRV: „Waar
schijnlijk geen
topper, maar al
leen maar succes
sen aankopen is
niet nodig." fo
to kippa
Street Blues al heel snel een hit,
maar in Amerika heeft het twee
seizoenen geduurd voordat.de
serie rendabel werd voor de
omroepen. Kennelijk is de
smaak van Amerikanen toch
anders."
De elf afleveringen van Cop
Rock zijn wel afzonderlijk te
volgen, maar vormen toch één
geheel. In elke aflevering speelt
een aantal zaken door elkaar.
Niet alle verhalen komen in
zo'n aflevering tot een afgerond
einde en lopen door naar het
volgende deel. Volgens John
Kraan zal echter elke keer een
korte samenvatting worden ge
geven van relevante gegevens.
Keihard
In het eerste deel wordt de kij
ker weinig bespaard. Een aantal
keiharde scènes volgt elkaar in
hoog tempo op. De hoofdrol
spelers worden daardoor wel in
korte tijd goed gekarakteriseerd
en dus herkenbaar voor de kij
ker. De eerste aflevering begint
met een politie-inval in een wo
ning waar drugdealers wonen.
De inval is spectaculair gefilmd.
Hard, chaotisch en emotioneel.
In deel één wordt een politie
man doodgeschoten en de tac
tieken die worden gebruikt om
de dader op de sporen wordt
niets en niemand ontzien.
Tussen dat verhaal door loopt
als rode draad de misère van
een verslaafde jonge vrouw die
een baby heeft. Natuurlijk
wordt ook ingegaan op de on
derlinge verstandhouding tus
sen de agenten op het werk en
in de privé-sfeer. Kortom, het
lijkt een chaotisch verhaal,
maar de trouwe fans van Hill
Street Blues en St. Elsewhere
zullen de formule herkennen.
De muziek die in de serie is
verwerkt stoort niet. In sommi
ge scènes is het zelfs helemaal
niet vreemd dat er gezongen
wordt, maar in andere weer wél.
Cop Rock is absoluut geen mu
zikaal spektakel geworden,
maar eerder een goede politie
serie waarin wat extra muziek is
gemonteerd.
NCRV-serie Cop Rock tot en
met 27 september elke week
op de late vrijdagavond.
Coco de Meyere 'kleedt' tv-series
Kledingadviezen geven bij
Medisch Centrum West is
vast een luizebaantje,
krijgt ze meer dan eens te horen. Veron
dersteld wordt dat het een kwestie is van
de acteurs een witte jas laten aantrekken.
Zo is het dus niet. Kledingad-
viseuse en styliste Coco de
Meyere (28) heeft weliswaar
driehonderd verpleegstersuni
formen en doktersjassen paraat,
maar daarnaast hangen in de
vleugel van het Zuiderzeezie-
kenhuis in Lelystad nog tiental
len rekken vol met 'burgerkle
ding' voor de spelers in de po
pulaire ziekenhuisserie. Voor de
romantische verwikkelingen
rondom dokter Jan en zuster In-
grid in een van de komende af
leveringen die vanaf oktober
weer op het scherm komen, zal
die voorraad nog wel uitgebreid
worden.
In 1985, niet lang nadat De
Meyere de mode-academie in
Amsterdam had afgerond, vroeg
regisseur Nico Knapper haar
voor Zeg 'ns AAA. Carry Tefsen,
uit die serie, kleedt ze ook voor
Op Goed Geluk. Daarnaast
werkte ze dit jaar voor de nieu
we VARA-serie Oppassen: de
assistentes van de Honderddui
zend Gulden Show en de Holly
wood Connection kregen van
haar de juiste outfit aangeme
ten. Ook heeft ze het afgelopen
seizoen meegewerkt aan vrije
toneelprodukties, waaronder de
klucht 'Pappie, hier ben ik' met
Piet Bambergen. Sinds 1986
werkt ze voor Medisch Centrum
West. De witte jassen in de Me
disch Centrum West zijn overi
gens niet wit, maar lichtgrijs,
vertelt De Meyere. Wit pakt
voor de camera heel veel licht
en weerkaatst een soort flits.
„Heel belangrijk is dat alles pre
cies dezelfde kleur grijs heeft,
want vorig jaar begon de belich
ter te klagen dat het pakje van
maatschappelijk werkster Nel
blauwgrijs was en dat van
hoofdzuster Reini rozegrijs. Alle
werkkleding, dus ook die van de
figuranten, is daarom onlangs
weer opnieuw in een en hetzelf
de verfbad gedompeld."
Omdat het ziekenhuis zo'n
lichte lokatie is, zijn ook donke
re kleuren problematisch. Dat
kan lastig zijn in een scène met
veel heren, die vaak donkere
pakken dragen. De directeur
van het ziekenhuis, Alberts
(Hans Veerman) is een conser
vatief geklede heer. „Die man
kun je geen roze pak aantrek
ken. Het is dan heel erg zoeken
naar een licht kostuum, waar
van de stof sjiek toont en geen
streepjes of stipjes heeft, want
die interfereren, waardoor het
lijkt of het beeld heel snel gaat
trillen. Je moet voortdurend re-
kening houden met hoe kleuren
i op beeld overko-
In Lelystad zijn de opnamen
voor het komende seizoen in
volle gang. Na de maandagoch
tendlezing met de vaste 'cast'
en de gastrollen breekt er een
hectische week aan voor De
Meyere; alle kleding moet de
week daarop uitgezocht en
'doorgepast' klaarhangen. Als
styliste zorgt ze ervoor dat ac
cessoires als schoenen, riemen,
oorbellen en sjaals daar perfect
in stijl en kleur bij passen.
De Meyere: „Aan het eind van
de ochtend roep ik dan heel
hard tegen iedereen: wil nie
mand de tent verlaten zonder
eerst langs mijn centimeter ge
lopen te hebben? Het komt bij
de dames wel eens voor dat ie
mand zegt dat ze maat 36 heeft.
Ik vraag dan altijd of ik boven
wijdte, taille en heupen prècies
mag opmeten en dan blijkt dat
ze van boven wel 36 heeft, maar
op de heup maat 40. Ik moet al
le maten exact weten, want ik
kan me niet permitteren op
nieuw naar een winkel terug te
gaan om het kledingstuk om te
ruilen. Daar is gewoon geen tijd
Regisseur Guido Pieters ldjkt
heel anders tegen kleding aan
dan zijn voorganger Nico Knap
per. „Pieters houdt van 'basic',
dus geen poespas. Als er in het
script staat dat een meisje er
modieus uit moet zien, dan
moet haar kleding precies klop
pen met die omschrijving. Dan
combineer ik een blazerjasje
met een sjaal en bijpassende
oorbellen. Pieters laat sjaal en
oorbellen liever weg. Dat vind ik
soms jammer, want het is dra
ma en dan mag de aankleding
best iets meer zijn dan in het
gewone leven."
Het liefst werkt De Meyere
voor dramaseries, maar het
aankleden van presentatrice
A tie Dijkmeester voor NCRV's
Passage ervaart ze ook als inte
ressante uitdaging. „Ze speelt
geen rol, maar is zichzelf. Dus
moet ze zich perfect voelen in
wat ze aan heeft. Atie wil altijd
iets van humor in haar kleding.
Het zoeken is dan naar een
combinatie die dat gevoel een
beetje weergeeft, een lastige,
maar leuke klus. Ook houd ik bij
deze omroep rekening met de
juiste roklengte. Als die te kort
is, krijgt de NCRV daar klachten
van kijkers over. "Het publiek
kijkt heel gericht naar kleding,
weet De Meyere, en als mensen
niet bellen is dat een goed te
ken. „Mensen willer\zich kun
nen identificeren met iemand
als Mien Dobbelsteen. Als men
sen protesteren over kleding,
moet je je afvragen of je wel
goed bezig bent. In Zeg 'ns AAA
droeg Sjoukje Hooymayer een
paar keer hetzelfde mantelpak
je, omdat ze zich daar lekker in
voelde. Dan gaat de telefoon bij
de VARA en wordt er gevraagd
waarom dokter Van de Ploeg nu
alweer dat kaki pakje met die
geruite bloes aan had. Dan zeg
ik: Sjouk, we nemen dat setje
niet meer. Maar mensen bellen
ook om te weten te komen waar
ze dat leuke schortje van Mien
Dobbelsteen kunnen kopen."
ZOGEZEGD
STRIPS
BOLLEBOOM
„Een depressie is de kanker van
de ziel. Dat zeg ik uit eigen er
varing. Ik kan me ontzettend
goed inleven in andere mensen.
Daarom zeg ik: Beatrix en Claus
moeten gaan scheiden. Zou
voor beide partijen beter zijn.
Claus kan dan zichzelf gaan
ontplooien, bij voorbeeld in een
of ander land als ambassadeur.
En Beatrix wordt niet meer da
gelijks geconfronteerd met een
depressieve man. Want dat valt
ook niet mee, hoor."
(Cineast Jan Vrijman in Paul
Haenen Rechtstreeks, VPRO te
levisie)
„Soms weet ik nauwelijks wat ik
zeg."
(Hans Kazan in Nieuwe Revu)
„Ik laat me niet door de plee
spoelen. Ik rust niet voor de we
reld mijn applausmachine is."
(Rob de Nijs in Humo)
„Zou je al te nadrukkelijk in te
levisieprogramma's wijzen op
de milieunadelen van het reizen
naar Zwitserland, dan loop je
het risico die reizen te bevorde-
Vakantieman Frits Bom in de
VPRO-gids)
„Ik herinner me dat er in Lon
den eens een vrouw in mijn ar
men vloog omdat ze me per on
geluk aanzag voor haar min
naar. Ik helderde het misver
stand op en we gingen ieder ons
weegs. Later ontdekte ik pas dat
Joan Collins me tegen haar boe
zem had gedrukt en dat het dus
wel een van de mooiste mo
menten van mijn leven was ge
weest."
(Gerrit den Braber in De Tele
graaf)
„In deze stad kun je met wils
kracht veel bereiken. Misschien
ben ik door mijn Nederlandse
natuur niet agressief genoeg en
te introvert om mezelf te verko
pen. Met bescheidenheid kom
je in Los Angeles niet ver.
(Renée Soutendijk in het Alge-
meen Dagblad)
„Ze hebben van Van Oekel een
heel vulgaire man willen ma
ken. En dat ben ik niet! In die
afschuwelijke strip laten ze mij
het zelfs doen met een opblaas
pop. Da's toch verschrikkelijk."
(Dolf Brouwers in Studio)
Hermans te gast in NOS-Cultuur
De schrijver Willem reiirrik Hermans is .ininiclii.ig tr gast in lui
radioprogramma NOS-Cultuur. Hij wordt geïnterviewd door Jan
Nauta.
Een jaar of vijf geleden werkte Hermans mee aan het NOS-radio-
programma 'De middelmatigheid van de Nederlandse Cultuur'
Hermans bewaart aan die uitzending zoveel goede herinneringen,
dat hij onmiddellijk bereid was om vanuit Parijs over te komen
voor NOS-Cultuur.
In het programma worden onder anderen gedichten van Hendrik
de Vries en een verhaal van de schrijver Bordewijk voorgelezen
Radio 5 (16.00-17.25)
BOES
HEINZ
