Rtv show
'Alles kan bij mij,
komisch en chaotisch'
'Ik wil het liefst achter
de microfoon sterven
'Een redelijke meteoroloog
en een vreselijke ouwehoer'
Erwin Kroll, de blijmoedige onheilsboodschapper
Hans Versnel, een erkend feestnummer
6
„GEEN RAD VAN FOR
TUIN-PRIJZEN in mijn
programma, daar erger ik
me dood aan." (Joop Lan-
dré)
Joop Landré presenteert driehonderdste 'Duvel'
Hij wordt zo langza
merhand moe van
dat gezeik over het
weer. Als mensen nu tegen hem
zeggen wat een rot of mooi
weer, antwoordt hij steevast:
Hoezo? „En dat werkt perfect.
Ze staan met hun mond vol
tanden en ik ben van het gezeur
af." loop Landré, presentator
van het TROS-radioprogramma
'De duvel is oud', is met zijn 81
jaar, duidelijk niet op zijn
mondje gevallen.
In zijn riante flat in Uithoorn
is niets tastbaars te zien van het
feit dat de Landré al 25 jaar voor
de TROS werkt, waarvan ruim 7
jaar als directeur. De laatste ja
ren presenteert deze 'godfather'
het bekende programma 'De
duvel is oud'. Op 10 juli wordt
de 300-ste 'duvel' uitgezonden.
Reden om Landré in het zonne
tje te zetten.
„Of dat programma me zo
langzamerhand niet de keel uit
hangt? Absoluut niet. Er zijn on
derwerpen te over. En ook de
luisteraars zijn het nog lang niet
zat gezien de veelheid aan reac
ties die ik altijd krijg." Hij haalt
een kranteknipseltje tevoor
schijn. „Kijk, dit bijvoorbeeld. In
Utrecht zijn ze een gesprekslijn
voor ouderen gestart. Moet je
lezen, er zit een man bij die al
jaren niet welterusten wordt ge
wenst. Nu belt iedere avond ie
mand hem op om hem goe
denacht te wensen. Nou, dat is
toch een schitterend onderwerp
voor mijn programma."
Roken
Roken gaat dementie tegen,
wordt gemeld in een ander
knipsel. Ook dat is weer een
leuk onderwerp, vindt de pre
sentator, al wil hij dan wel wat
deskundigen in zijn programma
er bij hebben. Landré zelf altijd
een verstokt roker geweest, be
sloot dit voorjaar, na ernstig
ziek te zijn geweest, te stoppen
met roken. „Maar goed, Onze
Lieve Heer heeft me een goed
werkend stel hersens mee gege
ven, dus..."
Hij vindt zichzelf een eenvou
dige programmamaker. Hij
werkt met Sietze Dolstra, zijn
producer en regisseur. „Presen
teren is niet zo belangrijk. Dol
stra doet het werk. Zonder hem
is er geen programma. De he
dendaagse jonge presentatoren
denken daar anders over. Ze
voelen zich heel wat. Je begrijpt
dat ik dus ook geen bewonde
raar van ze ben."
De luisterdichtheid van zijn
'Duvel' is hoog. Gemiddeld vol
gen 100.000 mensen zijn pro
gramma. „Ja, en dat op radio 5.
Maar ja, je krijgt in de loop der
jaren natuurlijk wel wat be
kendheid. Dat merk je ook op
straat. De mensen herkennen je
op straat en roepen je ook wel
eens na: hé ouwe duvel. Je staat
natuurlijk veel op de foto. Liefst
willen de fotografen de kinde
ren en de kleinkinderen er dan
bij. Nou, daar sta je dan met
zo'n kleine aan de hand met
een grote snottebel aan de
Op de muzikale puzzels in het
programma komt ook altijd veel
respons. Stapels briefkaarten
haalt Landré tevoorschijn.
„Weet je wat iemand voor prijs
krijgt als hij het antwoord goed
heeft, een plant. Een doodge
wone plant en daar zijn ze hart-
van Den Uyl van of zo. Dat
mocht niet."
Bassist leek hem ook wel een
leuk beroep en zo belandde hij
in de band The Kicks, waarmee
hij optrad op feesten. „Ook toen
maakten we al parodieën, op
The Shadows bij voorbeeld."
In die jaren speelde hij op
zondagmiddag ook discjockey.
Daarna kwamen de drive-in
shows. „Daar heb ik het vak
echt geleerd. Mensen komen in
principe naar een disco om met
hun kont naar je toe te staan. Je
moet hard werken om hun aan
dacht te vangen."
In 1983 begon hij in een ver
bouwde boerderij temidden van
z'n beesten, een eigen disco. In
Den Helder. „Ja, why not? Dat is
trouwens nog steeds de slogan
van m'n shows. Alles is in feite
mogelijk. In elk geval hebben
we het daar zes jaar uitgehou
den. Keihard gewerkt, mijn
vrouw en ik en later m'n zoon:
tweeënvijftig weken per jaar,
twaalf uur per dag."
Sleutel
„Maar op een gegeven moment
liep het contract af en we had
den ook eigenlijk niet zo veel
zin meer. We hadden niks an
ders. En ik herinner me nog
goed dat ik met de sleutel in
mijn hand stond om de deur af
te sluiten toen de telefoon ging.
Dat was de platenmaatschappij.
M'n plaat 'Ome Jo' was binnen
gekomen in de top honderd.
Vanaf dat moment is 't als een
trein gaan lopen. Promotie van
het plaatje en gaandeweg ander
werk. Behalve het plaatje nam
ik in mijn koffer ook allerhande
attributen mee. Langzaamaan
kwamen de uitnodigingen om
meer te doen, in recreatieoor
den bij voorbeeld. Maar wat ze
zelf voornamelijk kunnen ver
zinnen is disco en bingo. Ik zei:
waarom niet iets anders. Why
not? Nu heb ik een avondvul
lend programma voor de hele
familie en los daarvan een kin
derprogramma.
„Ik doe mijn typetjes, mijn
zoon verzorgt de techniek, de
muziek. Op de bühne doe ik al
les in mijn eentje, geen show
balletten. Alles kan, komisch,
chaotisch. Ik betrek de mensen
er bij, haal ze op het toneel. De
kinderen ook. Dat kinderpro
gramma wordt gesponsored,
maar ik som niet droog de na
men op van de firma's. Ik heb
om iedere sponsor heen een
blok van twintig minuten ge
maakt. In het blok Postbank
deel ik enveloppen uit met op
drachten, bij het shampoo-blok
laat ik ze sneltekenen. Zo ben
ik, met een omweg toch weer
terug bij de reclame."
En nu ook nog z'n 'Z(w)ing
met ons mee' dat bezig is tame-
Dinsdag 9 juli 1991 Redactie: 023-150191/023-150192 JOLANDA OUKES GERARD VAN PUTTEN REINA VAN POPPELEN Vormgeving: MITZIE MEUERHOF
STARDOM
De gitarist Carlos Santana is gear
resteerd op de luchthaven van
Houston. De politie vond 5 gram
marihuana in zijn bagage. Omdat
het slechts om een kleine hoe
veelheid ging, besloten de fede
ral dienders hem niet vast te
houden, maar hem een boete te
laten betalen van 500 dollar.
Dynastie's vamp Joan Collins
vond blijkbaar dat ze de laatste
tijd wat te weinig publiciteit
kreeg. Om de schijnwerpers weer
op zich gericht te krijgen besloot
de donkerharige dame in kwestie
heur haar blond te verven. Het
werkte. Direct werd Collins weer
omringd door fotografen en pers.
Beter had ze eerst een blonde
pruik op kunnen zetten om uit te
proberen, want de femme fatale
is zelf met echt blij met haar hel
blonde hoofd.
Liefhebbers van talkshows hoe
ven met te vrezen dat Ursul de
Geer van het scherm verdwijnt.
Weliswaar was hij bij de NCRV
niet meer welkom en had de
VARA ook weinig trek in De Geer,
maar RTL-4 biedt nu uitkomst.
Joop van de Ende heeft hem we
ten te strikken. Binnenkort is hij
met een praatprogramma weer
op de buis.
Het televisieprogramma 'Wise-
guy' heeft blijkbaar vele Neder
landse harten gestolen. Ken
Wahl, die als undercover agent
de maffia te lijf gaat, is zo popu
lair dat er een fanclub voor hem
is opgericht. Zijn volgelingen
kunnen zich wenden tot de 'Fan
club Ken Wahl', Abdijlaan 180.
5401 NP in Uden. Gaarne een
postzegel bijsluiten.
Gezinsuitbreiding bij de familie
Jagger. Drie maal in scheeps
recht moet Mick hebben gedacht
want zijn vrouw Jerry baart, ais
alles goed gaat, in januari een
derde telg.
Madonna moet zich vol gaan
proppen met eten. Het ranke lijf
moet maar liefst met tien kilo
uitdijen en dat terwijl de zange
res iedere morgen gaat joggen
om haar figuur op peil te houden
De reden: Madonna moet in haar
nieuwe film een gezellige dikke
'honkbalster spelen.
7
M ng, zing, zing, zing
M met ons mee. Kent u
m A dat AVRO-wijsje van
vroeger nog? Het was zelfs de
naam van een radioprogramma
dat bestond uit een aanschake
ling van populaire deuntjes.
Hans Versnel kende het nog
wel. Hij nam de titel praktisch
over. Hij maakte ervan: Z(w)ing
met ons mee. En hij plakte een
stuk van zestien bekende
deuntjes aan elkaar. Op z'n
leuk, met alternatieve teksten.
Net zoals hij afgelopen carnaval
had gedaan. Toen heette z'n
plaatje 'Lekker swingen met die
hap'. Het kwam nog tot num
mer zeventien op de hitparade.
„De best verkochte carnavals-
plaat. Hij had misschien hoger
kunnen komen, maar door de
Golfoorlog is het carnaval voor
een groot deel de mist in ge
gaan. Ik zou ook prins Carnaval
van Amsterdam zijn, Hans de
tweede, maar dat ging ook niet
door."
Een feestnummer, deze Ver
snel? Wel als hij optreedt in elk
geval. En dat doet hij veel. Op
de vrijdagavonden krijgt hij als
starter van het Tros-televisie
programma Ter Land, Ter Zee
en In de Lucht menig lacher op
zijn hand. Dat gebeurt ook met
zijn shows, waarmee hij stad en
Centerpark afreist. En het ge
beurde toen hij in de Sound
mix-show optrad als Tommy
Cooper.
Gevaar
„Als Cooper had ik veel succes.
Ik lijk ook op hem, vooral als ik
een fez opzet. Maar ik ben zelf
niet aan dat typetje blijven han
gen. Ik zag het gevaar dat daar
aan kleeft. Op het moment dat
je aan het maken van een enkel
typetje blijft doen, word je een
wegwerpartikel. Dan ben je
misschien even gewild bij win
kelopeningen, maar na een half
jaar ebt die belangstelling weg.
Dat lot is al menigeen bescho
ren geweest die succes hadden
in de Soundmixshow. Ik vind
het best om als typetjesmaker
bekend te worden. Trouwens,
daaraan heb ik vijftien jaar ge
werkt."
in de jaren zestig zag het er
nog naar uit dat hij als reclame
tekenaar door het leven zou
gaan. Helaas, als inkleurder van
Kuifje-stripboeken en tekenaar
van kleurboeken bij de gere
nommeerde uitgeverij Mulder
in Amsterdam, bleek hij niet be
paald een doorslaand succes.
„Nee, als ik een kabouter te
kende, moest die moest een ge
zicht hebben natuurlijk. Ik
maakte daar dan het gezicht
STRIPS
BOLLEBOOM
Weerman Erwin
Kroll (40) heeft
moeilijke
maanden achter de rug. Einde
lijk wil het een beetje zomeren,
maar wekenlang was hij de
brenger van een slechte bood
schap. Geen mens die het hem
kwalijk nam. Als Kroll een de
pressie boven de Noordzee
voorspelt, lijkt het minder erg.
Met een jongensachtige grijns
op zijn gezicht brengt hij het
weer in miljoenen huiskamers.
Altijd even opgewekL En druk
werkend met zijn handen, al
tijd weer die handen. Wijzend,
zwaaiend en ten slotte han
denwrijvend. „ik heb iets van
een schoolmeester in me", zegt
de Bilthovenaar.
Kroll is de eerste weerman in
dienst van de NOS. Als freelan
cer weliswaar, maar zijn voor
gangers werden geleend van het
KNMI, een instituut waar ook
Erwin Kroll het vak heeft ge
leerd. Op de redactie van het
NOS-Journaal in Hilversum
heeft de weerman zijn eigen
plekje. Iedere middag rond een
uur of half vier komt hij de re
dactie opgewandeld om zich
aan de hand van het binnenge
komen materiaal een beeld van
het weer te vormen. De fax
braakt onophoudelijk weer-
kaartjes uit; satellieten seinen
foto's en bij het KNMI zit zijn
contactman klaar om de laatste
berichten door te geven.
Kroll zit ontspannen achter
het bureau, in hemdsmouwen.
Het colbertje hangt netjes op
het haakje. Dat gaat pas vlak
voor de uitzending aan. Kroll
hecht grote waarde aan een on
berispelijke presentatie. „Je
moet keurig zijn, de mensen
moeten geen aanstoot aan je
De weerman is onlangs door
de Nederlandse Vereniging voor
Modejournalisten genomineerd
om te mogen meedingen naar
de titel van best geklede man
van het jaar. Samen met bij
voorbeeld NOS-Laat collega
Charles Groenhuyzen, acteur
Mark Klein Essink, zanger Rob
de Nijs en bokser Arnold Van-
derlijde. „Ik voel me er best
door gestreeld", zegt Kroll.
KroU is van het spijkerbroe
ken-type. „Vanaf mijn zestiende
loop ik al rond in jeans met een
t-shirt, een overhemd of een
trui, afhankelijk van het weer.
Toen ik bij de tv kwam, heb ik
gelijk gezegd dat ik pakken zou
gaan dragen. Ik moet me daar
toe dwingen, want ik zie er 'snel
slordig uit. Kleren maken bij mij
echt de man."
Kroll krijgt nooit boze brie
ven. Ook als hij de kijkers niets
Erwin Kroll, de geliefde onheilsbooi
het weer niet maak."
anders heeft te bieden dan re
gen, storm of wind, is het oor
deel van het publiek mild. „Ik
maak het weer niet, dat weten
de kijkers", stelt hij nuchter
vast.
Kroll kan geen kwaad doen.
Toen hij eens vreselijk de mist
inging met èen voorspelling en
daarvoor een dag later zijn ex
cuses maakte, kreeg hij een
brief van een vrouw die vond
dat hij dat niet had hoeven te
doen. Zelfs als Kroll ernaast zit,
blijft hij de publiekslieveling.
In de concurrentiestrijd tus
sen RTL 4 en de publieksom-
roepen speelt Kroll zijn rol. Kij
ken naar wat bij RTL 4 John
Bernard heeft te vertellen, be
hoort dan ook tot de vaste on
derdelen van het werk van Kroll.
En als blijkt dat de concurrentie
iets anders beweert? „Dat kan
niet. We werken met dezelfde
computerkaarten. Als ik zeg dat
het gaat regenen, zeggen zij dat
ook."
Zoals Kroll naar John Bernard
kijkt, zo kijkt hij ook naar zich
zelf. Onmiddellijk na de uitzen
ding spoelt hij de band terug en
bekijkt het resultaat kritisch.
Tachtig seconden had hij'voor
het 7 uur-Journaal, de verslag
gever telde er slechts 65. „Nu je
het zegt, het ging een beetje te
gehaast. Moet ik straks wat
langzamer doen."
Thuis kijkt zijn vrouw kritisch
mee. Als het niet goed gaat, dan
krijgt hij dat 's avonds te horen.
„Dat vind ik belangrijk. De
mensen moeten met plezier
naar me kijken. In het presente
ren wil ik groeien, daarmee kan
ik scoren. Niet met de weersver
wachting, want die is meestal
wel redelijk goed."
Het weer in Nederland is
prachtig, vindt Kroll. Regen en
storm, een beetje zon, een
,De kijkers weten dat ik
buitje sneeuw in de winter. Hij
houdt van die afwisseling. Het
lijkt op zijn persoon geschreven.
„Het is hier altijd anders, maar
nooit extreem. Zo ben ik zelf
ook."
Hij was ooit in Portugal met va
kantie; drie weken een helder
blauwe lucht. Geen moer aan,
vindt de weerman. Toen zijn
vrouw eindelijk een wolkje ont
dekte, leefde Kroll op. „Volgens
mijn vrouw raakte ik helemaal
opgewonden."
Aan gekanker op het Neder
landse weer doet Kroll niet mee.
„Je moet je niet druk maken
over het weer. Als het een keer
regent, wat maakt dat uit. Ge
niet ervan", zegt de weerman.
Maar het regent hier wel een
beetje veel, nietwaar? Kroll:
„Dat zeggen we altijd, maar het
is niet zo. In Nederland regent
het vijf procent van de tijd, dat
is nog geen anderhalf uur per
dag."
Voor elke uitzending laat de
weerman van de NOS zich uit
gebreid schminken. Een ver
plicht nummer, maar noodza
kelijk, zo weet hij. Anders zit er
door de invloed van de sterke
lampen geen kleur op het ge
zicht. Zelfs zijn glanzende, ka
lende achterhoofd wordt gepoe
derd.
Erwin Kroll. Oftewel, hoe een
meteoroloog dank zij de tv een
bekende Nederlander werd.
„Toch ben ik geen hoogvlieger.
Mijn aanleg is breed, ik weet
van veel dingen iets. Ik ben een
redelijk meteoroloog, maar pas
sinds ik tv-werk doe, ben ik
meer over mijn vak gaan na
denken. Veel meer gaan lezen
ook. Dat ik de top heb bereikt,
komt omdat ik een vreselijke
ouwehoer ben."
lijk bekend te worden. Er is
trouwens tegelijkertijd een CD
verschenen, met daarop behal
ve medleys losse feestnummers.
Feestplaat
„Ja, het is een feest-plaat. Maar:
hij valt een beetje buiten het
bestaande genre. Het is niet
platvloers. Daar neig je gauw
naar. In feite zijn het parodieën.
Die medleys waren in aanvang
parodieën op die montage van
de Star Sisters van Jaap Egger-
mont. En in 'Swingen met die
hap', zit een 'loop' die ik eerst
alleen maar los draaide bij m'n
optreden in het land. Het pu
bliek begon mee te klappen,
toen zijn we er die teksten bij
gaan maken. Er waren mensen
die dachten dat de artiesten die
die nummers oorspronkelijk
hadden gezongen kwaad zou
den worden. Maar de meesten
vinden het leuk. 't Moet toch
kunnen. Why not?"
BOES
Joop Landré: „Ik heb nog lang geen genoeg van de Duvel."
UNITED PHOTOS DE BOER/POPPE DE BOER
stikke blij mee. Ik hoef geen Rad
van Fortuin-prijzen in mijn pro
gramma. Ik erger me daar dood
aan", zegt hij met een zuinig
mondje. „Schrijf dat maar ge
rust op."
Kritiek op zijn 'Duvel' kan
Landré best verdragen. Behalve
als het onder de gordel is, dan
wordt hij woest. „Een journalist
van de Tijd schreef eens: 'Die
man voelt zich het beste in een
rokerige bioscoop'. Waar slaat
dat nou op, dan word ik nijdig
en ga terugschoppen. Maar ge
woon kritiek, prima. Het ge
beurt de laatste tijd zelfs te wei
nig naar mijn zin. Ik wil best
weer eens horen: jeetje Landré,
wat een strontvervelende uit
zending."
Op 10 juli is het dus feest bij
de TROS. De directeur Cees den
Daas komt ook. „Ik ga wat rot
vragen aan hem stellen. Zijn
speech gaat over vechtnet. Ik
wil wel eens weten wat dat nou
weer is." In het feestelijk aange
klede restaurant van de omroep
zullen ook zanger Marcel Thie-
lemans en organist Bernard
Drukker acte de présence ge
ven. Zelf zal Landré gesprekken
voeren met enkele zeer trouwe
luisteraars.
Niet minder dan 25 jaar bij de
TROS. „Of ik ooit naar een an
dere omroep heb gewild? Nee,
nee en nog eens nee", klinkt het
gedecideerd. „Ik ben één keer
gevraagd. Ik zeg niet door welke
omroep. Maar het kan gewoon
niet. Ik ben, zeg maar, de ver
persoonlijking van de TROS."
Als het aan Landré ligt, gaat
hij nog heel lang door met zijn
programma 'De duvel is oud'.
„Ik wil het graag en als de direc
tie het ook wil. Prima. Van thuis
zitten zou ik stapelgek worden.
Zo heb ik het naar mijn zin."
Hij komt, als levend bewijs
dat geestelijke veerkracht op
hoge leeftijd nog tot een waar
devol en plezierig leven kan lei
den, kwiek overeind uit zijn
stoel. „Daar komt nog bij",
grijnst hij, „dat ik het liefst ach
ter de microfoon wil sterven."
HEINZ
