Rtv show
li'
mM
m.
v
'SÉife
'Ik ben best romantisch
'Met hart en ziel een
waagstuk voor RTL 4
Maandag 1 juli 1991
Redactie: 023-150191/023-150192 JOLANDA OUKES GERARD V
Y POPPELEN Vormgeving: JAKEUEN PAULUS
Joris Lutz, acteur bij toeval
Joris Lutz, 26 jaar, muzi
kant en sinds een jaar
geheel onverwacht ac
teur. Naast zijn vader, Luc
Lutz, heeft hij een hoofdrol in
de succesvolle comedyserie
'Ha, die pa!'. Vorige week al
weer de laatste aflevering van
het seizoen, maar in septem
ber worden de belevenissen
van Matthijs en zijn aange
naam bokkige vader Norbert
weer door de NCRV vervolgd.
Panda bezocht Joris in zijn ge
zellige Amsterdamse etage.
Schilderijen in Cobra-stijl, een
piano, een gitaar, een basgi
taar, Lenny Kravitz op de
draaitafel, thee met stroopwa
fels en ontelbare keren tele
foon ertussendoor. Ha, die Jo
ris!
Lutz als achternaam hebben, is
dat handig of juist lastig?
„Ach, ik maak er nooit bewust
gebruik van. Anderen zijn wel
eens wat voorkomender of zo,
door die naam. Ik vind dat raar.
Ze kennen me toch niet, mis
schien ben ik wel een enorme
lui. Maar als het handig kan zijn
maak ik er soms wel gebruik
van. Als ik bij voorbeeld in het
Feyenoord-stadion sta en ie
mand biedt me een mooie
plaats aan omdat ik Joris Lutz
ben, dan ga ik niet ergens op de
trap zitten maar zeg ik: Fijne
gozer, bedankt!"
Er wordt natuurlijk gezegd
dat je door je vader aan die rol
bent gekomen. Is dat zo?
„Nee, niet waar, dat ging ge
woon door een casting. Via een
toevalletje kwamen ze op mij.
Omdat ik nog nooit gespeeld
had is er eerst een screentest
gedaan, voorafgaand aan de
echte casting. Het kon me alle
maal niet zo veel schelen. Mis
schien kan ik er wel helemaal
niets van, dacht ik. Nee heb je,
ja kun je krijgen, dat was mijn
uitgangspunt. Maar men vond
het goed, en ik werd aangeno
men. Leuk hoe zulke dingen
plotseling je leven künriën ver
anderen."
Voordat je ging acteren werkte
je als muzikant?
„Ja, al tien jaar. Maar daar
verdien je dus geen rooie rot-
cent mee. 't Is echt geen fabeltje
dat muziek armoede betekent.
Dus ik werkte in de horeca, ach
ter de bar en zo."
En nu wentel je je in rijkdom
dankzij 'Ha, die pa'?
„Was dat maar waar."
je zit nog steeds in de muziek.
Wat doe je precies?
„Ik heb een band, 'Mothers-
hip'. Iets tussen funk en rock in,
1
Het
Wereldje
PANDA DE
L'ISLE
echt een enig bandje. Een drie
mans formatie, de ideale sa
menstelling: gitaar, bas en
drum. Ik speel bas en ik zing. En
ik schrijf zelf nummers, ik heb
inmiddels zo'n dertig eigen
liedjes gemaakt. 'Mothership' -
waarvan de naam vaak verkeerd
gespeld wordt, misschien noe
men we ons binnenkort maar
'Mothermilk' of zo - treedt re
gelmatig op in de regio Amster
dam. Cafés, buurthuizen, dat
soort werk."
Wat is belangrijker voor je, ac
teren of muziek?
„Financieel: acteren. Qua ge
voel: muziek."
Je acteert nu een jaar. Wat be
tekent het voor je?
„Het is een lekkere uitlaat
klep. Ik vind het woord 'spelen'
best letterlijk op te vatten, het is
ook echt spelen, heerlijk. En
weet je wat ik het ook vind? We
maken twee afleveringen per
maand en dan is het twee keer
per maand net alsof je een
werkstukje hebt afgemaakt. Een
afgerond werkstukje. Dat is een
heel prettig gevoel. Ik kijk naar
iedere uitzending. Van een paar
had ik echt het gevoel: ja, leuk!
Soms ben ik iets minder tevre
den. Je stelt je schaal ook steeds
wat hoger; naarmate ik meer
bijleer word ik kritischer. Zoals
Willem van Hanegem ooit zei:
'Ik heb nog nooit één goede
wedstrijd gespeeld.' Daar be
doelt hij mee dat hij nog nooit
negentig minuten achter elkaar
perfect heeft gespeeld. Een
mooie uitspraak."
Hoe is het om met je vader sa
men te werken?
„Leuk. We kunnen goed met
elkaar overweg. En het is voor
mij heel leerzaam, de informa
tie is nu voor mij toegankelijker
dan wanneer ik met een vreem
de acteur zou samenwerken. Pa
zegt: let hier eens op, let daar
eens op, probeer dat eens zo of
zo te doen. Dat is heel nuttig.
Als je een blanco kaart hebt,
zoals ik - ik bedoel: je hebt nog
geen maniertjes aangeleerd - ën
je hebt een beetje talent, dan is
het belangrijk daar zo veel mo
gelijk goede input in te stop
pen."
Ben je kritisch met het accep
teren van rollen, zou je bij voor
beeld in een serie als 'Goede Tij
den, Slechte Tijden' willen spe
len?
„Daar heb ik nog nooit bij na
gedacht. Ik zou dat in ieder ge
val niet uit principe weigeren.
Hier in huis kijken we altijd en
ik moet er erg om lachen. We
hebben het er vaak over op het
werk. Iedereen zegt dan slecht,
o wat slecht, maar iedereen
weet ook altijd precies wat er de
vorige avond weer gebeurd is."
Stel dat je gevraagd werd voor
een naaktrol, zou je die aanne
men?
„Jee, dat weet ik niet. Dat is
me nog nooit gevraagd... Een
half jaar geleden stond ik nog
gewoon biertjes te tappen. Mis
schien dat ik het zou doen. Ja.
Of hoewel... Ik weet het niet. Ik
weet niet of ik me zo op mijn
gemak zou voelen."
En een rol in een speelfilm?
„Ja! Cowboy lijkt me wel gaaf.
Maar dat heb je hier natuurlijk
niet, cowboys. Dat zijn van die
droomdingen hè. O ja, of zo'n
rol als van Jim Morrison, in die
film over The Doors, dat lijkt me
ook fantastisch."
Veel vrouwen vinden je een
knappe jongen. Vind je dat zelf
ook?
„Nou, ik vind mezelf niet le
lijk."
Is uiterlijk belangrijk voor je?
„Tot op zekere hoogte vind ik
dat zeker belangrijk. Ik ga niet
ongewassen, ongeschoren in
mijn onderbroek over straat lo
pen. Ik vind het wel lekker om
mezelf te verzorgen. Dat is pret
tig. Toch?"
Ik hoor heel vaak meisjes zeg
gen dat ze verliefd op je zijn. Ben
jezelf vaak verliefd?
„Nee. Echt verliefd ben ik pas
drie keer geweest of zo. Nou
nee, iets meer. Vier, vijf keer. Op
de lagere school was ik ontzet
tend verliefd. Op Antoinette,
maar die liet me links liggen
voor een hele grote vent. Diens
vader had een motor, nou, dan
weetje het wel."
Joris Lutz: „Een half jaar geleden stond ik nog gewoon biertjes te tappen."
FOTO LEX VAN ROSSEN
Wat doe je als je verliefd bent?
„Dan ben ik dromeriger, af
wezigen"
Ben je romantisch?
„Ja, ik ben best romantisch.
Want ik vind gezelligheid be
langrijk, knusheid. En gekke
dingen. Gekke dingen zijn ook
heel romantisch. Laatst zag ik
op tv een jongen die op Schip
hol via de luidsprekers zijn
vriendin ten huwelijk vroeg,
prachtig. Lekker eten, mooi
weer, dat is ook romantiek. En
iets doen buiten, wel iets dóen
bedoel ik, want hand in hand
door het bos lopen gaat ook
snel vervelen."
Zou je ooit willen trouwen,
een gezin hebben?
„Trouwen weet ik niet. Ik ge
loof eigenlijk niet in het huwe
lijk. Maar ik vind kinderen wel
te gek hoor."
Je band gaat prima, Ha, die
pa! wordt vervolgd, het gaat je
goed. Zijn er daarnaast dingen
die je absoluut nog eens zou wil
len doen?
„O ja, zó ontzettend veel, te
veel om op te noemen. Vliegen.
Dat lijkt me heerlijk. En alle Tan-
Koos Postema als amateur-psycholoog
De artistieke samen
werking van Koos
Postema met pro
ducent Jef Rademakers is be
paald produktief. In opdracht
van RTL 4 hebben de heren
een serie over psychologie ver
vaardigd, met een totale lengte
van 13 uur. Voor het eerst op
maandagavond J juli wordt
'Met hart en ziel' uitgezonden,
op prime time tussen 21.05
uur en 22.05 uur. „Tamelijk
uniek", noemt producent Jef
Rademakers het ook, dat er
ruimte is gelaten voor recla
me-blokken. „En de belang
stelling van de reclamemakers
is groot", zo wordt bij RTL 4
met enige trots meegedeeld.
Presentator Postema wordt in
'Met hart en ziel' terzijde ge
staan door de Amsterdamse
psychiater Jan Swinkels, chef
psychiatrie van het Academisch
Medisch Centrum in Amster
dam.
Eerder werkte Swinkels mee
aan 'Op leven en dood', dat ook
door RTL 4 werd uitgezonden.
Swinkels en Rademakers kwa
men door dat programma met
elkaar in aanraking. „Ik kende
hem daarvoor alleen van zijn
programma 'Pin Up Club', dat
ik als psychiater zeer interessant
vond."
Swinkels en Rademakers, de
man van Dutch Dream Produc
tions, bedachten samen de pro
gramma-formule: „Aan de hand
persoonlijke ervaringen i
één of twee patiënten wordt in
het eerste deel van elke afleve
ring de aard van een psychische
ziekte ter sprake. In het tweede
deel praten we in de studio tel
kens met een groot aantal pa^
tiënten."
Toeloop
Swinkels twijfelt niet aan het
toekomstige effect van het pro
gramma. Reken maar, zegt hij,
dat psychiaters en huisartsen
straks een grote toeloop van
mensen wacht. „Een van de
dingen die we hopen te berei
ken is dat mensen gaan zeggen:
zou ik niet eens met mijn pro
blemen naar de huisarts of naar
een psychiater gaan?"
Onderzoekingen hebben aan
getoond dat tussen de tweeën
half en drie miljoen Nederlan
ders ofwel zelf, ofwel in hun di
recte omgeving met psychische
problemen worden geconfron
teerd.
Rademakers: „Voor ons is het
de vraag of we een grote kijk
dichtheid zullen haïen. Voor
een commercieel station als
RTL 4 is het een waagstuk om
een toch niet eenvoudig pro
gramma te boeken. Zo'n pro
gramma heeft natuurlijk niet de
uitstraling als ons programma
Klasgenoten. RTL 4 laat het dan
ook van de kijkdichtheid afhan
gen of we komende winter nog
een vervolg-serie kunnen ma
ken."
Swinkels: „Dank zij Ria
Bremer weten we alles van al-
den van de wereld zien, veel rei
zen. Goed mijn instrument le
ren spelen. Leven van muziek.
Ik zou ook graag heel goed wil
len kunnen voetballen. Of bil
jarten. Ik wil nog eens een keer
een marathon lopen. Ik zou een
paard willen hebben, dat lijkt
me zó gaaf, een eigen paard. Of
een eigen café, een leuk café
waar op zaterdag jam-sessies
zijn, dat lijkt me fantastisch. En
ik zou naar de Noordpool wil
len. Mick Jagger eens willen
ontmoeten. Of iemand als pre
sident Bush, en dan héél eerlijk
met hem kunnen praten. En -
dat zou het allermooiste zijn - ik
zou heel graag een wereldhit
willen hebben. Dat ze van Sula
wesi tot Toronto op straat je
liedje zingen. Heerlijk toch?"
10
„In Nederland bestaan geen talk
shows, Nederland heeft alleen maar
praatprogramma's. Er wordt geen
show geboden. Dat deed ik wel, des
tijds in de Vuist. Ik ging vechten met
Anton Geesink en onder een olifant
liggen. (Willem Duys)
CLOSE UP Jolanda Oukes
Fantasieën
Bijna alle kleine jon
getjes willen later als
ze groot zijn politie
man worden. Het is niet on
denkbaar dat de gemiddelde
kijker deze jeugddroom nog
steeds koestert, want dagelijks
worden de kinderlijke fantasie
ën via de beeldbuis gevoed. Op
spattend bloed, gillende sirenes,
knetterende geweersalvo's,
snelle auto's, mooie vrouwen en
gestresste dienders vullen me
nig gezellig tv-avondje.
Hoezeer 'Ie diverse politie- en
detectiveseiics ook van elkaar
verschillen, één ding hebben ze
met elkaar gemeen: het kwaad
wordt overwonnen. Hetzij via
ingewikkelde analyses, hetzij via
bloedige bliksemacties.
Beide categorieën houden el
kaar echter behoorlijk in even
wicht. Tegenover de schietgrage
Sledge Hammer bij voorbeeld
staat de vriendelijk Jessica
Fletcher en tegenover de chaos
in 21 Jump Street de vredige pa
rochie van Father Dowling.
De meeste politie- en detecti
veseries zijn van Amerikaanse
makelij, hoewel Duitse krimi's
hier ook al jarenlang vaste
grond onder de voeten hebben.
Slechts af en toe wordt het mo
nopolie doorbroken door een
Franse, Canadese, Zweedse of
Britse diender.
Het niveau van de schier ein
deloze reeks politie- en detecti
veseries is, als we de echte
speurders en rechercheurs mo
gen geloven, abominabel. Het
gejakker in glimmende bolides
in Miami Vice wekt alleen jaloe
zie op, want met echt politie
werk heeft het niets te maken.
Ook het solitaire speurderswerk
van Colombo weerspiegelt de
werkelijkheid niet. ^ls in de
echte wereld een moord moet
worden opgelost, wordt er een
heel blik rechercheurs openge
trokken.
Hill Street Blues schijnt vol
gens de kenners de realiteit nog
het dichtst te benaderen. Chao
tische drukte op het bureau, het
ochtendpraatje, een hoofdin
specteur waaraan van alle kan
ten wordt getrokken en een gro
te variatie aan misdrijven. Geen
enkele 'supercop' voelt zich te
een ordinaire buren
ruzie te sussen.
Voor de politie is het oplossen
van misdrijven dagelijkse kost,
maar op de tv houden burgers
zich daar ook iedere dag mee
bezig. Althans zo lijkt het. De
tective-schrijfster Jessica
Fletcher lost niet alleen op pa
pier misdrijven op maar ook in
het echt. Cabot Grove, het
plaatsje waar ze woont, moet
wel het hoogste misdaadcijfer
hebben, want bijna wekelijks
vindt er een moord of aanslag
plaats.
Jessica heeft er een neus voor.
want vanaf het allereerste mo
ment is zij bij het onderzoek be
trokken. Óf ze kent het slachtof
fer, of de verdachte of ze vindt
het lijk. De politie kan niet om
haar heen. Sterker nog: meestal
heeft de aimabele dame gelijk
de
de
hand liggende de dader.
Ook priester Frank Dowling
en zuster Stephanie, Steve voor
intimi, leiden een zwaar maar
opwindend leven. Wekelijks
raakt dit religieuze duo betrok
ken bij louche praktijken. Het
duistere verleden van zuster
Steve komt hen daarbij zeer
goed van pas. Ze kan uitstekend
overweg met een spel kaarten,
ze kraakt elke brandkast en
opent elke deur en weet zich
heel verdienstelijk te vermom
men. Als het moet hangt zij
haar habijt aan de kapstok om
in de een of andere onduidelijke
tent plotseling als prostituée op
te duiken.
Hoewel het uiterst merkwaar
dig is dat een doorsnee mens
wekelijks met een halsmisdrijf
wordt geconfronteerd, komen
Murder She Wrote en Father
Dowling geloofwaardiger over
dan de Amerikaanse Sledge
Hammer. Deze reactionaire
macho heeft zijn revolver zeer
losjes in de holster zitten maar
niemand schijnt zich daar echt
zorgen over te maken. Sledge
schiet er lustig op los en verlost
de gemeenschap op die manier
van het grootste gespuis dat er
op aarde rondloopt. Geen vlijm
scherpe analyses of goeddoofr
dachte valstrikken. Daar is deze
net buiten de criminele boot ge
vallen smeris te stom voor. Zo
stom dat het bijna leuk is.
Sledge Hammer, de cop die te gretig naar zijn schietijzer grijpt f^tq
STRIPS
BOLLEBOOM
f SAMEN?)
CRÈCHE.
BOES
Jan Swinkels en Koos Postema.
lerlei ziekten. Maar dat psychia
trische stoornissen ook gewone
ziektes zijn, die medisch kun
nen worden behandeld, is min
der bekend."
In twintig jaar tijd is er in de
geestelijke gezondheidzorg het
een en ander veranderd, zo
heeft Koos Postema inmiddels
ondervonden. „Toen had ik ook
psychiaters zitten in verscheide
ne afleveringen van 'Een Groot
uur U'. Toen was de enige re
medie: praten, praten, praten.
Psychiaters waren geheimzinni
ge mannen. Swinkels, een veer
tiger. is van een heel andere ge
neratie. Zij zijn nu meer dok
ters, die bezig zijn mensen beter
te maken."
„Natuurlijk", zegt op zijn
beurt Swinkels, „wordt er ook
nog gepraat. Op ons terrein is er
enorm veel veranderd. In de ja
ren zestig, zeventig beweerde
Jean Foudraine, auteur onder
meer van het boek 'Ik ben van
hout', dat alles met praten is op
te lossen. Een leugen. Het pro
gramma 'Paravisie' van Veroni
ca slaat nergens op. De ziekte
zit alleen in de hersenen."
Joekes
In één van de afleveringen ver
telt het vroegere kamerlid Theo
Joekes dat hij is behandeld voor
aanvallen van manische depres
siviteit. Ook een vader met een
FOTO RTL 4
'Heizelstadion-syndroom',
mensen met tics, sociale fobie
ën, sex-trauma's, eetstoornis
sen, psychoses en vele andere
vormen van psychische stoor
nissen komen in 'Met hart en
ziel' aan het woord.
„Het zou natuurlijk fantas
tisch zijn als we na die dertien
uitzendingen meer bezoek krij
gen", zegt Swinkels. Nu is het
nog zo dat veel te veel mensen
liever hun hand afhakken dan
met een psychiater in contact te
treden."
'Met hart en ziel', vanaf
avond dertien weken lang we
kelijks op RTL 4, tussen 21.05
en 22.05 uur.
