Binnenland
Politie Amsterdam is grote
tekorten aan personeel zat
'Schengen-verdrag is nep'
Rampspoed CPB doet Den Haag sidderen
Zomer betekent chaos in Kamer
dmviix lüiun i»l
RcdacUr 023-150225 JAMNC BOSMA AL TAN ERDOCAN RONALD FRISAKT PATRICK VAN D€N HURK SJ AAK SMAKMAN FRANS VISSER MARGOT KLOFARMAKER R Vownffwiy CLARA KEMPER
4
Algemeen Nederlands Persbureau (ANP), Gemeenschappelijke Persdienst (GPD). I
Parlement moet debatten in noodgang afwerken
DfN HAAG CAWtt GOSfUNG
Ze is inmiddels overleden: freu
le Wttewaal van Stoetwegen.
Ooit, in de nacht van 25 op 26
november 1970, maakte zij zich
onsterfelijk. Rond een uur of
drie, midden in een debat over
wijzigingen in de loon- en in
komstenbelasting. beklom zij
het spreekgestoelte in de Twee
de Kamer. „Meneer de voorzit
ter, dit is gekkenwerk", sprak
zij. Het mocht niet baten: het
debat werd toch afgerond.
Elk jaar, vlak voor de zomer
vakantie, vertoont de Tweede
Kamer opnieuw dit 'gekken
werk'. Nog snel moeten allerlei
wetsvoorstellen worden afge
werkt en op een overvolle agen
da gepropt, ledereen weet dat
lang niet alles kan worden afge
handeld. Zeker niet gezien de
vergadertijd die de Kamer per
week heeft, zo n 30 uur in de
week. Bruto, want van die tijd
gaan nog allerlei onderbrekin
gen af.
I loe hopeloos de Kamer in de
knel kan komen, bleek afgelo
pen week weer. De Kamer be
handelde het wetsvoorstel om
benzine-accijns te verhogen.
Het kabinet wil die verhoging
per 1 juli laten ingaan. Er is dus
haast bij. De normale schriftelij
ke voorbereiding van een debat
werd overgeslagen. Het debat
zelf werd een flop.
Na een dag vergaderen kwa
men CDA en PvdA nog met wat
wijzigingsvoorstellen. Ze waren
wel steeds aangekondigd, maar
op papier had niemand ze ge
zien. De oppositie niet. De be
trokken bewindsman, Van
Amelsvoort (financiën) niet. In
houdelijk oordelen werd onmo
gelijk. In navolging van de freu
le noemde het WD-kamerlid
Koning het debat 'gekkenwerk'.
De afronding werd naar van
daag geschoven. Weer vijf da
gen verloren, plus een extra be
lasting voor de agenda van de
Kamer deze week. De Tweede
Kamer vergadert tot en met
donderdag 27 juni. Maar wie
naar de agenda kijkt, krijgt de
indruk dat er nog een maand bij
moet.
Naast talloze andere onder
werpen staan er vier belangrijke
zaken op de agenda. Ten eerste:
de stelselherziening in de ge
zondheidszorg. Het debat daar
over ging verleden week de mist
in. Deze week moet het worden
voortgezet. Ten tweede: de ba
sisvorming in het onderwijs, al
drie weken in behandeling.
Nummer drie: de Voorjaars
nota. Een stuk waarin het kabi
net de wijzigingen aangeeft in
de lopende rijksbegroting en al
le departementale begrotingen.
En tot slot: de wet koppeling
met aanpassingsmechanismen
(wka), de wet over de koppeling
tussen lonen en uitkeringen.
Die moet óók nog even tussen
door worden behandeld.
Veel onderwerpen zijn stil
zwijgend al naar augustus en
september geschoven. Van een
goede voorbereiding kan na
tuurlijk geen sprake zijn. Het is
haast je, rep je. Afraffelen, waar
bij een goede democratische
besluitvorming op het tweede
plan komt.
Het gebeurt elk jaar opnieuw
en er is niemand die er iets aan
doet. Er is altijd wel een coali
tiemeerderheid die de gang van
zaken goedkeurt of een kabinet
dat er achterheen zit. Het is bij
de laatste kabinetten immers
gewoonte geworden om wets
voorstellen die een lastenver
zwaring betekenen voor burgers
of bedrijven met ingang van 1
januari of 1 juli in te laten gaan.
Nu kan een kabinet dat wel
willen, over elk wetsvoorstel
moet advies gevraagd worden
aan de Raad van State. En die
kan zo lang over een advies
doen als hij zelf maar wil. Het
kabinet kan hoogstens om eni
ge spoed verzoeken. Deson
danks blijven de ministersploe
gen met 1 januari of 1 juli als in
gangsdatum werken. De Twee
de Kamer werkt daar, zoals ge
zegd, steeds opnieuw aan mee.
Dat er ook nog een Eerste Ka
mer in onze democratie is,
wordt in dit spel helemaal ver
geten. Een wet is geen wet zon
der de goedkeuring van de Se
naat. Daar heeft de wrevel over
het jaarlijkse gedoe langzamer
hand geleid tot een houding
van 'wij vertikken het'.
De Eerste Kamer laat zich niet
meer onder druk zetten en wei
gert om nog langer rommelige
wetsvoorstellen goed te keuren,
omdat het zo nodig voor een
bepaalde datum zou moeten.
Hoe vervelend kabinet en
Tweede Kamer dat ook mogen
vinden, de Senaat is niet van
plan de democratische spelre
gels met voeten te treden.
Wie roept om het afschaffen
van de Eerste Kamer ziet het te
gemakkelijk. Evenals degenen
die klagen over de geringe be
zetting van de Tweede Kamer of
die langzame Raad van State.
Uitvluchten waarmee men al
leen het eigen gezicht tracht op
te houden. Tevergeefs. De cha
os ziet elke burger toch wel. Zou
dat er ook mee te maken heb
ben dat het vertrouwen in de
politiek terugloopt?
EDIANP GW)
Het verdrag van Schengen is
volgens de Amsterdamse hoog-
leraar strafrecht C. Rider voor
wat betreft de opheffing van
grenscontroles „in rond Hol
lands gezegd nep". „Of de con
troles worden niet opgeheven,
of ze komen in het binnenland
tcnig, of beide. F.n terwille van
die niet gehaalde doelen wor
den wc verrijkt met zo'n hon
derd compenserende maatrege
len. Dat kost 120 miljoen per
jaar", aldus Rüter.
De hoogleraar hield zijn betoog
gisteren in Ede tijdens een con
ferentie over het verdrag van
Schengen. Het stuk, dat voorziet
In de opheffing van de grens
controles tussen de Benelux.
Duitsland, Frankrijk en Italië, is
vorig jaar door de regering on
dertekend, maar moet nog door
het parlement worden goedge
keurd.
Volgens Rüter wordt het doel
van het verdrag niet bereikt.
„Wie zijn paspoort niet vergeet
kan elk Schengcnland al bezoe
ken. Daaraan verandert het ver
drag niets. De pas moet ook na
Schengen mee, want in de
meeste Schengen-landen be
staat een legitimatieplicht. Een
pas moet trouwens nlnncnkort
altijd mee, want ook in ons land
komt er een identificatieplicht.
Wegens de binnenlandse con
trole die in de plaats komt van
de personencontrole aan de
grens. De opheffing- van de
grenscontrole is dan ook niets
anders dan een platte wissel
truc." Rüter wees op de waar
schuwing van de Amsterdamse
hoofdcommissaris Nordholt
voor rassenrellen. „Buitenland
se ervaring leert dat juist bij in
tensieve controle op vreemde
lingen nogal eens de vlam in de
pan slaat en ernstige onlusten
ontstaan." Volgens Rüter is het
een illusie dat er na Schengen
aan de binnengrenzen niet
meer zal worden gecontroleerd.
„De grenscontrole Miiti ge
woon, weliswaar niet op wie u
bent. maar wel op wat u bij u
heeft", aldus de strafrechtge-
leerde. Hij citeerde de memorie
van toelichting bij het verdrag,
waarin staat dat „de controles
van door de reizigers meege
voerde goederen voorshands
gehandhaafd blijven".
Rüter vindt verder dat het
verdrag tekort schiet op het ge
bied van internationale samen
werking van politie en justitie.
Zo zullen onbetaalde boetes
niet in de centrale politiecom-
f>uter van de Schengen-landen.
iet Schengen Informatie Sys
teem (SIS), worden opgeno
men. Veel van die boetes wor
den nu nog aan de grens geïnd.
Hij wees er verder op dat er
niets is geregeld over het ge
bruik van in het buitenland on
rechtmatig verkregen bewijs.
Het witwassen van criminele
vermogens in Luxemburg blijft
onverkort mogelijk. Van het
harmoniseren van het asielbe
leid is niets terecht gekomen.
„Er bestaat in West-Europa
geen behoorlijke consensus
„Om een goede politiezorg te bieden, moet je soms han
denwringend te werk gaan." Brigadier Harry van Rijn
constateert het somber. Zijn wijkteam in Amsterdam-
West moet met lede ogen aanzien dat het bureau twee
tot drie keer per maand de deuren doodeenvoudig moet
sluiten.
AMSTERDAM THEA VAN BEEK
Afgelopen zondag was het weer
zover. Bij de thuiswedstrijd van
Ajax tegen Vitesse moest een le
gertje politiemensen op de been
worden gebracht. Ook Van Rijns
politieteam leverde daaraan een
bijdrage. Daardoor raakte de
politiewijkpost onderbemand
en ging dus dicht.
Amsterdamse politiemensen
zijn de werkdruk goed zat. De
afdeling Amsterdam van de Ne
derlandse Politie Bond (NPB)
heeft besloten de 27ste juni uit
te roepen tot actiedag. Door het
houden van werkvergaderingen
wil de bond protesteren tegen
de leegloop in het hoofdstedelij
ke politiekorps. Zolang dit niet
op voldoende sterkte is, dient
de reorganisatie van de politie
districten in wijkteams te wor
den stopgezet, vindt de bond.
Het Amsterdamse korps telt
op dit moment 3400 politie
mensen, terwijl dat er bijna
3900 zouden moeten zijn. Jaar
lijks gaan er 300 mensen weg,
terwijl er slechts 30 nieuwe bij
komen. Vooral plattelandsge
meenten zijn bij de Amster
damse dienders favoriet. Het
werk is er minder druk en het
vinden van een behoorlijke wo
ning vormt er nauwelijks een
probleem.
Vijf jaar geleden werd begon
nen met reorganisatie. De acht
politiedistricten moeten begin
volgend jaar uiteindelijk 24
wijkteams tellen. Achttien daar
van zijn er inmiddels. De opera
tie verloopt bepaald niet zonder
problemen. Door onderbezet
ting gebeurt het regelmatig dat
een politiepost tijdelijk sluit.
Vandaar de eis dat het verder
instellen van wijkteams een halt
moet worden toegeroepen,
vindt de NPB.
NPB-bestuurder Van Rijn er
vaart het aan den lijve. „Twee
jaar geleden begonnen we hier
op de wijkpost Admiraal de
Ruyterweg met dienstgroepen
van 7 man. Dat aantal is inmid
dels gedaald tot 4. Voor een 24-
uursbezetting zouden we vol
gens de norm op 67 politiemen
sen moeten zitten. Kijk ik naar
de komende dagen, dan zijn dat
er slechts 54. In de praktijk be
tekent dit dat het bureau regel
matig door slechts 3 mensen
wordt bemand."
Het personeel van de wijk
teams is in het algemeen en
thousiast. Een grotere zelfstan
digheid, gevarieerder werk en
meer contact met het publiek
worden door de politiemensen
gewaardeerd. Ook het publiek
ervaart een politiepost in de na
bije omgeving als positief.
„We krijgen hier behoorlijk
veel aanloop van mensen die
aangifte komen doen", zegt Van
Rijn. „We proberen zo klantge
richt mogelijk te werken en een
goede band op te bouwen met
de buurt. Dat is lang niet altijd
eenvoudig als je weet dat hier
35 procent allochtonen wonen.
Het is alleen al vanwege de taal
barrière een tijdrovende zaak."
„Maar soms moet je gewoon
'nee' verkopen. Vanwege het
personeelstekort reageren we
nu alleen nog op telefoontjes
die via de centrale binnenko
men. Voortdurend moet je prio
riteiten stellen. Krijg je gelijktij
dig een melding van een aanrij
ding met letsel en een melding
over baldadige jeugd, dan kies
je voor het eerste. Van surveille
ren komt niets meer. En als po
litie hoor je toch op straat te
zijn."
Begin dit jaar sloegen de drie
Amsterdamse politiebonden de
handen ineen. Ze eisten 2400
mensen erbij, een betere finan
ciële beloning en betere carriè
remogelijkheden. Een eis die
werd ondersteund door hoofd
commissaris Nordholt en bur
gemeester Van Thijn. De laatste
moest de bonden echter deze
week meedelen dat uit Den
Haag geen extra geld te ver
wachten valt.
Wel reageerde de Amster
damse korpsleiding verheugd
op het recente regeringsstand
punt dat de nieuw te vormen
politieregio Amstelland in 1995
op een sterkte mag rekenen van
ruim 5000 man. Deze al eerder
door de commissie-Nijpels aan
bevolen uitbreiding met 1100
politiemensen moet overigens
nog door de Tweede Kamer
worden goedgekeurd.
De bonden, met Nordholt
voorop, zijn voorstander van
het instellen van politie-assis-
tenten. Die zouden moeten
worden belast met onder meer
bewakingstaken, waarvoor een
aanzienlijk kortere opleiding en
lagere salariëring nodig is. Het
groene licht daarvoor moet
komen uit Den Haag.
De Nederlands-Duitse grens. De persoonscontrole vervalt volgens het verdrag van Schengen, maar de contro
le op goederen blijft bestaan. united photos de boer
over de vraag
vraag hoe en over de vraag in
welke mate er gestraft moet
worden. En soms zelfs niet over
de vraag wat eigenlijk strafbaar
moet zijn. Denk maar eens aan
abortus, drugs en euthanasie in
Duitsland en België. In de han
tering van het strafrecht be
staan tussen de Schengenpart-
ners echt werelden van ver
schil."
Rüter wees op het onlangs
uitgelekte advies van de Werk
groep Drugstoerisme. Daarin
wordt gepleit voor berechting in
eigen land van van in Neder
land aangehouden drugsgebrui-
kers. Volgens Rüter betekent dat
het failliet van het eigen Neder
landse drugsbeleid, waarin on
derscheid wordt gemaakt tus
sen hard drugs en soft drugs.
„Het is misschien nuttig een
uniform wetboek van koophan
del te hebben, maar een unifor
me strafrechtspleging is onhaal
baar. Bij de huidige culturele
verscheidenheid in West-Euro
pa is het maximaal nastreefbare
een verbetering van de interna
tionale samenwerking tussen de
strafrechtelijke organen, ieder
opererend vanuit zijn eigen
strafrecht", aldus Rüter.
Volgens de hoogleraar is er
nog wel degelijk tijd om het ver
drag te verbeteren. Het SIS kan
nas operationeel zijn als alle
landen een wet op de privacy
bescherming. Die ontbreekt nog
in België en Italië. „Van oudsher
geen bliksemsnelle wetgevers."
DEN HAAG CAREL GOSiUNG
Het ding heet in het vakjargon
de Koninginne-MEV. De eerste
proeve van de Macro Economi
sche Verkennihg die het Cen
traal Planbureau (CPB) jaarlijks
bij de indiening van de Mil
joenennota presenteert voor het
volgende jaar.
Het betreft slechts een proeve
van de echte MEV, maar het
stuk is daarom niet minder be
langrijk. Het dient namelijk als
basis voor de verdere besluiten
van het kabinet over de invul
ling van de begroting voor het
komende jaar. Besluiten die in
juli en augustus moeten vallen.
Voor de Koninginne-MEV
hanteert het Planbureau de
hoofdlijnen die het kabinet en
kele weken eerder voor de opzet
van de begroting heeft opge
steld. Hoofdlijnen voorgesteld
door de minister van financiën
in zijn zogenoemde Kaderbrief.
Bovendien verwerkt het Plan
bureau de laatste verwachtin
gen op financieel-economisch
gebied die er in de wereld voor
handen zijn.
De Koninginne-MEV zit lang
zamerhand in ieders tas op en
rond het Binnenhof. Normaal
gesproken zou het stuk geheim
zijn, ware het niet dat Planbu
reau-directeur Zalm dit jaar bij
de kamercommissie voor eco
nomische zaken vast vrijuit uit
het stuk citeerde.
Het zal menigeen, binnen en
buiten het kabinet, wit rond de
neus zijn geworden toen men
kennis nam van Zalms uitspra
ken. Misschien werd er hier en
daar op een ministerie zelfs in
gedachten al een koffer gepakt,
op weg naar de uitgang.
Zalms boodschap was kei
hard. In financieel, economisch
en sociaal opzicht loopt het ka
binet in 1992 helemaal vast. Nu
was het al bekend dat het ko
mende jaar moeilijk zou wor
den, maar toch. Dat de gifbeker
zo vol zou zitten, wist eigenlijk
nog niemand.
De inflatie trekt aan tot 4,5
procent, zo'n 2 procent meer
dan waarop het kabinet tot nu
toe rekende. De rente blijft
hoog, met alle gevolgen van
dien. Door de bezuinigingen die
het kabinet wil doorvoeren,
staan de bestedingen in eigen
land onder druk.
De stijgende inflatie leidt tot
hogere looneisen. De lonen zul
len volgend jaar minimaal met
4 procent oplopen. Het kabinet
rekende op 3 procent. Door stij
gende lasten gaat iedereen er
ondanks de loonstijgingen op
achteruit. De burger ziet de
koopkracht dalen.
Bij de bedrijven stijgen de ar
beidskosten, met als gevolg dat
werkgevers 'laaggekwalificeer-
den' emit zullen werken. De
werkloosheid zal dus toenemen.
Mede daardoor, maar ook door
CPB-directeur G. Zalm. foto cpd
toenemend ziekteverzuim en
arbeidsongeschiktheid, wordt
de verhouding tussen werken
den en niet-werkenden slechter.
Omdat die verhouding slech
ter wordt, wordt de norm door
broken die het kabinet hanteert
voor handhaving van de koppe
ling tussen lonen en uitkerin
gen. Die koppeling moet dus
worden verbroken, met alle ne
gatieve koopkrachteffecten voor
uitkeringstrekkers, ambtenaren
en trendvolgers (wier ruimte
voor verbetering van arbeids
voorwaarden ook verbonden is
aan de lonen in de bedrijven).
De exportgroei valt komend
jaar tegen, ondanks een relatie
ve waardevermindering van de
gulden. Het is de vraag of het
kabinet in staat is de doelstellin
gen voor het financieringstekort
te halen. Hogere uitgaven bij de
sociale zekerheid en belasting
tegenvallers verstoren het beeld.
Tot zover deze bloemlezing.
Als we nu bedenken dat het
Planbureau al eerder had bere
kend dat de toename van de
werkgelegenheid in 1992 zou
uitkomen op hoogstens 40.000
(veel te weinig om alle gegadig
den die zich op de arbeidsmarkt
melden aan een baan te hel
pen). dan is het beeld compleet.
Catastrofaal.
Zonder maatregelen ziet het
geheel er voor het kabinet er als
volgt uit. Een hogere inflatie die
niet gecompenseerd wordt bin
nen de departementale begro
tingen leidt tot extra bezuinigin
gen. Daardoor zakken de beste
dingen nog verder terug. Dat
heeft gevolgen voor de produk-
tiviteit in de bedrijven en daar
mee voor de werkgelegenheid.
Hogere rente leidt tot zwaardere
lasten voor overheid en bedrij
ven. Zonder compensatie geeft
dit de noodzaak voor bezuini
gingen, met hetzelfde effect als
de hogere inflatie.
Van de andere kant schaden
hogere loonstijgingen de werk
gelegenheid. Ook daardoor
neemt de werkloosheid toe. Bo
vendien is de koppeling niet
meer te handhaven. De zwakke
uitkeringstrekkers worden hier
vooral de dupe van. Hogere
werkloosheid leidt tot hogere
uitgaven in de sociale zeker
heid.
Die moeten worden opgevan
gen via hogere premies, wat
vervolgens weer zal leiden tot
een verdere aantasting van
koopkracht en dus hogere loon
eisen. Dat euvel treedt ook op
als extra uitgaven of andere fi
nanciële tegenvallers opgevan
gen worden door hogere Tasten.
Belastingen bijvoorbeeld.
Van een beloofd koopkracht-
behoud voor iedereen komt
niets meer terecht. Hetzelfde
geldt voor het terugdringen van
het aantal uitkeringstrekkers.
Verdere sanering van de over
heidsuitgaven door meer bezui
nigingen werkt alleen maar ne
gatiefuit op het geheel.
Aan alle kanten loopt het ka
binet dus vast. De rekening van
een te uitbundige financiële
start en het vooruitschuiven van
harde maatregelen die tegen
vallers moesten opvangen,
wordt opgemaakt. Het herstel
beleid van de eerste twee
kabinetten Lubbers lijkt teniet
gedaan. De vruchten smaakten
lekker. Zo lekker dal ze m
enorm tempo zijn opgegeten.
Het bekende appeltje voor de
dorst is niet voorhanden. De te
rugkeer naar barre tijden. Mis
schien smaken citroenen ook
erg lekker als je er eenmaal aan
gewend bent.
rr:>^ s x->
i de bereden politie bij Amsterdam CS. Ging het bij deze actie in 1988 nog om de beloning, bij de acties die voor eind juni op
FOTO BERI VLRHOEfF
Een zwerver kijkt verbaasd naar actievoerende agenten
stapel staan, speelt de onderbezetting de grootste rol.
