Kunst
Showroom-modellen!
Toeschouwer
bij eigen
spektakel
met kortingen
van 20-60%!
iAXiA wfc.
Hard werkende rasblazers
Alléén deze week
'Doors' herleven
in Stadsgehoorzaal
Spook van de opera
in Circustheater
Gung-Ho: een aanwinst
Vrijdag *4 juni 1991
Radactie; 071-161400 CHS VAN HOORf ANNEMIEK RUYCROK JAN RUSOAM SASWA STOOJNGA E.ndrcdacbe CONNY SMITS Vorrr^Tv*^ NON VAN NAASTWCT
9
VANCELIS SPREEKT als
een stuntman met een
schat aan ervaring, maar
kan daar niet op bogen
NIEUWSLIJN
Prijs voor Electro Gig
AMSTERDAM Het ultramoderne audiovisuele bedrijf De
Beeldenstorm, sinds kort omgedoopt tot Electro Gig. heeft met
het dertien minuten durende filmpje .Educating Peter' op het
industriële filmfestival in Chicago een Golden Camera Award
in de categorie kunst/computeranimatie in de wacht gesleept.
De hoofdfiguur in de film is een keurige meneer in wit over
hemd en stropdas die een reis maakt door het brein van een
computersysteem. Het decor is volledig ontworpen en uitge
voerd met computeranimaties.
McCartney schrijft oratorium
LONDEN Op 28 en 29 juni aanstaande worden in de Angli
can Cathedral in Liverpool opnamen gemaakt van 'Liverpool
Oratorio', een negentig minuten durend klassiek werk van de
ex-Beatle Paul McCartney. Hij schreef het in samenwerking
met de componist Carl Davis. Het stuk. waaraan meer dan
driehonderd musici meewerken, wordt uitgevoerd door the
Royal Liverpool Philharmonic Orchestra and Choir met als so
listen de sopraan Kiri te Kanawa. mezzo-sopraan Sally Burgess,
tenor Jerry Hadley en bas Willard White. Het oratorium bestaat
uit acht delen en handelt over het leven van McCartney. Op 7
juli wordt the Liverpool Oratorio uitgevoerd in de Royal Festi
val Hall in Londen. Het is de bedoeling dat er in 1992 uitvoe
ringen in de Verenigde Staten worden gegeven. De compact
disc wordt dit najaar uitgebracht.
Art against aids
BASEL De Basel Art Fair, de belangrijkste beurs voor heden
daagse kunst, is deze week op een flop uitgelopen. De op
brengst van de openingsdag zou dit jaar worden gestort op re
kening van Art Against Aids International'. Maar de beurs, dit
jaar voor het eerst ook toegankelijk voor het grote publiek, trok
tijdens de opening veel minder bezoekers dan andere jaren.
Grote namen ontbreken op de kunstbeurs en alle aandacht
ging daarom uit naar Liz Taylor, voorzitster van de Amerikaan
se stichting voor aids-onderzoek, die voor een uitgelezen gezel
schap een onbetaalbaar diner organiseerde.
Liz Taylor en Audrey Hepburn: Art against aids.
Openluchtconcert Vangelis in haven
Zijn muziek is al jaren wereldberoemd, van hemzelf
maar weinig bekend. Vangelis zou dat het liefst zo hou
den. Niet uit een overdreven hang naar mystificatie,
maar omdat hij zichzelf ziet als slechts een nederige die
naar van zijn muze.
PARUS LOUIS DU MOUUN
„Ik ben in de ban van een hoge
re macht, waarvoor ik als inter
mediair functioneer," bekent de
Griekse toetsenvirtuoos in zijn
als woon- en werkruimte inge
richte Parijse hotelsuite. Laat
mijn werk maar voor zich spre
ken. dan besteed ik mijn tijd
wel nuttiger, luidt het bijna hei
lige credo van Vangelis Papat-
hanassiou.
Over zijn grootschalige, futu
ristische openluchtconcert in
Rotterdam, komende dinsdag,
is de Oscar-winnaar (dank zij de
muziek voor .Chariots of Fire')
evenwel bereid te praten omdat
het een nieuw experiment be
treft. „Ik heb nog nooit zoiets
gedaan en weet ook niet of ik
hierna ooit nog eens iets in deze
richting zal doen," moet hem
meteen van het hart. En: „Zelf
zou ik dit niet hebben georgani
seerd. Ik voel me ook meer te
gast. Een beetje toeschouwer
zelfs."
„Ik voorzie dat ik. terwijl ik sta
te spelen, me niet minder zal
staan te vergapen aan al die
laserprojecties dan de tiendui
zenden bezoekers op de kaden.
Het is alles bij elkaar natuurlijk
wel een grote uitdaging èn
evenzeer een geweldige gok.
Misschien wordt het fantas
tisch, maar het kan net zo goed
een middelmatige vertoning
worden."
Pas ter plekke gaat Vangelis
bekijken hoe hij deze reusachti
ge prestigeklus het best kan kla
ren. „Ik heb deze eervolle uitno
diging geaccepteerd, omdat ik
er meteen een positief gevoel
bij kreeg. Pas later heb ik me ge
realiseerd dat er vele factoren
die ik niet in de hand heb aan
vastzitten. Zoals het weer."
Met Egbert van Hees. de re
gisseur van de televisieshow
heeft Vangelis al wel enig over
leg gehad. Volgens zijn tour-
manager Andrew Hoy ,een ge
sprek bijna zonder woorden',
omdat de twee elkaar perfect
begrepen. „IQopt," bevestigt
Vangelis, geheel op de hoogte
van Van Hees' hoogstandjes in
dienst van Prince, Madonna en
Tina Turner. „Ik heb alle ver
trouwen in hem. Daarom ben ik
ook helemaal in voor een recht
streekse uitzending (dinsdag
avond 18 juni, vanaf 22.30 uur
op Ned. 2). Wat mij betreft zit
daar ook geen extra stress aan
vast. Ach, alle grootschalige eve
nementen kennen toch eenzelf
de spanningsopbouw. De
laatste drie, vier dagen moet ie
dereen zich uit de naad werken
om de puntjes op de i te zetten
en als het moet gebeuren, dan
gebeurt het Of niet"
Buitenbeentje
Vangelis spreekt als een stunt
man met een schat aan erva
ring. maar kan daar zelf niet op
bogen. Als wonderkind toerde
hij weliswaar al op zijn zesde
door Griekenland, maar met het
klimmen der jaren nam zijn
verschijnen als podiumartiest
steeds verder af. Tot een gemid
delde van amper één concert
per jaar gedurende het afgelo
pen decennium. Aan meer heeft
hij geen enkele behoefte, laat hij
weten. „Je bereikt toch altijd
maar een deel van je fans. ook
al geef je 200 concerten per
jaar."
Ziin veelal dromerige geestes
kinderen aan de buitenwacht
beschikbaar stellen, meer wil
Vangelis eigenlijk niet. Promotie
is voor hem een vies woord en
dientengevolge vinden de
meeste platenbonzen hem
maar een lastig buitenbeentje.
CONCERT
RECENSIE. MONICA SCHIKS
Concert: Marsyas Blazersensemble o lv
Hans Stoop met werken van R. §trauss, J.
Siquerra en A Dvorak
Gehoond: 12 juni. Stadsgehoorzaal.
Leiden.
Een toegift was wel op zijn
plaats: voor het enthousiaste
applaus hadden de blazers
(aangevuld met twee strijkers)
hard moeten werken tijdens de
uitvoering. En aan het hoge ge
halte van de uitvoering en de
moeilijkheidsgraad van de ge
kozen werken te horen, was er
ook een periode van intensief
studeren en repeteren aan voor
af gegaan.
De Suite in Bes van Richard
Strauss was de openingskluif
waar het Marsyas Ensemble zijn
tanden op stuk kon bijten. Nog
wat onwennig en niet helemaal
zuiver in het begin begon alles
toch steeds soepeler te lopen.
De blazers waren duidelijk tech
nisch getraind en voor de luiste
raar was het goed te horen dat
men streefde naar de grote lijn;
mooi opgebouwd in het tweede
deel; goed naar voren gehaald
in het derde deel met zijn voort
durend onderbroken melodi
sche lijnen.
Daarop volgde een diverte-
mento uit 1967 van de Cu
baanse componist losé Siquer
ra. Dirigent Hans Stoop was zo
attent om de luisteraars tevoren
te waarschuwen voor dissonan
ten: samenklanken die vals klin
ken en die ook als zodanig
(wrang, wrijvend) bedoeld zijn.
„Hoewel," voegde Stoop er aan
toe, „ik niet pretendeer dat wij
nooit vals zouden spelen."
Het divertemento was speels
van opzet met opgewekte ver
springende ritmes, leuke com
binaties van groepen instru
menten. Soms was de klank van
het geheel ondoorzichtig en dat
wijt ik dan tóch aan gebrek aan
oefening in de moderne mu
ziek. Op andere momenten,
zoals aan het begin van deel
drie, werd heel alert en tot op
de seconde na elkaar ingevallen
in een soort hik-techniek, waar
bij een melodie tussen de spe
lers heen en weer wordt ge
kaatst. Nóg luchtiger van klank
en vorm waren de dansen van
Jean Francaix. Luchtig was de
opzet van de componist, luchtig
de indruk die het stuk op de
zaal maakte met zijn speelse,
korte en wat oppervlakkige me
lodietjes. Zwaar zal echter het
studeren op deze muziek zijn
geweest: vol capriolen en virtu
ose .niemendalletjes' in een
'hoog tempo. De beide fluitistes
die bij Francaix zulke geweldige
toeren hadden uitgehaald,
moesten na de pauze toezien
hoe hun plaats werd ingeno
men door een celliste en een
bassiste, die de donkere klank
van Dvoraks Serenade nog eens
extra glans verleenden. De ro
mantische aard van dit werk
spoorde de blazers aan tot be
zield spel. Vooral de eerste ho
boïste en de eerste klarinettist
konden ziel en zaligheid kwijt in
de muziek en deden dat met
grote overgave. Jammer dat dit
spel af en toe werd ontsierd
door onzuiverheden, welke de
dirigent noopten tot het achte
loos wijzen op zijn oor. Het ap
plaus. zoals gezegd, lokte een
toegift uit. Applaus dat deze ras-
blazers wel verdiend hebben.
BANKSTELLEN EETHOEKEN KASTEN
SALONTAFELS KLEINMEUBELEN
SLAAPKAMERS ENZ
5 HEEFT T SOWIESO"
David Brock: als twee druppels water Jim Morrison.
De legendarische popgroep The Doors, met lead-zanger Jim Mor
rison. herleeft niet alleen op het witte doek. maar binnenkort ook
in de Leidse Stadsgehoorzaal. De Amerikaanse band Wild Child
brengt daar, bijna 20 jaar na de dood van Morrison, een .Doorv
concert' op te planken dat in de Verenigde Staten en Canada al veel
enthousiasme heeft losgemaakt.
Volgens de promotor van de groep gaat het hier niet om een een
voudig cover-bandje maar om een groep die zich heeft bekwaamd
in een zo identiek mogelijke reconstructie van een live Door»-con-
cert Zanger David Brock van Wild Child lijkt niet alleen qua uiter
lijk als twee druppels wateT op Morrison maar ook zijn stemgeluid
vertoont een frappante gelijkenis.
Op 3 juli. precies 20 jaar na de dood van Morrison, zal de band in
het Elysée Montmartre in Parijs een speciaal memorial-concert
spelen. Het concert in de Stadsgehoorzaal vindt plaats op zaterdag
29 juni. om 20.30 uur.
Andersom heeft de notoire
eenling allang geen hoge pet
meer op van de industrie, waar
in hij al een kwart eeuw ope
reert. „Muziek is in de loop der
jaren steeds meer een produkt
geworden. Platenmaatschappij
en zijn alleen maar uit op snel
en flink scoren. Vroeger hadden
sommige van hen nojz een ei
gen identiteit wist je dat ze er
gens voor stonden. legenwoor-
dig lijken ze echt allemaal op el
kaar. De lui die het zogenaamd
voor het zeggen hebben durven
nauwelijks nog risico's te ne
men. want als ze een keer een
miskleun begaan, dan liggen ze
eruit."
Cannes
Bij die onmiskenbare verzakelij
king is de invloed van de media
alleen maar gegroeid, vervolgt
Vangelis. „Vroeger had je ener
zijds de muziek en anderzijds
het publiek en die twee vonden
elkaar meestal wel. Thans moet
je eerst door een muur ge
naamd De Media heen. Lukt je
dat niet, dan blijf je zitten met
je creaties Er wordt dus ved
meer zakelijkheid en diplomatie
van de artiest verlangd en dat is
een kwalijke zaak. Ik doe aan
die nonsens echt niet mee. Ik
weiger mee te doen aan die
voortdurende, steeds heftiger
hersenspoeling van de massa.
Dergelijke sombere visioenen
speelden hem vorige maand
twee weken lang vnjwel dage
lijks parten tijdens het filmfesti
val van Cannes. Op grond van
zijn forse erelijst als filmcompo
nist (naast .Chariots Of Fïre on
der meer .MissingBlade Run
ner' en Antarctica i had V ange
lis zitting genomen in de jury,
naast zijn goede vriend en voor
zitter Roman Polanski. „Onder
het mom van kunst wordt daar
in feite alleen maar handel ge
dreven.' zegt hij achteraf.
Vangelis. van wie in septem
ber een nieuw album met zi|n
•gelegenhcidspartner Ion An
derson verschijnt, rannchikt
Rotterdam' voor zichzelf onder
de categorie nieuwe avonturen.
„Voor het eerst sinds jaren be
geef ik me op onbekend ter
rein."
VOORBESCHOUWING.
Te «n en te horen 25 tot en met 30 jum
(op zondig alleen matinee). C*o*thMlrr
Schevenmgen
Vijf dagen lang brengt het Sche
ven ingse Circustheater de mu
sical .The phantom of the ope
ra'. Een voorstelling door een
Amerikaanse-Duits gezelschap,
overgekomen uit Amerika en
gebaseerd op de gelijknamige
roman van Gaston leroux. Toen
deze nogal veelzijdige en avon
tuurlijk aangelegde Parijzenaar
in 1911 zijn roman .Het spook
van de opera' in druk zag ver
schijnen, heeft hij zich bepaald
niet kunnen verheugen in een
grote interesse van het Ie
zerspubliek. Niettemin heeft het
verhaal over de geest van een
operazanger in een mui hm
dens theater generaties van the
ater- en filmmakers geboeid.
Waar de schrijver blijkbaar
iets te kort kwam. daar wisten
twee toneelversies, enkele films
en een televisieserie het publiek
wel degelijk aan zich te binden.
En in een tijd waarin de must
calcultuur een hoge vlucht
neemt, kon het bijna niet uit
blijven dat .het spook' ook als
lichtvoetig muziektheater op de
planken zou komen. Het was
Ken Hill d.e er in 1976 een mu
sical van maakte
11 ill gebruikte veel operamu
ziek. vanrrend van barok tot ro
mandek. Een en ander betekent
ook dat de aankleding van de
show bijzonder smakelijk is.
want alles ademt de sfeer van
het .fin de siècle' Kortom een
mengeling van komedie, thnllrr
en muziek, waarvan Hill in 1906
een succesvolle Amerikaanse
produktie maakte.
De show vertelt het verhaal
zoals de Franse romanschrijver
Gaston leroux dat indertijd ba
seerde op authentieke gege
vens Niet met een duivels
monster, maar een eenzaam
schepsel, geobsedeerd door een
prachtige sopraan.
BINNEN EEN JAAR na
oprichting van de funk-
groep Gung-Ho las de
eerste cd in de winkels.
Leidenaar
Van Dijk zit
vol ladders
am ook* kunst
RfCfNS* MCOU ROCrtRS
EtpoiR» van Marftn
vanD*
Genen bi Wtgr*»1! frmtrajl
ledrn
Teaen toten met 20 ji«*.
Het werk van Van Dijk balan
ceert op de grens van figuratie
en abstractie ln eerste instantie
word je overdonderd door een
chaos van kleur en beeld. Figu
ratieve beelden worden alge
wisse ld door abstracte patronen
en felle kieurvakkrn Pas bij na
de te beschouwing valt er enige
orde in de chaos te bespeuren
en blijken bepaalde patronen
steeds terug te keren. Veel blok
patronen en cirkels duiken op
Een element dat in geen onkel
doek op deze tentoonstelling
ontbreekt is een laddertje Het
verschijnt overal, vaak drie of
vier maal in één schilden), bon
zon taal. vertikaal en zelfs diago
naal. Soms wordt het verbasterd
tut trnn rails u( lijkt hrt Mug
te keren in de kraag van een
persoon. Nu is ui de kunstge
schiedenis vanaf de 12-de eeuw
de ladder een geliefd motief.
Het stamt uit het bijbelse ver
haal over de droom van larob,
waann de ladder tot tn de he
md reikte en lacob. beneden
aan de ladder met God boven
op de ladder sprak. De sporten
van de ladder staan symbool
voor de verschillende deugden.
De beide balken, de liefde, nou-
den de sporten bijeen
Of Van Dijk bij het maken van
zijn schilden jen deze achterlig
gende gedachte koesterde wret
tk niet. maar het zou me niet
verbazen, want er is weinig el
lende en veel vreugde en saam
horigheid in zijn werk te zien. In
.De uitkijk' houdt een man
twee kinderen dicht aan zijn zi|
de terwijl de ladders naast hein
zweven, in .De pocet en de diva'
spat de liefde en daarmee ook
irn aantal laildrrs van bel do«-k.
Bovendien eigent hef laddertje
zich binnen dit werk een zo be
langrijke plaats toe. dat je aan
een interpretatie niet kunt ont
komen In een klein werk staat
de ladder zelfs geheel centraal
Het reikt als een toren van Ba
bel door de wolken naar de he
mel. op zoek naar hrt hogrn-
Een ander werk is grtiteld .De
lancering van het laddertje'
Het werk van Van Dijk wordt
wel vergeleken met dat van een
andere lndve schilder. Willrrn
van Scheijndel Martin van Dijk.
die een klein jaar grleden zijn
studie aan de Koninklijke Ara
demie voor Beeldende Kunst in
Den Haag afrondde, haalt zijn
inspiratie uit zijn directe omgr
ving. Vaak zijn het dagelijkse
onderwerpen die hij schilden
de mens op straat, zoals in de
Boulevardsme. op het station,
in een interieur.
Waar bij Van Scheijndel uit
een vrolijke achtergrond een
wirwar van figuurtjes naar vn
ren komt. poppetjes, optochten,
wagens, feest mutsen liggen
en vogeltjes, daar werkt Van
Dijk met minder berienharr
elementen Bovendien lijkt zijn
vrolijkheid in de schfldrnjrn
onbekommerd en gemeend ter
wijl die van Van Schei|ndd de
laatste tijd met een grimas is
doortrokken.
KUas Benngi (tornen). ICim Weemhcrf «Jrumv). Im*n de Rfh
(pmuw). NanJ Bmnjp (guar). fee Tay Tetrrma (bal)
Rezen H jum.lVC.
Ijtfm
De eerste cd van de funkpoep Gung-Ho lag bin
nen een jaar na de oprichting in juni 1990 in de
winkels. Onder productionele leiding van de New
Yorkse producer Menace speelde de band de cd
.Raw meat' vol. Een cd-presentatie van de gedeel
telijk Leidse band in het LVC kon dus niet uitblij-
Een klassiek getint bandintro met daarachter
een gescandeerd Gung-Ho is de wat vreemde
start van het verder instrumentale openingsnum
mer Een flinkr funk beat. ondersteunt door ex-
Funky stuffdrummer Kim Veemhof en percussio
nist lemen de Rijk.
.Gimme the power .Would you be like that
.Mr President noem de nummers maar op. het
ziin alle aanstekelijke powrTfunk producten C»e
likt in elkaar gezet, met absolute hitpotrntie.
Gung-Ho combineert een tweetal zaken op een
uitgekiende manier. Muzikaal gezien staan de
groepsleden meer dan hun mannetje Hoofdrol
ien zijn wemrlegd voor bassist lay Tee Tetrnssa.
zijn hametWs solo is werkelijk schittrrrnd. de
zeer gevanrerd drummende Kim Weemhof en g)
lanst Nard Benngs Deze laatste speelt zijn solo in
Mr President' tussen het publiek in dc zaal De
vlakke en nogal iele vocalen van lxidwtg Smith
vallen in negatieve zin op.
Het muzikale vakmanschap koppelt Gung Ho
aan een aantrekkelijke presentatie van het zang
duo Helder en Smith Ved lukt. maar som» dra
ven de heren in hun lolligheid iets te ver door
Vooral de zogenaamd niet haalbare trompetsolo
doet nogal geforceerd aan
Gung Ho speelde de zaal gisteren behoorlijk
plat. Dat neemt niet weg dat er in de set duidetij
ke zwakke punten zitten Zo baalt zowel «Ir iOSO
van drummer Kim Wemhof. maar zrkrr het key
board intro bij Obsession de vaart uit het opt re
den
Gung HO beeft door zi|n aantrrkkrlijkr her
kenbare en btoedcommerclete sound de potentie
om groot tot zeer groot te groeien Een internatio
nale doorbraak is moeilijk te voorspellen, maar
deze groep is absoluut een aanwinst voor het
clubcircuit
