Toerisme NU (NOG) KEUZE IN ZOMERVAKANTIES mbuto Vakantie blijkt soms een gevaar voor het huwelijk 1 A 28 Kinderen Sinds dit jaar hebben baby's tot en met 1 jaar geen recht meer op een eigen zitplaats op charter- en lijndienstvluchten en in bus sen. Ze moeten op schoot van een van de ouders meereizen. Kinderen vanaf 2 jaar hebben wel recht op een eigen zitplaats, maar daarvoor moet uiteraard worden be taald. Op internationale treinreizen hebben kinderen tot en met 3 jaar geen recht op een eigen zitplaats tenzij er een biljet voor hen is gekoent. Gevaarlijk De Rijksluchtvaartdienst heeft onder de titel 'Kan ik dit meenemen?' een folder uitgege ven met een lijstje van voorwerpen die als gevaarlijke bagage worden gekenschetst en dus niet in het vliegtuig mogen worden meegenomen. De folder is te verkrijgen bij de ANVR-reisbureau's. Tot gevaarlijke stof fen en produkten horen onder meer: vuur werk, gassen, nagellak-remover, wasbenzi ne, luciferboekjes, waterstofperoxide en meerdere gasaanstekers per persoon. MET DJOSER NAAR INDONESIË <Dj/Q^ser> s/ 071-126400 Man en vrouw steeds meer gescheiden op reis Meestal keren ze tevreden terug van vakantie, de Nederlanders. Maar niet al tijd. Ook de vorige zomer had de Alarmcentrale van de ANWB het weer druk om in problemen geraakte vakantiegangers de helpende hand te bieden. Vaak ging het om de gevolgen van ongelukken. Dikwijls echtef ook om ziek ten, hartaanvallen en inzinkingen. Verschijnselen die nogal eens zijn toe te schrijven aan psychische problemen die juist tijdens de vakantie de kop op steken... De gemoedelijke Rotterdammer, die door de dagelijkse omgang met dreunende appa ratuur in de haven enigszins hardhorend was geworden, keek uit het venster en aan zijn gezicht was duidelijk te zien dat hij ge noot. De touringcar was even buiten Nice begonnen aan cle klim over de bovenste Comiche in de richting van Monte Carlo en in iedere kronkel van de weg waren, ver in de diepte, weer nieuwe schitterende pano rama's te zien. „Mien", zei de man tegen zijn echtgenote, „je zou toch eens even moeten kijken Maar de vrouw had zich afgewend van het venster en volhardde in die houding. „Laat me nou maar. Koos", sprak ze, „lx kan er echt niet tegen". F.n toen alle anderen in de bus hun nekken rekten om te kunnen uitzien op de zich zo fraai in zee buigende Cap Ferrat, lag zij als eeti verslagen stukje mens op de bank, met het hoofd omlaag, half gebogen over het middenpad. Terug in het hotel kwam al gauw het ge sprek op de excursie van overmorgen: de .orge OU Verdon. het Grand Canvon -achti- ge natuurverschijnsel in de zuidelijke Fran se Alpen. „Ie gaat toch zeker wel mee, Mien-'", vroeg de Rotterdammer. „Het moet een hele mooie excursie wezen, maar wel flink de bergen in". Mien zweeg en was er de volgende ochtend niet bij. „Ze heeft geen oog dichtgedaan en is de hele nacht aan het rondstommelen geweest", sprak de man. F.n wijzend op een knots van een vi deocamera die op de grond stond: „Ik hoop dat de bus op de mooie plekken eventjes kan stoppen, want ze zei dat ze het thuis op het scherm toch wel erg graag wil zien". Mensen als Mien ziin er vele. Ze gaan, al dan niet overgehaald door anderen, op een vakantie die hen allerlei spanningen ople vert. Sommigen beleven op de wintersport 'doorwaakte nachten omdat hun gedachten uitgaan naar de angstaanjagende helling die de skileraar voor de volgende ochtend in het vooruitzicht heeft gesteld. Kabelba nen boezemen velen angst in en anderen krijgen het te kwaad als zij zich ingesloten zien door massale bergen, bij het verblijf in woestijnen of bij het horen van de ondefini eerbare geluiden die uit het oerwoud op klinken. Fn dan zijn er nog de duizenden voor wie het uitzicht op een fijne vakantie wordt bedorven door een onbedwingbare angst in een vliegtuig te stappen. Ruzie Kortom, vreeswekkende aspecten zijn er bij de vleet en daarbij komen dan nog andere emoties die het welslagen van een vakantie in gevaar kunnen brengen. Te veel nieuwe indrukken, bijvoorbeeld. Of ergernis, omdat de hotelkamer zo gehorig is en de buren ie dere nacht lawaai maken, dieven er met geld en cheques vandoor gaan, die vrouw uit Bremen zo flirterig doet tegen Piet en hij er nog gevoelig voor lijkt te zijn ook, het strand veel verder weg is dan in de prospec tus .stond vermeld, de hitte niet te dragen is en er maar geen einde komt aan de files. Eén van de ernstigste vakantie-verpestende mogelijkheden is hiermee nog niet ge noemd: ruzie. Trammelant met de vrienden die mee zijn op reis en nu opeens door de mand vallen als eigenzinnige doordram mers. En erger nog: hevige twist met de partner, hetgeen zelfs wel eens kan uitlopen op beëindiging van de relatie. Cijfers over het aantal gevallen waarin dit kwaad de kop opsteekt, zijn niet voorhan den. Maar uit de woorden van de psycho loog Ton van Egmond, docent in de 'psy chologie van de vrije tijd' aan de Nationale Hogeschool voor Toerisme en V erkeer in Breda, valt op te maken dat er niet te licht over moet worden gedacht. „Er is op dit vlak meer tegenslag en ellende dan we meestal denken", zegt hij. „Mensen mogen dan getrouwd zijn of anderszins met elkaar optrekken, het komt er toch op neer dat de vorm van hun relatie zich aan de praktijk van alle dag heeft aangepast, veelal met vrij freguente afwezigheid van één van hen of zelfs beiden als gevolg van werkzaamheden. Tijdens de vakantie zitten die mensen dag en nacht op elkanders lip en dat onder to taal afwijkende en soms wel eens spannin gen opwekkende omstandigheden. De kans bestaat dat dan verschillen in smaak, inte- tesse, conditie en tolerantie aan het licht treden die thuis op de achtergrond blijven. De vroegere chef van de ANWB-Alarmcen trale ging zelfs zo ver de vakantie een ge vaar voor het huwelijk f® Gescheiden Mensen met verschillende belangstellingen lopen natuurlijk al gauw de kans elkaar op vakantie te irriteren. Ie zult maar diep ge boeid rondlopen in de antieke steden van Turkije of op het Forum Romanum in Ro me en iemand bij je hebben die zich af vraagt wat er eigenlijk tussen al die afge brokkelde stukken steen valt te zoeken. Of iedere wandeling in de bergen al na korte tijd moeten afbreken omdat de partner bij het geringste heilinkje al begint te piepen en te jammeren. Het zijn maar twee simpe le voorbeelden en wie ze zo leest, komt ei genlijk direct tot de conclusie: die mensen hadden gewoon niet met elkaar op vakantie moeten gaan of naar een andere bestem ming moeten uitzien. Man en vrouw, apart op reis. Het is een ver schijnsel dat zich steeds meer begint voor te doen. hoewel de reden daarvan bij wer kende mensen natuurlijk ook kan liggen in het niet samenvallen van de vakantieperio des. Menigeen gaat echter wel degelijk al leen om alle vrijheid te hebben om zijn fa voriete bezigheden ten volle uit te kunnen leven. Drs. Van Fgmond zet er kritische kanttekeningen bij. Het is duidelijk dat deze vorm van onafhankelijkheid gemakkelijk weer tot andere problemen kan leiden. Waar het op aankomt, is dat mensen die met elkaar op vakantie gaan bij het maken van de plannen elkanders wensen en moge lijkheden in voldoende mate in de overwe gingen betrekken. Het is een kwestie van geven en nemen. De kwaliteit van de relatie bepaalt of er een behoorlijk compromis uit de bus komt. Wanneer één van de partijen zich om de lieve vrede te bewaren, laat overhalen tot een soort reis die hem of haar eigenlijk niet aanspreekt of zelfs met angst of tegenzin vervult, is het gevaar van span ningen vanaf het begin aanwezig. Psychiaters Hoe nodig het is spanningen zoveel moge lijk uit de weg te gaan, blijkt uit het steeds toenemende aantal Nederlanders dat tij dens een vakantie door een psychische in zinking wordt getroffen. De ANWB-alarm- centrale heeft in het seizoen op freelance- basis zelfs twee psychiaters in dienst om in dergelijke gevallen hulp te bieden. De aard van de problemen vertoont vanzelfspre kend een niet geringe variatie. Maar Van Egmond veronderstelt toch dat een verstan dige vakantiekeuze in veel gevallen de na righeid zou hebben voorkomen. De psycholoog: „Mensen die aan stress lij den of voelen dat zij op het randje daarvan balanceren, moeten zich in het algemeen niet blootstellen aan nieuwe situaties, die een extra aanslag plegen op hun emoties. Overspanning wil zeggen dat je de controle over bepaalde zaken hebt verloren en daar moeten dan echt geen nieuwe toestanden meer bijkomen. Als je dan toch op reis gaat. is het zaak door een zeer gedegen voorbe reiding de kans op onaangename gen tot een minimum terug te brengen. Maar het grote probleem is natuurlijk dat velen er zelf geen weet van hebben hoe zij er voor staan. Veel vakantiegangers begin nen aan dingen die zij eigenlijk niet kunnen hebben. Zelfkennis is in dit verband van groot belang, maar zoals we allemaal wel weten, bezit helaas lang niet iedereen die in voldoende mate." Doktoren hebben al gauw de neiging te zeggen: U moet er eens lekker uit. Waar heen is een vraag die de arts aan de patient overlaat. Maar het kan best totaal verkeerd uitpakken wanneer geheel op activiteit in gestelde mensen opeens dagen lang roer loos op een ver zonnig strand gaan liggen. Een algemeen advies is niet te geven: Wat voor de ene gespannen of overwerkte mens een geschikte vakantie is, doet bij een ander de emmer overlopen. Het is een kwestie van zowel fysieke als psychische conditie, maar vooral van karakterstructuren. En daarvan bestaan er, zoals ieder weet, zeer vele. Onzekerheid Veel Nederlandse vakantiegangers lijken wel eens 'iets anders' te willen, maar Van Egmond neemt dat toch met een korreltje zout. „In de praktijk blijkt dat dit verlangen duidelijk zijn grenzen heeft. Van echt nieu we situaties schrikken velen als het erop aankomt terug. De meesten gaan in een omgeving waar zij voor het eerst komen, meteen op zoek naar iets herkenbaars. Wanneer alles vreemd voor hen blijft, grijpt de onzekerheid hen bij de keel." Taalproblemen spelen in dit geheel natuur lijk ook een grote rol. De Spaanse kusten en de eilanden zijn gaandeweg oorden gewor den die zich al zo aan onze eigen normen en gewoonten hebben aangepast, dat de gemiddelde Nederlandse toerist zich er op zijn gemak voelt of er misschien al een beetje genoeg van krijgt. Maar veel van die mensen ziin nog met geen stok het binnen land in te krijgen, waar alles nog authentiek Spaans is. Gelukkig zie je nu langzaam maar zeker toch een minderheid in bewe ging komen die vooral ook in land, volk en cultuur is geïnteresseerd. De toeristische in stanties in Spanje proberen zelf trouwens ook de belangstelling in die richting aan te wakkeren. Van Egmond spreekt nogal eens over een 'collectief leeiproces' dat de toerist door maakt. Dat wil zeggen dat men gaandeweg zelf steeds meer reiservaring opdoet, maar ook leert van de ervaringen van familiele den. kennissen en collega's en van wat in de media over een bepaald land wordt ge zegd of geschreven. Daardoor wordt het on bekende toch iets minder bedreigend. „Een vakantie in Thailand is nu in psychologi sche opzicht zo ongeveer te vergelijken met de eerste stap naar Spanje vijftien jaar gele den. Maar natuurlijk gaat de grote stroom met een verzorgde reis. De echte pioniers, de mannen en vrouwen die voldoende zelf vertrouwen hebben om de meest verras sende problemen het hoofd te bieden en daar dan nog positieve ervaringen uit peu ren ook. die pure ontdekkingsreizigers zijn schaars." De toekomst is duidelijk aan het massatoe risme, tot ongenoegen van diverse psycho logen die al enkele jaren geleden in krante artikelen en radio- en tv-uitzendingen waarschuwende taal spraken en daarbij zelfs het nut van vakantie in twijfel troldcen. „Het is een door de reisindustrie gecreëerde illussie, een behoefte die de mensen elkaar hebben aangepraat en waaraan ze voorna melijk gehoor geven omdat ze kuddedieren zijn zo luidde kort samengevat hun bood schap. Er werd te berde gebracht dat vakan tie psychische stoornissen kon veroorzaken. Ton van Egrhond, zelf auteur van twee soci aal-psychologische studies over toerisme, neemt enige afstand van deze opvattingen. Des te bezorgder toont hij zich over de milieu-aspecten van de massale mensen stromen en over het identiteitsverlies in nieuwe vakantielanden, waar authentieke leefpatronen door de export van westerse levensstijl in snel tempo worden aangetast. ANDRE MARINUS BETER UIT MET REISBURO - - --A w OOEZASTRAAT 30, LEIDEN. TEL: 071-133941 ^WMOOOP

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1991 | | pagina 28