Extra Britten slepen na halve eeuw oorlogsmisdadigers voor gerecht Wie in het Hard Rock Cafe wil eten, moet afzien Sloppenwijk Rio de Janeiro opgeknapt voor conferentie Redact* 023-150239 PICT BCRGMUfS Vocmgevwy HANS BOCZELUN 27 OPKNAPBEURT De bewoners van sloppenwijk Rodnha in Rio de Janeiro boffen, dat de weg naar de plaats waar in 1992 de mondiale milieuconferentie UNCED wordt gehouden langs hun wijk loopt. De Braziliaanse autonteiten gaan de wijk opknappen om te voorkomen, dat ze een slechte indruk maken op de confe rentiegangers. HET HARD ROCK CAFE in Londen aan Picadilly. tegenover Green Park en vlakbij Hyde Park Comer is een groot succes Be zoekers moeten altijd in de rij staan. Nieuwe wet 'War Crimes Bill' nuiakt vervolging alsnog mogelijk LONDEN CEES VAN ZWEEDEN GPP Bijna een halve eeuw na het einde van de Tweede Wereldoorlog heeft Enge land besloten oorlogsmisdadigers alsnog te vervolgen. Het Hogerhuis pro beerde de 'War Crimes Bill' onlangs nog tegen te houden, maar vergeefs. De voorzitter van het Lagerhuis, waarin de wet al was aangenomen, besloot van zijn bevoegdheid gebruik te maken en stuurde het wetsontwerp ter goedkeu ring naar de koningin. recht slepen? Het formele antwoord is dat het voorheen niet mogelijk was in Engeland wonende buitenlanders te vervolgen voor misdaden die zij buiten het Verenigd Ko ninkrijk hadden gepleegd. Sinds 1948, toen de Britse regering besloot 'een streep onder het verleden te trekken', werden bovendien verdachten van oorlogsmisdaden niet meer aan andere landen uitgeleverd. De 'War Crimes Bill' maakt het wel mogelijk de vierschaar te spannen over deze lieden. Maar, zo dringt zich de volgende vraag op, waarom werd dit wetsontwerp pas inge diend toen de meeste oorlogsmisdadigers de pijp aan Maarten hadden gegeven? De geschiedenis van de wet gaat terug naar 1987. In dat jaar overhandigde het Simon Wiesenthal Centrum een lijst met 17 ver dachten van genocide aan Douglas Hurd, destijds minister van binnenlandse zaken. Hurd vond de informatie van de in Los An geles gevestigde nazi-jagers interessant ge noeg om zelf ook een onderzoek te laten in stellen. Een commissie van rechtsgeleerden ging aan de slag en toog naar het westelijke ge- Als de vorstin haar handtekening eronder gezet heeft, schiet een reeds gevormde poli- tiebrigade uit de startblokken en kunnen de eerste arrestaties snel worden verwacht. Veel van het voorbereidende werk is al ge daan. Op het bureau van minister Baker van bin nenlandse zaken ligt een lijvig dossier met 301 namen van verdachten. Zij zouden zich tijdens de oorlog schuldig hebben gemaakt aan doodslag, moord en genocide. Hun slachtoffers: joden en communisten in de westelijke Sovjet-republieken. Hoogbejaard Van deze 301 verdachten zijn er drie tegen wie zo veel bewijsmateriaal is vergaard dat onmiddellijke vervolging gewettigd lijkt; een van hen woont in Schotland, de ande ren in Engeland. Alle drie zijn ze hoogbe jaard. De vraag is: waarom na bijna vijftig iaar plotseling oorlogsmisdadigers voor het ge deelte van de Sovjetunie om getuigenissen te noteren. Twee jaar later overhandigde de commissie de vrucht van haar arbeid aan de minister een rapport voorzien van be wijsmateriaal in de vorm van videobanden van getuigen. De rechtsgeleerden tekenden aan dat het vergaarde materiaal voldoende was om een procedure te starten tegen vier in het Verenigd Koninkrijk levende ver dachten (van wie er inmiddels een is over leden). Tegen 78 anderen bestonden zulke sterke verdenkingen dat verder onderzoek gewenst was. Snel overtuigd Terwijl de commissie haar onderzoek deed. had de minister van de Sovjet-ambassade in Londen een lijst gekregen met nog eens 34 verdachten. En via andere kanalen wa ren andere namen binnengekomen. De mi nister, inmiddels David Waddington. was snel overtuigd. Er moest een 'War Crimes Bill' komen. Het rapport van de commissie is nooit ge publiceerd. Maar in het Lagerhuis zei mi nister Baker, die nu op binnenlandse zaken zit, tegen tegenstanders van de wet: „Ik ben een van de weinigen die het gelezen heeft. Geloof mij dat deze wet nodig is". Voor de regering was de inhoud van het do cument zo overtuigend de voorzitter van het Lagerhuis werd gevraagd het veto van het Hogerhuis te verwerpen en het wetsont werp naar de koningin te sturen. Het een stap die sinds 1911 slechts eenmaal gezet en die tot een openlijke botsing leidde tussen de beide kamers van het Britse par lement Terwijl de hoogmogende leden van het Ho gerhuis de aanval op het bemoeizuchtige Lagerhuis openden, maakte het Lagerhui zich vrolijk over de bejaarde 'Lords'. ..Hel Hogerhuis is het beste bewijs dat er lev en is na de dood", sprak een Lagerhuislid. En de gewaardeerde Liberaal-Democraat David Steel vertelde: „Een Lord droomde eens dat hij een rede aan het houden was. totdat hij wakker schrok en ontdekte dat hij werkelijk in het Hogerhuis stond te praten". Wat kan de inhoud zijn van een document dat belangrijk genoeg werd geacht om het Hogerhuis te bruuskeren? Naar schatting werden tussen juni en november 1941 in Li touwen 170.000 joden en communisten vermoord en in Letland 70.000. In Rusland vielen voor het einde van 1942 .">0.000 lo den. in de Oekraïne voor augustus 1941 30.000. De slachtingen geschiedden onder Duitse supervisie maar veelal met steun van lokale antisemieten. Velen van deze collaborateurs zijn na de oorlog naar Engeland ontkomen, vaak op bijna legale wijze. In 1947 was de Britse re gering bereid om een complete SS-divisie. bestaande uit anti-communistische Oekral- ners. op te nemen. In totaal kwamen meer dan 200.000 mensen uit de Baltische staten. Minister van buitenlandse zaken Douglas Hurd (rechts), die in 1987 als minister van binnenland se zaken de informatie van de nazi-jagers belangrijk genoeg vond om zelf ook een onderzoek in te stellen, links de huidige minister van bmenlandse zaken Kenneth Baker Rusland en de Oekraïne naar liet Verenigd Koninkrijk - veelal onschuldige viuchtelin gen maar ook collaborateurs en regelrechte Hoewel niet elke nazi in de categorie oor logsmisdadiger viel. kan het in 1987 voor de Britse regering toch niet als een schok zijn gekomen dat zich op het eiland lieden op- houen. die zich aan genocide hadden schuldig gemaakt. Waarmee zich opnieuw de vraag opdringt: waarom nu gaan vervol gen? legen het jaar 2000 zullen vrijwel aDe beu len van het Derde Rijk dood zijn. tekenden tegenstanders van het wetsontwerp aan. Overlevenden van de holocaust zullen er geen bezwaar tegen maken dat te elfder ure nog recht wordt gesproken, maar de prijs die zij moeten betalen voor de berechting van een handjevol hoogbejaarden is hoog. Opnieuw zullen zij geconfronteerd worden met de verschrikkingen van toen. Getuigen De tegenstanders van de War Crimes Bill' hebben nog een argument. Niet alleen de gedaagden zullen hoogbejaard zijn, ook de getuigen behoren niet meer tot de jonasten. Het /al niet mogelijk zijn om deze getuigen, die veelal in verstilde dorpen op het Russi sche platteland hun laatste jaren slijten, n.i.ir I ngrland tr kn|grn Kan er na zoveel jaar nog sprake rijn van eerlijke rechtsgang? De drie hoofdverdach ten zullen geindentificeerd moeten worden. Wie zal dat doen? Tijdens het omstreden proces tegen Demjanjuk in Israel waren er tenminste nog getuigen in de zaal. Tegen de verdachten in Engeland zal op afstand worden getuigd. waarsrhi|nlijk ooo» middel van een televisieverhinding tussen bet dorpie in de Oekraïne en de rechtszaal te londen In het Hogerhuis waarschuwde lord Shaw- cross bij de behandeling van het wetsvoor stel dat de verd.it hit n voor onmt gi problemen komen staan. Hoe kan de ver dediging z h verweren tegen getuigen a charche die zij met eens kan ondervragen? vroeg hij Dat was de indringende vraag van een man die namens Engeland in het Neu renberg-tribunaal zat. In de rij voor twintigjarig bedevaartsoord-restaurant in Londen LONDEN CEES VAN ZWEEDEN GPD In september 1971 schreef het Amerikaanse weekblad Newsweek een verhaal over een pas geopend maar succesvol Londens res taurant. De kop erboven luidde: Wanneer zullen de rijen verdwijnen'? In juni bestaat het restaurant twintig jaar. Veel is er sindsdien veranderd, maar een ding is gebleven: de rij. Wie in het Hard Rock Cafe wil eten; moet bereid zijn af te zien. „In de zomermaanden kan de wachttijd op lopen tot meer dan een uur", zegt voor lichtster Fiona Duff met een blik op het lan ge lint van mensen voor de ingang. „Maar de grootste rij verwachten we op 14 juni. Ter gelegenheid van het 20-jarig bestaan kunnen klanten dan een maaltijd gebruiken tegen de prijzen van 1971". Het Hard Rock Cafe ligt aan Picadilly, te genover Green Park en vlakbij Hyde Park Corner. Bij de ingang hangt een bordje met de tekst: 'Geen drugs of atoombommen toegestaan'. Binnen treft de klant dan ook geen atoom bommen aan. maar de grootste verzame ling rock 'n roll gedenkwaardigheden ter wereld. Er hangen de gitaren van George Harrison, Jimi Hendrix, Pete Townshend (alleen het restant ervan). Robbie Kreiger en vele anderen. Voor de ouderen zijn er de zwarte lederen laarzen van Little Richard of de zonnebril van Elton John, voor de jonge ren is er een platina lp van Michael Jackson. Vooral Elvis Presley heeft een verbazend groot aantal herinneringen aan het Hard Rock Cafe geschonken. Vier gouden lp's en een platina lp van de zanger sieren de wan den van het restaurant, alsmede de orginele olieverf-tekening die de cover vormde van de lp 'Eddie Cochran'. Maar de meeste herinneringen betreffen ui teraard ,,'s werelds grootste rock 'n roll band", de Rolling Stones. Gitaren van Keith Richard en Bill Wyman, gouden singles, gouden lp's, platina lp's, oude foto's en posters, brieven van fans - meer dan de lief hebber tijdens het nuttigen van een T-bone steak kan verwerken. Veel en goed Niet dat de T-bone steaks of ribs in het Een T-bone steak eten In het Londense Hard Rock Cafe. Wie wil eten in het Herd Rock Cafe moet bereid rijn In de rij te staan Hard Rock Cafe klein zijn. Zelfs na een half uur voortvarend kauwen komt het porselei nen bord nog niet in zicht. En dan is de T- bone steak nog een licht verteerbare maal tijd vergeleken met de burgers, die alpine afmetingen hebben. „Maar het is niet alleen veel. het is ook goed", zegt Fiona Duff bemoedigend. „Het Hard Rock Cafe is geen MacDonalds, waar voorgebakken burgers in diepgevroren toe stand worden binnengebracht. Hier worden een half miljoen hamburgers per jaar uitge- serveerd, maar stuk voor stuk worden ze ter plekke van vers vlees gemaakt". Het Hard Rock Cafe is een plek waar de klant voor betrekkelijk weinig geld goed kan eten. Weliswaar kan er vanwege de harde muziek geen sprake zijn van een goed ge sprek bij kaarslicht, maar daar staat tegen over dat de klant zich soms kan vergapen aan een binnenwippende rocker van we reldformaat. Gloria Estafan hield er onlangs haar verjaardagsfeestje, evenals Bruce Springsteen Bob (.eldof prikte er een vorkje nadat hij geridderd was. en tot de rockers die in het Cafe behalve de vork ook de gi taar hebben gehanteerd behoren Eric Clap ton en Paul McCartney. Sinds het Hard Rock Cafe zijn deuren open de. hebben naar schatting Hf miljoen men sen daarvoor in de rij gestaan, iets minder dan de gehele Nederlandse bevolking. De formule sprak zo aan dat de oprichters er van. de Amerikanen Isaac Tigrett en Peter Morton, inmiddels een keten van Hard Rock Cafes beheren Er zijn nu restaurants in New ^ork. Dallas. Reykjavik. Cancun. Stockholm. Washington en Boston, terwijl vestigingen in Pariis en Berlijn binnen af zien bare tijd worden geopend (het Hard Rock Cafe in Amsterdam is een verwerpelij ke imitatie en behoort niet tot de keten) Zes miljoen T -shirts De restaurants zijn geen gemeentchappr lijk eigendom van Tigrett en Morton, want beide initiatiefnemers besloten aan het eind van dc jaren 70 elk hun eigen weg te gaan. Zc verdeelden de wereld, en sinds dien behoren alle Hard Rock Cafr ten oos van de Missisipi aan Tigret en die ten iten van de rivier aan Morton Maar behalve succesvolle hamburger-res taurateurs zijn de eigenaren ook zakenhn in barmhartigheid Tigrett liet ren ziekenhuis in India bouwen en het londense Hard Rock Café steunt milieugroepen als Friends of the Earth Van vrijwel alle grote liefdadig heidscnocrrten in londen (live Aid. Man deia. Knebworth. Imnon Tribute) werd de catering verzorgd door de koks van het res taurant aan Picadilly. V oor de meeste klanten, van wie 60 prrwmt buitenlander is. is 's wereld* oudste Hard Rock Cale dan ook meer een bedevaart* oord dan ern restaurant Ze nuttigm er jaarti|ks ren half miljoen burgrrv maar gaan mn zes miljoen Hard Rock T-Shirts naar hui* herinneringen aan een re*tau rant vol herinneringen WOD€ JANEIRO. IK Het leven in de Braziliaanse sloppenwijk Rocinha is net zo beroerd als in de andere sloppenwijken rond Rio de Janeiro of in welke sloppenwijk dan ook ter wereld. Maar de bewoners van Rocinha hebben een bof. Hun sloppenwijk ligt precies langs de weg, die staatshoofden en andere coryfeeen moeten nemen om bij de plek te komen waar in 1992 de gigantische mondiale milieuconferentie UNCED wordt gehou den. Zo n sloppenwijk maakt maar een slechte indruk, vinden de Braziliaanse regering en het bestuur van Rio de Janeiro, die met plannen zijn gekomen om de wijk op te knappen. Rio de Janeiro is er veel aan gele gen goed voor de dag te komen, want eer der al werden plannen gemaakt om de sterk vervuilde baai van Guanabara schoon te maken. Volgens burgemeester Marcel Alencar heeft het weinig zin om zo n tweehonderd mil joen gulden uit te trekken voor het schoon maken van de baai als even verderop dui zenden mensen in absolute ellende leven. Het schoonmaken van de sloppenwijk past ook uitstekend bij het motto van de milieu conferentie. aldus de burgervader want „behoud van de natuur in de Derde Wereld betekent ook zorg om de waardigheid en veiligheid van zijn bewoners' Volgens de nu gepresenteerde plannen van de gemeente die financieel ondersteund worden door de deelstaat en de federale re gering moet de wijk „opnieuw geürbani seerd" of „vermenselijkt" worden. In de praktijk houdt dat in dat er nieuwe wegen geplaveid worden, water- en elektriciteits voorzieningen worden aangelegd, evenals een rioleringssysteem. Verder moeten ook medische voorzieningen en politiecontrole in de wijk verbeterd worden Rocinha met zijn 150 000 inwoners staat al jarenlang hoog op de hitlijst van sociologen en welzijnswerkers als een prototype van de typische sloppenwijk in Latijns Amerika, of „favHa" zoals de armenwijken in Brazilië worden genoemd. Rocinha heeft zHls de dubieuze reputatie de meest dichtbevolkte sloppenwijk van latijns Amerika te zijn. maar of de wijk die kwalificatie verdient i* nooit met zekerheid vast te stellen. Twee jaar geleden werd ook al een herstelplan af gekondigd voor Rocinha. De V erenigde Na ties stelden toen veertien miljoen pilden beschikbaar voor verbetering van het riool, maar van die plannen heeft niet meer dan 10 procent van de sloppenwijkbewoner* ge profiteerd Ondanks dat is Rortnha zeker niet dc enige favrla rond de miljoenenstad Rki de Janer ro. Volgens een studie van het pUnningun- stituut van Rio telt de stad vijfhonderd «lop- pen wijken met in totaal twee miljoen Élwo ners en groeit het aantal favrla's met vijftig per jaar door de bevolkingsgroei en de trek van bet plattrland naar de stad Het lijkt erop dat de Braziliaanse autoritei ten zich niet zozeer het lot van de sloppen wijkbewoner* aantrekken maar zich eerder zorgen maken over wat de conferentiegan gers te zien krijgen Mocht die indruk hr staan. dan is die misplaatst, aldus burgr meester Alencar. „Wc moeten een imbi tieu/er plan maken, niet alleen voor Ro nnha. maar ook voor andere favda's. Het heeft geen zin om dingrn alleen maar voor de schone schijn aan tr pakken Da «vaar held is dat ren belangrijk drd van de inwo nets van Rio dr laneiro in onmcmrfcjkr omstandigheden leeft". zo zrr de Nirgr meestct onlangs In de tumrnttjd wordt In ieder grval alvast begonnen met Rodnha •mrentrfimctionans I ui/ Pauk) Machado dir belast is mn brl strffm van prioriteiten voor het opknappen van de favrta is rea Hsttacher dan zijn baas Alleen al door zijn ligging kan Rocinha rekenen op extra aan dacht, zo arch Machado tor ,\1* we g» norg grid rukklm /noden we alle vljfhon drrd favrla s aanpakken aldus Machado Maar dat grid is er met

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1991 | | pagina 27