Feiten
India zoekt naar stabiliteit
r
'Achttien jaar lang werd ik gemarteld'
Dinsdag 21 r
ftadacd*: 023-190225 JANtNE BOSMA AiTAN ESOOCAN RONALD
Vmmpvtng MrTZIE MEUEfiHOF
ZELFS IN DE MEEST af
gelegen gebieden zijn
stemlokalen ingericht. In
India hoeft niemand meer
dan twee kilometer naar
de stembus te lopen
EN MENINGEN
„DE WONDEN VAN DE
oorlog zijn diep. Toch zal
de PLO zich blijven inzet
ten voor Arabische een
heid". zegt Yasser Arafat
morgen op pagina 2
„WAAROM STUREN DE
Amerikanen geen troepen
naar ons, zoals naar de
Kurden? In de Gazastrook
worden ook wij door hon
gersnood bedreigd
Met een stembiljet zo groot als een krant naar de stembus
Op de eerste van de drie dagen durende verkiezingen in
India zijn meer dan veertig mensen omgekomen bij ge
weldsuitbarstingen. De vervroegde verkiezingen moeten
uitmaken of ex-premier Rajiv Gandhi met een meerder
heid weer aan de macht kan komen of dat India zal wor
den geregeerd door wankele coalities.
new delhi mieke k ooistra mens verder dan twee kilometer
MEDEWERKERnaaf dt' StembuS tC ,0Pen.
medewerker qp
litieke systeem, wat direct wordt
weerspiegeld in de gebruikelijke
Geweld Is een bekend ver
schijnsel hij verkiezingen in In
dia. Dit jaar was de politie onge- hoge opkomst: tussen de 60 en
ruster dan ooit omdat religieuze 70 procent neemt de moeite or
en etnische geschillen het
laatste jaar enorm zijn opgelo
pen. Meer dan vijftien miljoen
agenten waren paraat. De ver
kiezingen zijn verdeeld
drie dagen
teugelen.
Met een stembiljet zo groot als
een krant gingen gisteren de
eerste honderd miljoen van de
vijfhonderd miljoen kiezers
naar de stembus. Morgen is de
tweede ronde en zaterdag de
laatste.
In New Delhi, waar alcohol
stem uit te brengen. „Ik ge-
jloof dat we daarmee boven het
[gemiddelde in de Europese lan
den zitten", zegt Seshan.
Maar als de grootste democratie
het geweld te be- ter wereld zich naar de stembus
begeeft, met de waslijst van par
tijen en kandidaten onder de
arm, vraagt iedereen zich af hoe
eerlijk het stemmen er aan toe
zal gaan. In veel kiesdistricten
moest de onafhankelijke Verkie-
zings Commissie de afgelopen
twintig jaar met regelmaat ver
valsing van de stembiljetten
twee dagen lang taboe is en alle constateren. „En die praktijk
winkels en bedrijven gesloten heeft zich sindsdien uitge
bleven, is de verkiezingen
koorts ver te zoeken. Het mos
terdgeel gestoffeerde kantoor
van het hoofd van de Verkie
zings Commissie in de hoofd
stad is tot het midden van de
volgende week het zenuwcen
trum van de Indiase verkiezin
gen. De telefoon van commissa
ris T. N. Seshan rinkelt onop
houdelijk.
Ais het om verkiezingen gaat is
India een land voor liefhebbers
van het Guinness Book of Re
cords. Met een bevolking van
853 miljoen is het de grootste
democratie ter wereld. Meer
dan vijfhonderd miljoen zijn
stemgerechtigd. Het aantal kan
didaten voor de 537 zetels in de
I/)k Sabha - de Tweede Kamer -
loopt tot boven de negendui
zend.
Olifanten
Weken tevoren zijn de 600.000
breid", zegt Seshan.
Tijdens de verkiezingen van
1989 constateerde de commis
sie 1599 Bevallen van zoge
naamde Booth-Capturing', het
met geweld inpikken van de
stembus - meestal door een ge
wapende bende die is inge
huurd door een partij.
Maar er zijn nog een hele rij an
dere vuile trucjes' waarvan par
tijen zich bedienen, zoals het
intimideren of het omkopen
van stemmers. Gistem kwamen
meldingen over knoeierij met
stemmen uit maar liefst 450
stembureaus.
Chaos
Aan deze vervroegde verkiezin
gen zijn achttien maanden poli
tieke chaos voorafgegaan. Oud
premier Rajiv Ghandi werd in
1989 verslagen doorV. P. Singh,
die weer aftrad nadat hli zich
had verslikt in een ambitieuze
stembussen klaargemaakt. Zelfs formule om mensen uit de lage-
in de meest ontoegankelijke c
kaste een betere kans te ge-
afgelegen gebieden zijn stemlo- ven op werk en scholing,
kalen ingericht waarvoor de be- Singh werd
nodigde materialen met vracht
wagens, helikopters, olifanten
en kamelen moesten worden
vervangen door
Chandra Shekhar op het mo
ment dat woedende hindoes
een moslimtempel wilden be-
aangevoerdI n I ndla hoeft geen stormenShekhar vormde op
zijn beurt een regering die
slechts tien procent van de
steun van het parlement had en
die verder moest rekenen op de
dubieuze steun van Ghandi s
Congress-partij.
Terwijl de politici elkaar onder
ling aan het bevechten waren,
raakte India In een economi
sche crisis, werd het land over
spoeld door geweld, moord en
doodslag. Honderden mensen
vertoren het leven In gevechten
tussen hindoes en moslims, ho
gere en lagere kasten, separatis
tische opstandelingen en poli
tie. De langdurige instabiliteit
en het toenemende geweld
heeft voor een zeker cynisme
Ergd onder de Indiase bevol-
Het politieke getouwtrek
de bevolkingsgroepen ver
deeld.
Hindoe-trots
Meer dan ooit zijn verkiezingen
een strijd om India's nationale
Een jonge aanhangster voorziet BJP-lelder L. K. Advani van een tilak, een religieus teken op zijn voorhoofd,
kort voor het einde van de verkiezingscampagne In New Delhi. foto afp
behoorlijke aanhang.
Op het stembureau Chandi
Chowk 5 in de oude stad, waar
smalle straatjes zijn volgepakt
met rennende kinderen,
fietstaxi's, fruitstalletjes en an
dere ondernemingen variërend
tussen de orenschoonmaker en
de was-en-strijkvrouw. die grote
kolenijzers hanteert, zijn flink
wat BjP-aanhangers te vinden.
„Natuurlijk stem ik de BJP".
zegt een man in gebroken En
gels. „De moslims moeten het
maar leren om in de minder
heid te zijn."
Verderop, in de schaduw van de
grote moskee, waar de straten
zo mogelijk nog nauwer en nog
voller zijn, is de moslimge
meenschap bijeen om te stem
men. „Wij zijn moslims en wij
zijn Indiërsreageert een jon
geman als hij wordt geconfron
teerd met de veelgehoorde kreet
dat moslims in Pakistan hun ei
gen staat hebben gekregen. „We
blijven moslims en Indiërs. Ook
als de BJP de verkiezingen wint,
blijven we hier om te vechten."
Politieke waarnemers voorspel
len dat de BJP gaat winnen. Ad
vani zelf voorspelde zelfs een
verdriedubbeling van de huidi
ge 86 zetels.
Gandhr
Rajiv Gandhi, die de Congress-
partij naar de overwinning leid
de in 1984 maar vijf jaar later
verschrikkelijk verloor, probeert
de kiezers ervan te overtuigen
dat alleen zijn partij de stabili
teit kan herstellen. Maar de dy
namische Ghandi, die om zijn
voorkeur voor dure westerse
kleding en snelle auto's, wel de
'Gucci-premier' wordt Be
noemd, beeft nog steeds de re
putatie van politieke manipula
tie en corruptie. Bovendien was
het gedurende zijn premier
schap dat de verschillende mili
tante afscheidingsbewegingen
in de Punjab, Kashmir en As
sam tot bloei konden komen.
Toch is Ghandi's Congress-par-
tij de enige partij die de realisti
sche hoop kan koesteren op een
meerderheid.
Een politie
man brengt
een attes
tant op na
verkiezlngs-
rellen in Cal
cutta. foto
afp
Identiteit De Bharatiya Janata
Party (BJP) put de inspiratie
voor een verkiezingsprogram
ma uit politieke en religieuze
hindoetraditie. Leider L K. Ad
vani belooft een regering die is
gebouwd op de 'trots van de
hindoes'. Volgens de BJP zijn al
leen de hindoes de 'echte' In
diërs omdat zij nu eenmaal
tachtig procent van de bevol
king uitmaken. En de echte In
diër stemt volgens Advani op de
BJP. De partij heeft in Delhi een
KOKANJE
Amerika
Een paar dagen gele
den keerde ik terug
van een reisje door de
Verenigde Staten. Ik was er al
eens eerder geweest, in dit
enorm grote land, dat door
sommigen als het land van de
onbegrensde mogelijkheden en
door anderen als een „aircondi
tioned nightmare" wordt be
schouwd. Twee jaar geleden
bleef mijn reisdoel beperkt tot
Boston en Cape Cod. Ik herin
ner me nog de groeiende onge
rustheid waarmee ik het ge
sprek aanhoorde dat door twee
Amerikanen naast mij in het
vliegtuig werd gevoerd. De een,
een zwaarlijvige man van mid
delbare leeftijd, somde alle vei
ligheidsmaatregelen op die hij
tegen inbrekers had getroffen:
met behulp van dubbele sloten,
grendels, dievenklauwen,
schrikdraad en een waakhond
had hij zijn huis in een vesting
veranderd. Zijn vrouwelijke ge
sprekspartner gooide er nog een
schepje bovenop: nadat er bij
de buren was ingebroken, had
haar man een machinepistool
gekocht, dat nu grijpklaar onder
hun bed lag. Als ik het al niet
wist, dan maakten hun woor
den mij wel duidelijk dat Ameri
kanen zich door grote gevaren
omringd voelden.
Toen ze hoorden dat ik op weg
was naar Boston, voorzagen ze
me onmiddellijk van een hand
vol praktische tips. Ik moest me
onder geen beding in de zwarte
wijken in het zuidelijke stads
deel wagen. De Italiaanse en
Chinese buurt kon ik ook beter
links laten liggen. Verder was
het bijzonder onverstandig je 's
avonds te voet in de stad te wa
gen, want dan verliet het
schuim der natie zijn hol en
heerste in de duistere straten de
wet van de jungle.
Dit keer was ik onderweg naar
een oude studievriend, die mij
had gevraagd om samen met
hem een reis door het zuiden
van de Verenigde Staten te ma
ken. Dick T. woonde al negen
jaar in dit land: hij was er ge
promoveerd op een studie over
net Ierse platteland, en doceer
de nu aan de Universiteit van
Indiana. Zijn colleges gingen
niet over Ierland en evenmin
over geheime genootschappen,
heksen en andere boeiende on
derwerpen die tot de handbaga
ge van de antropoloog behoren,
maar over misdaad en recht
spraak. Zijn studenten bleken
grote belangstelling te hebben
voor de gruweldaden die in de
annalen der geschiedenis staan
opgetekend en voor de psycho
logie van moordenaars.
Toen de man uit Philadelphia,
die op de heenvlucht mijn
buurman was, hoorde dat ik
naar het „oude zuiden" zou
gaan, waarschuwde hij me
meteen voor het gevaarlijke
New Orleans. Bepaalde delen
van de stad waren ook overdag
in handen van rovers en andere
straatschenders. Blijf tussen de
mensen, ried hij mij aan, en
dwaal 's avonds nooit alleen
door de straten van deze swin
gende stad. Volgens hem be
hoorde New Orleans met Was
hington. New York. Detroit en
Atlanta tot de gevaarlijkste ste
den van Amerika. Die* kon mij
dat later bevestigen: per hon
derdduizend inwoners werden
er in Washington jaarlijks 84
mensen vermoord, in New Or
leans 61Voor de laatste stad
komt dat ongeveer neer op een
moord per dag. Ik heb hier geen
statistische gegevens over Am
sterdam bij de hand, maar ik
kan mii niet voorstellen dat on
ze hoofdstad een zo hoge gru-
welscore haalt. De meeste
moordpartijen houden overi
gens verband met drugs.
Dat het onderwerp misdaad al
weer zo snel kwam bovendrij
ven, had alles te maken met het
oponthoud op Schiphol. Ieder
een zat op zijn plaats, behalve
een zekere meneer Levy. Steeds
weer werd via de intercom aan
deze passagier gevraagd zich in
de cockpit te melden, maar me
neer Levy trad niet naar voren.
Toch was hij de veiligheidscon
trole gepasseerd, had hij zich la
ten inchecken en had hij zijn
koffer op de transportband ge
plaatst. „Vraagt u zich nu ook af
wat er in die koffer zit?", hoorde
ik opeens naast mij, en zo raak
te ik met mijn buurman in ge
sprek. Er ging een zucht van
verlichting door het vliegtuig
toen de gezagvoerder aankon
digde dat de bagage van de ver
dwenen passagier uit het ruim
zou worden verwijderd.
Later keek menigeen naar een
film waarin het bloed herhaal
delijk tegen de muren omhoog
spatte. Het thema komt zo vaak
in Amerikaanse films voor dat
het wel naar iets essentieels in
de Amerikaanse maatschappij
moet verwijzen. Het gaat daar
bij steeds om normale mensen
die ineens veranderen in le
vensgevaarlijke seriemoorde
naars. Een schoolmeisje begint
haar familie uit te móórden; een
oude vtouw hakt met een kap
mes op iedereen in die bij haar
aan de deur belt en een saaie
kantoorklerk trekt opeens ver
krachtend en slachtend door
het land.
Eenmaal op Amerikaanse bo
dem, kostte het me moeite om
niet elke plek te herkennen als
een lokatie uit een misdaadfilm.
GERRTT JAN ZWIER COLUMNIST
Zuidkoreaan Soh Sung overleefde marteling en zelfverbranding
Het leek onmogelijk dat Soh
Sung zou overleven. Maar hij
deed het. Na meer dan achttien
jaar eenzame opsluiting kwam
de Zuidkoreaan gehavend maar
levend uit een gevangenis In Se
oul. De student werd destijds zo
zwaar gemarteld door de gehei
me politie, dat hij zichzelf liever
in brand stak dan nog meer pijn
te lijden. Soh Sung is nu een
kleine, dikke man met een bril.
Zijn gezicht en handen zijn ver
minkt door brandwonden die
alle zichtbare delen van zijn
huid bedekken.
Het begin van de jaren zeventig
was een roerige tijd In Korea.
De president, generaal Park
Chung-Hee, probeerde een
grondwettelijk besluit dat hem
een derde ambtstermijn onmo
gelijk maakte, te wijzigen. Dit
vormde de aanleiding voor pro
testen in het hele land, die aoor
Park nog werden aangewakkerd
met genichten over infiltraties
door de alom gevreesde com
munisten uit het noorden. De
arrestaties begonnen.
Soh Sung was de perfekte zon
debok. Hij had banden met de
oppositie, was student sociolo
gie aan de beruchte radikale
Universiteit van Seoul, had
Noord-Korea bezocht en zich
bij zijn terugkomst openlijk uit
gesproken vooi hereniging van
de twee Korea's. Op vier maart
1971 werd hij gearresteerd
Soh Sung were! geboren bij Kyo
to, Japan, in de derde generatie
van een Zuidkoreaans immi
granten gBda Soh sung s vatkr
was eigenaar van een textielfa
briek. Hij had zes zonen en een
dochter die, zoals de meeste in
japan levende Koreanen.
doordrongen waren van het Ko
reaanse nationalisme en de Ko-
cultuur en tradities, die
ze met de paplepel kregen inge-
Op de middelbare school was
Soh Sung al heftig geïnteres
seerd In politiek. Als student
economie aan de Universiteit
van Tokyo was hij vastbesloten
zijn vaderland te bezoeken en
zich in te zetten voor de hereni
ging van Korea. Hij sprak toen
nog geen Koreaans, maar slaag
de er wel in een kort, clande
stien bezoek aan Noord-Korea
te regelen.
Toen hij was afgestudeerd, ver
huisde hij naar Korea, waar hij
zich Inschreef voor de postuni
versitaire studie sociologie aan
de Universiteit van Seoul. Hij
vond onderdak bij een bekende
dissident en raakte via hem
steeds nauwer betrokken l>i| de
oppositie politiek van Kim Dae-
jung. Niet lang daarna werd hij
onrrecteerd
De eerste maanden van zijn ge
vangenschap waren het ergst.
Soh Sung werd gemarteld, nem
werd vrijheid in het vooruitzicht
gesteld als hij zich zou 'beke
ren'. als hij het communisme
zou afzweren en zijn misdaden
zou bekennen. Soh Sung vrrtelt:
„Ik werd vrijgelaten, opnieuw
gearresteerd en weer gemarteld,
vrijgelaten, opgepakt, gemar
teld. Na elf maanden wist ik dat
ik het niet meer kon verdra
gen." Hij stak zichzelf in brand,
be bewakers kwamen net op
tijd om hem naar het zieken
huis te brengen en zijn leven te
redden, maar niet om uitgebrei
de brandwonden te voorkomen.
De vele pijnlijke operaties en
transplantaties konden zijn
huid niet heretellen. Toen hij na
een jaar voldoende was her
steld, werd hij voor de recht
bank gesleept. Inmiddels ver
keerde hij in een staat van on-
Zuklkoreaanse polltie-agenten blokkeerden zaterdag In de stad Kwang-
ju de rouwstoet van Kang Kyong-Dae, een student die vorige week door
de oproerpolitie werd doodgeslagen. foto afp
versehilligheid, bereid te beken
nen. Hij vyerd aangeklaagd we
gens aanzetten tot geweld, spio
nage, pogingen tot omverwer
ping van de regering en het bij
eenbrengen en dooreluizen van
communistische gelden uit
Noord-Korea voor gebruik in
Zuid-Korea. Hij gaf alles toe en
tekende zijn schuldbekentenis
met het enige lichaamsdeel dat
hij nog kon gebruiken: zijn gro
te teen. Hij werd ter dood ver
oordeeld, wat later werd omge
zet in levenslang. In 1988 bracht
een presidentieel decreet dit te
rug tot twintig jaar.
Soh Sung begrijpt zelf niet hoe
hij het gevangenisregime heeft
overleefd: eenzame opsluiting,
vijf minuten luchten per dag,
hongerrantsoenen en martelin
gen. „Er kwam geen eind aan.
Achttien jaar lang werd ik licha
melijk en geestelijk gemarteld."
Wat hem ondanks alles op de
been hield, was „de gedachte
aan mijn vele lotgenoten in de
strijd, de liefde voor mijn fami
lie en hun steun, en, in de
laatste paar jaren, de weten
schap dat mensen over de hele
wereld zich voor mijn vrijlating
inzetten."
Op 28 februari 1990 vertelde de
gevangenisdirecteur hem dat hij
een vnj man was. Wat hij na
zijn vrijlating het ergste vond.
was „dat miin ouders waren
overleden. Ik zou ze nooit meer
zien". Hij keerde Seoul de rug
toe en ging naar Califomië,
waar de Berkeley Universiteit
hem een gaststudentschap had
aangeboden. Ooit zal hij weer
naar zijn vaderland terugkeren
en ijveren voor de hereniging
van Korea. Tot dan voert nij
vanuit het buitenland campag
ne voor de vrijlating van de der
tienhonderd politieke gevangen
die, alle beloftes van president
Rho Tae-Woo ten spijt, nog
steeds worden vastgehouden.
En is de wereld in de afgelopen
twintig jaar veel veranderd? Soh
Sung antwoord onmiddellijk:
„Het probleem is niet zozeer
dat de wereld is veranderd,
maar dat ik niet ben veranderd.
Binnenin ben ik nog steeds de
23-jarige student die in 1971 de
gevangenis in ging. Dit leidt tot
een vreemde kloof tussen me
zelf en de werkelijkheid."
