Rtv show
Dertig jaar in het
vak- 't Is dat Ted de
Braak er enkele
weken in zijn Familiespelshow
begon, want van Conny
Vandenbos zelf zouden we er
niets over hebben gehoord.
„Geplande feesten: ik begin er
hoe langer hoe meer een hekel
te krijgen. Verjaardagen,
bah. Spontaan: jongens zullen
we vanavond een feestje bou
wen, dat vind ik wel aardig. En
daarvan kan ik dan ook genie
ten."
Niet dat ik alles
zo fantastisch vind
Sonja Barend sluit met
specials zomerseizoen af
P
Erotisch melodrama met
te veel pretenties
Sympathieke documentaire
over Gerrit Rietveld
Wereldomroep staat toerist terzijde
Donderdag 16 mei 1991
R*Ucbe 023-150191/023-150192 JOLANDA OUKE5 GERARD VAN PUTTEN REINA VAN POPPELEN Vormgeving: MfTZIE
De weelde van de sobertieid, een
documentaire van Hank Onrust en
Cernt Oorthuys over het leven en
werk van de architect en meubelont
werper Gemt Rietveld (1888-1964)
Uitzending zondag 19 mei, Neder
land 2,22 08 uur
'Gesprek van 10 minuien moeilijker dan van 50'
cofTMpofKJerrt GPD
-w- esprekJcen aan tafel
I met negen mensen
zijn moeilijk in tien
minuten 'Sonja op zaterdag' te
persen. Voor iets langere ge
sprekken, bij voorbeeld met
kermismensen, moet Je dus ge
woon de kermis op." Zo ver
klaren Sonja Barend en produ-
cente Ellen Blazer waarom
voor de derde keer het winter-
tv-seizoen afsluiten met vijf tot
zes programma's van vijftig
minuten.
Sonja: „Het geeft je niet de
garantie, dat je beter afgeronde
tv-programma's maakt. Soms
kan in tien minuten meer ge
beuren dan in vijftig. Vast staat,
dat het meestal moeilijker is
voor de tv-camera's gesprekken
van tien minuten te voeren dan
van vijftig. Ze vragen me wel
eens of ik niet liever documen
taires zou maken of praatpro
gramma's met één persoon van
vijftig minuten. Dan denk ik
vaak wat die veertig minuten
zouden hebben toegevoegd aan
wat we in tien, dertien minuten
ter tafel hebben gebracht."
De 'specials' van Sonja zijn
niet bedoeld om na 32 uitzen
dingen van de winterse praat
show de afstand tot de tv zomer
wat kleiner te maken. Ellen Bla
zer „Normaal zouden we eind
mei met 'Sonja op zaterdag' zijn
gestopt. Nu gaan we tot half ju
ni door. Dus dat scheelt niet zo
veel. Bovendien kun je in één
seizoen geen dertig 'specials'
maken. De zes, die we nu ver
vaardigen, eisen al een uitbrei
ding van de redactie van vijf tot
zes personen."
Algelopen zaterdag startte
Sonja met een gesprek met ne
gen van de tienduizend blinden
of slechtzienden die Nederland
telt. In nauwe samenwerking
met hun organisaties zijn de ge
spreksdeelnemers uitgekozen.
Sonja: „Ik realiseerde me tij
dens de voorbereidingen, dat ik
eerst de naam moest noemen
van degene aan wie ik een vraag
zou stellen. Achteraf bleek dat
niet nodig. Ze voelen tot wie je
je richt, ook al zitten ze met ne
gen mannen en vrouwen rond
een tafel."
Achteraf is ook gebleken, dat
de negen blinden - bijna alle
maal hebben ze in hun jeugd of
tot op hogere leeftijd nog wel
wat kunnen zien - zeer gedisci
plineerd praten. Iedere volgen
de spreker wacht keurig tot de
vorige is uitgesproken. Sonja:
„Ze hadden elkaar tevoren ge
waarschuwd voor de mogelijk
heid, dat ze door elkaar heen
zouden gaan praten."
Sonja zelf waagt zich hotsend
en botsend in de cake-walk als
de kermis-aflevering wordt ge
toond. Ze gaat voor een afleve
ring achter de coulissen van
zaal Carré na afloop van een
voorstelling van de joop van
den Ende-musical les Miséra-
bles en ze gaat een gesprek voe
ren met een aantal vrouwelijke
hoogleraren. In de laatste uit
zendingen is Sonja bij Neder
landers in Zuid-Afrika en (hoopt
ze) president De Klerk te kun
nen bezoeken.
Ellen Blazer. „We zetten alles
weliswaar tevoren achter elkaar
op de beeldband, maar wc stre
ven er wel naar zo weinig mo
gelijk te knippen."
Sonja: „Alleen het gehops van
mij in die cake walk hebben we
's morgens apart opgrnomen.
Als de kermis geopend was ge
weest was er teveel publiek toe
gestroomd."
„Ze vragen me wel eens of ik niet liever documentaires zou maken of
praatprogramma's met één persoon van vijftig minuten. Dan denk ik
vaak wat die veertig minuten zouden hebben toegevoegd aan wat we in
tien, dertien minuten ter tafel hebben gebracht." foto cpo
con*tpond«it «GPD
Het goed verfilmen
van hartstocht en
erotiek is een moei
lijke zaak. Voor de soft porno in
Two moon junction', die van
avond is te zien bij Veronica
(Nederland 2, 22.40 uur), kwam
scenarioschrijver en regisseur
Zalman King dan ook vaak niet
verder dan het tot leven bren
gen van Playboy-foto's en dat
wordt op den duur knap saai.
Het verhaal speelt zich af in
het zuiden van de Verenigde
Staten. Daar laat de welgestelde
en welopgevoede April (Sherilyn
I enn), die een sprookjeshuwe
lijk staat te wacnten met een
telg uit een rijke familie, zich bij
een bezoek aan een rondreizen
de kermis graag verleiden door
de gespierde Perry (Richard Ty
son). Aprils oma (Louise
Fletcher) is er echter ook nog en
zij treft maatregelen, want er is
haar alles aan gelegen om het
geplande huwelijk door te laten
g. Mn
De modieuze film Is niet
meer dan een erotisch melodra
ma met te veel pretenties. King
weet nog wel een broeierige
sfeer te creëren en het sterkst is
hij in het introduceren van Per
ry als een mysterie. Richard Ty
son, die overigens wel kan acte
ren. is echter overdreven stoer
in de weer en Sherilyn Fenn
etaleert behalve haar ideale vor
men alleen maar maniertjes,
zodat de twee in hun onstuimi
ge liefdesspel niet meer zijn dan
karikaturen.
Conny Vandenbos dertig jaar in het vak
Conny Vandenbos nu en in 1965
toen zij met 't Is Genoeg het na
tionale songfestival won. foto
gpd/anefo
CORRESPONDENT GPD
Maar, leuk of niet, ze zit dus
dertig jaar in het vak. „Ik neem
zelf altijd het jaar 1961 als be
gin. Toen werd ik in de Neder
landse ploeg naar het Knokke-
festival afgevaardigd. Daarvoor
had ik al wel gezongen. In ko
ren. Op de middelbare school
zong ik in een koor dat onder
leiding stond van Herman
Broekhuizen. Daarna mocht ik
graag bij een orkest op een po
dium klimmen. Ik zong van al
les: Engels, maar ook Spaans,
Italiaans, veel Frans. Ik heb al
tijd gevonden dat de latijnse ta
len een grote mogelijkheid tot
het uitdrukken van gevoelens
hebben.
„In Knokke zong ik een verta
ling van een lied van Edith Piaff:
loflied der liefde. We hebben
niet gewonnen, nee." In 1965
zou ze Nederland vertegen
woordigen op het Eurovisie
songfestival. Met 't Is Genoeg.
Maar voor Conny zou nog veel
meer Nederlands volgen. Bij
voorbeeld het succesvolle Ik
ben gelukkig zonder jou.
Cynische levenslied
„En toen was voor een paar jaar
mijn repertoire bepaald: het cy
nische liefdeslied, in het Neder
lands. Hei i^ Dtei eens dn B
vanaf het begin in de richting
van het Nederlandse lied wilde.
Want in feite zong ik alle talen
behalve Nederlands. Maar op
een gegeven moment kies je er
voor."
„Daar komt bij dat je in die
jaren zestig, begin zeventig veel
radioprogramma's had. waarin
veel aandacht werd besteed aan
Nederlandse chansons, cabaret.
Je deed daarin veel ervaring op.
Ie had programma's van lelie de
Vries, Joop Koopman. Wim lbo.
Op de televisie deed Rob Tou-
ber er veel aan."
„Zodoende wist het publiek
ook veel meer van wat er aan
Nederlands talent was en wat
het maakte Nu da veel min
der het geval. Als Ncderlandsta
lig artiest mag je nog wel eens
optreden als intermezzo in ma
gazine-achtigc programma's.
Dat is fijn. maar je moet je wel
afvragen of de ware liefhebbers
van het Nederlandse chanson
naar die programma's kijken
„Ik heb het geluk gehad dat
mijn langspeelplaten altijd goed
zijn verkocht. Hierdoor heb ik
meer armslag gehad dan arties
ten die het alleen van hits
moesten hebben en die met dat
genre werden vereenzelvigd."
Toch heeft ook zij moeite
moeten doen om van het imago
van de gekwelde dure huis
vrouw af te komen.
„In 1973 ben ik bewust naar
ander repertoire gaan zoeken,
ben toen ook met andere tekst
schrijvers gaan samenwerken:
Herman Pieter de Boer. Gerrit
den Braber. Uit die tijd stam
men Sjakie van de Hoek en
Roosje, m'n roosje."
Het Roosje is later nog in
STER-spots teruggekeerd.
„7jc vroegen me of ze het lied
je mochten gebruiken. Ik heb
toen afgesproken dat ik die re
clametekst ook zou zingen."
Ik heb dat nooit begrefjen. Ik
heb het oorsfwnkelijkc liedje
nooit meer kunnen horen zon
der aan toiletpapier te denken.
„Ik heb daar niet zo'n moeite
mee gehad. Dat tissuepapier
had ook met zacht te maken.
Bovendien zat er een bloemetje
op, geloof ik." Ze breidde ook
anderszins het repertoire uit,
onder meer in theatershows
met Ted de Braak, André van
Duin, Max Tailleur en bij het
Volkstoneel, waar ze met onder
anderen Carry Tefsen (in Boef
je) en met Dolf de Vries (in
Heimwee) samenwerkte. „Ik
heb alle zalen van Nederland
gezien in die honderden voor
stellingen."
Radio-programma's
langzaamaan begonnen andere
aspecten van haar persoonlijk
heid zich te ontwikkelen. Voor
de TROS-radio ging ze het pro
gramma Close up presentaeren.
„Easy listening-muziek was
dat." Voor de NOS op Hilver
sum vier presenteerde ze tot en
kel weken geleden het program
ma Vocalise. En iedere dag pre
senteert ze nu nog op radio
Utrecht van twaalf tot twee een
programma.
Veel aandacht voor collega-
artiesten daarin. „Maar we heb
ben heel diverse gasten. Een
psycholoog die promoveert, de
NVSH met een nieuwe campag
ne. Ik vind het enig. Ik ontdek
allerlei dingen in mezelf, waar
van ik het besef niet had dat ik
ze kon."
En optreden?
„Ik heb er nauwelijks tijd
CD dan wellicht?
„Ik ben wel bezig, heb een
paar demo's gemaakt. Maar als
je nagaat, als je, zoals ik onder
hand zo'n tweehonderd liedjes
op de plaat hebt gezet. Dan
krijg je bij jezelf toch iets van:
Waar zal ik nu eens over zin
gen? Bovendien: het Nederland
se produkt heeft harde klappen
gehad. Van het totale budget
van de platenmaatschappijen
wordt nog maar elf procent in
Nederlands repertoire geinves-
teerd. Vooral voor jonge men
sen is dat een handicap. In een,
twee platen moet je het hebben
gemaakt en anders kun je het
vergeten."
„Niet dat ik alles zo fantas
tisch vind. Als ik sommige din
gen hoor. schaam ik me wel
eens dat ik me ook op die Ne
derlandse markt begeef. Maar
er worden ook heel goede din
gen gedaan: Cadanz. Frank
Boeijen, Stef Bos. Die mensen
hebben schitterende composi
ties, mooie teksten. Daar ben ik
blij mee, want ik ben echt tekst-
bewust geworden, in die dertig
jaar."
Smakelijke interviews en unieke archiefbeelden
WIM DE WAGT MEDEWERKER
en kostelijk moment
I in de documentaire
JL_^ over Gerrit Rietveld
speelt zich af in diens beroemde
Rietveld-Schröder huis in
Utrecht. Bindert Schroder, oud
ste zoon van mevrouw Schrö-
dcr-Schrader, vertelt hoe het de
kinderen verboden was over
een wit stuk vloer te lopen. „We
moesten er van mijn moeder
over heen springen", herinnen
Binden (79) zich. „Rietveld had
gezegd: voor wal moois moet je
wat over hebben."
Een documentaire maken
over Gerrit Rietveld, bij leven al
erkend als een van de invloed
rijkste architecten en meubel
ontwerpers van zijn tijd, is geen
gemakkelijke klus. Dat hebben
I lank Onrust en Gerrit Oorthuys
ervaren. Het duo stelde een
filmisch portret samen van
ruim anderhalf uur, dat wordt
gedragen door interviews met
mensen die Rietveld van dicht
bij hebben meegemaakt. Het le
vert een documentaire op die
boeit vanwege de smakelijke
anekdotes en luchtige informa
tie. Interessant zijn zeker ook de
nooit eerder vertoonde archief
beelden en authentieke geluids
fragmenten die Onrust en Oort
huys hebben weten op te dui
ken.
Toch wreekt zich enigszins dat
er - merkwaardig genoeg - nog
altijd geen boek over deze De
Stelkunstenaar is waarin zijn
hele leven en totale oeuvre wor
den beschreven. Rietveld is
vooral bekend geworden door
enkele revolutionaire prestaties
aan het begin van zijn loop
baan: de rood-blauwe stoel (ca.
1918) en het Rietveld-Schröder-
huis (1924), beide gemaakt on
der invloed van De Stijl-bewe
ging. Vóór het uitbreken van de
Tweede Wereldoorlog zou 'Riet'
nog enkele vooruitstrevende
bouwwerken realiseren, maar
tijdens de Wederopbouw bor
duurde hij geraffineerd voort op
de principes van het moderne
bouwen. Het heilige vuur was
wat getemperd.
Aan een dergelijke relative
ring gaan Onrust en Oorthuys
voorbij. Ook ontbreekt in hun
portret de nodige achtergrond:
Rietvelds opvattingen over een
'nieuwe' mens in een zonver-
lichte en hygiënische omgeving
werden destijds gedeeld door
vele collega-architecten en wa
ren bepaald niet uniek. Wat we
wel te zien krijgen is vooral
sympathiek en amusant. De
oudste dochter van Rietveld
geeft iets prijs van het conflict
dat bestond tussen de families
Rietveld en Schröder-Schrader.
In bibberige zwart-witbeelden
zien we Gerrit ontwerpen teke
nen, terwijl zijn kortademige
stem een toelichting geeft. De
dochter vertelt dat haar moeder
de ruimtelijke en zonnige etage
woning die Rietveld voor zijn
gezin en zichzelf had gebouwd
maar niets vond, maar zich toch
schikte: „Ze had liever een de
gelijke patriciërswoning gehad."
Smakelijk.
Wat moet je doen
bij ongeval of
ziekte in het
buitenland? Hoeveel krijg ik
voor mijn gulden? Waar kan ik
terecht als mijn paspoort is ge
stolen? De antwoorden op deze
vragen komen aan de orde in
Nieuwslijn Europa, het actuali
teitenprogramma van Radio
Nederland Wereldomroep.
Nieuwslijn Europa is dagelijks
via de kortegolf te beluisteren.
In drie ochtenduitzendingen
van half acht tot half elf en een
avonduitzending om half zeven
(Nederlandse zomertijd) wordt
de vakantieganger bijgepraat
over het nieuws van de afgelo
pen 24 uur. Het afgelopen sei
zoen stemden zo'n 1,4 miljoen
Nederlanders in Europa en
Noord-Afrika af op dit program
ma. Vaste programma-onder
delen: het Nederlandse en in
ternationale nieuws, actualitei
ten, het weer, de ANWB-alar-
nioproepen, sport en het be
langrijkste nieuws uit de kran-
Van half juni tot eind septem
ber helpt Nieuwslijn Europa de
luisteraars problemen op te los
sen die een vakantie behoorlijk
r,;
Zomerschema geldig van 31-3-91 t/m 28-9-91
zouden kunnen bederven. Aan
dacht voor medische, financiële
informatie en uideg over wat
een ambassade of consulaat
kan betekenen. De vakantietips
zullen zoveel mogelijk een vaste
plaats in de uitzendingen krij
gen.
Sportliefhebbers hoeven ook
niet thuis te blijven, zelfs niet
voor de Tour de France. Van 6
tot en met 28 juli zal de Wereld
omroep de ronde van Frankrijk
iedere middag vanaf half vier en
half zes (Nederlandse tijd) 'live'
verslaan. Afhankelijk van de ac
tualiteit zullen er finish-fiitsen,
interviews en klassementen te
horen zijn. Daarnaast wordt in
de reguliere ochtend- en avond
uitzending een samenvatting
van de laatste verrichtingen ge
geven.
Het uitzendschema van de
Wereldomroep is verkrijgbaar
op alle ANWB-kantoren, Grens
Wissel Kantoren en op Schip
hol. De actuele informatie over
de Europa-frequenties staat op
RTL 4 Teletekst (pagina 171) en
wordt vermeld op het service
nummer 035 - 724666.
STRIPS
BOLLEBOOM
BOES
