Levenslang achter een glazen muur u Michiel Fokke begint langzaarrTdoor te krijgen dat hij anders is dan andere kinderen. „Mam, wie is autistischer, Robert-Paul of ik?" fotocpd Michiel doet de deur open en geeft een hand. „Wat kom jij doen?" Michiel toont ongewoon veel belangstelling voor een autist. Maar zijn spontaniteit blijkt al snel plichtmatigheid. Hij gaat zitten aan de keukentafel en heeft even alleen belangstel ling voor zijn auto's en de daaraan vast te koppelen miniatuuraanhangers. Op aandrin gen van zijn moeder vraagt Michiel of de gast iets wil drinken. .Aankijken als je tegen ie mand praat, Michiel." Michiel bfikt gehoorzaam omhoog en staat op om koffie te zetten. De diagnose autisme werd gesteld toen hij tweeënhalf was. Maar Els Fokke had al veel eerder in de gaten dat er iets niet in orde was met haar zoon. „Hij brabbelde nog niet, keek niet op of om als er iemand binnenkwam, wees niet. zwaaide niet. Het enige dat hem boeide was het wieltje van zijn auto. Daaraan kon hij urenlang draaien. Hij was heel lief, ei genlijk veel te lief." geen troost Het ontstaan van autisme wordt tegenwoor dig in verband gebracht met een lange reeks van aandoeningen: chromosoomafwijkingen, erfelijke stofwisselingsziekten, infectieziek ten, en beschadigingen die zijn opgelopen tijdens zwangerschap of geboorte. Autisme komt voor bij ruim vier op de tienduizend kinderen onder de vijftien. Bij jongens komt autisme vier keer zo vaak voor als bij meisjes. De stoornis manifesteert zich vóór de dertig ste levensmaand en verdwijnt nooit meer. Het meest opvallende symptoom is het on vermogen te communiceren, signalen uit te zenden en ontvangen signalen te begrijpen. Een autistisch kind reageert niet op pogingen van zijn moeder om oogcontact te maken; snapt niet wat lokkend uitgestoken armen betekenen en het vindt dus ook geen troost bij de moeder. Autisten gaan op een afwijkende manier om met prikkels uit hun omgeving. Ze reageren niet op hun naam of op dingen die om hen heen gebeuren, anderzijds kunnnen ze geob sedeerd worden door gebeurtenissen die voor andere mensen totaal onbelangrijk zijn. Een ander kenmerk is de gestoorde, houteri ge motoriek. ingewikkelde zinnen Michiel Fokke was drieënhalf toen hij begon te praten. Volgens zijn moeder gebruikte hij al snel een hoop moeilijke woorden in inge wikkelde zinsconstructies. „Hij gebruikte de taal die hij ons hoorde spreken. Maar eigen lijk zei hij helemaal niets." Het gezin Fokke werd aangeraden zo veel mogelijk rust en structuur in zijn leven in te bouwen. Autisten raken van slag als hun da gelijks ritme wordt verstoord. Maar Els heeft altijd getracht niet aan dwangmatigheden toe te geven. „Michiel was bij voorbeeld bang voor de grote staande klok in de gang en voor het geluid van de ventilator in de huiskamer. Maar daar kun je niet aan toegeven. De klok Kinderpsychiater J. K Buitelaar promoveerde onlangs op een onderzoek naar het effect van zogeheten neuropeptiden op het sociaal gedrag van autisten. Na toediening van deze eiwitstoffen bleken de deelnemers hun eigen wereldje voor een heel klein deel te hebben opengesteld voor hun omgeving. Een van de kinderen die si tuis 1986 meedoen aan het onderzoek is de II -jarige Michiel Fokke. bleef staan en hij kwam over zijn angst heen." Op ander gebied gaf ze wel toe: „In zijn vroe ge jeugd heeft Michiel halve tafels opgevre ten en zette hij zijn tanden in deuren. Zo'n kind een pak op z'n sodemieter geven helpt niet. Dan moet je prioriteiten gaan stellen. Ik wilde hem niet uit zijn ritme halen omdat hij in die fase bezig was met het leren praten. Ik had het gevoel dat het vanzelf overging. Toen hij zijn melkgebit wisselde wès het ook over." Maar elke keer is er weer iets anders. Nu is Michiel bang in het donker. Bij het onder werp donker kijkt Michiel op van zijn auto's en vraagt: „Ben jij ook bang in het donker?" Zonder het antwoord af te wachten is hij al weer in interessantere zaken verdiept. Els zegt moeilijk te kunnen bepalen of die angst voor donker echt is of een door het autisme opgelegd gevoel. eenrichtingsverkeer Michiel onderbreekt het gesprek: „Mam, zeg eens warme kaas. En wanneer krijgen we een Mercedes? Mam, ziet sperma er uit als een soort gehakt?" Michiel stelt de hele dag door dwangmatig steeds dezelfde vragen. Tot een leuk gesprek komt het niet: het is eenrichtingsverkeer. „Het moet gaan over de onderwerpen die hem interesseren. Nu zitten we in onze vrachtwagenperiode. De garagedeuren en hangsloten hebben we net achter de rug", vertelt Els. Inmiddels is Michiel zijn auto's zat. Hij wil een ijsje. Even later keen Michiel helemaal van streek terug. Zonder ijsje. De winkel is gesloten. „Ik heb een koevoet nodig om de deur open te breken", schreeuwt Michiel. Hij laat zich niet sussen met een ijsje uit de diep- vrieskist van zijn moeder. „Ik hoef jouw vieze dubbellikkers niet", roept hij. Hij verdwijnt in de schuur om even later met een enorme ha mer in zijn hand weer terug te keren. Op naar de ijswinkel. Els weet hem tot bedaren te brengen met een enorme bak roomijs. „Leve de vakantie", verzucht ze als de rust is terug gekeerd. 'rain man' Met de film 'Rain Man' dreigde het oude fa beltje dat autisten altijd ergens geniaal in zijn weer nieuw leven ingeblazen te worden, ter wijl onderzoek heeft uitgewezen dat autisme niets met superbegaafdheid te maken heeft. Sommige autisten hebben slechts 'eilandjes' van begaafdheid die eerder een obsessie v or men dan een gave waarmee de autist iets zinnigs kan doen. Els noemt bij haar zoon „het onvermogen iets te kunnen vergeten." Exacte dingen zijn Michiel gemakkelijk aan te leren, maar zijn sociale ontwikkeling blijft achter. Hij voelt dingen niet aan. „Michiel heeft bij voorbeeld een periode gehad waarin hij iedereen om de nek vloog. Het was hem moeilijk aan zijn ver stand te brengen dat je oma en opa wel een kus geeft, maar de melkboer niet. Die man wist niet waar hij moest kijken. Maar Michiel ziet het verschil niet. En hij had een tijd waarin hij iedereen met behaarde armen wil de aaien." Els denkt dat Michiel langzaam aan begint door te krijgen dat hij anders is dan andere kinderen. .Afgelopen herfst is Michiel mee- geweest met het kamp dat de oudervereni ging voor autisten organiseert. Tijdens het kamp kwam een van de kinderen met de vraag of autisten ook in militaire dienst moe ten. Sindsdien zit het begrip autisme in zijn hoofd. Hij komt er steeds op terug. Michiel begint prompt: „\flam. wie is autisti scher, Robert-Paul of ik?" Els antwoordt: „Dat weet ik niet, hoor. Speelt Robert-Paul ook alleen op het speelplein en scheldt en dramt hij ook zo?" Ook de bezoekjes die Els en Michiel de afge lopen vier jaar aan dokter Buitelaar In het Academisch Ziekenhuis Utrecht brachten, bezorgen Michiel de nodige stof tot vragen. „Ben ik ziek in mijn hoofd? Dokter Buitelaar moet beter zijn best doen. Anders vermoord ik hem." oproep In het blad 'Engagement', een tweemaande lijkse uitgave van de Nederlandse Vereniging voor Autisme, plaatste kinderpsychiater I K Buitelaar in 1986 een oproep Hij had tóen kinderen nodig voor het onderzoek met ORG 2766. Deze neuropeptiden zijn eiwitstoffen die van nature in het lichaam voorkomen en die in de hersenen boodschappen van de ene groep zenuwcellen naar de andere overbren gen De ORG 2766 is een klein stukje van het bijnierschors stimulerend hormoon dat al in het lichaam voorkomt. Els reageerde op de oproep in het tijdschrift. .Als je nee zegt. kom je ook niet verder." Els kreeg iedere maand weer een nieuwe pot capsules mee waarvan Michiel er dagelijks een kreeg voor geschoteld. De capsules bevatten ORG 2766 of waren placebo s ..Ik moest op een lijst bij houden en invullen of Michiel zich afsloot, zich verwondde, anderen verwondde, stereo tiep gedrag vertoonde, liep te stampen. Buitelaar „Tijdens het onderzoek In 1986 ob serveerden wij de kinderen wekelijks in een spelkamer. De aanwezige onderzoeker sti muleerde het kind een huls met blokken te bouwen of gebaren na te doen. Vanachter een raam bekeken wij de interacties tussen Idnd en begeleider De gedragselementen van de kinderen werden genoteerd en later vergeleken met de gedragselementen van de controlegroep (niet-autistische kinderen die ter vergeli|kmg ook meededen aan het on derzoek). Bij de tien kinderen die in 1986 met het onderzoek begonnen bespeurden de on- dankn mb hot IZU m I cm Bete voor uitgang in sociaal gedrag. Maar de ouders en leerkrachten merkten nog vrijwel niets van het middel. veranderingen ln een later onderzoek in 1989 heeft Buitelaar de dosenng ORG 2766 opgevoerd en langer toegediend. „Ditmaal werden er 21 kinderen geobserveerd van achter het glas. Na vier tot acht weken bleken de gedragingen van de autistische kinderen op te schuiven richting gedragingen van de controlegroep. En ook de ouders en leerkrachten merkten veranderin gen." Na beide perioden van onderzoek is Els ge vraagd of ze wist wanneer haar zoon neu ropeptiden kreeg toegediend. „Michiel was in dte penode iets gemakkelijker van dingen af te brengen die hij in zijn hoofd had Nor maal gesproken breekt hi| de tent af als iets niet kan doorgaan En Michiel sprak nog overmatiger dan hij normaal al doet. Maar over het algemeen kan tk nou niet zeggen dat hij zich opvallend veel socialer gedroeg." Volgens Buitelaar waren de resultaten van het gehele onderzoek erg hoopgevend. „Indi vidueel bekeken verbeterde het sociale ge drag van ongeveer de helft van de kinderen aanzienlijk, terwijl de andere helft van de groep volgens het oude patroon doorging De resultaten staan volgens de kinderpsychi ater los van de mate van autisme waaraan het kind lijdt. „Ernstige autisten reageerden niet beter dan minder ernstige, en intelligen te kinderen ook niet anders dan minder in telligente." nieuwe hoop De nieuwe hoop onder ouders was duidelijk merkbaar bij de Nederlandse vereniging v autisten. Sinds de eerste publicaties over het onderzoek, enkele weken geleden, staat de telefoon roodgloeiend Buitelaar waarschuwt voor te veel optimisme fen middel als ORG 2766 zal wellicht de effecten van andere the rapieën kunnen vergroten, omdat de kinde ren zich meer openstellen. Maar het is geen wondermiddel Autisme is een hardnekkige en levenslange handicap Hoe de toekomst van Michiel er uitziet kan Els niet zeggen. „Met gezonde kinderen ben jc uitgemocderd als ze uil huis zijn. Met Mi chiel ligt dat anders." Kinderpsychiater Buitelaar ..Het is geen wondermiddel. Autisme is een hardnekkige en levenslange handicap." foto oeo Nieuw medicijn haalt autisten een klein beetje uit hun isolement ZATERDAGS 7 BIJVOEGSEL ONZETAAL Vooroordelen Je hoort wel eens zeggen dat vrouwen gediscrimineerd worden door sexismen in onze taal. Misschien is dat ook wel een beetje zo. maar het is nog niets vergeleken bij de vooroordelen tegenover dieren. Het is gewoon verschrikkelijk als je erover nadenkt. De dolste voorbeelden ervan krijgen wp met de paplepel ingegoten onze taal staat er bol vare N schijnt er van overtuigd te /jjii dat kanen trots, ongenaakbaar en onberekenbaar zijn. Is het omdat ze niet steeds op schoot willen blijven zitten? Alsof leeuwen, ezels ep kippen wèl altijd braaf op schoot blijven' Toch noemt niemand leeuwen onberrken baar. of kippen trots Leeuwen, dat weet iedereen, zijn moedig en nobel De leeuw is iemand, die bang is voor niemand, zo dichtte de Schoolmeester in de vorige eeuw. Maar de Schoolmeester had waarschijnlijk nog nooit een leeuw in leven den lijve gezien Wie van ons heeft trouwens wel persoonlijke ervaringen met de leeuw? We praten elkaar alleen maar na. Koning No bel uit het middeleeuwse verhaal van Rei naart de Vos was een leeuw, maar corrupt en een angsthaas. Hazen zijn bange dieren Vandaar dat wc ie mand die vaak bang is een angsthaas kunnen noemen Maar zi|n hazen wrrirlijk banger dan konijnen of eekhoorntjes? Hazen kunnen hard kipen. wat niet wil zeggen dat ze bang zijn. Olympische kampioenen hardloj* n hoeven toch ook niet per se bangeriken tc zijn? Het paard heef een cdd dier te zijn. en echte paarden/braks spreken dan ook niet over zijn poten en zijn kop maar van zijn betten en zi|n hoofd. Onzin natuurlijk. Het paard heeft zijn reputatie de danken aan het fett dat het de BMW van de middeleeuwen was. Ga maar eens die ht bij een paard staan: na dc geit is er geen dier dat zo stinkt ah een paard en dan df bbl. daar wtttn wf ook to om.f veer niets van. maar toch heeft iedereen uit gesproken opinies over ezels Ezels zün kop pig en heel erg dom. Een vooroordeel hierop gebaseerd is dat ezels In verhalen wH eens stokstijf blijven staan en dienst welgum Men zou dat evengoed ais een vorm van m tclligcntie kunnen zien. dc ezel is een van de weinige diersoorten die zich niet domweg voor andermans karntje laten spannen 7oah paarden bij voorbeeld Vliegen zijn vies, dat is algemeen bekend Dat komt doordat ze weieens op poep zitten en er o walgelijk van eten Ik geef toe dal ik daar niet van houd- Maar de modale vlieg zit dan ook de ganse dag z'n pootjes te wassen, nog tien keer vaker dan de verpleegster dx n weliswaar niet van eet. maar die wel haar pootjes geregeld in de viezigheid heeft. Duiven hebben de naam vreedzaam te zi|n De duif is zelfs het symbool van de vtrdr Vetgeieken bij de mens is de duif inderdaad veel vreedzamer, de duif is vegetatie? hij heeft geen ellebogen en hij overschrijdt nooit de maximumsnelheid. Maar in leder duivm hok is evenveel baat en nijd ah in het gem id dclde klaslokaal of kippenhok Dat de duif vreedzamer tou zijn dan de eekhoorn of de rups. berust dan ook op een vooroordeel Het kijvprnh«»k is ook beladen nvt vooroor- dejen Kippen worden altijd dom genormd. wat wel zal komen door hun gekakel Wie veH kakelt is immers dom. Zeker als het zon der kop gebeurt, al zijn de meeste diers*-r ten onder die omstandigheden niet op hun best Bijna niemand schijnt op het idee te k<> men dat die opinie van om wel eens het gr volg zou kunnen zijn van het feit dat wr de kippen niet kunnen verstaan ZOLANG Wi NIET WTTFN WAAROVER HET GAAT zouden we voorzichtig moeten ujn met ons oordeel 04 aangaande de haan. Niet meteen zeggen: macho gedrag Ten eerste doen mensemannrtfps preries hetzelfde als ze tussen zeven vrouwen zitten, ten tweede ah je altijd als eerste moet opstaan is het niet zo vTcemd dat je overdag wel ris de koffer in VA lit Er is veel onrecht in de wereld. loop van der Horst Unrvervta* docent Nederlands

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1991 | | pagina 43