Rtv
show
Ron gaat
terug naar
zijn jeugd
Film Wachten in de Wolken saai
'Ik ga niet met mezelf leuren
TL
Dinsdag 23 april 1991
Het is weer eens feest ii
meer. Lange rijen r
de studio van Joop van den En-
de. Er wordt mij een forse sticker op de
schouder geplakt met het opschrift 'PERS'.
Waar ik heel blij mee ben, want nu mag ik
lekker het (voor publiek verboden) café in.
Overal foto's: Joop van den Ende met André
van Duin, Joop van den Ende met koningin
Beatrix, Joop van den Ende met Beatrix en
Claus.
Het motto aan de muur van deze drenk-
plaats der sterren
Wauw men! Laat je
maar gaan) staat
garant voor lage
prijzen. En de bor
relnootjes zijn gra
tis. Een fijn café.
Waar een aange
naam gespannen
stemming heerst,
want vanavond is
een bijzondere
avond. Een premiè
re-avond. De eerste
opname wordt ge
maakt voor een
splinternieuw spel-
programma: Ron's
Tweede Jeugdshow.
De titel schept enige
verwarring: had Ron
(Brandsteder, maar
dat begreep u al) al
eerder een jeugd
show en hebben we
die massaal gemist?
Neen. Wat hij wel
eerder had is een
jeugd - zijn eerste dus - en daar gaat het al
lemaal over. De jaren 1960-1975: nostalgie,
muzikale flashbacks, Willeke Alberti, sui-
kerspin-kapsels. Een echte 'sfeerquiz' dus.
Die, wat uniek is voor het maken van een
zogeheten 'pilot', wordt opgenomen met
publiek. En dat publiek is vanaf de eerste
door Ron persoonlijk gezongen maten van
een hit-van-toen laaiend enthousiast. Ik
zeg verder geen woord - het resultaat kunt
u aanstaande donderdagavond zelf bekij
ken. Veel plezier namens RTL 4.
Het
Wereldje
PANDA DE
L'ISLE
Jeugdsentiment
Na afloop van de opname is er in de VIP-
-kamer een informele bijeenkomst. 'De bla-
Vanaf donderdag 25 aprilRon's
tweede jeugd show. Opnieuw een
programma met kandidaten, maar
met minder glamour. Terug naar de
jaren zestig en zeventig waarin Ron
Brandsteder zelf zijn jeugd beleefde
en z'n wilde haren koesterde. Panda
woonde de opname van aflevering 1
bij.
Ron's tweede jeugd show, donderdag 25 april,
RTL 4,20.30 uur
den' zijn er allemaal. Fotografen verdringen
elkaar, kladblokken worden volgeschreven
en Weekend en Privé snoepen elkaar sjeuï-
ge vragen af. „Ron, wie was jouw idool in
die tijd?" „Mariska Veres. Alle twee."
Even terug naar 1960. Jeugdsentiment.
Tuindorp-Oostzaan onderwater, Planta
margarine veroorzaakt een epidemie, Blon
de Dolly wordt vermoord en piraat Veroni
ca begint z'n uitzendingen vanaf de Noord
zee. Ron Brandsteder is dan tien jaar.
„Ik had een hele leuke jeugd. Met alles wat
je maar wensen kon: voetbal, meisjes (2) en
een krantenwijk." Hij wilde acteur worden.
Ook wel brandweerman of dierenarts. Maar
het liefst acteur, dat beroep maakte diepe
indruk op hem toen hij als negenjarige een
figurantenrol vervulde: „Ik speelde een
joods slaafje dat zweepslagen had gekregen
en moest dood liggen op een tafeltje, prach-
tig!"
Joop van den Ende is - we schrijven nog
steeds 1960 - achttien en al in de ban van
de sterren. Hij bezoekt Hollywood en staat
net over het hek van Barbra Streisand te
loeren als ze komt aanrijden in een - o
wonderschone herinnering - VW-kever. Hij
Ron Brandsteder, Panda de l'lsle, Joop van den Ende: „Een show moet emotie hebben, en met deze formule hebben we een nieuwe emotie gevonden." toto-GfORGt ve**e*ne
krijgt een handtekening. In Amsterdam is
hij voorzitter van de Katholieke Arbeiders
jeugd. „We zaten in het Van Nispen-huis,
daar was de Katholieke Sociëteit. Ik had
daar een dansgroep, een judoclub, een ca
baretgroep en een toneelgezelschap. Het
zat er al vroeg in."
Een feest
En het is er nooit meer uit gegaan. Van den
Ende houdt innig van zijn werk, en iets
nieuws opzetten vindt hij „helemaal een
feest." Na tweeëneenhalf uur lang de opna
me te hebben geleid en het publiek te heb
ben geïnstrueerd - wel klappen, juist niet
klappen, geen rare dingen roepen want dat
moet er later allemaal uit - zit hij tevreden
achter een glas ijswater.
„We zijn op de goede weg. Ik denk dat ik -
na wel zes ideeën te hebben weggegooid -
de snaar gevonden heb die we wiïlen raken.
Een show moet emotie hebben, en met de
ze formule hebben we een nieuwe emotie
gevonden. Want wat hebben we allemaal
met elkaar gemeen? Onze jeugd. Dat kun je
ook cultuur noemen."
En Ron, heeft hij spijt dat hij geen acteur is
eworden? O nee. Presentator zijn is ook
ed leuk. „Belangrijk Is am feeling heb
ben met wat je doet Bij dit programma
werken we met een team, ik ben er bij tot
en met de titelrol. Voor tien procent ben ik
in beeld, voor de overige negentig werk ik
achter de schermen. En die negentig pro
cent vind ik misschien nog wel leuker dan
die tien
Morgenochtend vroeg
Hij rookt een van mijn slofsgewijs uit Span
je aangevoerde sigaretten en concludeert
dat die zijn samengesteld uit „een beetje
Spaans hooi waar een Spaanse berggeit te
genaan gepiest heeft." Olé! En adios
muchacna.
Adios? Gaat er niet enorm feestgevierd wor
den na de zo succesvolle eerste opname7
Nee dus. Ron: „Morgenochtend vroeg zit ik
hier weer. Er moeten nog zeven shows ge
maakt worden, er is nog een hele hoop
werk te verzetten. Voor de buitenwereld is
het misschien allemaal glitter and glamour,
intern kennen we dat hier niet."
Oponthoud in het luchtx'erkeer op de korrel
CORRESPONDENT GPD
Landende en opstijgende vlieg
tuigen. Een hoop vaktaal en
technisch vernuft. Dat is het
duizelingwekkende beeld dat
overblijft na vijftig minuten
Wachten in de Wolken. De NOS
zendt deze documentaire, die
werd gemaakt in samenwerking
met de televisie-afdeling van de
Wereldomroep, over vertraging
in het luchtverkeer vanavond
op prime time uit. Voor de ge
middelde kijker nou niet het
meest geschikte moment om te
worden doorgezaagd over 'se
paratie 'vliegbewegingen" en
'controllers." Het idee achter
Wachten in de Wolken is heel
aardig. Want hoe komt het toch
dat vertragingen in het lucht
verkeer steeds vaker voorko
men. Daar wil je als gekwelde
luchtreiziger best eens even
VANDAAG
Wachten in de Wolken,
uitzending 21.02 uur, Nederland 3
voor gaan zitten. Vooral in de
drukke zomermaanden zijn ver
tragingen eerder regel dan uit
zondering. En wie kent niet het
beeld van verveeld wachtende,
in allerlei vreemde houdingen
slapende passagiers in wacht
ruimten van luchthavens.
Het antwoord op die vraag
neemt bijna een uur in beslag,
maar na twintig minuten weet
je het zo langzamerhand wel.
De vertragingen hebben te ma
ken met achterhaalde, door po
litieke onbuigzaamheid vastge
roeste procedures.
De leuke „weetjes" zijn in de
documentaire slechts met een
loef) terug te vinden. De techni
sche informatie voert de boven
toon. En dat geeft de documen
taire Wachten in de Lucht voor
al het karakter van een instruc
tiefilm. De sonore, almaar keu
rig doorbrommende stem van
Ton van der Horst geeft aan het
geheel nog eens een extra saai
accent.
STRIPS
BOLLEBOOM
HEINZ
Ben Cramer terug van weggeweest met zelf bekostigde plaat
Ben Cramer is terug van weg
geweest. En wel in letterlijke
zin. De zanger verbleef enige
tijd in de Verenigde Staten, waar hij en
kele rollen vervulde in musicals. Af en
toe draaien ze hem weer in Hilversum.
Althans, zijn op eigen kosten geprodu
ceerde single "Vergeet 't maar"
Hij heeft in Nederland geen hits meer
gescoord sinds 1986, toen z'n plaat 'Laat
me' bij tijd en wijle nog werd gedraaid.
„Het publiek denkt meteen dat je niets
meer doet, als je een tijdje geen plaat
hebt gemaakt. Da's niet waar, je werkt
natuurlijk gewoon door."
Beter dan wie ook weet Cramer, dat hij
al vrij lang uit de publieke gratie is. Ook
bij de platenmaatschappijen zijn ze hem
vergeten. „Ik begrijp dat wel. Als het pu
bliek je hebt afgeschreven, is er geen
vraag meer naar je platen. Maar ik heb
geen zin meer om bij maatschappijen te
gaan leuren met datgene, wat ik maak."
Cramer heeft het heft zelf maar in
handen genomen. Als Mohammed niet
naar de berg komt, dan de berg maar
naar Mohammed. Zijn laatste single
"Vergeet 't maar' heeft hij op eigen kos
ten geproduceerd. „Ik had een idee voor
een plaat. Wist precies wat ik wilde. Een
lied met een tempowisseling, zoiets als
in 'Music' van John Miles. En ik wilde
een modulatie van anderhalve toon, in
plaats van de geijkte halve toon."
Zijn idee legde hij voor aan Edwin
Schimscheimer. „Ik heb hem gevraagd
of hij er iets mee kon doen. Na twee we
ken oelde hij me. Hij had een compositie
en een tekst: America. Het was in de
Golfoorlog en daarin werd Amerika ge
vraagd of het zijn ware gezicht wel liet
zien. Ik vond het een beetje groot risico.
Ik had zelf een ander idee voor een tekst
en die is het uiteindelijk geworden."
Afgedaald
De zanger is ver afgedwaald van het gen
re dat hij destijds als aankomend hitpro
ducent vertolkte. De Cramer van nu laat
zich nauwelijks vergelijken met de Cra
mer van 'Zai. Zai, Zai'.
„Dat zou ik niet meer kunnen. Vroeger
was het: hoor eens hoe mooi en hoe
hard ik kan. En hoe mooi ik kan vibre
ren. Ik was laatst te gast bij Krijn Torrin-
ga. In dat programma wordt je carrière
doorgelicht. Toen draaiden ze De Oude
Muzikant, waarmee ik in 1973 aan het
Eurovisie Songfestival heb meegedaan.
Ik heb m'n oren dichtgestopt. Dat
wauwwauwwauw...vreselijk."
De tijd dat Cramer zijn stembanden
aansprak voor een karakteristieke galm
is dus voorgoed voorbij. „Alhoewel:
neem nou 'De Clown'. Jaren terug al wist
ik dat je dat lied heel subtiel kan vertol
ken en dat ook eigenlijk moet doen
Want het is een treurig verhaal. Ik heb
het ook wel eens subtiel gezongen. In
een zaal met zittend publiek Maar ik
trad dus ook veel op in bars, in discothe
ken, waar iedereen staat t
Hij was maar een clown
dood. Zing dat maar eens subtiel, als ie
dereen al in de stemming van meebrul
len verkeert."
Zo intens bezig zijn met je vak en al zo
lang. En dan toch in eigen beheer een
zorgen dat je weer onder de aandacht
jam i inroo b dat plaa - I boJm
langrijk. Hij wordt redelijk gedraaid op
de radio. Dat is belangrijk. In dan moe
ten de mensen nog gaan kopen natuur
lijk."
En daar zit 'm nu net de kneep Het
nummer is op een plaatje uitgebracht,
op vinyl, niet op CD. „Daarvan zijn de
aanmaakkosten veel te hoog. Daarvoor
ben jc gauw dertien veertienduizend
gulden kwijt. Maar wie koopt er nu nog
plaatjes? Het is nu zaak dat het nummer
veel op de radio wordt gedraaid, dat er
belangstelling wordt gewekt. Dan raakt
een platenmaatschappij weer geïnterr*
seerd en dan kan het nummer op CD
i overge
i werd ik
plaat moeten uitbrengen om weer
enigszins in de picture te komen louk
Hfl nhi Mm hu in I da ricdjl
Misschien ligt het ook een beetje aan
mezelf. Ze zeggen wel eens Ben. ben jij
niet het slachtoffer van je eigen veelzij
digheid?"
Belangrijk
Hij loopt lang genoeg mee om te weten
hoe het werkt in de praktijk. Mensen
kennen je van een bepaald genre In dat
moet je niet ineens iets anders willen. Fn
als je dat wil, dan moet je et zelf voor
uitkomen. Deze weken zijn zo belang
rijk. Een plaatje heeft vijf. zes weken om
aan te slaan Het is net een plantje in
die korte tijd moet het voldoende water
hebben gned t n dn moei hei nM m
der kunnen groeien."
En dan te bedenken dat Cramer vol
grns zijn eigen planning nu in Amerika
had moeien zitten Hij zou zingen in de
musical Annic. „Maar ik heb een ski-on
geluk gehad, het gips is er nel af. Eind
mei wil ik alsnog naar Amenka
Wat is dar toch. met Amerika?
„Ik was daar vijftien jaar grledrn Aan
dat verblijf heb ik wat contacten
houden. Anderhalf jaar geleden
weer benaderd Ik had toen al de ml van
Peron in 'Evita' vertolkt bij het Konink-
iiik Mn ,m VImmIon 'i Dit rol hob B
Amerika ook gespreid. Daarna heb tk in
'Chicago' gespeeld. Voordat ik (Taan be
gon. heb ik het er met m'n vmuw over
gehad En we hebben toen tegen elkaar
gezegd gezegd doen. wat heb je te ver
liezen7 i.n nu ben ik blij dat ik het heb
gedaan."
Ook uanwegede musical
Ja kei \i m 1965 heb B en kor I
Nooy's Volkstheater gespeeld en toen
kreeg ik de smaak te pakken Via lacqurs
Scnf. dc impresario, ben ik daarna bij
het Koninklijk Ballet terecht gekomen.'
En nul
„Nu ga ik ln september in dr musical
over bet leven van Herman Hrijerrnans
spelen. Onder regie van Ton Lutz en
tiaar ben ik ontzei trnd trots op."
Acteren dus ook
„Het wordt tachtig procent acteren en
twintig procent zingen Ik heb met de
voorgaande musicals een goede leer
school gehad. Daarbij komt je wordt wat
ouder, je hebt mccT meegemaakt, je
kunt je teksten meer meegeven kijk. ik
heb in m'n leven heus wel eens in de put
gezeten ALs ik ren plaat maakte waarvan
ik veel verwachtte rn die mets werd Dan
ben jc ineens heel erg alleen, hoor Aan
de andere kant: ik vond het spoor van al
leen maar hits moeten scoren een beetje
een smal spoor Muzikaliteit stopt niet
bi) hita."
„Ze zeggen wel eens: Ben. ben jij niet het slachtoffer van je eigen veelzijdigheid?" fc>-
to»GPD
