7V
'De mannen zingen net zo hard mee'
Hanny staat op haar 34ste met 'Hoofdpijn' in discotheken
Hoe Nederlands is de
Nederlandse kunst?
George Baker
nu zonder
z'n Selection
Nominatie
O
PAGINA 30
RTV-SHOW
DINSDAG 2 APRIL 1991
&1;
Karin Bloemen, (archieffoto)
Geen nieuwe
show voor
Karin Bloemen
GRONINGEN (GPD) De
cabaretière Karin Bloemen
komt voorlopig niet met een
nieuwe show. Haar premiè
re van de theatervoorstel
ling 'Onverbloemd' die voor
zien was voor 1991-'92 is een
seizoen uitgesteld. Haar
nieuwe impresario Peter
Paul Tobi slaagde er niet in
bij de schouwburgdirecties
voldoende boekingen te
plaatsen.
Zoals gemeld kwam Karin
Bloemen door het faillisse
ment van het bureau Peruk-
el Klaus zwaar in de pro
blemen. Tobi heeft er wel
voor gezorgd dat alle voor
stellingen die voor het hui
dige seizoen op het pro
gramma staan, door zullen
gaan. Karin Bloemen zoekt
het de komende tijd in ra
dio- en televisiewerk en in
losse optredens.
Peter cTHamecourt
nieuwe man van
NOS in Moskou
HILVERSUM (GPD) - Peter
d'Hamecourt (44) wordt de nieu
we correspondent voor de NOS
in Moskou. d'Hamecourt volgt
de in februari plotseling overle
den Marten Levendig op. Hij zal
zijn werkzaamheden voor de
NOS op 1 mei beginnen. d'Ha
mecourt is al correspondent in
Moskou voohet Algemeen Dag
blad en voor Veronica Nieuwsra
dio. Met het werk voor Veronica
stopt hij.
GEEN KABEL - De grootste
Vlaamse partijen willen 'om cul
turele redenen' RTL4 voorlopig
nog van de kabel weren. Ze zijn
desnoods bereid het tpt een pro
ces voor het Europese Hof van
Justitie in Luxemburg te laten
aankomen.
Daarmee botsen de christen
democraten (CVP), de socialis
ten (SP) en de Volksunie (VU)
met hun minister van cultuur,
Patrick Dewael, die onlangs zei
geen kans meer te zien RTL4 van
de Vlaamse kabel te weren.
Van onze correspondente
Els Smit
WIERINGERWERF Gister
avond had ze al hoofdpijn. En
vandaag beweert ze met enige
stelligheid: „Liefde is lekker,
maar lekker is niet altijd lief
de." Wat is er met Hanny? Wat
is dat voor zelfbewustzijn?
Hanny is haar Rekels kwijt.
Of De Rekels zijn Hanny kwijt,
het is maar net hoe je het be
kijkt. Dat is eigenlijk nog een
beetje sneu verhaal van een
goed jaar geleden, met alle
kenmerken van: Hoe mensen
samen opgroeien, volwassen
worden en soms ieder huns
weegs gaan.
Zoals Hanny haar eigen weg is
gegaan. Met Hoofdpijn.
"Na de breuk met De Rekels
heb ik Pierre Kartner op de
hoogte gesteld. Jarenlang heb
ben we met z'n allen gewerkt.
Eerst van 1972 tot '77. Toen ben
ik er mee gestopt. Er waren al
meningsverschillen, met De Re
kels. Ik werkte niet meer met
plezier. Ik was getrouwd, had
een zoon, een gezin. Telkens als
ik naar een optreden moest, had
ik het gevoel dat ik me moest op
fokken. Achteraf denk ik: Ik was
zestien toen ik in de artiestenwe
reld kwam. Wat wist ik ervan?
Beslissingen werden voor je ge
nomen. En zo keken mensen ook
tegen me aan: dat meisje doet
wel wat we zeggen. En dat deed
ik ook. Maar gaandeweg kreeg ik
zelf inzichten. Dat is de reden ge
weest van de breuk met De Re
kels in '77".
"Ik onthield dus alleen de ver
velende dingen. En dat ik een
deel van m'n jeugd had gemist.
Uitgaan was er voor mij niet bij.
Niet dat ik nadat ik was gestopt
met zingen wèl naar disco's ging.
Ik had twee kinderen, na een
aantal jaren kwamen er nog twee
bij. Dan zegje ook niet: Jongens,
'Het is je uitstraling die het doet'.
ik ben vanavond dansen. Maar ik
had wel meer tijd. En toch, gaan
deweg, als ik collega's van vroe
ger tegenkwam, niet de nieuwe
collega's, maar vooral de oude,
begon ik te denken: Er waren
dus ook leuke kanten. Op dat
moment belde Pierre Kartner. Of
ik niet weer eens wilde begin
nen, met De Rekels. En ik dacht:
Waarom eigenlijk niet? We zijn
allemaal wat milder".
Botsingen
"Het ging ook inderdaad goed.
Aanvankelijk. Maar gaandeweg
kwamen er weer botsingen. De
Rekels wilden op de oude voet
doorgaan, de bekende klanken,
geen aanpassing aan de tijd. En
hoe gek het ook klinkt: voor ie
der optreden was ik ziek: keel
ontsteking, verkouden. Ik heb
antibiotica geslikt. Totdat ze te
gen me zeiden: het zit niet in je
(foto GPD)
keel, het zit in je koppie. Toen
heb ik keurig het contract afge
werkt en daarna heb ik Pierre
Kartner gebeld. Om te zeggen
dat ik had opgezegd".
„Maar Pierre zei: Maar ik blijf
voor jou schrijven. En op een dag
zei hij: Ik heb nu een lied voor
jou... Ik weet zeker als je dat doet,
dat ze misschien over twintig
jaar vragen of je het opnieuw op
neemt".
Dat was Hoofdpijn. "Toen ik
die tekst voor het eerst zag, dacht
ik: Eh, Pierre, volgens mij ben je
nu zeer zwaar ziek geworden. Ik
zag er absoluut niets in. Ik was
bekend van liedjes als: Ik hou
van jou. Maar ja, op weg van Pier
re naar huis, dacht ik: Waarom
doe ik het eigenlijk niet? Wordt
het niks, dan wordt het niks".
Maar het werd wel wat.
"Zodat ik nu dus alsnog, op
m'n 34e in discotheken sta. Voor
al in Brabant. Daar ben ik dan
voor een half uur geprogram
meerd, het wordt wel eens drie
kwartier, als het gezellig is. Voor
dat ik ga zingen, worden er pla
ten gedraaid, hiphop, dat soort
dingen. En dan kom ik. Dan gaan
de aanstekers aan en wordt het
wiegen. Eerst waren het alleen
de vrouwen die het nummer
waardeerden: zo van: Hè, hè, nou
wij eens. Maar nu zingen de man
nen net zo hard mee".
"In de discotheken hebben we
er wel een paar vlotte nummers
bij geprogrammeerd. De langza
me nummers bewaar ik voor de
personeelsavonden. Ik heb die
de laatste tijd een beetje gemist:
de sfeer, de mensen kennen el
kaar. Maar het komt weer. Ik wil
dat oude repertoire erbij houden.
Mensen willen dat net zo goed
van me horen. Een deel van mijn
publiek bestaat uit oudere men
sen, die Hoofdpijn best aardig
vinden, maar die ook m'n oude
liedjes willen. En dat wil ik zelf
ook. Op de CD die we gaan opne
men, zal daarom een mengeling
staan".
"Ik heb pas een opname ge
maakt voor Een tien voor taal. En
met Frank Masmeijer heb ik een
medley van oude vakantieliedjes
opgenomen. Ik zou ook best eens
in een televisieserie willen mee
spelen. Of in een film. Je ver
plaatsen in andere mensen: ik
denk dat ik dat een beetje kan.
Anders kan je die liedjes ook niet
goed zingen. Ze zeggen wel eens
tegen me: het is je uitstraling die
het doet. Zelf weet je dat niet.
Het blijkt pas als je op het toneel
staat, als je voor een camera
staat. De een heeft het, de ander
heeft het niet. Maar ik vergeet
nooit datje als artiest afhankelijk
bent van andere mensen: de
schrijver van je liedjes, de tech
nici, de platenmaatschappij. Dat
moet je steeds voor ogen hou
den. Dat is goed voor jezelf en
goed voor je omgeving".
En het voorkomt vast een
hoop hoofdpijn.
LONDEN - Samantha Janus (links) en haar drie achtergrondzangeressen gaan met 'A Message to you heart'
naar het Eurovisiesongfestival op 4 mei in Rome.
De Britse groep won in Londen het nationale songfestival. (f0to ap>
Van onze redacteur
Monique Brandt
HILVERSUM - Fantasie en
werkelijkheid zijn in de kunst
onlosmakelijk met elkaar ver
bonden. Een kunstenaar ervaart
de werkelijkheid en probeert
met behulp van de fantasie een
eigen kijk op die realiteit weer te
geven. Kunstenaars worden dus
hoe dan ook beïnvloed door hun
omgeving. Maar hoe sterk is die
invloed? Schildert een Italiaanse
kunstenaar héél anders dan een
Nederlander of een Fransman?
Hoe 'Nederlands' is de Neder
landse kunst eigenlijk, en hoe
werd en wordt onze leefwereld
erdoor beïnvloed?
De zesdelige televisieserie
'Fantasie in de ban van de werke
lijkheid' die de TROS vanaf mor
genavond op het scherm brengt,
wil die vragen beantwoorden
door de relatie van de Neder
landse kunst tot de omgeving in
beeld te brengen. Dat basis-idee
is vervat in verschillende the
ma's. Aan de hand van die the
ma's worden kunstwerken vanaf
de Middeleeuwen tot nu ge
toond.
Kunsthistoricus drs. Emile
Meijer leverde het concept en de
teksten aan. "Wij pretenderen
niet dat we even alles gaan ver
tellen over de Nederlandse
kunst. We doen slechts een greep
uit het grote arsenaal", aldus
Meijer. "De thema's zijn ook niet
gekozen omdat ze ontzettend ka
rakteristiek zouden zijn voor de
kunst in Nederland. Het is
slechts een raamwerk.
Voor de breed opgezette serie
filmde de maker in 23 musea en
op zestien buitenlokaties in Ne
derland. Zo worden de land
schappen bezocht die kunste
naars als Van Ruysdael of Ver
meer eeuwen geleden op het
doek vastlegden.
Volgens de kunsthistoricus is
het gebruik van stereotypen zo
veel mogelijk vermeden, en is
uitdrukkelijk gekozen voor een
eigen invalshoek.
Die keuze komt echter niet
duidelijk uit de verf, omdat de
serie op twee gedachten hinkt.
Oorspronkelijk was de serie be
doeld voor een buitenlands kij
kerspubliek, en dat maakt de
programmaserie meteen minder
geschikt voor vertoning op de
Nederlandse televisie. Voor een
buitenlandse kijker die vrijwel
onbekend is met het land van
Rembrandt, Berlage en Rietveld,
geeft de serie een aardig inzicht
in onze (kunst)geschiedenis. Een
Nederlandse kijker zal deze
vorm van 'Holland-promotie' -
hoe interessant ook - echter al
snel overbodig vinden.
Een tweede bezwaar is dat
sommige interpretaties wat ver
gaan. Want dat Piet Mondriaan
in de strakke lijnen van het
Zeeuwse kustlandschap de in
spiratie vond voor zijn abstracte
composities, tja, wie zal het zeg
gen... Maar dat de ronde melk
kan van Johannes Vermeers
'Keukenmeid' (ook bekend ge
worden als Het Melkmeisje) de
hedendaagse 'afval-kunstenaar'
Carel Visser inspireerde tot het
gebruik van grote tonnen bij het
vervaardigen van één van zijn
imposante kunstwerken, zoals
één van de programma's ons wil
leren, dat is een interpretatie die
zelfs een absolute leek niet zal
geloven.
VOLENDAM (GPD) - Begin;
april en Love in your Heart. Zo
hoort het. George Baker (Hans
Bouwens) heeft echter driekwart
jaar gewerkt om dat voor elkaar
te krijgen. Maar het is gelukt.
Vrijdag beleeft de single 'Love in
your Heart' z'n radiopremière.
Tegelijkertijd wordt de gelijkna
mige LP (CD) uitgebracht.
George Baker solo deze keer.1
Zonder z'n Selection, waarmee
hij sinds 1969 zoveel nationale en
internationale successen behaal-
de, zoals Little green bag, Flyl
away little paraguayo, Beautiful
Rose en natuurlijk de wereldhit
Una Paloma Blanca.
Anderhalf jaar geleden beslo
ten Baker en de leden van de Se-i
lection de samenwerking te be
ëindigen. Bouwens: "Een paar;
mensen hadden als musicus al
nevenactiviteiten, sommigen
konden een vaste baan krijgen.
En ach, hoe gaat het, je wordt al-
lemaal ouder. En op een gegeven V
moment is een vast dienstver-
band te verkiezen boven het toch
altijd wat onzekere bestaan als
artiest. Bovendien had ik er zelf
ook niet zo veel trek meer in. De
verantwoordelijkheid die ik
voelde voor vijf gezinnen ging
me te zwaar wegen. Zo zeker is
het bestaan als artiest op dit mo-
ment niet meer".
"Op deze plaat staan naar ver-
houding veel ballads. In zekere
zin is dat een voortzetting van
waar we al een paar jaar mee be- j
zig waren. Mensen die naar onze f'
.optredens kwamen, weten dat
Niet dat ik nu een totaal ander re-
pertoire heb opgenomen. Dat
moetje niet doen, dat is niet goed
voor jezelf en niet goed voor je
publiek. Maar je kunt er best
voor uitkomen dat je een evolu-
tie doormaakt. Nu denk ik dat ik
mag zeggen dat de liefhebbers
van romantische muziek met
deze plaat goed aan hun trekken
komen".
"Voor sommige mensen zullen
een paar nummers misschien als
een verrassing komen. Maar ik
heb altijd van verrassingen ge-
houden. Tijdens een optreden
opeens 'I can't stop loving you'
van Ray Charles zingen. Dan zie
je een aantal mensen denken:
Goh, kan-ie dat ook al?"
CNN gelauwerd l
ATHENE De Amerikaanse!
nieuwszender CNN is in de VS
onderscheiden voor zijn ver-{
slaggeving van de Golfoorlog.
CNN was een van de winnaars(|
van de 26 Peabody-prijzen, de 5
omroep variant van de Pulit-j
zer-prijzen, die door de univer-
siteit van Georgia jaarlijks/
worden toegekend voor in het11
oog springende radio- en tv-/,
produkties. De prijzen worden
op 13 mei in New York uitge-/
reikt.
Van de zes genomineerden voor
de AKO-literatuurprijs is
waarschijnlijk alleen 'Het be
loofde land' van Adriaan van
Dis in de AKO-kiosken te krij
gen. Misschien komt daar, nu de
jury haar voorkeur bekend
heeft gemaakt, verandering in.
Maar ik zie het nog niet gebeu
ren dat een klant, die in een van
deze kiosken een Telegraaf
komt kopen, meteen het genomi
neerde boek van Patricia de
Martelaere of P.F. Thomse mee
neemt.
Inmiddels kan het nauwelijks
meer iemand wat schelen wie
deze literaire prijs sponsort. Er
valt een halve ton mee te verdie
nen, en de nominatie en de uit-,
reiking zuigen veel publiciteit
naar zich toe, en dat zijn de za
ken waar het om gaat. Omroe
pen en voetbalclubs laten zich
toch ook door het bedrijfsleven
betalen, en de kans is niet denk
beeldig dat zelfs hoogleraren
binnenkort op een gesponsorde
leerstoel zitten. Bovendien zijn
de letteren al lang niet meer vies
van geld uit de zakenwereld en
andere commerciële bronnen -
zo kreeg Cees Nooteboom ooit
een prijs van een oliemaat
schappij en schreef Max Den-
dermonde in opdracht van de
gemeente Dordrecht een roman
over deze stad.
Kritiek is er nog steeds wel op
de samenstelling van de jury's
en hun nominaties. Uitgevers en
critici in de toonaangevende
bladen pruttelen over het "jaar
lijkse rondje willekeur" en de
"toevallige keus van een toeval
lige jury". Ook dit keer ruist er
door de commentaren op de
kunstpagina's van de kranten
weer een bries van onvrede.
Waarom moest er zo nodig een
kinderboek worden geselec
teerd? Die branche heeft toch
if rfjvm
f -
j e
C-errit Jan Zwier
haar eigen prijzen? Waarom
een Vlaming? Nederlandse
schrijvers komen toch ook niet
voor Belgische prijzen in aan
merking? Waarom weer een de
butant? Het is toch nergens goed
voor om iemand vanuit de lite
raire wieg op een literaire troon
neer te zetten?
Wat deze critici ergert, is dat
zij hun rapportcijfers, die zij
een jaar lang aan schrijvers
hebben uitgedeeld, niet in de no
minaties terugvinden. Het lijkt
wel of die jury's hun mening-
niet serieus nemen! Vandaar
dat zij er een gewoonte van ma
ken om vlak voor de echte nomi
natie met een eigen nominatie
op de proppen te komen. Zo tooi
de HP/De Tijd-criticus Jaap
Goedegebuure zes uitverko
renen met een lauwerkrans,
van wie de helft tot de medewer
kers van zijn eigen blad be
hoort. Ik zit daar verder niet
mee. Men nomineert maar. De
vraag welke schrijver in Neder
land overschat dan wel onder
schat wordt, is hier immers een
geliefd gezelschapsspel. Maar
wat ik wel heel wreed vind, is de
lauwerkrans die om het hoofd
van Koos van Zomeren is ge
legd. En wat ik nog veel wreder
vind, is dat hij ook in Vrij Ne
derland tot de geselecteerde fine
fleur gerekend wordt. Twee
nep-nominaties, die deze auteur
allerminst de roem en erken
ning zullen brengen waarnaar
hij zo vurig verlangt.
Koos van Zomeren publiceer
de een paar jaar geleden een
dagboek waarin hij geen ge
heim maakt van zijn schrij
versleed. Vroeger behoorde hij
tot de top van de Nederlandse
misdaadauteurs, maar sinds
hij de rauwe arena van de peno-
ze heeft verruild voor het hofje
van de letteren, lieten erken
ning en succes op zich wachten.
Door de steeds terugkerende
verhalen over zijn optredens in
literaire cafés, waar slechts het
bestuur en twee dronkemannen
aanwezig waren, en over boe
kenwinkels, waar iedereen met
een wijde boog om hem heen
liep, krijgt zijn dagboek een tra-
gi-komisch karakter. Dit wordt
nog versterkt door de gang van
zaken rond de AKO-prijs - zijn
uitgever heeft hem namelijk
verteld dat er in Amsterdam
sterke geruchten gaan dat zijn
laatste roman genomineerd zal
worden. Als het gezin 's avonds
aan de maaltijd zit, wordt de
halve ton van de prijs "in een
ommezien viermaal uitgege
ven". Een paar dagen later
wordt het bedrag nog eens drie
keer besteed: "f50.000,- betekent
een jaar vrijaf voor een boek. Of
een verhuizing terug naar
Nijmegen. Of dertig jaar siga
ren". Als hij de prijs zou krij
gen, dan wordt "zijn vijanden
een vernietigende slag toege
bracht". Maar hij knjgt de prijs
niet, hij wordt niet eens genomi
neerd. Bij de avondmaaltijd
zegt zijn vrouw: "Ik heb net het
gevoel dat er een ernstig zieke in
huis is".
Het gaat overigens helemaal
niet slecht met Koos van Zomer
en. Zijn boeken halen meerdere
drukken. De kritiek blijft ver
deeld over zijn werk, maar
daar moet een schrijver mee
kunnen leven. Alleen die twee
nep-nominatiesdat is toch om
uit je vel te springen!
k&uc? weez fAer/viiGriN
NAOTTBN vzeeéë
06HTENP. TESAPËZATUUI?
VAN$TC7re> &ZA-
P£N£N££N
ZWAKKÉ ZLUP-
CWÓTEN
1 VEBPRAA6 HETM/ETtMS-
(SER. ER MOET Ml/MEEL
V SMEl /ETS EEBEl/REM.
M
