fout doen,
valt het
meteen zo op'
Ms wij iets
Ma Dales: lompe mopperkont of tof wijf?
Vrouwen in de politiek worden extra kritisch bekeken
ZATERDAG 30 MAART 1991
PAGINA 37
Wat is dat toch met vrouwen in de
politiek? Worden ze met andere ma
ten gemeten dan mannen? Worden
daarom ministers als Dales, Maij en
d'Ancona als eersten genoemd,
wanneer het gaat om eventuele ver
vanging van zwakke bewindslieden?
Vrouwen zijn niet vredelievender of
zachtmoediger dan mannen, ze zijn
niet moreel superieur, ze zijn eerder
gemakzuchtig. Aldus politiek buiten
staander, schrijfster en feministe
Renate Dorrestein. Enkele politiek
ervaren vrouwen reageren. "Vrou
wen vechten conflicten veel minder
open en geniepiger uit dan man
nen".
door Wilfred Scholten
Een paar maanden geleden is ze
van een gezonde baby. Nu zit Ina
wer al weer tot over haar oren in het
werk. Het debat over de Tussenbalans
was haar hernieuwde kennismaking met
het parlementaire werk. De oud-fractie-
voorzitster van de CPN en nu lid van de
Groen Linkse fractie in de Tweede Ka
mer, heeft slechts even tijd. Vlak voor
een vergadering. Snel smeert ze tijdens
het gesprek op haar krappe kamer wat
broodjes.
Brouwer is één van de 39 vrouwen in
de Tweede Kamer. Dat is op een totaal
van 150 Kamerleden nog niet hét voor
beeld van emancipatie, maar Brouwer
zelf heeft niet te klagen. Haar fractie be
staat voor de helft uit vrouwen. Daarmee
is Groen Links de Haagse koploper.
PvdA en D66 komen op de tweede plaats
met ruim 30 procent vrouwelijke fractie
leden. Daarna komt de WD (28 procent)
en het CDA sluit met 20 procent de rij.
Het kabinet doet het trouwens niet veel
beter met maar drie vrouwelijke minis
ters en twee staatssecretarissen. Van de
leden van de Eerste Kamer is ruim een
kwart vrouw.
Een toenemend aantal vrouwen in de
politiek is één kant van de zaak. Minis
tens even interessant is de vraag of de po
litiek door de deelname van steeds meer
vrouwelijke politci ook verandert. Func
tioneren vrouwen anders dan hun man
nelijke collega's? Wordt de wereld beter
met meer vrouwen aan de macht?
Vredelievend
Voor Renate Dorrestein luidt het ant
woord op die vraag ontkennend. De
schrijfster en feministe hield twee we
ken geleden in De Balie in Amsterdam
een spraakmakende rede, getiteld 'Vrou
wen en gemakzucht'. Daarin wilde Dor
restein afrekenen met de gedachte, voor
al aangehangen door sommige feministi
sche stromingen, dat vrouwen betere
mensen zijn dan mannen. "Had zij het
nou maar voor het zeggen, dan zou de
wereld er heel wat beter aan toe zijn",
legt Dorrestein hen in de mond.
Volgens de schrijfster is dat onzin.
"Het is krankzinnig en trouwens ook ta
melijk hoogmoedige nonsens om te me
nen dat vrouwen, als zij de macht had
den, voor een rechtvaardiger en liefde
voller orde zouden zorgen". De feminis-
tiste vindt dat vrouwen niet vredelieven
der of zachtmoediger zijn, laat staan mo
reel superieur, maar eerder gemakzuch
tig-
Ina Brouwer neemt een grote hap van
haar broodje, zodat ze kauwend wat lan
ger kan nadenken over de uitspraak.
Vrouwen zijn wel vredelievender in de
zin dat ze militair geweld niet vanzelf
sprekend vinden, meent Brouwer. Ze
houden niet van kreten als: 'er moet nu
opgetreden worden'. "Natuurlijk, Mar
garet Tatcher is wel zo, maar dat is nou
net de uitzondering".
"Maar in de omgang met elkaar zijn
vrouwen beslist niet vredelievender",
vervolgt Ina Brouwer. "Nee, ik vind dat
ze de onderlinge conflicten juist veel
minder open en veel geniepiger dan
mannen uitvechten. Dat is echt een groot
verschil. Mannen maken ruzie met open
vizier en spelen het veel sportiever".
Ze noemt een voorbeeld. "Neem nou
Lubbers en Van Mierlo. Dat zijn vrien
den van elkaar. Maar bij de laatste kabi
netsformatie schrijft Lubbers een brief
aan Van Mierlo dat hij met zijn D66 bui
ten het kabinet gelaten wordt. Na dat
conflict kunnen zij gewoon weer een bor
rel drinken".
Volgens Brouwer is dat bij vrouwelij
ke politici ondenkbaar. "Dat is een groot
nadeel: het conflict tussen vrouwen is
niet zakelijk. Wat dat betreft kunnen we
nog veel leren van mannen. Als vrouwen
een conflict hebben, gebruiken ze twee
wapens: argumenten en emoties. Wat
een sterke kant van vrouwen is, wordt
dan een zwakke kant. Want vrouwen ma
ken mekaar bij een ruzie meteen uit voor
tut of verwijten elkaar dat ze niet loyaal
zijn".
Keihard
Het enige voorbeeld van een openbaar
conflict tussen vrouwen dat Brouwer
kent, is het duel tussen minister Maij-
Weggen en het WD-Kamerlid Jorrits-
ma-Ebbink. Maar dat is dan ook meteen
een voorbeeld van hoe het niet moet. Al
vanaf de eerste ontmoeting tussen hen,
bij de begroting van Verkeer en Water
staat in februari 1990, ging het mis.
"Dat is elke keer een keihard conflict.
het niet eens met de uitspraak van Dor
restein. Vrouwen zijn niet gemakzuch
tig. "Ze staan voor zaken waar ze in gelo
ven", is haar ervaring in bijna dertig jaar
politiek. "En of ze vredelievender en
zachtmoediger zijn hangt helemaal af
van de concrete situatie en de persoon in
kwestie".
Politiek actieve vrouwen zijn dan wel
licht niet moreel beter, en ook niet ge
makzuchtig. Maar toch zijn de geïnter
viewde vrouwen ervan overtuigd dat zij
in de politiek op een aantal eigenschap
pen afwijken van mannen. Jorritsma
vindt dat vrouwen vaak 'iets meer ge
voel' hebben en 'minder breedsprakig
zijn dan mannnen".
Kwaad
Eigenlijk houdt De Graaff helemaal niet
van dit soort vragen. Ze wordt er zelfs
een beetje kwaad om. "Laten we niet in
modellen denken of iets tot algemene re
gel verheffen. Daarmee plak je etiketten
op en daar doe je niemand recht mee, ze
ker vrouwen niet. Die verkeren immers
nog steeds in een achterstandspositie".
Maar volgens De Graaff-Nauta is een
sterk gevoel van rechtvaardigheid toch
wel typisch voor vrouwelijke politici. In
haar jarenlange ervaring als vrijwel eni
ge vrouw tussen mannelijke collega's is
haar dat het meeste opgevallen.
Ina Brouwer noemt ook enkele eigen
schappen die vrouwen in de politiek
sterk missen, naast het al genoemde ge
brek aan zakelijkheid. Vrouwen missen
ook vaak gevoel voor humor en toch
niet onbelangrijk voor politici strate
gisch inzicht. "Mannen kunnen coalities
sluiten en precies uitstippelen hoe ze iets
willen bereiken. Ze sluiten kongsi's en
spreken zaken van tevoren helemaal
door. Dat doen vrouwen helemaal niet".
Er is volgens Brouwer nog meer wat
vrouwen niet hebben. Maar dat is iets
waar ze trots op mogen zijn, namelijk ge
brek aan eergevoel. Ze maakt dat duide
lijk met een voorbeeld. "Ik weet zeker
dat als de fractievoorzitters van de oude
partijen CPN. PSP en PPR mannen wa-
x
"De minister reageert volgens mij net zo
pinnig op mijn mannelijke collega's. Het
valt bij twee vrouwen blijkbaar meer op.
Daar kan ik ook niets aan doen, maar ik
kan er niet erg mee zitten. Ik probeer het
altijd over het beleid te laten gaan".
Jorritsma vindt vrouwen niet meer of
minder vredelievend dan mannen. En
zeker niet gemakzuchtiger. "Je moet als
politica juist veel beter je best doen. Je
loopt meer risico's, je bent kwetsbaar
der, want er wordt enorm op je gelet. Als
je iets fout doet, valt het meteen op".
Ook staatssecretaris Diewke de
Graaff-Nauta van Binnenlandse Zaken is
Maij Weggen
(linksboven),
Elske Ter Veld
(rechtsboven)
en Ria Beckers
en Ina Brou
wer: "In de om
gang met el
kaar zijn vrou
wen beslist niet
vredelieven
der".
Zij spelen het wel open, maar steeds op
het scherpst van de snede. Ze gunnen el
kaar geen centimeter ruimte, geven el
kaar geen enkel krediet. Niemand krijgt
de kans zich stilletjes terug te trekken.
Als er geen interruptiemicrofoon tussen
zat, zouden ze elkaar in de Kamer de
ogen uitkrabben".
Volgens één van die twee ruziemakers,
Kamerlid Annemarie Jorritsma, valt het
allemaal wel mee. Van haar kant zijn er
geen 'hard-feelings'. "Misschien van de
andere kant wel, dat moet je haar (Maij)
vragen". Ze vindt de aandacht voor de
onderlinge felle interrupties overdreven.
ren geweest. Groen Links als partij niet
was ontstaan. Voor mannen zou het on
mogelijk zijn geweest om hun fractie
voorzitterschap op te geven voor een
nieuwe fractieleider. Zu zien dat meteen
als een nederlaag of een afgang en zijn
bang hierdoor voor gek te staan. Mannen
kunnen geen stapje terug doen".
'Terwijl ik uit eigen ervaring heb mee
gemaakt dat je er overheen kunt stap
pen. En dat je kunt uitleggen hoe het zo
gekomen is. Ik zie ook de voordelen om
niet nummer éen te zijn. Een GPV-colle-
ga zei laatst tegen mij, toen we het over
lijstverbindingen tussen GPV. RPF en
SGP hadden als wij meer vrouwen in de
partij zouden hebben, zou dat net als bij
jullie allemaal veel makkelijker gaan".
Strenger
Vrouwelijke politici mogen dan niet be
ter zijn, en lang niet in alles afwijken van
mannen, de manier waarop ze beoor
deeld worden drukt ze nog wel in een be
paalde hoek. Mannelijke collega's, zo is
de ervaring van de geïnterviewde vrou
wen. kijken eerst vreemd op als een
vrouw als eerste en enige de groep be
treedt. En vervolgens wordt sterk op de
vrouw gelet of ze er wel iets van snapt.
Jorritsma: "Je moet eerst goed werk
afleveren en een reputatie opbouwen,
voordat je er bij hoort. Het is opvallend
dat vrouwen daarbij veel strenger wor
den beoordeeld dan mannen. Veel mid
delmatig operende mannen vallen niet
op. Ook hier in de Kamer met. Maar als
een vrouw middelmatig is, wordt ze
meteen beschouwd als een slecht func
tionerende collega. Heel merkwaardig".
De Graaff-Nauta beaamt dat. "Het is
helaas wel zo dat vrouwen extra kritisch
worden bekeken. Men gaat ervan uit dat
mannen iets kunnen, terwijl bij vrouwen
nog maar afgewacht moet worden of het
ze lukt. Heel subjectief'.
Niet alleen vrouwen kunnen zich daar
over opwinden. Martin van Amerongen.
columnist van het NRC Handelsblad
wond zich enige tyd geleden op over de
verkiezingen van de politicus van het
jaar 1990. Volgens Van Amerongen is er
iets mis met de parlementaire pers. die
voor negentig procent bestaat uit man
nen. Onder de slechtste vier politici van
dat jaar. bevonden zich maar liefst drie
vrouwelijke bewindslieden. Vooral de
motieven deugden volgens de columnist
niet. Minister Maij om maar een voor
beeld te noemen werd vooral op haar
uiterlijk en voorkomen beoordeeld. 'Ze
is gewoon niet aardig' schreef een jour
nalist. Terwijl een ander beweerde dat zij
'gewoon een kat is'.
Tof wijf
"Ik twijfel inderdaad aan de objectiviteit
van journalisten als ik dat lees", zegt De
Graaff fel. "Ik vind het moeilijk dat men
nog steeds geneigd is om vrouwen apart
te beoordelen. In een hokje apart te zet
ten". Zelf heefr ze er bij haar twaalfjarig
fractievoorzitterschap in de Provinciale
Staten van Friesland weinig last van ge
had. Veel weerstanden heefl ze niet on
dervonden. "Het feit dat ik het twaalf
jaar heb volgehouden, wil zeggen dat het
aardig gelukt is".
Volgens Jorritsma is zo'n beoordeling
door mannelijke journalisten niet van
seksisme ontbloot. En Brouwer denkt
dat journalisten dit doen, omdat ze nu
eenmaal het meeste onder de indruk ra
ken van 'macho-gedrag'. Achter Lubbers
en Van Mierlo lopen ze graag aan. dat
geeft ze enige opwinding. 'Terwijl op
straat juist vrouwen als Ien Dales heel
polulair zijn. Die heeft tenminste lak aan
al de heilige huisjes. Zij gaat gewoon
haar eigen gang. Een tof wijf noemen ze
haar".
Is het echt zo slecht gesteld met het functioneren van minister Dales van Bin
nenlandse Zaken? Moet zij als bewindsvrouw binnenkort ruimte maken voor
een PvdA'er met meer kwaliteiten en een betere presentatie? Een rondgang
met verrassingen.
door Wilfred Scholten
Ze snauwt, moppert en neemt Tweede Kamerleden niet serieus. Ze zou lui
zijn, ongeïnteresseerd en grof. Maar in het land, bij de gewone man, kan ze
niet stuk. Ien Dales heet daar 'een tof wijf te zijn.
Bij de hernieuwde kennismaking in no
vember 1989 was de toon meteen al ge
zet. Zwaaiend met die enorme handtas
baande Ien Dales zich uit Lubbers' To
rentje een weg door de parlementaire
pers op het Binnenhof, uitroepend:
"Verdikkeme heren, laat me erdoor".
Sindsdien is het niet meer goedgekomen
met het beeld van Ma Dales in Den Haag.
Ze snauwt, moppert en neemt Tweede
Kamerleden niet serieus, heet het. Daar
naast is ze lui. ongeïnteresseerd en onbe
schoft. Bovendien onbehouwen en on
aantrekkelijk. Ze slaapt tijdens monde
ling overleg en schijnt te boeren in de mi
nisterraad.
In het land, onder de mensen, kan ze
niet stuk. Een 'tof wijf noemen ze haar.
Men waardeert haar directheid, haar on
orthodoxe manier van politiek bedrij
ven. Een politica die zelf lak aan de Haag
se mores heeft - dat beeld gaat er bij Ne
derlanders altijd wel in. Het bezorgde
haar in 1982 bij de Kamerverkiezingen
28.000 voorkeurstemmen.
Maar in Den Haag? Daar was de keus
bij het zoeken naar een zondebok voor de
PvdA-nederlaag na de verkiezingen niet
moeilijk, al durfde niemand de naam van
Dales hardop te noemen. Totdat Ad
Melkert, PvdA'er en woordvoerder van
bijna alles (behalve Binnenlandse Za
ken). haar bij name kapittelde. Het pro
fiel van de PvdA-bewindslieden moet
beter, het beeld moet anders worden en
daarom viel het oog onmiddellijk op Da
les. Hij heeft haar nog een half jaar gege
ven, maar dan moet er wel wat gebeuren.
"Zo nodig moeten wij niet aarzelen te
zeggen: even goede vrienden, maar beter
iemand anders".
Dales is gewaarschuwd. Alleen: waar
om eigenlijk?
Ligt het misschien aan de sociale ver
nieuwing, wat het visitiekaartje van het
kabinet had moeten worden? Met zoveel
woorden wordt het niet gezegd, maar
Melkert en de gestaalde partijkaders vin
den eigenlijk dat het daarmee maar niks
geworden is. Het beloofde élan ont
breekt en de mensen in het land merken
er niets van. Dales is de verantwoordelij
ke minister.
"Het doet me goed dat de Partij van de
Arbeid wil dat de Sociale Vernieuwing
met een rotgang doorgezet moet wor
den", zegt Jan Schaefer op sarcastische
toon. De oud-staatssecretaris is door mi
nister Dales persoonlijk aangezocht om
het paradepaardje van het kabinet te
trekken. "Ik vind het alleen jammer dat
ik de inbreng van de PvdA-fractie op dit
punt heb gemist", vervolgt Schaefer. Hij
heeft er de stukken nog eens op nagesla
gen, maar hij kon niet vinden wat zijn ei
gen partij nou precies anders wilde met
de sociale vernieuwing. "Liever had ik
gehoord wat er inhoudelijk mis mee was,
dan dit geneuzel".
Volgens Schaefer is het onzin om Da
les als coördinerend bewindsvrouw op
haar kop te geven, omdat Sociale Ver
nieuwing niet uit de verf komt. "Het is
nu de beurt aan de andere departemen
ten om mee te werken". Bovendien is er
het afgelopen jaar veel gebeurd. De pro
jectgroep heeft met bijna alle gemeenten
afspraken gemaakt over het afschaffen
van regels en het in één pot storten van
allerlei subsidiestromen. De bestuurlijke
verkokering is op veel gebieden door
broken. Nu gaat het om de uitvoering.
Het is de beurt aan de gemeenten om
concreet met sociale vernieuwing te be
ginnen. 'Dus om het op de persoon van
minister Dales te spelen kan echt niet",
zegt Schaefer.
Een ander ambitieus project, waar bij
de formatie meteen al een incident over
ontstond was de reorganisatie van de po
litie. Dales zou de zeggenschap over dit
project in de eeuwige stammenstrijd tus
sen Justitie en Binnenlandse Zaken aan
Hirsch Ballin verloren hebben. Een
domme zet dus?
Dat valt reuze mee. Over wie nu pre
cies wat doet wordt niet (meer) gekib
beld. Nee, opvallend is de volstrekte har
monie tussen beide ministers over deze
al jaren slepende operatie. Hirsch Ballin,
dol op juridische haarkloverij en nooit te
beroerd voor een leuk principieel juri
disch debat, kan het uitstekend vinden
met Dales, de pragmatist die zich nooit in
het detail zal begeven. Een eerlijk is eer
lijk: het werkt.
Partijgenoot Stoffelen, woordvoerder
van de PvdA-fractie voor politiezaken:
"Eindelijk, na 20 jaar van discussie over
de beste organisatie van onze politie, ge
beurt er eens wat. De reorganisatie is in
volle gang. Het gaat prima zo".
Het overleg met de vakbonden over de
arbeidsvoorwaarden verloopt momen
teel wat moeizaam. Over de vut, die Da
les alleen nog maar in deeltijd mogelijk
wil maken, kan men het niet eens wor
den. Hanteert mopperkont Dales met
haar manier van optreden wellicht de
botte bijl? Jaagt ze iedereen tegen haar in
het harnas? Zou een 'aanpassing' hier
misschien op z'n plaats zijn?
Vakbondsbestuurder Vrins wil uit
strategische overwegingen nu niets over
haar manier van optreden zeggen, zo
midden in de onderhandelingen. Een
ambtenaar die geregeld de bijeenkom
sten bijwoont, ontkent echter dat men
kiftend tegen over elkaar zit. "De sfeer is
juist bijzonder positief'.
"Ik heb geen enkele klacht over haar",
zegt Gerrit Terpstra. CDA-Kamerlid en
voorzitter van de commissie ambtena
renzaken. De signalen die hij als oud
vakbondsman ontvangt, bevestigen al
leen maar dat de minister het overleg
met de bonden prima doet. Bovendien
prijst hij de manier waarop Dales de bon
den behandeld. Zij weigert met de Ka
mer vroegtijdig te overleggen over het
arbeidsvoorwaardenoverleg. Dat doet ze
eerst met de bonden zelf. En zo hoort het,
meent Terpstra.
Het wordt eentonig, maar in de verde
re rondgang langs Kamerleden rijst een
heel ander beeld op dan op het eerste ge
zicht bij publiek en pers leeft. Want als
het nu gaat om een nieuwe bestuurs
vorm voor stedelijke gebieden, burge
meestersbenoemingen (de 50ste vrouwe
lijke burgemeester is net benoemd) of
minderhedenbeleid; de sprekers laten
zich er lovend over uit. Onlangs nog
kreeg de door Dales ingezette nieuwe
openheid rond de altijd schimmig geble
ven Binnenlandse Veiligheids Dienst
(BVD) van links tot rechts in de Kamer
de handen op elkaar.
De zo afstandelijk en ongeïnteresseerd
overkomende Dales wordt omschreven
als plezierig in de omgang en zeer betrok
ken. Ook uit onverdachte hoek. De niet
bepaald als socialisten vriend bekend
staande CDA'er Mateman zei hij na het
debat over de staatsrechtelijke vernieu
wing "Mijn achting voor de minister
van Binnenlandse Zaken is nog meer ge
stegen. Ze hield een betoog waaruit op
nieuw haar onafhankelijke opstelling
blijkt. Ze houdt geen praatje voor haar
achterban. Ze zegt hoe ze er zelf over
denkt en wacht dan de mening van de
Kamer af. Dales houdt van het dualisme
tussen kabinet en Kamer. Met Kamerle
den van tevoren zaken bekonkelen doet
ze nooit". Mateman begrijpt dan ook niet
waarom de PvdA zo moeilyk over haar
functioneren doet. "Ik snap niet dat ze
bij de PvdA zo slecht valt".
Na een rondje Den Haag is dat inder
daad de grote vraag. Wat is er in eigenlijk
mis met Ien Dales? Wat moet ze in vrede
snaam doen om het Melkert c.s. naar hun
zin te maken? Wat doet ze nou fout?
Haar partijgenoot De Clou is even stil.
'Tsja, het feit dat ik lang moet nadenken
zegt al genoeg, denk ik... Ik vind eigen
lijk wel dat ze het goed doet". Zijn frac
tiegenoot Stoffelen kan het beamen. "Ze
doet het naar mijn mening uistekend. Ze
heeft al behoorlijk wat bereikt".
Als het beleid zelfs naar de mening van
haar eigen partijgenoten zo goed ver
loopt, wat moet ze dan veranderen? Is
het alleen dat beeld van een brompot,
zwaaiend met een weinig elegante hand
tas, dat Melkter c.s. zo stoort? En ge
bruikt Melkert dat beeld gewoon om
haar pootje te lichten? Is het inderdaad
uitsluitend de presentatie die haar de das
om kan gaan doen by haar functione
ringsgesprek over zes maanden met 'ka
meraad' Melkert?
Het lijkt er op. Want de inhoudelijke
kritiek is mild. Een partijgenoot met con
tacten op het ministerie zegt dat ze bij
ambtenaren heel verfrissend, maar soms
ook heel vervelend kan overkomen. Ad
viezen worden nog al eens ter zijde ge
legd. Hoofd- en bijzaken weet ze welis
waar goed van elkaar te onderscheiden,
maar juist het gebrek aan enige detail-
kennis nekt haar wel eens in discussies.
Ook in de Tweede Kamer valt op dat ze
nauwelijks aantekeningen maakt, uil
eens wegdut en vrijwel uitsluitend ant
woorden van de stapel briefjes van haar
ambtenaren oplepelt. Ze houdt niet van
details. Maar als de hoofdlijnen aan de
beurt zyn, wil ze nog wel eens de papie
ren opzij leggen, de bril afdoen en han
gend over het katheder de Kamerleden
geduldig haar mening verkondigen
Uit haar levensloop blijkt dat ook haar
grote kracht te zijn. Bij zowel de reorga
nisatie van de Sociale Dienst in Rotter
dam, die zó eind jaren zeventig op haar
nam. als haar staatssecretariaat op Soci
ale Zaken (1981-82) en het burgemeester
schap van Nijmegen, valt één ding op:
aan details heeft ze een hekel.
Het 'geheim' van Dales is dat ze men
sen om zich heen verzamelt en die aan
het werk houdt. De vormingmedewerk
ster in haar zorgt voor de motivatie. Zij
bepaalt de hoofdlijnen en stuurt by. An
deren gaan aan de slag. Aan het zelf
schrijven van nota's heeft ze een gruwe
lijke hekel. Niet voor niets was de perio
de als eenzaam en zelfwerkzaam Kamer
lid een teleurstelling voor haar. Ze wilde
snel weer gaan besturen.
In de Kamer houdt ze het kort. want
aan lange verhalen en langdurige debat
ten heefr ze een enorme hekel. Ze is on
gedurig en wil resultaten zien. Het kan
gebeuren dat ze al byna klaar is met haar
koffertje als het debat nog niet is afgelo
pen. De WD'er Dijkstal wilde onlangs
nog wat zeggen en vroeg geïrriteerd of ze
misschien haast had. Dales. droog "Het
is nu vyf uur. Ik ben hier vanaf vanmor-
gen tien uur Dan kan u moeilijk volhou
den dat ik haast heb".
Nee. het is deze directheid niet, die De
Clou dwars zit "Ze is niet ingehuurd om
aardig tegen Kamerleden te zyn. Als ze
moppert, mopper ik gewoon terug. Van
haar eigenzinnige manier van optreden
heb ik geen last". Waarom, zo blyfr de
hardnekkige vraag, is deze dame dan
door de PvdA-fractie onder curatele ge
steld? De Clou geeft het toe: de kritiek
van Melkert wordt niet breed gedragen.
"En als het echt slecht met haar gesteld
zou zyn. had hy wel gezegd dat ze onmid-
dellyk weg zou moeten
