Leidse Chansonweek
voorgoed van de baan
'De verf op mijn palet inspireert me'
ACTEUR LEX DE REGT OVERLEDEN
De Nederlandse Opera:
nieuw seizoen vol contrast
B-films en
barok in
galerie Bianca
Scheveningen Muziekconcours: voor
het eerst geen Nederlandse deelnemers
La Bloemendaal fenomenaal
WOENSDAG 13 MAART 1991
KUNST
PAGINA 25
Theo Wolvecampde onopvallendste Cobra-schilder
Cobra-groep zou vormen. "Ik kwam
Corneille tegen bij de Amstel. Die
bracht me in contact met de ande-
HENGELO "Jongen, jij ren, met Constant en Karei Appel,
hoort op het land", zei Karei Ap- Toen ik Appel zei dat ik uit Hengelo
pel ooit tegen hem. Sinds 1954 kwam, vertelde hij dat hij daar nog
,Ik heb zelfs nog
Twente ondergedoken gezeten',
zei hij. Ik vroeg waar dat was. Het
bleek in Boekelo te zijn, in dat zo-
woont hij weer in Hengelo, zijn
geboortestad. Te midden van de
bossen, waar hij zo gek op is.
de stad, in de polder, zou ik merhuisje vlak bij mijn
niet kunnen leven. Ik hou van
de sporen van reeën in de
sneeuw."
Schilder Theo Wolvecamp, 65
kunst heeft me vrij gemaakt. Echt Zijn eerste lessen kreeg hij van de
onafhankelijk. Maar daar Hengelose tekenleraar Oets. Samen
moeten lij- met Eef de Weerd, een vriend en
eveneens schilder geworden, trok
In Amsterdam ging ik altijd eten hij erop uit om te schilderen en te te-
tent bij de Magere Brug. Op kenen Landschapjes, bosgezich-
had, vrat ik ten. "Oets zei altijd: .Wat je voor je
makreel. We ziet, moet je rangschikken tot een
compositie. Je moet goochelen met
krediet. Als ik niets had, vrat
brood met haring
moesten
traprestratie. Iemand als Appel, die de werkelijkheid.' Hij leerde me kij-
heeft echt in de rotzooi gezeten. Dat ken, dingen zien. In een doos had
Vriendschap
Beiden, Appel en Wolvecamp, heb
ben tot op de dag van vandaag con-
zijn
jaar inmiddels, mag zich weer
in een grote belangstelling ver- ,,"""'rTO
heugen. Zijn overzichtsten- VVC4
toonstelling, op dit moment in vecamp keerde in 1954,
Denemarken, komt in het voor- - -
jaar naar het Rijksmuseum
Twenthe in Enschede.
"Ik ben altijd een individua
list geweest". En: "Het mooiste
van het schilderen is wel dat het
me in staat stelt vrij te zijn".
Hij heeft het altijd een wonderlijk
toeval gevonden. Theo Wolvecamp,
wegzakkend in zijn stoel bij de ka
chel, steekt een sigaar op en blaast
de rook peinzend voor zich uit. "Het
was in de laatste maanden van de
oorlog. Ik zat ondergedoken in het
huis van mijn oom Albert, jachtop
ziener te Boekelo". Even tevoren
was hij uit het Duitse Ahaus ge
vlucht, waar de Duitsers hem naar
toe hadden gebracht omdat ze hem
ervan verdachten betrokken te zijn
geweest bij een bomaanslag op een
spoorbrug bij Hengelo. "Ik liep te
wandelen op een weg naar het
spoor. Opeens komt er een wagen
van de Sichterheitsdienst aangere
den. Die vragen me wat ik daar doe.
Hout zoeken, zei ik, maar ze geloof
den me niet. Ik ben verhoord in En
schede en later naar Ahaus ge
bracht".
Op een paar honderd meter van
het huis van oom Albert stond een
zomerhuisje. Ook daar was een on
derduiker. Pas na de oorlog hoorde
hij wie dat was. Theo Wolvecamp
woonde toen al in Amsterdam en
had de eerste contacten gelegd met
de schilders met wie hij de Experi
mentele Groep en nog weer later de
weinige echte vriendschappen die
de Hengelose schilder aan zijn Co
bra-jaren heeft overgehouden. Wol-
i jaar
Parijs, het roerige stadsleven de rug
toe en ging terug naar zijn geboorte
plaats Hengelo.
'Ik heb nooit in de stad kunnen
echt
stadsmens. Ik moest altijd naar
Twente terug, ook toen ik nog in
Amsterdam woonde. Ik hou van de
rust, van de bossen, van de sporen
van reeën in het bos. Steden, maar
ook polders en rivierlandschappen
benauwen me, op den duur. Ik zie
liever een havik die achter zijn prooi
aanzit dan zo'n ongewassen smeer
poets, ergens op een station in de
stad. Zo ben ik nu eenmaal".
Hij woont in een kleine, gerestau
reerde boerderij, onder de rook van
het Hengelose stadhuis. 'Wolve
camp' vermeldt het versleten
naamplaatje kort en bondig. De
schilder huist er al sinds de jaren ze
ventig. In de voorkamer, onver
warmd en vol met verfsporen, is het
atelier. Wolvecamp woont achter.
Stapels boeken liggen binnen hand
bereik van de stoel waar hij een
groot deel van de dag doorbrengt,
evenals een doos sigaren waarin hij
van tijd tot tijd een greep doet.
Armoede
"Ik ben een individualist. Ik heb me
nooit zoveel aangetrokken van wat
de mensen over me zeiden. Iemand
die zich met mijn werk bemoeit,
schop ik het atelier uit. Het mooie
van dit vak is dat het me in staat
heeft gesteld mezelf te zijn, mijn i
wordt wel
bra-beweging
ling staat. Ja, i
geworden, ma
we niet meer waren d
raars en knoeiers. Laten
vergeten".
Theo Wolvecamp werd geboren keling
in de Hengelose wijk het Tuindorp. Corneille
ergeten nu de Co- hij allerlei reprodukties van schil
de belangstel- derijen. Die mochten we nateke
nen. Het was oorlog, dus iets anders
Uitbarsting
Keerpunt in Wolvecamps ontwik-
de ontmoeting met
Amsterdam. Hij had
te tekenen op stroken ivoorkarton
die overbleven bij het werk. Van
wie hij zijn talenten heeft, weet hij
niet. "Dat doet er ook niet toe. De
vader van Appel was kapper. Ik be
doel maar". Zijn vader stierf, toen
hij negen was. Wolvecamp groeide
op in grote vrijheid en bracht het
grootste deel van zijn tijd door bij
zijn oom, de jachtopziener, in de
bossen van Delden, landgoed het
Stroot (bij Enschede) en Boekelo.
"Hij was een soort vader1
Met hem trok ik de bossen
liefde voor het jagen.
en trok naar de hoofdstad. In zijn
werk had hij toen al met de traditie
gebroken. "Wat zich sinds die da
gen in de Hengelose leeszaal al had
opgehoopt, wat ik al die jaren had
verdrongen, kwam tot uitbarsting.
Ik begon te experimenteren, en ben
daar eigenlijk nooit meer mee opge
houden".
tuur, heb ik van hem. Nu nog op bn§
wandelingen herken ik zonder êroeP
moeite in de sneeuw de sporen van
een vos of bunzing. Hij was ook een
goed preparateur, hield er ook van
dieren te tekenen. Ik herinner me
nog dat ik op zijn knie zat, hij mijn
hand vasthield en me hondekoppen
liet tekenen".
In de leeszaal van de Hengelose ^an2
bibliotheek maakte hij kennis met
de meesters van de schilderkunst.
In 1948 vormde hij met Appel,
Corneille, Brand, Rooskens en an
dere kunstenaars de Experimentele
Mijn 6roeP Nederland. Nog in datzelfde
jaar werd dat de Nederlandse afde-
Cobra, een internationale
n kunstenaars die revol
teerden tegen de in hun ogen vast
geroeste en verburgerlijkte kunst.
Op alle gezamenlijke exposities van
de groep was hij met werk vertegen
woordigd, tot de groep in 1951 uit-
iel.
"Cobra
gen leven te leiden. De schilder- het tekenen eigen maken"
Met Van Gogh en Monet, maar ook dezelfde dingen bezig
met de modernisten, Mare, Klee, Toch moet je de waarde
Soutine en vooral Kandinsky. Men
sen voor wie de kunst méér was dan
het nabootsen van de zichtbare wer
kelijkheid. "Iemand als Kandinsky
liet zien dat kunst een zaak is van
het innerlijk, de geest. Dat sprak me
geweldig aan. Ik nam het in me op,
maar deed er voorlopig niets mee.
Eerst wilde ik me de techniek van
i avontuur. Het be-
dat ik mensen trof
ik op een fatsoenlijke ma-
kunst kon praten. Die met mei in geprezen. Hoe die ontwikke-
als ik. ling verloopt, kun je niet voorspel-
f 'Jij hoort op het land zei Karei Appel tegen
Co- len.
bra ook niet overdrijven. Het
een groep, maar ieder had zijn eigen
inbreng. We waren onderling zeer
verschillend. Het bleven allemaal
individuen. Verbonden voelde je je
natuurlijk vooral door de kritieken
die we kregen. Kladderaars, noem
den ze ons. Zo gaat het altijd met de
avant-garde. De ene dag word je in
elkaar getrapt, de andere dag de he-
Schilderen is voor it
van leven. Ik kan niet
Zo'n doek waaraai
moetje iedere keer
Ik kan jaren over e<
doen. Dan laat ik het drogen,
gin weer opnieuw. Totdat het goed
is. Wat ik wil, is creatief bezig zijn.
Dat is het geheim van mijn kunst.
Als ik begin weet ik niet waar ik
naartoe ga, hoe ik zal eindigen. Dat
komt pas gaandeweg het schilde
ren, ten minste, als het goed is".
"Ik geloof niet in inspiratie, ik ge
zonder. loof alleen in creatief zijn. Soms heb
je werkt, daar je een schilderij te pakken, soms
/eer naar terug. niet. Dat heeft toch niets te maken
bepaald werk met inspiratie? Ja, de verf op mijn
palet, dat inspireert me, zet me aan
tot werken. Met die verf maak ik
schilderijen, die goed zijn of slecht.
Daar komt geen inspiratie aan te
Directie krijgt programmering niet rond
LEIDEN De Chanson-
week, die in de laatste
week van mei in de Leidse
Schouwburg zou worden
gehouden, gaat niet door.
De directie heeft geen kans
gezien de programmering
voor deze inmiddels tradi
tie geworden week rond te
krijgen, aldus Elvire Wage-
ner van de schouwburg.
de chansonweek definitief af te
schaffen", aldus Wagener.
Ook volgend jaar komt er dus
ugeen chansonweek in de Leidse
teit'met het Franse Chanson te heb- Schouwburg. De vorige directeur,
ben. "In zijn werkzaamheden heeft Frans Boelen, nam zes jaar geleden
De pas benoemde directeur van de
schouwburg, Pim Wallis de Vries,
zei indertijd bij het aanvaarden van
zijn nieuwe functie al 'weinig affini-
hij zich de laatste maanden vooral
geconcentreerd op de programme
ring voor het nieuwe seizoen. Daar
bij is het voor hem extra moeilijk
om grote namen voor zo'n chanson
week binnen te slepen, omdat hij in
die wereld weinig mensen kent. Uit
eindelijk hebben
het initiatief tot het organiseren
daarvan. Grote namen als Nina Si-
mone, Mercedes Soza, Yves Duteil,
Astor Piazola, Melanie en vele ande
ren haalde hij naar Leiden.
De nieuwe directeur is overigens
wel van plan
Begin december gaat Verdi's
Luisa Miller in première, een melo
drama naar het toneelstuk van
Friedrich Schiller. In de produktie
soleert onder anderen de Ameri
kaan Neil Shicoff, 's werelds top-
tenor, aldus DNO.
Een andere produktie, die vol-
pro_ gens DNO nooit op de planken
toen besloten chansonweek, volgend
i anders 'festivalachtigs' te organise
ren. Maar in welke theaterrichting
dat alternatief moet worden ge
zocht, is nog niet duidelijk.
Nu er in mei een 'gat' valt in de
Leidse Schouwburg, is er gelegen
heid voor de cabaretiers Frank
Groothof e
AMSTERDAM (ANP) - Een we
reld die met zichzelf overhoop ligt,
pijnlijk geconfronteerd wordt met
diepe innerlijke tegenstellingen, en
nog steeds ondervindt dat eenheid
een verre droom is. Deze wereld
staat centraal in de produkties die
De Nederlandse Opera (DNO) in het
'91-'92 brengt,
Gisteren werd de
grammering, die volgens De Neder
landse Opera in het teken van con
trast en verscheidenheid in reper
toirekeuze staat, in het muziekthea- regie
ter in Amsterdam gepresenteerd.
Het seizoen opent met de
enscenering van Tsaikovski's Ma-
zjepa, naar Poesjkins gedicht Polta-
wordt gebracht, is Mozarts Mitrida-
te, rè di Ponto, die onder muzikale
leiding van Hartmut Haenchen in
Pierre Audi vanaf 5 maart
1992 in het Muziektheater in Am
sterdam is te zien.
Het twintigste eeuwse repertoire
dat als een rode draad door de pro-
n Erna Sassen
de schouwburg
out te geven van hun programma
'Fidélio'. Deze voorstelling is geba
seerd op de opera Fidélio van Lud-
wig von Beethoven en wordt ge
maakt ter gelegenheid van het 30-ja-
rig bestaan
tional. Kaarten voor deze familie
voorstelling zijn vanaf 20 april
krijgbaar.
Het verdwijnen van de Chanson- tot hët'êind
week heeft overigens geen
quenties voor de inkomsten
schouwburg. De week werd1
helft bekostigd uit sponsorgelden, grëèp
Expositie werk van Peter Bes,
pentier, Edzward Dideric en Irer
te zien bij Galerie Bianca. Grave
WASSENAAR - Etsen, grotendeels
abstracte schilderijen en keramiek
vormen het tentoongestelde werk
van Peter Bes, Jeroen de Carpen-
tier, Edzard Dideric en Irene Grij-
zenhout. vier kunstenaars uit Ber
gen (N.H.). Van Peter Bes hangt een
tiental grote etsen in gemengde
techniek, de werken zijn strak bijna
fotografisch en grotendeels zwart-
/wit met een enkel kleuraccent. Ze
zijn ook schilderachtig door de aan
wezigheid van dikke kwaststrepen
in de druk.
Het gaat om verstilde situaties in
hotellokaties: tafeltjes, een man.
een zwevende kreeft, "zo'n situatie
dat er iets gebeuren kan", noemt
Bes het zelf. Hij wordt geïnspireerd
door hotels aan de Belgische kust;
oude Amerikaanse B-films uit de
tijd van Ford, een zwart/wit filmstijl
waarin licht en donker een belang
rijke rol spelen en die nu nog door
bijvoorbeeld Wim Wenders ge
bruikt wordt; en door muziek, jazz.
blues en soul. Een van zijn etsen is
een striptekening van Duke Elling
ton, met als titel: 'Don't be so mean
Verder maakt Peter Bes portret-
etsen, hij ontwikkelde daarvoor zelf
een techniek waarmee hij de afdruk
van krantenfoto's in zijn etsen kan
verwerken, de portretten lichten in
wit op uit een zwarte achtergrond,
in sommigen is weer een kleur toe
gevoegd.
De schilderijen van Jeroen de
Carpentier komen op mij chaotisch
over, ze zijn abstract en landschap
pelijk georienteerd vanuit een land
kaartperspectief. In zowel het
kleurgebruik als de compositie zie
ik weinig samenhang en dat terwijl
hij juist nastreeft 'een harmonie te
reconstrueren, die in de natuur als
vanzelfsprekend geldt'.
Ook de keramische figuren van
Irene Grijzenhout kunnen mij niet
erg boeien, op een enkel vis-kera-
miekje van gele klei na, dat ongegla
zuurde keramische vormen, die
deels abstract zijn, deels figuratief,
zoals een kaakbeen-vorm, en grote
re keramische voorwerpen in steen-
Van Edzard Dideric hangt een se
rie werken die geschilderd zijn op
tijdschriftachtergrond, waarbij hier
en daar stukken open gelaten zijn.
Ze zijn erg grof geschilderd, maar
vooral één werk, getiteld: 'Slide',
vind ik ondanks dat interessant, het
is een Barok-achtig plaatje van een
vrouw, het hoofd van een man en
een baby, die door een waterstroom
worden meegesleurd. De beweging
in het werk is van rechts naar links
Zijn serie 'Onpersoonlijke Portret
ten', zijn geschilderd in een rechte
compositie, met een voorstelling
van semi-abstracte vrouwfiguren in
dichte kleuren en felgekleurde biki
ni's en een aantal gezichtloze por
tretkoppen.
Dideric werkt vanuit de abstrac
tie naar een iets concretere vorm toe
en blijft daar hangen, ook hier is de
techniek erg grof, het werk spreekt
mij totaal niet aan. Ik vind deze ten
toonstelling dan ook alleen maar in
teressant dankzij de etsen van Peter
Bes en enkele werken van Dideric.
EDWINE FELSER
- Lex de Regt (derde
op 24 Herman Bolten respectievelijk derde en tweede van rechts). <r
i. Dit werk is een co-produktie met grammering loopt is Maderna's Hy
de Bregenzer Festspiele, waar de perion en Schnittkes Life with an
produktie op 28 juli in première Miot. Maderna's werk beleefde de
gaat. Hartmut Haenchen, muzikaal wereldpremière in 1964 in Venetie.
directeur van DNO dirigeert de
Op basis van originele aantekenin-
i het gen v
1920-
Prijs voor columnist
Jaap van Heerden
LEIDEN - Jaap
cent filosofie aai
van Amsterdam en columnist bij
NRC/Handelsblad krijgt de Dr.
Wijnaendts Frankenprijs 1991
de componist, die
1973 leefde, is een nieuwe versie ge
compileerd die in december in de
Amsterdamse stadsschouwburg in
première gaat. Het is een co-pro
duktie met het Théatre du Chatelet
en het Festival D'Automne Parijs
en gaat in regie van Klaus Michael
in Heerden, do- Grüber, met het ASKO-Ensemble
de Universiteit onder leiding van Peter Eötvös.
In april 1992 presenteert DNO de
wereldpremière van Life with an
Idiot van de Russische componist
AMSTERDAM (GPD) In Amsterdam is gistermiddag de acteur Lex de
Regt overleden aan de gevolgen van een hartaanval. Hij is 43 jaar gewor
den. De Regt trad voor het laatst op als Harding in 'Het Koekoeksnest', de
succesvolle produktie waarin verder hoofdrollen zijn voor Peter Faber,
i v uiicLu a- ^etra Laseur, IJf Blokker en Herman Bolten. De voorstellingen zijn met
Amne^1 Interna- onmiddellijke ingang stopgezet. De produktie wordt zeker niet voor het
- - - nieuwe theaterseizoen weer op het programma genomen, aldus een be
kendmaking van het impresariaat van 'Het Koekoeksnest'.
Van 'Het Koekoeksnest', waarmee zowel Peter Faber (Louis d'Or) en
Herman Bolten (Arlecchino) voor toneelprijzen zijn genomineerd, waren
tot het eind van de maand extra voorstellingen gepland in Kampen, Pur-
merend, Rotterdam, Middelburg, Zaandam en Haarlem.
Lex de Regt speelde na de toneelschool in Duitsland een periode in Ber
lijn. In Nederland deed hij gastwerk voor het Werkteater, had een eigen
groep en speelde in films en tv-series (Wim T. Schippers). Voorts was De
Regt gastdocent aan de toneelschool in Amsterdam en vertaalde hij toneel
den door de kaartverkoop gedekt, stukken. Met de actrice Arnica Elsendoorn produceerde en regiseerde hij
De sponsors zijn officieel nog niet een tv-film.
op de hoogte gesteld van het ver- Vorig seizoen deed De Regt de regie van 'Oordeel' bij de Toneelgroep
dwijnen van de Leidse Chanson- Amsterdam. Ook genoot De Regt bekendheid vanwege zijn rol in de tv-se-
week. rie De Familie Oudenrijn.
Adèle in Leiden op de Orinoco
Adèle op de Orinoco. Solo va
daal, begeleid door Martin
Barlage. Teksten van Jacc
Boerstoel. Flip Broekman,
e.a. Gezien op 12 maart in d
i Adèle Bloemen
de andere helft van de kosten
SCHEVENINGEN (GPD - Het 5de
Scheveningen Internationaal Mu
ziek Concours dat in het teken staat
de cello, moet het doen zonder zich - vaak op het allerlaatste
zijn boek 'Wees blij dat het leven Alfred Schnittke (1934). Deze „ka-
geen zin heeft'.
Deze prijs van de Maatschappij
der Nederlandse Letterkunde
wordt hem op 1 juni uitgereikt in
het Academiegebouw, Rapenburg
73 te Leiden.
Met het besluit volgt het bestuur
de voordracht van een commissie
waarin onder anderen Rudy Kous
broek en Carel Peeters zitten.
De Dr. Wijnaendts Francken-prijs
wordt eens in de zes jaar toegekend
voor een werk op het gebied van de
cultuurgeschiedenis en eenmaal in
de zes jaar voor een werk op het ge
bied van essays of literaire kritiek.
Vóór Jaap van Heerden zijn in deze
laatste categorie onder meer be
kroond: karei van het reve, Paul Ro-
denko, Jeroen brouwers en carel
Peeters.
meropera voor een groot theater"
wordt gedirigeerd door Mstislav
Rostropovtsj aan het hoofd van het
Rotterdams Philharmonisch Or
kest.
WERK VAN MOREAU De
Stadsgalerij Heerlen organiseert
van 24 maart tot en met 16 juni een
expositie van werk van de Franse
symbolist Gustave Moreau (1826-
1898). Het is volgens het museum
voor het eerst dat er in Nederland
werken van de leermeester van Ma
tisse worden getoond.
De tentoonstelling bestaat uit
veertig werken die samen een to
taalbeeld geven van Moreau's hele
loopbaan. De stukken zijn afkom
stig uit het Musee Gustave Moreau
in Parijs.
deelnemers uit eigen land. Een
de drie Nederlandse kandidaten
had vorige maand al te kennen ge
geven niet mee te willen doen. Nu
hebben zich ook de andere twee te
ruggetrokken.
Er zijn nu nog 46 cellisten (uit 14 zijn gekomen. Er w;
landen) over". over de deelname
De redenen waarom kandidaten landen die betrokki
Golfoorlog, maar die bleek onte-
ment - afmelden zijn uiteenlopend, recht. De ontwikkelingen in de Sov-
LEIDEN "Oud worden past niet
bij onze generatie", vertelde Adele
Bloemendaal ruim een jaar geleden
in een interview. Waar maakt ze zich
druk over vraag je je af na het zien
van haar show waarmee ze sinds
september in de theaters staat. Als
een jonge meid van 58 raasde ze gis
teravond, aan het eind van haar
spetterende programma, over de
planken van de Leidse Schouw
burg. 'Oud' is wel het laatste waar je
aan denkt by Adèle Bloemendaal.
In 'Adéle op de Orinoco' gaat de
cabaretière er als een gek tegenaan.
Een ster die zingt zoals niemand an-
ders kan zingen en wier humor op *Groëten
tropengleufje' of 'een beugelbek-
kie-bouwjaar 1968' aan de haak te
slaan. Dat mQet anders vrouwen, al
dus het nummer 'Sex-hooligans'
waarin ze de ontucht predikt ver
grijp je aan je schoonzoon, pak een
koerier bij zijn kladden, trek de gla-
i zijn trap naar bin-
delicate wijze grof kan zijn
'Een
i bij de zoals het Persber'cht zeKt.
aldus Cannegieter. Ze
een 'zieke schoonmoeder' tot 'pro
blemen met het verplichte werk
Ook komt het voo
zijn pupil afraadt
Soms kan een interessant contract
voor een of meerdere optredens se Circustheater -
flinke" teieurstel- aanleiding zijn om af te zeggen
De concoursleiding is verheugd welke
w v_ it er toch nog zoveel jonge cellis- halve finales die
nog niet eerder voorgeko- *en uit alle delen van de wereld
Voor de leiding
betekent dit een
ling. Woordvoerdster
Claire Cannegieter, zegt:
"Het
geen landgenoten
doen. Heel jammer. Dat
lopen
januari 1991 -red.) zich nogal
deelnemers terugtrekken, is overi
gens een verschijnsel waar we aar
gewend zijn. Ook dit jaar is het ge
beurd. Een 'afval'-percentage var
rond de 50 procent is niet onge
woon. Er hadden zich voor dit eve
nement 85 kandidaten aangemeld
jetunie hebben tot
ingrijpende gevolgen voor de zware
delegatie uit de dat land gehad; van
leraar de 19 die zich aanmeldden zijn er 14
te doen. komen opdagen.
Het concours - in het Schevening-
gisteravond be-
die het woord 'kut' kan zeg
gen alsof ze het net in de bonnetene
gekocht heeft', vertelt ze zelf in de
rol van cultureel attaché Edu van
der Lear.
In haar vierde solo-programma is
Adele op reis door donker Amerika
en doet daarvan verslag. Voetbal-
dictatuur, romantiek
gonnen. Vanavond wordt bekend alles komt aan bod in prachtige, me-
zijn toegelaten tot de lancholische liedjes of komische
met 18 conférences. Haar ontmoeting met
i,— rsekste diplomaat beeld ze
uit in een aantal sketches waarin ze
de man in kwestie zelf speelt, zijn
de inschrijvingsdatum (1 EXPOSITIE De fijnschilders Toon van Zweden en Jan Duinker expo- leeghoofdigheid, grofheden en dub-
hun werk van 23 maart tot en met 12 april in De Studio aan de Laan be'e moraal etaleert en tegelijker-
16 tot e
maart worden gehouden. De finales de
Scheveningse Circustheater vinden plaats op 20 en 21 maart ujt i
etaleert i
Meerdervoort 215 in Den Haag, Toon van Zweden toont zijn olieverf- tijd genadeloos neersabelt,
schilderijen en etsen. Daarop zijn precies uitgewerkte gebouwen te zien Ook komt de fitness-Adèle weei
die 2elf absurd zijn of in een absurde omgeving staan. Jan Duinker expo- om de hoek kijken, de Adele die
seert zijn olieverfschilderijen en krijt- en pasteltekeningen. Zijn werk valt zich uit de naad moet werken om ei
het best te omschrijven als poëtisch realisme, maar neigt ook wel naar het goed uit te blijven zien terwijl 'die
magisch realisme. De tentoonstelling is van woensdag tot en met zaterdag mannen' alleen maar met hun ere
's middags te bezoeken. ditcard hoeven te zwaaien om 'eer
IJzersterk is Adèle Bloemendaal
ook in de rol van Constance van der
Laer-Bake, de vrouw van de cultu
reel attache, die haar talent in dienst
stelt van de inlanders: 'Je moet een
put slaan voor de mensen', aldus de
bekakte diplomaatsvrouw die weg
is van Corry Brokken en later uit
haar bol gaat in Meatloafs 'Paradise
by the dashboard light'.
De cabaretière hekelt de liefda
digheid van Bob Geldof en consor
ten. Dat is de serieuze Adéle, zoals
ook in 'De bokken en de schapen'.
het front (beide aan
grijpende teksten van Jan
Boerstoel), of in het fraaie slotlied
van Youp van 't Hek: 'Niemand
weet hoe laat het is. Je moet dansen,
vrijen, lachen en spelen met vuur
Leef toch je leven als het allerlaatste
Adèle doet het. In elk geval op het
toneel. Met haar 58 jaren, zoals ze
zelf meedeelt, in zwarte maillot en
met gebleekte haren, zingt ze dat de
stukken er vanaf vliegen, toont ze
zich betrokken bij het wereldge
beuren, gaat ze als een beest te keer
Toch is 'Adèle op de Orinoco' een
show die een stuk soberder is aan
gekleed dan haar vorige program
ma (Casablanca) met ballet en veel
decor. Deze keer zijn er alleen twee
uitstekende muzikanten, een pape
gaai op de piano en enkele licht- of
geluideffecten. Het maakt niet uit
Alleen, of met wie en wat allemaal
La Blni-mi-nilaal doet is altijd
fenome
JAN RIJSDAM
