Mark van de Veerdonk
wint 'inflatoir'
Leids Cabaret Festival
Hugo-Clausfestival in Amersfoort
'Hebben jullie
nog geen
spijt van
je zes
guldens?'
Tumult, jazz en poëzie in Rotterdam
Wijziging artistieke leiding
Toneelgroep Amsterdam
KUNST
Expositie: Schilderijen van Diederik Gerlach
in LAK-galerie, Cleveringaplaats 1 in Lei
den. Tot 23 maart te bezichtigen op maan
dag tot en met vri|dag van 10.00 tot 22.00
uur en op zaterdag en zondag van 14.00 tot
22.00 uur.
LEIDEN - Het is even slikken
als je ze ziet, de schilderijen van
de Diederik Gerlach. Niet omdat
ze experimenteel zijn of zo, inte
gendeel, het zijn degelijke olie
verfschilderijen. Maar in eerste
instantie blijven er onsamenhan
gende, grillige vormen in sombe
re kleuren op je netvlies hangen.
Dat was althans mijn eerste in
druk.
Diederik Gerlach exposeert tot
23 maart een twintigtal schilderij
en in de LAK-galerie. Het zijn tra
ditionele genres, zoals stillevens,
landschappen, huiselijke tafe
reeltjes (genrestukken) en por
tretten. Maar Diederik Gerlach
geeft de zichtbare werkelijkheid
in zijn werk vervormd weer. As
sociaties worden door de kunste
naar geordend tot een eigen logi
ca. En dat kan wel eens verwar
rend zijn.
De Haagse kunstenaar ge
bruikt verschillende standpunten
m een schilderij. Dat wil zeggen
dat hij bijvoorbeeld een tafel van
onderaf laat zien terwijl de stoel
daarnaast van bovenaf gezien
wordt weergegeven. De vormen
zijn grillig, scherp van contour,
vlak en overwegend abstract.
Maar sommige vormen flirten
met de werkelijkheid: bij nadere
beschouwing herken je meubels,
een vuilnisemmer of iemand die
in een bed ligt te slapen. Diederik
Gerlach gebruikt vooral aard
kleuren met slechts af en toe wat
accenten in zuivere en heldere
kleuren.
Het werk van Gerlach doet in
verschillende opzichten denken
aan het Synthetisch Kubisme uit
de jaren 10 van deze eeuw. Kun
stenaars als Juan Gris en Pablo
Picasso koesterden ook een voor
keur voor stillevens en portret
ten, waarin net als bij Gerlach
sprake is van verschillende stand
punten, aardkleuren en vervor
ming. Maar Gerlach's vormen zijn
niet hoekig, eerder organisch.-
Naar titels of jaartallep laat de
LAK-galerie de bezoekers voorlo
pig nog even raden. De bijschrif
ten zijn nog niet opgehangen. In
een begeleidend zaalblad wordt
aleen verklapt dat de schilderijen
ontstaan zijn in de jaren 1987 tot
en met 1990.
LISETTE OOMEN
hommage aan een duivelskunstenaar
dag in het professionele circuit te
recht.
Voor de jury was het dit jaar een
punt van overweging. Daarom had
de jury bij monde van haar voorzit
ter sympathie voor de derde fina
list Andre Westra. Alleen in zijn ge
val gaat de amateurstatus zonder
meer op. Dat is trouwens aan zijn
optreden ook goed te merken. Hij
vertelt in flink tempo een verhaal
dat houterig en nog echt als uit het
hoofd geleerd overkomt. Deson
danks oogstte hij waardering bij de
jury die bij hem het nodige, nog te
ontwikkelen talent aanwezig acht.
Zijn echte amateurstatus maakte
het voor André Westra in elk geval
extra moeilijk om het op te moeten
nemen tegen de professioneel ge
schoolde Dulle Roeckers of tegen
Mark van de Veerdonk die de afge
lopen jaren in het kleine zalencir-
cuit al de nodige routine heeft kun
nen opdoen. In 1987 won Mark van
de Veerdonk namelijk al de per
soonlijkheidsprijs op het Camaret-
tenfestival. Dat laatste geeft overi
gens te denken en relativeert als het
ware zijn onomstreden overwin
ning op het Leids Cabaret Festival
van dit jaar. Miste hij toch de kwali
teiten om ondanks zo'n Camaret-
ten-erkenning echt door te breken
of is de festivalinflatie al zo ver
voortgeschreden dat je tenminste
bij twee festivals moet opvallen al
vorens een professionele cabaret-
carrière te kunnen starten''
WIJNAND ZEILSTRA
Met een gondel
door grachten
AMSTERDAM (ANP) - Een tour
door de Amsterdamse grachten met
een niet alledaags vaartuig. Dat kan
vanaf eind mei bij het Nederlands
Scheepvaart Museum, waar ieder
een terecht kan voor een tochtje
met een traditionele Venetiaanse
gondel. Dat heeft het museum giste
ren bekendgemaakt.
Vanaf 9 maart tot 17 juni is in het
museum, in het kader van de mani
festatie Amsterdam-Venetié, ook
een tentoonstelling over de Veneti
aanse gondel te zien. De expositie
biedt veel informatie over het ver
voermiddel. Zo duurt de bouw van
een gondel, die ongeveer 11 meter
lang en 1,5 meter breed is. ongeveer
vier tot vijf weken. Voor de fabrica
ge worden verschillende soorten
hout gebruikt waaronder walnoot
en eiken.
Pianist Mukayama
wint Gaudeamus
Concours 1991
ROTTERDAM (ANP) - De Japan
se pianist Tomoko Mukayama heeft
gisteren het Internationaal Gau
deamus Vertolkers Concours 1991
in Rotterdam gewonnen. Aan de
eerste prijs is een geldbedrag ver
bonden van 5.000 gulden.
Een week lang streden 48 solisten
en ensembles uit veertien landen in
drie ronden om de prijzen De jury
bestond uit Lieuwe Visser. James
Fulkerson, Stefano Scodanibbio en
Alexej Ljubimov,
De tweede prijs (3.000 gulden)
van het concours is gewonnen door
de Amerikaan Michael Lowenstern
op de basklarinet. De derde prijs
(1.500 gulden) was voor Karoline
Schmutz op accordeon. De speciale
prijs voor vocalisten werd niet toe
gekend. omdat de deelnemende vo
calisten in de ogen van de jury niet
het voor deze prijs vereiste niveau
haalden.
Doffe dreun op
hoofd mogelijk
doodsoorzaak
W. A. Mozart
NEW YORK (AP) - Een zware
hoofdwond en niet reumatische
koorts of vergiftiging is de mogelij
ke doodsoorzaak van Mozart. Dat
concludeert de Fr.in antropoloog
Pierre-Frangois Puech van de uni
versiteit van Provence na onder
zoek van de schedel die aan de in
1791 overleden componist zou heb
ben behoord.
Puech meldt zijn bevindingen in
het maart-nummer van het tijd
schrift Archeologie. De antropoloog
ontdekte dat in de linkerslaap van
de schedel een scheurtje zit, moge-
luk veroorzaakt door n ,il l'uo h
zegt aanwijzingen gevonden te heb
ben dat na de verwonding hevige
bloedingen zijn opgetreden, waar
aan de hoofdpijnaanvallen en
flauwtes te wijten zouden zijn waar
aan de componist enige tijd voor
zijn dood op 35-jarige leeftijd leed.
Tot nu toe werd aangenomen dat
Mozart de reumatische koortsen
had teruggekregen waaraan hij in
zijn jeugd leed. Die koortsen en de
overvloedige aderlatingen, waaraan
artsen zich in die tijd vaak te buiten
gingen, zouden teveel zijn geweest
voor Mozart.
De ziekte van Mozart en zijn snel
le aftakeling gaven indertijd voed
sel aan geruchten dat hij vergiftigd
zou zgn, een theorie die de laatste
jaren, onder meer door de film
'Amadeus', weer de kop opstak.
singen wist hij de zaal van begin tot
eind uiterst behendig te bespelen.
De publieksprijs kon hem eigenlijk
al niet meer ontgaan.
Wat de jury zou beslissen, was
echter nog iets minder zeker. Het
damesduo Hilde de Roeck en Ingnd
Dullens (samen De Dulle Roeckers)
met hun pianist Martin Jansen kon
den immers nog voor concurrentie
zorgen. Hun optreden bij de finale
was in elk geval minder dan zij eer
der die week hadden laten zien.
Achteraf bleek dat een vooral op het
podium merkbare geluidsstoring
als gevolg van de radio-opnamen
voor de VARA daar debet aan is ge
weest. Voor deze finalisten is het
bijzonder triest, wanneer zij voor
hun gevoel door externe factoren
niet optimaal hebben kunnen wer
ken. Of het technisch mankement
doorslaggevend is geweest voor
hun verlies, valt zeer te betwijfelen.
Dankzij hun professionele scho
ling kunnen de beide dames zich
uitstekend op het podium presente
ren. De inhoud van het programma
is echter zeer zwak. Ze streven naar
een verrassende, licht-absurde
combinatie van een aantal op zich
zelf staande nummers. Die afzon
derlijke onderdelen dienen hun
meerwaarde te ontlenen aan de con
text die een eigen herkenbare lijn
zou moeten hebben. Tijdens de drie
optredens in de festivalweek heb
ben ze hun bedoelingen daarom
trent onvoldoende duidelijk kun
nen maken.
Inflatie
Opvallend vaak - hoogstwaarschijn
lijk op aandringen van de organisa
tie - werd er dit jaar op gehamerd
dat het bg het Leids Cabaret Festi
val om amateurs gaat. Dat is natuur
lijk een poging om de hooggespan
nen verwachtingen ten aanzien van
festivalkandidaten enigzins te tem
peren. Toch is dat grotendeels on
zin: vele deelnemers zijn niet echt
amateur, vrijwel iedereen koestert
professionele ambities en wie ook
maar enigzins bij een festival op
valt, komt van de ene op de andere
LEIDEN - Trio Heil afkomstig
uit Friesland doet zaterdag het
L.V.C. in Leiden aan. Niet alleen
maakt dit kwintet aanstekelijke
up-tempo feestmuziek, door de
heren zelf'Folkabilly' genoemd,
maar tevens wordt er ruimte in
gebouwd voor de pure gitaar-
popsong. Het in het begin van
de set gespeelde 'Elenore' is
daar een prachtig voorbeeld
van. Een heldere melodie, ge
dragen door de akoestische
slaggitaar van Eric Ennema en
aangevuld met een lekkere solo
van Kees Dijker.
De stem van Menno Hatz-
mann is weliswaar krachtig
maar niet geheel zuiver, m
door zijn expressiviteit en inzet
maakt hij veel goed. In 'Ain't it
hard' ontaardt zijn optreden
echter in regelrechte egotrippe
rij.
De overige bandleden hadden
het er zichtbaar moeilijk mee
'Cheerio' en 'All pretty .girls
don't walk' wordt de op folk
richte muziek, met een knipoog
naar de rockabilly voornamelijk
door het vrij simpele strakke
slagwerk van Gilbert Terpstra,
versterkt met banjo en tin
whistle.
Dit laatste instrument was
overigens maar beperkt hoor
baar. Vooral Eric Ennema rea
geert zijn frustraties over een
niet geheel gelukt optreden met
te weinig publiek nogal onpro
fessioneel af op de zaal. Op de ir
ritante vraag "Hebben jullie nog
geen spijt van de zes gulden die
je betaald hebt?", kan het ant
woord alleen maar 'nee' zijn.
Maar dit levert Trio Heil in Leg
den zeker geen nieuwe fans op.
HANS KEIJZERS
Mark van de Veerdonk: al eerder winnaar Camarettenfestival.
Culturele Raad:
AMERSFOORT (GPD) - Binnen
enkele dagen niet minder dan twee
wereldpremières van toneelstuk
ken van Hugo Claus: Amersfoort
heeft overduidelijk de volledige
medewerking van de man aan wie
deze gemeente van 18 tot en met 26
april een groots opgezet festival
wijdt. Met belangstelling wordt uit
gekeken naar de toneelproduktie
'Richard het Everzwijn' dat op 18
april in een grote theatertent aan de
Abraham Kuyperlaan (vervanging
van theater De Flint dat onlangs uit
brandde) voor het eerst wordt opge
voerd en wel door het Nederlands
Toneel Gent (NTGj in een regie van
Eddy Vereycken. Claus heeft dit
werk uit 1990 gebaseerd op Richard
de Derde van Shakespeare.
De andere première is op 21 april
in theater De lieve vrouw en het
gaat daarbij om een tot éénakter
omgewerkt verhaal uit de bundel
'De zwarte keizer' ('58). Claus heeft
nóg een verhaal uit dit boek voor to
neel bewerkt dat eveneens in
Amersfoort is te zien: beide stukken
behoren tot zijn laatste toneelwerk
('91) en zijn geschreven in opdracht
van de NOS.
Verder worden er in het kader
van het festival voorstellingen gege-
ven van 'Een bruid in de morgen'
door de stichting Cervelaat in een
regie van Marcelle Meuleman, 'Inte
rieur' gebaseerd op de roman 'Om
trent Deedee' door de Gezamenlijke
Amersfoortse Toneelverenigingen
in een regie van Henny van Schaik,
'Phaedra' door het Vlaams Conser
vatorium, geregisseerd door Dora
van der Groen, en 'Zomernacht'
door het Antwerpse theatergezel
schap 't Gebroed (regie: Jan De-
clair).
Een bijzondere theaterproduktie
belooft 'Het huis van Labdakos' te
worden, waaraan ex-scholieren uit
LEIDEN Mark van de Veerdonk
heeft de jury- en publieksprijs van
de dertiende editie van het Leids
Cabaret Festival gewonnen. Daar
mee nam de jury, bestaande uit the
aterdirecteur Marten Putman, caba
retier Bavo Galama en recensent
Frank Verhallen, een beslissing
waarover vrijwel iedereen in de
propvolle Leidse schouwburg het
eens leek te zijn. Tijdens de eerste,
begin vorige week gehouden, voor
ronde was al duidelijk dat Van de
Veerdonk een grote kanshebber
zou zijn.
Mark van de Veerdonk beschikt
over een expressieve mimiek, heeft
beslist vocale kwaliteiten, en zijn
begeleiders Marcel Schmidt en Carl
Daleboudt (in de originele bezetting
van pianist en trompettist) zorgen
voor pittige muziek. Hij is het type
van de olijke grappenmaker die
amusementscabaret met een heel
licht snufje engagement wil bren
gen. Zo bestaat bijvoorbeeld zijn
sterke openingsnummer uit een
hoop flauwekul met af en toe een
zweempje milieuproblematiek.
Twee diepvrieskippen op stok zor
gen er daarbij voor dat de vrolijke
gekte ook visueel wordt geaccentu
eerd.
Eenzelfde geslaagde truc wordt
toegepast in de scène waarin trom
pettist Daleboudt met een hamer op
zijn helm beukt: 'Vergeet het maar-
/vergeet het maar/ze rammen het in
je kop/voor nop/voor nop'. En de
verdedigingsmonoloog van de man
met de nylonkous over het hoofd
doet het eveneens bijzonder goed.
Bij eerdere optredens in de festival-
week zakte het niveau van zijn bij
drage na deze succesnummers lang
zaam maar zeker weg. Die fout
maakte hij echter tijdens de Finale
avond niet. Door een paar aanpas-
ROTTERDAM (GPD) Zaterdag
se avond. Aan het begin de tweede
•se Jazz Poetry Night gonst het in
en Thelonious al van de geruchten: het
lk® is zeer de vraag of en zo ja hoe laat
de twee 'hoofdacts' van de nacht
zullen arriveren. Linton Kwesi
j Johnson, de door reggae geinspi-
j reerde dichter uit Jamaica, zou en-
in- kele uren geleden in Amsterdam in
ot-'the Red Light District' zijn gesigna-
la'leerd en Jalal Nuriddin, ooit lid van
!n' de illustere groep 'The Last Poets',
lp. i zou voor het laatst zijn gezien in een
ne dubieuze Rotterdamse coffeeshop,
ip. Het begon dus al goed, en het zou
alleen maar beter worden. Terwijl
en buiten bij de kassa de laatste kaart-
r0" jes in rap tempo de deur uit vliegen
nl' bijt Simon Vinkenoog voor een af-
jj® geladen zaal het spits af, begeleid
door de broers Jacques (gitaar) en
:h- Bert (bas) Palinckx. Van een 'rond-
m-| uit overweldigende jazz poetry-
recital', zoals zijn optredens in '89
en '90 in Tilburg in de programma-
folder worden omschreven, is ech
ter geen sprake. Het publiek rea
geert navenant: er wordt welwil
lend geapplaudisseerd, maar men
kent Vinkenoogs kunstje zo langza
merhand wel. Het eerste gedonder
aan de bar begint: een paar dronken
lui beginnen te schreeuwen en te
brallen. Er wordt vooralsnog weinig
aandacht aan besteed.
Remco Campert dwingt meer res
pect af. Rustig en met een perfecte
timing laat hij de zaal genieten en
nog eens genieten. Van zijn (dag-
)dromen, waarin hij steeds zelf De
Ster is, als jazztrompettist ("God,
wat was ik goed!") of als De Onmis
bare Topvoetballen Van zijn prach
tige gedicht over Charlie 'Bird' Par
ker en zijn warme verhalen over
Chet Baker. Campert blijft goed, al
wordt-ie honderd, döof en blind.
Dan is het tijd voor wat de verras
sing van de Jazz Poetry Night zal
blijken: de jonge zwarte dichter
Lemn Sissay (geboren in Manches
ter in 1967). Bloednerveus, wat de
kracht van zijn optreden alleen
maar ten goede komt. Als een onge
temd paard staat hij daar, het wit
van z'n ogen is tot achter in de zaal
te zien. Zijn stem bruist, hamert,
zweept, fluistert, slijmt, hapert, ran
selt.
Het gelazer aan de bar heeft in
middels niet te tolereren vormen
aangenomen. Sissay wordt erdoor
uit z'n concentratie gebracht. Hij
stopt, vraagt om wat rust in de tent,
klaagt over het felle gele podium-
licht. Daarna is hij duidelijk uit ba
lans. Voorin bij de bar speelt zich
een onduidelijke scène af: even la
ter vliegen drie heren de straat op.
Eén van hen heeft, zoals later blijkt,
aan de bar staan kotsen. Waarom zo
iemand naar de Jazz Poetry Night
gaat en daar waarschijnlijk ook nog
twintig gulden voor betaalt is mij
duister.
Tegen drie uur 's nachts, na een'
redelijk goed maar te lang durend
optreden van het inmiddels zeer be
kende Paul Middellijn Sextet, ver
schijnt eindelijk de lang verwachte
Linton Kwesi Johnson op het to
neel. Met zijn hoed en puntbaard
lijkt hij meer dan ooit op Thelo
nious Monk. Er zijn geen tapes,
geen musici. Alleen die hypnotise-
rende'stem en de langzame feggae-
beat van zijn poezie. Poèzie van een
wezenloze schoonheid, zoals in
'Sonny's Letter' en 'Bass Culture'.
Maar of het nu aan de vermoeid
heid van het publiek ligt of aan het
feit dat veel mensen toch op een
muzikaal ondersteund optreden
hadden gehoopt, Rotterdam moet
er weer massaal doorheen ouwe
hoeren. Het heeft iets van een triest
soort bokswedstrijd: Rotterdam
versus Linton Kwesi Johnson.
Ouwe rot LKJ stoort zich er niet
aan. In tegenstelling tot zijn minder
ervaren collega Seml Sissay maakt
hij onverstoorbaar zijn optreden af,
zelfs de uitdrukking op zijn ge
beeldhouwde gezicht verandert
geen moment. "Thank you, good
night." De eerste paar rijen hebben
kippevel, de rest van de aanwezigen
heeft geen woord gehoord.
Misschien is het raadzaam om
bij een volgende Jazz Poetry
Night te proberen «dichters als Nu
riddin en Johnson, die veel concen
tratie vergen en geen 'wekradio' in
de vorm van een band bij zich heb
ben, wat eerder op de avond te pro
grammeren. Vooropgesteld dat ze
niet op de Wallen of in de Kroeg zit
ten, natuurlijk.
BERNADETTE NEELISSEN
schooltheatergroepen, studenten
van de Hogeschool Midden Neder
land en semi-professionele acteurs
uit Amersfoort meewerken.
Ook het dichterschap van Hugo
Claus wordt belicht. Dat gebeurt -
op 23 april, 's middags en 's avonds -
tijdens een theatraal poëziepro
gramma, 'Van Claus tot Claus', te re
gisseren door Wim Meuwissen. Te
vens wordt er dan een integrale op
voering gegeven van 'Het teken van
de hamster'. Twee dagen later
wordt opnieuw de poèzie van Claus
onder de loep genomen, en wel door
Rein Bloem, met medewerking van
Jacques Commandeur die verzen
van Claus zal voordragen.
Claus' binding met de (speel)film
komt tijdens het festival eveneens
aan de orde. Door hem geregisseer
de films zullen worden vertoond,
maar ook Films die gemaakt zijn
naar zijn boeken (onder meer Het
Sacrament, De Leeuw van Vlaande
ren, Vrijdag, Palliter, Het gezin Van
Paemel).
Een tentoonstelling in De Zonne
hof (van 19 april tot en met 26 mei)
tenslotte toont de ontwikkeling van
Hugo Claus als beeldend kunste
naar over een periode van meer dan
veertig jaar.
'Door spraakmakende festivals te
organiseren streeft de Amersfoortse
Culturele Raad ernaar om in onze
prachtige oude stad het cultureel le
ven een injectie te geven', meldt de
directeur van de raad. Dat in dit ver
band de keuze van Hugo Claus als
festival-'onderwerp' een min of
meer toevallige is, ontkent een
woordvoerder van de raad met
kracht. Dit eerste grote culturele
festival is vooral bedoeld als een
'hommage' aan de Vlaamse 'duvels-
kunstenaar'.
Riccardo Chailly
blijft nog vier jaar
AMSTERDAM (ANP) - Riccardo
Chailly verlengt zijn contract met
het koninklijk Concertgebouwor
kest met vier jaar. Dat heeft het be
stuur van het orkest gisteren be
kendgemaakt.
Overeengekomen is. dat Chailly
tot 1 augustus 1996 jaarlijks mini
maal 45 concerten in binnen- en bui
tenland zal leiden. Chailly is vanaf
1988 chefdirigent van het Concert
gebouworkest. Daarnaast heeft hij
de muzikale leiding van het Teatro
Comunale in Bologna.
Hngo Claus: twee nieuwe toneelstukken.
AMSTERDAM (GPD) Gerardjan
Rijnders is ook voor de nieuwe sub
sidieperiode beschikbaar als artis
tiek leider van Toneelgroep Am
sterdam. Voor een termijn van vier
jaar, dat augustus 1992 ingaat, laat
hij zich artistiek vergezellen door
Lidwien Roothaan en Titus Muize-
laar.
Rijnders verbindt geen
den aan zijn aanblijven als artistiek
leider. "Wel til ik er zwaar aan dat er
eindelijk een middentheater in Am
sterdam wordt gebouwd", zegt hij,
"maar ik weet niet of je dat een
voorwaarde kunt noemen. Ik blijf
omdat het goed gaat met Toneel
groep Amsterdam. Het ensemble
wordt steeds beter. Wat ik ook leuk
vind, is dat we steeds vaker uitnodi
gingen krijgen om onze produkties
in het buitenland te spelen. En ver
der is het zo, dat ik er niet gerust op
ben wat er gaat gebeuren als ik wèl
zou vertrekken. Ik geef allerlei enge
ideeën maar liever geen kans".
Sam Bogaerts vertrekt met in
gang van komend seizoen op eigen
verzoek uit de artistieke raad van
Toneelgroep Amsterdam. Hij heeft
een subsidieaanvraag ingediend
voor een eigen gezelschap. Wel is hg
volgend seizoen nog beschikbaar
voor gastregies bij Toneelgroep
Amsterdam.
Lidwien Roothaan is op dit mo
ment nog artistiek leidster van thea
tergroep Carrousel. Haar eerste gro
te regie dateert uit 1984, toen Ge
rardjan Rijnders haar bij Globe de
kans gaf om Elisabeth Andersen in
'Savannah Bay' van Marguerite Du-
ras te regisseren. Andere memora
bele voorstelling van haar zijn: 'Een
onderwereldse glimlach', Twaalf
gezworenen' (beide bij Toneelgroep
Amsterdam) 'Biedermann en de
brandstichters', 'L'amour la mort'
en 'Bloedbruiloft'
Titus Muizelaar is vooral bekend
als acteur. De laatste jaren maakte
hij deel uit van Maatschappg
Discordia, de groep van Jan Jons
Lamers. Hg wil zich bg Toneel
groep Amsterdam meer als regis
seur gaan profileren.
'Titus en Lidwien zijn toe aan een
nieuwe stap", zegt Rgnders, "En ik
heb altijd bijzonder plezierig met ze
samengewerkt. Ik weet dat het som
mige mensen bevreemdt dat ik Ti
tus in de artistieke leiding wil Maar
waar staat geschreven dat alleen
een regisseur voor deze functie in
aanmerking komt? Waarom zou een
acteur geen stempel kunnen druk
ken op het artistieke beleid?"
