'Mijn leven is een aardig sprookje
Galeriehouders: 'Subsidie
aan Stelling niet eerlijk'
mmmmm
Verrukkelijke Annie M.G. Schmidt
Expositie over 'ijdeltuit' Hans Christian Andersen
POP bijdragen: Wim Koevoet, Erna Straatsma
High tech-disco
Kinderlijk
Terugkeer
Zes uit twaalf
Sluiting dreigt
voor filmhuis
in Amsterdam
Dichtersmiddag
Prijzen voor
Leidse
architecten
PAGINA 35
Henny Orri en Carol van Herwijnen in e<
toneeldebuut van Annie M.G. Schmidt dat
sie weer op de planken wordt gebracht.
n scène van 'En ik dan' het
t een gemoderniseerde ver-
'En ik dan?', blijspel
Schmidt in de regie van Berend Boudewijn.
Gezien op 8 februari in de Leidse schouw
burg, Aldaar nog vanavond te zien.
LEIDEN Toen bekend werd
dat het eerste echte toneelstuk
(uit 1968) van Annie M.G.
Schmidt in reprise zou gaan, is er
in de voorpubliciteit nogal tobbe-
rig gedaan over de vraag, of het
misschien niet een beetje achter
haald zou zijn. Wat een nodeloos
gezeur achteraf, want mevrouw
Schmidt zou zelf één van de eer
sten zijn geweest om hier in te
grijpen.
Hooguit enkele details moesten
naar verluidt worden aangepast.
Zo vertelde acteur Dick van den
Toorn in een in deze krant gepu
bliceerd interview dat bijvoor
beeld het verdonkeremaande be
drag in 'En ik dan' van dertig-
naar tachtigduizend gulden is
verhoogd. Alleen dit soort infla
tiecorrecties waren kennelijk op
hun plaats, want verder staat dit
stuk als een huis. Annie M.G.
Schmidt schreef een verrukkelijk
blijspel dat bij deze cast. in vak
kundige handen is.
Henny Orri speelt de spil van
het stuk om wie alles draait. Als
Nora Reuling is zij de moeder van
de jonge» boekhouder die in de
boeken van de stichting 'Nieuw
Positief heeft zitten knoeien. Om
zoonlief te helpen grijpt ze naar
het middel van de persoonsver
wisseling waardoor er de nodige
verwarring ontstaat. En met grote
speltechnische vaardigheid weet
zij het effect van zulke komische
situaties optimaal te benutten.
Geloofwaardigheid van het per
sonage door het nauwgezet ver
mijden van overdrijving staat
daarbij centraal. Dat geldt ook
voor de andere spelers, of het nu
gaat om Dick van den Toorn als
de bangeschijterige boekhouder,
Carol van Herwijnen in zijn
prachtige creatie van kwezelach
tige leider van 'Nieuw Positief,
Ryan van den Akker als jonge
schrijfster of Ingeborg Elzevier in
haar lekker gekke bijrol van de
zonderlinge juffrouw Bats.
Hoewel eigenlijk alleen maar
typiste en beslist geen kattenlief
hebster heeft deze juffrouw Bats
onder de gegeven omstandighe
den de zorg voor de poezen op
zich genomen. "Ik heb hart voor
de katten", zegt juffrouw Bats. En
niemand die beweert dat zij géén
hart voor de katten zou hebben.
Alleen bedoelt zij vers hart van de
slager. Oerhollandse spraakver
warring rond een huis-tuin-en-
keuken-probleem temidden van
beslommeringen over een groot
financieel schandaal. Zulke tek
sten van Annie M.G. Schmidt zijn
alleen leuk als ze terloops worden
meegedeeld. Juist met dat essen
tiële gevoel voor detail en precisie
wordt hier vakwerk verricht.
WIJNAND ZEILSTRA
LEIDEN - Het Galerie Overleg
Leiden heeftwethouder Van
Dongen (cultc. haar ongenoe
gen kenbaar gemaakt over de
subsidie die de Stichting Stel
ling Galerie ontvangt van de ge
meente Leiden. Volgens een
aantal galeriehouders is er geen
reden te bedenken waarom één
galerie jaarlijks 15.000 gulden
krijgt en de andere niets. De ga
leriehouders hebben bij de wet
houder opheldering gevraagd
over één en ander en gepleit
voor het principe 'gelijke mon
niken, gelijke kappen'.
Deze week werd door de politiek
ook al felle kritiek geuit op de onge
lijke situatie. Raadsleden signaleer
den dat geen enkel zicht bestaat op
de aan de subsidie verbonden voor
waarde dat Stelling inkomensvor
mend moet zijn voor Leidse kunste
naars. "Als dat het geval is heb ik er
verder geen probleem mee", aldus
het VVD-raadslid Geertsema.
Controle
Het Galerie Overleg Leiden heeft de
kwestie aangekaart bij wethouder
Van Dongen. "Wij willen wel eens
weten op welke gronden subsidie is
verleend aan Stelling. Inkomens-
vormend voor Leidse kunstenaars
is Stelling niet", meent Maria Tille-
ma van Galleria Propitia. "Althans,
niet meer dan de meeste andere
Leidse galeriën. Wij zouden ook
weieens willen weten hoe de ge
meente dit controleert. Als een gale
rie zo'n grote subsidie krijgt mag je
toch verwachten dat ook wordt ge
keken naar de naleving van de voor
waarden".
Tillema benadrukt dat het er niet
om gaat Stelling dwars te zitten.
"Waar ik voor pleit is een gelijke be
handeling. Andere galeries kunnen
maar net, of net niet, het hoofd bo
ven water houden en krijgen geen
cent van de gemeente. Dat is niet
eerlijk".
Van de kant van de gemeente is
gesuggereerd om galeriehouders
die werk van Leidse kunstenaars
exposeren een bedrag van 500 gul
den per expositie te geven, met een
maximum van 2 keer per jaar. Tille
ma wijst dat aanbod van de hand.
"Het is niet eerlijk ten opzichte van
galeriën zoals Amber, die Japanse
kunst exposeert, of Liga Nieuw
Beelden, die toch ook heel interres-
sant voor Leiden is. Ik zou liever
zien dat het Galerie-overleg een
subsidie krijgt voor een jaarlijkse
gemeenschappelijke manifestatie
om het galenewezen in Leiden te
stimuleren".
Aanpak
Peter Willemse. bestuurslid van ga
lerie Stelling, is er van overtuigd dat
Stelling wel voldoet aan de voor
waarden die de gemeente stelt. "Er
is het afgelopen jaar een gigantisch
bedrag aan Leidse kunst omgezet
en we hebben altijd veel werk van
Leidse kunstenaars in huis. Maar.
als de politiek stelt dat we elke
maand werk van een Leidse kunste
naar moeten exposeren, ongeacht
kwaliteit, zeggen we: dan maar niet.
We gaan niet om de subsidie de
kwaliteitsnorm verlagen of voor de
tiende keer dezelfde Leidse kunste
naar in huis halen. Het gaat ons er
ook om dat Leidse kunstenaars bui
ten de stad komen. Daar zyn we kei
hard voor aan het knokken".
"Stelling heeft eerder meer subsi
die nodig dan minder", stelt Wil
lemse. "Met meer subsidie kunnen
we meer documentatie uitbrengen
van onze kunstenaars. De jaren
tachtig, toen alles op z'n Janboeren
fluitjes kon. zijn voorbij. In de jaren
negentig is een zakelijke aanpak no
dig en moet je documentatie kun
nen overleggen aan andere gale-
Willemse: "We zijn met een nieuw
bestuur bezig een landelijk goed
programma op te zetten met een in
ternationale uitstraling. Dus, als de
gemeente haar subsidie intrekt ver
liest ze wel de bekendste galerie van
Leiden".
DEN HAAG (GPD) - Er wa
ren eens in Denemarken, be
gin negentiende eeuw, twee
arme jonge mensen. Ze wa
ren verliefd en woonden in
het idyllische plaatsje Oden-
se. De man was schoenlap
per. Op een dag kwam er een
kindje, een jongetje. Het bed
waarin hij geboren werd was
getimmerd van een lijkkist
waarin een overleden graaf
naar zijn laatste rustplaats
gedragen was. Stukjes zwar
te stof zaten nog aan het
hout.
De vader van het kind stierf jong.
zodat de weduwe als wasvrouw in
haar onderhoud moest voorzien.
Het vreemde, nerveuze kind speel
de graag met zijn poppentheater.
Op 14-jarige leeftijd al vertrok hij
naar Kopenhagen, 'om beroemd te
worden'. Door de bescherming van
vermogende stadgenoten werd hij
in staat gesteld zijn schoolopleiding
te voltooien. Een universitaire stu
die maakte hij echter niet af.
Hans Christian Andersen (1805-
1875) begon zijn autobiografie niet
voor niets met de woorden 'Mijn le
ven is een aardig sprookje'. Deze re
gel is ook gekozen als titel voor de
expositie die nog tot en met 22 fe
bruari in de Koninklijke Biblio
theek in Den Haag IS te zien.
Andersens roem als schrijver be
gon eigenlijk pas in 1835, toen zijn
autobiografische roman 'De impro
visator' uitkwam. Ook de eerste
bundel sprookjes van zijn hand ver
scheen in dit jaar. Andersen was
toen dus 30 jaar oud: een gevoelige,
wat eenzame man, die veel reisde,
overal vrienden had, maar nooit een
eigen huis inrichtte. Familie had hij
nauwelijks, trouwen deed hij even-
Ijdeltuit
Een ijdeltuit moet hij geweest zijn,
die Hans Christian. Op de expositie
is een deel van de fotoportretten te
zien die tijdens zijn leven van hem
gemaakt zijn. Volgens een begelei
dend tekstje was hij de meest gefo
tografeerde man uit de negentiende
Een kleurenportret toont een ta
melijk lelijke man met een mager
gezicht, een grote neus en waterige
ogen. Het is niet moeilijk je voor te
stellen hoe in die melancholieke
ogen gemakkelijk tranen van ont
roering opwelden. Overigens is niet
vermeld van wanneer dit portret is,
en wie het maakte. De hele exposi
tie veronderstelt een grote mate van
zelfwerkzaamheid bij de bezoeker.
Front 242 - 'Tyranny for you'
(RRE/PIAS)
Het Belgische viertal Front 242
maakt high tech-disco, of, zoals dat
in de jaren negentig ook wel heet:
electronic body music. Hun eerste
album 'Front by front' was een re
gelrechte culthit en 'Tyranny for
you' is daarvan de opvolger.
De groep maakt dwingende en
monotone synthesizer-muziek die
een beetje doet denken aan de be
ginjaren van New Order. De vier le
den van Front 242 treden altijd in
uniforme gevechtskledij op en wer
den in het begin van hun bestaan
nogal eens verdacht van fascistoïde
sympathieën. Niets is minder waar;
de band wil alleen muziek maken
waarvan discogangers 'uit hun bol'
gaan. En daar slagen de jongens tot
nu toe aardig in. Intrigerende klan
ken komen er uit computergestuur
de instrumenten met vervreemden
de geluiden, een beetje eng cd-hoes-
je en titels als 'Neurobashing' en
'Anatomy of a shot'. Front 242
maakt in feite hele doodse kille mu
ziek, maar wel van het soort dat in je
geheugen blijft hangen.
E.S.
Susanna Hoffs - 'When you're a
boy' (Columbia/Sony)
Na negen jaar bij de Bangles ge
speeld te hebben heeft Susanna
Hoffs besloten solo verder te gaan.
Ongetwijfeld is het succes van de
door haar gezongen monsterhit
'Eternal flames' (1989) van grote in
vloed geweest op die beslissing.
Overigens is de Amerikaanse geen
nieuwe muzikale richting ingesla
gen. 'When you're a boy' staat vol
zoetsappige ballades, waarvan er
minstens tien sprekend op 'Eternal
flames' lijken.
De kleine zangeres met hoge
'schattigheidsfactor' borduurt in
haar eentje voort op het Bangles-re-
cept. Vrolijke lichtvoetige liedjes
over liefde en af en toe een gelikt
rockdeuntje. De titel van het album
is ontleend aan de afsluiter 'Boys
keep swinging', een ironische ver
sie van een van David Bowie's jaren
zeventig hits.
'When you're a boy' is niet echt
bijzonder, maar ook niet onprettig
om naar te luisteren. De kinderlijke
vocalen van Hoffs gaan op den duur
wel wat vervelen. Ook de samen
zang waar de Bangles het patent op
hadden wordt soms gemist.
E.S.
Gloria Estefan - 'Into the light*
(Epic/Sony)
Gloria Estefan staat sinds kort
weer op het podium. Een tijd gele
den brak ze haar rug bij een ver
keersongeval. Wonderwel is alles
'goed gekomen en heeft de voorma
lige Cubaanse een nieuw album op
genomen. 'Into the light' staat een
beetje in het teken van die terug
keer.
De opener 'Comin' out of the
dark' is een heuse gospel met bijbe
horend kerkkoor over Het Licht dat
Mrs. Estefan heeft teruggevonden.
Even verderop richt de zangeres het
woord tot haar zoontje Nayib, dat ze
uitlegt dat het leven niet altijd even
prettig is en soms zelfs onbegrijpe
lijk Een beetje klef allemaal,
maar gezien de voorgeschiedenis
van dit album wel te begrijpen.
Jammer is het wel dat de conga's
op 'Into the light' niet worden ge
bruikt en spetterende blaaspartijen
achterwege blijven. Hoewel er veel
up-tempowerk staat op dit album
overtuigt Estefan deze keer niet.
Ook echte mooie balllades ontbre
ken op 'Into the light*.
E.S.
Queen - 'Innuendo' (EMI)
Zes uit twaalf scoort het Britse
rockkwartet op zijn zeventiende al
bum. En toch komt 'Innuendo' voor
een zeer ruime voldoende in aan
merking. De zes zwakke nummers
worden bijna allemaal gered door
een gitaristische ingreep van Brian
Het eerste dat in het oog valt is
een reeks kleurige, modern aan
doende Andersen-illustraties van
Sabine Friedrichson. Ik kende deze
platen niet, en wist ook niet uit wel
ke boeken ze kwamen, of wie de il
lustratrice is. Omdat ook hier toe
lichtende tekst ontbrak, zocht ik het
op in de catalogus. De originelen
van Sabine Friedrichson bleken ge
maakt te ziin voor een tweedelige
Duitse uitgave uit 1985.
Hoewel het prettig is als er een ca
talogus bij een expositie te koop is,
als aandenken en informatiebron
voor de bezoekers, is deze catalogus
zeker geen aanrader. Hij geeft geen
overzichtelijke feiten die je bij de
Queen.
May, wat mij betreft nog altijd een
der meest onderschatte gitaristen.
De cd, met een speelduur van een
klein uur, opent formidabel met de
titelsong. Het flitsende middenrif
met complexe overgangen roept
herinneringen op aan de beste
Queen-song aller tijden, Bohemian
Rhapsody. Op 'I'm going slightly
mad' bewijst de groep nog altijd ori
gineel uit de hoek te kunnen ko-
Daarna is het even doorbijten ge
blazen. 'Headlong' en 'I can't live
without you' namelijk gaan het ene
oor in en het andere weer uiten ko
men duidelijk uit het Queen-kopi-
eerapparaat. Helemaal de mist in
gaat Queen met het opera-achtige
'Alle God's People', een zwaar over-
geproduceerd nummer van massief
eikenhout en een moraal waar je
van door je knieen zakt.
'Delilah', het pamperlied van
Freddy Mercury doet niet wat een
ode aan een baby zou moeten doen:
ontroeren. En het 'spacy' instru
mentaaltje 'Bijou' laat May op zijn
gemakzuchtigst horen. Zulke din
gen kan hij beter aan Joe Satriani
overlaten.
De afsluiter The show must go
on' is ijzersterk. Het is duidelijk dat
Queen zich deze 'light' vorm van
hardrock niet wenst te laten ontne
men door een band als Europe. Wat
een geweldige zanger Mercury is en
blijft is vooral te horen op het dra
matische 'Don't try so hard'. Heel
spannend is 'Ride the wild wind',
een nummer dat aanzet tot onver-
schrijding van de maximumsnel
heid. 'The Hitman' mag er ook we
zen. Weer verkeerd gaat het op het
oude-mannen-lied These are the
days of our lives'. Gelukkig stelt
May aan het eind orde op zaken.
WK
AMSTERDAM (GPD) - Voor het
Filmhuis Rialto aan de Ceintuur
baan in Amsterdam dreigt nog dit
jaar het doek definitief te vallen. De
gemeente Amsterdam gaat niet in
op het verzoek van het filmhuis om
een jaarlijkse subsidie van 132.000
gulden. Rialto-staflid Raymond
Walravens vindt de zaak 'schanda
lig'. "Vergeleken met de vier andere
grote steden draagt Amsterdam een
schijntje bij aan de niet-commercië-
le Film".
Rialto ontvangt 24.000 gulden per
jaar subsidie. Filmhuizen in Rotter
dam, Nijmegen, Utrecht en Den
Haag krijgen gemeentelijke bijdra
gen tussen twee en zeven ton.
De gemeente Amsterdam betaal
de destijds drie ton mee aan de re
novatie van de vroegere buurtbio-
scoop Rialto-Rivoli. Bovenop deze
drie ton Financierde het ministerie
van WVC nog eens 1,5 ton. De extra
100.000 gulden, die Rialto leende bij
een bank, dreigt de bioscoop de das
om te doen: het Filmhuis komt per
jaar 90.000 gulden tekort.
De verbouwing wierp destijds
haar vruchten af. Vorig jaar nam het
aantal bezoekers toe met maar liefst
60 procent. Het bezoek steeg in 1990
tot 57.000 bezoekers, tegen 38.000 in
het jaar voor de verbouwing.
De alternatieve Films die tegen
woordig ook in commerciële bio
scopen te zien zijn vindt Walravens
geen bedreiging voor het alternatie
ve circuit: "We hebben zeker nog
toekomst. Alleen al vanuit het oog
punt van spreiding van cultu"*"'
RECORD - Ondanks de sluiting
van twee maanden wegens een ver
bouwing heeft het Van Goghmuse-
um het afgelopen jaar een record
aantal van 1,2 miljoen bezoekers ge
trokken. Het grootste deel daarvan
kwam naar de herdenkingsexposi
tie voor Vincent van Gogh, name
lijk 890 000.
hand kunt houden bij het doorlo
pen van de expositie, en ziet er abo
minabel uit: slechte druk, lelijke
lay-out, teksten in kromtaal.
Overzicht
Deze catalogus meldt wel wat de op
zet is geweest van de expositie: een
overzicht geven van 150 jaar Ander-
sen in Nederland. Hoewel de roem
van Andersen zich eerder in Duits
land verspreidde dan in ons land,
was Nederland er met vertalingen
toch tamelijk snel bij. Een tweedeli
ge uitgave van het eveneens auto
biografische "t Was maar een speel
man' kwam uit in 1840. En in 1846
verscheen de roman 'De improvisa
tor' in een vertaling van mr. C.J.N.
Nieuwenhuis.
Oude en nieuwe boeken in vitri
nes bieden doorgaans een weinig
opwindende aanblik. Toch is dit de
hoofdmoot van de expositie. Werk
van studenten van de Akademie
Beeldende Kunsten uit Maastricht,
die sprookjes als 'De sneeuwkonin
gin', 'De kleine zeemeermin'. 'Het
meisje met de zwavelstokjes' en 'De
tondeldoos' opnieuw illustreerden,
is langs de kant gezet alsof het elk
moment weer in de koffer moet.
Natuurlijk zijn er mooie boeken
te zien, mooie illustraties ook voor
al. Uit eigen land het klassieke werk
van Rie Cramer, de prachtige An-
dersen-prenten van Lidia Postma
en zeer fraaie eigentijdse Andersen-
uitgaven van De Vier Windstreken.
Ook de originele platen van Elisa
beth Nyman zijn oogstrelend. Maar
wat er te genieten valt, zinkt hulpe
loos weg bij de irritatie over de ge
brekkige presentatie.
Expositie: Mijn leven is een
aardig sprookje. Over Hans Chris-
LEIDEN - Tijdens de dichtersmid
dag morgen in Sociëteit de Burcht
in Leiden zullen behalve de Leidse
dichter Willem Brand twee dichters
uit Rotterdam en een kunstenaar-
/schrijver uit Leidschendam hun
opwachting maken.
Optredens vallen te verwachten
van Stanislaw Tremor (Rotterdam)
en diens stadgenoot Joz Knoop.
A.P.C. van den Burg, geboren
Leidenaar, maar nu woonachtig in
Leidschendam, is van dichter lang
zamerhand schrijver van serieus
proza geworden.
Willem Brand laat tijdens deze
Verbaal Signaal een deel van zijn
nieuwe programma zien. Anderhalf
jaar geleden was hij hier ook te gast.
De middag wordt muzikaal om
lijst door contrabassist H.J. Wolfert.
tian Andersen. Te Zien: Konink
lijke Bibliotheek Den Haag, Prins
Willem Alexanderhof 5. Tot en
met 22 februari.
LEIDEN - De Leidse architect
Jaap Franso heeft de Europa
Nostra-prijs voor architectuur
gekregen voor zijn renovatie-
ontwerp van het door Jan Wils
ontworpen woningcomplex 'De
Papaverhof in Den Haag.
De Papaverhof. gebouwd in
1920, wordt beschouwd als een
van de bekendste ontwerpen
van architect Wils die geïnspi
reerd werd door het vormenide-
aal van De Stijl. De 128 wonin
gen werden in 1989 door het ar
chitectenbureau Franso Part
ners gerenoveerd. Franso oogst
vooral waardering voor de zorg
vuldige en respectvolle aanpak
van dit project.
De Europa Nostra-prijs wordt
jaarlijks door een internationale
jury uitgereikt aan winnaars uit
diverse Europese landen die
zich hebben ingezet voor de be
scherming en het behoud van
Europa's culturele erfgoed. De
prijs bestaat uit een plakkaat dat
aan het woningcomplex wordt
bevestigd en een medaille met
diploma voor de architect.
Het Leidse architectenbureau
Verheijen, Heuer, De Haan is
onderscheiden door de Europe
se Eternit-maatschappijen voor
een nieuwbouwcomplex van 30
woningen aan de Agaatlaan te
Leiden. Deze prijs is bedoeld
om goede architectuur te signa
leren en te belonen. Het project
kreeg onlangs ook al een eerste
prijs. De architecten Jan Splin
ter en Art Nieuwpoort, respec
tievelijk uit Den Haag en Delft,
werden onderscheiden voor
hun ontwerp van een particulier
woonhuis in Noordwijkerhout.
De genoemde ontwerpen wor
den. samen met nog een aantal
internationale winnaars, van 8
tot en met 15 februari geexpo-
seerd in het gemeentehuis van
Voorburg.
Caroline Gresnigt en Ardi Brouwer
Zwarte spatten, warme kleuren
n werken op papier van Ardi
ne Gresnigt, te zien bij
Coup d'Arl, Nieuwe Rijn 27, Leiden
maarl geopend van woensdag tot en met vrij
dag van 10 00 tot 18.00 uur. donderdag van
10.00 tot 21.00 uur. zaterdag van 10.00 tot
17.00 uur.
Het werk in gemengde techniek van
Caroline Gresnigt spat behoorlijk
van de muur af en vier grote pastel
tekeningen van Ardi Brouwer han
gen alsof ze nooit meer weg willen
op de tentoonstelling bij Coup
d'Art.
Hoewel beide Haagse kunste
naars gebruik maken van dezelfde
werkwijzen, gemengde inkt- en
krijt steendrukken en pastelkrijt
met andere materialen op papier en
beiden de beeldopbouw vooropstel
len boven een preciese weergave
van het onderwerp, is het resultaat
heel verschillend.
Bij het werk van Ardi Brouwer
gaat het om herinneringen aan feite
lijke zaken als torens, spoorwegen
en welvingen in het landschap die
een duidelijke stempel drukken op
het aangezicht van de omgeving.
Vanuit een bijzonder - hoog - stand
punt laat zij die de beeldrichting
van haar werk bepalen een plein
recht van boven, drie torens schuin
van boven en rondingen van spoor
wegen genaamd 'Centraal Station'.
Dit alles werkt zij zorgvuldig uit in
pastelkrijt met warme kleurschake
ringen als oranje, groen donkere
tinten, rood en beige.
Het werk van Caroline Gresnigt
daarentegen gaat steeds voort op
een vrouwenfiguur, een werk van
enkele jaren geleden genaamd 'Va
riatie op een dame', waarvan ze de
vorm in elke litho en elk vrij werk
op papier verder probeert te vereen
voudigen, zodat alleen nog een S-
vormige beweging overblijft. Ge
wend als ze is aan een bepaald for
maat papier en behept met 'een
wijds gebaar' schiet ze regelmatig
bijna van het papier af. waardoor de
tekeningen ingelijst zijn metfp
band en al. Ze krijgen hierdoor een
documentachtig karakter. Haar rui
ge werken op papier bestaan uit
houtskool, acrylverf, Oost-Indische
inkt, pastel- en Siberisch krijt, dit
alles om ze zwarter dan zwart te ma
ken. De sterke vorm knjg er boven
dien een grote diepte door.
De steendrukken van zowel Ardi
Brouwer als Caroline Gresnigt zijn
verfijnd van kleur en vormgeving
en door gebruik, naast krijgt en
inkt, van een transparante vloeistof
ontstaan tussen-kleuren op de over-
klappende delen. De drukken zyn
steeds in zeer kleine oplagen, bij
Gresnigt zelfs vaak maar één, om
dat ze zo blijft doorexperimenteren
dat er uiteindelijk maar één dezelf
de overblijft.
Dat het inrichten van een exposi
tie ook een kunst is, blijkt wel uit
deze tentoonstelling. Die zou ster
ker zijn als er niet zoveel werken
hingen. Met een kwart minder zou
deze tentoonstelling aan kracht
hebben gewonnen.
EDWINE FELSER
