'Een bijna griezelig
en bloedserieus spel'
'We gaven allemaal zo veel om dat paard'
Leiden is vergeven van de parkeerverboden
actief in viije tijd
DINSDAG 5 FEBRUARI 1991
maila .Ia,".;!»»:.—»
Ariba verongelukt op Katwijkse Boulevard
Hatha-yoga
Cursussen Hatha-yoga beginnen
woensdagavond 6 februari bij K&O,
Oude Vest 45. Hatha-yoga oefeningen
ontspannen zowel het lichaam als de
geest. De lessen worden gegeven door
yoga-docent Tom de Kruif en zijn iedere
woensdagavond van 19 00 tot 20.30 uur
Of van 20.30 tot 22.00 uur
Studiekring
In het Volkshuis gaat woensdagochtend
6 februari een studiekring voor 55-plus-
sers van start. Dit is een min of meer per
manent groep van ongeveer 15 perso
nen die elke week bij elkaar komt om zich
actief met zelf gekozen onderwerpen be
zig te houden. Het Volkshuis is gevestigd
aan de Apothekersdijk 33a.
Huisvrouwen
De Nederlandse Vereniging van Huis
vrouwen, afdeling Leiden/Oegstgeest
start woensdag 6 februari met een cur
sus aquarelleren en een cursus belfetro,
sieraden maken met glas. De cursus
aquarelleren is 's morgens van 10.00 tot
12.00 uur en de cursus belfetro is 's mid
dags van 14.00 tot 16.00. Beiden worden
gegeven in het gebouwtje vande NVvH,
Caeciliastraat 18.
Van onze redacteur
Paul de Vlieger
NOORDWIJK - Noordwijker
Cor Schalkers is er, zoals hij dat zelf
zegt. nog helemaal ziek van. Zon
dagmorgen verongelukte op de
Boulevard in Katwijk zijn paard
Ariba. Het dagelijkse trainingsuur
tje op het strand tussen Noordwijk
en Katwijk veranderde daarmee in
een drama voor de 52-jarige hoef
smid. die als hobby er samen met
zijn zoon enkele harddravers op na
houdt.
Schalkers heeft moeite het ver
haal te vertellen. Deels omdat het
verlies hem erg heeft aangegrepen,
maar ook omdat hij verwacht dat
zijn liefhebberij, de drafsport, hier
door weer eens in een negatief dag
licht komt te staan. En dat wil
Schalkers niet. "We moeten toch al
zo vaak horen van mensen die er
geen verstand van hebben dat in on
ze sport paarden afgebeuld worden
en dergelijke. Zo'n verhaal doet aan
dat negatieve beeld natuurlijk geen
goed. Ik heb eigenlijk liever dat ik
ik eens in de krant kom als ik een
mooie koers op Duindigt win".
Volgens Schalkers was de achtja
rige ruin Ariba een paard waar hij
bijzonder aan hechtte. "Arie en ik
hebben er een stuk of zes. Dan is er
altijd wel eentje bij waar je extra om
geeft. Ariba was zo'n paardje. Een
erg lief dier. Ook sportief gezien was
het een goed paard. Geen topper,
maar hij verdiende goed de kost. Hij
heeft vijftigduizend gulden gewon
nen en had een record van 1.16. Dat
zegt de leek wellicht niet zoveel,
maar ik kan je verzekeren dat dat
een goeie tijd is".
Paniek
Dat de achtjarige ruin regelmatig
een koers kon winnen, was volgens
Schalkers vooral te danken aan het
feit dat Ariba op het strand kon wor
den getraind. "Hij had niet zulke
beste benen en dan is training in het
zeewater erg goed. We deden dat al
jaren met hem en hij deed het graag.
Daarom is het zo onverwacht dat
het nu mis is gegaan. Rij je met een
jong paard, dan ben je extra voor
zichtig, maar van een achtjarige ver
wacht je zoiets niet".
Wat Schalkers niet verwachtte,
was de hevige schrikreactie van zijn
harddraver waardoor het ongeluk
werd veroorzaakt. "Het gebeurde in
enkele seconden. Ik reed lekker
met hem over het strand en die klei
ne jongen van Arie reed met me
mee op zijn pony. Op een gegeven
moment maakte die pony een bewe
ging en daar schrok Ariba ver
schrikkelijk van. Hij nam een paar
sprongen en draaide van de pony
van mijn kleinzoon weg. Dat hoeft
op zich nog niets ergs te betekenen,
maar door die vreemde beweging
raakte Ariba met zijn kont onder
een van de bomen van de sulky,
waardoor ik er af werd gekieperd en
hij nog meer in paniek raakte. Hij
spong steeds verder de zee in en
kwam op een geven moment tot aan
zijn hals onder water. Toen was er
geen houden meer aan".
Lijden
Schalkers, die een eind de zee werd
ingesleurd moest uiteindelijk de
leidsels loslaten en zag zijn harddra
ver het strand weer op klauteren en
er vandoor gaan. De lege sulky ach
ter zich aan trekkend. "Hij rende
richting Boulevard en daar heb je
van die betonnen palen waar we
normaal gesproken net aan tussen
door kunnen. Ik had verwacht dat
Ariba tussen die palen de kar wel
zou kwijt raken maar dat gebeurde
niet. Even later was dat wel het ge
val. Op de Boulevard bleef de sulky
achter een geparkeerde auto han
gen, brak de boel en ging Ariba al
leen verder".
Hoe het verder precies is gegaan,
weet Schalkers niet. "Ik heb ge
hoord dat hij, vlak nadat hij zijn kar
was kwijtgeraakt, over de kop is ge
slagen doordat het loshangende
tuig tussen zijn benen sloeg. Daarna
is hij nog de hele Boulevard afge
rend en aan het einde vonden we
hem. Zittend om zijn knieen, alles
was kapot". De 52-jarige hoefsmid
zag direct dat er geen redden meer
aan was. "Twee benen gebroken en
daar is bij een paard niets aan te
doen. De dierenarts heeft hem uit
zijn lijden verlost".
Cor Schalkers, zijn zoon en com
pagnon Arie en de rest van de fami
lie zijn er nog kapot van. "We zijn
echt niet kinderachtig, want door
ons vak maken we natuurlijk een
hoop mee. Maar zoiets is echt vrese
lijk. Ik heb een paar rotdagen gehad
en dat zal nog wel even duren. Dat
gevoel zit in mijn lijf en wil er niet
uit".
Het op 24 januari j.l. geplaatste arti
kel over het kunst en cultuurdebat
in het LVC, geschreven door Jan
Rijsdam, heeft in onze ogen en bij
veel van onze bezoekers, alsmede
bij de gemeente Leiden, een nega
tief beeld geschetst over de Droom-
fabriek. In de derde alinea staat:
"Milberg's kritiek bleek vooral te
rug te voeren naar zijn eigen toko,
de Droomfabriek, die door de ge
meentelijke subsidiegevers niet is
uitverkoren. Subsidies aan geves
tigde instellingen als musea, de
streekmuziekschóol of het LVC
zouden nimmer ter discussie staan
zodat er voor de Droomfabriek geen
geld meer is".
Dit citaat is niet gebaseerd op
juiste gegevens omdat de Droomfa
briek nog nooit een subsidie bij de
gemeente of andere instellingen
heeft aangevraagd. Juist dit gege
ven is essentieel voor de Droomfa
briek omdat wij ook in de toekomst
zonder elke vorm van subsidie wil
len blijven draaien. Het feit dat wij
zijn uitgenodigd voor de discussie
avond in het LVC over het gemeen
telijk cultuurbeleid heeft alles te
maken met het gegeven dat wij zon
der subsidie kunnen en willen
voortbestaan.
Alex Milberg
De Droomfabriek
Oude Singel 56
Leiden
Leerlingen van Bembrandt bij Jeugd-VN
Van onze medewerkster Eva Prins
LEIDEN Gekleed als 'echte' diplomaten in nette pakken en korte rokjes, compleet met
attachékoffertjes, deden tweeduizend kinderen uit hondervijftig landen vorige week mee
aan de Jeugd Verenigde Naties 'The Model United Nations' in Den Haag. De Rembrandt
scholengemeenschap in Leiden was aanwezig met een delegatie van veertien leerlingen
uit de 4e- en 5e-VWO klassen. Geschiedenisdocent Hans Prins begeleidde de groep. "Het
is een nauwgezette, bijna griezelige nabootsing van de werkelijkheid".
Het is weer de eerste gewone
schooldag na een week van discus
siëren en vergaderen in het Engels.
De meest gehoorde reacties ach
teraf zijn 'leuk', 'moeilijk' en 'ver
moeiend'. Vooral het voeren van
discussies in de Engelse taal lever
de voor de meeste leerlingen pro
blemen op. "Eerst moet je naden
ken wat er wordt gezegd en dan
moet je nog bedenken hoe je je ant
woord moet formuleren. Inmiddels
ben je dan vijf spreekbeurten ver
der", aldus een van de leerlingen.
Iedere school vertegenwoordigde
bij de Jeugd Verenigde Naties één
land. De leerlingen van het Rem
brandt hadden het dit jaar betrek
kelijk gemakkelijk, omdat zij hun
eigen land toegewezen hadden ge
kregen. Iedere leerling legde zich
toe op een bepaald onderwerp
waarover hij of zij het standpunt
van de Nederlandse regering moest
verdedigen. Onderwerpen als: de
Palestijnse kwestie, ontwapening,
apartheid, en het milieu.
Ook de Golfoorlog was op de
agenda ingelast. Volgens Prins ging
die discussie er heel fel aan toe. "De
kinderen leefden zich echt heel
goed in. Zo werd eerst Allah aange
roepen, voordat de vertegenwoordi
ger van Irak zijn betoog begon. Dan
merk je dat het door de kinderen
echt heel serieus wordt genomen.
Het was een bloedserieus spel".
De leerlingen knikken instem
mend hoewel ze achteraf vooral de
contacten met leeftijdgenoten van
andere nationaliteiten als leukste
van de internationale happening,
noemen. De meesten hebben heel
wat adressen in hun boekje kunnen
bijschrijven.
Afgekraakt
Ruim drie maanden lang hadden de
leerlingen zich op hun taak voorbe
reid. Elke vrijdagmiddag werd er
twee uur uitgetrokken voor discus
sies, in het Engels, over de betref
fende onderwerpen. Uiteindelijk
werd individueel van elk onder
werp een resolutie opgesteld, net zo
als bij de 'echte' Verenigde Naties.
Daarvoor hadden de leerlingen on
der andere universiteitsbibliothe
ken, het instituut Clingendael en
het ministerie voor Buitenlandse
Zaken bezocht
Tijdens de 'Model United Na
tions' moesten de leerlingen hun
resolutie verdedigen.
Een verschil met de werkelijk
heid was volgens de leerlingen dat
'in het echt' wel samengewerkt
moet worden, terwijl bij hun die
noodzaak ontbrak. "Je merkte vaak
dat andere resoluties afgekraakt
werden omdat de eigen resolutie er
niet door kwam". Natalie weet te
vertellen dat een andere groep op
het laatst maar voor de resolutie ge
stemd had omdat ze het discussië
ren wel zat was". Prins reageert niet
verbaasd: "Bij marathonvergade
ringen zal het in de realiteit vaak
ook zo gaan".
Hoog
"Het nivo ligt erg hoog", meent de
begeleidend docent. "Iedere dag
zo'n acht uur vergaderen in het En
gels is ontzettend vermoeiend".
Maar hij heeft wel het idee dat de
leerlingen zich redelijk goed wisten
te redden. De kinderen menen in
derdaad dat hun engels er flink op
vooruit is gegaan. Het verbeteren
van het engels wordt door de mees
te van hen ook als eerste reden ge
noemd om aan de 'Model United
Nations' mee te doen.
"Ik stel wel als eis voor deelname
dat de leerlingen een redelijke poli
tieke basis hebben om goed over
een onderwerp mee te kunnen
disussieren" zegt Prins. Toch komt
een politieke interesse bij de meeste
leerlingen pas op de laatste plaats.
"Het leek me wel leuk om mee te
doen en het was ook wel leuk, maar
al die heftige politiek discussies
i de Rembrandt Scholengemeenschap die vorige week deelnamen aan de Jeugd Verenigde Naties. Rechts
Zij vormt volgens Hans Prins, een
uitzondering. "Over het algemeen
heb ik het idee dat ze er heel serieus
bezig zijn geweest". Vragende
instemmend geknik op. Pas- als toekomstige baan willen heb-
cal Koolmoes is volgens Prins
van die leerlingen met een grote po
litieke belangstelling.
Pascal beaamt dit. "Ik koos be
wust voor het onderwerp Libanon,
omdat dat mijn belangstelling had".
blikken richting zijn leerlingen le- Misschien zou hij de diplomatie wel
Volgens hem was de sfeer
het algemeen heel serieus. "Zelfs
tijdens de film werd nog over reso
luties gepraat".
Cultuurdebat
-i
Sfï
LEIDEN De rechterlijke
macht in Leiden wisselde giste
ren bijna vaker van toga dan van
verdachte. De opkomst was zo
wel 's ochtends als 's middags
zeer laag. Daardoor moest de
rechterlijke vierschaar vaak lang
pauzeren en ging de toga weer uit.
's Middags was er in principe tijd
ingeruimd voor 350 zwartrijders
en als ze allemaal waren komen
opdagen, zou er in het onwaar
schijnlijke tempo van 35 zaken
per kwartier recht gesproken zijn.
Dat gebeurde dan ook niet. Er
verschenen slechts twee of drie
zwartrijders per uur. Daarna was
het weer uit de toga en wachten.
Een gebed zonder einde blijft
de koopavondproblematiek:
mensen betaalden niet voor hun
parkeerplaats in de binnenstad,
want ze wisten niet van een koop
avond op dat moment. En nu
kwamen ze daarover discussië
ren. Zoals de man van middelbare
leeftijd uit Ter Aar, die op zo'n
koopavond eind november 1989
pardoes op de Kaasmarkt was
gaan staan en later dat bekende
gele bonnetje onder zijn ruiten
wissers aantrof.
"Ontstemd was ik en mijn hele
avond was bedorven", sprak de
man meerdere malen. U, lezer,
moet maar bedenken dat het alle
maal nog ruim voor de Golfoorlog
was. En neen, hij was helemaal
niet te beroerd geweest om de au
tomaat te vullen en ja, hij had op
die automaat gelezen dat er ook
op extra koopavonden betaald
moest worden. Daarmee waren
we al weer een stap verder. Sin
terklaas was niet in zijn gedach
ten geweest. Toen niet en nooit,
want hij hield niet van het feest
van de Goedheiligman.
En hoe had hij - 'ik lees de
Volkskrant' moeten weten dat
er een extra koopavond was? Niet
uit de plaatselijke kranten in ie
der geval zoals een parkeerwach
ter hem voorhield want die las hij
niet. Wel had hij een paar dagen
later toen wel in diezelfde
plaatselijke kranten gelezen, dat
er zeer veel kwade foutparkeer-
ders waren geweest. En die hoef
den volgens de politie, aldus die
krant, allen niet te betalen vanwe
ge alle onduidelijkheid rond die
parkeerautomaat. En nogmaals,
wat was die avond toch bedorven.
Onlangs kwam een ander ver
dachte trouwens met een soortge
lijke argumentatie heel goed weg.
Maar dat was in die plaatselijke
krant te lezen. En die werd door
verdachte nog steeds niet regel
matig ingekeken.
De nieuwe kantonrechter, mr.
M.A. Kamp merkte op dat de man
niet terecht stond vanwege die
boosheid. De officier van justitie
mr. E. Smits zei dat het er niet om
ging of er kwade opzet in het spel
was. "Het is het risico van de par
keerder als je niet ziet dat er een
koopavond is. En dat moet je uit
de krant lezen, want anders kan
de politie wel ophouden met het
instellen van extra avonden be
taald parkeren", zo sprak ze en ze
eiste een boete van 50 gulden. De
rechter kreeg van verdachte ten
slotte het antwoord dat hij al bij
na dertig jaar zijn rijbewijs had.
De rechter gaf de man uit Ter Aar
in zijn vonnis toch het voordeel
van de twijfel. "U bent niet in Lei
den woonachtig. Ik verklaar u wel
schuldig, het feit is bewezen,
maar u krijgt geen straf'.
Een 20-jarige Leidenaar beken
de direct het hem ten laste geleg
de. Inderdaad, hij had terecht op
een maandagmiddag aan de Oude
Singel een bekeuring gehad toen
zijn wagen daar onbetaald gepar
keerd stond. Maar die auto had
daar om een heel goede reden ge
staan. "Ik had de zondagavond
daarvoor in een café flink gedron
ken en daardoor had ik, om het op
zijn Leids te zeggen, nogal een ka
ter, dus heb ik de auto laten staan
aan die Oude Singel toen ik naar
huis ging", sprak de jongen goud
eerlijk.
"Nou, een kater is een heel
goed Nederlands woord", stelde
rechter Kamp hem gerust. "En
die auto heb ik dus de volgende
dag pas opgehaald", vervolgde de
jongen. "En de wagen is om drie
uur 's middags die volgende dag
bekeurd? Ja, dan kun je inder
daad van een kater spreken, als je
de wagen pas tegen de avond
hebt opgehaald", lachte de rech
ter. "Liever dat ik hier sta, dan dat
ik iemand doodrijd", klonk het
nog eens 'op zijn Leids'. De jon
gen had ook nog het plan gehad
om het op die zondagavond bij
cola en chocolademelk te hou
den, maar dat was er dus niet van
gekomen. De officier van justitie
vond toch dat hij gewoon voor de
parkeerovertreding moest beta
len. al zou de boete niet worden
verhoogd. De rechter deelde haar
mening en zo kwam hy er met 60
gulden vanaf. Met een welge
meend 'Dag!' verliet hij de rechts
zaal.
Een 49-jarige dame uit Voor
schoten had haar dochter naar de
muziekschool aan het Pieters
kerkplein gebracht en daarbij
haar auto per ongeluk op een
plaats voor vergunninghouders
aan de Kloksteeg neergezet. Toch
was ze het met de boete niet eens.
De parkeerwachter had gezegd,
dat ze het maar moest laten voor
komen. "Ik heb hier een tekening
van de situatie. Als je 's avonds
met die slechte verlichting in je
lage auto richting Kloksteeg rijdt,
zie je niet het bord waarop die me
dedeling voor vergunninghou
ders staat", sprak de Voorscho-
tense.
De officier wond er geen doek
jes om: "Ik heb het al vaak ge
zegd: Leiden is vergeven van de
parkeerverboden. Bij alle grote
toegangswegen staan gigantische
borden. Je moet altijd heel goed
kijken of er niet net even toevallig
een bord staat, dus hier ook. Maar
ik zal het by de oorspronkelijke
schikking van de politie van 35
gulden houden". De rechter had
nog een argument tegen het ge
drag van de Voorschotense: "Een
vergunninghouder kan er niet
staan, omdat u er staat. Ik ben het
met de boete eens, maar die wil ik
voor u wel verhogen, als u er om
vraagt. Want als het een principië
le zaak voor u is, dan kunt u met
deze 35 gulden niet in hoger be
roep. Dat kan alleen bij een hoger
bedrag". "Nee", wierp de Voor
schotense tegen, "de boodschap
is zo wel overgekomen". Rest de
vraag: bij wie?
Duitsland
's Middags deed rechter R.Th. van
Leeuwen dienst om de rechtsza
ken tegen een luttel aantal ver
schenen zwartrijders in goede ba
nen te leiden. "Als ik u de reden
vertel, moet ik diep in mijn privé
leven graven", sprak een 20-jarig
man. "U kunt hier vertellen wat u
kwijt wilt", sprak de rechter.
Het kwam er op neer dat de in
het buitenland geboren man na
twaalf jaar met zijn moeder hier
in Nederland verenigd was. Dat
had tot de nodige problemen ge
leid, waardoor de man zonder eni
ge cent op zak in de trein had ge
zeten.
Hij had later de sanctie ook niet
kunnen betalen vanwege allerlei
verhuizingen. Inmiddels ging het
goed met de man; hij had een goe
de baan. De officier van justitie
mr. E. Smits eiste niettemin een
hogere sanctie: 75 gulden. Hierop
vroeg de man om een betalingsre
geling. Rechter Van Leeuwen
wilde wel "een beetje rekening
houden" met 's mans openhartig
heid. Daarom kwam die er met 50
gulden vanaf.
Een 28-jarige Leidenaar wilde
bijna twee jaar geleden vanaf het
station Leiden een weekeindre-
tour naar Duitsland nemen. Hij
had slechts één cheque op zak en
trof om zes uur 's ochtends het in
ternationale loket gesloten. Ver
volgens werd hij beboet op het
traject Leiden-Amsterdam. In
Amsterdam kon hij dan zijn
weekeindretour verkrijgen. Maar
omdat hij zo slim was in Amster
dam een ticket vanaf Leiden te
kopen en dit gisteren bij de recht
bank kon overhandigen, ver
klaarde de officier hem wel schul
dig-hij had een stukje zwartgere-
den -, maar hij kreeg geen straf.
De rechter reageerde met een
anekdote: hij had eens met een
verstrooide collega in de trein ge
zeten die per ongeluk geen kaart
je had gekocht. Schuldbewust
was deze man bij aankomst als
nog het toen onnodige kaartje
gaan kopen om het direct daarop
weg te gooien. De juristen geven
toch altijd het goede voorbeeld,
zo moeten we blijkbaar denken.
Een andere zwartrijder zaaide
voor de rechtbank verwarring.
Hij beweerde dat hy al een keer
betaald had en dat er twee zaken
door elkaar liepen. "Ik ben een
keer op vrijdag en een keer op za
terdag in de trein gepakt". Ver
volgens kon hij bewijzen dat hij
een keer een boete van 90 gulden
betaald had. Er was volgens rech
ter en officier echter een pro
bleempje: 90 gulden was geen
standaardboete bij zwartrijden.
"Ik heb een keer een valse naam
opgegeven", sprak de verdachte.
En inderdaad, daarvoor staat 90
gulden. Hierna was er geen be
lemmering meer voor de officier
om alsnog een boete van 75 gul
den voor het zwartrijden op te
leggen. De rechter was het met
haar eens. "U hebt misschien in
de krant gelezen, dat ze de boetes
tot 200 gulden willen verhogen",
sprak Van Leeuwen. Dus de man
bofte nog.
LEIDEN - Een opslagruimte aan de Marktsteeg is gisteren rond 23.30uur
Volledig afgebrand. De ruimte werd gebruikt door een marktkoopman die
er zijn bloemen gekoeld bewaarde. Óm bevriezing te voorkomen, waren
■gasflessen in het hok geplaatst. Waarschijnlijk is de brand ontstaan door
een mankement aan een van die flessen.
Toen de brandweer arriveerde sloegen de vlammen uit de ramen op de
eerste verdieping en het dak. Er is tot 3.30 uur vannacht geblust. De opslag
ruimte was niet meer te redden en is geheel weggevaagd. De schade wordt
geschat op 60.000 gulden. De brandweer slaagde er wel in een naastgelegen
studentenpand en een opslagruimte te behouden. (toto Hieiro Kuipen
