Golfoorlog trekt grauwsluier
over vrolijke couture-mode
'Shakerstijl komt en cocooning
blijft'
Pucci inspiratiebron
stoffenontwerpers
Europees
arbeidsbureau
in Europa
van '92
Harde vloerbedekking goed
voor mensen met allergie
Huishoudbeurs
PAGINA 20
MAANDAG 4 FEBRUARI 1991
Jeugdige spontaniteit is het devies voor de modemakers
voor de komende zomer. En met zo'n uitgangspunt kan het
niet anders of dessins spelen een rol. Omdat de druktechnie
ken steeds beter worden, kunnen die dessins dan ook op
vrijwel alle materialen worden aangebracht. De legging, de
overblouse, het korte rokje en de lange volle rok kan in elk
dessin worden geleverd of het nu om een subtiel grafisch
motief gaat of een panelprint.
Een naam die bij de nieuwe dessins steeds weer opduikt is
die van Pucci, markies Emilio Pucci. Vlak na de Tweede We
reldoorlog was Emilio Pucci volgens het vakblad Textilia
beroemder dan Hermes (van de sjaals). De naam van deze
Italiaanse ontwerper van vooral chique sportieve kleding
werd in een adem genoemd met die van Dior en Chanel.
Markies Emilio Pucci di Baresento werd in 1914 in Napels
geboren als erfgenaam van een van de oudste Florentijnse
families. Zijn residentie is het bijna 1000 jaar oude Palazzo
Pucci aan de Via de Pucci in Florence.
Oorspronkelijk wilde Pucci, die een doctorstitel politico
logie behaalde, de diplomatie in, maar de oorlog gooide roet
in het eten; het werd het leger.
Vlak na de oorlog kwam Pucci via Toni Frissel, fotografe
voor Hapers Bazaar, die zijn zelf ontworpen ski-outfit foto
grafeerde, in de modewereld terecht.
Voor zijn eerste collectie kon hij de gewenste kleuren niet
vinden dus stapte hij met zelfgemaakte onderwaterfoto's
naar zijdenfabrikanten. Zij verwerkten de kleuren in geome
trische prints, die Pucci had afgeleid van zijn familiewapen.
En dat was het begin. Zijn all-over prints en panel-prints met
vaak grote exotische bloemen die bijna als een kunstvorm
werden beschouwd, zijn nu weer een inspiratiebron voor
stoffenontwerpers.
De markies zelf hield de modewereld in 1963 voor gezien.
Hij dook de politiek in zit nu voor de liberale partij in het Flo
rentijnse parlement. Zijn drie kinderen zetten het modebe-
drijf, dat weer opnieuw in de belangstelling is geraakt, voort.
"Ik wil wel een praktijk in
Milaan", roept de jonge
tandarts enthousiast in het
Postbus-51-spotje. In het
Europa van 1992 vervagen
immers ook de grenzen op
de arbeidsmarkt. Maar wat
moet je als achttienjarige
eindexamenkandiaat met
die wetenschap? Dat
laatste gaat de onlangs in
Brussel opgerichte organi
satie Euro Orientation dui
delijk maken.
Secretaris-generaal M. van
Hagen uit Zevenaar sluit niet
uit dat hij zijn decaanskamer
in het Zevenaarse Liemers
college over een tijdje zal
moeten verruilen voor een
kantoorpand in een van de
Europese hoofdsteden. Want
er zijn bergen werk te verzet
ten. Van Europese arbeidsbu-
reau's tot en met een interna
tionale school.
"Voor veel scholieren is de
Europese arbeidsmarkt nog
een ver-van-mijn-bed show",
weet hij uit eigen ervaring.
"Maar het zou uitermate dom
zijn om dat zo te houden. In
het Duitse onderwijs wordt
bij voorbeeld al veel meer aan
dacht besteed aan Europese
bestuursvormen, munteenhe
den, economische systemen
en noem maar op. Nederland
kan daar heel wat van leren".
Van Hagen werd eind de
cember tijdens een internatio
naal congres tot zijn stomme
verbazing tot secretaris-gene
raal van de jonge organisatie
gebombardeerd. In het EG-
gebouw in Luxemburg wa
ren, op initiatief van Belgi-
door
Els van der Vaart
sche en Franse schooldeca
nen, collega's van overkoepe
lende organisaties uit alle EG-
landen, Zwitserland en Polen
bijeen.
Daar werd unaniem beslo
ten dat er een Europese orga
nisatie nodig is om scholen,
studenten en bedrijfsleven op
gang te helpen in de arbeids
markt van de toekomst. Stre
ven is om in alle landen infor-
matieposten op de been te hel
pen. "Voorlichting is ontzet
tend belangrijk. Een Engelse
student die in Nederland
werk zoekt, moet een adres in
Londen hebben waar hij op
gang geholpen kan worden.
Europa 1992 klinkt de meeste
jongeren nog wat bedreigend
in de oren. Dan wordt de Ne
derlandse arbeidsmarkt over
spoeld met buitenlandse ar
beidskrachten, zo heet het in
de klas. Maar de studenten re
aliseren zich niet dat juist Ne
derlanders, met hun talenken
nis, gigantische mogelijkhe
den hebben in het buitenland.
Tenminste, als de juiste
schoolkeuze wordt gemaakt.
Daarom zou het prachtig zijn
als er een internationale
school voor decanen zou ko
men; een opleiding die alle
Europese mogelijkheden op
het terrein van studie en be
roepen doceert".
Een van de eerste klussen
die Euro Orientation ter hand
wil nemen is een Europese in
ventarisatie van de opleidin
gen.
"Als secreataris van de NVS
ben ik op stap geweest met
het IC-programma van het mi
nisterie van Sociale Zaken.
Dat programma bevat alle op
leidingen die Nederland kent.
Als je dat soort schijfjes voor
alle landen aanlegt en daar de
verbanden tussen legt, dan
weten alle werkgevers in Eu
ropa wie wat te bieden heeft.
En daar is enorme behoefte
In navolging van de inven
tarisatie is volgens Van Hagen
niet te ontkomen aan een in
ternationaal arbeidsbureau.
"Euro Orientation kan onder
zoek in die richting doen, de
opzet stimuleren. Het is niet
de bedoeling dat we het uit
voerende werk zelf gaan doen,
maar we willen dit soort ont
wikkelingen wel van de grond
zien te krijgen. Na 1992 moet
iedereen kunnen profiteren
van de mogelijkheden die Eu
ropa te bieden heeft. Onze or
ganisatie hoeft niet het wiel
uit te vinden. Maar we kunnen
wel van elkaar leren. Als er in
Italië werkloze bouwvakkers
rondlopen, die in Nederland
zo aan de slag kunnen, dan is
dat prachtig. Maar alleen de
wettelijke toestemming om in
het buitenland te werken is
onvoldoende. Zonder bemid
deling komt niets tot stand."
Amerikaanse en Arabische cliëntèle blijft massaal weg bij shows
The show must go on. En dat deed hij ook tijdens de coutureweek, die zich in Pa
rijs en Rome afspeelde. Maar de vrolijke kleuren van de nieuwe voorjaars- en zo
merkleding, die de couturiers op het plankier brengen, verbleken tegen de grau
we achtergrond van de Golfoorlog, die onmiskenbaar een schaduw werpt over dit
anders zo uitbundige gebeuren.
door Kitty van Gerven
Niet de roklengte of de actue
le zomertinten waren bij de
bezoekers het onderwerp van
gesprek, maar de jongste ont
wikkelingen in het Midden-
Oosten. Niet de enorme toe
loop van nieuwsgierigen zorg
de voor vertraging bij de
shows, maar de vele veilig-*
heidsmaatregelen, waaraan
de bezoekers werden onder
worpen. Uit angst voor ter
reuraanslagen waren de stra
ten waar de shows worden ge
houden, afgezet en gewapen
de politiefunctionarissen met
grimmige honden boden dit
hoogtepunt op modegebied
een allesbehalve uitnodigen
de aanblik.
De welgestelde Amerikaan
se, Japanse en Arabische
cliëntèle, die in andere jaren
zonder blikken of blozen voor
miljoenen aan jurkjes en pak
jes bestelde, had van dit alles
geen last. Ze bleef eenvoudig
in groten getale weg. Net zoals
een flink deel van de Ameri
kaanse pers.
De sjieke hotels zagen veel
van hun reserveringen gean
nuleerd, de vliegtuigen van
over de hele wereld vertoon
den bij aankomst in Parijs een
groot aantal lege plaatsen. De
VIP's wachten liever op de vi
deofilms, die van sommige
shows zijn gemaakt om, veilig
in hun eigen land, op een later
tijdstip een nieuw avondtoi
letje uit te zoeken.
Zonder franje
Maar de shows "gingen door,
ook al waren ze ontdaan van
alle franje, die de couture
week doorgaans zo aantrek
kelijk maakt voor de jet-set.
Het spelletje 'zien en gezien
worden' was er amper bij, nu
Gianni Versace besloot zijn
'champagne-diner' in het
Ritz-hotel af te gelasten en
Louis Feraud afzag van zijn
gebruikelijke jazz-buffet na
afloop van zijn show. Boven
dien was het 'zien' nu stukken
minder interessant door de af
wezigheid van veel wereldbe
roemde,, gezichten, al prijkten
Paloma Picasso, de Parijse
burgemeestersvrouw Berna-
dette Chirac en de zangeres
Sylvie Vartan nog wel op de
eerste rij bij de show van Fer-
re.
"Maar we geven niet op",
liet Jacques Mouclier, presi
dent van de Chambre Syndi
cale, de Parijse couture-asso-
ciatie, aan het begin van de
week nog strijdbaar weten.
En ook veel couturiers zelf
denken er zo over. "We moe
ten doorgaan. Mode is een
deel van onze cultuur en van
onze erfenis hier in Frank
rijk", verklaarde ontwerper
Christian Lacroix zijn besluit
om de mannequins toch het
plankier op te sturen. "Maar",
voegde hij eraan toe. "ik moet
toegeven dat ik wel het gevoel
heb dat alles is veranderd".
De kleding
Het bewijs dat er momenteel
een heel andere sfeer heerst
dan op het moment dat de
couturecollecties voor het ko
mende seizoen werden ont
worpen, bewijst de kleding
zelf. Vriendelijke, vrouwelij
ke modellen met super-korte
rokjes in lieve bloemetjesdes
sins, strak aansluitende
avondjaponnen met diepe de
colletés, vrolijke versieringen
op revers van pakjes, grote
strikken, zwierige stroken en
heldere of pastelkleuren... ze
lijken in de verste verte niet
op uniformen. En de strakke
broeken of catsuits in de jaren
'60-stijl hebben weinig weg
van camouflagepakken.
De nieuwste Parijse haute-
couture lijkt eerder het
sprookje dat het leven één
groot feest is, levend te willen
houden. Of, zoals Pierre Car-
din het voor zijn show zei: "Ik
denk aan al die mensen, die in
onze bedrijfstak werken. Ik
bied liever de vrolijkheid en
fantasie, waarin Parijs zo goed
is, dan dat ik een tweede oor
log begin; een oorlog van
werkloosheid".
Prijs
Misschien was dat ook de ach
terliggende gedachte toen di
verse couturiers besloten de
prijzen van hun ontwerpen
voor het komende seizoen wat
aan de lage kant te houden.
Zelfs de meest onbezorgd le
vende miljardairsvrouw geeft
kennelijk in oorlogstijd voor
een cocktailjaponnetje geen
50.000 gulden uit en waagt
die
die
be
drijfstak werken. Ik bied lie
ver de vrolijkheid en fantasie,
waarin Parijs zo goed is, dan
dat ik een tweede oorlog be
gin; een oorlog van werkloos
heid". (foto EPA)
zich niet in een erg uitbundige
creatie op een feest.
Hoe hoog de prijs is die de
Parijse haute-couture voor de
Golfoorlog moet betalen, zal
pas over een paar weken, als
de bestellingen de deur uit
gaan, duidelijk worden. Dat
een prijs moet worden be
taald, staat nu al wel vast. En
dat het couturewereldje,
waarin het de laatste tijd toch
al geruchten regent over mo
gelijke sluitingen en ontsla
gen, zich die amper kan ver
oorloven, is ook duidelijk.
Eén enkele order betekent
dan al heel wat. Dat bewees
Louis Feraud, toen hij, on
danks alle neerslachtigheid,
stralend liet weten uit Saudi-
Arabië een bestelling te heb
ben ontvangen voor een
bruidsjapon.
Broek-
pak van
gabardine
met zijden
manchet
ten en een
grote strik
uit de col
lectie van
Christian
Dior.
(foto EPA)
Straf
Vochtig, windstil en een beetje
mistig was het die dag dat ik
naar het kasteel toe klom.
Meer ruïne dan kasteel was het
eigenlijk, boven op een hoge
heuvel in de Ardennen, begroeid met prikkelige dichte struiken.
Het pad kronkelde daar smal tussen door en de stenen treden die uit
eindelijk naar het uitgestrekte voorplein leidden, wiebelden gevaarlijk
onder mijn voetstappen.
Met het gidsje in de hand probeerde ik me voor te stellen hoe het er
uit gezien zou hebben eeuwen geleden. Hoe het dagelijks leven hier
was geweest in die lang voorbije tijd.
Vooral dat gat intrigeerde me. Dat gat in het grote voorplein; een vlak
te bestraat met een soort klinkertjes gelegd in geometrische figuren
en waar volgens het gidsje vaak feestelijke maaltijden werden ge
houden, omlijst door muziek en zang. En in de hoek van dat plein was
dat gat. Een meter zowat in doorsnede en zo'n twee meter diep en
daarin werd zo nu en dan een ter dood, veroordeelde geworpen. Om
er te verhongeren.
Een lijdensweg die waarschijnlijk wel enige tijd gevergd zal hebben
en waarbij het slachtoffer vooral de eerste dagen wel luid van zijn on
genoegen blijk zal hebben gegeven. En al die tijd ging het leven op
het plein gewoon door. Liepen bedienden met hoog opgetaste scha
len af en aan, langs die veroordeelde die vaak voor niet meer dan
diefstal van geld of goederen aan 't verhongeren en verdorsten was.
Ik probeerde het me voor te stellen.
Zijn gekerm moet al die dagen een soort achtergrond geluid geweest
zijn dat niemapd meer echt hoorde, 't Viel niet meer op. net zo min als
het gekreun van die slaaf aan het gloeiend fornuis. Dat plaatje zag ik
in een boek over de slavernij; voor straf werd een slaaf vastgeklon
ken aan het fornuis dat dag en nacht brandde, met een ketting die te
kort was om van de barre hitte weg te kunnen, maar lang genoeg om
de uiteindelijke dood nog zo'n dag of zes uit te stellen. En ook daar
werd al die tijd gewoon op dat fornuis gekookt en gebraden en liepen
de bedienden af en aan. Langs dat schroeiende, vlees, langs dat ge
kerm dat ze waarschijnlijk ook niet meer hoorden.
Op het stille voorplein, het gidsje in de hand probeerde ik het me alle
maal voor te stellen. En vroeg me af wanneer we begonnen waren
dat niet meer te accepteren. Er niet lekker meer bij aten. De martel
werktuigen naar het museum verbanden. Een beetje menselijker
werden.
Maar hoe het echt geklonken zal hebben, dat gekerm, dat kon ik me
nog steeds niet voorstellen. De wind was intussen opgestoken en
zuchtte somber tussen de vervallen muren; ik haastte me terug, het
kronkelende pad weer af.
Blij dat ik in het nu leefde.
INA DE RUYTER
Vinyl, linoleum, parket (hout
of laminaat), plavuizen en te
gels kunnen gemakkelijk met
een vochtige dweil stofvrij ge
maakt worden en worden
daarom vaak gekozen door
mensen die gevoelig zijn voor
huisstof.
Linoleum
Dëtijd is al lang voorbij dat li
noleum en vinyl als kil en
koud beschouwd werden. De
moderne verschijningsvor
men van dit sport harde en
gladde vloerbedekking heb-
Een bezoekje aan de Huis
houdbeurs in de RAI moet
dit jaar een aangename
stadswandeling worden. In
het gebouw worden boule
vards en terrasjes aange
legd met daarop uitkomen
de winkelstraten. Hart van
de tentoonstelling is de
Huis Interieur-presenta
tie. Er is aandacht voor o.m
sfeerverwarming, wonen
met de natuur, kachels,
tuinmeubelen en -accessoi
res en design-meubels. De
beurs loopt van 4 t/m 14
april, de daar altijd aange
koppelde beurs 'Negen
Maanden van 10 t/m 14
april.
Een kobaltblauwe schommelstoel met droogbloemen
t zijden japon met gro-
vitte ballen uit de collectie
i Guy Laroche. (foto epa»
EINDREDACTIE
HENK HOUTMAN EN
HENRIETTE vd HOEVEN
Een aparte
noot in de in
richting is
deze rond ta
fel met een
trapezium
vormig in
klapbaar
deel. De tafel
kan met het
rechte eind te
gen de wand
worden ge
plaatst
(Inlichtin
gen: AVA Meu
belfabriek,
Bergambacht.
01825 - 1744.)
Iedereen die meedoet aan de huidige, hui
selijke 'bloemetjes'-stijl - cocooning - en
graag de trends op de voet volgt, opgelet:
de 'Shaker-stijl' komt er aan.
Deze stijl is gebaseerd op het leven van
de Shakers, een godsdienstige sekte die
zich ongeveer 200 jaar geleden in de Ver
enigde Staten vestigde en daar een heel
sober leven leidde. Het zijn de meubelen
en gebruiksvoorwerpen van deze mensen
die nu de aandacht trekken. Ze zijn een
voudig en zuiver van lijn en gemaakt van
eerlijke materialen. Denk bijvoorbeeld
aan een degelijke houten schommelstoel.
Dit voorzien medewerkers van drie ver
schillende bedrijven, te weten G. Daamen
(manager van Trendhopper), J. van Bem-
mel (inkoopster bij Dille Kamille) en M.
Hendricks (woordvoerster van de Bijen
korf).
"We zitten nu nog midden in het 'co-
cooning'-tijdperk. Het huiselijke, roman
tische en gezellige interieur waarin war
me kleuren en bloemen een grote rol spe
len. Een sprekend voorbeeld van een pro-
dukt dat geheel aansluit bij deze stijl is de
Grand Foulard, een kleed in warme kleu
ren dat je over je meubelen kunt drape
ren", zegt Hendricks.
'Cocooning' heeft volgens Daamen het
hoogtepunt nog niet bereikt: "Dat komt
dit jaar of begin volgend jaar". Maar dit
neemt niet weg dat Daamen nu al een re
actie op deze bijna overdaad aan huise
lijkheid ziet aankomen: produkten van
chroom, glas en roestvrij staal.
Maar voorlopig blijft het cocoonen en
Shaken. Stijlen die elkaar niet echt bijten,
meent Hendricks: "Een belangrijke over
eenkomst is de kwaliteit. De afgelopen ja
ren is kwaliteit een steeds grotere rol gaan
spelen, en dat zie je ook in de Shaker-stijl
terug. De artikelen die onder deze stijl
vallen zijn gedegen en sober, maar toch
mooi van vorm", aldus Hendricks.
De opkomende Shaker-stijl is Dille
Kamille, een bedrijf met zeven filialen in
Nederland en één in België op het lijf ge
schreven. Dille Kamille is in tegen
stelling tot Trendhopper (met zesendertig
vestigingen in Nederland en twee in Bel
gië) en de Bijenkorf (met zes Nederlandse
warenhuizen) niet op zoek naar trends
of bestsellers. "Wij werken vanuit een
idee dat al voor 1973, toen de eerste win
kel werd geopend, is onstaan", vertelt
Van Bemmel. "We verkopen produkten
van oorspronkelijke materialen. Dit kun
nen gebruiksvoorwerpen zijn, zoals por
selein, glas, keukengerei of tuingereed
schap, maar ook woon-accessoires en
speelgoed. In principe verkopen we geen
kunststof en mijden we nutteloze decora
ties of zogenaamd grappige dingen".
"De oprichter van Dille Kamille wil
de in plaats van wegwerpartikelen dege
lijke produkten verkopen, die niet na een
jaar bij de vuilnis terechtkomen. In de ja
ren zeventig sprak dit enorm aan. En hij
had een vooruitziende blik. - De maat
schappelijke ontwikkelingen werken in
ons voordeel, want ook nu is er weer een
grote groep mensen geïnteresseerd in on
ze produkten. Het verschil met de jaren
zeventig is dat de artikelen nu gewild zul
len blyven", vervolgt Van Bemmel.
De drie bedrijven doen de meeste idee
ën voor de vernieuwing en uitbreiding
van het assortiment op tijdens bezoeken
aan internationale beurzen, en dan met
name de Europese. "Maar beurzen zijn
niet heilig", vindt Daamen. "Ik probeer,
als ik bijvoorbeeld naar een beürs in Pa
rijs moet, er altijd een paar dagen aan vast
te plakken om de straat op te gaan. Daar
doe ik veel inspiratie op".
De Bijenkorf en Trendhopper werken
vaak één tot anderhalf jaar vooruit. Het is
dus heel goed mogelijk dat inkopers de
plank af en toe misslaan. Zo heeft de Bij
enkorf zich twee jaar geleden volledig ge
stort op oranje. De oranjeachtige aarde-
kleuren deden en doen het wel aardig,
maar weinig mensen geven zich volledig
over aan deze kleur.
Kleuren zijn tijdgebonden en spelen
een overheersende rol in trends. Trend
hopper speelt volop in op kleur. De naam
van de keten zegt eigenlijk al voldoende.
"Wij zijn continu op zoek naar trends.
Maar dan wel betaalbare trends. Wij zitten
in de sector meeneem-meubelen. Het valt
ons op dat mensen hun meubelen en
woonaccessoires steeds vaker als kleding
kopen. Niet meer alles in één keer, maar
af en toe een beetje", vertelt Daamen.
"Ik denk, weet eigenlijk, dat in 1991
blauw weer terugkomt in het interieur.
En dan met name kobaltblauw. Daar
naast blijven de aardekleuren in, maar dit
zijn kleuren die alleen door een bepaalde
groep worden opgepikt", aldus Daamen.
De kleuren rood en geel in de woonka
mer zijn op het ogenblik geheel uit. In de
keuken en badkamer kunnen deze kleu
ren nog wel, maar daar is ook alles mee
gezegd, vindt Daamen. Hij onthult dat het
van te voren al vaststaat dat kleuren als
rood en geel nooit lang echt 'in' zijn.
"Deze kleuren zijn te dominant, te over
heersend en daar raken mensen snel op
uitgekeken".
Het is de vraag of kobaltblauw ook niet
te dominant is...
ben een uitgesproken interi
eurkarakter: modieus, smaak
vol, in een keur van kleuren
en dessins.
Naar linoleum is de laatste
tijd weer meer vraag omdat
het een natuurprodukt is, dat
in fraaie dessins en sprekende
kleuren te koop is. Zo zijn bij
voorbeeld tegelmotieven en
houtdessins er ook in kleuren
die er van nature eigenlijk niet
bij passen, zoals pastels.
Vinyl
Ook voor vinyls geldt dat
kleuren en dessins steeds be
ter worden afgestemd op die
van gordijnen, vloerbedek
king en meubelstoffering.
Veel vraag blijft er bestaan
naar zowel beige als grijs.
Daarnaast komen groen en
blauw op, beide met een grijze
ondertoon, de paarsachtige
tint mauve en steenrood (bri-
que).
Het dessin van vinyl vloer
bedekking wordt afgewerkt
met een transparante slijtlaag.
De dikte van die slijtlaag is be
palend voor voor de kwaliteit
van de vloerbedekking. Het
gaat hier om tienden van
millimeters en dat kun je als
koper moeilijk controleren.
Het is een kwestie van afgaan
op de kennis van de woning
inrichter, die dat wèl weet.
Vinyl kost tussen de tachtig
en tweehonderd gulden per
strekkende meter, bij een
breedte van vier meter. Deze
vloerbedekking was vroeger
uitsluitend te koop op een
breedte cab 2 meter. Een aan
tal dessins is er nu ook op een
breedte van drie of vier meter.
Isolatie
We kiezen geschuimd vinyl
niet alleen omdat het voorde
lig is - zeker in vergelijking tot
de prijs van de materialen
waarvan het dessin is nage
bootst - maar ook omdat het
gemakkelijk te onderhouden
is, vaak los te leggen (wat je
zelf kunt doen) en omdat het
zowel kou als warmte goed
isoleert. Een fijne vloer voor
de keuken (niet koud aan de
voeten en meestal overleeft
een stukje serviesgoed een
val), maar ook voor de slaap
kamer, kinderkamer, gang en
het woonvertrek.
