Russische avontuur van Art Unlimited
Gebruiksgoederen onder de hamer
1
Keuken kiezen waar
je greep op hebt
Wereldwoondag is trip
naar Keulen wel waard
Chinezen proberen 'nieuwe' kennismakingsrituelen uit
Corian: moderne kunststof voor werkbladen
MAANDAG 7 JANUARI 1991
Wervelend water Groetjes uit Leningrad
Wat is nu precies, een whirl
pool? Het principe berust op
het rondpompen van het bad
water om het lichaam te mas
seren. Bovendien wordt hier
bij via inlaten in de zijwanden
van het bad lucht meegetrok
ken, die in het water belletjes
vormt. Dat veroorzaakt een
aangenaam prikkelend gevoel
op de huid.
Sphinx levert alle baden op
verzoek met een Hoesch
whirlpoolsysteem. De spuit-
richting en de kracht van het
water (met lucht) is instelbaar.
De bedieningknoppen zijn op
de badrand aangebracht zo
dat je er tijdens de water-
/luchtmassage nog aan kunt
'sleutelen'.
Heeft u liever een afstands
bediening Ook dat kan. De
bediening is beveiligd zodat
het systeem niet ingeschakeld
kan worden als er nog maar
een bodempje water in het
bad zit.
Water/luchtmassage in bad
kan ook via een luchtinjectie-
systeem. Door een compres
sor wordt voorverwarmde
lucht via een groot aantal
gaatjes in de badbodem in het
water gespoten. De inlaatope-
ningen zijn zo gemaakt dat er
geen water vanuit het bad in
de leidingen kan lopen.
De Russen die het weten kun
nen, hebben hem lange rijen
op de Nevski Prospekt voor
speld. Met de nieuwe ansicht
kaartenwinkel van de Am
sterdamse uitgeverij Art Unli
mited moet voor de bevolking
van Leningrad een wereld
open gaan. "Je biedt ze een
lichtpuntje", denkt AU-goe-
roe Jos Smit. Eén ansicht
kaart voor een roebel. Maar
een roebel blijft natuurlijk
een roebel. "Ik heb nog nooit
zoveel lol gehad om het ver
lies van zoveel geld".
Desalniettemin is Smit
kort voor zijn vierde trip naar
de USSR, de wanhoop na
bij. Zijn missie lijkt tot een
weekje nietsnutten gedoemd
wanneer te elfder ure de vrees
rijst dat de hele winkelinrich
ting niet in Leningrad, maar
de Skandinavische vrijhaven
Viborg is aangekomen. Foutje
van de transporteur.
"Ansichtkaarten, verkoop
molens, winkelinrichting, al
les heb ik opgestuurd", mokt
hij. "Drie pallets vol. Zelfs
verf en lichtspotjes zitten er
bij. En dat staat daar nu moge
lijk ergens nutteloos te wach
ten! Ik kan wel janken. Het is
te bidden dat alles nog op zijn
tijd op zijn pootjes terecht
komt, anders kan ik écht de
hele week snookeren".
De eerlijkheid gebiedt hem
te zeggen dat hij voor niets en
niemendal wordt onderge
bracht in een luxueuze villa
van de communistische partij
(inderdaad, mét snookertafel),
die onder invloed van het
veranderende denken in de
Sovjet-Unie in toenemende
mate in onbruik is geraakt.
Toch krijgen (buitenlandse)
logés er nog steeds spontaan
een gewapende KGB-agent
bij geleverd, heeft Smit bij
zijn eerdere visites dit jaar
mogen constateren. Aan
égards geen gebrek.
"Ze halen me binnen als een
rijk man: een gek die in roe
bels geïnteresseerd is! Ach,
voor de geschiedenisboekjes
is het aardig, maar de Russen
zelf willen gewoon alles in
harde valuta hebben. Niks
geen roebels. Niemand kan
mij ook vertellen wat een roe
bel waard is. Ik heb het een
Amro-man in Moskou ge
vraagd, maar die moest me
het antwoord ook schuldig
blijven. 'Misschien is Mono-
poly-geld nog wel meer
waard', zei hij."
Vanwaar dan toch dit onge
wisse avontuur? Alsof een ge
respecteerd uitgever, die nu
reeds ettelijke miljoenen an
sichtkaarten op jaarbasis slijt
en zijn nering afzet naar 35
verschillende landen, met
smart op een verkooppunt
van vijftien vierkante meter in
het verre Leningrad zit te
wachten.
"Ik ben natuurlijk geen fi
lantroop".
Prestige, dan?
"Als je het zo wilt noemen,
mij best. Ik hoop uiteraard op
een spin-off. Het Hermitage
kunstmuseum ligt om de
hoek, dat is het grootste muse
um in de Sovjet-Unie. Stel dat
je daar voet aan de grond weet
te krijgen, wie weet hoe het
balletje dan nog kan rollen...
Als die Russen straks nog
nooit van Art Unlimited heb
ben gehoord, ligt het in ieder
geval niet aan mij".
Art Unlimited: ansichten,
affiches, kunstreprodukties.
Negen jaar geleden beschei
den begonnen op de hoofdste
delijke Prinsengracht, nu een
uitdijend imperium aan de
Overtoom, met eigen winkels
aan de Amsterdamse Keizers
gracht, en in New York. Daar
ligt ook de oorsprong van
Smit's Russische escapade.
De vrouwelijke manager, die
de scepter zwaait over het fili
aal in de Big Apple, is van
Russische komaf.
"Ik ga ervan uit dat ik bij die
Russen een culturele honger
stil", verklaart de uitgever.
"Hebben ze daar ooit van
Keith Haring gehoord, denk
je? Nou dan. Die breng je nu
via een ansichtkaart binnen
hun bereik. En reken maar dat
ze geïnteresseerd- zijn... Je
mocht willen dat in Neder
land dezelfde culturele hon
ger heerste! De Russen zijn in
dat opzicht ook beslist een
dankbaarder publiek dan de
Amerikanen. De Amerikanen
willen alles voorgekauwd
krijgen. Liefst zagen ze nog
dat jij een hamburger voor ze
bestelt".
Nee, dan de Russen. Alsof
het voor die mensen geen be
vrijdende kick moet zijn om a
Jos Smit:"Ik ga
dat ik bij de Russen een cultu
rele honger stil". (foto gpd)
raison van één roebel te mo
gen kiezen uit zevenhonderd
verschillende kaarten (en ver
volgens normaal af te kunnen
rekenen). En dan doet een
Westerse ansicht op de zwarte
markt tot dusver al snel twee
roebels! Zelfs de sjacheraars
zullen zich dus straks voor
hun negotie in de rij aanslui
ten, is de verwachting.
Zien die mensen ook eens
een kassa".
Bijzondere veilingen:
In Frankrijk woedt de
Tintin-rage. De tekenaar
van de
Kuifjestripboeken,
Hergé, is zelfs benoemd
tot de 'Van Gogh van het
stripverhaal'. Onlangs
gingen in Parijs
stripboeken, stickers en
affiches van de held
Kuifje (Tintin in het
Frans) tijdens een
openbare verkoop weg
voor astronomische
bedragen. De originele
pentekening voor het
omslag van de Franse
uitgave van 'De sigaren
van de farao' uit 1934
bracht maar liefst ruim
een miljoen op. Gooi dus
nooit zomaar een
stripboek weg. Maar ook
speelgoed of vulpennen
vallen tegenwoordig in
de prijzen.
De grootste meubelbeurs ter
wereld wordt elk jaar in janu
ari in Keulen gehouden. Het is
een vakbeurs die wordt beslo
ten met een dag voor de con
sument. Zondag 27 januari
1991 is iedereen welkom op de
'Wereldwoondag' in Keulen.
Daar vindt u meer dan 1500
stands met meubelen uit 30
landen, waarbij ons land ook
is vertegenwoordigd.
Aanbouwmeubelen, stijl
meubelen, woon- en slaap
kamerinrichtingen, mee-
neemmeubelen, tafels en
stoelen in alle soorten en ma
ten, fauteuils en bankstellen,
en 'designmeubelen'.
Computerroute
Laatst genoemde categorie
mag zich in het grootste deel
van Europa in een toenemen
de belangstelling verheugen.
Er is op de beurs een speciaal
Avantgarde Design Centrum
ingericht dat maar liefst drie
hallen met designmeubelen
omvat. Niet alleen de Italia
nen zijn daardoor bekend ge
worden, ook Nederlandse
ontwerpers genieten tegen
woordig een grote faam in Eu
ropa.
Design staat voor: strakke
lijnen, simpele modellen zon
der tierelantijnen, maar meu
bels die met zó veel creativi
teit ontworpen zijn dat ze veel
sfeer uitstralen en niet alleen
een beeld van nuchtere func
tionaliteit bieden.
De Keulse meubelbeurs
strekt zich uit over 14 hallen,
sémen de gigantische opper
vlakte van 250.000 vierkante
meter beslaand. Aan een dag
kom je dus beslist te kort als je
alles wilt zien. Maar in Keulen
beschikken ze gelukkig over
een computersysteem dat
voor elke individuele bezoe
ker een route langs bepaalde
stands kan uitstippelen. Je
hoeft alleen maar te zeggen
waarnaar je belangstelling
uitgaat en binnen enkele se
conden rolt de wandelroute
uit de printer.
Lichte houtsoorten
De liefhebber van hout vindt
de belangrijkste trends in
lichte houtsoorten - beuken,
essen, kersen, noten, en
naaldhoutsoorten als grenen
en vuren -. De vraag naar ge
lakte oppervlakken van kast
deuren (zowel bij woonmeu-
bels als keukens) neemt hand
over hand toe, waarbij zwart
en wit favoriete tinten zijn.
Dat geldt vooral voor keu
kens.
Bij beklede meubelen is
leer nog steeds erg in trek. Le
deren bekledingen zijn vaak
in de prachtigste kleuren uit
gevoerd, van tere pastels tot
sterk verzadigde tinten. Bij
stoffen is een voorkeur voor
steeds grotere dessins merk
baar, vaak fantasiepatronen
die afgeleid zijn van bloem
motieven. Geometrische des
sins zijn kennelijk over hun
hoogtepunt heen. Vaak zie je
ook dat bij banken en fau
teuils unistoffen en gedessi
neerde types gecombineerd
worden. Wat de vormgeving
betreft kan dp bezoeker opval
lend veel a-symmetrische mo
dellen tegenkomen.
Wie op zondag 27 januari de
Wereldwoondag wil bezoeken,
kan bij de Nederlands-Duitse
Kamer van Koophandel in Den
Haag (tel. 070 - 3614251) kaarten
bestellen voor 12 gulden per per
soon. De beurs is geopend van 9
door Margreet
Fogteloo
Eigenlijk gebeurt het allemaal
in South Kensington, Enge
land, maar sinds een paar jaar
doet Amsterdam ook mee aan
het min of meer nieuwe feno
meen 'bijzondere veilingen'.
Christie's, een van de bekend
ste en grootste veilinghuizen
•ter wereld, krijgt niet alleen
Van Goghs voor enkele mil
joenen onder de hamer, maar
ook de meest bizarre objec
ten. Objecten die tot voor en
kele tientallen jaren geleden
nog als gebruiksgoederen
voor normale prijzen in de
winkel lagen en door verwoed
verzamelen uniek zijn gewor
den.
Maar ook objecten die bij
zonder zijn vanwege de oor
spronkelijke eigenaar. Een
psychedelisch overhemd van
John Lennon dat hij tijdens
de 'The Magical Mystery
Tour' droeg, de portemonnee
van James Dean, de gitaar van
Brian Jones, de hoed van
Prince uit de film 'Purple
Rain', een tijgerbonten tasje
van Marilyn Monroe, het is zo
gek niet te verzinnen of attri
buten uit de pop- en filmwe
reld gaan voor exorbitante
prijzen weg naar een nieuwe
gelukkige eigenaar.
Laatst nog werd er bij
Christie's in Engeland een
nummerbord met de initialen
ELV-IS geveild voor maar
liefst 66.000 pond. En dan te
bedenken dat de koper niet
eens in het bezit was van een
rijbewijs.
Leuk
In Amsterdam is de afdeling
toegepaste 20ste eeuwse
kunst verantwoordelijk voor
dit type veilingen. Mary Ann
Guépin, hoofd van deze afde
ling, hierover: "In 1988 had
den we in navolging van
Christie's South Kensington
onze eerste 'rare' veiling: ro
bots en mechanisch speel
goed uit de jaren vijftig en zes
tig prijzen tussen de 300 en
3000 gulden in combinatie
met juke-boxen en industrieel
design uit de jaren dertig. De
robots liepen vooral heel erg
goed, zodat het een follow-up
kreeg in 1989 en dit jaar.
Het leuke van zo'n veiling is
dat er een totaal ander publiek
op afkomt dan wij gewend
zijn. Tijdens de vijf kijkdagen
vóór de veiling was het een ge
zellige drukte van gezinnen
en clubjes jongens en natuur
lijk de echte robotfreaks, die
de uiteindelijke kopers zijn.
Robots zijn op de een of an
dere manier waanzinnig 'in'
en de verzamelaars van deze
mechanische science fiction
wezens vormen een apart
kliekje. Die komen elkaar op
iedere veiling tegen. Het grap
pige is dat robots het ook heel
erg goed doen bij Japanners,
die reizen naar Europa om de
vefzameldrift te bevredigen.
Een verklaring voor deze typi
sche rage heb ik niet. Je kan
ook niet zeggen dat een be
paald type deze verzameltik
heeft. Ja, gewone mensen, wel
vooral
Minder
De juke-boxen tussen de
4000 en 14000 gulden liepen
veel minder goed. Daar kwam
trouwens wel een bepaald
slag op af: de yuppies. Past
goed in het postmoderne inte
rieur, waar jaren vijftig design
een belangrijk deel van uit
maakt. Een absolute 'must'
onder de trendy dertigers zijn
oude vulpennen van bijvoor
beeld bakeliet. Superstatus
symbool is een vooroorlogse
Parker Duofold, die gaat nis-
EINDREDACTIE
HENK HOUTMAN EN
HENRIÉTTE v.d. HOEVEN
Feng Xiaolin voelt zich duide
lijk niet op haar gemak tijdens
de voorbereidingen voor haar
optreden in de nieuwste, po
pulairste televisieshow van
Peking.
"Dit is vreselijk", klaagt zij
terwijl zij volgens instructie
over een mini-bruggetje op de
camera afloopt. "Ik draag
nooit zulke kleuren". Ze pro
beert een felroze sweater on
der een blauwe oveijas te ver
bergen. Ondanks haar onbe
hagen herhaalt de 37-jarige
gescheiden vrouw het shotje
enkele malen, overeind ge
houden door de gedachte aan
de beloning die het optreden
voor haar in petto kan heb
ben: een echtgenoot.
De video-opname werd ge
maakt voor vertoning in het
huwelijksprogramma "Van
avond Ontmoeten we El
kaar", waar elke week korte
filmpjes worden getoond van
vier of vijf alleenstaande man
nen en vrouwen en de kijkers
worden opgeroepen het sta
tion te bellen om afspraakjes
te maken.
"Vanavond Ontmoeten wij
Elkaar", een initiatief van de
gemeenteraad van Peking
mag modern-westers aan
doen, maar het grijpt sterk te
rug op de vroegere gewoonte
om huwelijken door koppe
laars te laten arrangeren. Het
verschil is dat in dit geval de
partners zelf bepalen of zij
met iemand in zee willen
gaan.
De communisten, die in
1949 aan de macht kwamen,
hebben de traditie om huwe
lijken te arrangeren de kop in
gedrukt, maar alleenstaanden
in China hebben weinig gele
genheid om met potentiele
huwelijkskandidaten in con
tact te komen. Uitgaan met
verschillende mensen en
vluchtige contacten worden
nog altijd sterk afgekeurd.
De afgelopen jaren zijn er
allerlei huwelijksbureaus op
gericht waar alleenstaanden
hun eigen gegevens en wen
sen met betrekking tot een
eventuele partner laten regis
teren en vervolgens op een re
actie wachten. "Vanavond
Ontmoeten wij Elkaar" heeft
meer glamour. Het program
ma wordt sinds de zomer elke
vrijdagavond uitgezonden.
Kandidaten worden gefilmd
op hun werk en in hun vrije
tijd, al naar zij verkiezen.
Feng, een medisch analiste,
liet zich in uniform filmen in
het universiteitslaboratorium
waar zij werkt.
Yang Guang, gastvrouw en
producer van de show, riep
bemoedigingen naar haar
gast. "Je ziet er prachtig uit",
riep zij. "We gaan een postzak
vol brieven voor jou bij elkaar
krijgen".
Yang vertelt dat de wacht
lijst voor een optreden in de
show voor twee maanden vol
is en dat de meeste gegadig
den net als mevrouw Feng ge
scheiden dertigers en veerti
gers zijn. "Zij zeggen allemaal
dat zij een te beklagen genera
tie zijn" omdat hun jeugd viel
stand te houden. "We voelen
ons nog steeds jong, alsof we
nog heel wat leven voor ons
hebben".
Het programma heeft tot
nog toe geen huwelijken had
opgeleverd, maar wel veel
mensen met elkaar in contact
gebracht. Een 60-jarige we
duwnaar die aan het program
ma had meegewerkt zei meer
dan honderd brieven te heb
ben ontvangen.
Voor mensen die niet voor
de televisie durven op te tre
den organiseert het tv-station
danspartijen.
Co-sponsor van de eerste
dansavond was de firma Pur
peren Huis, organisator van
sjieke huwelijkspartijen.
Tientallen jaren is uiterlijk
tig weg voor 700 gulden".
Als je er nuchter over na
denkt, is het absurd dat mas-
saprodukten, misschien nog
maar net uit het stof van zol
der gehaald, opeens gebom
bardeerd worden tot een soort
waardevolle kunstwerken.
Wie of wat bepaalt dit eigen
lijk? Guépin: "Verzamelen
doen mensen natuurlijk al
eeuwen. Van sigarenbandjes
die natuurlijk niet bij ons
terechtkomen tot schilde
rijen. Maar het gaat nu om
dingen die indertijd bij wijze
van spreken gewoon bij de
winkel op de hoek werden ge
kocht. Veel daarvan is ge
woon weggegooid, doordat
het door gebruik kapot raak
te, versleten was of omdat
mensen het niet meer mooi
vonden. Daarom speelt
schaarste nu wel degelijk een
rol bij het opdrijven van de
prijzen.
In het geval van de pop- en
filmrelikwieën is het natuur
lijk een ander verhaal. Die zijn
vaak stuk voor stuk uniek.
Nostalgie
Het verzamelen van jaren vijf
tig, zestig objecten is een soort
nostalgie. Tijdens de jaren ze
ventig zag je dat ontstaan,
spulletjes uit grootmoeders-
tijd verschenen toen in het in
terieur, maar niemand taalde
nog naar robotjes of juke
boxen. Maar wat ooit modern
was, begint historie te wor
den. Maar ja, rages kun je toch
niet echt verklaren. Het is er
opeens. Als na twee veilingen
blijkt dat het niet loopt hou
den we ermee op. Een goed
voorbeeld daarvan was een
veiling van industriële vorm
geving, koffiepotjes, scheer-
apparaatjes, rekenmachines.
Misschien waren we iets te
vroeg."
Ik was moe en futloos na
een dagje uit. Ik had veel
gelopen en de hakken wa
ren weer niet plat genoeg
geweest. En daarom trak
teerde ik
mezelf bij het kopen van het retourkaartje op de luxe van
een treintaxi. Blij was ik toen ik er in zat. Tien minuten moet
je dan in het voertuig wachten op de eventuele verdere
klanten. Al die tijd stond er een soort intercom aan terwijl de
jeugdige chauffeuse zich buiten rokend vermaakte met de
andere bestuurders.
Zo'n intercom is een apparaat waarvan ik de werking in 't
geheel niet begrijp maar van waaruit stemmen klonken die
de meest onbenullige conversatie voerden die ik ooit heb
gehoord en die mijn diepvermoeide hersens moeite hadden
te verwerken. "Heb jij de auto nodig meid, nee ik neem die
van Alfred, nou dan ben jij eerder thuis, ik heb de honden
losgelaten, o, mooi is dat, dan moet jij de rommel ook maar
opruimen, kom je nog eten, ik maak een kaasschotel maar
ik gebruik geen camembert die plakt zo en brandt aan, nou,
ik weet het nog niet hoor, ik zie wel..." en zo kneuterde het
voort, terwijl ik aan geen van de knopjes durfde draaien om
het geleuter af te zetten.
Nieuwe klanten kwamen niet opdagen, zodat we na tien mi
nuten richting huis konden. De chauffeuse bleef enthou
siast en vol flauwiteiten converseren met de persoon achter
de intercom, in het moderne jofele jargon van de nieuwe
vlotheid. Daartussen door klonk het doorgdringend geluid
van een voetbalverslag of zo iets, en toen ik haar verzocht
dat geluid wat zachter te zetten opende zij het handschoe
nenkastje waarin een draagbare radio stond. Ze draaide het
knopje een milimeter terug, tussen haar voortgaande ge-
klep door.
In de wijk waar ik woon sloeg ze in de wirwar van straten op
een moment links af in plaats van rechts, en waarschuwend
zei ik: "Nee, hier moet u naar rechts". Waarop ze de auto
stilzette en me toevoegde: "Ik dacht toch dat ik hier de
chauffeur was, of heb ik dat soms mis..." en nederig gaf ik
toe dat zij dat was, bevreesd dat ik die ellende nog langer te
moeten aanhoren, en goedgunstig ging ze weer rijden.
Wél de goede kant op gelukig, ofschoon ik haar graag in die
onoverzichtelijke wijk had zien verdwalen, het kostte me
toch niet meer dan de reeds betaalde vijf gulden. Voor wel
bedrag ik toch zeer blij mocht zijn zo maar mee te mogen,
dat wordt je goed duidelijk gemaakt. Ga dus nooit een trein
taxi als u moe of gedeprimeerd bent en het absurde van dit
soort situaties niet meer kunt inzien. En geen zin heeft uw
been stijf te houden en te verlangen dat er wat meer heerst
in het voertuig. Welke kaas ze dan wel gebruikt, in plaats
van de plakkende camembert, dat ben ik niet te weten geko
men. Maar ach, ik mocht toch maar voor die armoedig vijf
guldentjes meerijden.
INA DE RUYTER
In de jaren zestig veranderde
de keuken ingrijpend. Niet al
leen de inrichting van de keu
ken onderging een me
tamorfose, ook het uiterlijk.
Een fraai aansluitende kas-
tenrij met het nieuwste
snufje een doorlopende alu
minium lijst als handgreep
voor de deuren. En die deuren
zelf kregen een kleur.
Tien jaar na zijn entree was
de aluminium lijst helemaal
uit. Te laboratorium-achtig.
De houten keuken maakte
furore. En hout en metaal, dat
paste niet bij elkaar, vond
men toen. Nu zijn er vele voor
beelden van designkeukens
waarbij hout. en metaal heel
fraai met elkaar gecombi
neerd worden.
Met de houten keuken
kwam de schaal- of schelp-
greep in de mode. Vaak van
hetzelfde materiaal als de
houten deur en verzonken
aangebracht. Maar ook de
schaalgreep raakte na een
tijdje weer uit de gratie en
maakte plaats voor de beugel-
greep. Vooral de uiterst dun
ne, verchroomde of in kleur
gelakte beugelgreep vierde
een aantal jaren hoogtij.
De laatste tijd zie je opeens
de greeplijst terug. In alumi
nium, maar daarnaast ook in
hout, gelakt, chroom, roest
vrij staal, zowel horizontaal
als verticaal toegepast. En bij
strak vormgegeven keukens
ontbreekt soms een greep of
lijst helemaal. De fronten zijn
zo gevormd dat ze niet overal
strak tegen de kastromp slui
ten. Je kunt je vingers of een
hele hand erachter krijgen om
de deur te openen.
Een greep is niet meer al
leen voor het openen en slui
ten, maar heeft tevens een
duidelijk esthetische functie.
Als u een keuken gaat ko
pen is het echter wel zaak niet
alleen naar dat uiterlijk ver
toon te kijken maar de kasten
ook eens op hun 'openbaar
heid' te testen. Deurtjes ope
nen, laden dicht doen. Voel
eens hoe het werkt, welke
greep u lekker in de hand ligt
en prettig functioneert. Want
er zijn extra lange beugelgre
pen waar de hele hand achter
past, maar ook kleine uitvoe
ringen die je met een of twee
vingers moet bedienen.
Een greeplijst of greeploos,
werkt het gemakkelijk of
grijp je er steeds naast? Let
daar eens op. Houd er overi
gens rekening mee dat het al
tijd even duurt eer je een nieu
we keuken helemaal in de
greep hebt.
tijdens de Culturele Revolutie vertoon beschouwd als ideo-
i Rartner op basis van diens huwelijksakte en nodigden
politieke overtuiging of bezit
van een pasje om in de stad te
blijven wonen.
Anders dan vroegere gene
raties, zegt Feng, zijn mensen
van haar leeftijd niet bereid
een liefdeloos huwelijk in
paar vrienden en familie
leden uit voor een rustig par
tijtje. Verhoging van de le
vensstandaard heeft de vroe
gere huwelijkspraal, aange
vuld met westerse accenten,
teruggebracht.
Een heel belangrijk onderdeel
van de keuken is het werk
blad. Het moet daarom tegen
een stootje kunnen. Een
nieuw materiaal zowel prak
tisch als mooi, is corian. Een
nadeel ervan is misschien de
prijs. Het is een van de duur
ste materialen die op het
ogenblik voor werkbladen te
koop zijn.
Corian is een kunststof op
basis van acrylaat, waaraan
hoogwaardige mineralen zijn
toegevoegd. Het is een mas
sief materiaal, waarvan kleur
en dessinering door en door
zijn. Verder is het water- en
vuilafstotend en antistatisch.
Je kunt corian probleemloos
met alle mogelijke schoon
maakmiddelen te lijf gaan.
Ongelukjes, zoals een inge
brande sigaret of een storende
kras kunnen met een schuur
middel en schuursponsje uit
de wereld worden geholpen.
Verschillende blad-delen (bij
voorbeeld voor een hoekmo-
del) kunnen zo aan elkaar ge
lijmd worden dat de naad on
zichtbaar is.
Corian kan tegen hoge en la
ge temperaturen, wordt daar
niet warm of koud van. Het
verdraagt een temperatuur
van 260 graden C. als deze hit-
te-aanslag niet langer dan vijf
minuten duurt. Deze kunst
stof is bovendien niet brand
gevaarlijk en, zoals men dat
noemt, zelfdovend.
Meer informatie Vink
Kunststoffen, Didam, tele
foon 08362-98880.
