'Tegen Bolkestein zegje geen Frits'
Slecht weer voor 'Op jacht naar de vos
r-
O
h o
Politiek redacteur NCRV Jan Zindel (62verlaat journalistiek
HISTORISCHE DANS
Morgen kort geding om rechten programma
Rare reis
PAGINA 16
- RTV-SHOW
DONDERDAG 3 JANUARI 1991
Van onze correspondent Renate van Iperen
HILVERSUM Hij versloeg talloze koninklijke bezoe
ken in het buitenland voor de gezamenlijke omroepen.
Was als radio-verslaggever ontelbare malen te gast bij
ministers, staatssecretarissen en andere politici. Stamt
uit de tijd dat ministers nog onvoorwaardelijk plechtig
werden aangesproken met 'Excellentie' en werd ooit
door politici uitgeroepen tot meest beminnelijke ver
slaggever. Politiek redacteur Jan Zindel (G2) verliet on
langs na 42 jaar, waarvan 32 jaar bij de NCRV-radio, de
journalistiek.
- Jij hebt de tijd nog meegemaakt
dat ministers eerbiedig werden
aangesproken met Excellentie.
„O ja, ik heb nog gebibberd
voor het eerste interview met
burgemeester Van Walsum van
Rotterdam, een grote man, die al
tijd zo streng keek. En tegen de
minister zei je inderdaad Excel
lentie. Ik was een van de eersten,
die Smallenbroek 'minister'
noemde. Ik dacht: zo'n man kan
toch niet Excellentie heten, laat
ik maar beginnen met minister".
- Tekende de term Excellentie
ook een grotere afstand tussen
pers en kabinet dan nu?
„Men sprak elkaar toen in het
algemeen veel plechtiger toe,
maar ze waren net zo hard tegen
elkaar als nu. Toch was er meer
afstand. De toon is nu gemoede
lijker. Er is bijna geen politicus
die niet bij zijn voornaam wil
worden aangesproken. Uitzon
dering is iemand als Bolkestein.
Nee, die noem je geen Frits. Dat
is menéér Bolkestein. Mijn band
met Joop den Uyl. Die is heel
langzaam tot stand gekomen,
maar het kwam er wel van. Braks
is Gerrit, Lubbers is Ruud en
Kok is Wim. Je krijgt met veel
van die mensen toch een per
soonlijke band. Je komt er over
de vloer en dat laatje ook niet he
lemaal onberoerd. Je leert de
echtgenotes kennen, de kinde-
- Kritische mensen zeggen: je
moet geen sympathie opvatten
voor politici, want dan kun je ze
niet meer onafhankelijk benade-
„Je kunt daar wel naar streven,
maar het kan helemaal niet in dat
kleine kringetje. Het andere ui
terste is iemand die je goed kent
naar de mond te gaan praten of
schrijven. Dat moetje natuurlijk
nooit doen. Wel probeer ik ie
mand in een vraaggesprek zover
te krijgen dat hij achteraf zegt:
nou, dat was op het randje. Ik
heb meer gezegd dan ik had ge
wild".
- Een foefje?
„Je bereikt het sneller door ie
mand correct te behandelen, uit
te laten spreken dan hem bruusk
in de rede te vallen. Dat noemt
men een 'hard' interview: heftig
en vijandig. Maar het is mijn
overtuiging dat je meer bereikt
door iemand uit te laten praten.
Dat was zeker het geval bij ie
mand als Joop den Uyl. Als je er
bij hem op ging inhakken, dan
stak-ie zijn neus in de lucht en
ging z'n eigen verhaal vertellen.
Lubbers heeft wel eens over mij
gezegd: die man is zo vriendelijk,
voor je het weet zegje 'm tevéél".
Welke minister-president
heeft op jou de meeste indruk ge
maakt?
„Hoewel hij niet mijn politieke
signatuur heeft, vond ik de ma
nier waarop Den Uyl -met name
in de Lockheed-affaire, maar ook
bij de gijzelingen- heeft geope
reerd heel groots. Hij was beze
ten van de democratie, de demo-
Componist Buck - Only You' -
Ram (83) in Las Vegas overleden
LAS VEGAS (UP1) De Amerikaanse componist Buck Ram is gisteren
na een lang ziekbed op 83-jarige leeftijd ineen ziekenhuis in Las Vegas
overleden. Ram was lange tijd de mentor van de succesvolle groep de
Platters' en schreef in de jaren vijftig een aantal hits zoals: 'Only you
'The Great Pretender', 'Magic Touch' en 'Twilight Time'.
Ram begon zijn carrière als arrangeur bij grote bands zoals die van
Count Bassie en Glenn Miller in de jaren dertig en veertig. Het verhaal
gaat dat Ram jazzzangeres Ella Fitzgerald haar eerste baan in de mu
ziek bezorgde.
cratische gedachte. Die was voor
hem heilig, hoor. Dat ging echt
uit boven de partij-politiek. Daar
luisterden we ademloos naar.
En voor de rest hadden ze alle
maal goede en zwakke kanten.
We hebben ontzettend veel ple
zier gehad met Van Agt, maar er
ontstonden ook korzeligheden
tijdens lange formaties. Zei Van
Agt tegen ons 'Ik wil jullie ei
genlijk niet meer zien.' En wij:
'dat is bij ons net zo!' Van Agt,
dat was toch een enige man".
Juliana
Jan Zindel krijgt een zachte
glans in zijn ogen als hij praat
over de vele staatsbezoeken van
de koningin, die hij in de achter
liggende periode heeft verslagen
voor de radio. Absoluut hoogte
punt voor Zindel was het bezoek
van koningin Juliana aan Indo
nesië in 1971.
„De volstrekt aandoenlijke
eerbied voor de persoon van dé
koningin. Daar kwam niet 'n ko
ningin. Nee, daar kwam dé Ko
ningin. Bijna hadden de Neder
landse televisie-kijkers trou
wens de intocht van de koningin
in Bandoeng moeten missen: ze
liep achter op het schema waar
door het te donker zou worden
voor tv-opnamen. Via, via heb
ben we de koningin laten weten -
natuurlijk niet direct aan haar
zelf- dat het echt fout ging lopen.
En dan mbest je met Juliana nog
Jan Zindel: "De manier waarop Den Uyl bij de Lockheed-affaire en
de gijzelingen opereerde was groots". <f®t® gpd>
als het niet anders kan, maken z
oppassen ook. Die riep dan uit:
daar heb ik niets mee te maken,
ik ben hier bezig".
- Ik kan me zo voorstellen datje
in al die jaren toch wel een band
hebt opgebouwd met het Konink
lijk Huis. Of is het zo dat de ko
ningin per definitie iemand op
afstand blijft?
„Deze koningin, en de vorige
ook wel, neemt altijd een mo
ment tijd voor de meereizende
pers. Ze moet ervan op aan kun
nen, dat met name fotografen en
televisiecamera's haar niet al te
veel hinder bezorgen. Koningin
Beatrix heeft nogal veel last van
fel licht, ze kan niet goed tegen
flitslampen. En dat weten de vas
te jongens. Ze proberen dat zo
veel mogelijk te omzeilen. Alleen
daarvan gebruik. En dan mop
pert ze ook niet. Deze koningin
moppert zelden als het gaat om
het plaatje. Dan accepteert ze
heel veel".
„En Juliana? Een fijne vrouw,
dat wel. Maar ze was lastig.
Ronduit lastig, (snel terugkerend
op het onderwerp koningin
Beatrix) De huidige koningin
heeft altijd tijd voor een blik van
herkénning. En dat is leuk. Ze is
zich ervan bewust dat je erbij
bent. Je kunt als journalist ge
woon je werk doen, je hoeft je
niet te generen. De vorige konin
gin zei altijd: aangenaam om
kennis te maken. En dat had ze
dan al tien keer gedaan".
AMERICANA In het Braziliaanse plaatsje Americana werd
gisteren een historisch dansfeest gehouden. Herdacht werd de
eerste golf van immigranten in Brazilië die op gang kwam na de
burgeroorlog van 1866. (foto ap>
HILVERSUM Het Veroni-
ca-programma 'Op jacht naar
de vos' is het jaar 1991 slecht
begonnen. Morgen moet pro
ducent René Stokvis in kort
geding verschijnen omdat
zijn programma teveel zou
lijken op het voormalige Ve-
ronica-programma 'Op jacht
naar de schat'. Bovendien
verdwijnt het programma
enige tijd van het scherm
omdat slechte weersomstan
digheden het onmogelijk
zouden hebben gemaakt het
programma op te nemen.
Stokvis is gedaagd door de
Franse spelletjesbedenker
Jacques Antoine Cie., die
het spel 'Op jacht naar de
schat', dat Veronica enige ja
ren geleden uitzond, bedacht.
Antoine Cie. bezit ook de
wereldwijde rechten op het
programma. Volgens het
Franse bedrijf is 'Op jacht
naar de vos' een kopie van
een bewerking van het oor
spronkelijke programma.
Antoine Cie. ontwikkelde
op basis van het oude 'Op
jacht naar de schat' een
nieuw spel. Chopper Duel,
waarin twee teams het tegen
elkaar opnemen.
Producent René Stokvis,
die enige jaren geleden van
het Franse bedrijf de rechten
verwierf om afleveringen
van 'Op jacht naar de schat'
te produceren, kreeg in 1990
van de Fransen het concept
van Chopper Duel aangebo
den. Stokvis zou echter mee
gedeeld hebben dat hij met
een ander programma bezig
WAntoine Cie. dacht hier
op met andere omroepen
(RTL 4) besprekingen te kun
nen beginnen over zijn nieu
we programma,
kon
zijn idee aan de straatstenen
niet kwijt toen bekend werd
dat Stokvis bezig was met
'een remake' van 'Op jacht
naar de schat'.
Antoine Cie. vindt dat
Stokvis aan de haal is gegaan
met zijn oorspronkelijke
idee. In het kort geding van
vrijdag eisen de Fransen, die
voor de AVRO het program
ma Fort Boyart ontwikkel
den, dat Stokvis stopt met het
programma op straffe van
50.000 gulden per overtre
ding. Bovendien wil het spel-
letjesbedrijf 150.000 gulden
hebben als voorschot op een
schadevergoeding wegens
winstderving.
Stokvis heeft inmiddels, in
overleg met Veronica, beslo
ten de laatste drie afleverin
gen van 'Op jacht naar de vos'
in de ijskast te zetten. Don
derdag 10 januari is voorlopig
de laatste aflevering van het
programma te zien. Reden
voor het uitstel zijn volgens
Veronica de slechte weers
omstandigheden tijdens op-
namedagen. „Er zijn al diver
se draaidagen uitgevallen
door het slechte weer", aldus
de Veronica-woordvoerder.
De in het programma ge
bruikte helikopters kunnen
alleen bij goed weer vliegen.
Door het uitvallen van diver
se draaidagen heeft produ
cent Stokvis inmiddels een
flinke kostenpost te verwer
ken gekregen. Om die reden
is besloten de laatste drie af
leveringen van 'Op jacht naar
de vos' op te nemen in een pe
riode waarbij de kans op
goed weer groter is.
Volgens een woordvoerder
van producent Stokvis heb
ben het kort geding en het
uitstel van de drie afleverin
gen niets met elkaar te ma
ken.
Producent René Stokvis:
programma in de ijskast.
(foto GPD)
Bij het laatste nummer van
Avenue, het blad dat altijd zo
veel reisverhalen tussen zijn
glanspapieren omslag stopt,
krijgt de lezer een gidsje met
"Rare reizen" cadeau. Het gaat
hier zowel om bizarre onderne
mingen, die in elke reisfolder
ontbreken, als om exclusieve
uitstapjes voor mensen die zich
met hun geld geen raad weten.
De laatste groep kan bijvoor
beeld voor f 38.000 een suite hu
ren aan boord van een cruise
schip, dat langs de ijzige kusten
van Antarctica vaart.
Of voor f 5000 per dag een
hengel huren bij een IJslandse
zalmrivier, of voor het luttele
bedrag van f7000 per week met
een viermaster gaan varen
rond de Bovenwindse eilanden,
of zich voor f 16.000 per week in
een landhuis op een verder on
bewoond Schots eiland terug
trekken. Onder de eerste catego
rie vallen een survivaltocht
door het winterse Spitsbergen,
een vlotreis door Zweden, een
reisje met een ijsbreker door de
bevroren Botnische Golf en een
skiloop door de Argentijnse An
des.
Ook kunt u momenteel bij
sommige reisbureaus, die gespe
cialiseerd zijn in sportieve en
ruige doe-vakanties, een bijzon
der arrangement regelen voor
een langlauftocht in het noor
den van Finland. Twee jaar ge
leden probeerde een vriend mij
over te halen hem op deze tocht
te vergezellen. Ik hoefde echt
niet zo fit te zijn als een topat
leet; als ik een paar maanden
drie uur per dag ging wandelen
of fietsen, beschikte ik al over de
vereiste minimale conditie. Dat
ik nooit eerder op de lange lat
ten had gestaan, was evenmin
een probleem: een paar keer oe
fenen op het droge volstond, we
Rf J
j e
Gerrit Jan Zwier
hoefden daar in Finland ten
slotte geen records te breken.
Als ik een poolvest, speciale
langlauf schoenen, thermo-on-
dergoed, een kompas (voor als
ik zou verdwalen), een fluitje
(voor als ik in nood zou raken)
en goede oorwarmers aan zou
schaffen, dan was ik voldoende
toegerust om tien dagen over de
besneeuwde toendra te glijden.
Nu had ik altijd al eens in de
winter naar Lapland gewild,
een gebied waar ik menige zo
mer heb doorgebracht, maar ik
zag toch weinig in een dagen
lang gevecht met de elementen,
al had ik dan een kompas en een
fluitje bij de hand. Ik moest
mijn vriend dus teleurstellen.
Toen hij mij laten het verhaal
deed van zijn belevenissen, was
ik alleen maar blij dat ik pas in
het voorjaar naar het land van
de middernachtzon zou gaan.
Het deelnemersveld had uit
twee heel verschillende groepen
bestaan: uit fanatieke,
triathlon-achtige sporters, die
de grenzen van hun uithou
dingsvermogen eens wilden tes
ten, en uit gewone mensen, die
op een sportieve manier van de
natuur wilden genieten. Vooral
de laatsten kregen het erg moei
lijk. Zij misten de juiste kadans,
ademden al gauw door hun
mond, wat juist helemaal niet
moest, zij likten de vaseline van
hun lippen, waardoor de wind
en de vrieskou alle kans kregen
om daar hun stempel van klo
ven en barsten op te drukken, de
skibril gleed voordurend van
hun zwetende neus, waardoor
de ogen werden blootgesteld
aan het verblindende witte licht
van het sneeuwland, ze trokken
hun poolvest uit en deden hun
wollen Amundsen-muts af,
waardoor het hoofd de rol van
warmtelek ging spelen, een si
tuatie die op roetkoude plaat
sen te allen tijde vermeden moet
worden, en ze bliezen om de ha
verklap op hun fluitje.
De route zelf was in principe
geen probleem, want die werd
aangegeven door het spoor van
een sneeuwscooter, die elke dag
in alle vroegte van de ene hut
naar de andere reed. Maar het
klimaat toonde zich in de don
kere tijd nu eenmaal van zijn
slechtste kant: de harde pool-
winden bliezen dwars door de
skijacks en het thermo-onder-
goed heen; de stuifsneeuw door
weekte de sokken, waardoor de
blaarvorming werd versneld;
de mist wiste het landschap uit,
en de aanhoudende sneeuwval
maakte het spoor van de
sneeuwscooter onzichtbaar. Al
op de tweede dag kwam menige
deelnemer met bloed in zijn
nieuwe schoenen in het bivak
aan. Vanaf de derde dag werd
de sneeuwscooter vooral als be
zemwagen gebruikt.
Het was natuurlijk ook onver
mijdelijk dat de stemming in de
groep al gauw ver beneden nul
daalde. De triathlon-atleten er
gerden zich aan de krukken om
hen heen, terwijl de laatsten
schoon genoeg kregen van het
absurde fitness-g.edoe van de
eersten, die na een skitocht zo
nodig nog eens een flink eind
over de toendra moesten gaan
joggen.
U bent dus gewaarschuwd:
het verschil tussen een rare en
nare reis is slechts een enkele let
ter.
