'Straat als leerschool bestaat niet meer'
PODIUMBLIK
De pr-man van de
mislukkelingen
Emotioneel Russisch koorgeweld
■Mummi.'ümaa
Tekeningen Cons tantin
Guys blijken vervalst
Bob Brookmeyer: plannen voor wereldcentrum jazztalent in R'dam
Forum opent Mozartjaar
MAANDAG 31 DECEMBER 1990
door Saskia Stoelinga
Deze week staat in het teken van
vrouwencabaret, zang en mu
ziek. Twee 'one womanshows in
de Leidse schouwburg. Tineke
Schouten brengt een première en
Jasperina de Jong keert na een
uitverkochte zaal vorig seizoen te
rug. Verder een muzikale theater--
produktie van Astrid Seriese.
Floor van Zutphen en Margrith
Vrenegoor. In de kindervoorstel
lingen draait het allemaal om
clowns.
Tineke Schouten
Tineke Schouten heeft, omdat ze
tien jaar op de Nederlandse podia
stacu, een speciaal programma
geschreven: Tien voor tien. Een
avond vol grappen en grollen met
'oude' typetjes en nieuwe sketches.
Ook worden weer artiesten gepa
rodieerd: Kate Bush, Mieke Tel-
kamp, Annie Schilder, Madonna,
André Hazes en Gert en Hermien.
Tineke zal worden begeleid door
het kwartet van Jean Louis van
Dam, dat twee nieuwe gezichten
telt: Erik Timmermans en Mariët-
te Bonger. De première heeft 2 ja
nuari plaats in de Leidse schouw
burg. Donderdag 3 en vrijdag 4
januari staat Tineke met Tien
voor Tien ook op die Leidse plan
ken.
Jasperina de Jong
Iedereen die vorig seizoen niet in
de gelegenheid was om dit pro
gramma Tour de Chant te zien,
krijgt in 1991 nog een kans. Jaspe-
Tineke Schouten met Tien voor Tien.
rina de Jong is 5 en 6 januari op
nieuw in de Leidse schouwburg.
Zij brengt een gevarieerde voor
stelling. waarin liedjes en poèti-
sche Nederlandse chansons de bo
ventoon voeren, maar ook caba
retnummers niet ontbreken. Een
greep uit de recensies: Jasperina
de Jong is glorieus terug (Haag-
sche Courant); Jasperina op dreej
in Tour de Chant (Telegraaf);
Flonkerende Jasperina de Jong
(NRC Handelsblad). Ivo de Wijs
zorgde voor de teksten en Joop
Stokkermans tekende voor de mu
ziek. Jasperina wordt bijgestaan
door haar vaste orkest onder lei
ding van Dirk Stuer.
Splendid Hotel
'The Good. The Bad and The
Fat' is de titel van de muzikale
theater-produktie van actrice
Margrith Vrenegoor en zangeres
sen Astrid Seriese en Floor van
Zutphen. Zij spelen en zingen dit
stuk dat is gebaseerd op 'Splendid
Hotel' van Marie Redonnet. Zij
brengen een collage van teksten
en liedjes van Tjechov, Lars No-
rèn en Conny Vandenbos.
Het verhaal gaat over drie zus
ters die met veel humor en venijn
de strijd aangaan met elkaar en
een moeras. Nooit eerder heeft ie
mand een hotel aan de rand van
een moeras gebouwd. Het is alle
maal grootmoeders schuld. Hotel
Splendid is het hele jaar geopend
en biedt een uniek uitzicht op het
moeras. De gloriedagen van dit
hotel zijn echter voorbij. Behalve
schaarse gasten heeft het hotel
twee permanente bewoners. Het
zijn de parasiterende zusters van
de nieuwe eigenares: de zieke Ada
en de mislukte actrice Adel. Intus
sen rukt het moeras op. De acte
rende en zingende dames worden
aan de piano begeleid door Henk
van Dijk. Deze voorstelling is
dinsdag 8 januari te zien in de
Leidse schouwburg.
Imperium
Het theater Imperium brengt op 4,
5, en 6 januari het circus de Blau
we Eend. Deze Leidse theater
groep speelt dan haar nieuwe pro
gramma 'De Eed van Hotseflots,
de vertelling van een verlich
ting'. Een spectaculair clowns
drama vol humor en circustech
nieken: een voorstelling voor jong
en oud.
De problemen van Hotseflots be
ginnen pas goed als de koning is
overleden. De trouwe dienaar
aan het hof heeft een eed gezwo
ren: hij zal er voor zorgen dat de
dochter van de koning de nieuwe
koningin wordt. Maar wil zij dal
wel? Snaar, een vreemde snoes
haan die zich uitgeeft voor muzi
kant, en de toverkol Zelda zijn ook
uit op macht. En als de kok dat
zelf al niet doet, kunnen de twee
niet bijster slimme knechten nog
roet in het eten gooien.
Op zondag is er een speciale
middagvoorstelling die om 15.00
uur begint. De kinderen kunnen
zich vanaf 14.30 uur laten schmin
ken. zodat er niet alleen op het to
neel clowns te zien zijn. De andere
twee dagen begint de voorstelling
om 20.30 uur.
Muzenhof
De kindervoorstelling 'Onderste
boven' staat zaterdag 5 januari
(aanvang 14.30 uur) in de Muzen-
hof. Een clowneske voorstelling
voor iedereen vanaf 4 jaar. 'On
dersteboven' laat zien wat er met
clownstechnieken allemaal moge
lijk is. Kevin Brooking werkt met
zeer eenvoudige dingen: een een
defluitje, metalen buizen en bal
lonnen. In zijn handen groeien
deze zaken uit tot een totaal nieu
we wereld.
Jasperina de Jong met Tour de Chant.
VLISSINGEN (GPD) - Enkele te
keningen van Constantin Guys die
deel uitmaakten van de in septem
ber gehouden tentoonstelling in het
Stedelijk Museum van Vlissingen
blijken vervalsingen te zijn. Op de
expositie werden 35 onverdachte
werken uit het Parijse Musee Car-
navalet getoond en daarnaast vijf
uit een particuliere collectie waar
van de echtheid nu in twijfel wordt
getrokken.
Museumdirecteur Wilbert Weber
was indertijd zeer trots deze onbe
kende tekeningen van de beroemde
Franse kunstenaar, die in 1802 te
Vlissingen werd geboren en in 1892
te Parijs overleed, te kunnen pre
senteren. Hij schatte de waarde van
de kunstwerken op vele tienduizen
den guldens per stuk. In een Bege
leidend boekje rekende hij ze 'kwa
litatief tot het beste werk van Guys'.
De opzet van de Guys-tentoonstel-
ling, gehouden in het kader van
Zeeland Cultuurmaand, werd in
dertijd door de kritiek in soms felle
bewoordingen gehekeld.
Hans Warren verbaasde zich on
langs in deze krant over de 'minder
dan matige kwaliteit' van juist de
vijf onbekende tekeningen. Inmid
dels is de in Z"urich (Zwitserland)
gevestigde Bruno Streiff - alge
meen erkend als de grootste kenner
van Guys' kunst tot een conclusie
over deze werken gekomen. "In fei
te zijn alle vijf tekeningen vervalsin
gen", luidt zijn vernietigende oor
deel.
Een van de door de organisatoren
van de Vlissingse tentoonstelling
ontdekte werken, 'Promenade au
bois en hiver', herkent Streiff als
een kopie van een werk dat zich in
Amerikaans bezit bevindt. Bruno
Streiff was betrokken bij vele Guys-
tentoonstellingen, onder meer bij
de grote expositie die in 1954 te
Vlissingen gehouden werd. In 1992
hoopt hij een catalogus van de
authentiek bevonden tekeningen te
publiceren.
Fotograaf Ed van der Elsken (65) overleden
ROTTERDAM (GPD)
"Dit zijn de plannen waar
de hele jazzwereld al jaren
op zit te wachten. Onze
school wordt uniek in de
wereld. We hebben de bes
te docenten en gaan de bes
te omstandigheden creëren
om te leven en te werken.
Rotterdam wordt het we
reldcentrum voor vernieu
wende, geïmproviseerde
muziek. Voor minder doen
we het niet".
I Er zijn er weinig die zulke plannen
kunnen presenteren zonder arro
gant of overdreven zelfverzekerd
over te komen. Bob Brookmeyer
kan het. Glimlachend doet de be
minnelijke Amerikaan er nog een
ischepje bovenop. "Ik zie niet in hoe
het zou kunnen mislukken. Het pro
gramma dat we te bieden hebben is
onweerstaanbaar. Hier komt de he
le wereld op af'.
Euforie bij het Rotterdams Con
servatorium. Directeur John Floore
lanceerde onlangs het plan om in
1992 te starten met een particuliere
(jazzschool, de International Rotter
dam School for New Music. De top
van de internationale jazzwereld
gaat er lesgeven en alleen de aller
beste afgestudeerden van de con
servatoria worden als student toe
gelaten. Als ze 20.000 gulden per
jaar meebrengen tenminste.
Er zal ruimte zijn voor zo'n hon
derd nieuwe studenten per jaar,
Avaarvan hooguit tien percent Ne
derlanders. Initiatiefnemers Floore
en Brookmeyer verwachten vooral
veel belangstelling uit de Verenigde
Staten, Japan, Canada, Scandinavië
■en Duitsland, maar ook India en
.'Spanje hebben interesse getoond.
<Het gros van de studenten zal afhan-
fkelijk zijn van een beurs. Diverse
fondsen deden al toezeggingen en
ook VIP's als Robert Redford, Clint
.Eastwood, Stan Getz en Herb Al-
jpert willen jong talent een beurs
.aanbieden.
Hypermoderne studio's moeten
docenten en studenten in de gele
genheid stellen de vruchten van
'hun werk meteen op CD vast te lee-
Bob Brookmeyer: "Wat koopje voor de zoveelste Charlie Parker-imitatie?"
gen, op het eigen platenlabel van de
school. Daarnaast wil de school in
de stad een paar eigen podia creëren
waar geen enkel experiment onmo
gelijk is. Geen jazzclubs, want bij
dat woord heeft Brookmeyer louter
negatieve associaties. Hij noemt het
liever 'performance-spaces'. De stu
denten hoeven theatrale elementen
niet uit de weg te gaan en zullén ook
in contact treden met schilders en
dichters, acteurs en beeldhouwers.
Bewegingsleer staat eveneens op
het programma.
Gillespie
Te mooi om waar te zijn? "Dat is
precies wat al mijn vrienden ook
zeiden. Maar alle tekenen wijzen er
op dat het gaat lukken," zegt Bob
Brookmeyer, per 1 november artis
tiek directeur van de afdeling lichte
muziek van het conservatorium en
beoogd artistiek directeur van de
nieuwe school. An American in Rot
terdam. Behalve jazz-muzicus en
muziekpedagoog is Brookmeyer
ook dirigent, arrangeur en 'serieus'
componist, wiens eerste opera bin
nenkort in Keulen in première gaat.
Hij speelde in zijn lange loopbaan
samen met grootheden als Woody
Herman, Charles Mingus, Stan
Getz, Gerry Mulligan, Zoot Sims,
Clark Terry, Mel Lewis en Dizzy
Gillespie.
"Toen ik in 1952 naar New York
kwam leerde je de jazz op straat en
in de clubs. Iedereen woonde bij el
kaar in de buurt en je had een per
soonlijke band met de mensen van
wie je wat leerde. Het was een grote
vriendenclub," vertelt Brook
meyer". Maar de straat bestaat niet
meer in New York, en elders even
min. Het is armoe troef in de jazz.
Mensen met talent kunnen nergens
heen. De bestaande opleidingen
zijn absoluut niet gericht op het ont
wikkelen van creativiteit".
Workshops
"Een tijd terug vroeg een uitsteken
de muzikant me welke school ik
hem kon aanraden. Treurig genoeg
was er in de hele VS niets waar ik
hem met goed fatsoen heen kon stu
ren. Veel jonge talenten geven de
moed op na een tijdje en hangen
hun instrument aan de wilgen. Die
categorie willen we in Rotterdam
voor de muziek behouden".
De huidige generatie is weinig in
ventief, vindt de (ventiel)trombone-
virtuoos. "Men herkauwt de traditie
vanaf Armstrong. Wat koop je voor
de zoveelste Charlie Parker-imita
tie? Wij willen meer in vrijheid op
voeden, het eigen initiatief van de
studenten stimuleren. Ze moeten
leren hun eigen muzikale taal te ont
wikkelen. We willen geen jazz-mu-
sici opleiden, maar creatieve arties
ten".
Brookmeyer heeft uitgesproken
opvattingen over muziekonderwijs.
Hij wil radicaal breken met de prak
tijk van 'een uurtje les in de week'.
Het liefst zou hij horloges verbie
den. Veel 'professionele' docenten
zijn schoolmeesters die meer in de
koffiepauze geinteresseerd zijn dan
in de muziek. Ze zijn liever om
kwart voor vijf dan om kwart over
vijf weg, stelt hij gelaten vast. Back
to the original thing, is zijn devies.
In de nieuwe opzet komt er een klei
ne vaste staf, terwijl een groot aan
tal gastleraren de school een paar
keer per jaar aandoet voor een pe
riode van veertien dagen.
"Maar dan zijn ze ook drie dagde
len per etmaal op school te vinden,"
legt Brookmeyer uit. "Workshops
scheppen een milieu waarin men
sen verder komen, waarin leraar en
student de noodzakelijke relatie
kunnen opbouwen. Juist in de ge
ïmproviseerde muziek gaat het er
om intensiteit te bereiken". Een
kleine zestig grootheden uit de jazz
wereld hebben Rotterdam al in hun
tourschema opgenomen, onder wie
Randy Brecker, John Scofield, Ste
ve Coleman, John Abercrombie,
J.J. Johnson, John Hall, Judi Sil
verman, George Russel, Jack de
Johnette en Rob Madna. De studen
ten zullen ook worden aangemoe
digd om indien nodig de 'klassieke'
lessen van het conservatorium te
volgen.
Buitenwereld
Wat Brookmeyer voor ogen staat is
een 'creatieve, dynamische ge
meenschap van docenten en stu
denten'. "Ik wil een plaats creëren
waar mensen zich helemaal veilig
voelen en zichzelf kunnen zijn.
Even geen verantwoordelijkheid te
genover de grote boze buitenwe
reld. Ze moeten weer toe kunnen
geven aan die onbevangen, kinder
lijke gevoeligheid die een voor
waarde is voor alle scheppende
kunst".
Maar ook voor het leven na de
school is er aandacht. Brookmeyer
wil zijn pupillen in ieder geval weer
baar terugsturen naar de boze bui
tenwereld. "Artistiek integer blij
ven en toch je huur kunnen betalen.
Uit ervaring weet ik dat het moeilijk
is. We willen mensen een weg wij
zen in het eeuwige spanningsveld
tussen commercie en kunst. Heel
praktisch ook. Ze zullen hier zeker
niet wereldvreemd vanaf komen".
Het vertrouwen dat zijn 'impossi
ble dream' gerealiseerd zal worden
houdt bij Brookmeyer gelijke tred
met zijn enthousiasme. "Iedereen
die meedoet is delighted. Dit wordt
een geweldige impuls voor het mu
ziekleven in Rotterdam, Nederland,
Europa en de wereld. In die volgor
de".
EDAM (GPD) In zijn boerderij
aan de IJsselmeerdijk in Edam is
vrijdag de cineast en fotograaf Ed
van der Elsken overleden. Hij is 65
jaar geworden. Hij overleed aan de
gevolgen van kanker.
Ed van der Elsken genoot bij een
breed publiek bekendheid. In dui
zenden Nederlandse boekenkasten
staan zijn fotoboeken onder hand
bereik. Maar niet alleen zijn fotogra
fie was opvallend, dat was ook zijn
energieke verschijning: een kleine
man met ruige baard, forse tanden
en grote, rollende ogen. Hij sprak
met een directheid die ook zijn fo
to's kenmerkte.
Van der Elsken bewoog zich als
fotograaf het liefst tussen de onaan
gepasten van de maatschappij: no
zems, hippies, dwarsliggers, crimi
nelen, beatniks, vetkuiven, rokers,
spuiters; Van der Elsken was de
'public-relation-man van de misluk
kelingen'. Hij zocht ze op, benader
de hen met een onweerstaanbare
lach en, indien nodig, met een snel
praatje. Hij sprak jongeren aan in
hun eigen taal, gaf hen het gevoel
één van hen te zijn. De foto die hij al
in zijn hoofd had, was daarna snel
gemaakt. Waar hij ook ging, in Ne
derland of Japan, hij bezag zijn 'ob
jecten' met een mengeling van res
pect en grenzeloze nieuwsgierig
heid.
"Kinderen die zich niet willen
aanpassen, die primitief uiting ge
ven aan hun verzet die boeien
me", zei hij eens in een vraagge
sprek. "In hen herken ik wat ik mijn
hele leven heb volgehouden". Zijn
tochten door Nederland, en vooral
Amsterdam, resulteerden in bij dui
zenden verkochte boeken en boek
jes als 'Eye love you', 'Sweet life' en
'Jong Nederland', waarin de chroni
queur van de zelfkant zich uitleeft.
Wat hij zocht voor zijn foto's wa
ren de emoties van "jonge mensen
die niet met grijze verf overgoten
zijn en in een gabardine regenjas
door het leven willen gaan". Maar
behalve de uitingen van gevoel
hield hij altijd ook de schoonheid
van het beeld in het oog. Zijn studie
als beeldhouwer had daar ongetwij
feld mee te maken. Van der Elsken,
in 1925 in Amsterdam geboren,
brak de opleiding af om zich geheel
aan de fotografie te kunnen wijden.
Vertellen
Hij begon zijn loopbaan als foto
graaf in de Amsterdamse binnen
stad. Maar al snel trok hij naar Pa
rijs, waar hij precies degenen aan
trof tot wie hij zich aangetrokken
voelde. Hij sliep onder de bruggen
van de Seine, naast de haveloze en
dronken clochards. "Als ik de eer
ste keer ontwaak onder de Pont
Neuf, blijkt in mijn rugzak de stok
vis die mijn moeder me de vorige
dag in Amsterdam had meegege
ven, door de ratten te zijn aangevre
ten", schreef hij in zijn in 1981 uitge
komen boek 'Parijs!', samengesteld
op basis van honderden, pas tiental
len jaren later bekeken negatieven.
Het was niet dat boek dat Van der
Elsken in één klap beroemd maak
te. Dat was 'Een liefdesgeschiede
nis in Saint Germain des Prés', een
inmiddels klassiek beeldverhaal uit
1956 over donkere Parijse etablisse
menten, waar de jeugd zich over
geeft aan liefde en dronkenschap.
De meningen erover liepen wijd uit
een. Simon Garmiggelt en Godfried
Bomans waren verrukt. Dominee
Buskes was bitter: "Rotheid zwart
op wit met soms een tekst, die je
ook in een urinoir kunt lezen".
Of hij in Amsterdam was, in Pa
rijs of Japan, waarnaar hij sinds
1959 twaalf grote reizen maakte,
Van der Elsken wist zich overal te
omringen met jongeren, ook in de
laatste jaren van zijn leven. Hij
zocht mensen op, maar de mensen
bleven hem ook opzoeken. In de
laatste maanden van zijn ziekbed
hij stierf in zijn bedstee had hij al
tijd bezoek. Met de kracht die zijn
ziekte hem toestond, sprak hij uren
lang over zijn leven als fotograaf.
Een van de toehoorders was een
biograaf die zijn levensverhaal op
de valreep kon vastleggen. Nu hij te
zwak was om te fotograferen, had
Ed van der Elsken eindelijk tijd om
te vertellen.
Gehoord Groot Russisch Academisch
Staatskoor o.l.v. Stanislav Gusev en Marcel
Verhoeff. Programma: Tsjaikovsky. Liturgie
e.a. Plaats: Catharijne kathedraal in
Utrecht, zo.30 dec. 1990.'
UTRECHT (GPD) - Met een
Oosters-orthodoxe kerk vertoont
de Utrechtse Catharinakathe-
draal weinig overeenkomst. Maar
ook gotische gewelven, met hun
bewezen akoestische eigenschap
pen, bleken een uitstekende en
tourage voor het optreden van het
Groot Russisch Academisch
Staatskoor, de 'Alexander Yurlov
Capella'.
Zaterdag begon dit Moskouse
koor met een uitverkocht concert
in de Abdijkerk Rolduc in Kerk-
rade aan een grote tournee door
ons land. Zijn faam was het en
semble blijkbaar vooruitgesneld,
want ook in de Utrechtse kathe
draal was gisteravond absoluut
geen zitplaats meer te vinden. De
massale opkomst was ongetwij
feld ook te verklaren aan de bij
zondere omstandigheid dat het
koor gisteravond na de pauze
werd geleid door een Nederland
se dirigent. Marcel Verhoeff diri
geerde, als vaste gastdirigent van
het koor. het hoofdwerk van de
avond: de (vermoedelijk) eerste
uitvoering in Nederland van
Tsjaikovsky's Liturgie van St. Jo
hannes Chrysostomos.
In een aantal kortere liturgi
sche werken gaven de tachtig
zangers en zangeressen onder lei
ding van hun chef-dirigent Sta
nislav Gusev, al direct blijk van
hun speciale kwaliteiten. Aan
deze Russische koorcultuur, met
een schat aan hier onbekend ma
teriaal, kunnen Nederlandse ko
ren absoluut een puntje zuigen.
Fantastisch stemmenmateriaal
en ongelooflijk getraind. Al in de
eerste maten van de Cherubijnen
zang van Bortniansky was het
meteen duidelijk: intense klank,
die echter volkomen ontspannen
is. De helderheid en beheersing in
deze 18e eeuwse polyfonie is op
vallend, ondanks het grote aantal
zangers. Rijkdom aan klank- en
dynamische schakeringen bleek
in Rachmaninovs wat bekendere
lofzangen; een sterk homogëen
klankweefsel waarin toch iedere
stem te volgen is. De solo-inbreng
van de tenor Alexai Martinov er
voer ik daarentegen wat gefor
ceerd en iets te kunstmatig wat
betreft het nostalgische lied De
Avondklok waarmee het eerste
gedeelte besloot. Het cultuurver
schil tussen Russische kelen en
Nederlandse oren?
Nu religie weer mag in de Sov
jetunie, blijkt de tijd te zijn aange
komen om Tsjaikovsky's grote li
turgie, naar de Russisch-ortho-
doxe ritus, weer volledig uit te
voeren. Ongetwijfeld het meest
persoonlijke werk van de avond
en daarin sterk romantisch. En,
naar westerse maatstaven, in een
voor religieuze muziek ongewoon
geëmotioneerde stijl. Met een
dramatiek die niet zelden doet
denken aan zijn opera Eugen On-
egin. Heel mooi is het oneindig
gevarieerde vraag en antwoord
spel van de twee solisten en het
koor. Daarbij vervulde de bas Bo
ris Schumilov op imponerende
wijze de rol van priester. Met zijn
grote stemgeluid zong hij zonder
enige moeite de kerk vol.
Jevgeni Prizhilutzky zorgde
met een heldere tenorstem voor
een ongelooflijk mooie diakenrol.
Maar het koor als bindend ele
ment, zorgde voor de meest ex
pressieve gedeelten in deze lange
liturgie. Als er al een verschil te
constateren zou zijn tussen de di
rigenten, waarbij Verhoeff nog
niet kan bogen op een lange erva
ring met dit koor, is het dat onder
zijn leiding de koorklank soms de
ontspanning, de vanzelfspre
kendheid verliest die het bij Gu
sev heeft. De aansluiting daarmee
heeft Verhoeff beslist gevonden.
ROB VAN DER HILST
Overige concerten in januari: 2 (Gro
ningen). 3 (Leeuwarden). 5 (Middel
burg), 6 (Aardenburg), 8 (Goes), 9 (Via-
nen), 10 (Kampen), 11 (Assen), 12
(Apeldoorn), 14 (Deventer), 15 (Zwolle)
en 16 (galaconcert Den Haag).
Ed van der Elsken: het leven van nozems, hippies, beatniks, hoeren en ver
slaafden in beeld gebracht. (foto anpi
Opera Forum opent zaterdagavond
5 januari in de Twentse Schouw
burg het Mozartjaar met een uitvoe
ring van 'Die Zauberflöte' in de re
gie van Vittoria Pavané. De uitvoe
ring betekent voor het gezelschap
de opmaat voor een reeks bijzonde
re concerten en muziektheaterpro-
dukties rond de figuur van de twee
honderd jaar geleden overleden
componist. De basis daarvan wordt
gevormd door de operacyclus die
Forum sinds 1986 heeft opgebouwd
en in 1991 in het geheel te zien is.
Deze cyclus bestaat uit: La Finta
Semplice, Die Entfuhrung aus dem
Serail, Cosi fan tutte, Don Giovanni,
La Clemenza di Tito en Die Zau
berflöte, alle geregisseerd door Vit-
torio Patané. De Zauberflöte is de
laatste opera van Mozart. Hij
schreef het werk op verzoek van de
Weense theaterdirecteur Emanuel
Schikaneder.
De uitvoering van de Zauberflöte
begint om 19.30 uur. De opera wordt
zondag door de KRO op het scherm
gebracht. De overige uitvoeringen
zijn in: Tilburg (7 januari), Roer
mond (9 januari), Den Haag (11 en
13 januari), Leeuwarden (15 janu
ari), Breda (17 januari) en Heerlen
(19 januari).
