9Mensen zien je als kermisattractie9
Angela Visser geeft miss-trofeeën weg
De Jong maakt meeste
kans als NOS-voorzitter
Frank Zappa:Ik wil geen
school naar me vernoemd9
Margreet Blanken dankzij Medisch Centrum West beroemdheid
VRIJDAG 21 DECEMBER 1990
R.T.V.-SHOW -H
PAGINA 25
ROTTERDAM (GPD) - Angela Visser, ex-Miss
Holland en ex-Miss Universe, heeft de jurk die
zij droeg toen zij in het Mexicaanse Cancun in
'89 werd uitgeroepen tot 's werelds mooiste
vrouw, aangeboden aan de organisatie van de
Walk of Fame. Tevens kreeg de stichting Ange
la Visser's Miss Universe sjerp. Beroemdhe
den sieren de Walk of Fame (Sterrenboulevard
aan de Leuvehaven in Rotterdam) met hun
voet- of handdfdruk. De waarde van jurk en
sjerp bedraagt f.8000,-.
Angela rondde onlangs filmopnamen af in
Los Angeles. Ze speelt een van de drie hoofd
rollen in een nieuwe humoristische rolprent
van de Amerikaanse regisseur Golan. Angela
vertolkt in de Verenigde Staten, waar zij na het
overgeven van haar 'kroon' bleef wonen, de rol
van 'ambassadrice' van het Nederlandse 'zus
je' van de Amerikaanse Walk of Fame in Holly
wood.
Met de giften van diverse beroemdheden,
die de Walk of Fame met hun afdruk sieren, wil
de stichting een museum beginnen in het
IMAX-theater, eveneens aan de Leuvehaven.
Inmiddels zijn al meer dan 40 personen, van de
Rotterdamse bokser Bep van Klaveren tot en
met zangeres Nana Mouskouri, vibrafonist
Lionel Hampton en 'blueskoning' B.B. King,
in het cement 'vereeuwigd'. Van het 'afdruk-
maken' werden diverse foto's geschoten. Ook
deze prenten zullen in het Fame-museum, dat
op 5 mei de deuren opent, worden ten toon g
steld.
LONDEN Sarah, echtgenote van de Britse prins Andrew,
presenteert de vijfjarige Stuart Lockwood aan de verzamelde
pers. Stuart was het jongetje dat in augustus dit jaar in een pro-
pagandafilmpje op schoot bij de Iraakse president Saddam Hus
sein op tv verscheen. Het jongetje staat nu in zijn vaderland in
de 'spotlights': het kreeg deze week de 'dapperheidsmedaille
voor kinderen'. Sarah reikte hem die uit. (foto ap)
DEN HAAG (ANP) - M. de Jong, oud-directeur van de Perscombi
natie, zal waarschijnlijk naar voren worden geschoven als de nieu
we voorzitter van de NOS. De kans is groot dat de benoeming van
De Jong vandaag in het kabinet aan de orde komt.
De Jong is noch voor het CDA noch voor de PvdA de eerste kandi
daat voor het voorzitterschap, dat door de overstap van Van der
Reijden naar Veronica vacant raakte.
Het CDA, dat de post op basis van oude afspraken claimde, had
graag partijgenoot H. de Boer, de secretaris-generaal van wvc, op
deze plaats gezien. De PvdA huldigde echter het principe „opge
staan plaats vergaan" en maakte zich hard voor de kandidatuur van
de voormalige Amsterdamse wethouder W. Etty.
LOS ANGELES (AP) - Tegendraads, weerbarstig en principieel als
altijd heeft (anti)rockster Frank Zappa laten weten niet bijster en
thousiast te zijn met het idee een school naar heih te vernoemen.
De directie van de Valley Union High School kwam met 132 na
men op de proppen voor een in 1995 nieuw te openen school ten noor
den van Los Angeles, waaronder die van de muzikant/performer.
Zappa studeerde zelf in 1958 af op deze school. „Gezien de miserabele
staat van het onderwijs kunnen ze de school beter naar Ronald
Reagan vernoemen", was het commentaar van Zappa.
Frank Zappa viert vandaag overigens zijn vijftigste verjaardag.
DEN HAAG - Premier Lubbers was een van de vele Haagse gasten die gisteren in perscentrum Nieuws
poort afscheid hebben genomen van NCRV-radioverslag gever Jan Zindel. Zindel (62), die gebruik maakt
van de vut-regeling, was 42 jaar journalist. Bij de NCRV-radio was hij 32 jaar actief als parlementair re
dacteur van Hier en Nu. <f°t0 GPD>
HILVERSUM - Net als
miljoenen andere Neder
landers is Margreet Blan
ken een trouwe kijkster
van Medisch Centrum
West (MCW). Elke vrijdag
avond krijgt ook zij gedu
rende een uur een geweldi
ge hoeveelheid ellende
over zich heen gestort.
Maar daarom zet Margreet
Blanken de televisie niet
aan. Zij kijkt onder meer
om te leren van haar eigen
spel en dat van haar colle-
Want de Arnhemse actrice is
dit jaar alweer voor het derde
seizoen in de huid gekropen
van de populaire hoofdzuster
Reini Hermans. Een creatie
die haar in één klap tot beken
de Nederlander heeft gebom
bardeerd. Een merkwaardige
ervaring voor een vrouw die
niet minder dan een kwart
eeuw de meest uiteenlopende
rollen in dienst van toneel
groep Theater in Arnhem
heeft gespeeld.
„Op één avond Medisch
Centrum West heb ik meer
mensen bereikt dan met 25
jaar toneelspel. Vier jaar gele
den kende niemand mij. In
een winkel werd ik onver
schillig behandeld. Net als an
dere klanten. Maar nu is op
eens iedereen aardig tegen
mij. Je wordt met respect be
handeld. Eigenlijk is het heel
verschrikkelijk dat dit alleen
gebeurt omdat je een bekende
Nederlander bent. Maar het is
ook wel leuk. Het is fijn te er
varen dat mensen héél open
worden als ze jou zien".
Aangapen
Vervelend wordt het volgens
de actrice wél wanneer onbe
kenden je blijven aangapen,
een eind achter je aan lopen of
je opbellen zonder verder een
woord te zeggen. „Je hoort
dan alleen maar gegiechel aan
de andere kant van de lijn.
Men beschouwt je blijkbaar
als een soort kermisattractie.
Dat vind ik vreselijk".
"Ben je regelmatig op het
scherm te bewonderen, dan
beschouwt men je opeens als
een soort fenomeen. Mensen
zijn verbaasd als ze je in de
stad zien lopen of bij een bus
halte zien staan. Sommigen
vinden het blijkbaar raar dat
je echt bestaat. En dat terwijl
ik op toneel rollen heb ge
speeld, waarvoor je je petje
kunt afnemen. Daar moest je
ontzettend hard voor werken.
Elke avond opnieuw. Nu is
daar nauwelijks sprake van.
Ik doe zo gewoon mogelijk.
Eigenlijk speel ik mezelf'.
Kritisch
De serie zou oorspronkelijk
een jaar duren. Maar volgend
jaar wordt alweer de vijfde se
rie opgenomen. „In de loop
der jaren is de kwaliteit wel
vooruit gegaan", zegt Mar
greet Blanken voorzichtig.
„We voelen ons beter thuis in
onze rol, wij zijn de angsten en
onzekerheden kwijt".
Ze noemt zichzelf een kri
tisch kijker. „Soms", zegt
Margreet Blanken, „schrik ik
als ik zie hoe het eruit ziet.
Dan zit ik echt met gekromde
tenen te kijken. Maar een an
dere keer komt alles veel be
ter over en zijn ook de acteer
prestaties beter".
Maar er is nog iets wat in
haar ogen dient te worden ver
anderd. „In een aflevering zit
te veel ellende. Er moet ge
streefd worden naar een beter
evenwicht tussen tragiek en
gewone, dagelijkse en leuke
dingen. Dan wordt het pak-
kender. Ik hoop dat er meer
humor in de serie wordt ver
werkt".
Echt?
Sommige kijkers denken dat
bepaalde banden die in de se
rie zichtbaar worden in het
echt ook bestaan. „Laatst",
zegt Margreet Blanken la-
Margreet Blanken: met één avond Medisch Centrum West meer
mensen bereikt dan mfet 25 jaar toneelspel... (foto anp)
chend, „belde iemand mij
thuis op. Ze vroeg of Lucie
thuis was. Dat was een heel
wonderlijke ervaring. Sommi
ge mensen zijn zo naïef. Zij re
aliseren zich blijkbaar niet dat
Tiderida
Met ingang van het volgend
jaar neemt Gert Nooter afscheid
als conservator van het Rijks
museum voor Volkènkunde in
Leiden. Wie in Nederland iets
over Groenland, Eskimo's,
kajaks, klapmutsen of narwal
len wilde weten, zocht al gauw
contact met Nooter. Tussen
haakjes: spreek in zijn bijzijn
nooit over Eskimo's maar over
Inuit (meervoud van Inuk). 'Es
kimo' betekent 'rauwvleeseter',
een scheldwoord dat door de
Amerikaanse Cree-Indianen
aan hun noordelijke buren
werd gegeven. Er is geen enkele
reden voor dat wij die scheld
partij voortzetten, luidt de me
ning van Nooter. Zo willen Lap
pen ook niet meer Lappen wor
den genoemd, maar Samen, en
Bosjesmannen stellen er prijs
op dat zij voortaan als San wor
den aangeduid. Toch blijft het
moeilijk om woorden, die in het
internationale spraakgebruik
ingang hebben gevonden, zo
maar af te schaffen. Daar komt
bij dat voor ons het woord Eski
mo geen enkele ongunstige bij
betekenis heeft. Maar goed, dit
stukje gaat over Nooter, en
daarom zwijg ik verder over de
rauwvleeseters.
Vijfentwintig jaar geleden
kwam Nooter voor het eerst op
de koude kust van Oost-Groen
land aan. Zijn standplaats
werd Tiderida, een dorpje aan
de Sermilikfjord, vlakbij het
grotere Angmagssalïk. In 1967
overwinterde hij er zelfs met
zijn vrouw en drie kinderen.
Hij leerde er de (deksels moeilij
ke) taal, en leefde en werkte er
als een Inuk. Toen hij zijn eerste
zeehond gevangen had, werd
dit heuglijke feit door de ge
meenschap op passende wijze
gevierd: iedereen wees aan
welk deel hij wilde hebben,
Gerrit Jan Zwier
waardoor er voor het gezin van
de kersverse jager heel weinig
overschoot. Onder grote belang
stelling van de dorpelingen
hanteerde Nooters vrouw daar
op de 'ulu', het karakteristieke
vrouwenmesje, en sneed op
haar beurt haar eerste zeehond
aan stukken.
Nooter woont eigenlijk in
twee plaatsen, in twee landen,
in twee werelden: Leiden en Ti
derida. Zoals er mensen zijn die
alles weten van priemgetallen
of van vuistbijlen uit de jonge
ijstijd, zo weet Nooter alles van
Tiderida. Komt hij er weer te
rug, dan heeft hij het gevoel dat
hij onder een deken van gast
vrijheid wegkruipt.
Een paar jaar geleden, toen ik
een zomer lang op IJsland was,
kreeg ik de kans om met een
groep Franse toeristen mee te
vliegen naar Groenland. Het
toestel landde op een baan van
steenslag aan de oostkust en zou
diezelfde dag weer naar IJs
land terugkeren. De bedoeling
van de dagtocht was om de toe
risten een indruk te geven van
het leven in een naburig dorpje.
Twee weken later zou weer een
zelfde dagtocht worden georga
niseerd, en dat was voor mij de
enige manier om in Reykjavik
terug te komen. Ik vloog met een
helikopter over besneeuwde ber
gen en fjorden vol ijsbergen, en
nam mijn intrek in het houten
hotelletje in Angmagssalik. Een
paar dagen later hoorde ik van
de hotelhouder dat Nooter en
zijn vrouw elk ogenblik in het
dorp werden verwacht. Hij
kwam uit Nuuk (het vroegere
Godthaabde hoofdstad aan de
westkust, en was natuurlijk op
doorreis naar Tiderida.
Samen met Nooter maakte ik
de volgende dag een wandeling
door Angmagssalik. Wij liepen
langs het haventje, waar vrou
wen zeehonden flensden, waar
door het water rood zag van het
1 bloed. Enkele aangeschoten
Inuit zaten, te midden van een
vuilnisbelt van vertrapte blik
jes bier en gebrojcen glas, met
een fles aquavit in de hand op
de kale rotsen. Drank speelt op
Groenland nog altijd een veel te
grote roli De Inuit hebben het
drinken van de Denen geleerd,
zei Nooter. Het verschil is alleen
dat de eersten geen stille drin
kers zijn, zoals de tweeden: de
Groenlanders maken er een
show van en gaan ook door tot
ze er letterlijk bij neervallen.
Onderweg werden we door
menige inwoner aangeklampt,
want Nooter is in dit vreemde
maar fascinerende land een be
kende verschijning. In Neder
land en daarbuiten treedt hij
vaak op als pleitbezorger van
de Groenlandse belangen. Zo
keerde hij zich tegen de acties
van Greenpeace, die in haar
ijver om de import van zeehon
debont te verbieden, de be
staansbasis van de Inuit-jagers
dreigde te ondermijnen. Keer
op keèr legde hij uit dat de Inuit
geen jonge zeehondjes dood
knuppelen, maar dat zij slechts
volwassen dieren schieten,
waarvan zowat alles wordt ge
bruikt.
Het zou mij niet verbazen als
Nooter binnenkort tot ereburger
van Tiderida zou worden be
noemd.
MAAR ZE
WILLEN
VAT L/1NP
TOCH
BESCHERMEN
TEGEN EEN
AANVAL.
MAAR INTUSSEN LOPEN WE HET RI
SICO PAT PIE SOL OATEN BEKEERP
WOU JA M'SSCH/EN
VOL66WP JAAR.
KFUNCH
