'Hij vroeg wat ik niet wilde eten'
Lefgoser in koninklijk Carré
'De was verslaafd'
TV-schiijver
PAGINA 16
R.T.V.-SHOW
DINSDAG 4 DECEMBER 1990
Groningse studente wint Londens diner met Paul McCartney
Moordenaar Lennon heeft een beetje spijt
GRONINGEN (GPD) Waar ontelbare fans van de pop
ster Paul McCartney misschien wel een vermogen voor
over zouden hebben, wordt de 19-jarige Hester Huizinga
uit Wildervank zonder al te veel moeite in de schoot ge
worpen. Dank zij een prijsvraag van de satellietzender
MTV zal zij volgende week woensdag in Londen, als eni
ge Europese televisiekijker, mogen aanschuiven voor
een etentje met deze wereldberoemde ex-Beatle. Mc
Cartney geeft dan in de Britse hoofdstad een 'feestje' ter
gelegenheid van zijn succesvolle wereldtournee. Onder
deel van die party vormt een -vegetarisch- diner waar
voor Hester dus, via de satellietzender, is uitgenodigd.
„Iedereen kijkt mij met open
mond aan als ik vertel dat ik een
etentje heb gewonnen met Paul
McCartney", zegt de gelukkige
winnaar. Maar dat laatste zal bij
velen geen verbazing wekken.
De oren klapperden Hester toen
ze afgelopen vrijdag werd gebeld
door een medewerker van MTV
die haar de heuglijke boodschap
meedeelde. „Ik heb er eigenlijk
nooit bij stilgestaan dat iemand
mij voor de gek zou kunnen hou
den", meent ze achteraf. „Het is.
natuurlijk fantastisch dat ik zo
iets mag meemaken. Vorig jaar
november heb ik met een vriend
een concert van McCartney be
zocht, dat hij toen in het kader
van die wereldtournee gaf in
Ahoy in Rotterdam. Toen dacht
ik: zo dicht kom ik nooit weer bij
hem te staan. En nu krijg je in
eens dit".
Hester, ze is tweedejaars stu
dente 'internationale organisa
ties' aan de Rijksuniversiteit in
Groningen, noemt zichzelf wel -
degelijk een fan van Paul Mc
Cartney, „maar geen super fana
tieke. Ik lees verhalen over hem
en kijk naar specials op televisie,
maar het is niet zo dat ik al mijn
geld uitgeef om platen en boeken
van hem te kopen. Dat gaat mij te
ver. Ik heb ook aan de prijsvraag
mee gedaan omdat het om Paul
McCartney ging. Was het een
wedstrijd geweest waarin bij
voorbeeld George Michael cen
traal had gestaan, dan had ik be
slist niet ingezonden".
De bewuste prijsvraag had vol
gens Hester niet bijzonder veel
om het lijf. „Via een video-opna
me vroeg McCartney aan de kij
kers wat zij beslist niét zouden
willen eten als ze door hem wer
den uitgenodigd voor een diner.
Nou, het is, denk ik, vrij alge
meen bekend dat hij een vegeta
riër is, dus bedacht ik dat ik in
zo'n geval geen vlees wilde eten.
Op zich heel logisch. Ik heb er
toen een grote tekening bijge
maakt en dat is waarschijnlijk de
reden geweest waarom ik ben
uitverkoren. Mijn inzending is
ATTICA (AP) Mark David
Chapman, die aanstaande zater
dag tien jaar geleden John Len
non doodschoot, heeft spijt van
zijn daad, maar vindt zichzelf
niet slecht. Dat meldt het Ameri
kaanse blad Rochester Democrat
and Chronicle, dat Chapman in
terviewde in de gevangenis van
Attica, waar hij een straf van 20
jaar uitzit. Chapman zegt in het
blad dat men iemands leven niet
mag beoordelen op grond van
slechts een daad. „Voor ik de man
werd die John Lennon vermoord
de, was ik in de grond een net
persoon", zegt hij. „Ik ben geen
slecht mens. Net als bij iedereen is
een klein deel van mij slecht. Dat
deel heeft het in mijn geval over
genomen".
Hij vertelt ook dat hij voor de
moord jarenlang last heeft gehad
van „mentaal verval". Hij liet
zich leiden door „kleine mensen",
die tot hem spraken en hem ver
telden wat hij moest doen. Toen
hij op 8 december 1980 Lennon
opwachtte bij het Dakota-ge-
bouw, het Newyorkse apparte
mentengebouw waar de popmu
zikant woonde met zijn vrouw
Yoko Ono en hun zoontje Sean,
hoorde hij een stemmetje in z'n
hoofd dat zei: „Doe het, doe het,
doe het". Chapman zegt in de
loop der jaren veel berouw te heb
ben gekregen van de moord op de
man die hij nog altijd beschouwt
als „een zoeker naar de waar
heid."
René Froger in concert
De Groningse studente Hester Huizinga won een etentje met Paul Mc
Cartney. "Het is dacht ik vrij algemeen bekend dat hij een vergetariër
Hester laat zich tijdens de drie
daagse trip („Ik heb nog nooit in
een vliegtuig gezeten") vergezel
len door haar drie jaar jongere
zus Marian. „Deze prijsvraag is
tegelijkertijd ook gehouden in de
Verenigde Staten, Japan en Bra
zilië en de drie winnaars uit die
landen komen volgende week
dus ook naar Londen. Allemaal
met een introducé. Wat er pre
cies gaat gebeuren, weet ik niet.
Ik neem aan dat MTV ons niet
aan ons lot overlaat in zo'n grote
stad. Er zal heus wel een pro
gramma zijn samengesteld voor
George MichaeVs autobiografie
ROTTERDAM (GPD) Met
een openhartige autobiogra
fie hoopt George Michael een
eind te maken aan de vele
George Michael: 'geen inter-
roddels en misvattingen rond
zijn persoon. 'Zelf' luidt de
titel van het levensverhaal
van de Britse rockzanger, dat
eind deze week op de Neder
landse markt verschijnt. Een
van zijn meest opmerkelijke
onthullingen betreft zijn he
vige verslaving aan XTC-pil-
len en drank, die hem bijna
fataal zou zijn geworden.
Voorts veegt het als Geor-
gios Kyriacos Panayiotou
popdiool de vloer aan met de
hardnekkige geruchten over
zijn heimelijke homosexua-
liteit: hoe meer vrouwen hoe
liever, is lange tijd zijn credo
geweest. Op zijn baanbre
kende jaren met Wham!,
naast Andrew Ridgley, kijkt
de pas 27-jarige George Mi
chael met gemengde gevoe
lens terug: het zit hem nog
steeds dwars dat hij in die
periode in allerlei contractu
ele wurggrepen werd gehou
den. In 'Zelf' laat hij ook we
ten dat hij nooit meer inter
views zal geven.
(Uitgeverij Strengholt,
prijs 27 gulden 50)
Deze dagen prijkt de foto van
Adriaan van Dis elke dag in de
krant, waardoor het lijkt alsof
de "bekakte maar niet besche
ten" televisiepresentator, zoals
hij wel is genoemd, Sinterklaas
met alle geweld concurrentie
wil aandoen. Toch is Van Dis
het tegendeel van de Sint: hij
strooit geen cadeautjes om zich
heen, maar hij zit in de boek
handel naast een kassa, die aan
elk gesigneerd boekje een reke
ning toevoegt. Alleen zijn hand
tekening is gratis, zoals ook het
gedicht van de Sint voor niets
en niemendal wordt bijgele
verd.
De uitgever van deze auteur
heeft een scherp ontwikkeld ge
voel voor marketing: niet alleen
wordt het nieuwste reisverhaal
van Van Dis in de donkere da
gen voor Sinterklaas gelan
ceerd, maar tevens loopt deze
publikatie synchroon met een
nieuwe serie afleveringen van
"Hier is... Adriaan van Dis!" In
het verleden beging men eens de
fout een boek van hem in de die
pe stilte tussen twee series
praatshows uit te brengen, met
het gevolg dat de kopers het over
het hoofd zagen. Van die fout
heeft men geleerd.
Sommige critici maken tegen
woordig een onderscheid tussen
schrijvers en televisieschrijvers.
Adriaan van Dis, Kees van
Kooten en Boudewijn Büch be
horen tot de laatste categorie. In
principe kan elke televisieper
soonlijkheid, die niet al te be
roerd schrijft, tot hun rijen toe
treden: Soyija Barend, Mart
Smeets (heeft net een boek ge
schreven!), Hans van Willigen-
burg, Jan Lenferink, Ursul de
Geer, Aart Staartjes en Loekie
de Leeuw.
Waar een televisieschrijver
signeert, daar kan een echte
schrijver wel inpakken. Zouden
Simon Vestdijk en Jan Slauer-
hoff nog geleefd hebben, dan zou
er aan hun tafeltje in de boek
handel slechts af en toe een
dwaalgast verschijnen, terwijl
er zich rond Hans van Willigen-
burg en Loekie de Leeuw onaf
zienbare rijen literatuurlief
hebbers zouden verdringen.
Het proza van televisieschrij
vers is haast per definitie auto
biografisch. Zij schrijven graag
over zichzelf, en dat is dan ook
precies de reden dat het publiek
hun boeken koopt. Men wil
graag veel bijzonderheden we
ten over het privéleven van be
kende personenboulevardbla
den, de roddelrubrieken in
kranten en tijdschriften en niet
te vergeten andere televisiepro
gramma's (want wie een eigen
quiz of praatprogramma heeft,
duikt binnen de kortste keren in
alle andere quizzen en praat
programma's op) voorzien in
die behoefte, evenals de dunne
boekjes die de televisieschrij
vers zelf op de markt brengen.
Een paar maanden geleden
interviewde ik Adriaan van
Dis voor een zaal vol mensen in
een hotel in het Groningse
Stadskanaal. Waarom in
Stadskanaal, zult u vragen.
Wel, Van Dis, die natuurlijk be
dolven wordt onder uitnodigin
gen om op te treden, laat zich al
leen nog af en toe inviteren door
plaatsen die voorbij de gebaan-
LONDEN Van Gogh's „Gezicht op de inrichting en de kapel te Saint-
Remy" is gisteren op een veiling van Christie's onverkocht gebleven,
omdat de minimum-vraagprijs niet werd gehaald. Het doek was te
koop aangeboden door de eigenares, de Amerikaanse filmster Liz Tay
lor. Het bieden begon op vijf miljoen pond (ruim 16 miljoen gulden) en
bereikte de 5,8 miljoen pond (bijna 19 miljoen), maar haalde niet de -
niet bekend gemaakte minimumprijs. Taylor kocht het doek in 1963
r 92.000 pond. "«to Ap>
de wegen liggen. Hij knoopt er
dan een overnachting aan vast
en heeft zo twee dagen de tijd
om de uithoeken van Nederland
te verkennen. Kortom, Vaals,
Roosendaal, Zeeuwsch-Vlaan-
deren, Sexbierum en Schier
monnikoog, hier ligt uw kans!
Het werd, vooral dankzij de
routine en het verteltalent van
Van Dis, een mooie avond. De
kans daarop leek aanvankelijk
niet zo groot, want vooraf had
hij nogal wat bedenkingen te
gen mijn rol van interviewer.
Nooit had ik iets positiefs over
hem geschreven, luidde zijn ver
wijt. Waarom schreef ik altijd
dat hij een "behaagzieke" stijl
had? Een zinnetje als: "Mijn oog
verlangt naar regenboog", dat
was toch pure poëzie? Boven
dien maakte ik ook dat jaloerse
onderscheid tussen echte schrij
vers en televisieschrijvers. Ter
wijl er in werkelijkheid maar
een enkel onderscheid van be
lang is: dat tussen goede en
slechte schrijvers. Toen ik het to
neel betrad, zat hij al achter de
microfoon en kondigde mij aan
als de man die alleen maar nare
dingen over zijn prachtboeken
had geschreven en dat wij vol
strekt verschillend geaard wa
ren. Het beloofde dus een span
nende avond te worden, grijns
de de man, die soms als een val
se nicht uit de hoek kan komen.
We spraken de hele avond
over zijn werk, waarvan geen
boekje dikker is dan een centi
meter. Daarna mocht het pu
bliek vragen stellen. Niemand
wilde iets over het literaire oeu
vre weten. "Heeft u een vrien
din?", vroeg de een. "Waarom
zag u er laatst op de tv zo paffe
rig uit? Drankproblemen?",
vroeg een ander. Als een gentle
man van de oude stempel ging
Adriaan van Dis op alle vragen
in.
Behalve een mooie, was het
daar in Stadskanaal ook een
leerzame avond.
AMSTERDAM Net dertig,
zo'n drieënhalf jaar echt bezig
in het vak. En dan in het ko
ninklijke Carré. René Froger in
concert, meer specifiek zijn
Midnight Man Tour. Je kon er
op wachten: drie uitverkochte
zalen plus een vol Circus Thea
ter in Scheveningen. En zulks
voor een entreeprijs die in be
zadigd tempo afdaalt vanaf
zestig gulden. Maar weten
schappelijk onderzoek heeft
inmiddels uitgewezen dat the
ater nooit te duur is als men het
ervoor overheeft.
Met een variant op een van
zijn teksten: René Froger - lef
goser tot en met - bouwt dit ko
ninklijke huis om tot zijn pa
leisje annex eigen plek onder
de zon. Zijn gevolg ten getale
van 1800 hanteert vlammende
aanstekers, brult spreekkoors-
gewijs 'olé, olé', hupst van het
dure pluche, torst kostbare
boeketten naar het toneel,
juicht, stampt en creëert de
laaiende Europa-Cupsfeer van
een voetbalstadion. Tomeloos
enthousiast heeft men massaal
besloten Foger's trefwoord 'ge
zellig' op te pikken.
Kortom, René Froger kan
niet kapot. Waarschijnlijk
nooit meer, al beseft deze toffe
Amsterdammer zelf dat hij er
nog lang niet is. Dat klopt.
Dit eerste avondvullende
concert is de uitdaging aan
zichzelf. In de aanvang staat hij
te sterven van de zenuwen in te
hoerig, onrustig licht en oor
verscheurende begeleiding van
een overigens puik stel van elf
muzikanten met topjongens als
de Schimscheimers en Bert
Meulendijk.
Zijn gasten, voor deze gele
genheid uiteraard 'special
guests,' zijn het zangeresje Mi
chelle Meyer, het prima mei
denduo Chess, een viertal ach-
tergrondstemmen en een niet
steeds ongelijk bewegend bal
letclubje. Nét niet zo perfect-
Amerikaans als Froger bedoeld
had, maar dat komt later abso
luut goed. Towers en Meyer
zijn ook eenvoudig begonnen.
Het sterkst is Froger eigen
lijk in de ballads, wanneer hij
niet teveel hoeft forceren. Hoe
wel, ook een Nederlandstalig
oudje als 'Telkens Weer' hééft
Froger: het sterkst in de ballads.
iets. Zijn grappen, daarente
gen, komen niet steeds aan.
Ook dat heeft te maken met
routinegebrek. Misschien staat
hij er iets te vroeg, maar de
aandoenlijkheid waarmee hij
avondvullend zijn bekentenis
aflevert, is innemend.
