'Ook kunst weerspiegelt het ogenblik'
Martijn van den Hoek gaat in
de fortes geweldig tekeer
Nieuwe Museumjaarkaart
Cannabina Cannabina: te moeilijk voor publiek
199q DINSDAG 27 NOVEMBER 1990
PAGINA 23
ei|
P-
ie per,
eij
gevaj
'as gei
t voncj
in dé
k toe,
he g
id daj
stelj
een
aar]
voord
niet,
ook
zegt
3 eep
atser}
dief-.
Dia's vormen de achtergrond voor de dansers van Dea Koert.
Liebelei
Theaterwerkplaats lnDependen-
ce brengt als eerste produktie van
dit seizoen een hedendaagse ver
sie van Arthur Schnitzlers Lie
belei, die morgenavond in het Al
pheuse Parktheater als tientjes
voorstelling is te zien.
Vier jonge mensen zitten nog
midden in het conflict tussen om
gangsvormen en stormachtige ge
voelen. Ieder van hen heeft zo zijn
eigen benaderingswijze van dat
conflict.
Annetje Lie
Voor kinderen is morgenmiddag
in de Leidse Schouwburg Anne
tje Lie in het holst van de nacht
te zien. Annetje Lie ligt te woelen
in haar grote bed. Ze is bij oma in
het kleine huisje aan zee, waar de
nacht donker en vol verrassingen
is. Theater Poeziën uit Gent
brengt deze voorstelling naar het
gelijknamige boek van Imme
Dros.
Bewegingstheater
Dea Koert brengt niet Wat het
water mij gaf in samenwerking
met fotografe Diana Blok een be
weging stheaterproduktie. Beiden
lieten zich hiervoor inspireren
door de Mexicaanse schilderes
Frida Kahlo. Blok reisde naar
Mexico en maakte een fotoserie,
waarop Barbara Duijfjes model
staat voor Kahlo, op wie zij sterk
lijkt. Dea Koert laat tegen de ach
tergrond van door Blok gemaakte
dia's zien wat op de reizen van
KAhlo's gevoelsleven is ontdekt.
Woensdagavond endonderdag
avond in het LAK-tJieater, Lei
den.
Reflex
Van een kleine, nogal onbedui
dende moderne dansgroep in Gro
ningen, is Reflex de laatste jaren
uitgegroeid tot een van de succes
volste gezelschappen. Toen Yoka
van Brummelen in 1986 de artis
tieke touwtjes in handen kreeg,
ging zij direct aan de slag met in
ternationaal bekende choreogra
fen als de Amerikaanse Nina Wie
ner en binnen de landsgrenzen
met Toer van Schayk, Hans Tuer-
(foto Diana Blok)
lings en Ton Simons. Van her en
der werden dansers met persoon
lijkheid aangetrokken; de Oegst-
geestse Reflex-danseres Josje Ma-
nuputty kreeg vorig jaar als be
wijs hiervan de Aanmoedigings
prijs van het Dansersfonds.
Yoka van Brummelen vond het
afgelopen seizoen echter tijd te
vertrekken, deels omdat ze door de
nieuwe studio in Groningen last
kreeg van het zogenaamde Sick
Building Syndrome. Danseres en
choreografe Patrizia Tuerlings
nam het roer over en zij zal de gro
te lijn van het beleid voortzetten:
zoeken naar een midden tussen
dans en theater.
Het programma dat vrijdag en-
zaterdag in het LAK-theater te
zien is, bestaat uit twee choreo
grafieën van twee dames voor
twee dames. Patrizia Tuerlings
en Marjolein Elsink gaan een ero
tisch' duet van Lisa Marcus aan.
Marcus liet zich al vaker inspire
ren door foto's en deze keer is Ga
mes of the dolls gebaseerd op het
werk van beeldend kunstenaar en
fotograaf Hans Bellmer (1920-
PODIUMBUK
1975). Ooit ging hij "een kunstma
tig meisje bouwen met nieuwe
anatomische mogelijkheden. Zij
zal de hartstochten doen oplaai
en, ze zal zelfs verlangens weten
los te maken die tot op de dag van
vandaag onbekend zijn geble
ven". Bellmer foto's van die 'foto
modellen', vaak zonder hoofd of
romp, lijken nachtmerries van het
onderbewuste waarvan sexuele
perversie en sadisme deel uitma
ken. Marcus choreografische in
terpretatie werd door de pers be
schreven als zowel "een erotische
fantasie van een dubbeltje" Arie-
jan Korteweg) als "een bijzondere
voorstelling" (Marianne Snellie).
De tweede choreografie werd
gemaakt door Désirée Delauney
die vooral bekend werd door haar
werk voor het inmiddels opgehe
ven Cloud Chamber. In Les Dés-
astrées laat Delauney de beide
danseressen de wereld ontdekken
om zo het dagelijks leven te over
winnen. De dansante crisissen
worden gelardeerd met veel slap
stick-effecten want dans blijft ten
slotte theater. En dat is precies
waarnaar Reflex op zoek is.
Vrijdag 30 november, zaterdag 1
december, LAK-theater, Leiden.
Zak As
Cabaretgroep Zak As komt met
een 'theaterthriller' naar de Leid
se Schouwburg, in Zak As ont
kent alles mag het publiek een
avond lang het recht in eigen
hand nemen. Justus van Oei, Erik
van Muiswinkel en Diederik van
Vleuten laten zien hoe dat het bes
te kan worden aangepakt. In het
theater wordt een einde gemaakt
aan de misplaatste tolerantie.
'Maar de kans dat uw verkrachter
een betere advocaat heeft dan
uzelf blijft levensgroot aanwezig.
Maar toch. ...Mag iedere onder
drukte onbeperkt zijn muzische
gevoelens uiten met een muurver-
scheurende turbo-hifi? Hebben
onbeschofte mensen echt allemaal
een ongelukkige jeugd gehad?'
Van dat soort vragen dus.
Donderdag 29 november (voor-
Annetje Lie in het buisje aan
première), vrijdag 30 november
(première) en zaterdag 1 decem
ber.
Iwan lij its j
ZHenk van Ulsen houdt de voor
première van De dood van Iwan
Iljitsj in het Alphense Parkthea
ter. Gebaseerd op de novelle van
Tolstoj gaat deze schokkende ge
schiedenis over het sterven van de
hoge gerechtsdienaar Iwan Iljitsj
Golowin. Op het hoogtepunt van
zijn carrière wordt hij ineens ge
confronteerd met het onvermijde
lijke van zijn dood. Hij maakt de
balans op van een ondanks uiter
lijk succes leeg en leugenachtig le
ven.
Zaterdag 1 december.
Mevrouw Bijl
Martine Bijl komt met haar suc
cesvolle programma Mevrouw
Bijl terug naar de Leidse
Schouwburg. Met eigen conféren
ces en liedteksten èn met bijdra
gen van Jan Boerstoel en Robert
Long. Henk van der Molen, Harry
Bannink en Robert Long schreven
de muziek.
Maandag 3, dinsdag 4 en don
derdag 6 december.
Meesterserie-concert door het Residentie Or
kest. Op het programma stonden werken van
Liszt, Busoni ep Sibelius. Solist: Martijn van
den Hoek - piano. Dirigent: Hans Vonk, Ge
hoord op 26 november in de Stadsgehoorzaal.
LEIDEN De andere Frans Liszt is
een componist die ik een tiental ja
ren geleden heb leren kennen. Aan
vankelijk meende ik toen in een ver
keerd concert terecht te zijn geko
men. Zijn 'Via Crucis' wekte alle
verwondering op. Sindsdien heb ik
een andere, introvertere Liszt leren
kennen. Een hoogst moderne toon
dichter die in een programma he
dendaagse muziek niet echt uit de
toon zou vallen. Het is verbazing
wekkend dat deze kant van Liszt al
in zijn jonge jaren aan het licht trad
ten tijde van zijn instrumentale
Psalm 'De Profundis'. De Ameri
kaanse musicoloog Jay Rosenblatt
heeft het manuscript ontdekt en er
de ontbrekende Finale bij gecompo
neerd. Een artistiek conflict met
Hans Vonk was er de oorzaak van
dat Martijn van den Hoek en niet
Steven Mayer 'De Profundis' giste
ren in Leiden presenteerde.
Het werk opent met een aanhou
dend geklop in de orchestrale laag
ten, waardoor een wonderlijke, wat
smekende atmosfeer wordt gescha
pen. Uit deze diepten (profundis)
komt melodisch materiaal naar bo
ven drijven. Piano en orkest treden
daaruit naar voren en versmelten
dan weer met elkaar. De muziek is
nergens echt stormachtig en uit
bundig. Regelmatig breekt de piano
uit de veilige omhulling van het or
kest om wat lichtzinniger solo-werk
te doen; Chopin-achtige arabesken
en virtuoze passages. Martijn van
den Hoek schuwde de virtuositeit
niet, maar voegde zich toch goed in
het afstandelijke karakter dat Hans
Vonk blijkbaar prefereerde bij deze
psalm.
De psalm werd onmiddellijk ge
volgd door de uitvoering van Liszt's
eerste pianoconcert, een krachtsin
spanning die Martijn van den Hoek
goed afging. Jammer is het wel dat
de solist in de forte passages (d.w.z.
van sterk geluidsniveau) zó gewel
dig op de toetsen tekeer ging dat het
voorbij ging aan alle grenzen van
muzikaliteit. Dat leek meer op flink
raggen. Liever hoorde ik hem in de
zachtere en subtielere plaatsen,
waar hij werkelijk mooi en heel mu
zikaal speelde.
Na een symfonische nocturne
S overeind In pialtst Expositie in Haarlem toont zeer recent werk Kees Yerwey
met zichtbare moeite het ene
been voor het andere. Op het
moment dat Kees Verwey
ziet dat we toekijken,
vermant hij zich
onmiddellijk. "Als ik even
loop, gaat het beter, hoor".
Een dragonder gelijk heft hij
de knieën en marcheert de
voorkamer uit, de gang in.
"Eén, twéé, één, twéé".
Verwey, even oud als onze
eeuwjaren telt, viert
opnieuw een feest. Op hoge
leeftijd heeft hij er twee
grote exposities uitgeperst
een wapenfeitdatjongere
collegae slapeloze nachten
zou bezorgen. Eerst eerde
Rudi Fuchs hem met een
tentoonstelling in het Haags
Gemeentemuseum, sinds
zaterdag is Verwey in zijn
eigen stad weer koning.
'Pluimage' zoekt
acteurs voor
nieuwe musical
LEIDEN - Het Leids Musical Ge-
- zeischap Pluimage wil in juni 1991
onder regie van Norman Longdon
de musical 'South Pacific' van Rod-
gers en Hammerstein opvoeren in
- de Leidse schouwburg. Daarvoor is
een bezetting nodig van zo'n 50 da
mes en heren, zangers en zangeres
sen in de leeftijd van 17 tot en met
ca. 50 jaar, en een jongen en een
meisje. Daarnaast is plaats voor een
Indonesische dame van rond de 45
die goed kan zingen. Zij die voor
een rol in aanmerking willen komen
kunnen zich wenden tot Ronald
Veeren, Luykendreef 32, 2353 BH
Leiderdorp, telefoon 071-892222. In
een briefje moeten gegevens als
leeftijd, ervaring, telefoonummer
en adres worden vermeld. Na aan
melding ontvangt men een uitnodi
ging voor de audities die op de za
terdagen 8 en 15 december 1990 ge
houden zullen worden in de Rem
brandt scholengemeenschap.
'Pluimage' bracht vorig jaar in de
Leidse Schouwburg met veel suc
ces de musical 'My Fair Lady'.
HAARLEM In de Haarlemse
Vleeshal is veel recent werk te zien,
voornamelijk aquarellen en atelier
stukken. Verwey: "Ik schat zeker
voor zeventig procent nieuw werk,
waarbij drie stuks die vorige week
zijn gemaakt. Ik heb de vrouw van
Max van Rooy, die de inleiding
hield voor mijn expositie geportret
teerd. Eerst in tekening, dan een
schets in olieverf. Ze komen naast
elkaar te hangen".
Vondsten
Hij ontvangt het bezoek in de voor
kamer, een ruimte die niet zo bont,
chaotisch en negentiende-eeuws
oogt als zijn atelier, maar ook een fo
toreportage waard zou zijn. Op de
schoorsteenmantel prijken 'recente
vondsten'. Kleine gipsen kopjes en
beeldjes die uit de ongelofelijke hu-
musberg van zijn atelier tevoor
schijn zijn gekomen, toen dat
enigszins geordend werd om de
kunstschilder de ruimte te geven.
Het is veelal jeugdwerk. Het aller
eerste etsje, een gipsen zelfportret
dat hij op zijn zestiende maakte. Het
dan al pregnante gelaat van een jon
ge Verwey blikt je tegemoet, een
wenkbrauw geheven, een pedant
gipsen sikje onder de kin. "Lijkt 't
nog een beetje?", vraagt Verwey,
"Toen had ik nog al mijn haar". De
suggestie dat hij in ieder geval de
wilde haren heeft overgehouden, te
kent een grijns op de lippen. "Da's
teveel eer. Onzin!, als je negentig
bent. Néé, ik loop er niet in".
Verwey bepaalt de teneur van het
gesprek, het moment waarop de in
tervallen tot klinken komen en dus
de voortgang van het onderhoud.
Aan zijn rechterhand zit Conniev
Plantinga, een sterke vrouw die
hem voortdurend observeert en
vragen herhaalt als de kunstenaar
ze even niet mocht hebben gehoord.
"Soms zit hij even in zak en as", zegt
ze lief, "en dan kom ik binnenstui
ven en..."
"...dan gaat 't weer goed", zegt
Verwey, die niets mist van het ge
sprek. Hij draait zich om en laat
twee nieuwe aquarellen zien en een
in weinig tijd vervaardigde, maar
rake tekening van mevrouw Nettie
Anclriessen. Zeer recent werk. Van
gisteren, zegt Connie, en van eergis
teren.
"Komt er een meneer langs uit
gen twee recente .atelierstukken,
ook bijzonder, vooral een die Het
gele licht heet, maar niet zo apart als
Ik bouw een schilderij".
Ondeugend
'Alles is zo kleurig tegenwoordig. Dat vind ik wel een winstpunt'.
Limburg, een advocaat. Hij had een
schilderijtje al jaren in zijn bezit.
Maar 't was niet ondertekend. Of 't
van mij was. Ja, ik had 't gemaakt.
Of ik 't alsnog wilde ondertekenen?
Wil ik best. Kijk, daar staat 'ie. Hij
krijgt 't volgende week terug; ik wil
er nog even naar kunnen kijken".
Spuitbus
De fotograaf en verslaggever wor
den even uit het vertrek gestuurd,
opdat de kunstenaar zijn thee kan
nuttigen. Aan de hand van Connie
Plantinga dwalen we door het
prachtige huis aan het Spaarne,
waar Verwey nu een halve eeuw
woont. Het is een klein museum,
maar ook nog steeds een werkplaats
waar een rusteloze geest zich nog el
ke dag uitdrukt in verf, potlood en
zelfs spuitbus. In de tussenkamer
op de begane grond staan tientallen,
vele tientallen werken, waarvan
sommige op een imposant formaat,
in schappen. Connie Plantinga
draait ze met liefde om en consta
teert ook zelf nog met verbazing
hoeveel werken er nog dit jaar zijn
vervaardigd. Een recent bloemstuk,
geschilderd alsof de lens van de
waarnemer iets uit focus staat, is
(foto GPD)
niet eens opgenoriien in de exposi
tie in de Vleeshal.
Praten over het recente, opzien
barende kopstuk van de Haagse ex
positie een strak geschilderde
compositie met de titel Ik bouw een
schilderij wil Verwey niet echt.
Hij had het in een eerdere fase De
Graftombe genoemd en aan intimi
beschreven hoe hij het schilderen
ervan had ervaren ('Ik treed uit, ik
treed uit mijzelf). "Ik heb het weg
gegeven. Fuchs heeft beloofd dat
het een aparte wand krijgt op de
eerste verdieping en daar altijd
blijft hangen. Hier in Haarlem han-
"Ik kreeg een brief van (kunstenaar)
Peter Struycken, toch een moderne
jongen. Die schreef dat hij er twin
tig minuten lang ademloos naar had
staan kijken. En nog een, ook zo'n
moderne... eh Lambert Tegen-
bosch, ja. Vond 't ook mooi. Zeg,
weetje datje fotograaf naar me zit te
knipogen? Nou ja, 't is niet netjes.
Vorige week was die meneer van De
Telegraaf hier op bezoek, die Van
der Meyden. En nou donder je op,
zei ik, toen ie weer iets doms vroeg
en teleurgesteld reageerde. Wég, of
ik geef je een klap op je gezicht".
Verwey lacht ondeugend, trekt
moeiteloos weg van het te zwaar
wichtige gespreksthema. "Ik heb
hem niet werkelijk een mep ver
kocht, hoor".
"Vrolijker kleuren, ja. In deze tijd
zien de kindertjes er op straat uit als
allemaal kleurtjes. Alles is zo kleu
rig. Ik vind 't wel een winstpunt. Ik
wèl. Kijk, ik heb dat boek van An-
driessen gelezen (Eldorica van Jur-
riaan Andriessen, een verhandeling
over een ecologische maatschappij
waarin de mens beter met het
milieu omspringt red.). Hij be
schrijft dit wegwerptijdperk. Niets,
ook de kunst is niet meer bestemd
om voor langer duur te functione
ren. Alles van nu, ook de kunst
weerspiegelt het ogenblik".
Hij lacht onstuimig. "Ik wil niet
achterblijven, en daarom zie je die
vrolijker kleuren. Ik liep toch al zo'n
eind achter".
De tentoonstelling met werk
van Kees Verwey is tot en met 20
januari in de Haarlemse Vleeshal
te zien.
LEIDEN De Museumjaarkaart krijgt een nieuw jasje: de kaart verandert
van een kartonnen kaartje in een magneetkaart die de vorm heeft van een
betaalpas. Minister Hedy d'Ancona van wvc zal morgen in het Nederlands
Textielmuseum in Tilburg de nieuwe kaart voor het eerst gebruiken.
In de strip van de magneetkaart komt een uiterste geldigheidsdatum te
staan. In 200 van de 375 aangesloten musea wordt een kassa met een spe
ciale kaartlezer geïnstalleerd zodat kan worden gecontroleerd of de geldig
heid nog niet is verstreken. Bovendien registreert de kaartlezer elk bezoek
met een museumjaarkaart, wat van belang is voor de vergoeding die de
musea jaarlijks van de Stichting Museumjaarkaart ontvangen. De musea
krijgen deze apparatuur op basis van een bruikleencontract. De kosten
worden gedragen door de Stichting Museumjaarkaart.
LEIDEN - Wie gedacht had naar
een onbekommerd avondje mo
derne jazz te gaan, had afgelopen
zaterdag in elk geval een onver
wachte avond. De luisteraar werd
geconfronteerd met musici die
evenzeer thuis konden horen in
het circuit van de "serieuze" mu
ziek als de hedendaagse geïmpro
viseerde muziek. Wat pianist/lei
der Cor Fuhler en de zijnen lieten
horen was niet wat je noemt mo
dieus of makkelijk of makkelijk
in het gehoor liggend. Het was
eerder een uitvoering van heden
daagse geschreven en soms geïm
proviseerde muziek. Nog meer
dan bijvoorbeeld Guus Janssen
of Maarten Altena of zelfs Huib(
Emmer of Peter van Bergen, na-
men die in dit verband het eerst te
binnen schieten, is voor Cannabi
na Cannabina het geluid in alle
mogelijke harmonische samen
klanken op zich uitgangspunt
voor muziek.
Geen gemakkelijke referenties,
geen goedkope trucs, doch
slechts wat de componist zelf be
koort is leidraad voor de uitvoe
ring. De meest tamelijk korte,
compacte stukken van het huidi
ge repertoire van het sextet zijn
van Fuhler, contrabassist Jan
Nijdam en violiste Alison Walla
ce. Eén stuk, "Spiraal", was van
synthesizer-speler Michiel
Scheen, ook bekend van zijn
groep Filiaal, die de meest opval
lende stem was onder de introvert
spelende musici. Het probleem
voor een groep als Cannabina
Cannabina, die voornamelijk op
de ruimer programmerende jazz-
podia terecht kan, is vooral dat er
een soort kamermuziek wordt ge
speeld die een tolerante opstel
ling van het luisterende publiek
veronderstelt. Het is nu eenmaal
moeilijk werken met materiaal
dat niet direct refereert aan de
praktijk van de "serieuze mu
ziek" of de nieuwe jazz.
Cannabina Cannabina heeft het
voordeel dat het al door de bezet
ting een eigen geluid bezit, zo zijn
Eduard Wesly (hobo's), Joost
Buis (trombone) en Wallace es
sentieel voor het kamerorkest-
,achtige geluid, maar de echte
smaakmaker was toch de synthe
sizer van Michiel Scheen, die,
heel ongebruikelijk voor dat veel
zijdige instrument, alleen van
zelfsprekend lijkende, elektroni
sche klanken produceerde en mo
duleerde.
Zeker in twee van de laatste com
posities van de tweede set, "Vijf
heel korte stukjes" en "Punt" van
Fuhler kwam het assertieve spel
van Scheen goed tot zijn recht.
Scheen behoort tot de weinige
toetsenbordenbespelers die weet
dat de synthesizer eeneigen tech
niek en geluid in zich heeft. Ook
lukte het hem om als enige ritmi
sche spanning te ontwikkelen in
de beperkte vrijheid die tot zijn
beschikking stond. Daarvoor had
echter al de helft van het toch al
beperkte toeschouweraantal be
sloten dat er van luisterplezier
weinig te verwachten was en dat
de muziek te moeilijk was om on
gebreideld van te genieten.
Dat hokjesgeest hoogtij viert in
Nederland wisten we al, maar
Fuhler maakt het publiek en zich
zelf erg moeilijk door te kiezen
voor een concept dat van beide
kampen verwacht dat het zich
aanpast. Zeker, er is een duidelij
ke potentie in de muziek van Fo-
hler c.s. om zowel een "klassiek"
als "jazz-publiek aan te spreken,
maar dan zal toch gelet moeten
worden op een meer aanspreken
de presentatie met sterkere con
trasten in de programmatische
keus. Mooie klanken genoeg, al
leen de context van die klanken
bleef een beetje onduidelijk.
KEN VOS
van Busoni, een stuk dat een onrus
tige invloed had op de toehoorders
door zijn zoekend karakter en dat
zelfs de lichten van de zaal deed uit
gaan, kon het Residentie Orkest
zich naar hartelust uitleven op de
zevende symfonie van Sibelius.
Over een donker wordend zwerk
uitwaaierende strijkersklanken en
massief opgestelde koperblazersko
ren. Af en toe klaarde de atmosfeer
wat op en dreven lichter klinkende
houtblazersakkoorden naar de op
pervlakte, maar echt vrolijk werd
het nooit. Hoe wonderlijk dat dit
toch zo mooi kan zijn!
MONICA SCHIKS
Kunsthistoricus
uit Leiden
nieuwe directeur
Rembrandthuis
AMSTERDAM (ANP) - De Leidse
kunsthistoricus drs. A. de Heer (40)
is de nieuwe directeur van het mu
seum Het Rembrandthuis in Am
sterdam. Zijn benoeming gaat in
per 1 december. De Heer volgt E.
Ornstein-Van Slooten op.
De nieuwe directeur was voor zijn
benoeming werkzaam als conserva
tor oude kunst bij de Rijksdienst
Beeldende Kunst in Den Haag. In
dat kader voltooide hij onder meer
een catalogus met daarin het volle
dige rijksbezit aan oude schilder
kunst voor zover niet in bezit van
rijksmusea; ongeveer 3.500 schilde
rijen.
De Heer kwam in de publiciteit
door zijn herontdekking van verlo
ren gewaande handschriften van
Constantijn Huygens.
Als nieuwe directeur van het
Rembrandthuis is De Heer van plan
om een grote tentoonstelling te or
ganiseren over de leermeester van
Rembrandt, Pieter Lastman. De ex
positie wordt eind 1991 tegelijk met
de grote Rembrandt-tentoonstel-
ling in het Rijksmuseum geopend.
Rushdie even uit
verborgenheid
LONDEN (AP) - De Britse schrijver
Salman Rushdie heeft gisteren en
kele uren zijn onderduikadres ver
ruild voor een televisiestudio van
de BBC om een interview af te
staan, waarin hij zei er alles aan te
doen weer aan het openbare leven
te kunnen deelnemen.
Rushdie leeft ondergedoken
sinds februari 1989, toen de voorma
lige Iraakse leider ayatollah Ruhol-
lah Khomeini een oproep deed hem
te doden, omdat zijn boek „De Dui
velsverzen" beledigend zou zijn
voor de islamitische godsdienst.
Rushdie is tot nu toe wel geïnter
viewd op geheime plaatsen. De
schrijver zei onder onder meer ge
sprekken te willen voeren met isla
mitische leiders om „gemeenschap
pelijke grondslagen" te vinden.
Concerten K&O
LEIDEN De uit Belgrado afkom
stige pianiste Savka Konjikusic
geeft morgenavond een concert in
de K&O Kapelzaal aan de Oude
Vest in Leiden. De 27-jarige pianiste
kreeg haar opleiding in Novisad en
studeerde daarna verder in Den
Haag. Ze was winnares van het Na
tionale Pianoconcours in Joegosla
vië. In Leiden zal zij werken spelen
van Beethoven, Scriabin en Cho
pin. Aanvang: 20.15 uur.
De fluitiste Iris van der Wardt en
de pianist Hans van Ham geven op
donderdag van 12.45—13.30 uur in
de K&O Kapelzaal een lunchcon
cert. Gespeeld worden composities
van Fauré, Roussel, Boulez en Pou-
lenc.
Afsluiting Duitse
filmcyclus in K&O
LEIDEN Ter afsluiting van de
Duitsland-cyclus presenteert K&O-
cinema op vrijdag 30* november in
de Kapelzaal aan de Oude Vest de
Film 'Der Mann auf der Mauer' van
de Duitse regisseur Reinhardt
Hauff. De Film is gebaseerd op een
scenario van de Berlijnse schrijver
Peter Schneider. Het verhaal gaat
over de in Oost—Berlijn levende,
werkloze, meneer Kabe. Kabe wil
ervaren hoe het er uitziet aan de an
dere kant van de muur. Nadat hij is
overgestoken, volgt er een reeks
dramatische gebeurtenissen. Aan
vang: 20.15 uur.
Twee 'bekenden' in
halve finales Grote
ijs van Nederland
Prijs
ROTTERDAM De Leidse pop
groep 'Native Dance Principle' en
'Blatant Yobs' uit Sassenheim zijn
in de halve Finale van de Grote Prijs
van Nederland terechtgekomen. Na
twintig voorronden in dit nationale
concours voor popgroepen, zullen
halve Finales op 30 november in
'Nighttown' in Rotterdam en op 1
december in het Utrechtse 'Tivoli'
worden gehouden. De aanvangs
tijd: 20.00 uur. De groepen zullen
elk 15 minuten spelen. Van de num
mers die in de voorronde zijn ge
speeld, mag nog slechts één num
mer ten gehore worden gebracht.
