Harry Slinger heeft nooit
spijt gehad van 'de steen'
'Onze chefs werken nu
allemaal in het Westen
NOS-filmers terug in Oost-BerUjn
f PAGINA 22
RTV-SHOW
DINSDAG 13 NOVEMBER .1990
Laatste concert Drukwerk in 67 minuten uitverkocht
HILVERSUM - Op 4 fe
bruari 1986 haalde Harry
Slinger van de Amster
damse popgroep de voor
pagina's van bijna alle Ne
derlandse kranten. De
zanger met zijn onafschei
delijke rode petje had als
een kwajongen een steen
door de ruiten van het Hil-
versumse KRO-gebouw
gegooid en was daar nog
trots op ook. Slinger en de
zijnen pikten het niet dat
zij voor de zoveelste keer,
een dag voor uitsluitend
een onkostenvergoeding
aan een tv-opname had
den meegewerkt, en als
klap op de vuurpijl hoor
den dat de KRO de betref
fende minuten niet zou
uitzenden.
Harry Slinger nu over 'zijn
steen': „Ik had niet verwacht dat
mijn actie zoveel zou losmaken in
Hilversum. Misschien had ik voor
een diplomatieker oplossing moe
ten kiezen, maar ik handelde in
een impuls en heb daar nog
steeds geen spijt van. Ik ben nu 41
jaar en zou het nu niet meer doen.
Toch denk ik dat die steen effect
heeft gehad. In ieder geval wer
den die onkosten-vergoedingen
waarvoor artiesten werken in
eens bespreekbaar. Wat niet wil
zeggen dat er iets veranderd is
sinds die tijd..", zo blikt Harry
Slinger terug.
De Amsterdamse groep
houdt het na dik twaalf jaar
voor gezien. Drukwerk is nu
bezig aan een afscheidstournce
door Nederland. Het definitie
ve einde van Drukwerk zal in
Amsterdam zijn. Dat gebeurt
op 24 november in de Stads
schouwburg. De kaartjes voor
dat unieke evenement waren
op 26 oktober in 67 minuten uit
verkocht....
Gevoelens
Een afscheid met gemengde ge
voelens. Harry Slinger: „De
Gooise Matras heeft mij echt niet
altijd zien zitten. Vooral na die
actie met die steen waren .we niet
altijd even populair. Wij zijn een
Nederlandse volksband met een
mening en daar komen we voor
uit. We zijn ook eens door de
VARA geboycot omdat zij ons
liedje Marjanneke seksistisch
vonden. Ik kon die mensen maar
niet aan hun verstand brengen,
Drukwerk, met in het midden zanger Harry Slinger, die
dat juist het tegendeel waar was.
Ach, we werden wel vaker ver
keerd begrepen, maar gelukkig
bijna nooit door ons publiek. Ik
merk ook dat mensen het jam
mer vinden dat we ophouden.
Wat er ook van ons is gezegd, we
zijn nooit kleurloos geweest én
hebben altijd gekozen voor origi
naliteit."
De reden van het einde van
Drukwerk is simpel: „We vinden
het welletjes na dik twaalf jaar.
Bovendien wil ik iets heel anders
gaan doen. Mijn hart ligt bij het
toneel en ik hoop een carrière te
kunnen beginnen als acteur op
de bühne. Echt ervaring heb ik
niet, behalve amateurtoneel en je
doet als zanger natuurlijk wel
bühne-ervaring op. Ik hoop een
kans te krijgen me te bewijzen.
Ik heb het zeker niet hoog in
mijn bol en wil onder aan de lad
der beginnen".
Zenderproblemen Radio 1
DEN HAAG (ANP) De grensgebieden van Nederland en met
name het noordoosten van het land zullen tot eind januari 1991
het programma van Radio 1 op de middengolf minder goed kun
nen ontvangen. Dit is het gevolg van een defecte hoogspannings
transformator in de Flevopolder.
In september raakte een eerste hoogspanningstransformator
defect, waardoor de hoofdzender voor Radio 1 in de Flevopolder
moest worden uitgeschakeld. De uitzendingen werden overge
nomen door een reservezender met evenveel vermogen. In de
nacht yan zondag op maandag ging een tweede transformator
stuk, waarna onmiddcLlijk is uitgeweken naar een noodzender
voor de middengolf in Lopik. Deze zender heeft een vermogen
van slechts 60 kilowatt, tegen normaal 400 kilowatt. Volgens een
mededeling van de Nozeraa zal de ontvangst van Radio 1 in, de
randgebieden van Nederland zwakker zijn. Er is meer ruis te ho
ren en de uitzendingen kunnen worden gestoord door buiten
landse zenders.
De leverancier van de hoogspanningstransformatoren ziet
volgens de Nozema pas eind januari 1991 kans om nieuw appara
ten te leveren.
Solo-album
"De andere leden van Drukwerk
hebben allemaal al andere bezig
heden. Ik sluit voor mezelf niet
uit dat ik na Drukwerk ooit weer
eens een solo-album zal maken,
maar daar ligt mijn eerste ambi
tie op dit moment niet. Ik wil nog
zoveel doen, ik ben nu 41 en heb
het gevoel dat mijn leven op
nieuw begint. In ieder geval zal
men nog van me horen."
Gezamenlijke
studio voor TV2
AMSTERDAM - Het NOB zal
studio 2 van zijn studiocomplex
in Hilversum ombouwen tot een
middelgrote en een kleine studio
ten behoeve van de omroepen van
TV2 (AVRO, TROS en Veronica).
De omroepen hebben daartoe een
contract gesloten met het NOB.
Het contract behelst de levering
van de faciliteiten voor televisie
producties in de komende jaren.
AVRO, TROS en Veronica zul
len vanaf augustiis 1991 in een
continu proces gedurende 12 uur
per dag en zes dagen per week
programma's maken in de nieu
we studio's. Het gaat daarbij om
actualiteitenrubrieken, informa
tieve- en sportprogramma's, klei
ne amusementsprodukties en
praatprogramma's.
HILVERSUM (GPD) - „Na '45
had je in Duitsland plotseling
geen nazi's meer. Nu zijn als bij
toverslag alle partijleden ver
dwenen. Onze chefs van i)óór de
val van de Muur werken nu alle
maal in het westen", verzucht de
Berlijnse bouwvakker Achim
Finger vanavond op Nederland
Drie jaar geleden zag tv-kij-
kend Nederland Achim Finger in
de filmreportage 'Friedrichstras-
se, een straat met een muur' door
Oost-Berlijn fietsen. In de docu
mentaire 'De laatste dagen' van
de NOS-filmers Jaap Walvis en
Almar Tjepkema, die vanavond
wordt uitgezonden, blijkt Achim
zich nog steeds per rijwiel door
zijn geboortestad te bewegen.
Hij fietst echter niet meer naar
zijn werk: '„Alles in de bouw ligt
hier stil. De mensen willen hun
grond terug", legt hij uit.
Architect Herr Barg legt uit,
dat voormalig DDR-heerser Eric
Honecker van het Oost-Duitse
deel van de Friedrichstrasse een
straat met schitterende gebou
wen had willen maken: „Hij wil
de met een grootse herbouw af
scheid nemen van de politiek en
zijn leven. Maar de begroting
ging vér boven het budget, dat de
failliete DDR zich kon permitte-
Toen Tjepkema en Walvis drie
jaar geleden ook oostelijk van de
beroemde grenspost 'Check
point Charley' in de Friedrich
strasse gewone mensen filmden,
werd er aan de bouwwerken nog
druk gewerkt: „Het oostelijk
deel van één van de oudste en
drukste straten van Berlijn was
een grote, kilometer lange bouw
put", zo herinneren ze zich.
Toen het NOS-duo er in 1987
enkele weken met de Filmcamera
rondzwierf wilden ze via ge
sprekken met de bewoners van
de straat een doorsnee geven van
de Oostberlijnse samenleving.
Het verslag werd ter gelegenheid
van het 750-jarig bestaan van de
stad Berlijn door de NOS-tv uit
gezonden.
Het verdwijnen van de Muur
bracht Walvis en Tjepkemg op de
gedachte dezelfde bewoners op
nieuw op te zoeken. Met als cen
trale vraag op de lippen: „Hoe is
hun leven veranderd?" Tjepke
ma: „In juni zijn we een paar da
gen zonder camera terugge
weest. Alle mensen, die we drie
jaar geleden spraken, hebben we
teruggevonden." Walvis: „We
hadden ze eerder al onze eerste
documentaire laten zien en ze
hadden vertrouwen in ons. Ze
wilden best opnieuw voor de ca
mera's."
(„De laatste dagen", Neder
land 3, vanavond, 21.04 uur tot
21.54 uur, NOS-tv).
NEW YORK Acteur Gregory Peck ontmoette gisteren colle
ga Danny DeVito (links) in het Museum voor Moderne Kunst in
New York. De twee gaan onder regie van Israel Horowitz een
film opnemen, die 'Others Peoples Money' heet. Peck werd ge
ëerd op een avond, die het museum hem aanbood. (foto ap>
Een kaal
reptiel
Anja Meulenbelt, feministe van
het eerste uur en schrijfster van
de onsmakelijke bestseller 'De
schaamte voorbij', gaat op tour
nee. Iedereen kan haar engage
ren voor een causerie over haar
nieuwe boek, dat handelt over
de "onmogelijkheden van de
heteroseksuele liefde". Na af
loop van haar verhaal moet het
honorarium van vijfhonderd
gulden meteen contant worden
afgerekend. Aan het feministi
sche gedachtengoed valt nog
steeds goed geld te verdienen.
Een criticus heeft wel eens ver
ondersteld dat het feminisme
een bedenksel is van acade
misch opgeleide vrouwen uit de
zachte sector, die zichzelf op
deze manier aan een heleboel
banen hielpen. Nadat de eerste
feministische bladen uit de
grond waren gestampt, namen
gewone kranten en bladen ook
progressieve dames in dienst
om de vrouwenpagina te gaan
leiden. Daarna volgden de uni
versiteiten, waar het in de
menswetenschappen nu wemelt
van de vrouwenstudies, waar
briljante onderzoeksters de ene
baanbrekende studie na de an
dere publiceren. Hoewel het
agressieve en militante feminis
me al lang over haar hoogte
punt is, lijkt het waarschijnlijk
dat toch menige vrouwenpraat
groep en lesbische workshop
niet op het intekenlijst je van
Meulenbelt zal ontbreken.
Overigens is de spreekster zelj
niet ontevreden over de verwor-
venheden van het feminisme. Er
zijn, zo schreef zij eens, nu im
mers "vrouwen bij de brand
weer en bij de marine. Er zijn
feministische boerinnen. Vrou
wen in de kerk. Vrouwelijke
managers met Samsonite kof
fertjes. In zwart leer gestoken
sado-masochistes, en feministi
sche hoeren".
Maar wat nog steeds een groot
probleem is, dat is de "hetero
seksuele liefde". Al jaren gele
den riep Meulenbelt haar geest
verwanten op het gezin af te
schaffen. Elke man was immers
een verkrachter die zijn vrouw
in het huwelijk onderdrukte.
Wat was volgens haar een echte
feministe? Dat was een vrouw
die het huwelijksbootje vrijwil
lig had verlaten: het huwelijk is
voor de man, de scheiding voor
de vrouw, luidde de leus. Over
alimentatie werd in dit ver
band wijselijk gezwegen.
In het autobiografische 'De
schaamte voorbij' paradeert
een heel regiment mannen over
de bladzijden, met wie Anja in
tiem is geweest. Haar onstuimi
ge karakter blijkt wel uit het feit
dat ze menige minnaar de trap
afschopte, of "bij de vuilnisbak
zette", om even haar eigen taal
gebruik aan te houden.
De volgende kreet was dan
ook: "Liever lesbisch". De pot
ten, dat zijn de vrouwen die van
vrouwen houden, werden de
orakelpriesteressen van het fe
minisme. Zij keken niet alleen
neer op de "theemutsen", dat
zijn de ouderwetse vrouwen die
in het huwelijk bleven.opgeslo-
ten, maar ook op de feministen
die voor de mannen nog altijd
in de gebruikelijke houding
gingen liggen. De schrijfster
Renate Rubinstein, die altijd al
veel te geëmancipeerd was om
feministe te kunnen zijn, maak
te dit nieuwe feminisme eens als
volgt belachelijk: "Als ik voor
de zoveelste keer lees hoe Trees
de verschrikkingen van het hu
welijk overleefde, haar ketens
van zich wierp en zich tenslotte
vond of kwijtraakte in de vagi
na van Truus, waarna zij op
slag een boek schreef dat als een
bord pap aan elkaar hangt,
dan denk ik: ik word weer
verneukt".
Maar tot ontzetting van Trees
en Truus, liet Anja al gauw het
tentenkamp op Lesbos achter
zich en ging zij weer kamperen
op het vrouwvijandige eiland
Man. "Ik vind neuken toevallig
reuze leuk", was de ontstellende
boodschap die zij op Lesbos ach
terliet. Net als Trees, schreef zij
ook een boek, dat eveneens als
een bord pap aan elkaar hing,
maar daarmee houdt de verge
lijking op: Anja's hooglied op
de liefde is niet opgedragen aan
Truus of Eva, maar aan Adam.
"Ik ben een vrouw, hij is een
man, en dat is voor een aardige
relatie een serieuze handicap",
laat zij haar lezeressen weten,
maar het is wel duidelijk dat we
die uitspraak met een korreltje
zout moeten nemen - ze is voorlo
pig absoluut niet van plan haar
Adam de trap af te smijten, of
om hem bij de vuilnisbak te zet
ten.
Integendeel, ze geniet elke
dag weer van het "vachtje" op
zijn borst en rug, en van het
"kale en vriendelijke reptiel"
dat regelmatig uit zijn "nest
van haar" oprijst. Een kaal rep
tiel? Zijn er dan ook behaarde
reptielen? Een behaarde slang,
een behaarde krokodil, een
schildpad met een "vachtje"?
Maar dat is flauwe detailkri
tiek. Je kunt van iemand uit de
zachte sector tenslotte niet ver
wachten dat hij alles weet.
...DE CA/UeOPOAHEN ZELF
WILLEN NIET OF6EL05T
WORPEN
I ZDS REEN /S AAN BOORP.
D£ STUURMAN,
P£ ROE/FRS
