Frank Boeijen wil doodgewoon zijn
PODIUMBLIK
Dubbel-lp en toernee om tienjarig jubileum te vieren
Dolf Brouwers voelt zich
misbruikt als stripfiguur
De geoliede machine van Breuker
DINSDAG 16 OKTOBER 1990
KUNST
PAGINA 19
Zondagskinderen
'Zondagskinderen', met Johnny
Kraaykamp in de hoofdrol, was
het afgelopen seizoen zo succesvol
dat het is geprolongeerd. Van
avond en morgenavond is dit En
gelse blijspel van Bob Larbey
Please Sir', 'The Good Lifej in
de Leidse Schouwburg (20.15) te
zien. Kraaykamp en Pieter Lutz
blijven als Kuiper en Elburg in
het bejaardenhuis tegen de ouder
dom vechten. Deze John van de
Rest-produktie staat onder regie
van Berend Boudewijn. Schrijver
Larbey gaat speciaal voor
Kraaykamp een tv-serie schrij
ven, gebaseerd op het karakter
dat Kraaykamp in 'Zondagskin
deren' speelt.
Peren
Theater Popject verzorgt morgen
middag in het Alpheuse Parkthe
ater (14.30) een jeugdvoorstelling
vanaf zes jaar van poppenspeler
en acteur Ben van Kempen. Mon
sieur Racine kweekt bijzonder
lekkere peren, waarmee hij prij
zen wint. Op een nacht zijn ze, op
één na, verdwenen. Visueel thea
ter met poppen, figuren, objecten
en maskers is geïntegreerd met to
neel, mime en vertelkunst. Spel
doet denken aan stripverhalen en
cartoons.
Herenleed
Cherry Duyns. Armando en John
ny van Doom begonnen op
VPRO-tv en kwamen later in het
theater terecht met hun absurde
humor. De plechtstatige toon van
de dialogen bij de vertolking van
het meester- en knechtmotief is het
handelsmerk van Herenleed ge
worden. De drie zijn niet vaak
meer in het theater te zien. Ze heb
ben een druk schrijvend leven.
Daarnaast maakte Duyns be
kroonde televisieprogramma's en
schildert Armando. Dus een unie
ke kans om het trio, dat een gele-
genheidstoumee van drie weken
maakt, donderdag en vrijdag nog
een keer met Groot Herenleed in
de Leidse Schouwburg (20.15) te
zien.
Verjaardagsfeest
Toneelgroep Stores brengt don
derdagavond Harold Pinters
'Verjaardafsfeest' in Microthea
ter Imperium (20.30 uur). Bizarre
gebeurtenissen tijdens wat een
leuk feestje had moeten zijn.
Fassbinder
Rainer Werner Fassbinder's to
neelstuk 'De bittere tranen van
Petra öon Kant' is vrijdagavond
(20.30) in het Alpense Parktheater
te zien. Een toneelgroep van zes
vrouwen, onder wie Shireen
Strooker, laat het twintig jaar
oude stuk herleven. Dit stuk laai
zien hoe de verwoestende liefde
boven status of geld uitstijgt. Mo
de-ontwerpster Petra, die het in
materiële zin aan niets ontbreekt
is weduwe, trouwt opnieuw
scheidt en wordt verliefd op Ka
rin. Wanneer mannequin Karin
haar verlaat, weet Petra's omge
ving zich geen raad.
De Leidse Toneelgroep 'De Giftige Appel' speelt zaterdagavond de
première voorstelling van 'Wallenberg'. (foto Aiurd van wieiinio
komt aanstaande zaterdag naar
het Katwijkse Tripodia (20.15)
met 'Het naadje van de kous'. An
nie en Harrie hobbelen op een
'prettig ordinaire' manier tragi
komisch door het leven. De vrouw
is bazig en de man sloom; zo zijn
ze vertegenwoordigers van De
Nieuwe Lulligheid in het cabaret.
De Berini's vormen gewapend
met contrabas en ukelele ook een
muzikaal duo. dat Nederlandse
teksten schreef op melodieën van
rond 1960.
Wallenberg
even van de verdwenen Zweedse
oorlogsheld Raoul Wallenberg
voor haar nieuwe produklie. On
der regie van Caroline Barmentlo
werd als uitgangspunt een fictie
ve ontmoeting van zeven mensen
op een verlaten landhuis buiten
Boedapest genomen. Allen hebben
ze Wallenberg gekend. Niet één
weet wat er met hem is gebeurd.
De theatergroep had in verband
met actuele ontwikkelingen ver
schillende scenario's achter de
hand en repeteerde op het terrein
van een verlaten kruitfabriek.
Aanstaande zaterdag in het
LAK-theater (20.30).
Berini's
Het Rotterdamse duo De Berini's
Misantroop
Het Nationale Toneel speelt in een
nieuwe vertaling van Laurens
Spoor en Albert Lubbers (ook re
gie) een van Molières meest grim
mige komedies. In 'De Misan
troop' (De mensenhater) ontmas
kert de onverbiddelijke waar
heidsfanaat Alceste een rol van
Rudolf Lucieer) een wereld van
luxe en opportunisme. Zijn liefde
voor de wispelturige Célimène
drijft hem aanstaande zaterdag
in de Leidse Schouwburg (20.15)
de eenzaamheid van de woestijn
Pandora
Naar het Alpheuse Parktheater
komt zaterdagavond (20.30) mu
ziek- en danstheater Pandora.
Vier jonge musici en acht jonge
dansers, opgeleid aan conservato
ria en dansakademie, brengen
moderne dans in combinatie met
eigen composities, waarin een
vermenging van klassiek en jazz
met veel percussie.
Sprookjesverteller
Voordrachtskunstenaar en
sprookjesverteller Peter van der
Linden geeft aanstaande zondag
middag in het LAK-theater
(15.00) een voorstelling, die ver
moedelijk ook volwassenen veel
genot verschaft.
Niet Te Vermijden
Theatervoorstellingen die in vo
gelvlucht door de muzikale ge
schiedenis snellen, zijn populair.
Ook Het Groot Niet Te Vermijden
Dans/Show Orkest gaat op reis;
van de jaren dertig tot de jaren
tachtig. Volgende week dinsdag
23 oktober (20.15) in de Leidse
Schouwburg wordt de Small Big
Band geparodieerd, zingt een
zwerver het levenslied en viert een
jazzy zangeres haar triomfen uit
een grijs verleden. Toneel en mu
ziek met een knipoog leveren sa
men theater.
Jonge Pool Starbek in de Waag
Dagelijkse taferelen met glimlach
Wolkenkrabbers. Stalinistische architectuur,
communicatie en de relatie tussen mens en
werk. Dat zijn de thema's in het werk van de
Poolse schilder Krzysztof Skarbek.
Eigenlijk schildert Skarbek tafere
len uit het dagelijkse leven. Er is
een schilderij van een vrouw die te
lefoneert. een man die langs de snel
weg loopt en een grote zak met ca
deautjes achter zich aan sleept, een
meisje op een surfplank en mannen
op skilatten. Verderop een scène op
het platteland, waar twee vrouwen
vrolijk voor een huis poseren. In het
openstaande raam probeert een
man hun aandacht te trekken.
Hoewel de voorstellingen van
Skarbek goed herkenbaar zijn, blij
ken zijn schilderijen eerder surrea
listische dan realistische beelden.
Het water onder de surfplank van
het meisje stroomt een grote stad
binnen, drie opgestapelde auto's
dienen als ondergrond voor de
sneeuwberg van de skiers en de
monden van een hedendaagse Ro
meo en Julia ontmoeten elkaar in
letterlijk vliegende vaart, tussen
twee wolkenkrabbers in.
Skabeks kijk op de werkelijkheid
is. ondanks de kritische ondertoon,
vrolijk. De mensen in zijn schilde
rijen zijn krachtig en opgewekt. Ze
houden zich staande in hun omge
ving en laten zich niet onderdruk
ken. Zelfs de man die bijna tussen
twee flatgebouwen wordt samenge
perst heeft een vrolijke trek in zijn
gezicht. Romeo en Julia gaan. zoals
het hun betaamt, geheel in elkaar op
en het lijkt hen niet te deren dat er
geen grond onder hun voeten is en
dat Romeo als een geketende uit het
raam hangt.
De mild kritische blik op de wer
kelijkheid is typerend voor de hui
dige kunstenaarsbeweging in
Wrodaw. de plaats waar Skarbek
vandaan komt. Hij maakt daar deel
uit van een jongerencultuur, die
zich afzet tegen de gevestigde orde
Dit gebeurt b*j Skarbek wel met een
knipoog. Dromen en werkelijkheid
gaan hand in hand in zyn werken en
daarbij deinst hij er niet voor terug
om cliche s toe te passen. Hij laat
een held a la Batman tegen een ge
bouw opklimmen. In een ander
schilderij zien we een droomeiland
met ondergaande zon en zonnende
dame. Het blijft bij een droom, want
het eiland is slechts van karton en
staat in een troosteloze staat
De kracht van Skarbel ligt in het
anekdotische, in verhalen waar rea
lisme en surrealisme elkaar met een
glimlach vinden.
De afgebeelde personen zouden
striphelden kunnen zijn en ook de
composities vertonen veel overeen
komsten met de striptechniek. Af
en toe gaat hij hierin echter Is VI rm
dreigt hij de greep op de realiteit ge
heel te verliezen twee zwarte
sneeuwpoppen op twee zwarte au
to's zijn als symbool misschien met
onaardig, maar als beeld volstrekt
oninteressant en buiten het andere
werk vallend.
Het werk van Krzysztof Skarbek
is tot en met 4 november in de Waag
te zien.
NICOLE ROEPERS
Frank Boeijen: 'Luister niet naar het verkeerde lied'.
NIJMEGEN - Het heeft
geen enkele zin om by Frank
Boeijen te informeren naar
zijn plannen na dit drukke
jubileumseizoen. Elke vraag
in die richting maakt de
blonde popzanger, die (min
stens) toteind maart het
tienjarig bestaan van de naar
hem vernoemde groep viert,
op slag ongedurig dan wel
onzeker. Om de simpele re-
den dat hijzelf met niets an
ders rekening houdt dan 'ge
woon doorgaan'. Per slot
van rekening is zijn 'altijd
aanwezige innerlijke drang'
tot zingen en liedjes schrij
ven een van de geheimen
van het succes van de Nij
meegse formatie.
„Ze moeten mij nog steeds afrem
men, in bescherming nemen, want
als het aan mij ligt zijn er waar
schijnlijk nooit rustperiodes", weet
de 32-jarige groepsleider. „Ik moet
er niet aan denken dat ik een jaar
geen plaat zou kunnen maken of
niet zou kurmen optreden. Muziek
maken is vodr mij een levensvoor
waarde. Daarom ook dat het terug
blikken in het repertoire, zoals dat
nu gebeurt, voor mij telkens blijkt
neer te komen op een confrontatie
met mijn persoonlijke verleden".
Bladerend door het tekstboek
van de zojuist verschenen dubbel-
cd 'Frank Boeijen Groep 1980-1990
Live: Hier komt de Storm' consta
teert hij andermaal dat zijn absolute
hoogtijdagen als tienerheid tus
sen de geëngageerde hits 'Zwart
Wit' (1984) en 'Kronenburg Park'
(1985) zijn samengevallen met de
donkerste periode uit zijn particu
liere bestaan.
De vele, ook artistieke twijfels,
die hem toen kwelden, werden nog
eens versterkt door de onvermoede
kanten van zijn idoolstatus. „Ik was
eigenlijk nergens meer zeker van.
Uit die tgd dateert ook nog het
imago van een wat sombere twijfe
laar, dat sommige mensen mij nog
steeds willen aanmeten. Zoals ie
dereen in zo'n situatie werd ook ik
enorm geleefd. Ik werd overal maar
naar toe gereden en zakelijk wist ik,
zoals zoveel popmuzikanten, hele
maal van niets. Gelukkig besefte ik
dat ik niet moest gaan geloven in
het beeld dat de buitenwacht van
Frank Boeijen had en verlangde.
Als je gaat leven naar de verwach
tingen van andere mensen ga je er
op een gegeven moment vanzelf aan
onderdoor".
Door muzikaal te versoberen
(met het album 'In Natura' uit 1986)
en afstand te nemen van de vere-
nngscultus rond zijn persoon, heeft
hij als artiest kunnen overleven. Het
niet hebben van een belangrijk
imago geldt sindsdien als een van
zijn non-muzikale idealen. „Zoiets
past beter bij de cultuur van dit land
en omdat ik daar ook een vertegen
woordiger van ben, ook beter bij
mezelf. Als je in Engeland in de aan
dacht bent omdat je je onder
scheidt, dan wordt dat algemeen ge
waardeerd. Maar waarom is bij ons
de koningin zo geliefd? Omdat ze zo
gewoon is. En waarom vindt ieder
een Anita Meijer zo sympathiek?
Ook omdat ze allesbehalve excen
triek wil zijn", aldus Frank Boeijen.
Clouseau
Van groot belang is voorts geweest
zijn overstap van het clubcircuit
naar het theater, van de hossende
meutes naar een zittend luisterpu
bliek. In september 1987 was die nu
zo logisch lijkende omschakeling
wel degelijk een sprong in het duis
ter. herinnert hij zich maar al te
goed. „Pas toen ik er goed en wel
aan begonnen was, wist ik dat ik die
kant op moest. En daarna ook al
snel dat er geen weg terug meer
was. Ik kan me ook niet voorstellen
dat ik nog voor joelende menigten
zou moeten optreden. Laatst was ik
te gast bij Clouseau, dat 'Kronen
burg Park' al had ingezet. Ik kwam
op en meteen steeg er toch een oor
verdovend lawaai op! Heel leuk
vond ik dat natuurlijk, maar ik was
toch wel heel blij dat ik zo weer uit
die scene kon stappen-.
Daar de 'bakvisjes' hem hebben
gevolgd ('Ze zijn meegegroeid en
dat is best bijzonder') en hij als thea
terattractie ook nog een nieuw pu
bliek heeft kunnen aanspreken,
durft Frank Boeijen zich 'het eeuwi
ge leven' toe te dichten. Kijk maar.
stelt hij voor, naar zijn voornaamge
noot Sinatra. Over de positie van de
groep (ofwel gitarist Ger Hoeyma-
kers, toetsenist Jos Haagmans, bas
sist Nels Busch en drummer Henk
Wanders) in dat zonnige toekomst
plaatje heeft hij eerlijk gezegd nog
niet zo nagedacht.
Intensief
Zijn verklaring: „Pas als ik zo'n ge
voel krijg van: Iedereen gelooft het
wel, dan zal ik alleen verder gaan.
Het tegenovergestelde is echter op
dit moment het geval, vind ik. Dit
zogeheten jubileumalbum wordt af
gesloten met vijf gloednieuwe num
mers. waarvoor ik heel intensief
heb samengewerkt met sommige
leden afzonderlijk. Die jongens blij
ven zich natuurlijk ook ontwikke
len en daar moetje gebruik van ma
ken. Men vergeet meestal dat als je
de beschikking hebt over een hele
band je best nog iets kunt doen met
een enkeling daaruit of met een
paar leden. In plaats van dat je éÊn
bezetting hebt, heb je in feite tien
tallen mogelijkheden".
Om die hoeveelheid nog verder
op te voeren, neemt de Frank Boeij
en Groep twee gastmuzikanten mee
op de tournee, die op vrijdag 2 no
vember in Venray (De Beejekurf)
van start gaat: drummer Norman
Bonink en gitarist Peter van Ben-
them.
„Na onze goede ervaringen met
saxofonist Rolant Brunt, die vong
seizoen met ons heeft getoerd, wil
de ik weer een soort tijdelijke ver-
HAARLEM (ANP) - „Mijn hele le
ven lang wordt ik al misbruikt door
iedereen. Dat gaat nu nog door in de
stripboeken van Sjef van Oekel".
Artiest Dolf Brouwers bleef zich
gistermiddag tijdens een zitting van
de Haarlemse rechtbank zichtbaar
opwinden.
Aan de orde waren de mondelin
ge pleidooien in de rechtszaak die
Brouwers heeft aangespannen te
gen de makers van de Sjef van Oe
kel strip'boeken: tekstschrijver Wim
T. Schippers, tekenaar Theo van
den Boogaard en VNU-dochteruit-
geverij Oberon BV. Brouwers eist
bijna 5,5 ton aan auteursrechten uit
die strips.
Volgens de advocaat van Brou
wers, mr. R.E.P. de Rarütz, heeft de
78-jarige artiest er grote problemen
mee dat zijn persoon wordt geëx
ploiteerd als stripfiguur. Hij zou da
gelijks worden geconfronteerd met
de belevenissen van Sjef van Oekel
in de strips. „De heer Brouwers
wenst niet in verband te worden ge
bracht met kinderseks en opblaas
poppen", aldus de advocaat.
De Ranitz stelde verder dat Brou
wers ook een commercieel belang
heeft in zijn eigen persoon. De ma
kers van de Van Oekel-strips maken
volgens hem inbreuk op het per
soonlijkheids- en portretrecht van
de artiest.
Brouwers is volgens zijn raads
man geen „gehaaide commerciële
entertainer" die zichzelf goed kan
verdedigen. „Het is een man die naï
ef in het leven staat. De hele situatie
heeft hem veel leed berokkend".
De makers van de Van Oekel-
strips beroepen zich vooral op een
overeenkomst uit 1974, waarin
Brouwers alle rechten op de figuur
Sjef van Oekel overdraagt aan Wim
T. Schippers. In die periode floreer
de Brouwers als Van Oekel in een
serie shows bij de VPRO-televisie.
De figuur Sjef van Oekel is gecre-
eerd en vorm gegeven door Wim T.
Schippers, zo betoogde diens raads
man, mr. H.J.M. Boukema. „Nadien
heeft Brouwers die rol niet meer
kunnen loslaten. Hij heeft zich met
de figuur van Van Oekel geïdentifi
ceerd. Brouwers heeft de typische
Expositie over Chinese gemeenschap
in Amsterdams Historisch Museum
kenmerken van Sjef van Oekel
overgenomen en niet andersom".
Boukema voerde aan dat Brou
wers aanvankelijk erg ingenomen
'was met de stripalbums. Hij hielp
zelfs mee de boeken te promoten
door in winkels handtekeningen te
plaatsen, aldus de advocaat die de
inspanningen van Brouwers als
„ongepaste hebberigheid" betitel
de.
De raadsman verbaasde zich er
verder over dat Brouwers zich
thans zo puriteins opstelt. Bouke
ma herinnerde de rechtbank eraan
dat de artiest in zijn VPRO-tijd er
geen moeite mee had om zich tus
sen „blote vrouwen te mengen".
De Haarlemse rechtbank wil op Josephine Baker (met bloemen) liet zich in 1932 vereeuwigen in Chinees
27 november met een vonnis ko- restaurant Kong Hing aan de Amsterdamse Binnen Bantammerstraat.
men. (foto-archief Spaaraeatad)
AMSTERDAM (ANP) - In het Am
sterdams Historisch Museum
(AHM) is van volgende week dins
dag tot en met 6 januari onder de ti
tel „Dongfeng - Oostenwind" een
expositie ingencht over de geschie
denis van de Chinezen in ons land.
Fotograaf Cor Jaring heeft speciaal
voor deze gelegenheid het dagelijks
bestaan van de Chinese gemeen
schap vastgelegd.
Het grootste deel van de Neder
landse Chinezen is van oorsprong
afkomstig uit Vietnam, Suriname of
Indonesië. Daarnaast heeft een aan
tal van hen wortels in China of
Hongkong.
De eerste Chinezen kwamen om
streeks 1910 als zeelieden naar ons
land. In de jaren dertig was sprake
van een tweede golf werkloze zee
lieden. De Chinese pindaman die
aan de kost probeerde te komen
door de verkoop van koeken, werd
een bekend verschijnsel in het
straatbeeld.
Er wonen hier op dit moment
naar schatting 45.000 tot 60.000 Chi
nezen, van wie de meesten in de on
geveer 2.000 restaurants werken.
Chinezen zijn echter ook te vinden
in intellectuele beroepen. Het AHM
wijst erop dat zij zich hebben aange
past aan de Nederlandse zeden en
gewoonten, maar tegelijkertijd ook
hun eigen cultuur in ere hebben ge
houden. De expositie, tot stand ge
komen met steun van het ministerie
van cultuur (WVC), geeft een histo
risch en hedendaags beeld van bei
de aspecten van het leven van de
Chinese gemeenschap.
sterking. Want in het theater moetje
toch telkens iets nieuws kunnen
presenteren. Bovendien had onze
drummer al eens geroepen dat hij
graag eens met een tweede slagwer
ker wilden samenwerken. Deze
twee jongens kende ik toevallig al
van een bandje hier uit de buurt,
Bananafish. Maar niet alleen daar
om kwamen ze meteen in aanmer
king. Naast hun instrumentale vaar
digheden beschikken ze ook over
een goede stem, waardoor we vo
caal ineens zoveel kanten meer op
kunnen", verduidelijkt Frank
Boeijen.
Scoringskansen
De Frank Boeijen Groep heeft zich
nooit overgegeven aan tijdelijke ra
ges. meldt de naamgever niet zon
der trots en reden. „Dat heeft intern
soms best tot hevige discussies ge
leid. Want. werd er gezegd, we zou
den zodoende veel scoringskansen
missen. Ik heb me altijd hevig tegen
een dergelijk meehobbelen verzet,
omdat ik wel voorzag dat we op die
manier gedateerd zouden kunnen
gaan klinken. Voor die standvastig
heid worden we inmiddels beloond.
Ons repertoire geldt terecht als tijd
loos. dus is het niet zo verwonder
lijk dat onze huidige single 'Verjaar
dagsfeest'. een song die al uit 1981
dateert, het zo geweldig doet".
De onbeperkte houdbaarheid van
de liedjes is tevens te danken aan
Frank Boeijens poëtische teksten,
die altijd wel wat te raden over la
ten. Helemaal tevreden over zijn
pennevruchten is hu nog altijd
maar zelden. „Ik zou in mijn teksten
mezelf graag nog meer willen relati
veren, maar dat is in het Nederlands
bijna onmogelijk. Afstand, ironie,
het is er haast niet in aan te brengen.
Met het allerlaatste nummer op
'Hier komt de Storm' is het wel ge
lukt. denk ik 'Het verkeerde lied'
heet het en het is gericht aan het pu
bliek dat ik een Aantal adviezen
geef. Zoals luister niet naar het ver
keerde lied. hetgeen men dus - als
men mij hoort zingen juist wel
doet".
APPEL - De zeventigste verjaardag
van Karei Appel wordt dit jaar on
der meer gevierd met de expositie
„Appel in Arti" in de Amsterdamse
kunstenaarssociëteit „Arti et Ann-
citae". Daar zijn van 23 november
tot en met 6 januari ruim 150 schil
denjen, gouaches, tekeningen, beel
den. wandtapijten, keramiek, cir-
cusbeelden en multiples van de in
temationaal vermaarde Nederlan
der bijeen gebracht
Het Willem Breuker Kollektief en de Mondri
aan Strings. Gehoord op 13 oktober bij Hot
House in de Waag, Leiden.
LEIDEN - Het Willem Breuker
Kollektief is nooit bekend ge
weest om zijn swing, des te meer
om zijn grote variatie en vaart op
het podium. Dat aspect wordt
versterkt als acht stfijkers wor
den toegevoegd aan het orkest.
Aan het begin van de avond leek
de balans wel erg ver door te
schieten naar de Europese kant
en het klassieke repertoire. Na
een korte "Dance of the Tum
blers" (Kurt Weill) kwam het lan
ge en zwaarmoedige "Metropo
lis" van Ferde Grofé, eens stuk
dat zich uitstekend leent voor
fraai strijkwerk en samenklanken
met de blazers. Jammergenoeg
werd de nu wat verouderd klin
kende compositie ontsierd door
een melig koortje van de musici,
compleet met dansje. Dat was ge
lukkig de enige echte wanklank
van het optreden afgelopen zater
dag.
Kennelijk weet Breuker nog
een nieuw, jonger publiek aan te
spreken. De opkomst voor het
grote achttienpersoonsorkest
was naar Hot House-begrippen
onverwacht groot, met betrekke
lijk veel jonge luisteraars. Het
lijkt erop dat het Kollektief toch
te weinig in eigen land speelt,
want de agenda van het orkest
wordt voornamelijk bepaald door
verplichtingen in het buitenland
Gelukkig is Breuker nooit stil
blijven staan en heeft hj het re
pertoire gestaag verder uitge
bouwd met nieuwe stukken, in
dit geval meestal niet van eigen
hand, en nieuwe arrangementen,
waarbij de Mondriaan Strings na
tuurlijk een gewillig en dankbaar
instrument zijn. De geoliede ma
chine van Breuker kwam lang
zaam beter op gang met zijn eigen
"Spanish Waltz", dat met meer
vuur gespeeld leek te worden en
waarin veel soloruimte gereser
veerd was, onder meer voor de
leider op basklarinet en Gregg
Moore op trombone. De wat som
bere toon van de eerste set werd
voortgezet twee stukken van
Weill, hoewel het ijs voor de zater
dagavond gebroken was.
Na alweer een Weill-composi
tie, nu echter een korte tango al
leen voor de strijkers, kwam het
tweede deel van het concert goed
op gang met "Expectations" van
Henk de Jonge, waarin een leuke
persiflage op de free jazz verwe
ven was. Enkele leden van het
Kollektief mochten bijna volko
men willekeurige klanken op wil
lekeurige instrumenten tevoor
schijn toveren. Onverwacht was
ook de stevige banjo^solo van
Gregg Moore. Het welbekende
"Misere" van Breuker was een
mooie gelegenheid voor trompet
tist Boy Raaij makers om de mees
te bluesy noten van de avond te
spelen. Met een lange, maar haar
fijn gespeelde uitvoering van
Gershwin "Rhapsody in Blue"
werd het eigenlijke concert van
de avond beëindigd. De goed ge
timede en bovenal fraai klinken
de show van het orkest was aan
leiding voor het publiek om de
musici tot twee maal toe terug te
roepen.
"Double Minor Blues" van
Alexander von Schlippenbach
was het meest jazz-achtige dat die
avond ten gehore werd gebracht
en meteen ook de gelegenheid
voor bassist Arjen Gorter om
even te ontsnappen aan het ritmi
sche keurslijf door middel van
Het Willem Breuker Kollektief: nooit Jtil blijven «taan.
een scherpe solo. In de laatste toe
gift hoorde ik het Kollektief mate
riaal buiten de Euro pees-Ameri
kaanse traditie interpreteren.
"Hawa" baseerde Breuker op een
traditionele Indiase wijs die hij
daar hoorde.
Niet alleen het publiek was, ge
tuige de plaatverkoop na afloop,
zeer tevreden over de verrichtin
gen van Breuker c.*., ook de mu
sici waren verrast door positieve
respons in Leiden. Inderdaad, na
een flauw begin werd bewezen
dat er nog ruimte zit in Breukers
concept. Op het technisch kun
nen viel nieta af te dingen Daar
by moet gezegd worden dat ook
de zaalversterking goed in orde
was. niet in dc laatste plaats dooi
de dempende werking die van d<
lichamen van de luisteraars uit
ging
KEN VOS
