Leven Le Due Tho beheerst
door strijd tegen Fransen en VS
'Overheid heeft Bijlmer al 20
jaar lang ellende berokkend'
'Pauhiskerk is te
tolerant voor
druggebruikers*
REPORTAGE)
MAANDAG 15 OKTOBER 1990
DEN HAAG (ANP) Zeventien
jaar nadat hij zijn paraaf zette
ondereen vredesakkoord met de
Amerikanen dat een einde had
moeten maken aan de
Vietnamoorlog, is de Vietnamese
politicus Le Due Tho (78)
overleden, zaterdag in Hanoi.
Medewerkers van Tho zeiden dat
hij aan kanker leed. Begin dit jaar
reisde hij naar Parijs voor
behandeling, opmerkelijk vonden
sommigen voor één van de
'historische leiders' van Vietnam
die de ene helft van zijn leven
tegen het Franse kolonialisme
heeft gevochten.
Jarenlang van 1908 tot 1973
voerde Tho in Parijs
besprekingen met de vijand die de
andere helft van zijn leven heeft
beheerst: de Verenigde Staten.
Zijn tegenpool bij die
onderhandelingen was Henry
Kissinger, de gezant van de
toenmalige Amerikaanse
president Richard Nlxon, in de
tijd dat Dear Henry het nog niet
druk had met lobbyen voor Irak.
Het was de tijd van massale anti-
Vietnamdemonstratfcs, op de
been geholpen door het stijgend
aantal doden onder Amerikaanse
soldaten en Amerikaanse
correspondenten die hun leven
gaven om de verschrikkingen van
de oorlog live op de tv te brengen.
Kissinger stond onder druk van de
protesten van de publieke opinie
en had haast. Tho wist dat en ook
de Sovjetsteun aan Vietnam
indachtig gaf hij geen duimbreed
toe aan de Amerikaanse
voorwaarden.
Kissinger wist Tho persoonlijk
soms te waarderen als
onderhandelaar en moet eens
gezegd hebben: "ik bewonder uw
vermogen om onmogelijke
voorwaarden om te toveren tot
puur onverdraaglijke
voorwaarden en dit vervolgens
vooruitgang te noemen".
Kerstbombardement
Met de kerstdagen van 1972 lieten
voor het eerst Amerikaanse B-52
bommenwerpers ook hun
vernietigende bommenlast los
boven Hanoi. Toen gaf Tho wel toe
en kon een maand na het
'Kerstbombardement' op 23 januari
1973 'vrede' worden gesloten.
Hetzelfde jaar werd hem samen met
Kissinger de Nobelprijs voor de
Vrede aangeboden, ondanks het
aftreden van twee leden van
Nobelcommissie, uit protest.
Tho weigerde de Nobelprijs met de
woorden: "Je kunt aangevallene en
aanvaller niet op één lijn plaatsen".
De Amerikaanse troepen werden
teruggetrokken uit het Vietnamese
moeras, de Amerikaanse politiek in
Vietnam werd 'gevietnamiseerd',
wat betekende dat Zuidvietnamese
soldaten voortaan het 'handwerk'
mochten doen.
Vlak voor hun vertrek uit Vietnam
hadden de Amerikanen Saigon
volgepompt met wapens en
Vietnamese politicus weigerde Nobelprijs met Kissinger te delen
Le Drie Tho weigerde de Nobelprijs voor de vrede met Henry Kissinger te
delen: "Je kunt aangevallene en aanvaller niet op één lijn plaatsen".
munitie. In 1974 keerden veel
Amerikaanse militairen als
adviseurs in burger weer terug om
het ruim 1 miljoen tellende leger
van de Zuidvietnamese regering
van Nguyen Van Thieu te steunen.
Met bestandsschendingen hoopte
Thieu een aanval van Noord-
Vietnam uit te lokken. Hij
verwachtte dat Nixon hem dan wel
te hulp zou snellen, zoals deze had
toegezegd. Maar toen in 1975
Noord-Vietnam inderdaad tot de
aanval overging, had Nixon
inmiddels in Washington het veld
moeten ruimen wegens het
geruchtmakende Watergate-
afluisterschandaal.
Le Due Tho kreeg de leiding over de
Noordvietnamese legers die Zuid-
Vietnam veroverden. Voor de
televisie konden de kijkers in de
Verenigde Staten zien hoe
Amerikanen en Zuidvietnamezen
in allerijl met helikopters van het
Amerikaanse ambassadegebouw
werden geplukt. Op 30 april 1975
viel Saigon en werd Vietnam
herenigd. Saigon werd vernoemd
naar Ho Chin Minh, de leider van de
Vietnamese revolutie met wie Tho
sinds de jaren dertig nauw had
samengewerkt.
Jarenlang was Tho een van de
belangrijkste beleidsmakers in
Hanoi. In de jaren zestig en zeventig
stond Tho op de derde of vierde
plaats in de partijhiërarchie. In 1986
legde hij zijn officiële functies neer.
Maar nadien bleef hij achter de
schermen een belangrijke rol
spelen en een grote invloed houden
op de conservatieven binnen de
communistische partij. Tho's broer
'Imperialisten'
Le Due Tho werd op 14 oktober
1910 geboren in een welgestelde
familie in de noordelijke provincie
Nam Ha. Zijn moeder noemde hem
Phan Dinh Khai. Maar tijdens de
oorlog tegen de Fransen nam hij een
schuilnaam aan die hij zijn hele
verdere leven behield. Op zijn
negentiende sloot hij zich aan bij de
Indochinese Communistische
Partij om te vechten tegen de
Franse 'imperialisten' die tot 1954
het land bestuurden.
Eind jaren twintig organiseerde de
partij onder leiding van 'De vader
des vaderlands' Ho Chi Minh
diverse boerenopstanden tegen de
Fransen, die steeds bloedig werden
neergeslagen. "Om een revolutie te
voeren, moetje een droom hebben.
Ik ben een van de gelukkigen die
die droom werkelijkheid hebben
zien worden", zo zou Tho later op
zijn oude dag zeggen.
Toen tijdens de Tweede
Wereldoorlog de Franse
kolonialisten met de Japanse
bezetters gingen samenwerken,
richtte Ho Chi Minh de Viet Minh
op als verzetsleger tegen de
Japanners. Binnen de
communistische partij maakte Tho
intussen snel carrière. Dit ondanks
het feit dat hij in de jaren dertig en
veertig in totaal elf jaar achter de
tralies zat. In 1946 werd Tho
ondersecretaris van de partij. Tot
1954 bleef hij deze functie
behouden. In die tussentijd trad hij
eveneens toe tot het politburo.
Sinds 1957 trad hij geregeld op als
partijvoorzitter.
Nadat in 1954 een demarcatielijn
werd ingesteld die het land langs de
zeventiende breedtegraad
verdeelde in een Noord- en Zuid-
Vietnam nam de Amerikaanse
bemoeienis toe. In 1965 landden er
de eerste Amerikaanse
grondtroepen en begon een oorlog
die aan naar schatting 2,5 miljoen
Vietnamezen en 55.000 Amerikanen
het leven heeft gekost.
Tijdens het beroemde Tet-offensief
in 1968 verdiende Tho zijn sporen
als politiek strateeg. Onder zijn
leiding wisten de
Noordvietnamezen en het
communistische Bevrijdingsfront
zelfs tot in Saigon door te dringen
voordat ze werden teruggeslagen.
Vlak hierna werd Tho naar Parijs
gestuurd om nu aan het politieke
front zijn krachten te meten met
Kissinger aan de
onderhandelingstafel.
Lopen en yoga
Over de vele besprekingen die Tho
met Kissinger heeft gevoerd is maar
weinig bekend. Wel herinnerde Tho
zich later dat het er soms heftig aan
toeging. "Het was per slot van
rekening tijdens de oorlog waarin
gemoord werd en de B-52
bommenwerpers duizenden
vrouwen en kinderen doden", zo
verklaarde hij later in een van de
zeldzame interviews die hij gaf.
Gedurende zijn verblijf in Frankrijk
vertoefde Tho meestal in de villa
van de inmiddels overleden leider
van de Franse communistische
partij, Maurice Thorez.
Tussen de besprekingen door
onderwierp Tho zich aan een strak
regime van weinig eten en veel
lichaamsbeweging. Ook een kopje
koffie of een glaasje wijn was aan
Tho niet besteed. "Tijdens mijn
gevangenschap had ik deze dingen
ook niet", zei hij later. Voor zijn
ontmoetingen met Kissinger had de
Vietnamees met zilverwitte haren
er meestal al een uur hardlopen en
yoga-oefeningen opzitten.
In de jaren na de oorlog was Tho
onder meer belast met defensie en
de wederopbouw. In 1978 leidde hij
ook de Vietnamese invasie van
Kampuchea om daar een einde te
maken aan net moorddadige
regiem van Pol Pot. Nadat Tho in
1982 permanent lid van
partijsecretariaat was geworden,
ging hij meer taken delegeren.
In 1982 zette hij zich in voor een
opening en hervorming van de
Vietnamese, maar hij moest
toegeven dat de strijd aan het
economisch front hem moeilijker
viel dan de strijd aan het
oorlogsfront of aan de
onderhandelingstafel. Tussen de
bedrijven door publiceerde de
energieke Tho onder de naam
Trung Thanh een aantal
dichtbundels waarin hij onder meer
vorm gaf aan zijn heimwee naar de
tijden van eenvoudige
kameraadschap. Tot aan zijn dood
leidde hij een zelf-gekozen sober
bestaan in een van de
regeringsbungalowtjes in Hanoi.
gemoederen bezighouden.
Na Jarenlang praten, ingrepen,
onderzoeken en stapels rapporten
kwam in januari het 'verlossende'
woord. Zowel sociaal als
stedebouwkundig moet er meer
variatie in de wijk komen. Van de
12.000 woningen in de hoogbouw
moeten er 3000 worden gesloopt.
Daarvoor komen nieuwe
woningen terug in verschillende
prijsklassen. Een zelfde aantal
krijgt een upxr.idlnfr geschikt
voor verhuur in de duurdere
sector. De overige (>000 woningen
worden opgeknapt, evenals de
woonomgeving. De kosten van
deze tien jaar durende operatie
zijn geraamd op 645 miljoen
gulden.
Het plan van de werkgroep Toe
komst Bijlmermeer, met daarin ver
tegenwoordigers van ryk. gemeen
te, woningcorporaties en bedrijfsle
ven, komt hard aan. De kritiek was
voor het Amsterdamse college van
li en W reden met een nieuw plan te
komen. De 3000 te slopen woningen
zijn volgens verantwoordelijk wet
houder L. Genet "niet langer een
keihard gegeven. De einduitkomst
zou ook in de buurt van 1500 te slo
pen woningen uit kunnen komen".
Bij velen blijft echter een bittere
smaak. "Da verloadaring wordt
komende jaren alleen maar groter.
De laatste draagkrachtigen vertrek
ken snel, waardoor de zaak nog ver
der verslechtert", meent R. Melger,
bestuurslid van het wijkopbouwor-
gaan Bijlmer. "Die 645 miljoen is
weggegooid geld. Als je honderd-
tot honderdenvijftig miljoen uit zou
trekken voor een sociaal vernieu
wingsbeleid, zijn over vijf tot tien
jaar de grootste problemen opge
lost".
Op de tekentafels van de planolo
gen was de Bijlmer ooit bedoeld als
wijk voor de beter gesitueerden.
Die moesten kiezen voor de ruim
ontworpen en solide flats. In de stad
zouden zij een goedkope woning
achterlaten voor de minder draag
krachtigen. Het loopt allemaal heel
anders. "Tot het eind van de jaren
zeventig zat het hier praktisch vol
met gezinnen", blikt Bijlmerbewo-
nrr Nico ten Hagen terug. "Ze ver
trokken wegens een gebrek aan
voorzieningen. De meesten waren
redelijk draagkrachtig. Die konden
bu t«n Amsterdam makkelijk zat
iets kopen of duur huren. Ik schat
dat inmiddels nog maar vijf procent
van die oude garde hier nu nog
woont".
Sinds 1970 woont Ten Hagen op
de zesde verdieping van het flatge
bouw Frissenstein. Zijn kamer
biedt uitzicht op het succesvolle
winkelcentrum De Amsterdamse
Poort en de kolossale kantoorge
bouwen van Zuidoost, zoals de Bijl
mer tegenwoordig vanwege de
beeldvorming moet heten. Ten Ha
gen is, zoals hij dat noemt, 'Bijlmer-
knokker' van het eerste uur. Was
onder meer jarenlang voorzitter van
het bewonerscomité' Huurverla-
ging Bijlmer en voerde acties 'tot in
de T\veede Kamer toe'.
De leegstand wordt deels opgelost
met de komst van bewoners van et
nische afkomst, allochtonen. Eerst
de stroom migranten uit Suriname,
al snel daarop ook vluchtelingen en
mensen die elders op de woning
markt nergens terecht kunnen. In
middels wonen er zo'n 25 nationali
teiten in de wijk, elk vaak met een
geheel andere wooncultuur.
Dat en de hoge werkloosheid in
de Bijlmer zorgen al voor voldoen
de problemen. Zuidoost heeft ech
ter ook grote aantrekkingskracht
op de drugsverslaafden. Vaak ver
dreven uit de binnenstad trekken ze
in de leegstaande flats of vinden be
schutting in de binnenstraten of
parkeergarages. Al met al een goede
voedingsbodem voor criminaliteit
en het vertrek van nog meer bewo-
In de flat Gliphoeve bij voorbeeld
zorgden de drugsverslaafden voor
forse problemen. De woningbouw
vereniging moest er voor zo'n hon
derd miljoen gulden aan vertimme
ren om de zaak weer enigszins leef
baar te maken. Al weer vanwege de
positieve beeldvorming heet Glip
hoeve tegenwoordig Geldershoofd.
De opknapbeurt is slechts een on
derdeel van de vele pogingen om
het leefklimaat in de Bijlmer te ver
beteren.
De langgerekte flatgebouwen zijn
inmiddels verdeeld in afzonderlijke
compartimenten en waar nodig op
geknapt. Ook huismeesters en een
beveiligingdienst worden aange
steld. Door de maatregelen daalt de
leegstand van 24 naar 4 procent.
De woningbouwvereniging Nieuw
Amsterdam, sinds 1984 beheerder
van de hoogbouwflats, is er inmid
dels rampzalig slecht aan toe. Eind
dit jaar staat zij 110 miljoen gulden
in het rood. "Als er niets gebeurt",
zegt directeur R. Grotendorst,
"loopt dat tekort vooral door rente
verlies jaarlijks op met een bedrag
tussen de 20 en 25 miljoen. Men
wijst wel graag op die geslaagde
maatregelen tegen de leegstand,
maar dat heeft ook te maken met de
economische opleving. Daarnaast is
de druk op de woningmarkt in de
stad groot. Volgt er weer een econo
misch dal, dan sta je zo weer op een
leegstand van twintig procent".
Het is nog maar de vraag of zijn
saneringsaanvraag bij het Centraal
Fonds voor de Volkshuisvesting
wordt gehonoreerd. Daar wil men
allereerst keiharde plannen op tafel
zien. Sloop en herbouw door parti
culiere beleggers moeten volgens
de critici daarbij indruk maken.
Maar het fonds kampt met veel aan
vragen van noodlijdende woning
bouwverenigingen en dan is de
koek gauw op.
Het uitblijven van investeerders
wordt nog eens geïllustreerd door
de Ganzenhoef. Zes jaar geleden in
vesteerden de eigenaren van het
winkelcentrum een aantal pen
sioenfondsen vijf miljoen in een
omvangrijke opknapbeurt. De in
greep mocht niet baten, want de
(drugs)criminaliteit is niet verdwe
nen. Van nieuwe investeringen wil
len de beleggers niet horen: Eerst
dient de openbare orde en veilig
heid maar eens te worden hersteld.
Remedie
Volgens actieve Bijlmerbewoners is
de komst van voldoende voorzie
ningen de enige remedie. Want de
wijk is na twintig jaar nog steeds
niet af. Laatst lieten zij het gebrek
daaraan op een lange behangrol aan
de gemeenteraadscommissie zien:
geen sportvelden, bioscoop of to
neelzaal, verenigingsgebouwen,
disco's, speeltuinen en ambachtelij
ke bedrijven. "Het gaat niet om ste-
debouwkundige, maar om sociale
ingrepen".
Volgende maand moet de Am
sterdamse gemeenteraad besluiten
over de Bijlmerplannen. Het wordt
de eerste grote testcase voor het
nieuwe college met daarin PvdA,
WD. Groen Links en D66. Daar
Ujkt nog een flink robbertje vechten
aan vooraf te gaan. Groen Links en
D66, met drie van de zeven wethou
ders in het college, lieten vorige
week blijken dat de sloop van 3000
woningen niet het belangrijkste uit
gangspunt mag zijn.
"Weet je wat ik hoop?", zegt Ten
Hagen een dag later, "dat het colle
ge daar flink over struikelt". De
'Bijlmerknokker' staart naar buiten
en verzucht: "Eigenlijk moesten we
maar eens een tribunaal oprichten.
Elke keer weer komen ze met rigo-
reuze plannen. Die overheden heb
ben nu al twintig jaar lang de men
sen ellende berokkend en in onze
kerheid gestort".
!ll=Ad!
£ROTTERDAM (ANP) - De Rotterdamse Pauluskerk is te tole
rant voor de vele druggebruikers die er dagelijks binnenko
men. ,,Ik vind dat wij teveel toegeven aan de druggebruikers.
De scheldpartijen, openlijke discriminatie en het ongecoördi
neerd gebruik van drugs moeten bestreden worden", zo meent
ds. Hans Visser van deze kerk in het hartje van de havenstad.
De Rotterdamse predikant zei dit
op een bescheiden feestje ter ge
legenheid van het tienjarig be
staan van het Open Huis in de
Pauluskerk. Visser pleitte ervoor
opnieuw te gaan werken vanuit
de oorspronkelijke bedoelingen
die hijzelf en zijn mede-initiatief
nemers in 1980 hadden.
Dat betekent onder meer dat er
weer concerten en exposities in
de Pauluskerk gehouden moeten
worden. Hieraan kwam enkele ja
ren geleden een einde omdat blaf
fende honden steevast de orgel
muziek overstemden en bezoe
kers wel eens een kostbaar schil
derij wilden stelen. Ook zouden
er prikkelende lezingen moeten
worden gehouden „die onze klan
ten het gevoel kunnen geven dat
er in dit leven meer te beleven
valt dan pillen, coke en drank".
Visser pleitte ook voor de ont
wikkeling van een nieuw soort
kerkdienst, speciaal afgestemd
op het eigen Pauluskerk-publiek.
„Er moet eens iets religieus ge
vierd kunnen worden met drug-
Celibaat vrijwel
niet aan de orde
op synode
VATICAANSTAD (ANP) - De
bisschoppensynode zal naar de
verwachting van kardinaal dr.
A.J. Simonis geen aanbevelingen
formuleren die negatieve gevol
gen voor de priesteropleidingen
in Nederland zullen hebben. Hoe
wel het halverwege de synode
nog te vroeg is om heel concreet
te worden, zyn er „ontzettend
veel" zaken aan de orde gesteld
die voor de Nederlandse situatie
van belang zijn: onder meer de
identiteit en de spiritualiteit van
de priester en het belang van een
goede wetenschappelijke oplei
ding.
Vanaf vandaag worden de voor
stellen in de taalgroepen bespro
ken. Kardinaal Simonis koos
voor de Duitse taalgroep omdat
de situatie in Zwitserland, Oos
tenrijk en Duitsland het meest op
de onze lijkt. Overigens heerste er
onder de bisschoppen gisteren
een wat geprikkelde stemming.
Men kon zich maar matig vinden
in de samenvatting die het Vati-
caan met behulp van een compu
ter had gemaakt van de toespra
ken van de synodeleden.
Een van de voorstellen is om
aan de priesteropleidingen in de
hele RK Kerk een voorbereidend
jaar voor spirituele en catecheti-
sche vorming in te voeren. „Daar
zitten overigens heel wat haken
en ogen aan," aldus Simonis, die
de gedachte ervan onderschrijft.
Verder zijn er voorstellen inge
diend over een betere opzet van
de roepingenpastoraal, meer aan
dacht voor filosofie in de oplei
ding, invoering van de permanen
te vorming alsmede een voorstel
over de verhouding bisschop en
priesters enerzijds en samenwer
king met de andere gelovigen an
derzijds.
Verder waren de bisschoppen
het er over eens dat de positie van
de priester niet geïsoleerd mag
zijn: hij moet midden in de Kerk
'en midden in de wereld staan. I>i
veel interventies werd veel be
lang gehecht aan de samenwer
king tussen priesters en leken.
Simonis had verwacht dat de
kwestie van het celibaat veel va
ker aan de orde zou komen. „De
koppeling priesterschap - celi
baat is voor de synodeleden vol
strekt vanzelfsprekend." Welis
waar heeft enkele bisschop de
vraag gesteld of voor hun situatie
die koppeling niet opnieuw moet
worden bestudeerd, maar andere
bisschoppen reageerden met de
vraag: 'is dat wel de oplossing van
het priestertekort?'
Celibaat wordt gezien als geïn
tegreerd in het geheel van de
priesteridentiteit en de priester
vorming. Celibaat (kuisheid) kan
niet apart van de andere evangeli
sche raden (soberheid en gehoor
zaamheid) worden gezien. Dat
werd onder anderen heel sterk
benadrukt door kardinaal Lusti-
ger, de aartsbisschop van Parijs.
Fusie Heerlen-
Nijmegen?
NIJMEGEN/HEERLEN (ANP) -
De Universiteit voor Theologie en
Pastoraat in Heerlen (UTP) wil fu
seren met de theologische facul
teit van de Katholieke Universi
teit te Nijmegen. De besturen van
beide universiteiten hebben daar
toe een intentie-besluit getekend.
Het is de bedoeling dat er naast
een hoofdvestiging in Nijmegen
een onderwijs- en instroomloca-
tie voor de eerste jaren van de op
leiding in Heerlen blijft bestaan.
Of de fusie er komt is mede af
hankelijk van het oordeel van de
bisschoppen over de beoogde fu-
gebruikers die toch altijd al dro
men van betere en andere werel
den", aldus de predikant. Het is
volgens hem „van de dolle" dat
nu uit vrees voor diefstal de kerk-
zaal gesloten is.
Visser benadrukte dat hij geen
„incidentloos Open Huis" wil,
maar wel dat de bezoekers zich
iets meer gelegen laten liggen aan
de 150 kerkelijke vrijwilligers, die
doorgaans uit een ander sociaal
milieu komen. „Een bezoeker die
weigert te luisteren naar anderen
en vervolgens mijn fiets wil slo
pen, verwijder ik uit het gebouw.
Zo'n Open Huis wil ik niet."
Toen het Open Huis in 1980 van
start ging, werd vooral gerekend
op dageljkse bezoekjes van „de
nette eenzame Rotterdammer".
Al gauw bleek dat vooral drugge
bruikers, daklozen, buitenlan
ders en mensen met psychische
en sociale problemen van de ge
boden gastvrijheid gebruik
maakten. De Pauluskerk, die da
gelijks 80 tot 100 bezoekers trekt,
werd daardoor volgens de volks
mond een zootje, aldus Visser. Hij
prees zich overigens gelukkig dat
zijn kerk „een tehuis voor vele
ontheemden" is geworden.
Ook PvdA-Tweede Kamerlid
Piet de Visser deed dat. „De
Pauluskerk is niet meer weg te
denken uit Rotterdam. Elke Rot
terdammer moet trots zijn op
deze kerk". Hij noemde het werk
van de vele vrijwilligers „de rots
waar de christelijke kerk op rust".
De Visser wees erop dat Rotter
dam op dit moment ongeveer
2.000 en heel Nederland 24.000
dak- en thuislozen telt. Jaarlijks
groeit hun aantal met 3,3 procent.
„Als je zulke cijfers ziet, dan is het
toch duidelijk dat je maatregelen
moet nemen", aldus De Visser,
die hier een gezamenlijke taak
voor de overheid en „het maat
schappelijk middenveld" ziet
weggelegd.
Gijsen ontevreden
over Rolduc
ROERMOND (ANP) - Bisschop
dr. J.M. Gijsen van Roermond
heeft een aantal maatregelen aan
gekondigd om de priesteroplei
ding van het bisdom aan het
grootseminarie Rolduc te verbe
teren. Er zal meer aandacht wor
den besteed aan de vorming van
de studenten, het studie-regime
zal worden verscherpt en er zal
beter op worden gelet, of de stu
denten geschikt zijn voor een celi
batair leven. Sterker dan voor
heen zal de studenten duidelijk
worden gemaakt dat zij de 'evan
gelische raden' (armoede, maag
delijkheid, gehoorzaamheid) ook
al in het seminarie moeten bele
ven.
In het bisdomblad 'De Sleutel'
maakt Gijsen duidelijk, dat het
met de priesteropleiding de
laatste jaren minder goed gaat.
Niet alleen waren in 1989 en 1990
slechts vier priesterwijdingen,
ook yertrokken er het afgelopen
studiejaar 17 studenten. Van hen
zagen er tien definitief van af
priester te worden. Vijf anderen
gaan met hun studie elders verder
en twee bezinnen zich in een 'tus
senjaar' op hun toekomst. Boven
dien braken twee pas gewijde
priesters met het celibaat, een van
hen zelfs al twee dagen na de wij
ding.
Deze ontwikkelingen hebben
binnen het seminarie onrust en
onlustgevoelens teweeggebracht,
die „niet bevorderlijk waren voor
een goede sfeer", aldus Gijsert. De
nieuwe maatregelen moeten lei
den tot een „nieuw elan".
Beroepingswerk
Hervormde Kerk: Beroepen te Ber-
gum: D. Kruijt, 1.1. zendingspredikant
te Indonesië, wonende te Katwijk; te
Linschoten: P. Molenaar te Zalk en
Veecaten; te Nijeveen: J. F. de Vlieger,
kandidaat te Houten; te Westerhaar: J.
Quist te Hendrik Ido Ambacht; te
Hoofddorp met bijzondere opdracht
(geestelijk verzorger van verpleeghuis
Bornholm): B. Soepboer, predikant
voor bijzondere werkzaamheden te
Amstelveen-Buitenveldert(zieken
huispredikant), die dit beroep heeft
aangenomen.
Aangenomen naar 's-Gravenzande:
H. E. J. van der Laan te Kolderveen-
Dinxterveen; naar 's-Gravenzande: P.
Nap te Rotterdam-Zuid; naar Oost-
zaan (herv. geref. federatie): mw. drs.
N.A. Kok. kandidaat te Koudekerk
aan den Rijn-
Bedankt voor Rijnsburg: P. L. de
Jong te Nunspeet; voor Nieuw-Ven-
nep: E.K. Tevoeler te Zeist.
Geref. Kerken Vrijgemaakt: Beroe
pen te Rijnsburg (tweede predikants
plaats)- C. Bijl te Zwolle-Centrum.
Aangenomen naar Enschede-Oost
dr. P. H. R. van Houwelingen te Om-
Christelijke Geref. Kerken: Beroe
pen te Woerden en te Apeldoorn-Zuid
B. Oosterbroek. LL predikant te Brazi
lië. wonende te Baambruggc
Gereformeerde Gemeenten: Be
dankt voor Aagtekerke: J. Kareis te
Rijssen; voor Aalburg J, Mijnders te
Veenendaal; voor Apeldoorn: A. Moer
kerken te Gouda; voor 's-Gravenhage-
Zuid: J. J. van Erkeveld te Zeist; voor
Leerdam. N. W. Schreuder te Goes,
voor Rotterdam-IJsselmonde L. Blok
te Nunspeet.
AMSTERDAM Om het
vergaderzaaltje in de Ganzenhoef
tc bereiken, moeten de
Bijlmerbewoners zich begeven
door de 'catacomben' onder het
hooggelegen wegdek. Het
hieronder gevestigde
winkelcentrum ligt er haveloos
bij. Voor de etalages rolluiken,
ondergespoten met graffiti. Uit
een van de ruimtes knalt keiharde
muziek. Enkele jongeren hangen
er doelloos rond. Geen
aantrekkelijke omgeving om 's
avonds door te lopen. De twee
bejaarde dames laten zich er niet
door afschrikken: "We wonen hier
al vanaf het begin, nu ruim twintig
jaar. We zijn eraan gewend". Een
bewonersvergadering in de
Amsterdamse Bijlmermeer:
amper dertig mensen nemen de
moeite zich over de toekomst van
hun wijk te buigen.
Over geen wijk in Nederland is
zoveel is gepraat en geschreven
als De Bijlmermeer. Ruim twintig
jaar staat de hoogbouw er en al
die tijd bleef de Bijlmer
spraakmakend. De liefhebbers
noemen het een stad van lucht,
groen en ruimte, I)e critici melden
verpaupering, criminaliteit en
drugsoverlast. De toekomst van De liefhebbers noemen het een stad van lucht, groen en ruimte. De critici melden verpaupering, criminaliteit en
de Bijlmermeer blijft de drugsoverlast. De toekomst van de Bijlmermeer blijft de gemoederen bezighouden. Jfoto GpD)
Gemengde gevoelens over jongste saneringsplannen
