'Het noodlot van een omroepblad
is het gigantische aantal reacties'
Leidenaar Rein van Rooij na 30 jaar weg bij Avrobode/Televizier
Van Rooij: n bezig mens
AVRO-T elevizierrmg
voor 'Ook dat nog'
Tom Egbers plotseling
van NOS naarVeronica
Lourdes
PAGINA
RTV-SHOW
DINSDAG 2 OKTOBER 1990
>OOOOOQOOOOOQQOOOOOOOOO^OOOOOOOCOOOOC^>OOOOC>
LEIDEN De Hilversumse
artiesten en tv-eoryfeeën:
hij kent ze na dertig jaar al
lemaal persoonlijk. "Maar
dan wel op afstand. Ik ben
expres nooit naar het Gooi
verhuisd, want dan zie je
die mensen én op je werk en
thuis, en dat is niets".
Rein van Rooij, de scheidend
hoofdredacteur van hef éen n?
grootste blad in dit land, het om
roepblad de Avrobode/TeleVi-
zier, is derhalve al die jaren nadat
hij bij de toenmalige Leidse Ro
togravure kwam werken nog
steeds inwoner van de Sleutel
stad. In Leiden legde hij, zonder
dat zelf te weten, zelf de basis
voor zijn 'Hilversumse loop
baan'. Van Rooij nam er name
lijk het chef-redacteurschap van
vrouwenblad Eva, gecombi
neerd met dat van familieblad
Vizier op zich. Vizier fuseerde
datzelfde jaar met het blad TV en
ziedaar, de TeleVizier was gebo
ren. Van Rooij werd er in 63
hoofdredacteur van.
We hebben het dan over een
soort 'illegale' TeleVizier, want
het kersverse omroepblad was
aan geen enkele omroep gebon
den. Derhalve gaven Van Rooij
en de zijnen de programma's van
alle omroepen. En dat deed geen
enkel omroepblad in die jaren.
Zij fungeerden als een soort
clubblad.
Toonaangevend werd de Tele
Vizier al heel snel, herinnert Van
Rooij zich. Het eerste nummer,
dat op 8 oktober 1960 (op Van
Rooij's verjaardag) verscheen,
had een oplage van 80.000. Een
paar jaar later was dat aantal ge
stegen tot een dikke 950.000
stuks per week.
Van Rooij over die tijd: "In
Limburg werden we bij éen op
de twee huizen bezorgd. We
brachten namelijk ook interes
sante dingen van de Belgische
tv. Allemaal via de vrije nieuws
garing, want van de omroepen
kregen we officieel helemaal
geen gegevens. We belden ons
dus suf naar omroepmedewer
kers en onze redacteuren hadden
om de beurt de zogeheten kijk-
dienst. Dan moesten ze noteren
wat er op tv voor aankondigin
gen over programma's werden
gedaan. Ja, daar ging heel wat
mankracht in zitten".
Maar effect had het allemaal
wel. Veronica heeft nu de koppo
sitie overgenomen, maar de com
binatie Avrobode/TeleVizier zou
jaar in, jaai; uit het grootste om
roepblad van Nederland blijven,
goed voor een oplage van bijna
Van Rooij kreeg vanwege zijn vele verdiensten gisteren een koninklijke onderscheiding. De Leidse
burgemeester Goekoop maakte hem in opdracht van koningin Beatrix officier in de Orde van Oranje-
Nassau.
een miljoen. Cijfers waarvan de
Privé vandaag de dag nog van
zou Likkebaarden.
Grap
Dat had ook niemand kunnen
denken toen in '67 de Omroep
wet werd aangenomen. De Tele
Vizier hing toen het zwaard van
Damocles boven het hoofd. Een
snelle dood sterven of opgaan in
een nieuw verband, dat was kort
Reinier Franciscus Johannes Henricus van Rooij (bijna 62) blijkt
een man te zijn met een duizelingwekkend aantal (nevenfunc
ties, hobbies en andersoortige bezigheden. Een greep dus maar
uit het lange lijstje.
Behalve het hoofdredacteurschap heeft Van Rooij sinds 1972
ook het directeurschap van de bv TeleVizier (combinatie van
AVRO en uitgever VNU) in handen (gehad). Van Rooij is één van
de initiatiefnemers van de Televizier-ring die gisteravond voor
de 25-ste keer werd uitgereikt. Ook zwengelde hij in de jaren
zestig de terugkeer van de Nederlandse wielerploeg in de Tour
de France aan. Hetgeen - met veel succes - geschiedde.
Hij heeft van meet af aan zijn neus gestoken in de 'moderne
technieken' en uit dien hoofde diverse publicaties op zijn naam.
Zoals een boek over satelliet-tv. Honderden spreekbeurten met
als onderwerp 'moderne communicatietechnieken' heeft hij
achter zich.
Een wekelijkse column in de TeleVizier schrijft Van Rooij al
sinds de beginjaren en derhalve heeft hij precies 824 van die
stukjes geschreven. De man stond aan de wieg van de ETMA, een
samenwerkingsverband tussen alle Europese omroepbladen. En
Men slotte is Van Rooij voorzitter van de NOTU, de Nederlandse
Organisatie van Tijdschriften uitgevers.
en goed de keuze. Van Rooij en
de zijnen kozen voor een fusie
met de AVRO, maar wilden toch
een onafhankelijk blad blijven
uitgeven. En zo komt het dat er
tot op de dag van vandaag zowel
een AVRO-bode en een uitge
breidere versie maar met hetzelf
de stramien, de TeleVizier, wordt
uitgegeven. De discussie of bei
de bladen niet in één uitgave
kunnen samengaan, wordt vol
gens Rein van Rooij al 23 jaar ge
voerd....
Grootste probleem van een
omroepblad als de Avrobode/Te
levizier in de jaren negentig: de
ruimte. Met de komst van almaar
meer zenders kost het opsom
men van één dag radio en tv maar
liefst zes pagina's, en het einde is
nog niet in zicht. Tegelijkertijd
signaleert de scheidend hoofdre
dacteur een "verminderd ab
sorptievermogen" bij de lezers,
c.q. televisiekijkers. "Vooral
mannen blijken er moeite mee te
hebben om de informatie die bij
een tv-programma hoort, te le
zen. Gaven we vroeger een op
somming van de cast en een kor
te beschrijving, nu houden we
het allemaal zo kort mogelijk.
Die kerels houden al op met le
zen na de aankondiging van de ti
tel van het programma..."
Noodlot
Nog zo'n tendens van deze tijd:
het gigantische aantal reacties
waarmee de omroepbladen wor
den overspoeld. Van Rooij: "Dat
is echt ons noodlot. Als de Ne
derlanders een bepaald pro
gramma slecht vinden, schrijven
ze niet naar de omroep, maar
naar het blad. Protesteren, je lid
maatschap van een bepaalde om
roep opzeggen, informatie vra
gen over bepaalde artiesten, vra
gen over fanclubs: het komt alle
maal bij het omroepblad terecht.
We krijgen zo'n tienduizend brie
ven per week. Erg heb ik dat
nooit gevonden. Die respons te
kent de goede band tussen het
blad en de lezer".
De problematiek die het
hoofdredacteurschap van een
dergelijk blad met zich mee
brengt. is inmiddels al overge
dragen aan Van Rooij's opvolger.
Peter Lichtenauer. Hoe nu ver
der met de immer zo actieve Lei
denaar?
Fijntjes glimlachend: "Wat
rest is de melancholie van het
verleden. Maar zonder gekheid,
ik vind het wel welletjes. Verve
len zal ik me niet. Ik ga in op
dracht van een uitgever een boek
samenstellen over het onder
werp 'veertig jaar televisie'. Ik
ben gevraagd voorzitter van de
NOTU te worden en in die func
tie wachten mij ook de nodige
pittige problemen. Volgende
maand wacht het tienjarig be
staan van "een mediaclub" waar
in Van Rooij samen met Chriet
Titulaer zetelt ("De agenda loopt
weer aardig vol, ja").
Op de burelen van de Avrobo
de/Televizier zullen ze Van Rooij
in elk geval niet meer zien. Want:
"Je moet niet over je graf heenre-
geren".
"Canal plus" wil
naar Nederland
BRUSSEL (GPD) - Het Fran
se betaaltelevisienet 'Canal
Plus' wil in de nabije toekomst
zijn activiteiten uitbreiden tot
Vlaanderen en Nederland.
Twee mogelijkheden daartoe
worden op dit moment beke
ken: het stichten van een
maatschappij 'Canal Plus
Vlaanderen/Nederland' óf een
overname van 'Filmnet' door
'Canal Plus Frankrijk'.
Momenteel telt het Franse
betaaltelevisienet 31.000
abonnees in Wallonië en Brus-
DEN HAAG (ANP) De Gouden Televizierring 1990 is dit jaar
gewonnen door de makers van het programma 'Ook dat nog' van
de KRO. Dit is gisteravond bekend gemaakt in het Danstheater
in Den Haag tijdens een speciale uitzending van de AVRO. De
ring is dit jaar voor dc 25ste keer uitgereikt tijdens een recht
streekse televisie-uitzending.
Voor de ring waren dit keer drie programma's genomineerd
door de lezers van de Televizier-gids. Dat waren behalve 'Ook
dat nog' (KRO), 'Keek op de week' van Kees van Kooten en Wim
de Bie (VPRO) en Medisch Centrum West (Tros).
De winnaar is dit jaar aangewezen door een representatieve
groep Nederlanders die door het Nipo is gevraagd een keus te
maken uit de drie genomineerde programma's. De stemming
vond gisteren plaats.
De makers van 'Ook dat nog' zijn van links naar rechts Aad van
den Heuvel. Erik van Muiswinkel. Sylvia Millecam. George
Frenkel Frank en Hans Böhm. (foto anp»
DEN HAAG (GPD) - Tom Eg
bers is met ingang van 1 oktober
naar Veronica vertrokken. De
populaire presentator van het
NOS-programma Studio Sport
gaat voor Veronica een media-
programma presenteren, waar
voor hij tevens de eindredactie
zal gaan voeren. Mogelijk zal hij
volgend jaar ook de presentatie
van een nieuw sportprogramma
voor zijn rekening nemen, zo
meldt Veronica.
Het vertrek van Egbers komt
volgens de NOS zeer onver
wacht. Pas dit weekeinde liet Eg
bers weten dat hij zijn contract
met Studio Sport dat op 1 okto
ber afliep, niet wilde verlengen.
Er waren al besprekingen gaan
de over de bijdragen die hij de
komende twee jaar aan Studio
Sport zou gaan leveren. Daarbij
zouden ook werkzaamheden op
andere terreinen dan de sport ter
sprake komen.
Egbers zegt dat hij „met veel
plezier" bij de NOS heeft ge
werkt. Egbers: „Ik ga nu een
nieuwe uitdaging tegemoet. Het
werken voor Veronica zal voor
mij een hele nieuwe ervaring
zijn. Veronica is een snelle om
roep. Dat weet iedereen, maar nu
heb ik dat aan den lijve onder
vonden. Er is een gesprek ge
weest met Rob Out en binnen
een uur was de zaak beklonken"
De nieuwe Veronica-presenta-
tor heeft vijfjaar full-time bij de
NOS gewerkt. Eerst maakte hij
deel uit van de redactie van het
NOS-Journaal in combinatie
met Studio Sport. Daarna werkte
hij aan laatstgenoemde program
ma mee. waarbij hij naast pre
sentatie ook redactioneel werk
verrichtte en af en toe zijn mede
werking verleende aan culturele
programma's boij de NOS. In
1984/1985 was Egbers sportver
slaggever bij NRC Handelsblad.
80BOBOCBBOOPOBOBBBQOQOOQOQC
>aooooQeoOQQQeoQQQ00^WWWft"'?BBOooflnnooc
Het heilige water in Lourdes
raakt uitgeput. Niet de droogte,
die het zuiden van Frankrijk de
laatste jaren heeft geplaagd
maar het grote aantal pelgrims
is er de oorzaakvan dat het
bronwater niet meer in een
krachtige straal uit de kranen
komt. Jaarlijks wordt Lourdes
door vijf miljoen bedevaart
gangers en toeristen bezocht. Zij
laten niet alleen een veldfles en
een ter plaatse gekochte plastic
fles, die de vorm heeft van Onze
Lieve Vrouw van Lourdes, vol
lopen, maar zij zien er ook geen
been in om jerrycans en reus
achtige waterzakken tot aan de
rand toe met het wonderwater
te vullen.
De rector van het bedevaarts
oord heeft nu bepaald dat het
water in de eerste plaats voor de
bassins, waarin de zieken wor
den gebaad, bestemd is. De an
dere pelgrims mogen voortaan
nog maar een enkel flesje water
mee naar huis nemen. De rector
deelde, in een duidelijke poging
om deze maatregel enigszins te
verzachten, verder nog mee dat
de Kerk er geen bezwaar tegen
had als de 'gelovigen het Lour-
des-water thuis zouden aanlen
gen met gewoon kraanwater.
Aan de (Franse) voet van de
Pyreneeën wemelt het van de
kuuroorden, die om genees
krachtige bronnen heen zijn ge
bouwd. Maar het bronwater
van Lourdes bevat niets bijzon
ders, het heeft geen enkele thera
peutische waarde. De jonge mo
lenaarsdochter Bernadette Sou-
birous sloeg het wonderwater.
na de derde ontmoeting met de
Moeder Gods. uit de rotsen. Vier
jaar later, in 1862, berichtte de
bisschop van Tarbes dat er in
Lourdes een heus mirakel was
geschied.
Op een winterse februaridag
verlieten de twee dochters van
molenaar Soubirous het ouder
lijk huis om hout te gaan zoe
ken. Ze staken de beek over, be
klommen de hellingen en be
landden bij de ingang van de
grot. In de winterse stilte hoor
den ze het geritsel van de wind
in de bladeren en het droge
knappen van bevroren hout.
Bernadette was de enige die ook
nog wat anders hoorde: ,,Ik zag
bij de opening in de rots een
struik heen en weer zwaaien
alsof het hard woei. Bijna tege
lijk kwam van binnen uit de
grot een gouden wolk en daarna
een jonge en mooie dame, zo
mooi als ik er nog nooit een ge
zien had. Ze ging in de opening
staan, boven de struik. Ze keek
me aan. glimlachte en gebaarde
me dichterbij te komen, net alsof
ze mijn moeder was
Na die eerste keer bleef de mo
lenaarsdochter de grot frequen
teren. Achttien keer verscheen
de witte dame boven de struik.
Nadat Bernadette de aarde had
opengekrabd en de bron aan de
rotsen was ontsprongen, kreeg
ze een opdracht mee: "Zeg tegen
de priesters dat ze hier een ka
pel moeten bouwen en in proces
sie hierheen moeten komen!"
De priesters kwamen, en in
hun kielzog volgden de pel
grims. Een paar jaar geleden
heb ik het spektakel eens van
nabij gevolgd: de processies, de
fakkeloptochten, de parades
van rolstoelen en brancards.
Een eindeloze menigte van zie
ken, broeders en verpleegsters
trok over een reusachtig plein
naar een hoge, grijze kerk, die
met haar uitwaaierende bord
essen het plein trachtte te omhel
zen. Speciale bedevaarttreinen
zorgen van lente tot herfst voor
een constante stroom vrome be
zoekers. Voorafgegaan door, en
omringd door priesters rolde de
biddende en zingende menigte
op de basiliek toe. Kwam men
even op adem dan hoorde je het
zachte, maar doordringende ge
klik van de rozenkransen, alsof
een rivier door een bedding van
kiezelstenen woelde.
Op het plein heerste geen op
gewonden stemming. Niemand
verkeerde in een godsdienstige
roes. Alles liep op rolletjes. Er
was duidelijk sprake van een
strakke en routineuze organisa
tie, en dat moet natuurlijk ook
wel bij een bezoekersaantal van
vijf miljoen.
Slechts heel zelden vindt er
een miraculeuze genezing
plaats. De Kerk heeft er, in de
afgelopen 30 jaar, niet meer
dan 64 erkend. Vele malen gro
ter is het aantal niet-erkende ge
nezingen. Een cynicus heeft wel
eens beweerd dat in Lourdes al
les draait om massasuggestie.
Het bewijs? Onder de vele zie
ken. die de plaats 's winters be
zoeken, dus in het seizoen dat de
grote massa ontbreekt, is nog
nooit iemand geweest die zijn
krukken wegwierp en een
vreugdedansje ging maken.
Vlakbij de grot staan de wa
terkranen. Sommigen drinken
rechtstreeks uit de kraan en
houden dat minutenlang vol.'
Boerse types vullen een melkbus
met water en drinken die in en
kele enorme teugen leeg. Dat
mag nu niet meer. Voortaan
moeten ze zich met een dropfles
je vol wonderwater tevreden
stellen.
HET VERDWIJNEN VAN DE OZON
LAAG IS VOORAL ONGUNSTIG
VOOR MENSEN MET
EEN BLANKE HUIDS
KLEUR.
HEEFT DIE
MILIEURAMP
OOK
GEVOLGEN
OP
LANERE
TERAAIJN
