mm 1
Sjako! en de opmars
Uitgeven afwisselender dan alleen vertalen'
Speciale hoorzitting Kamer
over beeldend kunstbeleid
Metropolis popfestival morgen in Rotterdam
GEVARIEERD
Rode draad
Muzikaal
Weinig ukelele
lif *Wgm
tULl M
HiB B
H )m
ZATERDAG 8 SEPTEMBER 1990
IIIWIHIl II
PAGINA 41
Vertaalster Yolanda Bloemen breidt Leidse uitgeverij uit:
LEIDEN De Leidse vertaalster
en uitgeefster Yolanda Bloemen is
pas verhuisd. En de grotere woning,
die Bloemen met haar gezin betrok
ken heeft, voldoet bij binnenkomst
zo te zien aan de eisen, die nodig zijn
voor het herbergen van een uitgeve
rij aan huis. Want een groot deel van
hal en vestibule wordt alweer in be
slag genomen door honderden net
van een drukkerij gearriveerde en
daardoor nog in groot plastic ver
pakte boeken. Geen wonder: sinds
1 juli heeft Bloemen samen met No-
ny Verschoor, met wie ze sinds vo
rig jaar de in Russisch toneel gespe
cialiseerde uitgeverij Plantage leid
de, het Zuidlimburgse uitgeefhuis
Gerards Schreurs overgenomen.
Bij die nieuwe uitgeverij Planta
ge Gerards Schreurs versche
nen dezer dagen de titels Memoran
dum van mijn leven, uit de dagboe
ken van August von Platen en Het
uur van de ziel, brieven van Marina
Tsvetajeva. Aan de druk van een
nieuwe vertaling van Tsjechovs
Oom Vanja wordt nog het een en
ander gesleuteld, maar binnenkort
zal de uitgeverij ook deze aan het
Centraal Boekhuis, ter distributie
kunnen uitleveren. "Uitgeven is
veel afwisselender dan alleen verta
len, door het organiseren en de con
tacten met mensen. En de overna
me van uitgeverij Gerards
Schreurs is voor ons een enorm
sprong vooruit", zo verklaart Bloe
men (35) haar gegroeide belangstel
ling voor het zelf op de markt bren
gen van boeken.
Vanaf 1979 maakte de in Leiden
afgestudeerde slaviste, die als bij
vak Italiaans deed, al naam met ver
talingen. Onder de Russische titels,
die ze, veelal samen met Marja Wie
bes, onder haar hoede nam zaten
werken van Trotski en Berberova,
de Laatste brieven van Man-
delsjtam. Necropolis van Vladislav
Chodasevitsj, Reis om de wereld en
Een alledaagse geschiedenis van
Ivan Gontsjarov, Faust van Toer-
genjev. Getuigenis van Sjostako-
vitsj en Goedenacht van Sinjavski.
Voor dat laatste werk kreeg ze met
Marja Wiebes enkele jaren terug de
Aleida G. Schotprijs. Maar met
evenveel liefde voor het vertalers-
vak maakte Bloemen Italiaanse
werken voor Nederland toeganke
lijk, waaronder haar favoriete Auto
biografisch profiel van Italo Svevo,
brieven van Pavese onder de titel
Een vis in het ijs en poëzie van Ga-
briele d'Annunzio. Vooral doordat
sommige boeken in de fraai uitge
geven Privé Domeinreeks van de
Arbeiderspers werden opgenomen
kregen de titels grote bekendheid.
"Nee, met vormgeving bemoeide
ik me toen niet", lacht uitgeefster
Bloemen, "maar gaandeweg begon
nen steeds meer aspecten van het
uitgeversvak aantrekkelijk te wor
den. En omdat toneelgezelschap
pen vaak om moderne vertalingen
vragen en Nederland geen traditie
heeft in de opbouw van toneelreek
sen begon ik als redactrice en orga
nisator vorig jaar onder de naam
Plantage samen met Nony Ver
schoor, die voor de automatisering
van alles verantwoordelijk is, met
het uitgeven van toneel".
Zo verschenen vorig jaar Vier
eenakters van Tsjechov en De revi
sor van Gogol. De laatste wordt het
komend seizoen door het Nationale
Toneel in een regie van Frans Marij-
nen op de planken gebracht. Voor
de vertaling van het stuk droeg de
Leidse werkgroep van slavisten, on
der wie Bloemen, rondom Karei
van het Reve zorg. Want die in de ja
ren zeventig op de universiteit ont
stane werkgroep, die uit liefhebbe
rij elke week in collegevorm ver
taalde, is ook na het emeritaat van
de hoogleraar en essayist in wisse
lende samenstelling blijven be
staan.
Van het Reve heeft zo onder het
mom van 'Je moet vertalen wat er
staat' een school van vertalers
voortgebracht. En wat dat laatste
aangaat heeft Bloemen, die zich
overigens Van het Reve-adept
noemt, opmerkelijk nieuws. "Op dit
moment zijn Marja Wiebes en ik be
zig met een nieuwe vertaling van
Toergenjevs Vaders en zonen voor
uitgeverij Veen. Ja, de oude verta
ling is van Karei van het Reve, maar
hij weet ervan". Het streven van
Van het Reve naar tijdloosheid in
vertalingen leidde blijkbaar ook
volgens zijn leerlingen niet tot zo
gewenste ultieme en onmodieuze
vertalingen. Want vertalen blijft een
subjectieve zaak, zo geeft Bloemen
toe: "De tijdloosheid van Karei van
het Reve is weer een andere dan die
van ons".
Elitair
De meeste tijd van Yolanda Bloe
men gaat op dit moment echter zit
ten in de letterlijk uitgebreide uitge
verij. "Als je zelf nog niet veel op dit
gebied gepresteerd hebt, is het een
stap voorwaarts. De overname is in
goede harmonie gegaan, want Ge
rards Schreurs dreigde te stop
pen, de uitgeverij stokte een beetje.
Begin april begonnen de gesprek
ken en 1 juli was de overname een
feit".
Het Maastrichtse Gerards
Schreurs werd in 1984 opgericht en
viel op met een mooi vormgegeven -
Piet Gerards is van beroep grafisch
vormgever fonds van niet al te
dikke, betaalbare boeken in een op
vallend genre. Een van haar be
kendste uitgaven zou De meisjes
van Zanzibar (1988) worden, een
door Karei van het Reve samenge
stelde en door zijn werkgroep ver
taalde kleine bloemlezing uit de
Russische poëzie. Maar zoals de
Limburgse uitgeverij dit vooijaar in
het Boekblad meedeelde, liep Ne
derland nooit echt warm voor de
uitgaven en Gerards Schreurs
vroeg zich*af of ze niet te elitair be
zig waren geweest: "We gaven uit
wat we zelf mooi vonden".
Toch vindt Bloemen het onbegrij
pelijk dat sommige titels, die ze nu
heeft overgenomen, bij eerste ver
schijning geen grotere aandacht
hebben gehad. Zoals bijvoorbeeld
een selectie gedichten van Poesj-
kin, die door oud-ambassadeur in
Moskou Frans-Joseph van Agt zijn
vertaald onder de titel Noordse Da
geraad. Ook door Gerards
Schreurs uitgegeven secundaire li
teratuur als van Johan Polak over
Oscar Wilde en van Wiel Kusters
over J.C. Bloem had grotere belang
stelling verdiend. En de uitgeefster
maakte in juni natuurlijk een her
druk van Antonin Artaud's Van
Gogh, de zelfmoordenaar door de
maatschappij, waarin een psychia
trische visie op de schilder bestre
Yolanda Bloemen: "Uitgeven is veel afwisselender dan alleen vertalen
den wordt. Naast de naam is ook de
vakkennis van Gerards Schreurs
behouden, want Piet Gerards blijft
vormgever van de nieuwe uitgeve
rij-
Toekomst
Plannen voor de toekomst van
Plantage Gerards Schreurs
heeft Yolanda Bloemen volop. Vol
gend op de door Petra Couvée en
Jan Timmers vertaalde brieven van
Tsvetajeva en de door de germanist
C.R. Vink voor het eerst vertaalde
dagboekselectie van Von Platen
staat onder andere werk van de Lm-
burgse dichter Leo Herberghs op
stapel. En er komt een door Johan
Polak ingeleide selectie brieven van
Wilde uit. "Maar ik zou ook graag
meer vertalingen uit niet-schoolta-
len uitbrengen, zoals Tamil-poëzie.
En begin volgend jaar wil ik een
grote bloemlezing Russische poëzie
op de markt brengen met vertalin
gen van Marja Wiebes en Margriet
Berg, van de 18e eeuwse Derzjavin
tot Majakovski. En wat mijn eigen
vertalingen betreft? Gedichten van
D'Annunzio. Het Russisch heeft
vaak iets zwaars, het Italiaans is
lichtvoetiger, heeft een ander rit-
Niessen (PvdA) wil meer geld ombuigen naar wvc
HAARLEM (GPD) - De Vaste Ka
mercommissie van wvc besteedt in
november een speciale hoorzitting
aan de plannen die minister D'An-
cona (wvc) heeft met de beeldende
kunsten. Kamerlid Frits Niessen
(PvdA) deelde dat gistermiddag
mee op een symposium in Haarlem
Niessen. PvdA-specialist op cul-
tuurgebied, was een van de gasten
op dit symposium dat de Beroeps-
vereniging van Beeldende Kunste
naars (BBK) wijdde aan de voorstel
len van D'Ancona. De bewinds-
- vrouwe wil de bestaande relatie tus-
sen de landelijke overheid enerzijds
en de lagere overheden anderzijds
volledig op zijn kop zetten waar het
de beeldende kunst betreft.
De plannen van wvc betekenen
haar voorganger Brinkman (thans
voorzitter van de Tweede Kamer
fractie van het CDA) op dit beleids
terrein nastreefde. Diverse verte
genwoordigers van de lagere over
heden, zoals de Zuidhollandse Ge
deputeerde George Visscher, de
Alkmaarse wethouder Stom of me
vrouw E.L. Kuiper (directeur
Dienst Kunsten Dordrecht) maak
ten zich daar niet druk over; zij ken
den alleen zorgen over de hoogte
van het beroepskostenbudget. Op
vallend was de eensgezindheid over
het 'Zuidhollandse model' de
praktijk waarbij de provinciale
overheid eisen stelt aan lokaal
kunstbeleid alvorens gelden door te
sluizen naar gemeenten.
De bijeenkomst in de Vleeshal
van het Frans Halsmuseum verliep
dat provincies en gemeenten vanaf onder leiding van Yvonne van Baar-
1993 niet langer beroepsonkosten
vergoedingen mogen toekennen
aan kunstenaars die bijstand trek
ken. Slechts het ministerie trekt
daar voortaan geld voor uit. Kamer-
lid Niessen vindt de zes miljoen die
D'Ancona voor 1993 op de begro
ting wil zetten, beslist tekortschie
ten. „Met de toekomstige taakver-
deling, waarbij gemeenten en pro-
ivincies verantwoordelijk worden
jvoor afname en spreiding ben ik het
eens. We moeten alleen nog stoeien
'over de budgetten. Het bedrag dat
gemeenten en provincies nu (in en
gere zin) aan beroepskosten uitke
ren, zo'n drie miljoen, zdu boven op
de zes miljoen van D'Ancona moe
ten komen."
Bovendien vindt Niessen dat de
scheiding in verantwoordelijkhe-
le, hoofd directie kunst en cultuur
van de gemeente Leiden, voor het
overige als een bijna spreekwoorde
lijke Babylonische spraakverwar
ring, waarbij de circa honderd deel
nemers de ene overheidsvertegen
woordiger aanspraken over de toe
komstige taken en bevoegdheden
van de andere. De enige vertegen
woordiger van D'Ancona op het
symposium, beleidsmedewerker
Pieter Ligthart van de hoofddirec
tie kunsten van wvc, kon er groten
deels het zwijgen toedoen.
OPERA-GALA - Ter viering van de
75-ste verjaardag van Gré Brou-
wenstijn wordt op 30 september in
de Stadsschouwburg in Amster-
den tussen de overheden niet te dam een groot opera-gala gehou-
strikt moet worden. Hij wil dat pro- den. In dit theater heeft de sopraan
•vincies en gemeenten ook in de toe- vele triomfen gevierd. Op dit gala
komst stipendia en reisbeurzen concert zal een aantal operasterren
(kunnen verstrekken. uit binnen- en buitenland aria's uit
De plannen van D'Ancona drui- het repertoire van Brouwenstijn
sen in tegen de decentralisatie die zingen.
Bijdragen: Emiel Fangmann, Bram van Leeuwen
Jonathan Butler Heal our land
Jive ZD74670
De in Kaapstad geboren en opge
groeide Jonathan Butler is op twee
fronten een fenomeen. Aan de ene
kant is hij een virtuoos op de gitaar
en daarnaast beschikt hij ook over
vocale kwaliteiten. Beide zijn te ho
ren op zijn al weer vierde album
'Heal our land', de titelsong die ge
wijd is aan zijn geboorteland waar
hij al op zeer jeugdige leeftijd be
kendheid kreeg* als zanger.
Na 'Introducing', 'Jonathan But
ler' en 'More than friends' maakte
hij het kwartet vol met een tiental
nieuwe composities waar de soul
muziek als een rode draad doorheen
joopt, met uitstapjes naar de
scatjazz, de popmuziek, terwijl op
sommige nummers een duidelijk
rhythm and blues-stempel is gezet.
Eerder dit jaar verscheen van Jo
nathan Butler een mini-CD in de
VS waarop hij alleen instrumentaal
te beluisteren was. Hij scoorde
daarmee hoog op de r&b-hitlijsten.
In nagenoeg dezelfde instrumentale
bezetting maakte hij later zijn nieu
we vokale album.
Instrumentaal speelt vooral de
toetsenist Loris Holland een be
langrijke rol en Butler is op zijn best
op de akoestische gitaar in num
mers als This time is forever. Black
iind White in colour en I stopped be
lieving.
De teksten, waarvoor hij de hulp
kreeg van de beken ie Labi Siffre.
fcijn eenvoudig en voor een deel
autobiografisch. Ze gaan over het
jeven van een negerjongetje dat
zich los wil maken uit het apart
heidssysteem.
Ze zijn deels getoonzet in melodi
euze ballads en voor een ander deel
in een up-tempo en doen zeker op
het punt van de omlijsting denken
aan de muziek van bijvoorbeeld
Lionel Richie.
Wat vooral opvalt zijn de goede
achtergrondstemmen van mensen
als Glenn Jones, Cindy Mizelle, Ge-
robia Jeter en op een enkel nummer
het koor de Darryl Douglas Work
shop Company.
B.v.L.
Mariah Carey - Mariah Carey -
CBS
Toen ik de single 'Vision of love'
voor de eerste maal terloops op de
radio hoorde, dacht ik dat zangeres
Whitney Houston een nieuw num
mer had uitgebracht. Nu, nadat ik
het nummer door de hoge plaats op
de hitlijst al bijna te vaak heb ge
hoord, signaleer ik toch wel wat ver
schillen tussen Mariah Carey en
Whitney.
De nog pas 20-jarige Mariah, ge
boren en getogen in New York,
heeft een enorm breed stembereik
en daarvan legt ze op de andere 10
nummers op haar debuut-cd soms
oorstrelend getuigenis af. Al mag ze
wat mij betreft de allerhoogste re
gionen. ook al klinken ze nog zo zui
ver. gerust achterwege laten.
Het knappe is dat ze het meren
deel van de nummers zelf schreef in
samenwerking met jeugdvriend
Ben Margulies en dat ze ook in de
meeste nummers de achter-
grondstemmen voor haar rekening
neemt.
Die muzikaliteit is haar niet
vreemd. Haar moeder Patricia Ca
rey was vroeger soliste bij de New
York City Opera en is zangpedago
ge. Dochter Mariah kreeg al op
4-jarige leeftijd de eerste zangles
sen en beleeft er - getuige de hoes
tekst nog steeds een enorm ple
zier aan.
Voor haar eerste album kreeg Ma
riah de steun van niet minder dan
drie producers waartoe ook - toe
val of niet - Narada Michael Wal
den behoort. Hij stond ook Whitney
Houston bij. En voor de muziek wa
ren onder meer drummer Omar Ha-
kim (Weather Report en Sting) en
gitarist Vernon Reid (Living Co
lour) beschikbaar.
Het beste nummer vind ik 'Vanis
hing' een nummer in soul- en jazz-
-stemming waarin ze alleen wordt
begeleid door een akoestische pia
no. 'There's got to be a way' is een
van de weinige nummers waarin
Mariah wordt ondersteund door
een uitgebreid koor, The Billy Scott
Ensemble, en waarop ze duidelijk
op de soul-tour gaat.
Verder een aantal love-ballads
zoals 'I don't wanna cry', 'Love
takes me' en 'Alone in love'. In 'You
need me' trekt Mariah nog eens alle
registers open. Kortom: een plezie
rige kennismaking met iemand die
het niet bij een hitsucces zal laten.
B.v.L.
Brigitte Kaandorp Brigitte Kaan
dorp 2 Munnich Records
JDBK04
Kees van Kooten vond het woord
je uit. Maar is Brigitte Kaandorp
'natuurleuk'? Wie die vraag onom
wonden met ja beantwoordt en zich
alleen bij het horen van Brigitte's
stem al gewonnen geeft, moet zich
snel de cd 'Brigitte Kaandorp 2' aan
schaffen. Daarop staan, zo meldt
het bij de cd verpakte 'handge
schreven' briefje voor de fans van
de cabaretière, dertien nummers
van haar tweede programma 'Laat
mij maar even' en haar derde 'Kou-
we drukte'. Dat wordt in december
door de VARA uitgezonden en deze
cd-release wordt bovendien met
een video-clipprogramma onder
steund.
Dat kon wel eens nodig zijn, want
helaas is 'Brigitte Kaandorp 2' geen
'live' maar een studio cd. De num
mers werden speciaal gearrangeerd
door Pim Moorer en Peter Schön.
Dus weinig ukelele, maar veel ande
re instrumenten, want anders was
het volgens Kaandorp zelf allemaal
zo kaal. De vraag rijst of deze opna
men op zichzelf bij meerdere keren
beluisteren nog kunnen boeien. En
dat valt voor iemand die Kaandorp
niet automatisch 'natuurleuk' vindt
een beetje tegen, want de teksten
('Bolide', 'Zeilboot') en de af en toe
ingevoegde monologen (op 'Koeien'
en 'Paloma') zijn wel aardig, maar
worden zelfs op een cd snel belegen.
Er zijn twee uitzonderingen. Ten
eerste Kaandorps eigen favoriet,
het serieuze 'Hotel', want daarin
zijn arrangement (voor een keer van
geluidstechnicus Rob van Bokum
zelf) en tekst subtiel. En 'Super
markt' ontroert, totdat functioneel
bedoelde marsmuziek het nummer
aan het eind om zeep helpt.
De toegift 'Duet' bestaat uit een
samenzang met Herman Finkers,
die zingt als een serieuze André van
Duin. Het moet een parodie zijn op
het steriele zwijmelnummer 'Toge
ther we're strong' van Patrick Duffy
(Bobby uit 'Dallas') en Mireille
Mathieu. Opmerkelijk, maar slechts
bij één keer luisteren lachwekkend
en vreemd genoeg niet kloppend
met de tekst in het cd boekje.
E.F.
ROTTERDAM Sjako! was
bijna een decennium lang
een soort therapeutisch hob
by-bandje, totdat de drie le
den vorig jaar besloten om
serieus werk te maken van
hun spielerei. Sindsdien is
het Haarlems-Amsterdamse
'powerrocktrio1 in een snel
treinvaart opgestoomd tot
de rangen der vaderlandse
vaandeldragers. Nadat het
onstuimige drietal in juli
(met De Dijk en Tony Scott)
de Nederlandse eer hoog
hield op het New Music Se
minar in New York, wacht
Sjako! morgen een nieuwe
krachtproef in de vorm van
een alom begeerd optreden
op Metropolis, het gratis
popfestival in het Rotter
damse Zuiderpark.
Aan de vooravond van dit interes
sante buitengebeuren valt bij Wou
ter Planteydt (zang, gitaar), Jaap J.
Vrenegoor (drums) en Thijs
Vermeulen (bas) geen spoor van ze
nuwen dan wel andere opwinding
te bespeuren. Die opvallende nuch
terheid heeft diverse oorzaken: de
tientallen jaren podiumervaring die
Sjako! vertegenwoordigt, de nog
steeds heersende reserves tegen
over alle gejubel over haar 'on-Ne-
derlands goede geluid' en toch ook
de kleine kater die de met veel pu
bliciteit omlijste uitzending naar
voornoemde muziekbeurs heeft op
geleverd.
Het New Music Seminar heeft de
afgelopen jaren de reputatie ver
worven van 's werelds belangrijkste
etalage voor vernieuwend popta
lent. Voor wat betreft het aanbod is
die rap verworven faam wellicht
nog gerechtvaardigd, maar dat wil
nog niets zeggen over het nut van de
aanwezigheid voor de doorgaans
zorgvuldig geselecteerde roemja-
gers. De 'Sjako!'s' hebben in The
Big Apple vooral een bevstiging ge
kregen van hun bangste voorgevoe
lens en zijn ook behoorlijk teleurge
steld over de genoten begeleiding
van de Stichting Popmuziek Neder
land en hun platenmaatschappij.
"De uitnodiging was een aanbod
dat je niet afslaat, al was het maar
omdat je zomaar verzekerd bent
van twee optredens in Amerika. We
hebben daar ook zeker twee keer
onze punt gezet, maar voor de rest is
er weinig gebeurd", bekent Wouter
Planteydt. „Er waren daar zo'n zes
tig muziekbobo's die per avond
konden kiezen uit 150 bandjes. Of ze
dat ook wilden was de vraag, want
die lui beantwoordden toch meer
aan het beeld van de typische semi
nar-bezoeker, die liever ladderzat
wordt en achter de hoeren aan wil.
En de persoon die namens de Stich
ting Popmuziek Nederland ter
plekke nog zaken voor ons had kun
nen regelen deed dat ook! Goed, er
kwam dan op een gegeven moment
een radio-interview, maar de schat
die dat afnam had alleen pen en pa
pier bij zich en vroeg ons hoe je de
naam van Tom Waits precies spel
de, dus zoveel vertrouwen heeft dat
niet gewekt".
Naamsbekendheid
Niet alle moeite voor 'New York' is
vergeefs geweest, hebben de 'Sja-
ko!'s' inmiddels geconcludeerd. De
afvaardiging heeft in elk geval de
naamsbekendheid in Nederland
vergroot en het recente derde al
bum 'Secret Skin' veel extra aan
dacht bezorgd. Daarnaast is door
het 'vergelijkend warenonderzoek'
het zelfvertrouwen flink toegeno
men, durft Jaap Vrenegoor te stel
len. "Ik heb ooit in New York op een
school voor drummers gezeten en
ik weet nog wel dat ik toen iedereen
verdomd goed vond. Van een derge
lijk ontzag heb ik dit keer helemaal
geen last gehad. Er werd helemaal
niet gerefereerd aan onze afkomst,
men was gewoon onder de indruk
van wat we hadden neergezet. Dat
gelul altijd over on-Nederlands is
ook echt iets Nederlands".
Eenzelfde 'no nonsense'-visie
heeft Sjako' op haar voorlopige
voorspoed. Van theorieën in de
richting van een toevallig gunstige
tijdgeest voor avontuurlijke 'turbo
trio's' willen de opgeruimde midd
endertigers maar weinig weten. "De
ruimte die je krijgt is echter nog
steeds beperkt. Voor onze muziek is
het omroepbestel in Hilversum nog
steeds veel te benauwd. Kunnen we
niet draaien, veel te heavy, wordt er
door de programmamakers van Ra
dio 3 bijvoorbaat al gezegd als ze
een single van ons onder hun neus
krijgen. De smaak van het publiek
wordt door hen nog veel te veel
voorgekookt. Wie alleen maar
bloemkool krijgt voorgeschoteld,
vraagt op den duur vanzelf om
bloemkool".
Bevredigend
De positieve ontwikkelingen sinds
de omschakeling van een gezellig
heidsclubje tot (ongeveer) een carri
ère-formatie zijn wel zeer bevredi
gend, benadrukt Jaap Vrenegoor,
die 'vanwege Sjako!' zijn activitei
ten als toneelacteur heeft moeten
staken. "Het is toch te gek dat als je
jezelf voorneemt om het in het ko
mende jaar te gaan maken dat dan
ook meteen lukt. Voor hetzelfde
geld werk je je in het zweet en ge
beurt er helemaal niks".
Het 'schoolreisjesgevoel' rond
Sjako!, waarvan Jaap Vrenegoor
uitvoerig rept, is nog niet in het ge
drang gekomen. "Voordat er sprake
was van het achtbaan-effect had je
bij ieder optreden het gevoel van
Hè, hè. we zijn weer even thuis. Dat
was pakweg eens in de twee maart
den, dus als het dan een keer mis
ging. dan zit je ook knap te balen.
Nu dient zich meteen weer een
nieuwe kans aan Door veel te spe
len merk je niet alleen dat je steeds
beter wordt, je ontdekt ook steedf
nieuwe dingen van elkaar. Ik begi»
zelfs te geloven dat we echt goed
met elkaar kunnen opschieten!"
1
Hl
HILLEGOM - Bariton Marco Bakker en de Poolse sopraan Elzbieta Szmytka brachten gisterai-ond. begeleut
door het Philharmonisch orkest, in het Hillegomse Treslong populaire 'operetteimelodien ten gehore.
Voor een flink aantal belangstellenden trad het tweetal op tijdens een zogenaamd Weens concert, waarbij wer*
ken van 'Weense' componisten als Schubert, Mozart. Strauss en Léhar werden uitgevoerd.
