Theater Vervliegt' in open lucht
In tienvoud toegezongen door Mick ,J agger
Een doorgesneden rijksdaalder voor 10 gulden
LAK-galerie: exposities en beleid van 1946 tot heden
Aïda: intelligent circus
Uitmarkt: half miljoen bezoekers
MAANDAG 27 AUGUSTUS 1990
Van abstracte tot hyperrealisti
sche kunst; het is allemaal te
zien geweest op de tentoonstel
lingen van de LAKgalerie in het
verleden. Onder de titel 'De
LAKgalerie presenteert de
LAKgalerie; exposities en be
leid in de periode 1946 tot he
den', biedt de galerie de studen
ten en bezoekers van het Facili
teitengebouw aan de Cleve-
ringaplaats een terugblik op
haar verleden.
De naam 'LAKgalerie' wordt pas
sinds 1979 gehanteerd, maar al
vanaf de oprichting in 1946 orga
niseert het LAK tentoonstellin
gen. Volgens de huidige organisa
toren, hoofdzakelijk studenten,
kan de periode 1946-1958 gezien
worden als een inhaalmanoeuvre
op het gebied van de beeldende
kunsten na de oorlog. Educatie en
het bevorderen van de 'estheti
sche ontwikkeling van de leden
der Universitaire gemeenschap',
stond toen hoog in het vaandel.
Zo werd er in 1949 bijvoorbeeld
een thematische tentoonstelling
gehouden over originele en ver
valste schilderijen. De organisa
tie hiervan was in handen van
W.C. Feitkamp, een zwager van
de bekende Haagse 'kunstpeda
goog' H.P. Bremmer. Bremmer
was bekend door de vele lezin
gen, kunstbeschouwingen en pri-
vécursussen die hij door het hele
land gaf, veelal bij de cursisten
aan huis. Kijk veel naar kunst en
praat erover, dan leër je kunst te
begrijpen en er van te genieten,
was zijn devies. In 1949, Bremmer
was al 78 jaar oud, trad Feitkamp
met de opzet van deze tentoon
stelling in de voetsporen van zijn
zwager. Bezoekers van de ten
toonstelling 'Echt en onecht in de
beeldende kunst' konden een
lijstje invullen welke werken ze
voor echt en welke ze voor vals
hielden. Aan het eind van de ten
toonstelling kon het eigenge
maakte lijstje getoetst worden
aan de officiële versie.
In deze periode (en tot 1971)
was het LAK gevestigd op de zol
der van het Prytaneum, aan het
Rapenburg. Behalve op deze zol
der werden er ook exposities in
gericht in het trappenhuis van het
Academiegebouw. Deze verde
ling over verschillende locaties
weerhield het LAK er toen niet
van nieuwe stromingen in de
beeldende kunst te signaleren en-
dikwijls in de vorm van grote the
matentoonstellingen te presente
ren. Begin 1959 bracht men de
tentoonstelling 'Informele kunst'.
De groep met als belangrijkste
vertegenwoordigers Armando,
Jan Schoonhoven en Jan Hen-
drikse, kreeg in die tijd de eerste
exposities in Nederland door de
inspanningen en jurist Jak van
der Meulen, die aan het LAK ver
bonden was. Ook hij had didacti
sche ambities en hield vele lezin
gen over beeldende kunst, waarin
hij vooral de nieuwe tendenzen
onder de aandacht bracht.
De kunstmedewerker van het
Leidsch Dagblad trachtte zijn le
zers voorzichtig voor te bereiden
op de tentoonstelling "Informele
Kunst" en schreef op 28 januari
1959 bij een afgebeelde reproduc
tie van Kees van Bohemen ter
waarschuwing: "Een der abstrac
te werken van Kees van Bohe
men. Men zij voorzichtig met het
uitspreken van een oordeel, om
dat een der belangrijkste elemen
ten, de 'kleur' op deze reproductie
is weggevallen".
Rijksdaalder
Het waren roerige tijden in de ja
ren zestig en zo ook in de LAKga
lerie. Veel ons nu overbekende
kunstenaars passeerden de re
vue: Jan Cremer (1959), Jan Wol
kers (1963), Jan Beutener (1963 en
1965), J.C.J. van der Heyden - die
eind dit jaar een grote expositie in
Museum Boymans van Beunin-
gen heeft (1964) en Jaap Nannin-
ga (1968).
Alle nieuwe stromingen waren
vertegenwoordigd: van abstracte
tot hyperrealistische kunst.
Fluxus kunstenaar Pieter En
gels hield zijn EPOshow (Engels
Products Organisation) in 1965 in
het LAK. En zoals het Fluxus-
kunstenaars betaamt, waren de
ideeën aan het kunstwerk ten
grondslag lagen, belangrijker dan
de realisatie daarvan. Fluxus dus
als voorloper van de conceptuele
Armando,
kunst. Over conceptuele kunst
schreef men begin jaren zestig
binnen Fluxus al. Een kaartje met
de tekst 'don't perform this event'
van Willem de Ridder zou je een
vroeg voorbeeld van conceptuele
kunst kunnen noemen. Pieter En
gels had tijdens zijn EPOshow als
variant een speciale aanbieding
voor de bezoekers: 'Eén doorge
sneden papieren rijksdaalder a
ƒ10.-'.
Slenterend door de gangen van
de LAKgalerie in de huidige loca
tie, vallen de oude aankondi-
gingskaarten, posters en uitnodi
gingen voor de tentoonstellingen
het meeste op. Zy geven een goed
en leuk beeld van de activiteiten
van de galerie in het verleden.
Echte kunstwerken zijn er alleen
van een aantal exposanten van de
afgelopen tien jaar. Voor de vroe
gere tentoonstellingen moeten
we terug naar de persberichten,
krante-artikelen en kaartjes.
gpd)
In oktober 1968 was Leiden het
decor voor de manifestatie '248
objecten', die het LAK samen met
galerie Walenkamp en Dë Laken
hal organiseerde. De 248 voorwer
pen waren op verschillende plaat
sen in Leiden neergezet: op
straat, in etalages, in galeries en in
De Lakenhal. Objectkunst,
"voorwerpen die door hun aard
louter zichzelf voorstellen en dus
geen relaties hebben met abstrac
te ideeën of gemoedstoestan
den". Het Leidsch Dagblad
schreef hierover op 8 oktober
1968: "Ze (de objecten) zullen
zoals gezegd bekeken, betast, be
wonderd en verfoeid worden".
De Leidse bevolking nam deze
woorden wel wat erg letterlijk op,
want op 15 oktober maakt dezelf
de krant melding van de vernie
ling van de diverse objecten on
der de kop: "Objectkunst in Lei
den in gevaar, voorwerpen roe
pen agressie op".
In de jaren zeventig vond de
verhuizing naar het Levendaal
plaats en kwamen nog enkele the-
matentoontellingen, zoals
'DADA en Surrealisme in Neder
land' en 'GLAS', aan bod. Ook
presenteerde de galerie een aan
tal fotografietentoonstellingen
van Leidse kunstenaars als Ben
Overdevest en Linda Rooden-
burg.
De nadruk die in de jaren daar
voor op de educatie en vorming
lag, verdween langzaam en de ga
leriehouders richtten zich meer
op de signaleren van jong talent.
Op deze tentoonstelling han
gen de werken van de exposanten
broederlijk naast elkaar, maar ze
hebben weinig of niets met elkaar
te maken. Ze vertegenwoordigen
alleen het expositiebeleid van de
afgelopen tien jaar. Ze zijn gese
lecteerd volgens het huidige ex
positiebeleid: "de doelstelling is
om de ontwikkelingen in de mo
derne kunst te volgen en daarbij
vooral de beginnende kunste
naars de mogelijkheid tot exposi
ties te bieden". Deze doelstelling
had wel als gevolg dat er vooral
solo-exposities en minder groeps-
en thematentoonstellingen geor
ganiseerd werden. En het waren
juist die groeps- en thematen
toonstellingen waar de kracht
van het LAK lag en die de galerie
in het verleden veel aandacht in
de pers bezorgden. Dit kunnen
we tenminste allemaal uit de door
de galerie zelf gemaakte selectie
van recensies en artikelen opma
ken. Tegenwoordig exposeert de
LAKgalerie veelal twee kunste
naars tegelijk zonder dat er enig
logisch verband tussen hun werk
bestaat. Dit is goed mogelijk, aan
gezien de ruimte van de galerie is
verspreid over een foyer en drie
gangen, maar het zien van de do
cumentatie over voorbijgevlogen
jaren, doen je, ter afwisseling van
de solo-exposities, verlangen
naar de oude, groots opgezette
thematentoonstellingen.
Voor een overzicht van de ge
schiedenis van de LAKgalerie en
een blik op het huidige expositie
beleid, kan de bezoeker tot 8 sep
tember terecht in het Faciliteiten-
gebouw. NICOLE ROEPERS
Priesters op brandend zand
DEN BOSCH - Opëraminnend
Nederland heeft het nog niet
meegemaakt: langzaam rijdend
verkeer op weg naar een voor
stelling en een schare bezoekers
waarvan er velen in smoking en
avondjurk gestoken waren voor
de gala-première van Aïda in
sporthal De Maaspoort in 's Her
togenbosch.
In het Amsterdamse muziek
theater wordt men zelden ge
confronteerd met avondkle
ding. Het Bossche publiek wil
de echter graag op zijn paasbest
naar 'Aïda' wat inhield dat men
zich vervolgens van een deel
van die kleding moest ontdoen
om de Egyptische temperatuur
in de hal te kunnen doorstaan.
Het was er zo warm dat het zand
op de speelvloer wel eens 'bran
dend zand' had kunnen zijn.
Op dat zand kreeg men een
enscenering die, dat was abso
luut de bedoeling, niet cliché
matig mocht zijn. Het cliché-
Egypte dat buiten de hal stond
opgesteld, een soort Aboe Sim-
bel van piepschuim (een décor
van de opera van Bonn, waarvan
één stuk trouwens vlam vatte),
kreeg men binnen dan ook niet
te zien. Op het zand en rondom
de uit stalen spanten opgetrok
ken Farao-kop begon de Bos
sche Aïda zelfs als 'muziekthea
ter'; dat wil zeggen als een ope-
raproduktie met een extra-bete
kenislaag.
Regisseur Dominik Neuner
laat tijdens de ouverture een
kind zandtaartjes bakken en er
komt een man op in een heden
daags pak die in het zand een
'oud' kostuum vindt. Hij trekt
het aan en dan is hij ineens veld
heer Radames (tenor Jeffrey
Lawton) die een rol in de opera
speelt. Zulke 'afwijkende' ele
menten komen in de hele ensce
nering terug. Neuner is niet zo
ver gegaan als een beroemde
collega die het stuk heeft ge
bracht als een fantasiespel van
een suppoost en een werkster in
een archelogisch museum, maar
iets van die denkwijze is bij hem
wel terug te vinden.
Toch is deze Aïda voor een
flink deel de massale toestand
geworden die men in zo'n hal
verwacht. Er is een grote koor-
groep van blauwgeschminkte
priesters, die in de eerste scene
slapende soldaten voor de krijg
'opwekken' en in de triomfsce-
ne wordt de mensenmassa nog
groter. Er zijn ook vrij traditio
neel aandoende balletten, die
ook in het kader van de op uiter
lijk effect gerichte Grote Opera
thuishoren en in dat alles ver
dwijnen de intelligente 'afwij
kingen' naar het tweede plan.
Als aan het slot van het twee
de bedrijf de faraokop in vuur
werk gehuld wordt, heeft men
zelfs ronduit met circus te ma
ken, maar wel met intelligent
circus. Dat de kleine scenes in
de grote ruimte maar moeizaam
dramatische aspecten onthul
len, is de vanzelfsprekende prijs
die men bij een enscenering als
deze moet betalen.
Dank zij het 'akoestiek verbe
terende' geluidssysteem hoort
men opera die aan de doelstel
ling van de Stichting Aïda vol
doet. De produktie moest kun
nen concurreren met het lande
lijke aanbod en vocaal en orke
straal lukt dat (synchroniteits-
problemen tussen ver van el
kaar opgestelde koren, zangers
en muzikanten op de koop toe
genomen).
Met de twee vrouwen, Gail
Gilmore als Amneris en Gabriel-
le Lechner als Aïda, heeft men
in Den Bosch goed geschoten.
Tenor Lawton is hoorbaar de
jongste niet meer en Jan Der-
ksen, die na jaren heldentenor
teruggekeerd is naar het ban
tonvak, klinkt als Amonasro iet
wat sleets.
Het Brabants Orkest levert
onder Ed Spanjaard goed werk,
maar het blyft met geluidssys
teem en al een bescheiden bege
leider waar de zangers makke
lijk bovenuit komen. Wat dat be
treft klinkt deze Aïda soms alsof
men naar een live-opname op de
plaat luistert.
PAUL HERRUER
Va
correspondent
jo Award voor Dan Simmons
DEN HAAG (ANP) Aan het slot Amerikaanse ambassadeur in Ne-
van de 48e Science Fiction Wereld derland, Howard Wilkms. Er waren
Congres in Den Haag is zaterdag de ook prijzen voor het beste non-fic
'Hugo Award', de prijs voor de beste tion boek ('The World Beyond the
SF-roman. uitgeraakt aan Dan Sim- Hill" van Alexei en Cory Panshin),
mons voor zijn roman 'Hyperion'. de beste novelle ('The Mountains of
Mourning' door Lois Bujold) en an-
De prijs werd uitgereikt door de dere onderscheidingen.
Tina Turner tegen Oude Muziek
UTRECHT - Hét Holland Festival
Oude Muziek heeft in het afgelopen
weekeinde grote hinder ondervon
den van het openluchtconcert van
de Amerikaanse popster Tina Tur
ner in het stadion Galgenwaard.
Luid gedreun vanaf de Oostkant
van de stad zorgde er voor dat vrij
dagavond de late-avond-concerten
in enkele binnenstadskerken in
Utrecht twintig minuten te laat be
gonnen en dat microfoonrepetities
praktisch allemaal in het water vie
len. Een en ander had ook tot gevolg
dat tientallen bezoekers de concer
ten voortijdig moesten verlaten om
nog met het openbaar vervoer naar
huis te kunnen.
Door ingrijpen van de Utrechtse
wethouder van economische zaken
en sport, mr. H.Kernkamp, en ook
door het draaien van de wind werd
zondagavond bij het concert van de
'Monsters of Rock' voorkomen dat
een soortgelijke situatie zich weer
zou voordoen, r De geluidshinder
bleef beperkt.
De secretaris maar feitelijk 'baas'
van het festival, Frans de Ruiter:
"Ook vorig jaar werden we geteis
terd door overlast en gooiden pop
concerten roet in het eten. Wij ver
keerden in de veronderstelling goe
de afspraken met de gemeente te
hebben gemaakt om herhaling te
voorkomen, maar blijkbaar is er
niemand ten stadhuize bij machte
om de evenementen-agenda bij te
houden.
Ik vind dit onbegrijpelijk. Jaar
lijks trekt het festival tienduizen
den bezoekers uit binnen- en bui
tenland aan. Ik kan zo vijf andere
prachtige oude steden noemen, die
er alles voor over zouden hebben
om een festival als het onze binnen
te halen".
De Ruiter verklaarde op de kortst
mogelijke termijn van de gemeente
Utrecht de verzekering te eisen, dat
er 'geen lawaaiige evenmenten tij
dens het oude muziekfestival meer
zullen worden gehouden'.
AMSTERDAM - Waarom bleef die
ene, wat oudere mevrouw met dat-
blauwgroene jackje gedurende het
openluchtoptreden van het Con
certgebouworkest toch kaarsrecht
rechtop staan? Was ze bang dat het
plaveisel van het Museumplein te
koud zou optrekken of was dat,
domweg te hard om op te zitten? En
wat een verdraagzame mensen, die
achter haar zaten en de dame toch
niet als een boom omver haalden.
Misschien was juist dat wel het
meest intrigerende aan de jaarlijkse
Uitmarkt.
Op zich is de Uitmarkt een sym
pathiek evenement. Waar ter we
reld komen zoveel artiesten belan
geloos bij elkaar om het publiek een
voorproefje te geven van wat ze het
komende theaterseizoen hopen te
gaan brengen? Volgens de organi
satie mag ook dit jaar het aantal be
zoekers op rond het half miljoen
worden geschat.
Maar strikt genomen is het bezoe
ken van zo'n Uitmarkt eigenlijk
heel onbevredigend. Want wat
biedt dit evenement meer dan een
onafzienbare rij kraampjes met fol
ders en een golf optredens van artis
tieke standwerkers in geïmprovi
seerde stukjes theater?
En wat duurt zo'n optreden van
Brigit Kaandorp onwaarschijnlijk
lang als het maar niet echt leuk wil
worden. Haar publiek stond lekker
in het zonnetje, maar haar gelegen-
heidsgrappen maakten niet meer
los dan een 'welwillende glimlach
van herkenning. En zij was daarin
niet de enige. Het evenement heeft
daarom ook iets krampachtigs: leuk
omdat het leuk moet zijn.
Bovendien zijn dergelijke op de in
timiteit van het theater gemaakte
voorstellingen bij voorbaat ge-
Uitmarkt: leuk omdat het leuk moet zijn. (foto anp>
doemd te vervliegen zodra ze wor- kwamen met hun mini-showtjes be
den blootgesteld aan de onbe- ter tot hun recht,
grensdheid van de open lucht. De Rockbands doen het daarentegen
groepen en solisten die minder be- juist heel goed in de open lucht,
kend waren en daarom de kleinere Maar als Drukwerk met Harry Slin-
podia mochten bevolken, zoals de ger, eindelijk eens zonder wollen
kleine zaal van het Concertgebouw, mutsje, de mooiste Nederlandse
liedjes om zeep staat te helpen, dan
is het toch goed te weten dat dit op
treden de komende afscheidstour-
nee moest inluiden.
Vorig jaar leek de Uitmarkt ten
onder te gaan aan het eigen succes.
De drukte en het gedrang bij de di
verse zalen maakten een bezoek be
paald niet aangenaam. Misschien
dat het daarom vooral zaterdag een
stuk minder druk leek te worden.
De treinen naar de hoofdstad waren
niet overmatig vol en ook de trams
naar het Museumplein puilden niet
echt uit. Wie moe en dorstig van het
slenteren langs de talloze kraam
pjes een terras zocht kon zonder
moeite overal terecht. Wandelen
over het Museumplein was in de
eerste plaats weer eens iets anders
dan een middagje hangen op het te
volle strand.
rond de 70.000 mensen luisteren
naar het Concertgebouworkest dat
een programma van 'music for the
millions' bracht. Met zo veel men
sen luisteren naar klassieke mu
ziek: wie dat leuk vindt, moet in de
eerste plaats heel veel van mensen
houden.
Maar een evenement is het zeker
en gezien het enthousiasme van di
rigent Riccardo Chailly zal zeker
worden geprobeerd om in de toe
komst opnieuw een dergelijk pro
menadeconcert te geven. Toch is
zo'n concert vooral een televisie
spektakel, net als het optreden de
avond daarvoor van het Metropole
Orkest.
Dertigduizend mensen zagen een
voorproefje van de filmconcerten
die het orkest komende winter in
het filmpaleis Tuschinski gaat ge
ven. Ook de selectie van nummers
uit de musical 'Les Misérables', sa
men met de cast uit deze show - in
anderhalve dag ingestudeerd door
Martin Koch, die de show in Lon
den muzikaal onder zijn hoede
heeft - werd een smakelijk voor-
poeQe.
Dat er ook volgend jaar weer een
Uitmarkt komt, is al zeker. "De ar
tiesten doen graag mee en dank zij
de sponsors en de vrijwilligers is het
ook financieel geen enkel pro
bleem", aldus een woordvoerster.
Waar de artistieke staalkaart van
het theaterleven dan wordt uitge
spreid, dat is nog de vraag. Mis
schien weer op de Dam, of anders
langs het Rokin of aan de Amstel.
"In ieder geval niet weer op het Mu
seumplein, want we willen niet elk
jaar de winkeliers en omwonenden
zo'n 'ordeverstoring' aandoen. Bo
vendien is ook dat een manier om te
zorgen dat de Uitmarkt niet elk jaar
hetzelfde is".
Kunststaking in VS
BOSTON(AP) - Dertig Ameri
kaanse gezelschappen die deelna
men aan een traditioneel zomerfes
tival hebben zaterdagavond drie
minuten lang de opvoeringen ge
staakt uit protest tegen bezuinigin
gen en censuur.
Het protest van muziek-, toneel-
en dansgezelschappen in het
Berkshire-gebergte in deAmeri
kaanse staat Massachusettes was
georganiseerd door 'Kunst op
zwart' ('Arts blackout'). De werkon
derbreking was met name gericht
tegen het Nationale Fonds voor de
Kunst (NEA), die de subsidiëring
van enige controversiële artiesten
heeft gestopt. Werkloze balletdan
sers van het Berkshire Ballet hiel
den met aanhangers een kaarswa-
ke. De dansers raakten hun baan
kwijt toen hun voorstellingen in het
zomerseizoen werden afgelast we
gens bezuinigingen.
Expositie videoclips en -paviljoens geslaagd
Van
correspondenten
recteuren en kunstenaars, natuur- ken van praatjes en dankzeggingen.
GRONINGEN - In het Groninger üjk. Maar ook veel hotemetoten uit Maar veel aardiger was de eerste
vijf door internatio- het bedrijfsleven en sponsors lieten
;n. Eregasten waren een
de 'deconstructivisti-
Museum
nale architecten ontworpen 'video- hunneus'z
paviljoens' in de binnenstad staat aantal
kennismaking
bouwsels zelf.
De bezoekers v
bizarre
i Bernard Tschu-
tuur) en inhoud (het 'nieuwe' medi- Groningen koortsachtig nagedacht
um clip) hier eigenlijk het beste over een permanente functie voor
wordt gespeeld. Niets heeft het nar- de opvallende bouwsels. Museum-
cisme van de popartiest en tegelijk directeur Frans Haks beloofde de
het voyeurisme van de kijker zo ge- aanwezige ontwerpers zaterdag
'dizzy'-makende 'Video Glass stimuleerd als de videoclip. En in alles aan te zullen doen de pavil-
i' op het Hereplein bij voor- het Groninger Museum wordt dat joens te behouden. En de Groninger
1 waren na hun bezoek zicht- spel van gluren en begluurd worden wethouder Y.H. Gietema van Ruim-
baar blij weer met beide benen op ironisch weergegeven door de clips telijke Ordening en Cultuur riep de
de grond te staan. Helemaal boven *e vertonen in een extravagante critici van zijn omstreden bouwbe-
peepshow. iejd op om nu eindelijk eens een ac-
rioclqooH tie voor iets te starten: voor het be-
v_rtiblddgu houd van de paviij0ens. Dat klinkt
Geslaagd is zeker ook Rem Kool- een beetje tegenstrijdig. Als er iets
haas' 'Video Bus Stop'. Als de clip is wat de clips speciaal maakt, tot
twee maanden lang het fenomeen Sche' architecten die de vijf pavil-
videoclip centraal.'What A Wonder- joens ontwierpen, clip-regisseurs
ful World!' heet de zaterdag geopen- als Anton Corbijn en popmuzikant
de muzikale 'beeldenroute'. Op- Dave Stewart. De laatste, vooral be
nieuw sleept de directeur van het kend door The Eurythmics en zyn
Groninger Museum daarmee een tijdelijke samenwerking met Candy
populair, kunstzinnig ogend tyd- Dulfer, mocht het 'videoschip' van
geest-verschijnsel het museum bin- Coop Himmelblau aan het Verbin-
nen. Tegelijk is de open lucht-ten- dingskanaal dopen en liet zo de hele
toonstelling het resultaat van een manifestatie te water,
vruchtbare samenwerking van het
museum met de afdeling Ruimtelij- Stewart, zoals altijd ogend als een 0
- ke Ordening van de gemeente, parodie op een popster, smeet met Coop Himmelblau is de verleiding heeft Koolhaas met zijn muzikale Toch gaat Bernard Tschumi's pa-
'What A Wonderful World!'stelt de 11;"1"" --- - K.,0i,0Ha v1 -- TT":«-
het paviljoen van Zaha Hadid bij
de A-kerk keken sommige mensen,
in tienvoud toegezongen door Mick
Jagger, heel voorzichtig en een
beetje trillend door de roostervloer
r de begane grond, zo'n meter of inderdaad het middel
i dooie echt iets 'van deze tijd', dan is het
acht lager. En in het videoschip van momenten mee door te komen, dan Wel hun vluchtigheid.
camera van plexiglas te- een dansje te maken groot: het pa
open vraag: 'Is de clip kunst of gen het paviljoen ("Hopelijk krijg ik viljoen oogt van binnen als een pri-
niet?' De vraag die dit weekeinde de champagne niet b"1°- J
Video-bushalte van Rem Koolhaas.
het meest klonk, was evenwel: 'Kan
het geluid ook wat harder?'
Een lange stoet mensen uit het
nationale kunstwereldje kwam za
terdag op de ook door Veronica uit
gezonden opening van 'What a Won
derful World!' af. Veel museumdi-
n") en hield daarna een kort ope- formaat,
n kle- ve-dansvloer op intiem huiskamer- de gisteren al voor grappige
ningstoespraakje. Dat de toekom
stige videoclip meer 'spiritueel' r
Door al die opvallende videopa
viljoens dreigt de tentoonstelling in
ge zijn, was zijn wens. Uiteraard het Groninger Museum zelf
stond de hele openingsplechtigheid gens een beetje ondergesneeuwd te
in museum, paviljoens en cultuur- raken. Toch moet worden gezegd
centrum De Oosterpoort in het te- dat het spel tussen vorm (architec-
bushalte dat mooi vertaald. Kool- viljoen op het Hereplein mogelijk
haas' abri aan het Emmaplein zorg- dienen als een permanent onderko-
/oor grappige verwar- men voor telefooncellen. De toe
ring: bussen stopten, maar niemand komst van de andere paviljoens is
stapte in. En met de voeten tikken- nog ongewis,
de, meeneuriende mensen bij een what A Wonderful World!'
bushalte, dat is bepaald een zeld- duurt nog tot en met 28 oktober,
zaam verschijnsel. Een passepartout is te koop bij het
Hoewel de paviljoens formeel als Groninger Museum aan de Prae-
•tüdelijk' zijn bedoeld, wordt in diniussingel en kost 12,50 gulden.
