Bowie brengt vuurwerk in Nijmegen
Jazz Festival Noordwijk zonder risico's
Ovatie voor Stones in Praag
Katwijks feest van herkenning
Revanche voor zwak optreden eerder dit jaar
Met hoog opgestuwde boezem
Zangeres, actrice en schrijfster
Pearl Bailey (72) overleden
MAANDAG 20 AUGUSTUS 1990
KUNST
PAGINA 17
Internationaal Jazz Festival Noordwijk met
onder meer Kenny Ball His Jazzmen, Cli
max Jazzband, Bernard Berkhout's Swing-
mates, Rob Hoeke, Nueva Manteca en Pia
Beck. Gehoord op 18 augustus in Hotel
Oranje en Boulevard Hotel, Noordwijk.
NOORDWIJK - Commercieel
was het eerste Internationaal Jazz
Festival van Noordwijk - het moet
een jaarlijks terugkerend evene
ment worden - zeker een succes.
Ondanks het feit dat niet bepaald
alle zalen van de beide hotels aan
de boulevard even geschikt wa
ren voor sfeervolle concerten
slaagde de organisatie erin een
behoorlijk aantal toeschouwers
te trekken voor artiesten die op
een enkele uitzondering na tot de
revival jazz en de swing gerekend
kunnen worden. 'Onbekend
maakt onbemind', moet men ge
dacht hebben, toen men een pro
gramma uitdacht dat op twee
druppels water lijkt op een wille
keurig Keytown Jazz Festival van
de afgelopen jaren. Er werd zo
weinig mogelijk aan het toeval
overgelaten.
Het meest prominent aange
kondigde orkest was het in Lei
den zo langzamerhand overbe
kende Britse orkest van trompet
tist Kenny Ball. Zijn band brengt
een aanstekelijke vorm van muzi
kaal amusement, waarin dixie
land- en swingelementen naad
loos in elkaar overgaan. Ook is
het repertoire van de zelfverze
kerde Britten een slimme samen
stelling van ook bij een breed pu
bliek bekende nummers. Jam
mer was het dat de improvisaties,
vooral van de leider, af en toe
meer spektakel dan muzikaliteit
boden. Een typisch onontbeerlijk
element bij deze zogeheten revi
val-orkesten is de banjo, die
meestal óf de rol van de swinggi
taar op zich neemt, óf de bassist in
de weg zit, zonder echter een wer
kelijk nuttige functie te vervullen
zoals in een echt oude stijl-orkest.
Een goed voorbeeld van bijna cy
nische amusementsmuziek wa
ren de sets van de Keulse Climax
Jazzband, die, hoe goed de leden
technisch ook spelen, eerder op
een particulier feest dan op een
jazzfestival zouden passen. Daar
mee vergeleken waren de verrich
tingen van de Harbour Jazzband,
een van Nederlands meest geres
pecteerde en oudste formaties,
een verademing. Hier geen podi
umtrucs, maar serieus musiceren
met soli die iets met improviseren
van doen hadden. Natuurlijk
moet men ook hier geen eigen
composities (behalve een enkel
bluesje) verdachten, maar tech
nisch zat het goed in elkaar.
Modernere kost werd opge
diend door Bob Rigters Sax Vi
bes, waarbij het vloeiende spel
van vibrafonist René ten Kate op
viel. Rigter zorgt er altijd wel voor
om wat minder voor de hand lig
gende standards in zijn program
ma te doen, zoals bijvoorbeeld
Oscar Pettifords onderschatte
'Tricotism'. Ook had de saxofo
nist met Hans Beun een uitste
kende drummer, iets wat bij an
dere groepen niet vanzelfspre
kend was. Loodzwaar was de rit
miek van het trio van pianist Jan
de Bas, die maar liefst vier sets op
deze avond moest verzorgen. Met
'swing' had dit weinig meer te
maken, eerder met een archaï
sche variant van de sico-dreun.
Over archaïsch gesproken, Rob
Hoeke lijkt de jaren zestig nauwe
lijks te boven te zijn gekomen.
Zijn 'Boogie'kwartet speelde met
een fantasieloosheid en een on
genuanceerdheid waarvan ik
dacht dat die met de Britse blues-
groepen was uitgestorven. Met de
'feestelijke boogie woogie van
oude Amerikaanse grootmeesters
had het in elk geval niets te ma
ken.
De Swingmates van Bernard
Berkhout benaderen hun muzi
kale uitgangspunt, de band van
Benny Goodman met Lionel
Hampton, een stuk beter. Frits
Landesbergen op vibrafoon en de
leider op klarinet spelen virtuoos
en'toch niet kunstmatig soepele
swing, die nog ruimte kan bieden
voor creativiteit. Een hoogtepunt
van de avond vormden de sets
van het latin-bop orkest van Lau
rens Jan Hartong, Nueva Mante
ca. Behalve het soms spetterende
blaaswerk van Angelo Verploe-
gen en Jarmo Hoogendijk op
trompet, was er het bevlogen
saxofoonwerk van Ben van den
Dungen. Het meest indrukwek
kend waren echter de timbales-
breaks en -soli van Nicky Marre-
ro, die gelukkig een vast lid van
de groep is geworden. Zo kan een
formatie die harmonisch en qua
arrangementen in feite neo-bop
speelt ook nog een breed publiek
aanspreken.
Doordat er enkele integere or
kesten waren uitgenodigd, was er
voor de liefhebber dus ook wat te
beleven. Hij had alleen niet iets
meer dan een half jaar geleden in
Leiden moeten zijn, want toen
had hij vrijwel alle interessante
formaties in even goede of betere
doen kunnen horen. Laten we
dus hopen dat er volgend jaar iets
avontuurlijkers wordt gepro
grammeerd.
KEN VOS
Veel belangstelling van het publiek voor vibrafonist Lodewijk Bouwens van Eddy Doorenbos' Swing Mill.
(foto Dick Hoogewoning)
Niveau koor- en orgelconcert niet hoog
Koor- en orgelconcert voor de Katwijkse
Visserijdagen 1990, door het Chr. Urker Vis
serskoor "Crescendo" en het Katwijks Chr.
Mannenkoor "Jubilate", m.m.v. Femmie
van der Weg sopraan en de organisten
Henk van Putten en Vincent de Vries. Ge
hoord 18 aug. in de Nieuwe Kerk te Katwijk
aan Zee.
In het kader van de Katwijkse
Visserijdagen 1990 vond zaterdag
een koor- en orgelconcert plaats
in de Nieuwe Kerk, op de dag van
de Nederlandse zeevisserij. Voor
de Katwijkse bevolking een
hoogtepunt in de "Internationale
zomer-orgelserie", getuige het gi
gantisch aantal luisteraars, dat
juist dit concert liet prevaleren
boven de andere unieke concer
ten op het Katwijkse Van den
Heuvel-orgel.
Als een zeeloods laveerde een
enthousiaste Katwijker vanaf de
preekstoel de chaotische men
senmassa door de kerkruimte
heen: "Mensen, kom maar naar
voren, er is nog plaats, de banken
komen nou eenmaal niet naar
toe"! Twee grote koren, het Chr.
Urker Visserskoor "Crescendo"
o.l.v. Meindert Kramer en het
oude vertrouwde Chr. Mannen
koor "Jubilate", deze keer o.l.v.
Peter Bontje, stonden midden in
het schip opgesteld, waaromheen
honderden mensen als haringen
in een ton bijeenhokten. Deze
staande uitdrukking gaat hier bij
na letterlijk op, daar de hele kerk
naar zojuist verschalkt zeeban-
kent meurde. Met de hitte erbij,
leverde dit flauwvallende bezoe
kers op: is er een dokter in de
zaal? dravende mensen met een
brancard etc.
Alle zeilen werden bijgezet tij
dens het gezamenlijk gezongen
"zij die de zee bevaren". De bege
leiding van het orgel was hierbij
overweldigend of anders (door de
recensente) geïnterpreteerd: een
hels kabaal, oneerbiedig uitge
drukt. Ook in de samenzang aan
het slot van het concert escaleer
de het orgel tot orkaansterkte ter
wijl de tekst slechts over "Ruwe
stormen" sprak. Hoewel vissers
toch graag machtig veel knopen
willen varen als het effe kan. ont
breekt deze lust tot snelheid nog
steeds bij het zingen: jammer op
zo'n feestelijke dag!
De organist Klaas Jan Mulder
werd wegens ziekte vervangen
door Henk van Putten uit Kam
pen, vanwaar vroeger ook botters
ter visvangst gingen, en Vincent
de Vries uit Scheveningen: zij
moesten plotseling het roer over
nemen maar dat deden zij dan
ook "voor de wind".
Het Urker visserskoor, zeer fa
natiek en gedreven gedirigeerd
door Meindert Kramer, legde
meer dan "Jubilate" het accent
op de dynamiek. Hun gezang
deed nu eens denken aan volle
zee, dan weer aan stille binnenwa
teren. "Jubilate" hield daarente
gen meer de vaart erin, waardoor
hun gezang onder leiding van
Bontje geen enkele keer verlijer-
de en standvastig'op koers bleef.
Al met al voor de Katwijker een
feest van herkenning vol nostal
gie en vreugde. Het niet al te hoge
niveau neem je dan op de koop
toe: de 'beug' hoeft niet altijd ge
spannen te staan.
LIDY VAN DER SPEK
Kartoga: waardig
afscheid Carthago
ROTTERDAM (GPD) - Zaterdag
ochtend een uur of vijf: de regen
gutst uit de hemel. Aan het einde
van de Europaweg, op het puntje
van de donkere en kille Maasvlakte
bij Rotterdam, staat een handjevol
mensen te kijken en te luisteren
naar de Coyotes, een Rotterdamse
groep. Terwijl het laatste nummer
wordt ingezet, komen glimlachend
de muzikanten van de volgende
groep enthousiast het festivalter
rein oplopen. Weer of geen weer,
publiek of niet, zij zullen spelen.
Kartoga 1890, een bijzonder festi
val dat wat publieke belangstelling
betreft in het water is gevallen maar
dat door degenen die wel zijn ge
weest, niet snel zal worden verge
ten. 29 Bands speelden twee dagen
op een plek waar een voor Europa
ongekend groot evenement had
moeten plaatsvinden. 500.000 Men
sen hadden daar naartoe moeten
komen. Nu waren het vooral colle
ga-muzikanten en vaste aanhang
die de over het algemeen Rotter
damse bands aan het werk zagen.
Het uiterste puntje van de Maas
vlakte was voor Carthago een
prachtige plek en is dat voor Karto
ga ook gebleken. Aan de ene kant
de hoge duinen en landinwaarts in
de verte de door de stad Rotterdam
verlichte horizon.
Het hoorde allemaal bij Kartoga
dat vrijdagavond met een tegenval
lend maar gezien de weersomstan
digheden (wind, koud en later heel
nat) nog redelijk aantal bezoekers
begon: zo'n vijf- tot zeshonderd
mensen bevolkten het festivalter-
De organisatie had het evene
ment in nog geen twee weken opge
zet en het zag er wat dat betreft goed
uit. Als het weer had meegewerkt,
was het ongetwijfeld een groot, vro
lijk feest geworden.
Afscheid nemen van Carthago,
waar velen hadden voorzien te zul
len optreden, deden de (Rotterdam
se) muzikanten met opgeheven
hoofd en met enthousiaste optre
dens. Ondanks de regen en ondanks
de wind. Kartoga 1890 moest wel
plaatsvinden om het hele Carthago-
verhaal voor de popmuzikanten een
einde-met-stijl te geven.
NIJMEGEN - „Bukken!
Het lijkt wel alsof Sadam
Hussein hier is", grapt een
fan als zaterdag na afloop
van het concert van David
Bowie een oorverdovend
vuurwerk losknalt boven de
meer dan tweeënvijftigdui
zend bezoekers in het Nij
meegse Goffert-park. Bowie
wil zich weer gaan wijden
aan zijn band Tin Machine
en hij zette op waardige wij
ze weer een stap naar zijn af
scheid als opportunistische
solo-artiest door met zijn
greatest hits-show veel Ne
derlandse fans in vuur en
vlam te zetten.
Natuurlijk houdt Bowie (43) met
zijn Sound Vision-wereldtour-
nee, die inmiddels zijn einde nadert,
artistiek uitverkoop. Maar hij doet
het met verve. Wat een contrast met
het zogenaamd zwoele voorpro
gramma Kim Wilde, die haar ver
edelde synthi-pop met hoog kneu
terigheidsgehalte meende te moe
ten aankleden met een aanzet tot
striptease. Het was fris in het Gof
fert-park, maar de motorisch zwak
begaafde Wilde dacht haar achter
naam nog enigszins e$r aan te moe
ten doen door in een sexy topje
rond te dartelen.
Bowie, hoewel nooit vies van enig
theater, heeft dergelijke goedkope
trucs niet nodig. Zijn hits bezitten
voldoende klasse om in een sober
optreden sterk over te komen. In te
genstelling tot zijn vorige spectacu
laire wereldtournees staat bij
'Sound Vision' de muziek cen
traal. Het geheel wordt op twee gro
te video-schermen in beeld ge
bracht. Geen overbodige luxe bleek
zaterdag. Door deze soms groteske
uitvergroting hadden immers ook
de kleine fans nog enigszins zicht
op hun idool, die op zo'n onverbid
delijk scherm in al zijn menselijk
heid te kijk staat. „Goh, ik wist niet
datrie zo lelijk is" oordeelde een
schoonheids-specialiste. „Moet je
dat gebit zien".
Tribunes
Was door de inventieve beeldregi
stratie de 'vision' goed verzorgd, de
'sound' was ook prima. Het concert
was uitstekend georganiseerd in
het fraaie en uitgestrekte Goffert-
park, dat door het opstellen van tri
bunes met zo'n vierduizend zit
plaatsen steeds beter geschikt is
voor grote concerten.
Smeulend vuur is er als Bowie het
openingsnummer 'Space Oddity'
inzet en er onder het dicht opeenge
pakte publiek enige agressie te be
speuren valt. A-socialen zetten hun
vriendinnetje op hun stoere schou
ders en ontnemen velen het zicht.
Gelukkig hebben de pseudo-
krachtpatsers maar lucht voor een
paar minuten. Dan kan voor het drie
generaties-beslaande -publiek het
feest pas echt beginnen.
Op wat slordige en duffe uitzon
deringen na ('Let's dance', 'Heroes')
trekken de oude helden in volle glo
rie voorbij en revancheert Bowie
zich voor het zwakkere optreden
eind maart in Rotterdam. Naast de
David Bowie zette - in tegenstelling tot eerdere optredens - zaterdag in Nijmegen de muziek centraal.
geïnspireerde Bowie, die al zijn ac-
teer-talent in de strijd gooit, is
Adrian Belew de grote man. Hij
geeft de Bowie-songs met zijn vies
gekleurde scheur-gitaren vaak een
enorme impact. En de voormalige
Thin White Duke is, hoewel niet
constant, goed bij stem.
Volle teugen
Bij het eerste Sound Vision-op-
treden in de Rotterdamse Ahoy'
mocht het publiek enigszins het
programma mee bepalen. Dit maal
besliste Bowie zelf over het reper
toire, dat een aantal veranderingen
kende. Opvallendste afwezige was
'Rock roll suicide', destijds door
een telefoon-enquête gekozen tot
één van de drie Nederlandse pu
blieksfavorieten. -
Bowie kwam in de toegiften even
wel aanzetten met overbodige co
vers van Van Morrison en Velvet
Underground. Het publiek genoot
echter met volle teugen, ,,1'm hap
py, hope you're happy too", zong de
vaak breedlachende Bowie eerder.
Het antwoord kwam meteen in een
massaal meegezongen herhaling
van Bowie's wens.
Concert: David Bowie en Kim
Wilde. Gehoord: Goffert-park,
Nijmegen 18/8. David Bowie
(zang/gitaar), Adrian Belew (gi
taar/zang), Rick Fox (toetsen-
/zang), Michael Hodges (drums)
en Erdal Kizalcay (bas/zang).
Kaarten musical
'Les Misérables'
vliegen deur uit
AALSMEER (GPD) - De voorver
koop van de musical 'Les Miséra
bles' loopt bijzonder goed. Tot nu
toe zijn voor de reeks voorstellingen
in Carré al ruim 70.000 kaarten ver
kocht. Om alle avonden uitverkocht
te raken moeten er in totaal meer
dan 370.000 plaatsen worden bezet.
In de weken waarin het erg warm
was, zakte de verkoop soms terug
tot ruim driehonderd in de week,
maar vorige week liepen de aantal
len weer op tot zo'n 1600, aldus een
woordvoerster van producent Joop
van den Ende. Vooral de eerste
rang-plaatsen worden goed ver
kocht.
De produktie, die 12 miljoen gul
den kost gaat pas volgend jaar fe
bruari in première. Deze musical
van Claude Michel Schönberg en
Alain Boubil is gebaseerd op de ge
lijknamige roman van Victor Hugo
en vertelt een romantisch verhaal
tegen de achtergond van de Parijse
revolutie van 1832 in Parijs.
Peter Oosthoek
krijgt Prijs
van de Kritiek
ROTTERDAM (ANP) - De acteur
Peter Oosthoek krijgt de Prijs van
de Kritiek 1990, de jaarlijkse onder
scheiding van de Kring van Neder
landse Theatercritici. De Kring
heeft dat vandaag bekend gemaakt.
De keus viel met een duidelijke
meerderheid van stemmen op Oost
hoek, vanwege zijn bijzondere spel-
prestaties in het afgelopen seizoen.
De onderscheiden acteur speelde
onder andere in 'King Lear' van To
neelgroep Amsterdam.
De prijs wordt op woensdag 5
september aan de acteur uitgereikt
tijdens een feestelijke bijeenkomst
in de Rotterdamse Schouwburg.
Daar wordt van 30 augustus tot en
met 14 september tevens het thea
terfestival gehouden.
Kristi Rose and the Midnight Walkers in LVC
Kristi Rose and the Midnight Walkers; ge
hoord op zaterdag 18 augustus in het Leids
Vrijetijds Centrum
LEIDEN - Haar debuutalbum
'Some people' oogstte vorig jaar
veel lovende kritieken. Tijdens
het Haagse Parkpopfestival
(1989) lukte het Kristi Rose om
het veld binnen drie kwartier plat
te spelen. Maar dat is allemaal
blijkbaar niet voldoende om een
volle zaal in het Leids Vrijetijds
Centrum te trekken. De in Ken
tucky geboren zangeres speelde
zaterdag voor niet erg veel men
sen. Maar het was wel een heel en
thousiast publiek. De show was
er ondanks de geringe belangstel
ling niet minder om, al was-ie wel
aan de korte kant. Inclusief drie
toegiften duurde haar optreden
iets meer dan een uur.
Kristi Rose wordt wel gezien
als een kruising tussen Brenda
Lee en Janis Joplin. Samen met
haar begeleidingsband The Mid
night Walkers speelt ze rauwe
rockabilly, met een melodrama
tisch sausje overgoten.
De 30-jarige, inmiddels in New
York woonachtige, zangeres is
dol op Hank Williams ('He died
for all our sins and is watching us
nowen paradeert parmantig als
de 'grande dame van het platte
land' op het podium. In nauwge-
sloten kostuum met hoog opge
stuwde boezem richt ze zich voor
namelijk op de mannelijke toe
schouwers.
Gitarist Chris Christos is na
•Kristi Rose de meest in het oog lo
pende figuur op het podium. Hij
krijgt volop de ruimte om er solo
op los te te scheuren. Af en toe
heb je de indruk dat hij beter op
zijn plaats zóu zijn in een hard
rockband.
In het eerste gedeelte van de
show speelt de band voorname
lijk nieuwe songs van een binnen
kort uit te komen tweede plaat.
Het laatste half uur wordt gevuld
met hoogtepunten van 'Some
people', zoals het energieke 'Man
among men' en 'Last night night
we didn't just make love, we ma
de history'. Uitsmijter is net als
tijdens Parkpop de traditional
'House of the rising sun'.
Kristi Rose is er na een uur in
geslaagd het publiek plat te spe
len. Dan vertrekt ze om elders een
kopje thee te gaan drinken.
ERNA STRAATSMA
JAZZ - In'Haarlem wordt van 22 tot en met 26 augustus de manifestatie
Haarlem Jazzstad gehouden.
Publiektrekkers van Haarlem Jazzstad zijn onder anderen het trio Pim
Jacobs, Rita Reys en The Ramblers. Ook een optreden van de Poolse Pro-
wizorka staat op het programma. Deze artiesten treden op in een grote tent
op de Grote Markt, die gratis toegankelijk is.
PHILADELPHIA (Rtr) - De Ame
rikaanse zangeres, actrice en
schrijfster Pearl Baily is vrijdag op
72-jarige leeftijd overleden in Phila
delphia. Zij werd vooral bekend
door de diepe keelklank van haar
stem en maakte haar debuut op
Broadway in 1946 in 'St Louis Wo
man'. Films waarin zij optrad waren
'Carmen Jonbes' en 'Porgy and
Bess'. Zij schreef ook zes boeken en
haar bekendste songs zijn 'Tired'.
'Legalise My Name' en 'It Takes
Two to Tango'.
Pearl Bailey was een van de
meest bruisende persoonlijkheden
van de Amerikaanse showbiz. Ge
vreesd 'om haar scherpe tong en
haar woede-uitbarstingen trotseer
de ze de raciale vooroordelen in
haar land en trouwde ze met de
blanke drummer Louie Bellson. In
1975 trok ze zich terug uit de stu
dio's en de nachtclubs en begon ze
een politieke carrière
Haar muzikale
1933 begonnen, nadat ze een talen
tenjacht had gewonnen. Ze zong en
danste bij een aantal orkesten,
kreeg naam bij de jumpband van
Cootie Williams maar besloot in
1946 haar geluk op Broadway te be
proeven. Naar aanleiding van haar
debuut in de show St Louis Woman,
kozen de theatercritici haar tot
Meestbelovend Talent van het jaar.
Daarna werkte Bailey in tal van
films, theaterproducties en televi
sieshows. Met de films 'Carmen Jo
nes' (1955), 'St Louis Blues' (1958)
en 'Porgy and Bess' (1959) bereikte
ze een groot publiek. Voor haar
hoofdrol in de Broadway-musical
'Hello Dolly!' kreeg ze een Tony
Award.
Behalve haar autobiografie 'The
raw Pearl' schreef Pearl Bailey nog
vijf boeken. Haar bekendste song
was 'It takes two to tango'.
Keith Richards en Mick Jagger van de Rolling Stoneé verschenen vóór hun
sident Havel op het balkon van diens Praagse residentie.
concert met de Tsjechoslowaakse pr
PRAAG (Rtr) - De Rolling Stones
hebben zaterdagavond in Praag een
ovationeel applaus gekregen van
president Vaclav Havel, zijn vrouw
Olga en 100.000 andere Tsjechoslo-
waken. Het was het eerste concert
van de Stones in Tsjechoslowakije.
Zanger Mick Jagger sprak de dui
zenden enthousiaste fans, onder
wie kinderen onder de tien en be
jaarden, kort in de Tsjechische taal
toe. De Stones waren op persoonlij
ke uitnodiging van premier Havel
naar Praag gekomen.
Voor het rock- en rollconcert
hoefden de fans geen entree te beta
len. Poolse burgers die een kaartje
voor het concert hadden, konden
zaterdag zonder grensformaliteiten
Tsjechoslowakije binnenkomen.
