Hussein spreekt
veel Arabieren aan
met eenheidsideaal
'Edelknapen' kregen
andere belangstelling
PAGINA 2
uhvöuaG 14 AUGUSTUS 1990
HtëPORTAGEi
Dr. El Slieikli en de boter op het Westerse hoofd
Van o
e correspondent Bart van Oortmerssen
Nu de Iraakse leider Saddam Hussein allerwegen wordt afgeschilderd als verpersoonlijking
van het kwaad, hoeft iemand die iets positiefs over de dictator naar voren brengt, niet op veel
begrip te rekenen. Dr. Ibrahim El-Sheikh, docent internationale communicatie aan de Univer
siteit van Amsterdam en voormalig correspondent van diverse Arabische media, ervoer het na
een optreden voor de Nederlandse televisie. Zijn kennelijke steun aan Husseins idealen lever
de hem een aantal nachtelijke telefoontjes op, waaruit bleek dat zijn verhaal niet bij iedereen
was overgekomen zoals bedoeld. Hij wil zijn standpunt dan ook graag nader toelichten.
El-Sheikh (50), Egyptenaar van ge
boorte maar al vijfentwintig jaar
Nederlander, neemt nadrukkelijk
afstand van de persoon Hussein en
zijn methoden. "Ik onderschrijf de
politiek van Saddam Hussein niet
en ik onderschrijf de annexatie van
Kuwayt evenmin. Maar dat neemt
niet weg dat hij dromen en idealen
verkondigt die veel Arabieren aan
spreken. Hussein zegt dat hij Arabi
sche eenheid nastreeft, dat hij de
economische wantoestanden wil
opheffen, dat hij desnoods met ge
weld het Palestijnse vraagstuk wil
oplossen. Dat verkoopt heel goed
onder de massa. Ik onderschrijf het
ideaal van Arabische eenheid, maar
dan wel op een rechtvaardige en de
mocratische manier. Ik zie hoe de
meeste mensen in de Midden-Oos
ten in armoede leven, ik zie hoe de
Palestijnen worden vernederd. Ik
heb geen probleem met de staat Is
rael, maar ik heb grote problemen
met het hardhandige optreden van
Israel tegen de Palestijnen. Daarom
vind ik het hoog tijd voor een recht
vaardige oplossing voor het Pales
tijnse vraagstuk".
Grondstoffen
Volgens El-Sheikh is Saddam Hus
sein een voorspelbaar produkt van
de huidige situatie in het Midden-
Oosten, die gekenmerkt wordt door
economische wantoestanden. "De
Arabische wereld wordt verdeeld
door de grote tegenstelling tussen
aan de ene kant een paar landen die
rijk zijn geworden van de olie, en
een meerderheid die arm is en met
grote problemen kampt. De grond
stoffen gaan nu grotendeels naar
het Westen en het geld gaat naar de
emirs en de rijken. Tegelijkertijd
leeft het grootste deel van de Arabi
sche wereld in armoede.
Waar economische wantoestan
den, armoede en analfabetisme
heersen, daar komen altijd dictators
als Hussein aan de macht. Ze vin
den er een vruchtbare voedingsbo
dem voor hun dromen. Als er een
rechtvaardige oplossing zou komen
voor de economische problematiek,
zouden mensen als Hussein geen
kans meer krijgen. Ik ben dan ook
een vurig voorstander van een dia
loog tussen arm en rijk. Alleen als
de rijken zich redelijker gaan op
stellen kan er iets veranderen in de
economische wereldorde en de ar-
moede-problematiek'
Gedreven door eigenbelang heeft
het Westen zich volgens El-Sheikh
de afgelopen decennia uitsluitend
ingespannen om de bestaande situ
atie in stand te houden. De huidige
'hetze' tegen Irak, eventueel uit
draaiend op een militair confronta
tie, vindt hij dan ook enigszins
schijnheilig. El Sheikh: "Het Wes
ten heeft vooral economische en
strategische belangen in de Arabi
sche wereld. Amerika wil het liefst
de status quo handhaven, hoe on
rechtvaardig die ook is voor het ar
me deel van de Arabische bevol
king. West-Europa stelt zich iets ge
matigder op, maar streeft in feite
hetzelfde na".
Egoïstisch
El-Sheikh vindt het Westen dan ook
weinig geloofwaardig als bescher
mer van de vrije Arabische wereld
tegen het dictatoriale regime van
Hussein. "Amerika en de West-
europese staten doen wat hun het
beste uitkomt om hun belangen te
beschermen. Ik beschuldig het
Westen niet van oorlogszucht, wel
handelen uit super-egoïstische
motieven. Een land als Kuwayt is in
de post-koloniale periode min of
meer gecreëerd door de Engelsen.
Zo zijn er meer regimes die ge
steund worden door het Westen.
Ook die landen zijn niet democra
tisch, ook daar worden de mensen
rechten geschonden, maar het Wes
ten staat dat oogluikend toe".
"Saddam Hussein doet hetzelfde,
alleen op veel grotere schaal. Hij
heeft bijna honderdduizend men
sen vermoord in zijn eigen land. De
oppositie is vrijwel uitgeroeid, wie
een afwijkende mening verkondig
de werd tegen de muur gezet. Het
Westen wist dat. Zijn optreden
werd af en toe ook wel veroordeeld,
maar dat ging nooit gepaard met
maatregelen. Er werd geen resolu
tie aangenomen, geen vloot ge
stuurd. Zolang hij deed wat het
Westen wilde, bijvoorbeeld in de
golfoorlog, werd hij voorzien van
wapens en chemische grondstoffen.
Daarnaast heeft hij in praktisch alle
Westeuropese landen tot twee we
ken geleden altijd kredietfacilitei
ten gekregen".
"Nu Saddam Hussein voor zich
zelf is begonnen, voor zijn eigen he
gemonie, is dat ineens veranderd.
In een week tijd zijn de man en zijn
land ineens slecht geworden. Na
tuurlijk, Saddam Hussein is een
dictator. Hij is naar mijn smaak een
grote misbruiker van de gevoelens
van zijn volk en van de Arabische
massa. Maar het Westen, en tot op
zekere hoogte ook Rusland, heeft
een hele grote bijdrage geleverd aan
de situatie die nu is ontstaan".
"Als ik dit alles afweeg vind ik dat
iedere poging van het Westen om de
situatie met geweld tot een oplos
sing te brengen ten stelligste moet
worden afgewezen. Het zou de-
El-Sheikh: "Wat er nu is gebeurd moet juist een stimulans zijn om zo snel
mogelijk het Palestijnse vraagstuk naar tevredenheid op te lossen. De Pa
lestijnen zijn niet inhalig en bereid Israel te erkennen als hun rechten ook
erkend worden". (foto gpd)
Demonstrerende studenten in Bangladesh maken duidelijk wat zij denken van het Amerikaanse machtsvertoon
in het Golfgebied. (foto ap>
sastreuze gevolgen hebben. De vij
andigheden zullen vooral de bevol
king raken en waarschijnlijk de
oliebronnen platleggen. De terug
slag die zou volgen is de komende
tien, twintig jaar niet te herstellen.
Mijn voorstel is: niet militair ingrij
pen, wel een economische en poli
tieke boycot. Ook dan zal de bevol
king zwaar te lijden hebben, maar
die prijs moet dan maar betaald
worden voor de val van het regime.
Ik denk daarbij overigens eerder in
jaren dan in maanden".
Leider
Husseins pretentie op te treden als
leider van de Arabische wereld was
volgens El-Sheikh al uitgehold vóór
het besluit van de Arabische top om
een eigen vredesmacht te vormen.
"Die mogelijkheid had hij al begra
ven toen hij Kuwayt binnenviel",
meent El-Sheikh. "Of zijn claims te
recht waren of niet, het past gewoon
niet meer in deze tijd om problemen
op deze manier op te lossen. Ik denk
dat hij zich beter had kunnen con
centreren op verbetering van de
economische situatie van zijn land.
Hij heeft op dat gebied aanvanke
lijk wel degelijk successen geboekt.
Had hij die lijn voortgezet en nog
een paar jaar gewacht tot andere re
gimes zijn voorbeeldfunctie hadden
erkend, dan was dat beter geweest
voor hem en voor de Arabische we
reld.
Irak had een voorbeeld kunnen
zijn van organisatie, discipline en
economische vooruitgang, maar
Hussein had het geduld niet en koos
met de aanval op Iran en nu Kuwayt
geweld als middel. Dat is zijn
fout geweest. Hussein is een goede'
organisator, een goede strateeg,
maar geen goed politicus, geen di
plomaat".
De oproep van de Iraakse leider
tot een Heilige Oorlog is volgens El-
Sheikh weinig reëel. "Er komt wei
nig reactie op. De oproep vindt wel
weerklank bij de fundamentalisten,
bij de gewone man in de straat,
maar die zijn niet in de staat om
hem vanuit hun landen te helpen.
Dat kunnen alleen regeringen en le
gers, maar daarvoor is het nu te
laat".
Verkeerde been
Hoewel El-Sheikh ervan overtuigd
is dat Saddam Hussein het op den
duur niet zal kunnen volhouden te
gen de oppositie, vindt hij dat de
dictator vanuit zijn optiek en die
van zijn aanhang wel degelijk iets
heeft bereikt. "Ten eerste heeft hij
aangetoond dat een enkel land, mits
gedisciplineerd en georganiseerd,
het Westen op het verkeerde been
kan zetten. Dat is op zich een poli
tiek succes. Ten tweede heeft hij
met de annexatie van Kuwayt het
koloniale verleden in een klap weg
gevaagd en een historische claim
van de Iraakse bevolking gereali
seerd. Verder bestaan er sterke ver
moedens dat hij beslag heeft weten
te leggen op de goudreserve van
Kuwayt. Dat zou om een bedrag van
50 miljard kunnen gaan. Dat is een
enorm succes, hoe je het ook be
kijkt. Immoreel, maar wel een suc-
Je kunt zeggen dat het allemaal
korte termijn-successen zijn, die hij
later misschien weer verliest. Maar
dan zeg ik: een volgende keer kan
een andere Hussein het misschien
langer uithouden. Voor het Westen
moet dit dus een signaal zijn dat het
serieus naar een oplossing moet
zoeken voor de brandende proble
men in het Midden-Oosten, in
plaats van ad hoe militair in te grij
pen".
Volgens El-Sheikh hebben de
huidige ontwikkelingen die oplos
sing niet dichterbij gebracht. "Ik
denk eerder dat de greep van het
Westen erdoor versterkt is. Het be
sluit van de Arabische top om een
gezamenlijke vredesmacht te vor
men zie ik niet als teken van grotere
eensgezindheid. Het besluit is geno
men onder zeer zware druk en on
der bizarre omstandigheden. Dè lei
ders hebben vooral gehandeld uit
angst voor destructie van hun land
en de val van hun regimes. Zelfs in
deze wanhopige toestand was de
beslissing niet unaniem. Ik hoop
dat het besluit een eerste stap is in
de goede richting, maar ik vrees dat
het weinig waarde heeft. Zolang de
tegenstellingen blijven bestaan tus
sen de progressieve en traditionele
regimes, en tussen rijk en arm, zal
ook de verdeeldheid onder de Ara
bieren blijven".
Stimulans
Een oplossing voor het Palestijnse
probleem lijkt op dit moment ver
der weg dan ooit. De leiders in Is
rael zullen in het optreden van Sad
dam Hussein zeker geen aanleiding
zien om zich toegevender op te stel
len. El-Sheikh: "Ik ben het daar niet
mee eens. Wat er nu is gebeurd
moet juist een stimulans zijn om zo
snel mogelijk het Palestijnse vraag
stuk naar tevredenheid op te lossen.
De Palestijnen zijn niet inhalig, ze
zijn bereid Israel te erkennen als
hun rechten ook erkend worden. De
argwanende, hardhandige houding
heeft Israel in dertig jaar niet verder
gebracht. Laten we het nu door
vreedzame middelen proberen. Je
zult zien dat dat productiever is".
EEN AVONDJE STAPPEN I
Bart Bos, de penningmeester, was
een kogelronde vijftiger met een
borstelsnor en vrolijke oogjes. Hij
had opvallend gretig gereageerd
toen ik belde met het verzoek een
paar vragen over Leo Struik te be
antwoorden en al in het begin van
het gesprek maakte hij geen geheim
van de animositeit tussen hem en
zijn coördinator. Hij had mijn
kaartje geaccepteerd en het verhaal
geslikt dat ik voor een niet met name
te noemen opdrachtgever een dis
creet onderzoek uitvoerde. Hij had
me zijn jaarrekeningen getoond en
de accountantsverklaring laten le
zen, waarin geen spoor te vinden
was van vier ongedekte bedragen
rond twaalfduizend gulden.
"Vreemd", zei ik.
"Heel vreemd", zei Bos. "Weet je
zeker dat-ie het hier vandaan moet
hebben?"
"Waar anders?"
"Weet ik veel. Hij kan geërfd heb
ben".
"Zou u dat weten?" Ik bleef keurig
u zeggen hoewel hij me direct tutoy
eerde.
"Ik niet", zei Bos. "Hij vertelt mij
niks meer".
"Vroeger wel?"
"Toen wel... Uren.. Over zijn
jeugd, over die vrouw van 'm..."
"Wat is het voor een man?"
"Hondekoppie? Tja, wat kan ik je
daar nou es over vertellen.. Hij is
monnik geweest, wist je dat?"
"Nee", zei ik beleefd. "Waarom is-
ie daar niet gebleven?"
"Te saai denk ik. In het holst van
Jacob Vis
de nachtje nest uit, uren bidden en
daarna werken, hard werken als ik
Leo mag geloven, wat ik hem hier
overigens nog nooit heb zien doen,
en de hele godgeslaten dag alleen
die harige knakkers om je heen.
Nooit es een leuk nonnetje dat naar
je knipoogt en waarbij je je nog iets
kunt voorstellen. Alleen je eigen fan
tasie en die droogt op hoor, als je ja
ren in zo'n vesting zit".
Ik grijnsde. "Of u er zelf gezeten
hebt. Is hij getrouwd?"
Bos grijnsde terug. "Met een non.
Komt ook uit een klooster".
"Hoe is dat huwelijk?"
"Ze hadden het niet moeten doen.
Je kunt je wel voorstellen wat er ge
beurt als al die frustraties van trpee
kanten op je afkomen..."
Bos keek me een poosje peinzend
aan. "Dus dat is het wat jij zoekt...
Nee, ik denk het niet. Hij wil wel,
maar hij durft niet. En, het klinkt
gek, hij mag niet. Niet van God, niet
van zijn vrouw en niet van zichzelf.
Heb je dat Turkse grietje gezien wat
daar zo'n beetje de huishouding
runt?"
Ik knikte.
"Een schatje", vervolgde Bos.
"Leo vindt dat ook, maar hij zal
haar met geen vinger aanraken".
"Nee?"
"Nee. Als dat gebeurt, is er een
kans dat er iets heel erg mis gaat.
Met hem, met zijn vrouw en met het
grietje. Heb jij wel eens onder
stroom gestaan?" vroeg hij plotse
ling.
Ik dacht aan de keer toen een spin
op mijn arm liep, een grote, harige
spin, wiens pootjes een merkwaar
dig tintelend gevoel achterlieten als
piepkleine elektrische stroompjes.
"Lang geleden", zei ik.
"het lijkt net of hij onder stroom
staat als-ie met dat meisje praat",
zei Bos. "Nou jij".
"Nou wat?"
Bos grijnsde. "Nou is het jouw
beurt om te vertellen over Honde
koppie en de vrouwen. Daar kom je
toch voor?"
Ik haalde diep adem. Wat was ik
voor een scherts-detective? Een
beetje slimme getuige haalde meer
uit mij dan ik uit hem.
"We denken dat hij een relatie
heeft met een call-girl".
Bos keek me grijnzend aan. "Eer
lijk? Dat valt me van hem mee. En
om haar zoet te houden 'heeft hij die
vijftig ruggen nodig".
"Precies". Verder liegen had geen
zin meer. "Is het mogelijk om zo'n
bedrag buiten de boeken te hou
den?"
"Op een begroting van drieëneen
halve ton? Je denkt toch niet dat ik
hier helemaal voor de kat z'n kloten
zit?"
"hoe doet hij het dan?"
Bos gaf een felle ruk aan zijn snor.
"Murkie-Turkie".
Ik keek hem dom aan. "Pardon?".
"We hebben hier een projectgroep
Nederlandse en Turkse jongeren,
Murkie-Turkie geheten. De kranten
hebben er indertijd vol van gestaan.
Nou hoor je er niks meer van, alleen
rottigheid, maar toen liep de wet
houder hier de deur plat. Volledige
integratie. En hoe! Het slechtste van
twee volkeren verenigd. Leo is de
enige die een beetje met die gasten
overweg kan".
"Wat heeft Murkie-Turkie te ma
ken met geld?"
"Alles", zei Bos. "Bij Murkie-Tur
kie draait alles om geld".
In bad dacht ik na over Leo Struik
en Murkie-Turkie. Hij had van die
bezopen naam een soort eretitel ge
maakt. Zijn gezag bij de jongeren
berustte op het feit dat hij ze serieus
nam en hun provocaties beschouw
de als tijdelijk onaangepast gedrag
en niet als de pen van een handgra
naat zoals het bestuur, de wethou
der en iedereen buiten Murkie-Tur
kie zelf als ik Bos mocht geloven.
Struik beheerde de kas van de bar in
het jongerencentrum en wat daar
omging was zelfs voor Bos een ge
heim. Maar twaalfduizend gulden
per halfjaar? Je moet verdomd veel
omzetten om dat bedrag weg te mof
felen zonder dat het opvalt. Zelfs als
ze zich elke avond klem zopen kon de
baromzet niet meer zijn dan zestig
duizend gulden per jaar, zei Bos,
want meer Murkie-Turkie leden wa
ren er niet en iemand anders kwam
er niet in.
Ik draaide met mijn teen de
warmwaterkraan open. Ik dacht
opeens aan Lizzy's hals en aan de
donzige krulletjes in haar nek, waar
ik haar masseerde als ze hoofdpijn
had. Morgenavond kwam ze thuis...
Ik vloekte zachtjes toen de telefoon
ging en stapte uit bad.
"Max", zei Lizzy. Ze klonk zo
dichtbij of ze bij de buren belde. "Ik
heb me bedacht. Ik blijf nog een
weekje. Ingrid vond het niet leuk
dat ik wegging. Ben je niet boos?"
"Nee", zei ik schor. "Alleen maar
nat. Ik zat in bad".
"Ga er dan maar guw weer in",
zei ze vrolijk. "Als je me op moet ha
len bel ik wel weer. Gaat alles goed
met je project?"
"Het is nog een beetje wennen",
zei ik.
"Flink oefenen", zei ze en hing op.
Plotseling had ik het koud. Ik liep te
rug naar de badkamer maar het
badwater zag er opeens goor uit. Ik
droogde me af en keek in de spiegel.
Oud dacht ik, een oude man met een
grauwe, verlopen kop. Die dichte
bos lichtbruin haar was een speling
der natuur.
GEESTELIJK LEVEN
PICKLE LAKE (Canada) - De Zuidafrikaanse aartsbisschop Tutu
heeft gisteren een bezoek gebracht aan het Pickle Lake district en een re
servaat van de Osnaburgh indianen. De jeugd bereidde hem een harte
lijke ontvangst. Bij deze gelegenheid verklaarde Tutu dat de Noor-
damerikaanse indiaan en de Zuidafrikaanse kleurling in ongeveer de
zelfde situatie verkeren.
Mill Hill een eeuw in Nederland
DEN HAAG (ANP) - „Neen, het zijn geen schildknapen, die zich
oefenen in den wapenhandel. En toch zijn het edelknapen, toe
komstige helden, met hun hoofd vol heerlijke idealen, 't Zijn
missionarissen in wording, die eenmaal willen strijden in de
eerste gelederen van het heldhaftige missie-leger van Koning
Christus."
Zo beschreef directeur G. Wiege-
rink van het missiehuis van de
congregatie van Mill Hill in het
Limburgse Haelen in 1930 zijn
studenten. Maar net als andere or
des en congregaties in ons land
heeft Mill Hill de afgelopen twin
tig jaar moeten ervaren, dat de
edelknapen andere heerlijke ide
alen gingen koesteren.
Het missiehuis in Haelen werd
in 1971 opgeheven. Ook de mis
siehuizen in Tilburg en Hoorn
verdwenen. Dat in Roosendaal
bleef nog bestaan, maar in 1988
werd besloten de priesteroplei
ding bij gebrek aan belangstel
ling van Nederlandse jongeren
„voor tenminste één jaar op te
schorten".
Mill Hill heeft met ruim 200
missionarissen nog altijd de
meeste missionarissen van alle
ordes en congregaties in ons land.
De Nederlandse leden van Mill
Hill vieren dit jaar dat de van oor
sprong Engelse congregatie zich
100 jaar geleden in Nederland
vestigde. Morgen wordt in
Roosendaal, de stad die nauw met
de geschiedenis van Mill Hill in
ons land is verbonden, de ten
toonstelling 'Gods woord in men
senhanden' over de geschiedenis
van de congregatie geopend.
De officiële viering heeft op
zondag 16 september eveneens in
Roosendaal plaats. Bisschop H.
Ernst van Breda zal dan voorgaan
in een eucharistieviering.
De missiecongregatie van Mill
Hill werd in 1866 in Engeland ge
sticht door de latere kardinaal
Herbert Vaughan. Hij vestigde
het hoofdkwartier in Mill Hill
vlakbij Londen. Ook Nederlan
ders trokken er voor hun studie
naar toe.
Op 30 januari 1890 stichtte de
uit Tilburg afkomstige pater J.
Aelen, die in 1878 in Engeland
priester was gewijd en in Madras
had gewerkt, een missiehuis in
Roosendaal. Vooral uit Noord- en
Zuid-Holland was er veel belang
stelling. Het was daarom logisch,
dat de congregatie in 1929 een op
leidingshuis in het westen
(Hoorn) opende. Dat had nog pro
blemen met de bisschop van
Haarlem opgeleverd. Beducht
voor concurrentie onder de po
tentiële priesterstudenten had hij
bepaald, dat Mill Hill zich in zijn
bisdom mocht vestigen, mits het
missiehuis „zeer ver" van de dio
cesane seminaries in Heemstede
en Warmond zou komen. Een ves
tiging in Noordwijkerhout ging
om die reden niet door; Mill Hill
kon kiezen tussen de dekenaten
Wervershoof, Schagen of Middel
burg, alle inderdaad „zeer ver"
van de bollenstreek gelegen.
Hoorn bleek een goede keuze.
De studenten stroomden toe. Mill
Hill profiteerde net als andere
missiecongregaties van de grote
bloei van de missie in ons land
tussen de twee wereldoorlogen.
Daarnaast vestigde Mill Hill een
studiehuis in Haelen.
In de eerste decennia na de
Twee Wereldoorlog bleef de be
langstelling voor de missiehuizen
groot. Zo telden zy in 1949 328
studenten en in 1956 296. Maar in
de jaren zestig begon net als bij de
andere ordes en congregaties het
aantal studenten sterk terug te lo
pen. Hoorn en Haelen werden ge
sloten. Tilburg werd overge
bracht naar Goirle en werd onder
deel van OMO, de katholieke
schoolvereniging in Noord-Bra-
bajit.
Maar in- Roosendaal werd on
danks de vermindering van het
aantal leerlingen in 1967 nog een
nieuw gebouw voor de opleiding
geopend. Aanvankelijk telde het
huis nog een redelijk aantal stu
denten, onder wie velen uit het
buitenland, maar enkele jaren ge
leden besloot de leiding van de
Nederlandse regio, dat Neder
landse kandidaten beter in het
buitenland zouden kunnen gaan
studeren.
V.S.-theologe
volgt Boesak op
GENEVE (RTR) - De Amerikaan
se Jane Dempsey Douglass,
hoogleraar aan het theologisch
seminarium van de Princeton-
universiteit, is gekozen tot voor
zitter van de Wereldbond van
Hervormde en Gereformeerde
Kerken (WARC).
Dat is gisteren in Genève be
kendgemaakt.
De Amerikaanse theologe volgt
de Zuidafrikaanse theoloog dr.
Allan Boesak op. Boesak heeft
zijn kerkelijke functies neerge
legd, nadat hij in opspraak was
geraakt.
Het dagelijks bestuur van de
WARC dankte Boesak, die niet
aanwezig was, voor de buitenge
wone manier waarop hij de
WARC sinds 1982 heeft geleid en
sprak de hoop uit dat de „bijzon
dere gaven" van Boesak nog eens
voor het werk van de WARC kun
nen worden gebruikt.
By de WARC zijn 175 kerken
aangesloten met in totaal onge
veer 70 miljoen leden. Drie Ne
derlandse kerken zijn lid: de Ne
derlandse Hervormde Kerk, de
Gereformeerde Kerken in Neder
land en de Remonstrantse Broe
derschap.
Catacombekerk
eist berouw
MOSKOU (EPD) - Ze zijn er nog
in de Sovjetunie: catacombe
christenen. Alleen zijn de cata
comben geen grotten, maar gewo
ne woningen waarin de gemeente
voor de mis samenkomt. Hoeveel
van deze christenen er in de Sov
jetunie zijn, is niet bekend.
Een van de geestelijken van de
catacombe-kerk, vader Aleksej,
heeft tegenover het jongerentijd
schrift 'Moskovski Komsomol' de
motieven van zijn volgelingen
verduidelijkt om de Russisch-Or-
thodoxe Kerk af te wijzen.
De catacombe-christenen gin
gen ondergronds in 1927. In dat
jaar werd de door de staat ge
steunde metropoliet Sergej patri
arch van de Russisch-Orthodoxe
Kerk. Sergej ondertekende een
verklaring van loyaliteit met de
Sovjetstaat. De patriarch zweeg
over de uitroeiing van miljoenen
mensen onder Stalin en zag wer
keloos toe, dat kerken werden ge
plunderd. In 1929 bestempelde
Sergej alle critici van zijn beleid
tot contra-revolutionairen, waar
mee hij de jacht op hen opende.
Het aangepaste deel van de ortho
doxe kerk hield zich staande, de
rest moest zich in veiligheid bren
gen, in de godsdienstige emigra
tie van de catacomben.
Aleksej vindt dat de Russisch-
Orthodoxe Kerk als eerste stap
berouw moet tonen en een
schuldbekentenis moet afleggen.
"En de verklaring van 1927 moet
worden veroordeeld. Pas dan
worden gesprekken mogelijk".
CURSUS CAFÉBEDRIJF 295.-
Binnenkort start in o.a. Lelden de cursus Cafébedrijf.
Deze opleiding bestaat uit 10 wekelijkse lesavonden en kost in totaal f295,-.
Men kan zich nog aanmelden. Er is geen vooropleiding nodig. Het examen
Vindt plaats op 3 januari. De zeer afwisselende cursus wordt zowel door vrou
wen als mannen uit pure hobby gevolgd. Sommigen heoben in hun achter
hoofd ooit nog eens een eigen bedrijf(je) te beginnen. Er is een groot tekort
aan gediplomeerd Horecapersoneel. De lessen worden levendig gebracht met
dia's, vrijblijvend wijnproeven en men gaat gezamenlijk naar een Brouwerij.
Met het Diploma kan men zelfstandig een Café, Petit-Restaurant, Disco. Kan
tine etc. beheren. De cursus is zowel mondeling als schriftelijk te volgen.
SUBSIDIE TOT 100% IS MOGELIJK!!!
Voor een gratis Brochure of aanmelden, bel Stichting
Horeca Onderwijs, postbus 1161 te Breda, telefoon 076-710078.
