Het verstandshuwelijk
tussen HP en De Tijd
Historisch orgelbezit centraal in 'orgelzomer1
Luilekkerland van de pop
Jazz, tango's, exposities
Ad 's Gravesande hoofdredacteur nieuw blad
POPI bijdragen: Paul van der Kooij, Jan Rijsdam, Erna Straatsma
Circus Gruss
in Nederland
Havensteden en
literatuur op
tentoonstelling
Peter Schaap met science
fiction in 'country-stijF
Familiegevoel
Middeleeuws
Onschuldig
Gladde muziek
Afwisselend
ZATERDAG 21 JULI 1990
GRONINGEN - In Groningen en
Oost-Friesland wordt van 28 juli tot
en met 5 augustus een 'Orgelzomer'
gehouden. Daarnaast wordt in de
stad Groningen van 13 tot en met. 18
augustus een Internationale Orgel-
week georganiseerd. Het histori-
sche orgelbezit in het noorden
vormt aanleiding voor deze twee
volkomen van elkaar gescheiden
activiteiten.
De Orgelzomer bestaat uit een
reeks concerten, de Orgelweek uit
workshops en masterclasses in de
A-kerk die met voor publiek toe
gankelijk zijn.
De Orgelzomer speelt zich af in
het kader van het Europese Jaar
van het Toerisme en is mogelijk ge
maakt door subsidies van de Eu
ropese Commissie van de EG. Ver
dere Financiële steun is verkregen
van het Land Niedersachsen en, in
zeer geringe mate, van de Provincie
Groningen.
Het programma van de Orgelzo
mer doet sterk denken aan de Dol-
lard Festivals zoals die al jaren wor
den gehouden. Er is een aantal or
gelbespelingen op Groninger en
Oostfriese orgels en twee concerten
door barokensembles. Het New
Consort uit Utrecht, met bariton
Max van Egmond, opent de mani
festatie met concerten in het Oost-
friese Pilsum (28 juli) en Groningen
(Lutherse Kerk, op 29 juli) en het
Gesualdo Consort, een Nederlands
vocaal ensemble, geeft uitvoerin
gen in Harkstede (3 augustus) en
Leer (4 augustus). Orgelconcerten
worden onder meer gegeven in de
Groninger A-kerk, Finsterwolde,
Leens en Zeerijp, en over de grens
in Norden, Marienhafe en Esens.
De Internationale Orgelweek is be
doeld om - zo zegt organisator Geert
Drenthen - eens 'andere activiteiten
rond orgels te houden dan de regu
liere concerten'. De gemeente Gro
ningen is duidelijk ingenomen met
dit initiatief: het zou zelfs moeten
kunnen uitgroeien tot een 'summer
school' die met enige regelmaat ge
houden zou moeten worden. Zover
is het echter nog niet: de huidige Or
gelweek kan beschouwd worden
als een bescheiden aanzet tot een
mogelijke 'Orgelaca'demie' zoals
men die ook in andere belangrijke
orgelcentra kent.
Bij de eerste Internationale Or
gelweek in Groningen staat het or
gel van de A-kerk centraal: daar
worden de meeste workshops ge
houden. Het voornaamste onder
werp van de workshops en master-
(door o.a. Hans van Nieuw
koop. Jacques van Uortmerssen en
Harald Vogel) is het werk van Bach
(met aspecten als registraties, tem
po en dergelijke). Op de verplichte
literatuurlijst die aan de deelne
mers is toegezonden staan behalve
een groot aantal Bachwerken ook
stukken van Weckmann en Reinc-
ken.
De deelnemers komen uit Neder
land, de USA. Spanje, Zweden",
Duitsland, Engeland. België en
Frankrijk en zijn meest (bijna) afge
studeerde conservatoriumleerlin-
gen. Zij zullen aan het einde van de
week, op 18 augustus, een openbaar
'inloopconcert' in de A-kerk geven.
Something Happens:
Something Happens, gezien in het LVC te
Leiden op vrijdag 20 juli.
Het zomerprogramma van het
LVC wil voor de popliefhebber
nog weieens een aardige verras
sing opleveren. Verschillende
concurrerende zalen zijn geslo
ten, zodat een enkele, wat meer
bekende band, Leiden in zijn
toernee opneemt, in plaats van
één van de vier grote steden. De
zomersurprise van dit jaar heet
Something Happens. Deze groep
is momenteel regelmatig op de ra
dio te horen met het liedje Hello,
hello, hello, hello, hello (petrol) en
geldt als een belofte, al was het
maar omdat het kwartet vorig jaar
U2 van de eerste plaats wist te sto
ten in de populariteitspolls van
hun thuisland Ierland.
Afgelopen zondag opende So
mething Happens de Nederland
se toernee als hoofdact van het
Vlietpop-festival in Leidschen-
dam. Met succes, wat tot gevolg
had dat het LVC gisteravond
vooral was gevuld met mensen
die het feestje van zondag nog
eens over wilden doen. De stem
ming zat er dan ook al snel in,
ruim voordat de groep halverwe
ge de avond het welkomslied met
de lange titel inzette.
De populariteit van Something
Happens in Ierland zegt iets over
de kwaliteit van de groep, maar
ook over de stand van zaken in de
Ierse popmuziek die in het verle
den met U2, Van Morrison. Gary
Moore en Clannad diverse
authentieke talenten heeft opge
leverd. In dat rijtje zal Something
Happens waarschijnlijk nooit
worden bijgeschreven, daarvoor
is hun beurtelings aan U2 en
REM herinnerende powerpop te
weinig origineel.
Dergelijke bespiegelingen zul
len de groep overigens een zorg
zijn. Something Happens staat
voor verfrissende popliedjes, zon
der al te veel pretenties. Liedjes
die je bij het tweede refrein al
meezingt en die op een zwoele zo
meravond extra aangenaam aan
doen.
Een uur en een kwartier lang
(inclusief twee toegiften) nam So
mething Happens gisteravond
het publiek mee naar het luilek
kerland van de pop. Zanger Tom
Dunne toonde zich een vaardig
volksmenner, Ray Herman bleek
een virtuoos gitarist. Met frag
menten van Good Vibrations
(Beach Boys), Come together
(Beatles) en Boys (Sabrina!) ver
ried de groep de belangrijkste in
spiratiebronnen. Niet wereld
schokkend, maar wel leuk. En er
gebeurde tenminste wat.
JAN VAN DER PLAS
Van onze correspondent
Gerlof Leistra
AMSTERDAM - Half sep
tember moet het eerste num
mer verschijnen van HP/De
Tijd, resultaat van het ver
standshuwelijk tussen de
Haagse Post en De Tijd.
Hoofdredacteur van het
nieuwe opinieblad wordt Ad
's-Gravesande, vertrekkend
directeur van het Holland
Festival. HP/De Tijd krijgt
van de eigenaren SDU en
VNU driejaar om zich te be
wijzen.
De eenwording van Duitsland lag
meer voor de hand dan die tussen
de Haagse Post en De Tijd. Voor de
oorlog vormden beide Duitslanden
immers nog een land, maar de
Haagse Post en De Tijd zijn altijd el-
kaars natuurlijke vijanden geweest.
Helemaal als een verrassing kwam
de fusie tussen beide bladen echter
niet: het was de laatste mogelijk
heid om te overleven. Of zoals de
HP-redactie in haar voorwoord van
het afgelopen nummer schrijft: 'Al
leen vanuit een stevige uitgangspo
sitie op de markt kan een succesvol
le aanval worden beraamd op de
overkill aan drukwerk, waarmee de
bijlagen van de (kwaliteits)kranten
in toenemende mate de brievenbus
verstikken'. De fusie wordt om
schreven als een 'uitgesproken ver
standshuwelijk'.
Kon je de füsie tussen HP en De
Tijd nog voorspellen - zeker nadat
de tegenstribbelende hoofdredac
teuren Jansen van Galen en Van der
Meulen uit de weg waren geruimd -
de benoeming per 1 januari 1991
van Ad 's-Gravesande als hoofdre
dacteur is een regelrechte verras
sing. Ervaring als schrijvend jour
nalist heeft hij niet en Arie van der
Zwan moest als interim-manager
het Holland Festival van de onder
gang redden.
Over zijn benoeming wil 's-Gra
vesande voorlopig weinig kwijt. Tot
1 januari zit hij contractueel vast
aan het Holland Festival. „Dat wil
echter niet zeggen dat ik mij niet zal
bemoeien met de invulling van de
formule voor het nieuwe blad. Die
kans laat ik mij niet ontglippen".
Het gebrek aan schrijfervaring ziet
hij niet als een handicap. „Ik heb ja
renlang voor de VPRO-televisie ge
werkt. Weliswaar is dat een ander
medium, maar journalistiek is jour
nalistiek. In mijn nieuwe functie zal
ik niet optreden als een soort ver
edelde voorzitter. Met een dergelij
ke minimale invulling zou ik nooit
akkoord zijn gegaan. Ik zal wel de
gelijk journalistiek gaan bedrijven.
En dat houdt heel wat meer in dan
zelf de pen hanteren".
Schaap
Als lid van de redactieraad van De
Tijd was Gerard Driehuis nauw be
trokken bij de selectieprocedure
voor een nieuwe hoofdredacteur.
Hij is enthousiast over het resultaat.
„Het was helemaal mooi geweest
als 's-Gravesande ook nog scnrijfer-
varing had gehad, maar dan zou hij
wel een schaap met erg veel poten
zijn geweest. Wij hebben hem geko
zen om zijn capaciteiten als mana
ger, gekoppeld aan een bepaald in
tellectueel en cultureel gezag".
Driehuis beaamt dat de fusie 'met
het mes op de keel' tot stand is ge
komen. De consequenties zijn dan
ook ingrijpend. Oud-gedienden als
Corine Spoor (de huidige hoofdre
dacteur ad interim!), Ton Crijnen,
Jet Kunkeler en waarschijnlijk Arie
Kuiper weigeren de overstap naar
het nieuwe blad te maken en eerder
dit jaar vertrokken Tom-Jan Meeus
en Jim Schilder al naar NRC en
Volkskrant.
Volgens woordvoerder Daan
Dijksman van de Haagse Post - zelf
vierenveertig - is er sprake van een
generatiekloof. „Onze redactie is
een stuk jonger en daar hadden
Spoor en de haren duidelijk geen
zin in". Hij zegt tevreden te zijn over
Voor de twaalfde keer vindt van 27 tot en met 29 juli het jazzfestival Swin
ging Scheyeningen plaats. Naar schatting dertig orkesten en bands zullen
oude en nieuwe stijl dixielandmuziek ten gehore brengen. Als toppers
kondigt de organisatie van het festival Frits Kaatee, The Stable Roof Jazz
band en Peter Wright's New Orleans Jazzband aan. Op vrijdagavond 27 juli
zal om 23.00 uur in het kader van Swinging Scheveningen een groots vuur
werk worden afgestoken op de Pier.
Het Wereld Jeugd Koor geeft op 31 juli een concert in het Amsterdam
se Concertgebouw. Het optreden is onderdeel van een zomertournee door
België, Denemarken, Duitsland en Zweden.
Het Gemeentearchief in Amsterdam aan de Amsterdamse Amsteldijk
heeft ter gelegenheid van de Sail-manifestatje een expositie georgani
seerd. Titel ervan is 'Amsterdam zeilt, watergezichten uit vier eeuwen'.
Aan de hand van schilderijen en scheepsmodellen wordt een beeld gege
ven van de geschiedenis van de hoofdstad en het water vanaf de 16de tot
het begin van de 20ste eeuw. De tentoonstelling duurt van 3 augustus tot
en met 1 september.
Het Argentijnse Teatro del Sur treedt van 31 juli tot en met 4 augustus
op in de Stadsschouwburg in Amsterdam. Het gezelschap uit Buenos Ai
res brengt 'Tango Varsoviano'. Het is geen tango-voorstelling maar een ge
passioneerd stuk zonder woorden dat zijn betekenis prijsgeeft door bewe
ging, muziek en beelden, aldus het programma. Tango Varsoviano ging
driejaar geleden in première. Sindsdien heeft het gezelschap diverse prij
zen in de wacht gesleept met deze voorstelling.
Ad 's-Gravesande: 'Ik zal wel degelijk journalistiek gaan bedrijven'.
de benoeming van 's-Gravesande.
„Ik zie wel een zekere verwant
schap tussen zijn werk voor de
VPRO en het conceptuele werk
voor een blad. Maar het blijft na
tuurlijk afwachten hoe het uitpakt".
Hans van Brussel, nu nog direc
teur van de Haagse Post en in de
nieuwe opzet voorzitter van de raad
van commissarissen, ziet de toe
komst met vertrouwen tegemoet.
„In de moordende concurrentie
met de televisie kan het geen kwaad
iemand aan het roer te hebben die
die wereld van binnen kent. Als
hoofdredacteur zal 's-Gravesande
vooral de grote lijnen in de gaten
moeten houden".
SDU-topman Dick Koger wordt
de nieuwe directeur. Volgens hem
is 's-Gravesande „uitstekend in
staat twee eigenzinnige redacties op
één lijn te krijgen. We hebben voor
al naar een goede manager gezocht.
Journalistieke ervaring was mooi
meegenomen". Koger hoopt, dat
van het huidige abonnementenbe
stand (De Tijd 35.000 en de HP
25.000) minimaal vijftigduizend
overblijven. „Voeg daarbij 10.000
exemplaren in de losse verkoop en
we moeten een oplage van 60.000
kunnen halen. Het blad heeft een
garantie voor driejaar, daarna moet
het zichzelf bedruipen. Of de fUsie
een succes wordt? We hebben twee
goede redacties, een goede hoofdre
dacteur en ik heb zelf ook enige er
varing. Alle voorwaarden zijn dus
aanwezig. Maar de lezer beslist".
HEERLEN (ANP) - Voor de tweede
keer sinds 1988 maakt het Frans na
tionaal circus Alexis Gruss een
tournee door Nederland. Op grond
van zeer gunstige ervaringen de eer
ste keer opgedaan, zal het zijn tour
nee opnieuw beginnen in, wat
manager Fernand Banning dè cir-
cusstad van Nederland noemt:
Heerlen.
Daar heeft op dinsdag 31 juli om
20.00 uur de gala-première plaats.
Circus Gruss slaat tot en met 6 au
gustus zijn tenten op het Heerlense
Bekkerveld op. Manager Banning
deelde mee dat het nieuwe pro
gramma is afgestemd op één thema:
het Franse chanson.
Na Heerlen bezoekt Alexis Gruss
met zijn honderd artiesten en een
theater met 1500 zitplaatsen nog ne
gen andere steden. Etappeplaatsen
op de tocht door Nederland zijn, na
Heerlen: Roermond, Nijmegen,
Apeldoorn, Dordrecht, Hoogeveen,
Leeuwarden, Groningen, Amers
foort en tenslotte Maastricht. Daar
wordt de tournee op 10 oktober be
ëindigd.
AMSTERDAM (ANP) - „Havenste
den en Letterkunde" is de titel van
een expositie die van 5 augustus tot
en met 2 september in het Open Ha
ven Museum aan de Amsterdamse
Surinamekade wordt gehouden. De
tentoonstelling brengt het vervlo
gen tijdperk van de grote passa
gierszeevaart terug in de herinne
ring.
'Het schrijven van boeken blijft mijn grootste uitdaging'. (foto gpi
van onze correspondent
Jacques d'Ancona
RODEN Een idee waar je na enig
slikken misschien best aan went:
country and western-muziek in een
science fiction-decor. Met Peter
Schaap als zingende gids moet dit
lukken. Hij begint een nieuw muzi
kaal leven naar aanleiding van de
wereld-conventie over science fic
tion, die van 23 tot en met 27 augus
tus voor het eerst in Nederland
wordt gehouden. Den Haag is de
ontmoetingsplaats voor een won
derlijke mengeling van freaks, on
gevaarlijk gestoorden en weten
schappers. Wezens uit alle oorden
van deze aarde die het over onaard
se zaken hebben.
De laatste vijf jaar heeft hij drie
boeken geschreven, waarvan hij het
karakter definieert als 'meer fanta
sy dan science Fiction'. Maar het bij
zondere is dat Peter Schaap voor
een publiek ujt de hele wereld met
de Groninger groep Country Flavor
onder leiding van steel-gitarist Bert
Witkop op de conventie gaat optre
den.
Triest
Het lag niet simpel. Peter Schaap:
„Het probleem van country and
western is dat de meeste nummers
nogal triest zijn. Je moet iets maken
dat voor beide groepen herkenbaar
is, de ontmoeting van twee verschil
lende werelden, een combinatie van
triest en spannend".
Dat moet uit te leggen zijn. Peter
Schaap doet een poging: „Een meis
je dat op een planeet met een heel
hoge zwaartekracht woont. Ze
komt in contact met een man die in
een ruimtestation om die planeet
heen draait. Er ontstaat een onmo
gelijke liefde. Hun ontmoeting
heeft dus plaats via holograFische
projecties. Een ander nummer gaat
over een mijnwerker op de planeet
Mars, een slaaf die verliefd is op de
dochter van zijn baas. Allemaal niet
bedoeld, natuurlijk".
Is dit voor Schaap de aanloop
naar een verlegging van een loop-
Peter Schaap: „Welnee. We heb
ben er vreselijk veel lol in en daar
doen we het voor. Muziek maak ik
voor mijn plezier, puur als hobby.
Er is een tijd geweest dat ik niets
meer van mezelf wilde beluisteren
en er gewoon niet tegen kon als
mijn vrouw een nummer van me
draaide. Maar op den duur kon ik de
muziek toch niet loslaten. Toen ben
ik het voorlezen uit eigen werk gaan
combineren met zingen, waarbij ik
mezelf op de gitaar begeleid. Dan is
het net alsof ik niet optreed. Op die
manier wordt het acceptabel voor
Flower power
Omstreeks 1968 debuteerde Peter
Schaap onder de naam Peter An
dreas met een plaat in de sfeer van
de heersende flower power. Nog
amateur, in die tijd. Pas in de herfst
van 1974 werd hij door de lichte mu
ze als troetelkind binnengehaald.
Het waren de dagen van kreten als
'het schrijven over de binnenwe
reld' en van 'journalistieke muziek.'
Door Herman Verbeek werd hij ge
ïntroduceerd als medewerker aan
grote projecten, nadat hij een beetje
vast was komen te zitten na het gro
te succes van liedjes zoals 'Adem
mijn adem,' 'De hoge heren van het
dorp' en 'Vliegen als een vogel.' Hil
versum draait ze nog steeds.
In 1976 kende de stichting Cona-
mus hem de Zilveren Harp toe, sa
men met Alexander Curly en de ca
baretgroep Tekstpierement van Jos
Brink Frank Sanders.
Als schrijver van science Fiction
debuteerde Schaap in 1987 met 'De
scrijvenaar van Thyll'. Ook als au
teur van kinderboeken maakte hij
-Treed je veel op?
Peter Schaap, al enkele jaren wo
nend in het Drentse Roden: „Af en
toe. Zo weinig, dat ik alles moet re
peteren als het weer zover is. Alleen
als zingen een hobby blijft is het
leuk. Het moet niet allesoverheer
send worden. Als ik een avond moet
spelen, zeg ik niet dat ik moet wer
ken. Ik voel me schrijver, geen gita
rist of zanger. Mijn liedjes zijn be
langrijker dan ikzelf. Dat heb ik al
tijd gevonden".
Iggy Pop - 'Brick by brick' (Virgin)
De carrière van Iggy Pop vertoont
veel overeenkomsten met die van
generatiegenoot Lou Reed. Beide
veertigers hebben in het verleden
gespeeld in roemruchte cultbands.
Iggy Pop was aanvoerder van The
Stooges, Lou Reed van de Velvet
Underground. Ze hebben allebei
een reeks onvergetelijke nummers
op hun naam staan, maar scoorden
in twintig jaar tijd nauwelijks hits.
Ze worden gezien als 'vaders van de
punkbeweging' en werden beiden
Dead Can Dance: mysterieuze en
meeslepende nummers. (foto pr
eind jaren tachtig herontdekt door
het platenkopend publiek.
Iggy Pop, ofwel James Jewel Os-
terberg, heeft zijn bekendheid voor
een groot deel te danken aan David
Bowie. Hij was het die Iggy Pop in
1987 terugbracht op het podium.
Het solo-album 'Blah-blah-blah'
(1987) deed het heel aardig en de
daaropvolgende schijf ('Instinct',
1988) met harde gitaarrock kreeg
eveneens de verdiende aandacht.
Op zijn nieuwste werk, 'Brick by
brick' keert de Amerikaanse zanger
terug naar de wat traditionelere
rock.
De opener 'Home' doet even het
ergste vrezen. De 43-jarige aartsre
bel zingt ineens over het 'Fijne fami
liegevoel'. Dat is schrikken, maar
het blijkt allemaal best mee te val
len. Ach, de man wordt ook wat ou
der en je kan het hem eigenlijk niet
kwalijk nemen dat hij 'een eigen
huis, een plek onder de zon', wil
hebben. En de muziek op 'Brick by
brick' is gewoon hetzelfde geble-
Hoogtepunten zijn het melancho
lieke 'Candy', het opzwepende
'Neon forest' en de vrolijke meezin
ger 'The undefeated'.
Veel bekende artiesten doen mee
aan 'Brick by brick'. John Hiatt
schreef en zingt mee op 'Something
wild', Kate Pierson (van de B52's)
zingt mee op 'Candy' en de Guns 'n
Roses-mannen Slash (bas) en Duff
(gitaar) dragen ook hun steentje bij.
Ook Iggy's zoon Eric mag een
deuntje meezingen. Don Was (van
Was Not Was) deed de produktie.
Eric Osterberg mag trots zijn op
zo'n vader. Dat 'The Ig' maar lang zo
mogen doorgaan.
E.S.
Dead Can Dance - 'Aion' (4AD-
/Play it again Sam)
Brendan Perry en Lisa Gerrard
worden wel tot het popvolk gere
kend maar eigenlijk horen ze in die
categorie niet thuis. Het tweetal, dat
samen onder de naam Dead Can
Dance optreedt, maakt klassiek en
middeleeuws georiënteerde mu
ziek, die nauwelijks verwant is aan
popmuziek.
Hun vijfde album 'Aion' staat we
derom vol mysterieuze en meesle
pende nummers. Wonderschone
ijle klanken en verheven kerkzang,
met af en toe een vleugje folk en wat
Arabische invloeden. Logisch dat
Australische stel (tegenwoordig
woonachtig in Engeland) het liefst
in kathedralen optreedt.
Geen flauw idee waar Perry en
Gerrard over zingen maar dat geeft
eigenlijk niets. Gewoon de ogen
sluiten en je fantasie de vrij loop la
ten, gaan. Je komt terecht in een
vreemde, intrigerende wereld. 'Ai
on' is voor de avontuurlijke muziek
liefhebber die ook een fan is van de
eveneens wat 'onaardse' Cocteau
Twins.
Wendy Lisa - 'Eroica' (Virgin)
Nog steeds wordt hun naam auto
matisch verbonden met Prince,
maar Wendy Melvoin en Lisa Cole
man hebben de grote kleine man uit
Minneapolis allang vaarwel gezegd.
Na hun vertrek uit zijn begelei
dingsband The Revolution hebben
ze inmiddels drie eigen albums ge
maakt.
Het onlangs verschenen 'Eroica'
is de meest gevarieerde van dit drie
tal. Melvoin en Coleman lijken nu
eindelijk hun eigen geluid gevon
den te hebben. Folkiedjes, rockbal-
lads, veel flink en een enkele wals
(Don't try to tell me') vullen het al
bum. De Prince-tijd is overigens
niet vergeten. 'Why wait for heaven'
is een Purple Rain-achtige ballad en
de funk van 'Crack in the pavement'
doet ook sterk denken aan de mu
ziek van Prince.
De arrangementen zijn zonder
uitzondering knap, alleen op de uit
voering valt wat aan te merken.
Wendy Melvoin zingt op een een na
alle nummers, en doet dat net iets te
lief, te braaf. De achtergrondzang
van Lisa Coleman versterkt die on
schuldige uitstraling.
E.S
Anita Baker - 'Compositions'
(ElektraAVEA)
Mijn parkietje gaf zich direct ge
wonnen. Ikzelf moest een paar keer
luisteren naar de vierde plaat van
Anita Baker voordat ook ik 'om'
ging. Eerst was het wennen aan de
vreemde klankkleur en frasering,
de steeds maar weer terugkerende
uithalen en de gladjes klinkende
muziek.
Later valt op dat de emotionele
teksten en vocalen de gladde bege
leiding prachtig plooien en blijft het
ene na het andere nummer hangen.
Vooral de nummers waarin Anita
beheerst haar scheur opentrekt,
'maken indruk. Beter dan ooit kan
ze stille stormen veroorzaken en
laat ze horen dat van soul en jazz
prachtige mengsels zijn te maken.
Een enkel keertje is het op het
randje van nachtclub-kitch, vaker
balanceert het op het randje van het
opperste genot. Na het wat zwakke
re 'Giving you the best that I've' en
een miskraam is Anita weer hele
maal terug, jazzier dan ooit.
PvdK
Dusty Springfield. (foto pr)
Reputation - Dusty Springfield -
EMI
Dusty SpringField is terug, strooit
haar platenmaatschappij in het
rond. Maar, eigenlijk was ze dat al in
1987. Het waren de Pet Shop Boys
die de zangeres met het duet 'What
Have I Done To Deserve This' te
rugbrachten aan de top van de inter
nationale hitlijsten. Andere grote
hits volgden in de vorm van 'No*
thing Has Been Proved' (het thema
van de Film 'Scandal') en het recente
'In Private'. Beide laatste r
zijn terug te vinden op het r
album 'Reputation'.
De plaat/cd kwam tot stand dank
zij de medewerking van beroemde
musici en componerende produ
cers, waaronder Dan Hartman (3
songs) en natuurlijk de Pet Shop
Boys en Julian Mendelsohn (5
songs). De 'boys' traden eerder op
als producer van het laatste album
van Liza Minelli. Dit werd niet echt
een successtory. Maar, op elk potje
past een deksel. Het stemgeluid van
Dusty SpringField past prima bij de
composities van de Pet Shop Boys.
Bovepdien is het album afwisselen
der door het vijftal songs van de an
dere componisten. Het nieuwe al
bum van Dusty SpringField heeft de
herkenbaarheid en kwaliteit die we
al drie decennia van haar gewend
zijn en doet niet onder voor haar
hoogtijdagen in de jaren zestig.
Dusty SpringField is dus echt terug!
En ze maakt haar reputatie hele
maal waar.
J.R.
