Sprinters zitten zonder werk
'LeMond moet met zo kleinzielig doen
Rooks In de Ronde
Steven Rooks gaat het anders doen
TOUR'90
Bontempi wint etappe met merkw aardige solo-actie
182,5km
ZATERDAG 21 JULI 1990
PAGINA 13
LIMOGES Gironde, Dordogne, Limousin, streek boven Bor
deaux dat is dus wijn. Wie daar passeert moet wel stoppen om
tenminste het huiskamerrek bij te vullen. Er komt een man in
sportbroek naar buiten, ziet de auto, en roept: 'Ah, Zoetemelk,
Zoetemelk'. Hij heet Robert, heeft zelf Genua-Nice in de jaren vijf
tig gewonnen, zegt hij, speelde nog voor kok tijdens Zoetemelks
zesdaagsen.
Binnen zit Jean-Pierre Genet, oud
ploegmaat van Zoetemelk, en als
zodanig nog mooi alle Belgen bij de
neus nemend in Marche-en-Famen-
ne. Tour 1971. De begroeting is har
telijk, Genet is niet langer meeloper
in de Tour, hij heeft het te druk met
de wijn.
Evenals Robert. Die vertelt van
Poulidor, de held van deze streek.
Robert is in 1976 ook in de Tour ge
weest, een van de topjaren van
'Poupou'. Hij mocht aardewerken
bordjes verkopen, met de beeltenis
van een fietsende Poulidor midden-
op, en een uurwerk als extraatje er-
bij.
Kostte twintig franc het stuk,
heeft hij er in drie Tourweken tijd
een miljoen van verkocht. EEN
MILJOEN! Twee Touren later
stond de totaal-teller stil op twee
miljoen driehonderd duizend. En
toen had hij zich van de winst deze
uiterst fraaie 'propriétaire' kunnen
kopen. Eigenaar van een wijngaard
om u tegen te zeggen, in een van de
beste streken van Frankrijk
wil een Fransman nog meer'
„O la la, monsieur, die bordjes...
Dat was handel. Kijk, daar hangt er
nog een aan de muur".
Een kilometer of veertig oostelijker
rijdt de gele trui van de Tour de
France 1990. Luisterend naar de
prachtige naam van Claudio Chiap-
pucci. Eenmetertweeénzeventig
klein, 67 kilo licht. Sinds de tijdrit in
Villard de Lans de man om wie de
Van der Poel
boos op Ducrot
LIMOGES - Adrie van der Poel
werd verwacht in Limoges. Hij
arriveerde er ook, zij het niet als
eerste. En daar was het Van der
Poel, tot gisteren een van de
meest kleurloze Tourrenners,
wel om te doen. Dat had alles te
maken met de plaats van aan
komst, Limoges dus. Op een
steenworp afstand van deze
stad, in Saint Leonard-de-Hob-
lanc, staat het huis van schoon-
pa Poulidor en dan krijg je als
wielrenner 'moraal'.
Van der Poel was overigens
niet de enige die met snode
plannen aan het vertrek, in Cas-
tillon-la-Battaille, even ten
noordoosten van Bordeaux, had
gestaan. Datzelfde gold Frederic
Brun en Luc Leblanc, twee ren
ners van de streek. Het lukte
hen, in tegenstelling tot Van der
Poel, echter niet zich in een goe
de uitgangspositie voor de ritze-
ge te manoeuvreren. Van der
Poel was present toen na 110 ki
lometer een kopgroep van 14
ontstond. Later sloten,
harde jacht, nog eens zes
Bij die twintig lei
ders zaten vijf Nederlanders, be
halve Van der Poel ook nog
Maarten Ducrot, Twan Poels,
Jos van Aert en (in tweede in
stantie) Jelle Nijdam.
De demarrage van Bontempi,
op 30 kilometer van de aan
komst, bleek een streep door de
rekening van Van der Poel.
'Poupoel' probeerde de schade
nog wel te herstellen, maar
kreeg geen enkele steun. Van
der Poel: „Ze wisten, denk ik,
wat ik hier van plan was. Zij
hadden duidelijk hun koers op
mij afgestemd. Dat kan gebeu
ren, je moet ook een beetje ge
luk hebben met zo'n ontsnap
ping".
Alleen Nijdam wilde nóg wel
een duit in Van der Poel's zakje
doen. Daarentegen betichtte de
Brabander zijn landgenoot Du
crot van pure tegenwerking.
„Wat hem bezielde, weet ik niet.
Hij fietste zo raar, zat de hele
zaak te verzieken". Dat schoot
weer in het verkeerde keelgat
van Henk Steevens, de assis
tent-ploegleider van TVM die
achter de kopgroep heeft gere
den. „Die Van der Poel", ripos
teerde Steevens, „moet eens een
bril kopen. Dan kande het beter
zien. Ducrot heeft, toen Bon
tempi weg was, zeker niet min
der kopwerk gedaan dan Van
der Poel. Misschien zelfs wel
meer. Die Van der Poel heeft al
tijd wat te zeuren".
Jelle Nijdam bevestigde de
zienswijze van Steevens. „Du
crot heeft zijn werk zeker ge
daan, daar is het een veel te col
legiale renner voor". Ook voor
zijn ploegleider Walter Go-
defroot had Van der Poel nog
een 'lekkere kat'. Die kreeg weer
eens een brevet van onvermo
gen van zijn kopman opgespeld.
Van der Poel: „Met zo'n ploeg
kun je ook niet winnen hier, veel
te defensief ingesteld".
Tour draait, de boterbloem van het
peloton. Zevenentwintig jaar, maar
de hartedief van iedereen.
Chiappucci weet, dat zijn klok de
alarmfase nadert. Vijf seconden
verschil met Greg LeMond. Een,
twee, drie, vier, vijf, zes en zijn gele
droom is over. Zaterdagmiddag, bij
het schilderachtige Lac de Vassiviè-
re en Limousin zal hij voor de
laatste maal in het geel gehuld gaan.
De epiloog, de poen en de hulde,
zijn voor de Yank.
Tenzij...
De laatste dagen is er een woor
denstrijd gespeeld, die op grote ner
vositeit bij LeMond duidt. Hij pro
beert zijn voornaamste (enig over
gebleven, of toch niet, Breukink?)
tegenstander af te bluffen met de
grote bek van de Amerikaanse
vechter, die er genoeg van heeft dat
het Italiaanse onderdeurtje met alle
harten is gaan lopen.
Paniek
LeMond was in paniek, woensdag
wat op de Marie Blanque, toen hij lek
reed. Maar hij was onredelijk, toen
hij 'Cappuccino' in de hoek zette
van de onsportievelingen. Hij
noemde Claudio zelfs een 'piccolo
corridori', een kleine coureur. Om
dat hij had aangevallen, toen Le
Mond zonder wiel en... zonder assis
tentie stond.
Bernard Hinault, vier Touren ge
leden nog in een zenuwenoorlog
verwikkeld met de Amerikaan,
vindt het beneden niveau het ge
kwek van 'The Crack'. „Een van de
grondregels vanv het wielrennen is,
dat je je tegenstanders niet moet de- ^et
20e etappe |u^rou*
21 juli 45,5 km
Orladeix
Claudio Chiappucci heft het glas op zijn gele trui. Waarschijnlijk voor het laatst.
ANP)
°P de Maar die tot deze Tour onbeduiden:
de Italiaan?
fiets uit, niet met woorden
Hoe snel een mens vergeet.
Chiappucci heeft er zijn schou
ders maar over opgehaald. En
„Die", kleineert LeMond op
nieuw, „alleen maar zo hoog staat,
dank zij die tien minuut dertig
nuut of drie moeten zijn. Maar wie
geel draagt, krijgt vleugels.
„Ik start drie minuten na hem, dat
motiveert. Bovendien, hij kan me
niet inhalen".
Verwondingen
rpraghptfl^d°pn n'S ïnnr 7"°rCar" de eerste zondagmor6en"-Alsof"Le' Toch, nogmaals: normaal gespro-
betaald, en niet door Z'
Hij zegt er ook nog iets achter:
„LeMond heeft kennelijk meer
vrienden in het peloton dan ik. Mijn
ploeg reed alleen, hij kreeg hulp van
alle kanten. LeMond moet niet zo
kleinzielig doen".
Vechtertje
Mond niet zelf tot de pardonneurs
had behoord, niet zelf ook ploeg
maat Pensee vrij baan had gegeven.
LeMond dus op de bluftour tegen
een Chiappucci, die verbeten pro
beert stand te houden. Normaal zou
het verschil over 44,5 km een mi-
ken kan LeMond deze 'match' niet
'Andreotti', noemen de tifosi Chi
appucci, omdat hij net als de Itali
aanse president het hoofd enigszins
tussen de schouders verbergt, maar
stand houdt 'tot in den doet'. De eer
ste man van Italië heeft al laten we
ten met die keuze te zijn ingeno
men. Claudio heeft het land op-
tot onverwachte sportieve
r verliezen. Of er moeten alsnog hoogte doen stijgen.
complicaties optreden met zijn
Claudio Chiappucci, tot in Parijs
wonding aan het zitvlak. Vorig jaar 'Maglia gialla', gele trui? De apo-
deze tijd begonnen de urinewegen théose van vorig jaar z
„Ik was nog maar net beroepsren
ner. In een koers in Frankrijk zag
ik een iel ventje in de ploeg van
Bernard Hinault. Het was het
voorjaar van '83. Hij viel me ab
soluut niet op, toen. Alleen dat-ie
zo'n grote versnelling reed. Ik ken
de zijn naam niet eens. Daar is
wel het een en ander aan veran
derd. Dat ventje van toen staat
morgen, wie twijfelt daar nog
aan, op de Champs Elysées voor
de derde keer in de gele trui. Greg
Lemond, zo langzamerhand een
fenomeen.
Ik mag zeggen dat ik Lemond
aardig goed ken. Ik heb de afgelo
penjaren veel met hem gesproken.
Zo krijg je een beetje inzicht in hoe
hij in elkaar steekt. Nee, een moei
lijke jongen is hij niet. Hij is heel
openhartig, gemakkelijk te bena
deren. Maar vóór alles is Greg Le
mond een Amerikaan. Dat wil
zeggen: een bluffer, overlopend
van zelfvertrouwen, een vechter
en een zakenman. Die kwaliteiten
maken je een zeer goed renner.
Wat is er nou zo bijzonder aan
Greg Lemond? Ik heb het me ook
vaak afgevraagd. Waar de meeste
renners het na de Alpen wel een
beetje gehad hebben, wordt Le
mond gewoon met de dag beter.
Dat is opmerkelijk. Hij verbetert
elke dag. Komt eigenlijk slecht
aan de start, maar in Parijs is-ie
in een bloedvorm.
En dan denk je, hoe krijgt-ie het
wéér voor elkaar. In de Trump
Tour werd hij in mei iedere dag
op minstens een half uur gefietst.
In de Giro moest hij er een paar
dagen later op het eerste het beste
viaduct al af. En in de Tour rijdt
hij iedereen er af. Hoe kan dat
nou? In wezen is het heel simpel.
Hij heeft heel veel wedstrijden no
dig om in vorm te komen. Maar in
de aanloop naar de Tour forceert
hij nooit. Geen moment. Hij zal
nooit zijn reserves aanspreken.
En al valt iedereen hem af, al
wordt hij in de pers afgemaakt,
daar trekt hij zich niets van aan.
Daar heeft hij gewoon maling
aan. De Tour, daar draait alles
om. En je ziet het, hij krijgt wéér
gelijk. Dat is wat hem zo bijzon
der maakt: hoe hard hij ook bluft,
hij heeft steeds gelijk.
Natuurlijk is het
gok. Ik bedoel, één valpartijtje of
een verkoudheidje en je hele jaar
is naar de knoppen. Maar blijk
baar is men bereid die gok te ne-
Lemond is een typische renner
uit de stal van Guimard. Geen
klimmer bij uitstek, maar een pu
re machtrenner. Net als Bernard
Hinault draait Lemond een enor
me versnelling. Dat verklaart ook
het feit dat Hinault en Lemond
veel tijdritten wonnen. Zij trap
pen versnellingen die de rest van
het peloton nauwelijks rond krij
gen. Daar werd in die ploeg ont
zettend op getraind. Met succes,
want Hinault en Lemond hebben
toch een paar gele truien bij el
kaar gefietst. Hinault molde z'n
knie door dat enorme verzet, ik
denk dat Lemond het geluk heeft
gehad er twee jaar uit te zijn ge
weest. Hij zelf ziet dat anders. Als
ik dat jachtongeluk niet had ge
had', zei hij vorige week Tour nog
tegen me, 'had ik die Tour straks
voor de vijfde keer gewonnen'.
Niet dat het hem wat uitmaak
te, want, voorspelde hij, ik win die
Tour gewoon nog twee keer. Hij is
er toe in staat. Lemond kennende
is dat geen grootspraak.
Het vechtertje uit Uboldo, Varese,
weet dat hij de Tour, als hij die van
middag definitief uit handen moet
geven, op een deel van het Tourpar
koers heeft verloren, waar hij zeker
ook alleen stond: vorige zaterdag, in
de rit naar Saint Etienne. Waar hij
en zijn Carrera's blind trapten in de
val, die de Z's van LeMond hadden
opgezet met Pensee.
„Dat was dom van me", erkent hij
nu, „ik had er nooit achter moeten
rijden. Ik had moeten weten, dat de
rest tegen mij zou gaan samenspan-
En een beetje gelijk heeft hij wel.
De gevestigde orde staat nooit klaar
om nieuwkomers met gejuich te
ontvangen. LeMond/Delgado, of
LIMOGES Steven Rooks gaat de
Tour van 1991 heel anders aanpak
ken. Een deel van zijn voorberei
ding komt in Mexico te liggen, waar
de kopman van Post van plan is een
paar weken op hoogtestage te gaan.
Rooks, dit jaar hopeloos falend,
en eindigend op 40 minuten van de
winnaar, kondigde deze week al
aan, dat hij volgend seizoen slechts
één grote ronde op zijn programma
neemt, de Tour.
„Ik heb gemerkt, dat ik dit jaar te
weinig reserves had om tegenslag te
overwinnen. Die wil ik nu in de
voorbereiding gaan opsparen".
In januari is een drieweekse stage
gepland op 2800 meter hoogte in
Mexico. Hij is er over getipt door
zijn Oostduitse ploegmaat, groene-
truidrager Olaf Ludwig. Ludwig
heeft er destijds met de DDR-selec-
tie een olympische voorbereiding
afgewerkt.
„Het is op een goeie hoogte, maar
toch met voornamelijk vlakke we
gen. Ik wil er met een man of vier
heen. Van Poppel is al in, en Theu-
nisse ongetwijfeld ook. We moeten
nog een vierde vinden, dat is mak
kelijker met trainen".
Na de hoogtestage rijdt Rooks
een aantal voorjaarsklassiekers,
vervolgens gaat hij een poos naar
Sankt Moritz, Oostenrijk, om zich
voor te bereiden op de Tour.
Rooks hoopt dezer dagen ook
weer zo snel als mogelijk contact te
hebben met Theunisse, die een tijd
je in Val Thorens heeft vertoefd. „Ik
wil wel eens weten wat zijn preciese
plannen zijn".
Door
Peter Ouwerkerk
en Dick Heuvelman
LIMOGES Als het ergens aan ontbreekt in deze Tour de
France, is het wel aan werkgelegenheid voor sprinters. De
rappe jongens rijden een beetje voor spek en bonen door
het land van Marianne, De één, zoals Jean-Paul van Poppel,
wordt daar moedeloos van, de ander gaat op zoek naar an
dere wegen die naar 'Rome' leiden. De Italiaan Guido Bon
tempi bijvoorbeeld, ploeggenoot van gele truidrager Clau
dio Chiappucci. Hij liet zich gisteren in de snikhete Li
mousin omscholen van sprinter tot solist.
Bontempi, vanwege zijn imposante
gestalte ook wel 'de buffel' ge
noemd, slaagde meteen. Cum laude
zelfs. Hij gaf liefst negentien min of
meer serieuze achtervolgers op ver
bluffende wijze het nakijken in Li
moges.
Sinds zijn debuut bij de profs, in
1981, had Bontempi zich nog nim
mer aan een eenmansactie ge
waagd. Zijn zegepralen pleegt hij
aaneen te rijgen via razendsnelle
rushes naar de meet. Op die manier
streek hij 66 keer de eerste prijs op.
Voor de verandering, en wijs gewor
den door het sprinterséchèc in deze
Tour, wilde hij het in Limoges eens
anders doen. Bontempi: „Toen we
met die twintig man weg waren,
merkte ik dat er van enige samen
werking geen sprake was. Daarom
heb ik het maar eens alleen gepro
beerd. Voor het laatst heb ik dat in
mijn amateurtijd gedaan".
Bugno
De triomf van Bontempi in Limo
ges accentueerde nog eens de hoog
conjunctuur die het Italiaanse wiel
rennen momenteel doormaakt. Het
wielerjaar '90 zal, dat staat nu al
vast, ingaan als het jaar van de 'cor
ridori Azzurri'. Eerst, via Argentin
en Bugno, dominant in het klassie
ke voorjaar. Dan nog eens Bugno,
die na zijn onbedreigde zege in de
Ronde van Italië de nieuwe aan
voerder van de wereldranglijst' is
geworden. En nu, tijdens het abso
lute hoogtepunt van het seizoen, is
het weer prijs. Tot dusver hebben
Italianen het grootste deel van de
Tour-koek opgeëist. Met vijf ritze-
ges Bugno (2x), Argentin en Ghi-
rotto gingen Bontempi voor voe
ren ze het landenklassement aan.
Nederland is met eentje minder een
eervolle tweede.
En dan is daar nog Claudio Chiap
pucci, de gele hartendief van deze
ronde die pas wellicht vandaag van
zijn troon zal worden gestoten door
Greg LeMond. In schril contrast
hiermee staat de depressie die het
Franse cyclisme bestookt. Voor het
eerst sinds 1925 staat er geen
Fransoos in de top-10 van het klas
sement. Men moet het doen met de
veertiende plaats van de jongeheer
Philipot.
Wederopstanding
De wielerwereld toont zich zeer in
genomen met de wederopstanding
van de Italiaanse wielrennerij. Een
verdienste van vooral Francesco
Moser. De laatste echte 'campionis-
simo' vond het maar niks dat zijn
collega-landgenoten liever de ge
makkelijkste weg plachten te kie
zen. Moser probeerde hen ervan te
overtuigen dat je als prof het moei
lijke werk niet diende te schuwen.
Moser hield het niet bij woorden, in
daden ging hij ook voor. Zo won hij
drie keer in successie (1978-1980)
het bonkende gevecht tegen de kas
seien die tussen Parijs en Roubaix
liggen. Het baanbrekende werk van
Moser kreeg geruime tijd maar wei
nig respons. Ex-wereldkampioen
Fondriest was na Moser een van de
weinigen die zich niet afliet schrik
ken door hardere Westeuropese
koersen. Fondriest ging zelfs nog
verder. Hij ging een cursus volgen
die hem de Franse taal, de voertaal
binnen het professionele peloton,
machtig maakte. Dit jaar lieten ook
Argentin en Bugno zich meer bui
tenshuis gelden.
Por
Geheel vrijwillig doen ze dat trou
wens ook weer niet. De heren krij
gen af en toe een por in de rug van
hun sponsors. In het verleden wa
ren dat niet al te grote bedrijven,
Erik Breukink vult zijn vochtgehalte aan in de Ftanse hitte.
Persfotograaf
wordt dupe van
boze herders
LIMOGES (ANP) - De Tourkara
vaan is gisteren weer gehinderd
door demonstranten. In het plaatsje
Flavignac, op 23 kilometer van Li
moges, hadden protesterende her
ders de weg gebarricadeerd met
hooibalen, boomstammen en trac
toren.
De wielrenners hebben niets van
de manifestatie gemerkt. De Tour
directie greep, zoals in de eerste
week van de Ronde van Frankrijk,
tijdig in en leidde het peloton om.
De Nederlandse fotograaf Rien
Zilvold werd echter het slachtoffer
van een aantal verhitte herders, die
spullen uit zijn auto wilden slepen
op het moment dat hij foto's van de
actie wilde maken.
Toen hij verhaal ging halen, sta
ken ze een band lek en beschadig
den met een mes de lak van zijn
voertuig. De fotograaf heeft aangif
te gedaan bij de commandant van
de Gendarmerie die de Tourkara
vaan begeleidt.
De herders hielden de demon
stratie uit onvrede over het feit dat
prijs van een kilo schapevlees tot 6
Franse francs is gedaald.
Delgado sneller
LIMOGES (ANP) - In de drie ritten
tegen het horloge blijkt Erik Breu
kink vier tellen langzamer te heb
ben gereden dan de Spanjaard Pe
dro Delgado. In de proloog in Futu-
roscope won hij één tel op de num
mer drie van het algemene
klasement, in de tijdrit tussen Vittel
en Epinal was hij 35 secondenlang-
zamer dan 'Perico'. De klimtijdrit
van Fontaine naar Villard de Lans
won Breukink met 30 seconden
voorsprong op de Tourwinnaar uit
1988.
Zaterdag verdedigt Breukink aan
het meer van Vassivière op heuvel
achtige wegen over 45,7 km een
voorsprong van elf seconden op
Delgado. „Ik heb het vandaag rustig
aan gedaan", liet de Nederlander
gisteren in Limoges weten. „Ik heb
mijn krachten gespaard voor zater
dag. Ik moet zeker van Delgado
kunnen winnen." In 1985 werd op
hetzelfde traject ook een race tegen
de klok gehouden. Winnaar werd
Greg LeMond in 1.02.51 (gem.
43,627 km/u).
veelal actief in de ijs- en koelkast
branche. Vandaag-de-dag zijn de
geldschieters van Italiaanse ploe
gen groter en bovendien ook inter-
nationaler georiënteerd. Zij haken
gretig in op het beleid van de Neder
landse wielerbobo Hein Verbrug-
gen, die zich al enkele jaren profi
leert als geesteskind van de
mondialisering van de wielersport.
De Italiaanse wielerwereld, conser
vatief als die is, stond daar aanvan
kelijk zeer gereserveerd tegenover.
Die houding heeft men sinds kort
laten varen en levert, tot vreugde
van de tifosi, allesbehalve windeie
ren op.
Bontempi was ook een van de
renners die wel heil zag in de lijn
Moser. De man die in 1986 met drie
overwinningen in de Tour en liefst
vijf in de Giro tot sprintkoning werd
gekroond, toog dat jaar ook naar
West-Europa. Daar kwam hij tot de
ontdekking dat er in regen, wind en
voorjaarskou ook hele leuke dingen
voor hem binnen bereik lagen, zoals
de klassieker Parijs-Brussel ën
Gent-Wevelgem.
Buffel
De afgelopen twee jaar leek Bon
tempi (30) op zijn retour. In 1989
slaagde hij er zelfs niet in ook maar
een wedstrijdje te winnen. Dit sei
zoen is 'de buffel' weer vanouds
sterk, getuige zijn zes laureaten tot
nu toe. Als het op pure, explosieve
sprintsnelheid aankomt, heeft hij
zonder meer ingeboet. Toch was hij
in Le-Mont Saint-Michel, de enige
keer in deze Tour waar de sprinters
een beetje aan hun trekken konden
komen, een goede tweede achter de
verrassende Belg Johan Museeuw.
In de negentiende etappe van de
Tour de France 1990 ontdekte Bon
tempi op zijn 'oude wielerdag' dat
hij meer kan dan alleen sprinten.
Zijn solonummer mocht er wezen,
aldus Jelle Nijdam, een van de ren
ners die vergeefs jacht had gemaakt
op de Italiaan. Nijdam: „Die vent
moet bere-, beresterk hebben gere
den. Ik heb het geprobeerd, maar
kon er doodgewoon niet bijkomen.
Dan moet je toch hard gaan".
Patstelling Kelly
LIMOGES (ANP) - Tussen Sean
Kelly en PDM is een patstelling ont
staan. Afgelopen dagen onderhan
delden manager Krikke en ploeglei
der Gisbers met de zaakwaarnemer
van de Ier over een contractverlen
ging.
De partijen kwamen niet tot over
eenstemming. Belangrijkste knel
punt is dat PDM het basis-salaris
wil verlagen, maar als compensatie
een premiestelsel invoert.
21e etappe lu^rou^
PARIJS
rhotQoirf«rtChavillen° Meudoni2i,5to
Chaleaufort ^Pne.skm
102,5 km
YvelinesOy^ BRETIGNY
aZr SURORGE
78km Oy fS
AngervilliersO 71 km A
Dourdan f
ö'5ta0N-or> Sl
Villeconins?,5km XV
Etréchy «.5 km _32llm
I n CrtriA Aliif
