Frankrijk blij
om aftocht
verwend kind
Solleveld op drift na donderspeech Raas
Rooks in de Ronde
TOUR'90
Hermans naar huis
DONDERDAG 5 JULI 1990
ROUEN - Regen, wind en
een graadje of dertien. Alsof
de herfst al was begonnen.
Onder die gure omstandig
heden begon het Tourpelo
ton gistermorgen in Avran-
ches aan de langste werk
dag, een ouderwetse slaven-
van-de-weg-tocht van 301 ki
lometer door Normandie.
Dan moet je wel boordevol
moraal zitten om er wat
moois van te maken. Gerrit
Solleveld, een stevig uit de
kluiten gewassen Westlan
der van 8-8-'61, was een van
de uitzonderingen die wel
zin had in zo'n 'partijtje'
koersen.
Met snode plannen begaf hij zich
naar het vertrek, bekeek met zijn
broodnuchtere uitkijk de kleumen
de meute eens goed aan en besefte
dat het zijn dag wel eens zou kun
nen worden. Bijna acht druilerige
uren later, in Rouen, was het inder
daad 'dikke mik'. De vijfde etappe
had hij, na een even gedurfde als
fraaie solo, gretig in zijn zak gesto
ken.
Op de cote de Lisieux, toen het
routeboek nog 96 kilometer wed
strijd aangaf, achtte Solleveld de
tijd rijp om maar eens ten aanval te
trekken. Op gang getrokken door
voor wat bergpuntjes strijdende
collega's, sloeg hij in de afdaling
meteen een flink gat. Solleveld:
„Doordat we naar beneden gingen,
kon ik hem gelijk op de twaalf leg
gen en heb ik een kwartier lang vol
le bak gegeven". Niemand wilde
hem halen en zo kreeg Solleveld,
vanwege zijn nevenactiviteiten als
tuinder en zijn rode konen getooid
met de bijnaam 'de tomaat', vrij
spel. „Het gaat om het vinden van
het juiste moment voor zo'n demar
rage. Daar moet je ook geluk bij
hebben, want negen van de tien
keer halen ze je terug. Dat het lukte,
komt ook doordat er momenteel zo
weinig renners uitzicht hebben op
de gele trui. Als het hele peloton op
een of twee minuten staat, krijg je
die ruimte niet.
Voordat Solleveld op drift raakte,
had Gerrit de Vries, met 23 jaar nog
een groentje in het metier, de stoute
schoenen even aangetrokken. Hij
schoot mis, zoals ook Patrick Tol-
hoek dat had gedaan. Hij had na
mens Raas in de ochtenduren ge
participeerd in een kopgroep van
zeven. Die gedrevenheid had alles
te maken met het hartige woordje
dat de Zeeuwse ploegleider de
avond tevoren met zijn renners had
gesproken. Raas had zich gestoord
aan de manier van rijden van de
Bucklers. „De jongens reden en te
gespreid en teveel achterin het pelo
ton. We zijn ook een paar keer niet
meegeweest in ontsnappingen en
dat kan niet als je het, zoals wij,
vooral van de eerste week moet heb
ben".
Gerrit Solleveld bezig aan zijn eenzame strijd.
Dat Raas autoriteit uitstraalt, is dus bij komt".
andermaal weer eens gebleken. Waarna hij Solleveld, zijn trouwe
Zijn donderspeech sorteerde gelijk koerskapitein, met een forse pluim
het gewenste effect. Met de triomf bedeelde. Raas: „Geweldig zoals hij
Solleveld heeft Raas zijn Tourbe- heeft gereden. De laatste 30 kilome-
groting, waarop twee ritzeges wa- ter is er door het peloton flink ge
ren ingevuld, al rond. „Maar," zei hij jaagd en toch verloor Gerrit niet
met pretoogjes, „het is vaak zo dat eens zoveel. Er zijn maar weinigen
als je doel hebt bereikt, er nog wat die zoiets kunnen, zeker niet met dit
weer. Maar ja, hij heeft soms van die
dagen waarop hij niet is te houden".
De enige vrees van Raas tijdens Sol-
levelds krachttoer was de auto van
de NOS-radio. „Toen Jorritsma mij
kwam vragen hoe ik Gerrit's kansen
inschatte, heb ik gezegd: Hij heeft
een "kans, maar dan moeten jullie
wel hier blijven rijden".
Het was een steek onder water
met een venijnige ondertoon. Raas
heeft het momenteel niet zo op met
de NOS-equipe omdat een der
dienstdoende chauffeurs aan de
vooravond van de Tour in Poitiers
Peter Winnen omver heeft gereden.
De landskampioen heeft daar flink
wat ongemakken aan over gehou
den en zei zelfs dat hij gisteren zijn
allerslechtste Tourdag uit al die ja
ren had beleefd. Raas is ervan over
tuigd dat met een topfitte Winnen,
die in de ploegentijdrit op sleep
touw moest worden genomen,
Maassen in het geel had gereden.
„Dat geeft toch heel wat publiciteit,
al ben ik geenszins ontevreden".
Deugd
Dat Solleveld eentje daarvan voor
zijn rekening heeft genomen, deed
Raas extra deugd. Solleveld werkt
al sinds het begin van zijn profcaY-
riere in 1984 onder Raas, die zijn
trouwe discipel eind vorig jaar heeft
beloond met een lucratief contract.
Dat was ook nodig om hem te be
houden voor de wielersport, want
Solleveld prakkizeerde erover om
een tuindersbedrijf over te nemen.
„Financieel kon ik echter beter nog
een tijdje blijven fietsen, zo'n be
drijf kan ik altijd nog kopen".
Solleveld heeft zijn rendement
voor dit seizoen nu al weer opge
bracht. In de aanloop naar de Tour
schreef hij ook nog de Ronde van
Midden-Zeeland op zijn palmares.
Zijn erelijst mag ondertussen ge
zien worden. Als amateur wereld
kampioen ploegentijdrit (1981),
twee etappezeges in de Tour (ook in
1985, te Pont Audemar), nog een
keer de Ronde van Midden-Zeeland
(1986), in het hetzelfde jaar winnaar
van de rode trui (sprintklassement)
in de Tour en vorig jaar Gent-We-
velgem. Raas had hem nog iets
moois gegund, de landstitel. Dat
plannetje mislukte echter, waarna
Winnen de honneurs dankbaar
waarnam. Raas: „Gerrit kan in zul
ke wedstrijden de druk niet aan. Hij
maakt zich dan nerveus. Je moet bij
hem nergens over praten, dan komt
er vanzelf iets moois".
We gaan dus zonder Fignon ver
der. Onderweg hoorden we dat hij
er uit is. Ik had dat eerlijk gezegd
wel verwacht. Hij reed al een
paar dagen helemaal achterin het
peloton. Officieel was het een bles
sure, maar ik heb daar toch m'n
twijfels over. Ik denk eerder dat
de voorbereiding niet goed is ge
weest. Fignon heeft dit jaar te
weinig kilometers gemaakt en
daar betaalt hij nu de tol voor. Hij
moet gemerkt hebben dat hij, in
deze vorm, LeMond niet aan kon.
Fignon zal best last hebben gehad
van zijn been, maar hij is toch wel
erg snel afgestapt. Nee, ik denk
toch eerder dat hij de tweestrijd
met LeMond niet aankon.
Fignon weg, een concurrent
minder zou je zeggen. Dat is na
tuurlijk ook zo. Alleen het eindre
sultaat, je plaats in Parijs, telt.
Over een paar jaar weet immers
niemand meer of Fignon nu wel of
niet meedeed. Toch was ik liever
de strijd met Fignon aangegaan.
Al was het alleen maar voor me
zelf. Het gevoel te hebben dat ik
Fignon de baas was. Zoiets geeft
zelfvertrouwen.
Ook met Fignon bleef LeMond
toch mijn favoriet. Ik ken hem
goed, je kunt aan hem zien of hij
in vorm is. Nou, dat is-ie. In die
verschrikkelijk lange en natte
etappe heb ik even met Lemond
gesproken. Tja, je weet dat je el-
kaars concurrenten bent, je rijdt
dus constant bij elkaar in de
buurt. Niet dat ik constant aan
zijn wiel zit, maar we houden el
kaar wèl in de gaten. Dat is ook je
voornaamste taak als klasse-
mentsrenner. Zorgen dat je over
eind blijft en waken over je con
currenten. Lemond kijkt voortdu
rend waar zijn belagers zitten, ik
doe natuurlijk hetzelfde. Dat wil
natuurlijk niet zeggen dat je el-
kaars vijanden bent. Integendeel,
ik kan het uitstekend met Lemond
vinden. Zeker in de vlakke etap
pes, want de echte strijd moet na
tuurlijk nog komen.
Als ik naar mezelf kijk, kan ik
eigenlijk alleeh maar tevreden
zijn. Ik voel me goed, de vorm is
goed, de moraal is goed. In ieder
geval is het op dit moment een
stuk beter dan vorig jaar. Toen
ben ik lange tijd ziek geweest. Dat
breekt je in zo'n Tour toch op. Dit
jaar heb ik veel meer kilometers
gemaakt. De Giro gereden, nog
een ronde in Spanje. Een paar da
gen voor het Nederlands kam
pioenschap nog hard getraind.
Wat dat aangaat staïker een stuk
beter voor dan vorig jaar.
Maar het kan snel veranderen.
Ook dat zit in zo'n Tour opgeslo
ten. In die lange etappe ging er
toch weer vijftig man onderuit.
Ja, ik ook. Een plas olie op de weg.
Dan ben je volstrekt machteloos.
Met mij gingen ook Lemond, Kelly
en nog een stel gerenommeerde
renners tegen het asfalt. Vanaf
dat moment was het alleen nog
maar zaak rustig naar de meet te
rijden. En dan meteen onder een
warme douche. Kijk, een paar ki
lometer in de regen, ach, daar
haal je je neus voor op. Maar je
honderdtachtig kilometer klets
nat te laten regenen onder deze la
ge temperaturen, nee, dat is een
verschrikking. Het enige waar je
aan denkt is die warme douche.
En dan ben je echt zielsgelukkig
als je dat finishdoek ziet hangen.
Van Poppel:
nog 2 jaar
ROUEN (ANP) -
Jean Paul van
Poppel heeft
zijn contract bij
Panasonic met
twee jaar ver
lengd. De 27-ja-
rige sprinter
ging akkoord
met een aange
paste overeen
komst van Peter
Post. De ploeg
leider liet in het
midden of de
coureur genoe
gen heeft moe
ten nemen met
een lager salaris.
Door
Peter Ouwerkerk
en Dick Heuvelman
ROUEN Om half een woensdagmiddag slaak
te half Frankrijk een zucht van verlichting. Lau
rent Fignon voor de derde keer in zijn carrière
voortijdig uit de Tour. De val van maandag, op
wég naar Nantes, "speelde behoorlijk op, daarbij
zat hij mentaal finaal aan de grond.
Hij is niet geliefd, de Parij zenaar. Hij had in
vier dagen Tour alweer aanvaringen genoeg ge
had met het openbare leven en hij was van favo
riet in no time gekelderd tot mikpunt van spot,
tot de 'risé van het peloton'.
Hij had de flitser van een nietsvermoedende
fotograaf al aan gruzels geslagen, obstinaat zijn
rug gedraaid naar een van de goden van het
Franse Antenne 2, Jean-Paul Ollivier, had hand
tekeningenjagers genegeerd, was kortom weer
zo nukkig geweest als een verwend, enig kind.
Nu had de bijna 30-jarige, tweevou- staat bol van de stress. Voor de
dige Tourwinnaar natuurlijk wél start, na de finish, tijdens de effec-
p. l rp een dossier vol met redenen om tieve werkuren. Fignon weet er al-
.T lgnon 011 Q0 1 OUT flink de pest in te hebben. Hij is ob- les van. Het liep al niet best in de
jectief gezien een van de meest proloog, het liep eigenlijk heel rot in
strijdbaren van het peloton, maar de maandagetappe naar Nantes. Be-
wie het eenmaal tegen zit en amper trokken bij een valpartij, en een las-
vrienden kent, die mag soms weinig tige kuit- en enkelblessure. Dinsdag
van het wielerleven verwachten. En stond hij op 11 km van de finish stil
dat kan irriteren. achter een valpartij in een bocht en
Fignon had dit voorjaar twee het kostte hem andermaal 44 sec op
1983: eindoverwinnaar. Winnaar klassiekers aangekruisd, die hij dol- de top van het klassement.
;raag wilde winnen: Vlaanderen en
5arijs-Roubaix. Maar in Vlaande-
hadden Argentin en Dhaeriens
ROUEN (AFP) - Laurent Fignon,
die gisteren tijdens de vijfde etappe
afstapte, heeft een bewogen Tour
geschiedenis achter de rug. Zijn
voorgaande resultaten in de Tour
tijdrit te Dijon. Gele-truidrager
de 17e tot en met de 22e etappe.
1984: Eindoverwinnaar met
etappezeges. Gele-truidrager van de hem van repliek gediend, toen hij
17e tot en met de 23e etappe. 1985:
Niet gestart wegens een operatie in
de maand mei. 1986: Opgave voor
de start van de 12e etappe in Pau.
Winnaar ploegentijdrit. 1987: 7e in
eindklassement op 18.24 van win
naar Stephen Roche, winnaar 17e
etappe. 1988: Opgave in Morzine.
autoritair de dienst wilde uitmaken
in een kopgroep. En in de 'hel
het Noorden' had John Talen net
Guimard zag het aan, en conclu
deerde 's avonds meteen dat er een
wankelmoedige woensdag zou vol
gen. „Het is niet eens de pijn van de
blessure, het is veel meer een pychi-
1989: 2e in eindklassement 0.08 ach- zelfs en passant gewonnen. Maar
ter winnaar LeMond. Winnaar van rit 4, Giro 1990, stonden er twee
ploegentijdrit en een bergetappe.
Gele-truidrager
14e etappe en v
etappe. 1990: Opgave in vijfde etap-
ueii iidu duim imcnucitu e
lang in zijn wiel gecoünterd, dat sche kwestie. Hu is favoriet, be-
Planrkaert vrii sdpI had hoort dle ro1 ook te dra6en' maar hlJ
Dan Italië maar, de Giro, Vorig voelt. da» hij het lichamelijk niet
jaar was het hem goed bevallen als aan. ^an- ^ie *wee factoren samen,
voorbereiding op de Tour, hij had is gewoon nog niet klaar voor de
Tour."
De i
i met
t de i
pe.
6e etappe
6 juli 202,5 km
SARREBOURG
Aulnois sur Seille -«
65.5kmD*,0 q^I
Cuslinesr/ Q, O
eskm
X PMOV'
j ;1 toren stil in een onverlichte tunnel, commercieel samenwerkingsver-
de 10e tot de gingen er een paar renners over- band heeft in France Competition,
de 17e tot de 20e heen, en daarbij lag: Fignon. Vier wilde nog geduld oefenen tot zater
dagen later gaf hij op: gestoorde dag de tijdritf het moment van de
bloedtoevoer in de rugspieren. waarheid. Dat was zijn verhaal naar
De Tourspectieven waren vanaf buiteni maar in zjjn hart wist hij be.
dat moment meteen heel somber. ter: deze Fignon zou vvei eens kun.
Het was 26 mei, hij moest tien dagen nen gaan opgeven. tiïk geef hem
volstrekt rusten, daarna had hij nog twintig percent kans, dat hij de
drie weken tot de Tour. Zijn ploeg- Tour tot een goed einde brengt,"
leider Cynlle Guimard toen al: „Dat meidde Guimard gisterochtend aan
kan wel eens heel lastig worden. de start
Anderhalve week verloren, dat kost
vier weken om terug te komen."
ROUEN - Mathieu Hermans kwam gisteren als laatste
Rouen binnen. Op zich niet zo erg, ware het niet dat de
heren van de tijdcontrole toen, dik een uur na Solle-
velds aankomst, al lang en breed waren vertrokken.
Dat betekent dat je niet meer meetelt en je de Tour on
verwijld dient te verlaten. Hermans exit dus, de zo
veelste tegenvaller in een troosteloos seizoen.
De eens als 'Schrik van Spanje' afgeschilderde
sprinter heeft zijn nieuwe werkgever, de Spaanse
sponsor Seur, niet datgene gebracht waarop werd ge
rekend. Tot dusver heeft hij slechts twee keer met de
bloemen op het erepodium mogen zwaaien. De Ronde
van Spanje werd echter een flop. Hij hield het daarin
na vier ritten voor gezien. In deze Tour hield hij het vijf
etappes uit.
Om te bewijzen dat hij van goede wil was, reed hij
200 kilometer solo. Steeds verder achter het peloton.
De eerste de beste keer dat de weg lichtjes omhoog
leidde, moest hij lossen en was het voor hem onbegon
nen werk geworden. Hermans echter: „Ik ben er de
man niet naar om op te geven. Dat is mij te gemak
zuchtig".
Achteraf betreurt hij het dat hij zich aan deze Tour
heeft gewaagd. „Ik bleek er te weinig conditie voor te
hebben. Ik hoopte dat ik er de eerste tien dagen door
heen zou komen, maar dat zat er niet in".
Peter Winnen leeft nog
ROUAAN Verstijfd kwam Peter Winnen over de
streep. De nationaal kampioen was bijna onherken
baar, ondanks zijn roodwitblauwe trui. Winnen had
een dag achter de rug, die hij 'nooit zou vergeten'.
Driehonderd kilometer, zo'n acht uur op de fiets, en
dat met een rechterbeen, dat nauwelijks kon rond
draaien. Nog steeds de naween van de NOS-aanrijding
van vrijdag.
Winnen: „We zijn er mee naar een dokter geweest,
vlak bij Mont Saint Michel, in St.Ovin. Klinkt goed, en
de behandeling zal waarschijnlijk ook wel kloppen, hij
heeft iets met m'n bekken en m'n heupbeen gedaan,
maar ik ben er niets mee opgeschoten."
De rekening van de behandeling, groot 540 franc,
180 gulden, heeft Jan Raas ingediend bij de NOS...
Marco Giovanetti stapt af
NANTES Niet alleen Laurent Fignon maar ook
Marco Giovanetti zal de Tour van 1990 niet winnen. De
Italiaan in Spaanse dienst stapte gisteren 73 km voor
de finish van de vijfde etappe van zijn fiets. De officië
le reden: een etmaal lang last van diarree.
Giovannetti was niet met erg veel zin naar de Tour
gekomen. Na zijn eindzege in de Vuelta en zijn derde
plaats in de Giro vond hij het wel genoeg. Maar spon
sor Seur wilde van het startrecht gebruik maken en
dwong de Italiaan ook naar de Tour af te reizen. Na 850
km wedstrijd stapte hij vlot in de bezemwagen.
De avond voor de marathonrit van gisteren had Gio
vanetti nog wel goede zaken gedaan. Hij kwam tot een
akkoord over een nieuw contract met Chateau d'Ax.
Giovanetti gaat een jaarsalaris van zeven ton verdie
nen. Bij Seur had hij een ton meer kunnen krijgen,
maar hij prefereert een terugkeer naar Italië.
I
iCou
Coussey 159,5km
Saint Paul i8i km
■ui. O VITTEL
naar Nantes heeft het alleen maar
verergerd, en dan die rotte 44 secon
den van Mont St.Michel..." was zijn
commentaar.
Krachten
Wie kon rekenen realiseerde zich,
dat er van een Fignon-in-vorm op
z'n vroegst pas sprake kon zijn van
af de tweede Tourweek. Maar
Ongeïnteresseerd
Terwijl de hemelsluizen hun lading
boven Normandie uitstortten, ben
gelde Fignon ongeinteresseerd in
het achterste deel van het peloton.
Bij de ravitaillering in Villers Boca-
hoop is, is leven. Fignon hervatte de 6e O™ 124) liet hfj zich 'uitzakken'.
competitie in de Route du Sud, 6 ju
ni, werd zowaar nog achtste in het
eindklassement en ook de daarop
volgende Ronde van Luxemburg
was niet direct reden om somber te
zijn. Om volledig op krachten te ko
men ging hij, kort voor de Tour, nog
een weekje trainen in de Alpen.
Echter, de Tour is de Tour, en die
aarzelde hij nog even, reed hij tot
buiten het dorp van het publiek
weg, en stapte af. Hij kroop in een
auto en vertrok ijlings naar Parijs.
„Ik heb pijn aan de hele rechter
kant van mijn lichaam, dit heeft
geen zin. Ik was er door mijn val in
de Giro nog niet klaar voor, die val
De Tour en Laurent Fignon, dat is
geen gelukkig huwelijk. Leken 1983
en 1984 nog de aanzet tot een onst
uitbare reeks van eindzeges, daarna
was het mis. Niet kunnen starten in
1985 wegens een operatie aan een
achillespees in 1986 opgave wegens
een koortsaanval in 1987: 7de, in
1988 opgave vanwege een lintworm,
die later leidde tot blindedarmont
steking en vorig jaar die ontluiste
rende 8-seconden knock- out tegen
L'eMond in de 'verlenging' op de
Champs Elysées.
Fignon dient wel ieder jaar als
trekker voor de hoofdsponsor. Hij
heeft een hoofd, dat iedereen her-
derhalve een dankbaar ob-
;en reclamecampgne. Systè-
n Super U zetten hem dan
paar keer centraal in een
groots opgezette actiemaand. Juli,
de maand van de Tour. Maar twee
kent, i
jectin
ook i
keer eerder kwam het voor, dat zijn
gezicht van de muren in Frankrijk
afstraalde, terwijl hij al lang weer
thuis zat.
Dit keer is het niet anders. Casto-
rama, in tuinspullen, maakte zich
op voor een mooie zomerdag in de
Alpen, met Fignon als stralend
middelpunt. Er was met name rond
de WK-finale voetbal een kostbare
ontvangst gepland, maar dat zal nu
moetèn zonder de gesjeesde stu
dent dierkunde.
Half Frankrijk slaakte gistermid
dag een zucht van verlichting. Die
querulant zijn ze kwijt. De andere
helft vond het jammer: je kunt Fig
non immers van alles verwijten,
maar niet dat hij als kleurloze mee
rijder zijn miljoenen verdient. Al
leen, als de benen tussen de oren
slaan...
Guimard: „Die onverlichte tun
nels in Italië, die zijn de oorzaak van
heel veel ellende. Het is de hoogste
tijd, dat daar eens iets tegen wordt
ondernomen."
PDM-renners bont en blauw
ROUEN (ANP) - De luxueuze bus van PDM leek gisteren op een veld
hospitaal. Vier renners van Jan Gisbers waren op de aalgladde wegen
van Avranches naar Rouaan betrokken bij een massale valpartij.
Sean Kelly en Uwe Raab moesten verwondingen aan elleboog en kin
laten hechten. Raul Alcala en Rudy Dhaenens hadden over het hele li
chaam schaafwonden. Erik Breukink ontsnapte aan de glijpartij, maar
hij klaagt nog steeds over maagstoornissen.
Panasonic-kopman Steven Rooks kwam op dezelfde plek ook hard
in aanraking met het asfalt. Volgens de Noordhollander lag er olie op
het wegdek, waardoor een groot aantal renners ten val kwam. Ook we
reldkampioen Greg LeMond ging onderuit.
Jelle Nijdam kwam ook niet zonder kleerscheuren aan de finish. Hij
bereikte Rouen met een ontvelde rechterhand.
Hoewel hij gewoon in het tricot van zijn ploeg Alfa Lum van start is
gegaan, heeft Dmitri Konisjev recht op een andere trui. De Sovjet, be
geerd door de formatie van Cees Priem, is namelijk vlak voor de Tour
de eerste Sovjetrussische kampioen bij de beroepsrenners geworden.
Het kampioenschap werd gehouden in Gorki, de stad waar Nobelprijs
winnaar Sacharov lang is vastgehouden. Een nationale kampioenstrui
was er dit jaar nog niet.
Greg LeMond had zich er zo op verheugd. Het Franse eten, en voor
al de crêpes (pannekoekjes) nu al zat, dacht hij even lekker Mexicaans
te kunnen gaan eten. Helaas voor de Amerikaan was het de vaste rust
dag van de restaurant-eigenaar; geen etentje dus. Met de aankomst in
Mont Saint Michel heeft de Tourdirectie geen enkel risico willen ne
men. De dijk waarop de finish diende te komen, werd maar liefst drie
keer geinspecteerd. Normaal volstaat één bezoek aan een halteplaats.
