Ben Liebrand in
de 'Mix'
Het gevecht tegen macho en pin- up
Mecano verrast door
succes in Nederland
PAGINA VOOR JONGEREN
Druiven plukken doodvermoeiend
Hardrock-groep Vixen vanavond met de single 'How much love' op tv
Omroepen vergeten jongeren
Schoolagenda's
PAGINA 25
Voor vragen, opmerkingen en suggesties met
betrekking tot Big Deal kun je ons altijd bellen, Tel:
071 -161 442.
De Spaanse popgroep Mecano, verrast door het succes in Nederland.
"Een paar uur geleden werden we
op het vliegveld van Madrid nog
door veel fans uitgezwaaid", zegt
Ana lachend tijdens Mecano's al
lereerste interview in Nederland.
"En nu sta je dan op een leeg en
winderig Schiphol. Ruim dui
zend kilometer weg. Het is een
beetje wennen."
Zo'n tien jaar geleden richtten
Ana Torroja en de broertjês José
en Nacho Cano de groep Mecano
op. Het ging hen van een leien
dakje. In zeer korte tijd braken ze
door in Spanje en enkele
Zuidamerikaanse landen. Een
beetje verrast kijken ze elkaar
aan. "Een hit in Nederland en
België, we kunnen het nauwelijks
geloven."
"De naam van de groep is afge
leid van onze achternaam", zegt
Nacho, de meeste spraakzame
van het drietal. "Ruim tien jaar
geleden begonnen we muziek te
maken en kwamen uiteindelijk
bij een platenmaatschappij te
recht die het wel zag zitten met
ons. Het lange wachten werd be
kroond met een grote hit." Daar
na volgden de ene hit de ander op.
"We hebben in totaal zes al
bums opgenomen. Van de laatste,
Descando Dominical (ruim twee
jaar oud red.), zijn er al twee mil
joen verkocht", vervolgt José.
"We voelen ons een beetje als The
Beatles in hun beginjaren. Die
jongens hadden een grote droom:
bekend worden. Wij zijn al een
beetje bekend. Dus het begint er
op te lijken", zegt Ana.
Mecano's single Hijo De La
Luna driegt ook in ons land een
vette hit te worden. De leden van
de groep zijn daar erg trots op.
"Het is en blijft voor Spaanse
groepjes heel moeilijk om buiten
de Spaanse grenzen te scoren
vooral omdat ze in hun moeder
taal zingen. Met een Engelstalig
repertoire gaat dat wat makkelij
ker", aldus Ana.
Ana was eigenlijk de enige die
niet zoveel vertrouwen had in Me
cano. "Ik dacht dat het publiek
zich niet zo gemakkelijk in onze
Spaanse groep
boert goed met
'Hijo De La Luna'
muziek zou vinden. Vooral in het
begin heb ik veel twijfels gehad.
Zelfs zoveel dat ik enkele malen
heb overwogen uit de muziek te
stappen". Op aandrang van Na
cho en José heeft Ana doorgezet
en met alle succesvolle gevolgen
vandien. "Nu vind ik het gewel
dig en geniet echt van het suc
ces", lacht ze.
Het album Descanso Domini
cal doet het overigens ook goed in
Nederland. Op de elpee staan
slechts enkele liefdesliedjes. "We
houden niet zo van dat genre",
zegt José nippend aan zijn glas
bronwater. "Hijo De La Luna gaat
over de zoon van de maan. Ande
re nummers over het leven in Ma
drid en New York of over het be
gin van het nieuwe jaar".
De teksten van de nummers
worden geschreven door José.
Hij gaat hem makkelijk af maar is
er toch een hele tijd mee bezig.
"Teksten zijn in Spanje heel be
langrijk. In het Engelstalige re-
portoire telt vooral de sound".
Aan het succes van Mecano is
tien jaar lang hard gewerkt. Nu
het eindelijk zover is, heeft de
groep alle dingen eens goed op
een rijtje gezet. Bijven ze bij voor
beeld in het Spaans zingen?
Daarop kan de groep met een
volmondig 'ja' antwoorden. "Ie
dereen om ons heen riep maar dat
we in het Engels verder moesten.
Voolopig niet, was ons antwoord.
Al was het alleen maar omdat ons
Engels zo slecht is", antwoordt
Nacho.
Het nieuwe album van Mecano
is dan ook weer in het Spaans.
Het komt volgend jaar uit, waarna
de groep gaat touren door Europa
en Zuid-Amerika. Hoofdschud
dend momepelt Nacho: "Een hit
in Nederland, ongelofelijk.
PIM LEMMERS
"Het plukken van druiven was veel zwaarder dan ik dacht. De eerste
week bestond uit werken, eten en uitrusten. Pas na zeven dagen werd
de spierpijn minder en kon ik 's avonds leuke dingen doen. Maar on
danks alles heb ik een prima tijd gehad. Veel gelachen en gezongen in
de velden. Leuke mensen ontmoet. Heerlijk gegeten en gewerkt in een
goede onderlinge sfeer. Als ik de mogelijkheid heb, ga ik beslist nog
een keer", vertelt Saskia over haar ervaringen.
Saskia kan ook dit jaar haar koffer wel weer pakken, want volgens
het centrum voor internationale jongerenactiviteiten Exis kunnen de
Franse boeren dit jaar wel zeshonderd plukkers gebruiken. In de
streek Beaujolais (ja, die van de Primeur) moeten in de maand septem
ber in korte tijd de oogsten worden binnengehaald. De Franse boeren
kunnen dat niet alleen en hebben jaarlijks honderden plukkers nodig.
Als je tussen de 18 en 35 jaar bent, avontuurlijk aangelegd en niet
bang om de handen uit de mouwen te steken ben je welkom. Je ver
dient 55 gulden per dag (inclusief onderdak, eten en verzekering). Exis
rekent echter 110 gulden bemiddelingskosten (inclusief overnachting
op een Chateau in Frankrijk). De reiskosten zijn voor eigen rekening.
- v 83
Op dit moment zijn dj's in de
muziek belangrijker dan ooit.
In plaats van gewoon maar
plaatjes aan elkaar praten,
maken zij er soms een ware
kunst van om de verschillen
de 'beats' vloeiend in elkaar
over te laten lopen. Sommi
gen gaan zelfs zo ver dat zij be
staande liedjes compleet her-
arrangeren. Ben Liebrand is
één van hen en bovendien een
van de belangrijkste 'mixers'
die er in Nederland rondlo
pen.
Ben Liebrand is 30 jaar en bij ve
len inmiddels wel bekend door
zijn mini- en jaarmixen voor Ve
ronica radio en de remix-versies
van Bill Withers en Forrest. On
danks zijn succes is de Nijmege-
naar een uiterst bescheiden man.
"Veertien jaar geleden begon ik
als dj met een eigen drive-in-dis-
cotheek", vertelt hij. "Je weet
wel, voor weinig geld feestjes bij
vrienden en kennissen verzorgen.
Een paar jaar later ging ik mij pas
werkelijk met het mixen bezig
houden. Ik zag toen in discotheek
Keizer Karei dj Huub Luiten
mixen. Hij draaide dan weer een
plaat te snel en dan weer te lang
zaam. Dat deed hij natuurlijk om
de 'beats' goed in elkaar over te la
ten vloeien. Iets dat ik pas later
doorkreeg! Deze Huub heeft mij
ook de beginselen van het mixen
geleerd. Dat gebeurde toen nog
op van die oude Lenco-draaitafel-
tjes!"
Succes
Door het vele draaien kreeg Ben
het mixen aardig onder de knie.
"Ik probeerde me te onderschei
den van andere dj's door een an
der genre muziek te kiezen. Om
de aandacht van het publiek vast
te houden maakte ik speciale
mixen van nummers. Een van
mijn allereerste mixen was er een
van Diana Ross. In Keizer Karei
hing altijd een zeer bijzondere
sfeer, een soort vakantie-stem
ming. Daarom was het mogelijk
om juist daar allerlei vreemde
dingen te doen. Van het draaien
van rare platen tot verknipte ver
sies met geluidseffecten erop. Zo
deed men dat vroeger, tegen
woordig wordt een plaat binnen
ste buiten gekeerd".
De Nederlandse omroepen zijn ervan overtuigd dat ze meer moeten
doen voor jongeren tussen de twaalf en achttien jaar. Dat het tot dus
verre niet is gelukt, is te wijten aan het vastgeroeste patroon bij de om
roepen. Traditiegetrouw is de namiddag gereserveerd voor kinderpro
gramma's en de vooravond voor familieprogramma's. Jongeren ko
men er dus zeer bekaaid van af.
Dat staat in Ter Lering En Vermaak, het Kinderkast-rapport over het
tv-aanbod voor jongeren. Het rapport is een vervolg op de Kinderkast-
studie Televisieprodukties voor kinderen dat de Stichting voor het
kind in 1984 uitbracht.
Vorig jaar is vijftien procent van de zendtijd besteed aan kinderpro
gramma's. Dat is een lichte verbetering; in 1982 was dat nog maar elf
procent. Voor jongeren is echter maar weinig gedaan. Veronica, VPRO
en de IKON deden vorig jaar het meest voor jongeren, de NOS, NCRV
en KRO heel weinig.
Het rapport vertelt ook hoe het wél zou moeten. Meer variatie, meer
Nederlandse produkties, meer geld, meer johgerenprogramma's, zelf
standige afdelingen bij iedere omroep en meer voorlichting en infor
matie over jongerenprogramma's. Als dat er allemaal doorkomt, heeft
schoolgaand Nederland helemaal geen tijd meer voor het huiswerk.
Een ontmoeting met groepsle
den van The Limit betekende
voor Ben de ommekeer in zijn le
ven. Deze ontmoeting kan zelfs
worden gezien als de sleutel tot
zijn succes. "Ik had een re-mix
van The Limit's 'She's So Divine'
gemaakt", vertelt Ben enthou
siast. "Toevallig was op een van
de avonden een aantal leden van
The Limit op bezoek in de disco
theek en zij vonden het nummer
erg goed klinken. Ik kreeg dus de
opdracht om een nog betere 12-
inch re-mix te maken en door dat
resultaat had ik binnen enkele
weken een paar opdrachten bin
nen, waaronder het nummer van
Forrest, dat in vele buitenlandse
lijsten zeer hoog eindigde".
"Het succes kreeg toen vorm,
maar ik heb nog altijd een onwer
kelijk gevoel over me. Wanneer je
dan hoort dat 'Eve Of The War'
hoog in de Engelse hitlijsten
staat, denk je dat je in de maling
wordt genomen. In Engeland
aangekomen zie je echter de plaat
in de winkel liggen en als je hem
dan ook nog diverse malen op de
radio hoort, is het natuurlijk hele
maal te gek!"
Via via ging Ben in '83 voor de ra
dio werken waar hij in opdracht
van Veronica het programma In
De Mix maakte. Later deed hij de
mini- en jaarmixen. Iedereen
sprak ineens over 'die Ben Lie
brand'. "Ja, waarom dat gebeurde
weet ik niet. De mixen worden
naar mijn mening veel opgeno
men en dat vind ik wel mooi. Na
tuurlijk valt het niet mee om iede
re week een mix te maken maar
gelukkig kan ik zeggen dat het
merendeel voldoet aan wat ik
voor ogen heb. De ideeën voor de
mix onstaan op ieder moment
van de dag. Meestal ga ik dan di
rect aan de slag en 's avonds ligt er
in veel gevallen een nieuwe mix
klaar".
Na jaren van mixen en re
mixen ging Bens grootste wens,
het maken van een elpee, in ver
vulling. Een elpee met diverse
muzikale stromingen, getuige de
titel Styles. "Dat klopt", zegt Ben
zichtbaar trots. "Uitgangspunt
voor mij was dat ik iedere track
bij wie dan ook zonder het
schaamrood op mijn kaken kon
draaien. Daarom ben ik zeer se-
Ben Liebrand, één van Neerlands belangrijkste mixers. (pr-foto)
lectief te werk gegaan en heb de
veertien beste nummers uitgeko
zen".
Op Styles werd Ben vocaal bij
gestaan door enkele bekende en
minder bekende artiesten. "Dat
werken met onbekende artiesten
is zonder bijbedoeling gebeurd",
vertelt hij desgevraagd. "Ik vond
dat die persoon gewoon het beste
bij dat nummer paste. Of het nu
Carol Kenyon of Tony Scott was,
maakte mij niet zoveel uit. Als het
nummer maar op de juiste manier
werd vertolkt. Dat nummer met
Tony Scott Move To The Big-
band, dat ook op single ver
schijnt, is een van mijn favorie
ten".
De komende vier weken zit Ben
in Amerika. Vakantie? "Niet hele
maal. Het is deels ontspanning,
deels werk. Het zakelijke gedeel
te komt pas aan het einde van de
vierde week. Er zijn gesprekken
met CBS Amerika. Ik doe verder
een aantal interviews voor pers en
radio. Kortom, het ziet er allemaal
wel spannend uit".
Ten slotte nog een tip van Ben
voor de aankomende goed
mixende dj. "Op de eerste plaats
komt de mix die hij of zij maakt.
De geluidskwaliteit komt hier net
achter. Dan komt een hele tijd
niets en dan pas de dj zelf. De mix
is al wat telt!"
PIM LEMMERS
Ze hebben heel wat te bewij
zen gehad. Vier Amerikaanse
meiden, gehuld in overwe
gend leer en metaal, voorzien
van stem, bas, gitaar en
drums. Er zijn weliswaar
meer bands die uit louter da
mes bestaan. Zoals The Bang
les of vroeger The Gogo's.
Maar die overschrijden niet
de grens van wat menigeen
verstaat onder 'vrouwelijk'.
Beslist geen open-haard-
deuntjes a la Tanita Tikaram
en zeker ook geen kampvuur-
gedreutel volgens Tracy
Chapman. Integendeel.
Vixen, want daar gaat het hier
om, is wild en snel, hard en ruig.
Althans op het podium en in min
dere mate op de plaat. Hun illus
tere voorgangers heten The Ru
naways, een bedenksel van de
Amerikaanse ideeënmagnaat
Kim Fowley. Ook hardrock, maar
inmiddels overleden. De ex-leden
Joan Jett en Lita Ford zijn nog
steeds actief in het genre, maar
worden begeleid doormannen.
Ze hadden dus wat te bewijzen.
De vooroordelen klonken harder
dan de muziek zelf. Want: vier
meisjes en hardrock, dat gaat niet
samen, dat kan niets zijn.
Vixen-zangeres Janet Gardner:
"We werden door mensen in de
rockbusiness steeds op ons uiter
lijk beoordeeld. Dat had twee
kanten. Sommigen raakten en
thousiast zonder dat ze ook maar
één noot van ons hadden gehoord
en anderen moesten by voorbaat
al niets van ons weten. Kortom:
aan luisteren kwam eigenlijk nie
mand toe. Men geloofde domweg
niet dat vier vrouwen konden roc
ken".
De eerste elpee/cd 'Vixen' ('88)
kwam derhalve bij velen niet ver
der dan de hoes en het oog, al wer
den werelwijd toch nog een mil
joen exemplaren afgezet. Het
viertal (dat overigens al flink wat
muzikale ervaring heeft) consta
teerde dat het oor van de wereld
slechts met krachtiger daden kon
worden bereikt. Een omvangrijke
tournee moest de menigte over
tuigen van het muzikale vakman
schap, zodat een twee album op
een meer serieuze ontvangst kon
rekenen.
Teksten
Dat album, 'Rev it up', is er bijna.
In tegenstelling tot de voorganger
wilde Vixen nu zelf tekst en mu
ziek leveren. Dat is gelukt. En, het
moet gezegd, in het genre slaat
'Rev it up' geen gek figuur. Ver
zorgde hardrock, niet te hard, niet
te lief, zeg maar de vrouwelijke te
genhanger van Bon Jovi.
In tekstueel opzicht is hardrock
nooit een hoogstandje geweest.
Het eeuwige jongen/meisje-the
ma, horror en alles tussen hemel
en aarde stromen doorgaans uit
de pennen van de woordenverzin-
ners. Bij Vixen is geen sprake van
machogebral, geen zwarte magie,
maar vooral jongen/meisje. En
enkele uitzonderingen daarop.
Zoals 'Hard 16' over een wegloop-
ster en 'Rev it up' over vallen en
opstaan, het scheppingsverhaal
van Vixen zelf, met daarin de
fraaie zin 'Jealousy wears a
friendly face'.
Janet Gardner: "Het schrijven
van teksten ging ons vrij redelijk
af. Ieder van ons gebruikte haar
belevenissen, al dan niet met
zichzelf als hoofdpersoon, als on
derwerpen. Soms kost dat moei
te, want als je het over jezelf hebt,
stel je je toch bloot". Bassiste
Share Pedersen: "Teksten zijn zó
persoonlijk. Het kan pijnlijk zijn,
maar aan de andere kant is het ge
zond om jezelf in je ziel te laten
kijken, het heeft iets van opluch
ting".
Macho
Het nieuwe produkt maakt aan
twijfels een einde, zo hoopt
Vixen.* Het toont in ieder geval
aan dat de vier geen eendagsvlie
gen en bovendien geen commer
cieel bedenksel zijn.
Bovendien zijn de bandleden
bescheiden, roepen ze niet dat ze
het beste hardrock-album aller
tijden hebben gemaakt, houden
ze niet krampachtig een hard-
rock-imago in stand en zijn het,
gezeten in een dagelijks kloffie,
eigenlijk vier doodgewone mei
den die je in elk kantoor zou kun
nen aantreffen.
Maar als het moet, spelen ze
hun rol. Uiteraard op het podium.
Dan gaan leer, glitter en metaal
uit de kast en word de haarföhn
op de stand 'wild' gezet. Zoals
ook vorig jaar, toen Vixen zich
aan de Nederlandse pers voorstel
de en iemand had verzonnen dat
het onderkomen van een Zaanse
motorclub een passend decor zou
zijn. Toen waren ze macho tussen
de macho's.
"Ach", glimlacht Janet Gard
ner, "geen flauw idee wie dat ver
zon. En ja, natuurlijk word je dan
in een rol, in een vakje gedrukt.
Maar ik maak me daar niet druk
om, het was leuk".
Tot slot: jullie moéten wel treu
rig, moe en baldadig worden van
al die journalisten van wie de
meesten eigenlijk voornamelijk
zeuren over de aspecten aan een
band van vier dames.
Bassiste Share Pedersen, na
lichte aarzeling: "Niet echt. Het is
een gegeven,, je weet dat je dat
kunt verwachten".
Loop je naar de boekhandel, lig
gen er al weer agenda's voor het
komende schooljaar! En ook dit
jaar hebben de makers van deze
belangrijke 'reminders' er alles
aan gedaan om op te vallen.
Twee opvallende agenda's zijn
'The Next Generation' en 'Pour
Elle'. Zij spreken waarschijnlijk
vooral de trendy scholier aan, met
een kleurrijke lay-out en vele stijl
volle foto's. Beide besteden veel
aandacht aan sport, reizen, mode,
voeding en lichaamsverzorging.
The Next Generation organi
seert dit jaar weer een Miss Mis
ter Verkiezing. Als het de win
naars hiervan net zo vergaat als
die van vorig jaar, hebben zij hele
maal geen schoolagenda meer no
dig! Zij zijn namelijk nu al veelge
vraagd als topmodel. Bij diverse
vestigingen van de Bijenkorf kun
je je laten fotograferen. Een jury
bepaalt uiteindelijk wie er in de
prijzen valt. Naast het modellen-
contract zijn er vele anderè prij
zen te winnen. De wedstrijd vindt
plaats in augustus en deelname is
gratis!
-OKrr\NK£H.lKKqSHULp
MOESTEM AllEEM
eVBM ALLÉS WA4£
'hollano' o? 'omf-
vfcfo/me?em vooz.
W°ea)E 'Kme&en'
De Amerikaanse hardrockgroep Vixen met (v.l.n.r.) Roxy Petrucci (drums), Share Pedersen
Gardner (zang) en Jan Kuehnemund (gitaar): "Natuurlijk word je in een vakje gedrukt".
I -JAVPf ft
OHJfl, JE MNSZIJN a&.
ft> )P MCKVJk/ÊU-
