Clouseau verliezer op recordbrekend parkpop
Tina Turner in
geoliede show
Avondje televisie bij
Leidse Balletschool
Van danspaleis tot spookhuis
'Poetry' afgesloten met
gedichten over jaloezie
Oude Siugel-Vest-ival minder druk
Elizabeth Harwood overleden
Haagse Zomer
MAANDAG 25 JUNI 1990
DEN HAAG (GPD) Parkpop is gisteren op z'n tiende ver-
'f jaardag als muzikaal publieksevenement volgroeid. De lan-
ge tijd zeer zonnige jubileumuitgave van het gratis popfesti-
val werd in het Haagse Zuiderpark bezocht door zo'n
400.000 liefhebbers, gezien het enorme gedrang voor de bei-
t de podia ook het gezonde maximum aan bezoekerscapaci-
J teit.
De ongekende opkomst,
de status van Europa's grootste een
daagse festival en passant werd uit-
j gebouwd, werd al vroeg in de hand
gewerkt door de gunstige weersom-
f standigheden, maar valt toch ook
J terug te voeren op de degelijkheid
l van de eigen 'voor-elk-wat-wils-for-
mule'.
De extra feestelijke editie - met
als grootste trekpleisters de Ierse
bluessensatie Gary Moore en de
Vlaamse hitformatie Clouseau - be
gon niet echt voorspoedig. Boven
de festivalweide hingen rond het
aanvangstijdstip (13.00 uur) nog on
heilspellende wolken en één van de
meest spectaculaire attracties, de
LEIDEN Zij dansen een klas
siek duet en uit de boxen schalt
Tsjaikovski's overbekende Zwa-
nenmeer: dit is ballet op z'n zui
verst denk je als argeloze toe
schouwer. Wanneer de ballerina
onverwacht en met een hoop la
waai de coulissen in smakt, moet
er iets verschrikkelijk mis zijn. Er
verschijnt een bord in beeld: even
de Leidse Balletschool bellen.
Net als bij de Apeldoornse verze
keringsmaatschappij zijn we op
het verkeerde been gezet en dat is
wel zo prettig.
Carol Schrijnemaekers door
brak het eenvoudige overzichts
karakter van de meeste amateur
balletvoorstellingen door er een
avondje televisie van te maken.
Net echt wordt in de vorm van
dans onder meer het nieuws, Stu
dio Sport, een kinderprogramma,
een videoclip en een soort song
festival in beeld gebracht. Een
leuke kapstok al is bij Schrijne
maekers het programma-aanbod
behoorlijk commercieel: het
tweeénhalf uur durend program
ma zit vol swingend amusement
en show terwijl net als in werke
lijkheid de cultuur maar mager
tjes aan bod komt in vijf mi
nuutjes klassieke dans.
Technisch zijn de klassieke
danseressen behoorlijk onder
legd en dat wil bij de toegankelij
kere showdansen nog wel eens te
genvallen. Alhoewel dat door per
soonlijkheden als 'Janet Jackson'
en tapdansdocent Peter Kuit Jr.
weer goed gemaakt wordt. Aardig
is ook het tappende optreden van
de Leidse Mobiele Eenheid tij
dens een milieudemonstratie in
het journaal. Niet zo genuanceerd
in beeld gebracht (de relschop
pers zijn uiteraard weer punkers
in tijgerbroeken en de vredesde-
monstranten zijn o zo onschuldig
in het wit gestoken), maar toch
een pluim waard.
De kindertjes in het sprookjes
bos zijn weer allerschattigst: de
clowntjes, de kabouters en de en
geltjes dartelen giechelend en
verdwaasd door de ruimte. Door
een reclame-uitzending zijn ze
het toneel als het ware op ge
toverd; volwassen clowns stapten
een wasmachine in en als ukkies
kwamen ze eruit te voorschijn.
Erg traditioneel was de Gospel
van choreografe Noes Fiolet en
ook de Flamenco van Majella
Dekkers viel nogal tegen. Slor
digheid was troef en van een trot
se Spaanse houding was nauwe
lijks sprake. Maar ach, door de
snelle lichtwisselingen en de om
vangrijke decors krijg je de kans
nietje te vervelen. De Leidse Bal
letschool heeft er een wervelende
show van gemaakt die niet alleen
opa's en oma's en vaders en moe
ders aan de danstelevisie gekluis
terd houdt. De complimenten
dus.
INGRID
VAN FRANKENHUYZEN
Van onze correspondente
Fifi Visser
ROTTERDAM Het eenentwintig
ste festival Poetrv International
Amerikaanse porno-rap-act The 2
Live Crew diende op het laatste mo
ment vervangen te worden. Twee
leden van de controversiële groep
uit Florida hadden vlak voordat ze
het vliegtuig wilden instappen,
geen toestemming gekregen om het
land te verlaten. Deze fikse tegen
valler. waar de organisatie al
enigszins rekening mee had gehou
den, leidde tot een omzetting van
het programma op Podium 1 plus
de recrutering van de Amsterdamse
Neder-rockformatie The Scene, die
zich als openingsact uitstekend van
haar lastige taak kweet.
Hetzelfde kon niet worden ge
zegd van de gelijktijdige tegenhan
ger op het andere plafform, Grace
Kairos. Het Duitse kwintet rond
zanger Timo Blunck miste de ferm
heid die een openluchtoptreden
voor een niet bij voorbaat gretig ge
hoor nu eenmaal vraagt. Pakkend
was de stevige blues van 'nieuwe
ontdekking' Larry McCray, de
tweede attractie op Podium 1, zon
der meer, maar in oorspronkelijk
heid schoot de donkere zwaarge
wicht uit Detroit toch veelal tekort.
Origineler bleek het toegankelijke
simplisme van The Hummingbirds,
een Australisch kwartet voor wie
Parkpop duidelijk een zinnige on
derneming is geworden.
Tot de winnaars konden, naarma
te de gevarieerde groepenparade
vorderde, ook Faith No More (snoei
harde, maar inventieve rock uit Ca-
lifornië), The The (rond de experi
mentele Londenaar Matt Johnson
die veel showgevoel demonstreer
de) en The Blow Monkeys (met
meer podiumuitstraling dan ver
wacht) worden gerekend. Minder
reden tot tevredenheid had de twee
de Nederlandse band, The Fatal
Flowers die op Podium 2 danig
werd gehinderd door een slecht ge
luid. Daar ging even na zessen het
eerste geheide hoogtepunt Clou
seau geheel de mist in door kortslui
ting ergens in de meegenomen ei
gen apparatuur. Het samenzijn met
zanger Koen Wauters en de zijnen,
waarop duizenden jonge meisjes
urenlang in het gedrang hadden ge
wacht, duurde hierdoor slechts een
vijftal nummers. Gelukkig voor de
fans zaten de grootste hits 'Daar
gaat ze' en 'Louise' daar wel bij.
Slecht uit de verf kwamen ook
Carmel, de Manchester zangeres die
zich als jazzy clubact van naam dui
delijk vertilde aan dit massa-gebeu
ren, en Vanishing Point, in eerste
instantie niet meer dan een on
schuldige openingsact, maar door
de afzegging van The 2 Live Crew
plotseling tot vlak voor Gary Moore
geplaatst.
Laatstgenoemde, van huisuit
hardrocker, maakte zich als Euro
pa's jongste bluesheld volledig
waar. Logisch, want de 38-jarige ve
teraan heeft in zijn eigen 'circuit' al
vaak voor reusachtige meutes ge
speeld. Van enige tegenzin in ver
band met het grotendeels samen
vallen van zijn optreden met de
wedstrijd Nederland-West-Duits-
land viel bij de fervente Oranjefan
die Moore ook is niets te merken.
Het plaatsen van een enorme vi
deo-wall ten behoeve van de aanwe
zige voetballiefhebbers, waar de or
ganisatie bij wijze van extra service
nog toe had willen overgaan, ging
op het laatste moment niet door om
dat burgemeester Havermans geen
toestemming verleende.
Ernstige incidenten deden zich
gedurende de negen festivaluren op
het terrein niet voor. Alleen tijdens
het optreden van Faith No More vie
len er voor het podium enkele fans
flauw door de aanhoudende druk
van achteraf. De middenstand deed
op de uitgebreide festivalmarkt
zeer goede zaken getuige het feit dat
reeds om vier uur de jubileum-T-
shirts van Parkpop overal uitver
kocht waren.
hoe hij een gedicht maakt... Je voelt
gewoon: hier zit leven in, het ge
beurt eigenlijk buiten je om".
Tina Turner
tijdens haar op
treden in de Kuip.
ROTTERDAM De sta
dionbezoekers van Tina Tur
ner's 'Foreign affair farewell
tour' hebben waar voor hun
geld gehad. De uitverkochte
Kuip in Rotterdam leek zater
dagavond wel op maat gesne
den voor de geoliede spektakel
show van de Amerikaanse God-
mother of Rock 'n Roll, die eer
der in sportpaleizen en andere
hallen als veel te pompeus en te
oppervlakkig overkwam.
Het quasi-futuristische decor (ruim
tevaartstijl uit de periode 'Thunder-
birds'), het knallende en oogver
blindende vuurwerk tussendoor en
de als loep dienende videoscher
men zorgden in de sfeervolle Feye-
noord-burcht voor een perfecte aan
vulling op de uitgebalanceerde
krachttoeren van 'het meissie van
vijftig' en haar negen begeleiders op
de 'dansvloer'. Anders dan bij de
wereldpremière van haar officiële
afscheidsshow eind april in het Ant
werpse sportpaleis, bleef Tina Tur
ner tussen al dat visuele geweld een
artieste van vlees en bloed, werd ze
geen robotachtige karikatuur van
zichzelf.
Dat haar zeven kwartier durende
optreden meer werd dan een keuri
ge aaneenschakeling van 'levende
videoclips', was zeker ook de ver
dienste van de ruim 46.000 fans, die
haar keer op keer aanzetten tot
spontaan communiceren. Nog voor
haar opkomst (rond negen uur)
dreunde 's lands fraaiste voetbal
tempel al op zijn grondvesten onder
het massale 'Tina Tina'. De bijdrage
van de als voorprogramipa ingezet
te Neville Brothers aan dat agressie-
loze jubelsfeertje zal gering zijn ge
weest: tijdens hun degelijke optre
den werd op de tribune herhaalde
lijk de 'wave' en het 'Hup Holland
Hup' ingezet. Anders gezegd, de na
genoeg onbekende funk soul-
klanken van de vier broers uit New
Orleans konden de massa zowat ge
stolen geworden.
De mooiste interactie tussen de
steeds triomfantelijk ogende La
Turner en haar enthousiaste be
wonderaars had plaats gedurende 'I
can't stand the rain'. Als volgens af
spraak gingen overal in het stadion
duizenden paraplu's open en kwam
er een uitbundig zwaairitueel op
gang.
De meegenomen regenschermen
bleken tijdens de toegiftenserie nog
even echt nodig toen het snel aange
waaide wolkendek in de pauze
was de menigte ook een droge
avond in het vooruitzicht gesteld
danig begon te lekken. Tina Turner
toonde zich niet kinderachtig en
trotseerde in de rondcirkelende
hoogwerker, waarin ze haar ver
wachte uitsmijter 'Better be good to
me' vertolkte, de venijnige bui.
In tegenstelling tot collega Prin
ce. die in het pinksterweekeinde
veel langer tegen Pluvius moest op
boksen, werd ze dus gered door de
gong. Met een doornatte pruik,
maar majestueus als altijd stapte ze
vervolgens over op de kolossale op-
haaltrap, die haar hoge hakken tij
dens de opening 'Steamy Windows'
naar haar fans had gevoerd.
Of het 'Heintje-Davidssyndroom'
geen parten gaat spelen, mag wor
den betwijfeld. Voorlopig wordt
haar stevig gesponsorde 'laatste
ronde' oorspronkelijke duur 22
weken al volop verlengd, onder
meer met een bezoek aan het
Utrechtse Nieuw Galgenwaard op
24 augustus.
Vivian LLamarque uit Italië ziet
jaloezie als „omgekeerde kriebel
die niet aan het lachen maakt".
Tadeusz Rjzewicz uit Polen plukte
blaadje voor blaadje een bloem: „Ik
ben niet jaloers, ik ben wel jaloers,
ik ben niet jaloers, ik ben, ben niet,
ben. ben niet, het laatste blaadje, ik
bleek jaloers te zijn, om alles, om
niets".
..Levende schoonheid verdraag
ik niet", dicht Charles Ducal uit Bel-
gie. „Zij maakt jaloers, zij maakt ge
ring". Het publiek luistert, stil en in
getogen. „Iedereen is ontzettend ge
concentreerd", zegt organisatrice
Joke Gerritsen. „Het publiek is
kalm en dat geeft een constante
kwaliteit. Dat heeft ook zijn negatie
ve kant. De Poetry Award bijvoor
beeld, de prijs die elk jaar wordt uit-
gerijkt aan een dichter in gevangen
schap, is eigenlijk een heel emotio
nele gebeurtenis. Maar het publiek
is er aan gaan wennen, het is bijna
iets normaals geworden".
Toch is Poetry dit jaar weer een
i succes geweest. Martin Mooy, ook
i' organisator, is erg enthousiast.
„Poetry is elk jaar weer anders en
nieuw. Dit jaar waren er veel men-
1 sen uit Oost-Europa die nu voor het
eerst konden komen. Dat is fantas
tisch. Natuurlijk was Poetry ook dit
jaar niet perfect, maar dat mag ook
niet. Poetry leeft, je maakt samen le
ven in zo'n week. Hoe je leven
maakt? Tsja. vraag aan een dichter
Van onze medewerker
Wijnand Zeilstra
DEN HAAG - Het Plein in
Den Haag is deze week in het
kader van het festival 'De
Haagse Zomer' omgetoverd
tot een theaterkermis. Men
kan er dwalen langs kleine
tenten die het publiek bin
nenlokken met echte ker-
miskreten. De één roept:
komt dat zien 'de stijle want'
en een ander belooft onder
meer 'soft honden porno'
met als toevoeging:'Toegang
boven de 18/pikant ver
tier/geen patat'.
Wie trouwens niet oplet, wordt bij
kans overreden door een man op
rolschaatsen die achter één wiel
met solexmotor over het Plein
raast. Deze act behoort tot de ver
schillende straattheateroptredens
die op de 'Haagse Zomer' zijn verte
genwoordigd.
Veel 'live' uitgevoerde muziek
bieden de beide grote tenten. Naast
een buitenpodium met gangmakers
als bijvoorbeeld het 'Groot Niet Te
Vermijden Dans en Showorkest',
'Banda Mexe com Tudo' is er het zo
genaamde Danspaleis dat speciaal
voor de 'Haagse Zomer' samenge
stelde optredens verzorgt. Zo komt
woensdag en donderdag de muziek
van Tom Waits aan bod, en worden
vrijdag onder de titel 'Summer of
Love' songs van Jimmy Hendrix tot
The Beach Boys door een gelegen
heidsband ten gehore gebracht.
Hoewel de naam aan traditioneel
kermisvertier doet denken, is
'Spookhuis' van de regisseurs Jo-
han Doesburg en Guusje Eybers
een meer serieus onderdeel van het
festival. Belangstellende toeschou
wers verzamelen zich op het Plein.
Vandaar wordt men in groepsver
band door een gids naar een nabij
gelegen gebouw geleid dat zich van
binnen in zekere staat van verval
blijkt te bevinden. Daardoor heeft
het al iets beangstigends: overal
grote kale ruimten die door een wir
war van smalle gangetjes en vele
trappen met elkaar zijn verbonden.
Dit gebouw (waar buiten nog 'Alge-
meene Landsdrukkerij' staat te le
zen) vormt het decor voor een eigen
tijdse dramatische tocht langs ver
schillende vormen van geweld.
'Niet roken en niet applaudiseren' -
alvorens het gebouw te betreden,
wordt ons dit door de in witte dok-
tersjas gehulde gids op strenge toon
meegedeeld. De toeschouwers hou
den zich aan de regels en volgen
hun gids gedwee - een vorm van pu
blieksparticipatie die binnen aan
vaardbare grenzen blijft.
Het zijn niet de bekende Spook
huis-effecten die we voorgescho
teld krijgen. Dit hier is grimmiger:
we worden onder meer geconfron
teerd met verschillende vormen
van geweld in relaties, de Rushdie-
affaire, heksen met een afgesneden
penis als oorlogsbuit en een nacht-
merrie-achtige balzaal annex gaska
mer. In een stationsruiimte wordt
via de telefoon op bureaucratische
toon over deportaties onderhan
deld. Zo zou je althans deze scène
kunnen interpreteren, want niet al
tijd is duidelijk wat met alle zwaar
wichtigheid is bedoeld. Voor hun
'Spookhuis'-project hebben de re
gisseurs uit het werk van onder an
deren Kierkegaard, Fassbinder,
Pinter en Multatuli geciteerd.
De vormgeving in dit grote ge
bouw (waar niemand graag in zijn
eentje zou ronddolen) is vaak in-
LEIDEN Het derde Oude Singel-
Vest-ival trok minder belangstel
ling dan in de beide voorgaande ja
ren het geval was. Dat is althans de
indruk die het vrij rustige straat
beeld vertoonde. Waaraan dat ligt,
valt moeilijk te zeggen. Aan de
weersomstandigheden kan het ze
ker niet hebben gelegen, want die
waren voor een festival met binnen-
en buitenoptredens bijna optimaal.
Toch hadden de organiserende
instellingen over het algemeen niet
te klagen. De Lakenhal bijvoor
beeld hield het aantal bezoekers
nauwkeurig bij en registreerde
ruim vijfhonderd personen - het
geen ver boven het gemiddelde op
een gewone zondagmiddag ligt.
De buitenoptredens bij de
Droomfabriek en de Marenpoort
trekken elk jaar weer een vast groep
terraszitters die met grote regel
maat een stevig portie muziek krij
gen aangeboden. De volumeknop
wordt daarbij menigmaal een flink
stuk naar rechts gedraaid. Ook al
liggen Droomfabriek en Maren-
poort hemelsbreed vlak bij elkaar,
toch bijten de gelijktijdige optre
dens elkaar wonderlijk genoeg nau
welijks. Alleen op de hoek van de
Oude Vest en de Mare botst het wel
eens, en suizen niet meer traceerba
re muziekflarden je om de oren.
Goed tot zeer goed bezocht waren
de optredens die de Leidse
Schouwburg en K&O in het eigen
gebouw verzorgden. Traditiege
trouw waren er ook weer gesprek
ken met artiesten die komend sei
zoen in de Leidse Schouwburg zul
len staan. Directeur Frans Boelen
sprak met actrice Henriëtte Tol (die
de zieke Mary Dresselhuys ver
ving), Hans Rotman, Huub Stapel
en Peter Hoeksema. Achtereenvol
gens kwamen dan ook de produk-
ties 'Harold Maude', 'L'oca del
Cairo', 'Moordspel' en 'Arsenicum
en oude kant' ter sprake, waarvan
de eerste twee bovendien in Leiden
in première zullen gaan.
LONDEN Elizabeth Harwood, één van de bekendste operazangeressen
van Groot-Brittannie. is op 52-jarige leeftijd aan kanker overleden.
Harwood werkte samen met alle grote operagezelschappen in Groot-
Brittannie en kreeg ook in het buitenland grote bekendheid. Ze heeft in al
le grote operagebouwen in de wereld, waaronder de Scala in Milaan en de
Metropolitan in New York gezongen. Ze werd vooral gewaardeerd als ver
tolkster van opera's van Mozart en liederen van Richard Strauss.
Eén van de figuren, die men kan tegenkomen tijdens de zwerftocht door het Haagse 'Spookhuis'. (foto Pan Solo
drukwekkend. Toch blijft het effect toeschouwers nauwer bij het geheel derlijke toeschouwer dat voor zich-
van dit eigentijdse gruwelen be- te betrekken, het blijft theater. En zelf bepaalt.
perkt. Ook al probeert men door de- de illusie van het Spookhuis blijft De 'Haagse Zomer' duurt nog tot
ze vorm van publieksparticipatie de slechts intact, zolang iedere afzon- en met zaterdag 30 juni.
Schouwburg
directeur Frans
Boelen rechts
in gesprek met
o.a. de actrice
Henriëtte Tol
(tweede van
rechts) en de ac
teur Huub Sta
pel (tweede van
links).
Rotterdam zit er weer op. „Het was
weer een prettig bad. waar ik me jn
ondergedompeld heb", zegt dichter
en schrijver Remco Campert. ..Poe-
try is een heerlijk lauw bad van
mensen, een bombardement van
I woorden en dichters".
Het festival in De Doelen in Rot
terdam werd zaterdag afgesloten
met de 'Nacht van de Jaloezie', een
feestelijk slotprogramma waarin 32
dichters hun visie op jaloezie gaven.
De uiteenlopende interpretaties lie
ten zien dat het onderwerp vele kan-
j. ten hee'ft. Volgens Roberto Juarroz
uit Argentinië bijvoorbeeld is de
1 mens jaloers omdat hij zijn spel al
leen wil spelen, terwijl niemand dat
kan. „Behalve de goden- heel mis
schien. De mens die jaloers is op an-
i dere mensen is misschien alleen ja-
loers op de goden". Remco Cam
pert: „Je kunt niet buiten jaloezie.
Oh bittere triomf van het voorstel
lingsvermogen".
Hawad uit Sahara Central droeg
zijn gedicht op aan de honderden
Toeareg-nomaden die kort geleden
ten noorden van de Niger gevangen
zijn genomen, zijn gemarteld en ge-
executeerd. Volgens de dichter zijn
zij jaloers op het 'spoor van de ster',
de 'klunzige rilling van het onweer',
de 'nomadische vleugel van de zwa
luw' en de 'allergische razernij van
de wind'. Jaloers op de vrijheid.
