Keepers onderscheiden zich
Engeland verstoort
Arabische droom
Egypte mag naar huis
Zavarov over
naar Nancy
Uruguay redt gezicht
in de laatste minuut
Nederlandse politie:
'Dit is echt een ramp'
Engelse supporter verongelukt
Zuinig Spanje houdt België van eerste plaats af
CAGLIARI Tranen met tuiten huilde hij, Ibrahim Hassan. De stoere Egyptische verdedi
ger was zo kapot van de uitschakeling door Engeland, dat hij na afloop als een kleine jongen
midden op het veld ging staan huilen. Minuten lang. Hij weigerde de kleedkamer op te zoe
ken, wilde naar niemand luisten en kon door niemand getroost worden.
Het was typerend voor het verdriet
van Egypte, dat door zijn verrassen
de optredens tegen Oranje en Ier
land was gaan geloven in een WK-
sprookje. In het toch al bloedhete
Egypte was de WK-koorts de afgelo
pen dagen tot het maximum geste
gen. Het hele land was in de ban ge
raakt van Mahmoud El-Gohary en
zijn volgelingen.
De Egyptische journalisten moes
ten in de dagen voorafgaande aan
het beslissende duel Engeland-
Egypte hun stroom van kopij op
voeren, omdat het volk niets anders
wilde dan alle informatie over het
wel en wee van haar eigen balgoo
chelaars. Een Egyptische multi-mil-
jonair beloofde iedere international
die erin zou slagen tegen Engeland
te scoren een kapitale villa aan de
Middellandse zee. Voor het berei
ken van de tweede ronde zou de vol
tallige selectie een reis rond de we
reld krijgen.
Na de stormen van kritiek in ei
gen land en de harde woorden van
Jack Charlton na het negatieve op
treden tegen de Ieren had de Egyp
tische bondscoach Mahmoud El-
Gohary voor een iets meer aanval
lende speelwijze gekozen. Het drie
tal Yakan, Ramzi, Hamid, samen
goed voor 160 interlands en tegen
Ierland buiten de basis gelaten,
mocht tegen Engeland weer zijn op
wachting maken.
Lange tijd dachten de Afrikanen
voor een stunt te kunnen zorgen en
hun wereldreis te verdienen. De
2000 fanatieke Egyptenaren op de
tribune, die 's middags met passa
gierschepen in de haven van Caglia-
ri waren aangekomen en de 6000
Britten in het lang niet uitverkochte
stadion overstemden, gingen naar
mate de wedstrijd vorderde steeds
meer uit hun bol. De wetenschap
dat Nederland in Palermo een uur
lang met 1—0 leidde, bracht het le
ger van witte petten en badjassen
volledig in extase.
Stuurloos
Zonder zijn aanvoerder Bryan Rob-
son zwalkte Engeland als een stuur
loos schip in de Middellandse zee
rond. De 32-jarige krachtpatser tob
de de afgelopen dagen met een bles
sure aan zijn grote teen. Als het aan
Robson had gelegen had hij met
twee injecties in zijn voet toch zijn
opwachting gemaakt. De medische
staf van de Engelsen weigerde ech
ter zijn medewerking te verlenen,
omdat het risico bestond dat Rob
son dan in de volgende ronden hele
maal niet meer zou kunnen spelen.
Daarop besloot de ambitieuze
middenvelder van Manchester Uni
ted hulp van buitenaf in te schake
len. Hij liet ene Olga Stringfellow,
die in Engeland a la Ted Troost
naam heeft gemaakt als haptono-
me, te elfder ure overvliegen. Ook
haar 'magische' handen kondén
evenwel geen uitkomst bieden.
Bondscoach Bobby Robson: „Haar
vliegticket en haar verblijf heeft
Robson zelf betaald. Daaruit blijkt
hoe graag die jongen wil voetballen.
Hij is in feite onmisbaar voor de
ploeg, maar het was onverantwoord
om hem tegen Egypte de wei in te
sturen. Er wachten ons nog een paar
hele zware klussen, willen we een
eind komen. In de volgende ronde
wil ik weer een beroep op hem
doen".
Treffer
Zonder Bryan Robson slaagde En
geland er toch in de klus te klaren.
Uit een vrije trap van Paul Gascoig-
ne kon verdediger Mark Wright de
enige en winnende treffer binnen-
koppen. Doelman Ahmed Shou-
beir, die 240 minuten de sterren van
de hemel had gespeeld, tastte voor
het eerst volledig mis.
Wie had gedacht dat de dappere
Egyptenaren daarna zouden instor
ten, kwam bedrogen uit. Tot de
laatste minuut renden Hossam Has
san en de zijnen de benen uit hun
lijf. Peter Shilton moest in de slotfa
se zelfs nog een drietal reddingen
verrichten om een nog grotere lote
rij in groep F te voorkomen.
Bobby Robson later: „Al met al
moeten we respect hebben voor dit
kleine voetballand. Nederland
dacht het varkentje wel even te zul
len wassen, Ierland eveneens, maar
geen van beide landen slaagde daar
in Wij hebben de grootste moeite
met Egypte gehad. Op een gegeven
moment dacht ik dat die allesbeslis-
sende goal nooit meer zou komen".
PARIJS (Reuter) Alexander
Zavarov heeft donderdag een
driejarig contract getekend bij
de Franse eerste-divisieclub
Nancy, die afgelopen seizoen
promoveerde. Zavarov (29), de
ze week met de Sovjetunie uit
geschakeld voor de tweede ron
de om de wereldtitel, werd door
Juventus vrijgegeven. De Sov
jet-speler had nog een verbinte
nis bij de winnaar van de UEFA-
cup. Door de koopwoede van ei
genaar Agnelli was Zavarov
overbodig geworden in Turijn.
Verdediger Kut^netsov van
de Sovjet-ploeg gaat bij het
Schotse Glasgow Rangers voet
ballen.
Egypte met opgeheven hoofd te
rug naar de woestijn, de Engelsen
dank zij twee moeizame puntende-
lingen en e en schamele treffer te
gen Egypte groepswinnaar. „Ik blijf
volhouden," sprak Bobby Robson,
„dat dit de lastigste groep van alle
maal was. Er is veel gezeurd over
slecht voetbal, maar naar mijn me
ning vormden de solide, overvolle
defensies het grootste probleem.
Op Nederland na steunden alle
ploegen op hun hechte verdediging.
Daarom kijk ik met verlangen uit
naar het duel met de Belgen, die in
de eerste ronde sprankelend voet
bal hebben laten zien".
Robson verklapte vanaf het begin
rekening te hebben gehouden met
een treffen met België. „Van de Bel
gen heb ik de meeste rapporten en
analyses gekregen, omdat we in
groep E de meeste scouts hadden
zitten," aldus Robson.
MARCEL VAN DER KRAAN
UDINE (ANP) - Trainer Oscar
Washington Tabarez en zijn staf
keken al vertwijfeld op hun horlo
ges. Uruguay oneervol van het
WK-platform. Zelfs niet echt er
van afgeschoten, maar door eigen
onkunde voortijdig naar huis.
Het 0-0 gelijkspel tegen Zuid-
Korea zou de hoon van de natie én
waarschijnlijk het ontslag voor
Tabarez tot gevolg hebben.
Daniel Fonseca redde het ge
zicht van de Uruguezen en de
functie van de bondscoach. De
pas 21-jarige invaller kopte in de
allerlaatste minuut de bal achter
de Zuidkoreaanse doelman, 0-1.
De Aziaten hadden negentig
minuten, waarvan twintig met
tien spelers, de Zuidamerikanen
in bedwang kunnen houden. De
laatste tellen bleken een paar te-
Mark Wright
zorgt voor op
luchting in het
Engelse kamp.
Zijn treffer bete
kende kwalifi
catie voor zijn
ploeg. Doelman
Shobeir is kans
loos. (foto AP)
veel. Tot grote opluchting van Ta
barez. „Zo heb ik nog nooit gele
den op de bank", zei hij. „Ik zag
me al in het vliegtuig zitten. Ik
ben nog nimmer zo zenuwachtig
geweest. Wat een lijdensweg."
Het was de eerste overwinning
siftds twintig jaar voor Uruguay
op een toernooi van de eindronde
om het wereldkampioenschap.
Fonseca was negen maanden oud
toen de tweevoudige wereldkam
pioen voor het laatst won. De
laatste zege dateerde van 1970 in
Mexcio toen de Sovjetunie moei
zaam opzij werd geschoven.
De overwinning tegen de Zuidko-
reanen krijgt geen eervolle ver
melding, want de twee punten
werden niet overtuigend gepakt.
Het tegendeel was waar.
Uruguay, voor het begin van Ita
lia '90 nog getipt als een van de
sub-favorieten, voetbalde als een
groep die gewoon is de vrije tijd
op andere plaatsen dan een voet
balveld door te brengen.
Het begin van de partij tussen
Uruguay en Zuid-Korea was veel
belovend. Amper een minuut on
derweg kopte Francescoli tegen
de paal. Martinez had zes minuten
later, na een pass van Francescoli,
de openingstreffer op zijn schoen.
Doelverdediger Choi In-young
wierp zich moedig in de baan van
het schot. Tussendoor had colle
ga Alvez van Uruguay een goed
genomen vrij trap van Hwangbo
uit de rechterhoek gestompt.
Voor het overige viel in de eer
ste helft weinig te beleven in het
Friuli-stadion van Udine, waar
het zwoel warm was. De Italiaan
se scheidsrechter Lanese ver
richtte het meeste werk. Vier keer
moest hij een gele kaart tevoor
schijn halen. De donkere wolken
pakten zich samen boven het
hoofd van Tabarez, totdat in de
laatste seconden Daniel Fonseca
na een voorzet van Dominguez
zijn land toch nog de achtste fina
les binnenkopte.
PALERMO (ANP) - De vele schietgebedjes van de Ne
derlandse politiedelegatie hielpen niet. „Vreselijk, een
ramp", was de verschrikte reactie van woordvoerder
Lex Meilink, nadat duidelijk werd dat het Nederlands
Elftal zondag in Milaan tegen de Bondsrepubliek
Duitsland speelt.
Ook Peter van Essen, hoofd van het Centraal Infor
matiepunt Voetbalvandalisme (CIV), deed geen enke
le moeite opkomend gevloek te onderdrukken, nadat
Meilink hem via de mobilofoon op de hoogte had ge
bracht van de jobstijding. „Beroerder had het niet ge
kund. Op zondag spelen is al een ramp, maar uitgere
kend Duitsland als tegenstander is een regelrecht dra
ma. We hebben amper tijd alles te kunnen regelen".
De tijdsdruk wordt de belangrijkste tegenstander
voor de politie. Meilink: „Voor Sicilië en Sardinië had
den we een half jaar om de zaak op poten te zetten. Nu
eigenlijk maar één dag, want vrijdag zijn we kwijt aan
reizen. Daar komt bij dat Nederland-Duitsland van
oudsher ook op het supportersvlak een prestigeslag is.
Kortom: dit wordt een slopende klus om alles in goede
banen te leiden".
Veel zal afhangen van het voorwerk dat Jannie Wier-
da heeft verricht. De Utrechtse hoofdinspectrice
maakt namens het ministerie van binnenlandse zaken
deel uit van het beleidscentrum dat de WK-organisatie
heeft ingericht in Rome.
Op topniveau heeft zij alvast werkafspraken ge
maakt met de lokale autoriteiten. Afspraken die CIV-
hoofd Peter van Essen morgen bij aankomst in Milaan
nader moet uitwerken.
„Kort dag", reageert Van Essen. „Er zal heel wat
moeten worden geimproviseerd. Gelukkig hebben de
Nederlandse supporters inmiddels een goede naam
opgebouwd. Dat opent misschien extra deuren in Mil
aan".
De politie heeft nog totaal geen zicht hoeveel Neder
landse supporters af zullen reizen naar Milaan. Mei
link: „De KNVB heeft drieduizend kaartjes. Daar
naast zijn er handelaren die op voorhand duizenden
toegangsbewijzen hebben vastgelegd. Hoeveel is nog
onduidelijk. Ook dat zullen we proberen te traceren".
CAGLIARI (Reuter) - Bij een ongeval met twee supportersbussen is gister
avond een Engelse voetbalfan het leven gekomen. Het 20-jarige slachtoffer
was met een groep fans op weg naar de wedstrijd Engeland-Egypte, die
gisteravond in Cagliari werd gespeeld.
Een politiefunctionaris op Sardinië deelde mee, dat bij de botsing 33 En
gelse supporters gewond zijn geraakt. Die zijn voor behandeling naar een
ziekenhuis in Cagliari overgebracht.
Ongeveer de helft werd vrij kort daarna weer ontslagen. Volgens de
functionaris raakte niemand ernstig gewond.
De twee bussen maakten deel uit van een convoy, dat onder politiebege
leiding op weg was naar het stadion. Volgens het hoofd van de politie
moest een buschauffeur in de buurt van Monastir plotseling op de rem
trappen voor een tegenligger. De volgende bus reed er op in. Vijftien am
bulances werden ingezet om de gewonden naar het ziekenhuis te vervoe-
De Britse fans gedroegen voor aanvang van de wedstrijd rustig. Wel
werd een massale trektocht van de Engelsen naar het stadion door de poli
tie verbonden. De maatregel volgde op de ongeregeldheden van zaterdag,
toen een groep Engelsen op weg naar het duel met Nederland slaags raak
ten met de Italiaanse politiemacht.
Michel Preud'homme houdt de Spaanse spits Salinas van scoren af
VERONA De inzet tijdens
Spanje-België (2-1) was bijna
van bizarre aard: wie won
liep niet het risico tegen Ne
derland te moeten spelen.
Spanje won, maar België
ook. Twee winnende ploe
gen, maar 35.000 verliezende
tribuneklanten. Van België
is bekend dat de ploeg niet
vol op de aanval speelt, maar
van Spanje werd meer ver
wacht dan een counterspel
letje. Jan Ceulemans: „Wij
komen gesterkt uit deze
wedstrijd vandaan".
Cruijff en Beenhakker hebben een
grote invloed in Spanje (gehad),
maar tot een aanvallend spelend na
tionaal elftal heeft het niet geleid. In
de Spaanse selectie is de speelwijze
niettemin nog altijd een punt van
discussie. De spelers van Real Ma
drid en Barcelona, voetballers dus
die bekend zijn met de Hollandse
school, willen offensiever spelen
dan bondscoach Suarez toestaat.
Barcelona-spits Julio Salinas zei
het gisteren nog diplomatiek. „De
nationale ploeg speelt inderdaad
niet steeds even aanvallend. Dat is
ook wel logisch als je onze wedstrijd
tegen Uruguay hebt gezien. Wij
moeten goed op de verdediging let
ten. Maar het is aan de andere kant
zo dat de spelers van Real en Bar
celona aanvallender willen spelen,
ja. Mijn persoonlijke voorkeur? Ja,
ik ben spits, dus dat is wel duide
lijk".
De Madrileen Martin Vasquez
heeft andere argumenten van Sua
rez onthouden om te kiezen voor
veel geschuif in de opbouw en
wachten op de mogelijkheid diep te
spelen. „Het kan hier ook moeilijk
anders, dit is een wereldkampioen
schap. Ik zeg niet dat de stijl van
Cruijff helemaal niet kan, maar de
omstandigheden zijn anders. De
hitte vandaag bij voorbeeld was ver
schrikkelijk. Soms heb je tegen
standers die pressing spelen, op een
ander moment heb je weer te ma
ken met de stand in de groep. Ik heb
hier in Italië nog niet één ploeg echt
offensief zien spelen. Dat is niet
voor niets".
Het zijn teksten die hout snijden
voor voetbal-analisten, niet voor be
talende toeschouwers. In Verona
moest het publiek zich gisteren wat
de Spanjaarden betreft behelpen
met enkele leuke uitvallen, alsmede
twee doelpunten, beide uit dode
momenten.
Karig
Voor een ploeg met zo veel talent is
dat een beetje karig. Bondscoach
Luis Suarez, in zijn eigen dagen een
voetballer van het puikste soort, be
weerde na afloop dat de ploeg 'nog
beter' kan. Tegen de defensieve
houding van zijn elftal verweerde
Suarez zich door te stellen dat hij
toch diverse aanvallen had waarge
nomen waar wel vijf van zijn spelers
bij betrokken waren.
Het is de gebruikelijke praat van
een trainer die ook maar beoordeeld
wordt op de punten. Tegenstrever
Guy Thijs heeft wat dat betreft wat
meer krediet. De Belgen waren
graag in Verona gebleven en waren
achteraf al lang blij dat Spanje zich
had ingehouden.
Zonder Gerets, Clijsters, Grun en
Versavel leverde België wel erg veel
kwaliteit in. Met die kennis hoeft er
niet laatdunkend gedaan te worden
over de krappe nederlaag. Scifo
miste daarbij nog een strafschop.
Zubizarreta had een engeltje meer
op de lat zitten dan Preud'homme
aan de andere kant, die de penalty
van Michel net niet te pakken kreeg.
Duidelijk werd wel, dat twee van de
beste keepers ter wereld op het veld
stonden.
Leeftijd schijnt bij doelmannen
geen voorname rol te spelen. De
Bask Zubizarreta wil zijn illustere
land- en streekgenoot Zamora ach
terna, die het Spaanse doel ooit
achttien jaar achtereen verdedigde
en op z'n 38ste stopte. Zubizarreta is
pas 29 en kan dus nog even vooruit.
Terreur
De laatste jaren lijkt het wel een ter
reur van keepers die maar door
gaan. Shilton is 40, Preud'homme's
voorganger Pfaff (36) speelt nog
steeds, Dino Zoff werd op zijn veer
tigste nog wereldkampioen. Onder
de dertig lijkt je als keeper niet eens
meer mee te tellen!
Michel Preud'homme (van '59)
verwacht ook nog vele jaren door te
gaan. „Zeker tot m'n 35ste, mis
schien langer". Wanneer het dan
straks tijd wordt om te stoppen is
niet aan anderen om uit te maken,
vindt Preud'homme. „Niemand die
een keeper goed kan beoordelen,
behalve een andere keeper", zegt
hij.
Het lijkt inderdaad een voorrecht
van keepers en toptrainers de doel
man te beoordelen. Ernst Happel
moest bij HSV eens kiezen tussen
Jupp Koitka en Uli Stein en koos op
gevoel, erkende hij later, voor de
laatste. Stein werd vervolgens inter
national, van Koitka werd nooit
meer iets vernomen. En Cruijff zet
te Stanley Menzo in het doel, toen
'de publieke opinie' Hans Galjé nog
beter vond.
Zubizarreta en Preud'homme le
verden gisteren in elk geval de
mooiste staaltjes voetbal af. De Belg
ondermeer door op een fantastische
manier Salinas van scoren af te hou
den, toen het al 2-1 stond. De Bask
hield die stand even later overeind
door te winnen van DeGryse, die al
leen voor hem verscheen. Mis
schien ook was het gezichtsbedrog
en moesten de twee keepers zich
wel onderscheiden. Bij gebrek aan
aanvallers.
HENRI VAN DER STEEN
"Dat gisteren de zomer begon,
daar hebben we hier in Rotter
dam althans weinig van ge
merkt. Maar dat het de langste
dag en zéker de langste avond
was, is mij in elk geval wèl duide
lijk geworden.
Misschien is het goed om niet te
veel terug te blikken en a la Frank
Arnesen, gisteravond in Studio
Sport, de zaak van de positieve
kant te bekijken. Daar ben ik best
toe bereid, maar dan nog kan ik
niet heen om de conclusie dat we
ons met hangen en wurgen hebben
geplaatst voor de tweede ronde.
Laten we maar eerlijk zijn: we
boften dat Engeland tegen Egypte
op voorsprong was gekomen en
dat die tussenstand ook tot de Ie
ren was doorgedrongen. Want
had er in Cagliari op het moment
dat Van Breukelen in de fout ging
nog een gelijke score op de borden
gestaan, dan zou de luchtmacht
van Jacky Charlton nog wel even
zijn doorgegaan met aanvallen.
En of de Nederlandse verdediging
die druk zou hebben weerstaan...?
Misschien is de manier waarop
Nederland en Ierland de negentig
minuten vol maakten, niet goed te
praten. Als zulke dingen in de
competitie gebeuren denk
maar aan PEC—Volendam van
een paar jaar geleden en aan
NEC—Ajax van begin mei
wordt er schande over gesproken.
Toch kan ik er onder deze om
standigheden wel begrip voor op
brengen. Je praat over een WK, je
hebt te maken met een ploeg die
voelt dat ze niet lekker draait, die
weet (en dat geldt ook voor Ier
land) dat ze naar huis moet als ze
de pottenbak in gaat. Dan kuit je
wel vrijuit blijven spelen, probe
ren er nog een overwinning uit te
slepen. Maar gaat het dan fout,
dan krijg je als coach, als spelers,
pas goed. het kolenhok over je
heen. Nee, het enige dat in zo'n si
tuatie telt is het bereiken van de
volgende ronde.
Zó, en niet anders, redeneerde
ik ook toen we ons destijds plaats
ten voor dit toernooi. Een normale
reactie na alle ellende die ik tij
dens de kwalificatiewedstrijden
over me uitgestort had gekregen.
Natuurlijk wil je als coach het
liefst met grote cijfers winnen,
maar als dat er door welke oor
zaak ook niet inzit, pakje puur
het resultaat.
Nu ligt dat precies zo. Het ver
schil is alleen, dat je Gullit en de
anderen nu voortdurend hoort
roepen "dat we niet méér mogen
verlangen". Anderhalf jaar gele
den verlangden diezelfde spelers
alles. Tijden veranderen.
Maar goed, ik zou positief blij
ven. Terug daarom naar het eer
ste kwartier, het eerste half uur
voor mijn part van Oranje tegen
Ierland. Dat bood meer voetbal,
meer beweging, meer agressivi
teit, kortom, dat bood perspectief.
Maar na Gullits goeie goal bleek
al snel dat we het initiatief niet
vast konden houden. Zo goed zijn
we gewoon (nog) niet. De Ieren,
vechters als ze zijn, gooiden alles
op de aanval, brachten bij alle
lengte die ze al in de ploeg hadden
nog wat extra's in en dan kun je je
maar één ding afvragen: hoelang
hou je dit vol? Het was uitgere
kend Van Breukelen, met Frank
Rijkaard de enige die een con
stant toernooi speelt, die de fout
maakte die tot de (overigens dik
verdiende) gelijkmaker leidde.
Misschien dat, nu het spook
beeld van een vroegtijdige thuis
reis is verdwenen, de druk iets is
afgenomen en het Nederlands elf
tal bevrijd zoals dat heet
gaat spelen. Dat zal nodig zijn
ook, want met West-Duitsland
wacht ons natuurlijk geen
voudige opgave.
Ik kan meegaan met de theorie
die zegt, dat zo'n wedstrijd
klassieker, beladen met sentimen
ten je juist over de drempel zou
kunnen helpen. Het is natuurlijk
een pot waarbij je niet over
peppen hoeft te praten, waar
je Ted Troost geen spreekuur hoeft
te laten houden. De dood of de gla
diolen, erop of eronder. Kun je de
Duitsers verslaan, dan kun je bij
wijze van spreken de hele wereld
weer aan.
De vraag is alleen: is Oranje
al klaar voor? Komt die kraker
niet te snel? Kan de ploeg het
dagavond niet alleen mentaal op
brengen om te domineren, v
ook om foutloos te spelen?
Ik houd, eerlijk gezegd,
hart vast. Eén voordeel heb je, of
eigenlijk twee: we beginnen i
de verandering een keer als
derdog. De Duitsers zijn veruit fa
voriet en moeten dat nog ri
zien waar te maken. Lukt ze
en moeten we uiteindelijk tóch
naar huis, dan zijn we tenminste
uitgeschakeld door een titelkan
didaat. En dat klinkt toch ever
iets anders dan door Egypte.
Waar of niet?"
