Autoweg
door
Ardennen
gereed
'Nederland op z'n
mooist in de winter'
DE MENING VAN EEN BUITENLANDER
BER
KAMPEREN!
e-buto
Spreiding kleine
vakanties lijkt
kwestie van tijd
Stadsmens Barrie Stevens over
onze toeristische charmes
VRIJDAG 22 JUNI 1
Jjekkeruieg üveigesv land.
UW VAKANTIE BEGINT BU BERGMAN CARAVANS/
Kom nu in onze verwormde showroom von 2000 m' de nieuwste
modellen tourcorovans bezichtigen. Topmerken als Choteau.
CHATEAU
HOME-CAR
ADRIA
3DVAG
CARAVANS
AUTO EN TRUCKVERHUUR
St. Aagtenstraat 10-14
Leiden
071-125709- 153627
Kom eerst naar
KAMPEERCENTRUM DE JONG
Permanente show van 40 tenten en
zeer uitgebreide campingshop.
Beeklaan 24a, Hillegom/De Zilk.
Tel. 02520-17717.
Doezastraat 30, 2311 HB Leiden -
Telefoon: 071-133941 /TOERKOOP
Als alles volgens plan verloopt,
zullen nog deze maand de laatste
ontbrekende stukken in de
autoweg door de Belgische
Ardennen worden geopend. Het
betreft de gedeelten vlak voor en
vlak na Houffalize. Vanaf Luik kan
daardoor nu in een ruk worden
doorgereden naar de
Luxemburgs/Franse grens en
vandaar naar de Middellandse
Zeekust. Vooral voor toeristen die
Parijs willen vermijden een
uitstekend en in de meeste gevallen
zelfs sneller alternatief. Overigens
blijft Lyon in beide routes een
knelpunt.
Deze stad en de bijna altijd
verstopte tunnel daar, kunnen
(zolang men tenminste geen
gebruik maakt van de met Bison
Futé-borden aangegeven
omleiding) alleen worden
ontweken als vanuit Parijs niet de
Autoroute du Sud wordt genomen,
maar de autoweg richting Orleans,
Clermont Ferrand en Saint Etienne.
Het nog ontbrekende part in deze
weg (tussen Bourges en Monlucon)
werd eind vorig jaar voor het
verkeer opengesteld. Men rijdt via
deze route wel iets om, maar komt
beneden Lyon (bij Vienne) pas op
de autoweg door het Rhónedal.
Andere uitbreidingen van het
Europese wegennet die voor
Nederlandse toeristen van belang
kunnen zijn, vormen de
openstelling van de Emstunnel bij
het Westduitse stadje Leer (het
beruchte dorp Weener en de files
voor de Emsbrug in de route
Groningen-Bremen kunnen
hierdoor worden vermeden) en de
verlenging van de autoweg bij Chur
door het Zwiterse kanton
Graubünden. Het nieuwe stukje
maakt deel uit van de toekomstige
autoweg tussen Chur en Lugano,
die overigens voorlopig nog niet
klaar is. Vanuit Zwitserland
(Genève) is Lyon een stuk beter
bereikbaar geworden na de
openstelling (vlak voor Kerstmis
vorig jaar) van het 13 kilometer
lange gedeelte Bellegarde-Nantua.
Spreiding van de zogenoemde
kleine vakanties lijkt nog een
kwestie van tijd. Eind vorig jaar
zwengelde voorzitter Ferdinand
Fransen van de ANVR (Algemene
Nederlandse Vereniging van
Reisorganisatoren) de discussie
weer eens aan. Ditmaal werd ook de
herfstvakantie in het overleg
betrokken. Bij Piet Bukman, de
met toeristische zaken belaste
staatssecretaris van Economische
Zaken, vond Fransen een willig oor,
waarna een door het NBT
(Nederlands Bureau van Toerisme)
uitgevoerd onderzoek ook nog eens
uitwees dat een meerderheid van de
Nederlandse gezinnen eveneens
voor spreiding van de kleine
vakanties is. Zelfs in het zuiden van
Nederland.
In de reiswereld verwacht men nu
ook dat de gevraagde spreiding
binnen niet al te lange tijd een feit
zal zijn. In Amsterdam pakte een
proef met een 'late' krokusvakantie
begin dit jaar zo goed uit, dat er
volgend jaar een herhaling zal
plaatshebben. Daarbij zal ook een
groot deel van de omgeving van de
hoofdstad worden betrokken.
Het voorstel van Fransen om
scholieren recht te geven op een
bepaald aantal snipperdagen per
jaar, lijkt minder kans van slagen te
hebben. Vooral in
onderwijskringen heeft men weinig
op met dit plan. Uit eerder genoemd
onderzoek van het NBT blijkt
overigens dat ook de Nederlandse
gezinnen geen voorstander zijn van
het invoeren van vrij opneembare
snipperdagen voor scholieren.
Hoewel de vraag hem al door de telefoon is voorgelegd, gaat hij
toch nog even bij zich zelf te rade. "Ik twijfel", zegt hij met het
onvervalste Barrie Stevens-accent, "ik twijfel, maar ik denk
dat ik toch kies voor Nederland in de winter.
Ik vind Amsterdam op een vroege zondagmorgen ook mooi,
maar het summum... Nee, dat is toch ijs op de sloten en grach
ten, mensen op schaatsen, kinderen op sleetjes, zo'n tentje met
chocolademelk, die tintelende vrieskou...
Toen ik hier 26 jaar geleden naar toe kwam, woonde ik eerst bij
de Montelbaanstoren, op de Binnenkant. Op een ochtend werd
ik wakker, ik keek naar buiten en ik zag een kind achter een
stoel over het ijs schuifelen. Samen met wat ouderen. De lucht
was van dat lichte blauw, de wereld wit en dat kind had een
rood jekkertje aan. In de verte hoorde ik een carillion. Ik geloof
dat ik Nederland nooit meer zo mooi heb gezien."
Barrie Stevens was achttien
toen hij in Nederland
arriveerde. Hij kwam in het
Engelse Newcastle (vlak hij de
Schotse grens) ter wereld en
alles wat hij over Nederland
wist, had hij van de
aardrijkskundeles. Nu kent
hij het beter dan zijn
geboorteland. Hoewel... Toen
je me vroeg wat ik als
buitenlander het mooiste van
Nederland vind, schrok ik een
beetje. Ik bedoel, ik wilde de
vraag wel beantwoorden,
maar ik vond mezelf niet
direct de geschiktste figuur. Ik
denk namelijk dat ik
Nederland nog niet voldoende
ken. Ik ben zo door en door een
stadsmens. De country, het
platteland, ik moet eerlijk
bekennen, ik kom er bijna
nooit."
Groningen favoriet
Stevens werd in Nederland
vooral bekend via de televisie. In
de kinderserie Ti-Ta-Tovenaar
'speelde hij op de opvallend
gecostumeerde Kwarkie. Maar
hij stond ook op het toneel en
reisde als acteur kriskras door het
land. Barrie, sinds driejaar
eigenaar van een druk beklante
dansschool op de Amsterdamse
Kloveniersburgwal: "Het klinkt
veel Nederlanders mischien gek
in de oren, maar ik ging dolgraag
naar Groningen. Dat vond ik zo'n
ontzettend mieterse stad. Ik had
het er altijd naar mijn zin. Er hing
daar een speciale sfeer die ik niet
goed kan omschrijven, maar
waarvan ik veel hou. Het was er
zo ontspannen, zo relaxed. En ik
denk. het zal er nog wel zo
Een hekel had hij aan Rotterdam.
Of nou ja, en hekel... Stevens: "De
stad laat me koud, er is geen
warmte. Als ik er moest optreden,
ging ik na afloop van dè
voorstelling altijd meteen naar
huis. Terwijl ik in Haarlem of in
Leiden rustig bleef hangen. Daar
ben ik ook overdag wel eens naar
toe gegaan. Prachtige steden zijn
dat met hele mooie straatjes. Ik
ben een romantisch type. Daarom
heb ik ook zo'n zwak voor België.
Het hoort in dit verhaal niet
helemaal thuis, maar ik moet het
toch even kwijt: Antwerpen en
Brugge, dat vind ik pas echt
beeldschone plaatsen. Ik ben in
staat om er speciaal naar toe te
rijden. En dat heb ik niet voor erg
veel steden over".
Zelfs niet voor Engelse steden.
Londen 'haat' hij. "Het is niet
meer te herkennen. Ik moet er
naar toe voor mijn werk, maar ik
vertrek altijd weer zo vlug
mogelijk. Het is zo
cosmopolitisch. De identiteit
verdwijnt. Dat bevalt me zo van
Amsterdam. Je hoeft op een film
maar één beeldje te zien of je
weet: hé Amsterdam. Het is zo
eigen, zo uniek... Maar ik ben
bang dat het ook hier de
verkeerde kant opgaat. Al die
auto's op de grachten; je kunt de
schoonheid vaak niet meer recht
in de ogen kijken".
Fascinerend
Maar hij voelt zich er nog altijd
Door
Rob van den
Dobbelsteen
Barrie Stevens geniet
van een vroege zondag
ochtend in Amsterdam,
vermaakt zich uitstekend
in de Limburgse heuvels
maar een Nederland op
de schaats, dat vindt hij
het einde.
thuis, in Amsterdam. Vooral op
zondagochtend. Barrie: "Alle
mensen zouden het er voor over
moeten hebben een keer per jaar
vroeg op te staan om Amsterdam
te zien zoals het is. Echt
fascinerend. Je hoort de vogeltjes
fluiten, je eigen stappen op de
straat... Als mijn ouders
overkomen uit Engeland maken
we altijd een ochtendwandeling.
En die eindigt dan in de
Begijnehof achter de
Kalverstraat. Daar is het zelfs
midden op de dag nog doodstil.
Die twee kerken, dat pleintje, goh
wat is dat beeldschoon".
Maar de traditionele rondvaart
verveelt ook nooit. "Vorig jaar
heb ik ze getracteerd op zo'n
candlelight-rondvaart. Heerlijk is
dat. Varen door het verlichte
Amsterdam met kaas en wijn aan
boord: verrukkelijk, iets heel
gezelligs. Alleen moest ik op een
gegeven moment wel oppassen
niet in slaap te vallen. Dat gebrom
van die motor, de wijn, de
duisternis buiten.... Hahahaha, ik
denk dat ik me even al teveel
thuis voelde".
Musea
Thuis voelde in een stad die hij
ook bewondert om zijn musea.
Barrie: "Ik vind het
Rijksmuseum fantastisch. Ja, van
alle musea ga ik daar toch wel het
liefst heen. Het is zo veelzijdig, er
zijn zoveel totaal verschillende
dingen te zien. En dan dat
gebouw; een plaatje. Naar het
Stedelijk Museum ga ik vooral
om bij te blijven. Soms zijn er
tentoonstellingen waarvan ik
niets begrijp, maar soms ook ben
ik verbijsterd. Ze durven daar in
elk geval. Ik hou ook veel van het
VarrGoghmuseum, maar nu zien
ze mij er niet. Veel te druk.
Schilderijen moetje in alle rust
kunnen bekijken."
En de drukte in het Anne
Frankhuis? Barrie Stevens zijn
woorden voorzichtig kiezend: "Ik
heb daar toch wel problemen
mee. Ik vind het heel goed dat het
er is, maar emotioneel doet mij
het weinig. Het is te mooi neer
gezet allemaal. Ik begrijp de
bedoeling wel, maar ik ben me er
steeds van bewust dat de
werkelijkheid veel gruwelijker
moet zijn geweest. Ik heb wel
eens een foto gezien van dat
monument bij Westerbork in
Drenthe. Een stuk rails met een
stootblok. Heel symbolisch voor
zo'n doorgangskamp. Ik ben er
nog nooit geweest, maar die foto
maakte meer emoties los dan het
Anne Frankhuis. Laat staan als ik
het ooit nog eens in het echt zal
Dichtbij huis
Hij rijdt geen auto, Barrie Stevens
en blijft in zijn vrije tijd daarom
bij voorkeur dicht bij huis. "Ik
fiets veel. Ik weet bij de Bosbaan
een prachtig plekje, zo mooi, zo
mooi... Dan schijnt de zon door
het gebladerte, dat spel van licht
en schaduw, dat doet me echt
wat. En dat stuk land tussen
Amsterdam en Weesp, met die
polders en die kronkelweggetjes
en al dat water. Daar is Holland
ook zo mooi. Ik heb wel eens het
idee dat een heleboel
Nederlanders dat niet weten. Die
gaan altijd maar naar het
buitenland".
Hij zelf trouwens ook. Barrie
lachend: "Ja ja, dat moet ik
toegeven. Als ik op vakantie ga,
wil ik echt tot rust komen,
helemaal tot rust. Ik ga dit jaar
naar Griekenland. Hoppen. Van
eiland naar eiland, net zo lang tot
ik een eiland heb gevonden waar
niemand is. Je moet weten, ik ben
natuurlijk redelijk bekend in
Nederland. Ik vind het heus niet
erg herkend te worden, maar
soms heb ik echt behoefte aan
absolute stilte. Die vind ik alleen
buiten Nederland".
Maastricht
Ofschoon... "Ik trad een paar jaar
geleden op in Maastricht. Een
paar vrienden van me hebben me
toen overgehaald een wandeling
te maken door de heuvels daar. Ik
stelde me er niet zoveel van voor.
Mooier nog dan Nederland in de
winter? Weer die twijfel. Stevens:
"Wil je een rangorde? Nou,
vooruit. Dan zet ik die wandeling
door Limburg op de derde plaats,
Amsterdam zondagochtend
vroeg op de tweede en ja,
Nederland in de winter toch echt
op de eerste plaats. Ik was met
mijn ouders een jaar of twee
geleden in Marken en daar zag ik
foto's van de bevroren zee waarop
die Markers aan het schaatsen
waren. Dat was zo'n fantastisch
schouwspel. Als het weer gaat
vriezen, huur ik een taxi en laat ik
me naar Marken brengen. Dat
moet prachtig wezen. Ik vind
schaatsen ook zo'n prachtige
beweging. Ik hou niet van sport,
alleen van turnen. Maar
schaatsen is ook mooi. En dan
vooral door zo'n transparant
Nederland. Ja hoor, Nederland in
wintertime, mooier bestaat voor
mij niet".
Neder
land op de
schaats:
Barrie
Stevens
kan er
kijken.
Om je de waarheid te zeggen, was
ik liever in Maastricht gebleven,
want dat vind ik net als
Groningen een heerlijke stad.
Maar die vrienden bleven zeuren.
Ik heb toen een rugzak gekocht
en we hebben drie dagen gelopen.
Vraag me niet hoe het allemaal
heette, maar ik ben langs
riviertjes gekomen en door
plaatsjes... schattig. Ik denk daar
nog met heel veel plezier aan
terug".
