Berti Vogts: toonbeeld van
onverzettelijkheid
Rendement
Lothar Matthaüs
Tegenpool
Privé-leven
Generatie
Het moment van 1954
'Hans-Hubert 'Berti' Vogts,
Duitser kan het eigenlijk niet.
Als voetballer een toonbeeld
van onverzettelijkheid en geze
gend met de vurige wil om te
winnen. Met hem, de terrier-
achtige flankverdediger van
weleer, krijgt het land de
bondscoach die het Duitse voet
bal verdient: nooit sprankelend,
wel een garantie voor degelijk
heid en prestaties. Opgeklom
men vanuit het niets neemt de
kroonprins van keizer Franz
Beckenbauer op 9 juli, daags na
de WK-finale in Rome, plaats
op de troon. Als zesde bonds
coach in de 90-jarige historie
van het Duitse voetbal.
Tot die dag behoort het rijk nog
aan Beckenbauer, de sierlijke
libero uit de jaren zeventig, die
na het geflopte EK '84 in
Frankrijk Jupp Derwall afloste.
,,De manier waarop er toen op
Derwall is ingehakt", waar
schuwt Vogts al op voorhand,
..krijgen ze bij mij niet voor el
kaar. Dan heb ik allang mijn
consequenties getrokken". In
het veld was hij net zo rechtlij
nig. Johan Cruijff ondervond
het in de WK-finale '74 en ging
al in de eerste minuut onderuit.
Vogts maakte echter vooral
furore door de bezetenheid
waarmee hij op aanvallers joeg.
..Met elf Beckenbauers zouden
we nooit wereldkampioen zijn
geworden", zegt hij 14 jaar na
dato. Met elf Vogts evenmin.
Berti Vogts, 43 inmiddels, is het
klassieke voorbeeld van de
voetballer die het maximale
rendement heeft gehaald uit z'n
relatief bescheiden mogelijkhe
den. Zelf vergelijkt hij z'n op
mars naar de top met de 'be
roemde bordenwasser uit Ame
rika'. die nu eigenaar is van een
imposante hotelketen. Opge
groeid in het gezin van een
schoenmaker, in Büttgen. niet
ver van Mönchengladbach, was
hij al op z'n dertiende wees en
bracht hij z'n puberteitsjaren
door bij een tante.
Als voetbalprof gekneed door
Hennes Weisweiler, schopte hij
het verder dan iemand ooit voor
mogelijk had gehou
den Met Borussia
Mönchengladbach,
bij welke club hij
van 1965 tot 1979
speelde, werd hij
vijf keer landskam
pioen. veroverde hij
de Duitse beker,
twee keer de UEFA
Cup. In '71 en '79
werd hij uitgeroe
pen tot Duits voet
baller van het jaar.
Hij speelde 499
wedstrijden in de
Bundesliga en droeg
96 keer het shirt van
de nationale ploeg,
waarmee hij in '74
wereldkampioen
werd.
Berti Vogts is in alle opzichten de tegenpool van de huidige Teamchef Franz Becken
bauer.
manier waarop de geëngageer
de 'Bundestrainer' zich mengt
in politieke discussies. Bij het
tweede lustrum van de Groenen
bedankte hij de partij publieke
lijk voor het pionierswerk van
de laatste tien jaar. ,,De 'Grü-
nen' hebben dit land als eerste
wakker geschud en ons gewe
zen op de milileuproblemen. De
grote partijen konden toen niet
meer achterblijven. Daar ben ik
de 'Grünen' nog steeds dank
baar voor".
De Duitse voetbalwereld wreef
zich de ogen uit. Die onverhul
de sympathiebetuiging hadden
ze van iedereen verwacht, maar
De meeloper van
toen is in de loop
der jaren uitge-
groeid tot een per
soonlijkheid. Hij is echter in al
le opzichten de tegenpool van
Beckenbauer. ,,Ik ben een heel
ander type met totaal andere ei
genschappen. Je kunt mij niet
met hem vergelijken. Ik zal ook
nooit met stropdas op de bank
gaan zitten" Wat minder ge
bruikelijk in de behoudende
voetbalwereld is de vrijmoedige
De meningen over de aanvoerder van de
Duitse ploeg zijn sterk verdeeld De een
noemt hem een kei van een middenvel
der, een ander heeft geen goed woord
voor hem over vanwege zijn irritante ge
drag in het veld. In werkelijkheid is Matt
haüs het symbool van het Duitse voetbal
nooit sprankelend, wel degelijk en verant
woord, maar vrijwel nimmer teleurstel
lend. Eerst bij Borussia Mönchenglad
bach, later bij Bayern München en nu bij
Inter Milan moet Matthaus het vooral
hebben van zijn inzet en vechtlust, min
der van zijn creativiteit. Met de opkomst
van Möller, Hassler en Thon krijgt hij het
in de nationale ploeg steeds moeilijker de
zaken naar zijn hand te zetten. Zijn erva
ring en dominante optreden buiten het
veld houden hem voorlopig echter stevig
in het zadel.
niet van een vlijtige en noeste
werker als Vogts. Ze moesten
eens weten. ,,De Berti Vogts van
nu en die van 1978", doelt hij
op zijn ietwat ongenuanceerde
uitspraken over de mensenrech
ten bij het WK in Argentinië,
,,kun je met meer met elkaar
vergelijken. Toen las ik nog
boeken van Harold Robbins. nu
over het Baader-Meinhof-com-
plex". Om zijn horizon te ver
breden reisde Vogts in de voor
bije jaren de halve wereld rond.
„Als ik niet in Alaska was ge
weest, zou ik nu niet weten hoe
de Eskimo's leven en welke pro
blemen ze hebben met de alco
hol". Hij reed met de trein kris
kras door Zuid-Amerika. Met
tent en rugzak. Het scherpte
zijn begrip voor het milieu en
verhoogde zijn interesse voor
andere mensen.
Het Duitse topvoet-
bal kan er in de ko
mende jaren zijn
voordeel meedoen
Toch was het geen
liefde op het eerste
gezicht, toen Her
mann Neuberger
hem eind vorig jaar
polste voor de func
tie van bondscoach.
..Mijn vrouw en ik
hebben er nachten
wakker van gelegen
of ik het wel zou
moeten doen. Pas
na vijf maanden
heb ik ja gezegd".
In die tussenliggen
de periode vroeg
Vogts zich regelma
tig af hoe groot de
invloed van de
nieuwe functie zou
zijn op zijn privé-
leven. „Het voetbal
mag niet koste gaan
van Monika en Jus
tin-Peter. Die komen voor mij
op de eerste plaats. En dat moet
zo blijven".
„Er zal in het elftal niet veel
veranderen", denkt Vogts, „als
ik straks de taak van Becken
bauer overneem. Toch is de suc
cesrijke jeugdtrainer, al vanaf
1981, minder optimistisch over
voetbal dan de buitenwereld
wellicht denkt. „Wij hebben op
dit moment goede voetballers,
wij hebben een prima trainers
opleiding, maar hebben wij ook
oog voor de toekomst? Zijn wij
de laatste jaren werkelijk voor
uit gegaan? De gouden tijd van
het Duitse voetbal", weet
Vogts, „is voorbij. Die lag tus
sen 1964 en 1978. De jeugd
kwam vanzelf, daar hoefde in
feite niets voor te worden ge
daan. Die tijd is voorbij. Ze ko
men niet meer vanzelf, het voet
bal moet naar de kinderen
gaan".
Berti Vogts bevindt zich daar
mee op één lijn met Rinus Mi-
chels, die de laatste jaren in
Zeist dezelfde geluiden laat ho
ren. „Een paar zaken", zegt
Vogts, „die Zuideuropese of ge
kleurde spelers van zichzelf be
zitten. die hebben wij niet. Die
vaardigheden zijn echter wel
dringend nodig. Een tijdje gele
den keek ik bij een Duitse wed
strijd voor spelers onder zes
tien. Daar zag ik een paar voet
ballers, die ik voor een regiona
le selectie had willen oproepen.
Dat bleek onmogelijk. Ze had
den de Griekse of de Turkse na
tionaliteit, of ze waren van Joe
goslavische of Italiaanse af
komst. Een voetballer is geen
goochelaar, maar hij moet wel
de techniek beheersen. Dan ben
je meester over de bal en dat is
in het belang van het elftal.
Duitsers hebben nooit een elftal
aan één speler ondergeschikt
kunnen maken. Wij hebben dat
trouwens ook nooit gewild".
Het gaat niet alleen om de indi
viduele techniek. Vogts: „Het is
een voorwaarde, maar slechts
één van de punten. Iedereen
heeft bij het EK gezien dat Van
Basten keihard werkte om een
verloren bal te heroveren en dat
bij de Russen ook de aanvallers
op tegenstanders in balbezit
joegen. Ik heb Gaudino (van
Stuttgart - red) aan een Duits
paspoort geholpen en heb hem
in de jeugdploeg laten spelen.
Hij speelde een schitterende
wedstrijd in Napels tegen de
Italiaanse jeugd. Zes van de Ita
lianen van toen maken nu deel
uit van de Italiaanse selectie,
maar Gaudino gaat niet mee
naar Italië. Proef je het verschil.
Een speler heeft er niets aan als
hij tevreden is met wat hij heeft
bereikt. Het wordt voor Olaf
Thon daarom ook tijd dat hij
meer is dan een belofte voor de
toekomst".
Als geen ander heeft Vogts
recht van spreken. Hij is nog
van ver voor de generatie, die
het geld al verdient voor de
prestaties zijn geleverd. Hij
leerde een vak eer hij professio
nal werd. „Trainers als Murach,
Cramer en Weisweiler hebben
mij in het grote voetbal ge
bracht. Anders zou ik nu waar
schijnlijk nog als instrumenten
maker staan te draaien, te vij
len en te boren". In plaats daar
van wordt hij nu bondscoach en
krijgt hij straks een plaats in de
eregalerij met Sepp Herberger,
Helmut Schön. Jupp Derwall en
Franz Beckenbauer. Wie had
dat ooit kunnen denken. Hans-
Hubert Vogts in geen geval.
de toekomst van het Duitse
De Engelsen hebben het sindsdien over 'the Battle of Berne' Het <c
het Wankdo^^inn Hon9an'e ™t elkaar omspringen, 27 jum
mmwrn^
Bl^,ZfJi!^He^StUUrina een vreseliike overtreding op Buzkansky. De
Hongaarse bondsvoorzitter Baros haalt het nenrht nnen hL ?e
