Media machteloos als justitie beelden opeist
Mensen léven
niet, ze slapen
in Zoeter meer
'Een taal betekent nog niet één 9
'Miljoen joden in
Rusland wil weg'
PvdA-kamerlid vindt Nederlandse nieuwbouw saai en onder de maat
Nederland en Vlaanderen denken verschillend over samenwerking
h REPORTAGE essel.
Welk belang verdient voorrang: een
onbelemmerde nieuwsgaring door
journalisten of een opsporingsonderzoek
van de Justitie? Tussen de media aan de ene
en de politie en het openbaar ministerie aan
de andere kant woedt over deze vraag al
jarenlang een conflict dat met grote
regelmaat en in steeds scherpere vormen
terugkomt. De Hoge Raad, ons hoogste
rechtscollege, zal hopelijk de kans grijpen
op afzienbare termijn een principieel
oordeel over deze kwestie te vellen. De
recente twist over de inbeslagneming van
NOS- en Veronique-opnamen van een
demonstratie van Zuidmolukkers (vorige
week beslist ten nadele van de omroepen)
biedt hiervoor een uitgelezen gelegenheid.
Tot nu toe is het altijd een uitgemaakte zaak
geweest dat de media aan het kortste eind
trekken als de politie haar zinnen zet op
documenten, foto's, videobanden of ander
materiaal dat van belang kan zijn voor het
onderzoek naar strafbare feiten. Meldingen
van actiegroepen aan krantenredacties,
foto's van krakersrellen en, zoals in het geval
van de NOS en Veronique, video-opnamen
van gewelddadig verlopen demonstraties,
werden met succes door de autoriteiten
opgeëist. Protesten, niet alleen van de
betrokken media maar ook van de
Nederlandse Vereniging van Journalisten,
haalden niets uit.
Als de redactie van een dagblad of een
actualiteitenrubriek het door de politie
begeerde journalistieke materiaal niet
vrijwillig afstaat, vraagt de Officier van
Justitie een dwangbevel aan de rechter
commissaris. Uit de wet vloeit dan de
verplichting tot afgifte van alle "voor
inbeslagneming vatbare" voorwerpen voort.
Vooral filmrolletjes of beeldbanden als
bewijs tegen verstoorders van de openbare
orde zijn daarbij in trek.
In 1982 drong de toenmalige minister van
Justitie, De Ruiter, in de Tweede Kamer aan
op "grote terughoudendheid" bij de politie
en het openbaar ministerie tegenover de
journalistiek. Daar is in de praktijk echter
geen gehoor aan gegegeven.
Als het gaat om delicten die de rechtsorde
hevig schokken, als er levens op het spel
staan of de staatsveiligheid wordt bedreigd,
zou het onzinnig zijn het
opsporingsonderzoek een halt toe te roepen
bij de deur van een redactielokaal. Vanuit
hun maatschappelijke
verantwoordelijkheid maken de media en de
journalisten daar ook geen enkele aanspraak
op. Waar zij - op grond van dezelfde
verantwoordelijkheid - wel aanspraak op
maken, is de erkenning van het belang van
een onbelemmerde nieuwsgaring. Deze
komt in het gedrang als journalisten bij het
fotograferen, filmen of verzamelen van
documenten en andere gegevens kunnen
worden gezien als een verlengstuk van de
politie.
Waarom heeft de Haagse politie bij
voorbeeld zelf geen opnamen gemaakt van
de op rellen uitgelopen demonstratie waar
Justitie de beeldbanden van de NOS en
Veronique voor nodig had? De Haagse
rechtbank heeft deze vraag weggewuifd. De
politie had volgens de rechtbank niet
bedacht hoeven te zijn op geweld en de
wenselijkheid over beeldmateriaal te
kunnen beschikken. Daarom mocht zij
achteraf journalisten voor haar kar spannen.
Uit het oogpunt van de vrije nieuwsgaring is
het niet zo relevant waarop de politie
achteraf al dan niet bedacht had kunnen
zijn, als wel hoe journalisten bij volgende
gelegenheden hun werk moeten doen. Elke
inbeslagneming raakt de toekomstige
toegankelijkheid van informatie en
bovendien de veiligheid van journalisten in
situaties waarin strafbare feiten worden
gepleegd.
De Nederlandse Vereniging van
Journalisten heeft hier een beleidsrapport
over uitgebracht: "Journalisten moeten hun
taak zo onbelemmerd mogelijk kunnen
uitvoeren. Dat uitgangspunt wordt
gehanteerd in het belang van de vrijheid van
informatie, communicatie en
meningsuiting".
Het is begrijpelijk dat de met opsporing en
vervolging belaste instanties vaak
nieuwsgierig zijn naar mogelijk door
persfotografen of cameramensen
geregistreerde strafbare feiten. Te snel
wordt daarbij uit het oog verloren dat een zo
onbelemmerd mogelijke nieuwsgaring ook
een juridisch beschermd belang vormt. Het
in Nederland geldende Internationale
Verdrag inzake burgerlijke en politieke
rechten omvat behalve de vrijheid
inlichtingen te ontvangen en door te geven
ook uitdrukkelijk het recht informatie te
vergaren.
Het conflict media-justitie zit nu muurvast.
De Hoge Raad zou het kunnen doorbreken
door enkele criteria te formuleren die
behulpzaam kunnen zijn bij de afweging van
de belangen van informatievrijheid
enerzijds en een goede rechtsgang
anderzijds. Bij de vraag of inbeslagneming
van journalistiek materiaal verantwoord is,
zou om te beginnen altijd de ernst van het
strafbare feit moeten worden bekeken.
Bij de afweging zou verder een rol moeten
spelen of Justitie ook op een andere manier
aan de gezochte gegevens kan komen dan
via dwang op de media. Dus bij ernstige
delicten en als er geen alternatief is, valt een
beroep op medewerking van journalisten te
rechtvaardigen. Een dergelijke benadering
zou de opsporing niet langer automatisch
voorrang geven boven de vrije
nieuwsgaring.
Nog geen half jaar vertoeft ze in de Tweede Kamer. Toch
schuwt het pas geïnstalleerde PvdA-Kamerlid Mieke van
der Burg de publiciteit niet. Tijdens het debat over de wo
ningwet riep ze dat "de verplichte kwaliteit van de nieuw
bouw onder de maat is". Het Kamerlid vindt dat alle nieuw
bouw op elkaar lijkt. "Wandelend in een nieuwbouwwijk
besef je nauwelijks of je in Amsterdam, Nijmegen, Ensche
de, Zoetermeer of Houten loopt", aldus Van der Burg. Ver
slaggeefster Carine Neefjes nam de proef op de som en
maakte een rondgang met het PvdA-Kamerlid door de
nieuwbouwwijken van Zoetermeer.
Van onze correspondent
Carine Neefjes
ZOETERMEER - Opgewekt harkt
hij zijn piepkleine voortuintje.
Buigt bij iedere bloem en kijkt er
aandachtig naar. Gaat op zijn knie
ën als hij onkruid ziet. Zorgvuldig
wiedt hij het kleine perkje. "Ik
woon hier pas een maand. Maar m'n
bloemetjes doen het al goed, hè?"
Terwijl Kamerlid Mieke van der
Burg moppert over de saaie huizen
en het schaarse groen, vertelt de 65-
jarige Henk Gabel enthousiast over
z'n stekkie in Zoetermeer. Hij
noemt z'n huissie "een lot uit de lo
terij".
Hiervoor woonde hij met z'n
vrouw op een flat, vijf hoog. Weinig
contact met de buren, er 'woonde
van alles en nog wat'. Nu leeft het
echtpaar Gabel temidden van ande
re oudjes. "Prachtig. Het lijkt alsof
ik in dienst zit. Toen had ik ook zo
veel maatjes. Als v/e iets niet in huis
hebben, kunnen we altijd bij de bu
ren terecht. Het klikt gewoon".
En wat meneer Gabel vooral ge
rust stelt, is het 'aangepaste' huis.
Trots toont hij met uitgestrekte ar
men dat de deuropening wel 94 cen
timeter breed'is. "Daar kan tenmin
ste ook een rolstoel door. Die heb
ben we gelukkig nog niet nodig,
maar je weet maar nooit
Volgens Kamerlid Van der Burg
heeft Gabel "gewoon geluk In het
nieuwe Bouwbesluit gaat de ver
plichte kwaliteit .van de woning
aanzienlijk achteruit. De kamers
worden kleiner. Over aangepast
bouwen van alle woningen moet
Heerma nog 'nadenken', meent Van
der Burg. De deuropening is vastge
steld op 85 centimeter breed.
"Waarschijnlijk te nauw voor een
rolstoel", zucht het PvdA-Kamer
lid.
Groeikern
Zoetermeer, een groeikern met zo'n
96.000 inwoners. De eerste paal
werd in 1966 geslagen: de stad
moest woonruimte bieden aan men
sen die in de Randstad werkten. De
stad is gebouwd voor mensen die
overdag elders vertoeven. De inwo
ners werken in Den Haag of Rotter
dam. Keren 's avonds naar de groei
kern terug om te eten en te slapen.
Overdag is het stil in het prille Zoe
termeer. "Mensen leven hier niet",
constateert Kamerlid Van der Burg
die zelf in Utrecht woont. "Zij zijn
aangewezen op voorzieningen in
Den Haag".
Er is weinig aandacht besteed aan
de vormgeving van de nieuwbouw,
meent zij. Van der Burg wijst naar
een grauw blok rijtjeshuizen. Ge
bouwd van kleurloze stenen, Tus
sen de ramen moeten verbleekte
blauwe platen het aangezicht op
fleuren.
Kritisch bekijkt het kamerlid het
grote grasveld voor een immens
flatgebouw. "Dat noemen wij kijk-
groen", zegt de volkshuisvesting
specialist. "Bewoners kunnen hier
niets mee doen. Ja, er een beetje
langs slenteren. Ze zouden hier pa
den moeten aanleggen, zodat bewo
ners lekker kunnen wandelen. Men
sen die volkomen geïsoleerd tien
hoog in een flat wonen, hebben be
hoefte aan groen".
Een wijk in het zuidoosten van de
groeikern ziet er iets vriendelijker
Flats in Zoetermeei
uit. De huizen zijn in verschillende
stijlen gebouwd. Puntdaken en
platte dakken wisselen elkaar af.
Tussen huizenrijen door slingeren,
kronkelige paadjes. Voor de kinde
ren uit de buurt is een voetbalveldje
aangelegd. Dat ziet er een stuk beter
uit, maar de huizen zijn schrikba
rend duur. Een leefbare omgeving
lijkt weggelegd voor rijke lui.
Dat de nieuwbouw in Zoetermeer
niet bruist, blijkt uit de doodse stilte
in de wijken. Het geschoffel van de
gemeentewerkers tussen de pas
aangeplante struiken is het enige
gelüid dat klinkt. Heel in de verte
doemen stemmen op van school
gaande kinderen. Een vader en
zoon springen even op de wip op
een verlaten grasveldje. Verder is
het uitgestorven in Zoetermeer.
Efficiënt
De kwaliteit van nieuwbouwwijken
wordt steeds belangrijker. Voor
2015 moeten er in Nederland nog
twee miljoen huizen worden ge
bouwd. Door het toenemende aan
tal alleenstaanden en de grote hoe
veelheid ouderen die zelfstandig
blijven wonen, wordt Nederland in
een hoog tempo vol gebouwd.
Om de woningbouw efficiënt te
realiseren, is onder meer de wo
ningwet aangepast. Tot nog toe is
het zo geregeld dat -alle gemeenten
in een eigen bouwverordening de
richtlijnen voor nieuwbouw vast
leggen. In de nieuwe woningwet
worden de voorschriften centraal
geregeld in een landelijk Bouwbe
sluit.
Van dér Burg vindt 'dat gemeen
ten een eigen inbreng moeten be
houden. Anders zien binnen een
mum van tijd alle nieuwbouwwij
ken er hetzelfde uit. Al wandelend
door de monotone groeikern mij
mert ze over gekleurde luiken in
Volendam en Marken die de
dorpjes van elkaar onderscheiden.
"Daar hebben wijken een eigen ka-
rakter". Zè blijft staan voor een mo
dern huis. "Zo'n woning zou ook in
Houten kunnen staan".
Secretaris Schrieks van de Vere
niging Grootbedrijf Bouwnijver
heid is fel tegenstander van de eigen
inbreng van gemeenten als het gaat
om bouwtechnische aanwijzingen.
"Dat is heel lastig werken voor de
projectontwikkelaars. Straks eist
de ene gemeente dat kozijnen niet
meer van tropisch hardhout mogen
worden gemaakt, terwijl een ander
dat geen enkel probleem vindt. Zo
kunnen bouwbedrijven nooit een
voorraad produceren. Dat meepra
ten van gemeenten kost de bewoner
gewoon geld".
Lagere inkomens
Ook in de wijk moet variatie zijn,
meent Van den Burg. Het Kamerlid
werpt haar blik op nietszeggende
woningen die in lange rijen achter
elkaar staan. Geen enkel staaltje ar
chitectuur doorbreekt de sleur van
de straat. "Woningen voor mensen
met lage inkomens, ook hier aange
wezen op goedkope huizen die vaak
saai zijn".
Volgens Van der Burg is een wijk
met alleen maar goedkope huizen
stigmatiserend. Aan het eenvoudi
ge uiterlijk lees je af dat hier 'min
der kapitaalkrachtigen' wonen. Zij
pleit voor meer variatie. Dure en
goedkope huizen moeten elkaar af
wisselen.
Schrieks: "Dat kunnen bouwbe
drijven niet zelf uitmaken. De man
of vrouw met geld beslist. Als die
zijn huis niet tussen goedkope wo
ningen wil, bouwen wij daar een
voudigweg niet. Ik vind het mede
lijden met mensen in goedkope hui
zen wat overdreven. Als ze in een
tweedehands auto rijden, zeggen
we toch ook niet 'ach, wat zielig".
Van der Burg vindt dat alle wij
ken aangepast moeten worden aan
maatschappelijke ontwikkelingen.
Dat betekent onder meer dat ieder
een een plastic vuilnisbak krijgt om
huisafval gescheiden in te leveren.
Schrieks: "Een mooi plan, maar dan
moet de gemeente voldoende ruim
te creëren. Mensen met een klein
tuintje willen zo'n ding niet".
Monotoon
Na de stadswandeling is de conclu
sie van Van der Burg overduidelijk:
ze zal hier nooit willen wonen."De
wijken zijn saai, want er zijn nauwe
lijks voorzieningen. De groeikern is
volgebouwd en in sommige wijken
is het groen zoek. Dat is te wijten
aan de gemeente, meent Schrieks.
Die heeft meer geld over voor hui
zen dan voor bomen. Meer wonin
gen brengt geld in het laadje, groen
levert niets op.
Schrieks is minder somber over
het dichtbevolkte Zoetermeer. Hij
meent dat architecten in 25 jaar tijd
goed hun best hebben gedaan. De
groeikern is in een kwart eeuw uit
gegroeid tot een stad waar veel
werkgelegenheid is. Het uitgaansle
ven is niet enerverend, maar veel
mensen wonen hier voor 'hun rust'.
Zelf zou hij wel in Zoetermeer wil
len wonen, want "dat is dichtbij
mijn werk".
Henk Gabel en zijn vrouw trek
ken zich niets aan van de kritiek van
het pas geïnstalleerde Kamerlid.
Voor hen heeft Zoetermeer iets bij
zonders: "Eerlijk mevrouw, we zijn
er weg van".
BRUSSEL - Vlamingen en Ne
derlanders denken geheel anders
over hun gezamenlijke culturele
erfgoed. Terwijl Vlaanderen met
ons het liefst een echte 'Nederland
se cultuurgemeenschap' willen vor
men, wil men in Nederland eigen
lijk alleen maar samenwerken op
het gebied van de Nederlandse taal.
In België is de laatste weken irri
tatie gerezen over de Nederlandse
opstelling. Die sloeg om in veront
waardiging toen minister Hedy
d'Ancona (WVC) het twee weken
geleden niet nodig vond de verga
dering van het 'Algemeen Neder
lands Congres' in Brussel op te luis
teren met haar aanwezigheid.
Er verschenen kritische commen
taren waarin stond dat Nederland
het overleg over een gemeenschap
pelijk cultuurbeleid wilde dwarsbo
men. En vrijdag werd de Neder
landse ambassadeur in Brussel, de
heer Van Nispen tot Sevenaer, hier
over nog eens door de leider van de
Vlaamse deelregering, Gaston
Geens, onderhouden.
Minister d'Ancona zelf zei in
Brussel dat alle commotie in Belgie
onterecht is. Haar wegblijven van
de vergadering van het ANC, de or
ganisatie waarin Nederland en
Vlaanderen cultureel overleg voe
ren, was "geen welbewuste actie".
D'Ancona had gewoon verplichtin
gen elders.
Dat wisten de organisatoren al
twee maanden geleden, dus hun
verontwaardiging was gespeeld.
Maar dat Nederland en Vlaanderen
anders denken over de culturele sa
menwerking, is duidelijk. "Dat we
dezelfde taal hebben, betekent nog
niet dat wij totale culturele integra
tie willen", aldus d'Ancona.
Afspraken
Zij zegt de Vlaams-Nederlandse
culturele samenwerking vooral te
zien in het licht van de Nederlandse
Taalunie, waarin het inderdaad
vooral over het Nederlands gaat.
"Daar zijn afspraken over gemaakt
en ik blijf binnen het kader daarvan.
Het is jammer dat nu al deze opwin
ding is ontstaan".
d'Ancona zegt de komende tijd
best met haar Vlaamse collega's te
willen praten. Ze noemt de samen
werking met Vlaanderen "een ern
stige zaak" en vindt het belangrijk
dat er wat gebeurt. Maar voorop
staat dat de Taalunie goed moet
functioneren, en daarvan is mo
menteel nog allerminst sprake.
Maar de Vlamingen zijn niet van
plan zich neer te leggen bij deze be
perkte visie op de Nederlandse (dat
wil zeggen Noord- en Zuidneder
landse) cultuur. Minister-president
(want zo mag hij zich noemen)
Geens betreurde de houding van
ons land in zijn gesprek met Van
Nispen tot Sevenaer.
Hij sprak van "een negatieve hou
ding" van de Nederlandse regering
ten aanzien van "een gezamenlijke
cultuurgemeenschap". Dat steekt
de Vlamingen des te meer, omdat zij
zich door de federalisering in België
eindelijk zelfstandig (los van Wallo
nië) kunnen opstellen en nu toeen
adering tot Nederland zoeken.
Eigen plaats
Vroeger was de culturele samen
werking met het buitenland een
zaak van de nationale regering. Nu
Vlaanderen zich aan het 'Franse
d'Ancona: commotie om niets.. uoto anp)
juk' ontworsteld heeft, zoekt het als te klein is om dat alleen te doen.
zelfstandig gebied in Europa een ei- Maar Nederland wil het niet groter
gen plaats, maar het beseft dat het helpen maken.
VOORSCHOTEN - Enige hon
derden hervormden, gereformeer
den, rooms-katholieken en angli
canen uit Voorschoten namen gis
teren deel aan de plaatselijke
Kerkendag rond het conciliair
proces van gerechtigheid, vrede
en behoud van de schepping. Na
de ochtendiensten in een achttal
kerkgebouwen, vond 's middags
een gevarieerd programma in het
Burg. Berkhoutpark plaats.
Naast diverse sprekers waren er
ook workshops met dans en zang.
Aan de dag werd ook deelgeno
men door een kerkelijke delegatie
uit Fürstenwalde (DDR). Ds. Cor
Schaap, hervormd predikant in
Voorschoten, noemde het "een
ngeslaagd geheel in een goed zon
netje". De dag, met als doel 'toe-
rusting en stimulering', werd be
sloten met een vesper in de Dorps
kerk. (foto Ellen Martens)
Sjaranski bij Christenen voor Israël
NIJKERK (ANP) De meeste Sovjet-joden die naar Israël
emigreren, weten niet wat het religieuze leven betekent. Ze
kennen bij voorbeeld de joodse wet niet, omdat het hun zeven
tigjaar lang verboden is hun godsdienst te beleven. Het antise
mitisme heeft hen echter doen beseffen dat ze jood zijn.
Aldus Nathan Sjaranski die zater
dag in Rotterdam sprak tijdens de
viering van het tienjarig bestaan
van de organisatie Christenen
voor Israël in Nijkerk. De voor
malige dissident is voorzitter van
het 'Sovjet Jewry Zionist Forum'
in Israël, dat zich bezighoudt met
de opvang van Sovjet-joden in dat
land. Sjaranski bracht voor zijn
emigratie naar Israël in 1986 acht
jaar in Russische gevangenissen
door.
Volgens Sjaranski, die zaterdag
geen microfoon gebruikte in ver
band met de sabbat, hebben meer
dan 1 miljoen Sovjet-joden te
kennen gegevèn dat zij willen
emigeren. Hij schat dat bij de
overweldigende meerderheid van
de naar schatting 2,5 tot 3 miljoen
joden in de Sovjetunie uiteinde
lijk deze wens zal opkomen. Want
alle joden ondervinden de gevol
gen van het antisemitisme in hun
land.
Het antisemitisme in de Sov
jetunie is volgens Sjaranski een
gevolg van de onzekere situatie.
De economie is een puinhoop,
waar mensen verontwaardigd
over zijn. Dan is het makkelijk al
le problemen op de joden te
schuiven.
Ds. W. J. Glashouwer, voorzit
ter van Christenen voor Israël,
hield het er op dat antisemitisme,
maar ook het ophitsen van Pales
tijnse kinderen tegen joden ten
diepste haat is tegen God, de God
van Abraham, I'saak en Jacob.
Want God houdt van het joodse
volk, heeft het uitverkoren.
'Ojec moet Raad
van Kerken niet
zo bekritiseren'
DEN HAAG (ANP) - De secreta
ris van de Raad van Kerken in het
Midden-Oosten, dr. Gabriël Ha-
bib heeft dit weekeinde kritiek
geuit op het Overleg Joden en
Christenen (Ojec) dat de "zeer po
sitieve" bedoelingen van de Ne
derlandse Raad van Kerken zo
"scherp" heeft bekritiseerd.
Volgens Habib tracht de Neder
landse Raad bij te dragen aan een
duurzame oplossing van het pro
bleem in het Midden-Oosten. De
dubbele loyaliteit van de Raad
met zowel Israël als de Palestij-
nen behoeft volgens Habib geen
bedreiging voor het Ojec te zijn.
Het Ojec heeft grote moeite met
de pro-Palestijnse houding van
de Raad.
Afgelopen week wees de Raad
het verzoek van het Ojec af om
het onderhoud met de delegatie
van MECC, een fervent pleitbe
zorger van de Palestijnse zaak.
Dit besluit is niet door ons geno
men, aldus Habib, het program
ma is in Nederland vastgesteld.
Volgers secretaris ds. Willem van
der Zee van de Raad heeft Habib
vantevoren gezegd dat hij niet
met de Nederlandse Joden over
Israël praten, aldus Van der Zee.
Habib desgevraagd: "Als gast
van de Raad van Kerken kan ik
geen partij worden in dat conflict.
Misschien als ik Nederland niet
als gast van de Raad van Kerken
zou bezoeken, misschien zou dan
een ontmoeting met het Ojec mo
gelijk zijn".
Christenen voor Israël heeft sa
men met het Sovjet Jewish Zio
nist Forum en The Jerusalem
Foundation van burgemeester
Teddy Koliek het initiatief geno
men voor de oprichting van een
cultureel opvangcentrum voor
Russische joden in Jeruzalem.
Dit centrum wordt woensdag in
aanwezigheid van de Nederland
se ambassadeur in Israël ge
opend.
Vertrekkend directeur K. K.
van Oordt haalde fel uit naar de
recente verklaring van de Raad
van Kerken over de 'terreurorga
nisatie' PLO. Christenen voor Is
raël heeft bij de joodse gemeen
schap verontschuldigingen aan
geboden voor de voortdurend po
sitieve houding van de Raad te
genover de PLO. De Raad maakt
misbruik van de naam van de
Heer, aldus Van Oordt.
Rabbijn Avraham Soetendorp
van Den Haag had een dag eerder
ook zware kritiek geuit op de
PLO-verklaring van de Raad van
Kerken. Tijdens een persconfe
rentie bij de aankomst van
Sjaranski op Schiphol las Soeten
dorp een uitspraak van PLO-lei-
der Arafat voor waarin deze ieder
een oproept het vuur op de Jood
se emigranten uit de Sovjetunie
te openen. Soetendorp gaf de
Raad het advies 'zeer terughou
dend te zijn'. Naar zijn mening
kan de Raad zich beter verzetten
tegen de pressie vari de Arabische
landen om de emigratie van de
Sovjet-joden stop te zetten.
Ook zaterdag maakte de Stich
ting bestrijding antisemitisme
(Stiba) bekend dat in Nederland
zich de afgelopen anderhalf jaar
bijna geen antisemitische inci
denten hebben voorgedaan. Dit is
het gunstigste rapport dat de
Stichting bestrijding antisemitis
me in haar tien-jarig bestaan heeft
uitgebracht, aldus voorzitter Ri
chard A'. Stein. "Nederland krijgt
een negen" Het eerste exemplaar
van het rapport werd zaterdag
aangeboden aan Simon Wiesent-
hal, lid van de raad van advies.
Russische politie
schakelt kerk in
tegen overtreders
MOSKOU (EPD) - Omdat waar-
schuwingen en straffen niet hel
pen, heeft de verkeerspolitie van
Vitebsk in Wit-Rusland de kerk
ingeschakeld. Dat meldt het
weekblad 'Moskou Nieuws' in
een artikel onder de kop 'In Gods
naam, overtreedt de verkeersre
gels niet'.
De verkeerspolitie heeft de
priesters en predikanten verzocht
na de preek een toespraak te hou
den over 'de voorbeeldige voet
ganger'. "Wij hebben nu begre
pen, dat godsdienst en leven nau
wer met elkaar samenhangen dan
het geval leek", aldus 'Moskou
Nieuws'.
Vader Matheüs, die de eerste
preek over het verkeer heeft ge
houden, rijdt zelf auto en kan
naar eigen zeggen wel een boek
schrijven over de onvoorzichtig
heid van de voetgangers in Vi
tebsk. Voetgangers veroorzaak^
ten vorig jaar meer dan de helft
van alle verkeersongelukken in
de Witrussische stad.
