'Ik schrijf wat mijn hart me ingeeft'
WÊÊÊÊÊMÊfob?
Wél
Vier meter van Mick Jagger
vandaan en bijna machteloos
Een verfijnd onderbroekenpretpakket
'Prestaties Van Gogh niet minder in Auvers
Filmpremières gaan
terug naar donderdag
PAGINA 22
KUNST
DONDERDAG 17 MEI 1990
Leiderdorper Ton Huisman brengt nieuwe bundel uit
LEIDERDORP Een bosje bloe
men in een vaas/wordt u aangebo
den door de schrijver./die van ijver
en van werklust blaakt/en 'in de
clinch' gaat met het ijzer tuit: Moe
derdag '88). Ton Huisman (45) is
dichter, correspondent van een
huis-aan-huis-blad in Hazerswoude
en beoefenaar van plaatselijke oud
heidkunde. Hij studeerde op latere
leeftijd enige tijd Nederlands. Huis
man is een optimist: "Ik heb het
motto van Anne Frank tot het mijne
gemaakt: Ondanks alles blijf ik ge
loven in de innerlijke goedheid van
de mens. Ik wilde met het van me
afschrijven van allerlei dingen juist
vaststellen hoe de dingen zijn. En ik
schrijf wat mijn hart me ingeeft. Ja,
het gaat er om de essentie van het le
ven in kunstvorm te gieten. En dat
is een worsteling met de materie,
zoals op de schilderijen van Rem
brandt te zien is." Hoewel zijn jong
ste bundel tweede druk vermeldt, is
het werk in deze vorm nieuw. Het is
een compilatie van een aantal oude
re bundels.
De liefde voor literatuur kreeg
Huisman mee in de jaren vijftig van
zijn leraren op het Christelijk Lyce
um in Alphen aan den Rijn. Het wa
ren niet de eersten de besten. Gods
dienstles gaf A. Dekker, met wie
Gerrit Achterberg in de bundel De
zangen van twee twintigers debu
teerde. De leraren voor het vak Ne
derlands waren de huidige burge
meester van Alphen Paats en de la
Calamiteitenpot
voor aankoop
handschriften
DEN HAAG (GPD) Het Letter
kundig Museum in Den Haag krijgt
de beschikking over een 'calamitei
tenpot' voor de aanschaf van bijzon
dere handschriften. Minister D'An-
cona van WVC wil voor dit doel in
drie jaar tijd een bedrag van twee
ton reserveren. Vorige week kon
het museum, dat een aankoopbud
get heeft van 30.000 gulden, slechts
met hulp van sponsors op een vei
ling in Haarlem een aantal hand
schriften van de dichter Gerrit Ach
terberg verwerven. Inclusief opgeld
heeft het museum circa 140.000 gul
den betaald. In een interview met
het dagblad Trouw zegt de minister
hiervan geleerd te hebben.
Een woordvoerder van het Let
terkundig Museum zegt 'uitermate
blij' te zijn met het initiatief. "Maar
ondanks de verruiming van moge
lijkheden zullen we voorzichtig
handelen. De markt voor hand
schriften begint zich nu ook in Ne
derland te ontwikkelen. Door teveel
mee te bieden zou je alleen maar
meewerken aan het kunstmatig op
schroeven van de prijzen. Je moet
ook dingen durvan laten lopen. Het
zal in Nederland gelukkig nooit zo
erg worden als in het buitenland,
waar de verzamelaars grif een ton
neertellen voor een gedicht. Ons
taalgebied is kleiner, waardoor er
ook minder interesse bestaat. Dat
werkt in ons voordeel".
Dirigent Vonk
naar buitenland
DEN HAAG (GPD) - De dirigent
van het Residentie Orkest in Den
Haag, Hans Vonk, treedt volgend
jaar in dienst bij een buitenlands or
kest. Om contractuele redenen kan
hij de naam van het orkest pas in
september bekend maken. "Ik kan
nu nog niet zeggen van welk orkest
ik de nieuwe dirigent word, maar
het is een symfonie-orkest in het
buitenland en ik ga ook wonen in
het land van dat orkest", aldus
Vonk, die nog tot juli 1992 verbon
den is aan het Residentie Orkest en
tot juni van dit jaar leider is van de
Staatskapelle van Dresden.
Vonk is niet van plan een verbin
tenis met nog een ander orkest aan
te gaan. "Behalve wat gastdirecties,
zal het mijn enige vaste orkest zijn".
Van onze redacteur Emiel Fangmann
Een bosje bloemen als gebaar van vriendschap heet de
jongste bundel van de dichter Thomas Agricola, pseudo
niem van de in Leiderdorp woonachtige Ton Huisman. Hij
droeg het in eigen beheer uitgegeven werk op aan de Bond
voor Nederlandse Militaire Oorlogs- en Dienstslachtoffers
te Doorn ter gelegenheidheid van haar 45-jarige bestaan.
Zelf beschouwt Huisman zich als een slachtoffer van de mi
litaire dienst. Najaren van depressies is het uitoefenen van
de dichtkunst een bevrijding voor hem. Hij schrijft in de
bundel:"De poëzie verhelderde mijn gedachten. Ik werd
gedwongen me te concentreren op wat ik schreef'. 'Ik
streef naar zeggingskracht. Elke regel moet een exclusief
'verkoopargument' bezitten', vult Huisman tijdens een ge
sprek aan.
tere Amsterdamse hoogleraar in de
neerlandistiek Bakker. Het zijn
mensen over wie Huisman met
waardering spreekt. Van zijn kant
mag hij ook lof ontvangen. De dich
teres Vasalis schreef hem eens dat
zijn gedichten haar troffen door de
echtheid ervan. Zelf is Huisman een
liefhebber van dichters als Nijhoff,
Achterberg en Slauerhoff. Bij Nij
hoff vindt hij de beeldspraak de
moeite waard: "Nijhoff moest er
echt aan werken, met noeste vlijt.
Hij gaf niet op, want het was iemand
die summa cum laude wilde sla
gen." Van de prozaschrijvers leest
Huisman W.F. Hermans. Theun de
Vries en verder noemt Huisman
zich een "enthousiast liefhebber
van het werk van Biesheuvel".
Rotsvast
Ton Huisman, zo blijkt uit sommige
van zijn gedichten, vindt steun in
"geen zwaar, maar wel een diep
rotsvast geloof. Ik ga niet vaak naar
de kerk. Ik zeg wel eens: 'Ik ben vor
stelijk onafhankelijk van de men
sen en nederig afhankelijk van
God." Wie zal mij vertellen wie ik
zijn moet, hoe ik leven moet,/Wie ver
klapt mij het geheim van de file-
?IGeen mens kan doorgronden het
geheim, dat mijn leven richting gaf.
i*V SI
HBMt --
i het theater. Flip Ceulemansen Helga Langen in 'Bal'.
Toneelgroep Amsterdam brengt 'Bal'
Toneelgroep Amsterdam/Het Concern met
'Bal'. Regie: Sam Bogaerts. Alt-saxofoon'
Mike Zinzen. Gezien op 16 mei in het LAK-
theater alwaar nog vanavond.
LEIDEN - Leut en lol mag weer in
het theater. Na tientallen jaren
van vormexperimenten, maat
schappelijke betrokkenheid en
intellectuele navelstaarderij, doet
een verfijnd onderbroekenpret
pakket zelfs in de hoogste kunst
kringen z'n herintrede. De lach of
ik schiet formule heeft ook toege
slagen bij Toneelgroep Amster
dam en dansgroep Het Concern.
Onder regie van Sam Bogaerts
hebben twaalf acteurs en dansers
er in 'Bal' een theatraal dansfeest-
je van gemaakt.
De kledingmagazijnen van To
neelgroep Amsterdam zijn leeg
geplunderd om de meest maffe
types van pruik, pak en schoenen
te voorzien. Ze maken zich op om
naar het bal te gaan. Dat bal ver
andert door de muziekjes en de
omkleedpartijen steeds van sfeer.
De rode draad wordt gevormd
door een reeks momentopnames
waarin een of meer types centraal
komen te staan. Zo waan je je de
ene keer in een ordinair clubhuis
na afloop van de bingo, dan weer
op een high society ballroom par
ty of op het carnaval der gekken.
Niemand zegt iets; de types zijn
er, bewegen en gaan kortstondige
relaties aan.
Een greep uit de balbezoekers:
de Oostenrijkse 'dirndl' achterna
gezeten door de geile agent van
de bereden politie, twee senioren
dames van wie de een travestiet is
en tot vergaande ongewenste inti
miteiten overgaat, de schlemiele
matroos met de dunne beentjes
en een stoet zwalkende dron
kelappen. De gevoelige types la
ten hun tranen de vrije loop op de
operafragmenten, de types polo-
naisegangers dansen een verre
neef van de polka. Dat 'Bal' zo'n
leuke voorstelling is heeft alles te
maken met de persoonlijkheden
van de acteurs en dansers, de ti
ming en de ijzeren theaterwet van
de travestie. Doe Joop Admiraal
en Arnold Goores een jurk een
jurk en pumps aan en je komt niet
meer bij. Zet de versterker in de
zaal op honderd en de Gypsy
Kings werken op de onbedwing
bare zitvleesspieren van de toe
schouwer. Dit is echt een avondje
ongecompliceerd genieten.
Dansgroep Het Concern houdt
van avontuur door met theaterre
gisseurs in zee te gaan. De vorige
produktie, het wondermooie
'Herinneringen van een valk' van
Jan Ritsema, bracht de verstilde
en poëtische kwaliteiten van de
zes groepsleden naar voren. Dat
ze bepaald exhibitionistische en
dellerige trekjes vertonen, komt
in 'Bal' heerlijk genadeloos naar
voren. Het verwijt dat de voorstel
ling aan goedkoop effectbejag
doet, slaat dan nergens meer op.
Of wel?
INGRID
VAN FRANKENHUYZEN
Van Gogli-deslaindige Pickvance oneens met organisatoren 'Amsterdam'
PARIJS Prof. Ronald Pickvance
distantieert zich van de organisato
ren van de van Gogh-tentoonstel-
ling in Amsterdam. Die vinden dat
Vincent de laatste maanden van zijn
leven in Auvers niet meer op de
hoogste toppen van zijn kunnen
stond. Op de avond van de verkoop
van van Goghs portret van Dr. Ga-
chet tegen de wereldrecordprijs van
150 miljoen gulden verklaarde
Prof. Pickvance die grotendeels
verantwoordelijk is voor de ten
toonstelling van de van Gogh-teke-
ningen in het museum Kroller-Möl-
ler zich in het geheel niet verant
woordelijk te voelen voor het alge
mene beleid van de wereld-exposi
tie in Amsterdam. Prof. Pickvance
voegde er aan toe dat hij van Goghs
werk in de periode-Auvers op een
lijn te stelt met die in Aries en St.
Rémy.
zich openlijk van een tekst, die aan
de ingang van de tentoonstelling op
een plaquette is aangebracht en
waarop eveneens de periode-Au
vers in min of meer denigrerende
woorden is afgedaan. In het voor
aanstaande Franse dagblad 'Le
Figaro' was men over de tekst op
die plaquette gevallen. In het van
Gogh-bulletin dat de directie van
het van Goghmuseum in Amster
dam ter gelegenheid van de 100-
jaarviering uitgaf, staat onder meer
te lezen dat in Auvers bij van Gogh
'het heilige moeten er af was'. Vol
gens de opsteller van het bulletin
"bezigde van Gogh in Auvers over
het algemeen een grof-impressio-
nistische stijl en typerend is verder
de al in Saint-Rémy aangewakker
de voorkeur voor de traditionele
schilderkunst van de School van
Barbizon". Het bulletin gaat dan
echter voort: "Werkelijk uitzonder
lijk in stilistisch opzicht is alleen het
portret van dokter Gachet".
Tevens distantieerde Pickvance Prof. Pickvance was verantwoor
delijk voor de beide tentoonstellin
gen 'van Gogh in Arles' en 'van
Gogh in St. Rémy en Auvers' in het
'Metropolitan museum of Art' in
New York. Hij vestigde hiermee
zijn naam de doeltreffendste orga
nisator van van Gogh-exposities in
de wereld te zijn, terwijl van Goghs
werk in het algemeen nauwelijks
meer wordt uitgeleend. In Amster
dam was hij slechts als adviseur
aangetrokken. De theorie die aan de
expositie in Amsterdam ten grond
slag ligt gaat er van uit dat alleen
datgene wat van Gogh essentieel
achtte in zijn gehele werk getoond
zou worden. Deze theorie bracht
met zich mee dat uit de buitenge
woon vruchtbare periode Auvers
een aantal wereldbekende doeken
op de tentoonstelling in Amster
dam ontbreken om de eenvoudige
reden dat de Nederlandse organisa
toren vonden dat in Auvers bij van
Gogh de fut er uit zou zijn geweest.
Groen linnen
Prof. Pickvance sprak op een pers
conferentie in Parijs, waar directeu
ren van toeristenbureaus uit heel
Frankrijk kwamen uitleggen wat ze
in het van Goghjaar de toeristen te
bieden hebben. Op deze persconfe
rentie sprak ook de Belgische eige
naar van het sterfhuis van van Gogh
in Auvers, waarvan de restauratie
ernstig ten achter is geraakt op het
tijdschema. Dominique Janssens
verklaarde zich van zijn sponsors te
hebben afgewend omdat zij te hoge
commerciële eisen stelden. Hij
zoekt zijn heil nu bij het vooral
Amerikaanse en Japanse maece-
naat. Ook in het in Auvers intensief
gevierde van Goghjaar blijft het be
faamde Café Ravoux, waar van
Gogh overleed, voor onbepaalde
tijd nog achter zijn groen linnen
schutting verborgen. Het is daarom
niet verbazingwekkend dat er on
der de neringdoenden en de organi
satoren van het feest wrok tegen
Janssens is ontstaan. De Belg heeft
zich echter van de steun van profes
sor Pickvance verzekerd en rekent
voorlopig nog op wonderen.
Slechts Gij, Oh. God! alleen, kunt
mij zeggen, waarom ik telkens weer
tot aanstoot werd (uit: Een woord
van dank voor mijn geliefde moe
der). Huisman noemt verder als zijn
belangrijkste thema's het Joods
volk, zijn familie. Endegeest, de na
tuur en zijn vrienden. Ik toen mijn
lier genomen/en heb mijn lied ge
componeerd. Ik heb van haar ge
leerd, /hoe mensen tot elkander ko
men. (Uit Ik en mijn lier, opgedra
gen aan Slauerhoff). Huisman
noemt zijn gedichten "verstech
nisch niet zuiver". Daarom kan ook
een prozaïsche regel voor hem deel
uit maken van een gedicht: Ook ik
zou nu dienst geweigerd hebben-
,/want "vrede is goedkoper dan oor-
log"./Maar diep in zijn hart/heeft él
ke pacifist respect voor de soldaat
(uit: Een kostbaar geschenk voor
mijn moeder).
Huisman geeft tenslotte potentië
le lezers van zijn werk een advies op
de laatste bladzijde: "De bundel
moet gekocht worden uit een zeke
re 'inerlijke behoefte' of wat dat dan
ook zijn mag. Niet 'omdat men (zo
nodig) bevredigd' wil worden of
'zijn opvattingen bevestigd' wil
zien. Men moet bereid zijn hiernaar
te luisteren en dit te lezen. Pas dan
'is er behoefte' aan. Wanneer men
zich openstelt."
(Een bosje bloemen als gebaar van
vriendschap kost 17, 50 en is ver
krijgbaar bij boekhandel de Kier in
Leiderdorp)
Rijksmuseum:
meer dan alleen
de Nachtwacht
AMSTERDAM (GPD) - Het Rijks
museum is half ondergesneeuwd
door zijn eigen bekendheid. De hal
ve wereld kent het museum en weet
wat er te zien is: Rembrandt, de
Nachtwacht en die andere hoogte
punten van de 17e-eeuwse schilder
kunst. Maar daar blijft het meestal
bij. Eenzijdige kennis die het zicht
op al dat andere in het gigantische
gebouw aan de Stadhouderskade
vertroebelt, meent A.A.E. Veis
Heijn, de pas benoemde directeur
Presentatie. Weinigen kennen de
zalen met dramatische hoogtepun
ten uit de Nederlandse geschiede
nis, en bijna niemand dat eenzame
harnas van die Amsterdammer die
nog sneuvelde voor Michiel de Ruy-
ter toen die zelf al dood was.
Het zijn bijna allemaal toeristen
die naar het Rijksmuseum komen.
De meesten ook nog buitenlander,
zo'n tachtig procent. Voor al die toe
risten is het Rijksmuseum vast on
derdeel van een bezoek aan Amster
dam. Dat mag zo blijven, vindt Veis
Heijn, maar het museum probeert
zijn status als toeristische attractie
uit te bouwen. "Laten zien dat we
een volwaardig museum zijn", zegt
Veis Heijn.
Vooral de Nederlanders moeten
weten dat het Rijksmuseum meer is
dan alleen de obligate voettocht
langs de schildermeesters van de
Gouden Eeuw. De 30.000 vierkante
meter expositieruimte, een opper
vlak zo groot als zes voetbalvelden,
biedt eindeloze mogelijkheden
rond te dwalen door haast verlaten
zalen en afdelingen.
Van onze corespondent
Ron de Groot
ROTTERDAM - Daar zit'ie!!
MICK JAGGER. Mijn adem stokt,
mijn hart staat stil, maar ik doe net
of er niets aan de hand is. Ik loop
naar een tafeltje. Ga gewoon zitten.
Blunder nummer 1: van alle (min
stens twintig) lege tafeltjes, kies ik
juist die pal Jiaast Mick. Ober! (Je
zus, hij is het echt).
Het is even over half vier op het
terras van Central Park in Het
Park 'onder' de Euromast. Jagger
zelve zit aan een tafeltje en wacht op
z'n eten. Ik word door de kelner
vriendelijk verzocht een tafeltje ver
der plaats te nemen.
Soms doe je als journalist hele ra
re dingen, neem dat van mij aan.
Het Verhaal staat voorop. In dit ge
val De Stunt. Iedereen die zegt dat
het allemaal niks te betekenen heeft,
krijgt direct gelijk. Alleen: het is zo
spannend om te doen. Prachtig om
te weten toch hoe de groten der aar
de, wereldberoemdheden, zich ge
dragen in jouw stad
Met het oog op het begin van het
Europese tournee van de Rolling
Stones vrijdag in De Kuip, stond
gisteren het verslaggevers-vizier
derhalve gericht op Jagger, het on
betwiste middelpunt van de groep.
De opdracht luidde: zoek Mick, kijk
wat 'ie in de stad uitvoert en pro
beer een praatje met hem te maken.
We hebben tenslotte niet elke dag een
man van zijn kaliber over de vloer.
Jagger was al in de stad sinds af
gelopen vrijdag, zo willen de ge
ruchten. Of nog erger: de Stones heb
ben maandagavond staan oefenen
in De Kuip. Niemand gehoord over
geluidsoverlast...
Na een interview 's ochteiids met
iemand die 'iets' met de concerten te
maken heeft, wordt duidelijk dat de
Stones inderdaad in Rotterdam ver
toeven. Het verslaggeversbloed be
gint te borrelen. Jagger en pijn com-
panen al in de stad
Omdat in Rotterdam de Europese
tournee van start gaat, wilden de
heren nog eens extra voor oefenen.
Daar had niemand op gerekend.
Normaal gesproken komt dit soort
popsterren hoogstens een dag van
tevoren aan om het geluid te testen,
soms wat promotiewerk te doen en
zich natuurlijk verre van publici
teit te houden.
Bekend was dat Jagger in Hilton
zou vertoeven. Maar waar zou hij
overdag zijn?
Het zenuwslopende enthousiasme
krijgt pas echt de overhand als aan
het begin van de middag cruciale
informatie tot ons komt: Mick is
vanuit zijn hotel in jogging-pak en
met chauffeur vertrokken naar Het
Parkjoij de Euromast om een stukje
te joggen. Wegwezen hier! Inde par
keergarage naast Hilton slaat de
paniek toe als de poort bij de uit
gang niet snel genoeg open wil. Op
de Westzeedijk rij ik plankgas ver
keerd en zie mezelf gedwongen het
rampzalige Drooglever Fortuyn-
plein te ronden.
Op het smalle klinkerweggetje
raas ik langs Zochers' en restaurant
Parkheuvel, ondertussen de laan
tjes en grasvelden in Het Park (dat
er prachtig bijligt) loerend naar een
trimmende popster. (Vloek) Zie je
'em lopen? Auto neergezet bij Park
zicht. Park helemaal rondgerend.
Jagger loopt nog harder, en blijft
onvindbaar. Snel terug naar de au
to.
Dan toch maar even in Zochers'
kijken. Bij het passeren van restau
rant Central Park hoor ik geroeze
moes in een andere taal. Ik aarzel
voordat ik het terras op loop. Dat
valt op. Nou, kom op. Hoofd een
beetje recht, blik op oneindig, want
dan lijkt het net of je er altijd komt.
Ik kijk naar de vier mensen op het
eerste tafeltje links. Daar zit 'ie!
Mijn adem stokt, mijn hart staat stil
Ik moet een tafeltje verder gaan
zitten en bestel meteen een biertje.
Tja. wat nu? Jagger heeft in de ga
ten dat er iemand met meer dan nor
male belangstelling zijn kant op
kijkt. Hij wisselt zelfs van plaats om
zodoende met zijn rug in mijn rich
ting te kunnen zitten. Ik voel me al
een beetje ongemakkelijk. Quasi on-
geinterresseerd kijk ik wat om me
heen.
Er moet wat gebéuren! Ik ben at
zover gekomen. Ik heb 'em gevon
den. Maar wat nu? Zomaar op dat
tafeltje aflopen? Ik bedenk een korte
inleiding voor het uiteindelijke ver
zoek of Jagger wil poseren voor mijn
cameraatje. Ik sta op maar word
meteen naar berieden getrokken
door collega Marjan Meijer, mijn
aanmerkelijk rustiger steun en toe
verlaat. Nu nog niet. Even wachten.
Ik sta weer op en loop op het tafeltje
af. „Eh, excuse me!'' roept een brede
neger geroutineerd in mijn richting,
terwijl hij met zijn hand een weg
werp gebaar maakt. Ik raak van
mijn stuk. Mooie journalist zeg. Ik
draai me om en druip af. Shit...
Vier meter van Mick af en machte
loos. Met volle teugen geniet de Brit
se popster van zijn diner: Salade Ni-
coise vooraf en als hoofdgerecht een
perfecte tarbot, blijkt later. En
maar praten over boksen. De zenu
wen gieren me door de keel. Niet
eens zozeer omdat die Jagger erbij
zit. Het is spannend. Hij weet niet
dat ik van de krant ben. Het enige
wat ik wil is een fotootje.
Ik sta op. Nu of nooit! Die gespier
de neger is gelukkig even naar het
toilet. Ik wandel richting tafeltje.
"Eh, hello. Mag ik wat vragen?"
Jagger zelf: "Ja natuurlijk".
Bedankt!: "Ik heb u net herkend
en was werkelijk overdonderd. Nu
heb ik een gek verzoek: daar achter
(ik wijs naar de Euromast) staat een
echt Rotterdams monument. Ik ben
Rotterdammer. Zou u voor mij wil
len poseren voor de Euromast?"
(Hoe kom ik erop).
Jagger kijkt over zijn schouders:
"Joh, er staan allemaal bomen, die
mast zie je toch niet? Maar aange
naam". en hij schudt me de hand!
Ik dring aan: "Nee, maar kunt u
dan niet even meelopen?" (Een
brutaal mens heeft de halve wereld).
Jagger: "Nou nee, ik heb geen zin
om speciaal te poseren".
Heel even uit het veld geslagen
maar: "Kan ik dan zo maar even
een foto van u maken?"
Verdomd. Het mag. Jagger kijkt
op mijn verzoek zelfs even in de ca
mera. Terwijl ik snel nog twee keer
afdruk, signeert hij enkele visite
kaartjes voor medewerkers van
Central Park. Ik bedank hem,
schudt hem nog een keer de hand en
wens hem veel plezier in Rotterdam.
Gelukt! Ik wandel terug. Meteen
terwijl ik van vreugde bijna over
m'n eigen terrasstoel struikel, be
kruipt me een vreemd gevoel van on
behagen. Stoere jongen hoor. Net
doen of je gewoon maar een fan bent
en ondertussen een fotootje voor de
krant maken. Ik heb een megaster in
de maling genomen. Zodra hij mor
gen (vandaag dus) de krant open
slaat (Can I have a Free People ple
ase?) krijgt 'ie misschien een rolling.
"'Mick en zijn gevolg je zijn voldaan
en staan op. Zonder om te kijken
verdwijnt Jagger langs het voetpad
achter de bosjes van het terras. Ik
sta op en ren met camera naar de
parkeerplaats om nog net even wat
geniepige 'shots' te maken. Mick
toch nog met Euromast op de foto, al
zit hij in de auto.
Het zit me nog steeds niet lekker
maar op een of andere manier moest
het. Ik doe en deed het voor de krant.
Mick, I'm awfully sorry. Maar be
dankt.
CANNES (GPD) Het experiment
met het van donderdag naar vrijdag
verschuiven van filmpremières in
de bioscopen, is mislukt. De wijzi
ging was vorig jaar september door-
Kees van Kooten
speelt hoofdrol
in Seimke-film
CANNES (GPD) - Kees van Koot-
en zal de hoofdrol spelen in de
speelfilm 'Oh Boy', die geregisseerd
wordt door Orlow Seunke. Seunke
zal zelf eveneens meespelen in de
film, waarvoor hij ook het script
heeft géschreven en waarvan de op
namen beginnen in augustus.
Orlow Seunke kreeg internatio
nale bekendheid door de films 'De
smaak van water' (bekroond met
een Gouden Leeuw in Venetië) en
Pervola. Oh Boy zal worden gepro
duceerd door Laurens Geels en
Dick Maas.
Tevens is in Cannes bekendge
maakt dat Rutger Hauer een hoofd
rol gaat spelen tegenover Glenda
Jackson, Lambert Wilson en Omar
Shariff in het Middeleeuwse epos
The Castle. Het betreft een bewer
king van Howard Barker's toneel
stuk 'The Castle for Capital', op ba
sis van een door Barker zelf gele
verd script, onder regie van Ann Fo
reman. Begin oktober zal worden
gestart met de opnamen, die plaats
zullen vinden in Londense studio's
en in de Russische stad Odessa, aan
de Zwarte Zee.
gevoerd onder zware pressie van de
Amerikaanse filmmaatschappijen,
"die op basis van hun ervaringen ver
onderstelden dat het filmbezoek tij
dens de weekeinden gunstig wordt
beïnvloed indien nieuwe films pas
op vrijdag worden ingezet.
Uit een rapport dat werd opge
steld door drs. J. Wolff, voorzitter
van de Nederlandse Bond voor Bio
scopen en Filmondernemingen,
blijkt dat sinds de wijziging werd
doorgevoerd zich geen enkel gun
stig effect heeft voorgedaan en dat
er in de drie grootste Nederlandse
steden op de donderdagen een pu-
blieksterugval van vier procent is
gemeten. In de kleinere steden lijkt
de nieuwe politiek ook niets te heb
ben uitgemaakt, zodat de landelijk
terugval op donderdagen drie pro
cent bedraagt.
Hoewel bij de bond over Wolffs
rapport nog vergaderd moet wor
den, staat het al vast dat het premiè
re-tijdstip weer naar de donderdag
zal worden verlegd. Wanneer dat zal
gebeuren, is nog niet zeker.
Wolff licht toe dat nu een initiatief
verwacht wordt van de onderne
ming Cannon die immers een mo
nopolie bezit in de theaters van Am
sterdam, Rotterdam en Den Haag
en dus het ernstigst gedupeerd
blijkt door de veranderingen.
Bert Anthonisse, perschef van
Cannon, stelt nadrukkelijk dat
Cannon altijd tegen het verschui
ven van de première-dag is geweest
en dat men liever nog vandaag dan
morgen de oude situatie hersteld
zou zien. Maar omdat men dat be
sluit niet kan nemen buiten de
Amerikaanse 'majors' om, verwacht
Anthonisse dat het nog wel tot sep
tember kan duren voor de films
weer, net als vroeger, uitgaan op
donderdag.
Ton Huisman: 'Ik ben vorstelijk onafhankelijk van de
afhankelijk van God'.
lederig
