TAD LEIDEN
'Nederland was ons thuis niet meer'
Show èn stem bepalen sfeer bij Leids Zangfestival
Amsterdamse studente Maya Hakvoort wint voor derde keer
Bevrijdingssfeer herleeft door
hitte en muziek van Glenn Miller
Man bedreigd
met pistool
CANADEES TERUG IN LEIDEN
s
LEIDSCH
DAGBLAD
MAANDAG 7 MEI 1990
LEIDEN - Als Leids student raak
te hij tijdens de bezetting in het
verzet verzeild. Stelde z'n leven in
de waagschaal uit vaderlandslief
de. Hij hielp ten slotte Nederland
te bevrijden. Maar toen dat een
maal lukte, was alles voorbij. Hij
was de Nederlandse samenleving
ontgroeid en de mensen 'lustten'
de gevierde verzetsheld niet
meer. Hij emigreerde uit het va
derland waarvoor hij zijn leven
riskeerde.
Een treurig verhaal. Erik Hazel
hoff Roelfzema - de schrijver van
het boek Soldaat van Oranje - dis
te het zaterdagochtend niettemin
met fris cynisme op. In de Pieter
skerk werd gevierd dat Neder
land 45 jaar geleden werd bevrijd
en daarom kwam hij uit Hawaii,
waar hij nu woont, over om nog
eens daarover te vertellen.
Roelfsema genoot van een on
bezorgd studentenleventje en
woonde in een kamer op de hoek
van de Kloksteeg en het Rapen-
Hazelhoff Roelfzema keerde vaderland na de oorlog de rug toe
burg. De inval op 10 mei 1940 be
tekende een omslag voor hem.
Het groepje waarmee Roelfsema
optrok werd 'gepakt door de va
derlandsliefde'. Hij beleefde een
paar avontuurlijke jaren, een tijd
die hij zo succesvol heeft beschre
ven in zijn boek. Hij ging in het
verzet, werd Engelandvaarder,
trad toe tot de RAF en keek uit
naar dat ene moment: de bevrij
ding. Dan zou het oude leventje
gewoon verder moeten gaan.
"Toen het er naar uitzag dat de
Duitsers binnen korte tijd gingen
capituleren, zeiden we al tegen el
kaar dat het afgelopen moest zijn.
We zouden over de oorlog niet
eindeloos blijven leuteren. De
moffen hadden onze ziel gehad,
Nederland was bijna bevrijd en
daarmee basta!", zo vertelde hij
uit de losse pols, zonder ook maar
een keer te haperen.
Het liep echter anders. Eerst
bleken de mensen die in Enge
land zaten totaal vervreemd te
zijn van de verzetsmensen uit
Holland. "Wij hadden onder
hoogspanning geleefd en waren
daardoor onredelijk fel. De minis
ters en andere hogen in Londen
leken ons flauw en bedaard. Dat
gaf conflicten".
Vervolgens bleken de jaren in
Engeland hem totaal te vervreem
den van de Nederlandse bevol
king. "Wij hadden geen honger,
kampen, razzia's en executies
meegemaakt. Wij zagen er wel
doorvoed uit, hadden goede kle
ding, sigaretten en nylon kousen
voor de vrouwen, kregen lintjes
voor onze heldendaden. Het
bleek mij snel dat het Nederland
se volk ons op die manier niet
meer lustte.
"En wij hadden ons zo ver
heugd op onze thuiskomst. Wij
waren Nederland ontgroeid, het
was ons thuis niet meer. Ik was de
oorlog niet uitgekomen zoals ik
erin was gegaanEn na enige
stilte: "Het was een klap die ik
niet meer teboven ben gekomen.
Dat gold overigens niet alleen
voor mij. De anderen zochten het
buitenland op".
Ook Roelfzema stond voor de
keuze: zich weer in het Neder
landse gareel te persen of elders
zijn geluk te zoeken. Hij koos
voor het laatste en emigreerde
naar de andere kant van de grote
plas. Hij liet zich daarbij leiden
door de stelling van de dichter
Thoreau, die een man aanraadde
om te luisteren naar het ritme van
zijn eigen tamboer, daarmee wel
bewust het risico lopend dat hij
bij de anderen uit de pas raakt.
Pas na de oorlog realiseerde
Roelfzema zich dat hij eigenlijk
niet meer had behoren te leven.
Met al het gevaar waaraan hij
bloot is gesteld had hij moeten
overlijden. "Ik begon het te zien
als een toegift die de Heer mij gaf.
iets extra's". Vandaar dat volgens
hem veel verzetshelden na de be
vrijding maatschappelijk het niet
uitzonderlijk ver hebben ge
schopt. "Zij waren tevreden met
het leven".
Hoe hij het er zelf vanaf heeft
gebracht liet de vertzetsheld in
het midden. Hij komt af en toe
nog eens naar Nederland en praat
over die onvermijdelijke en lang
vervlogen oorlogsjaren. En zingt
dan net als zaterdag het Wilhel
mus, deze keer begeleid door or
ganist Joop Brons, koor Ex Ani
mo en orkest Collegium Musi-
CUMÈINDERT VAN DER KAAIJ
LEIDEN - Driemaal is
scheepsrecht. Dat gold gister
avond in het restaurant van
zwembad 'De Zijl' voor Maya
Hakvoort. De vierdejaars stu
dente medicijnen won het
Leids Zangfestival 1990. Ze
deed voor de derde keer mee
aan een talentenjacht. "Maar dit
was de best georganiseerde", zo
stak ze organisatoren Henny
Leeflang en Ruud Haamke een
pluim op de hoed.
door
Emiel Fangmann
De Amsterdamse Maya, eerder op
de avond door presentator Leeflang
aangekondigd als 'bepaald geen
dom blondje, al is het maar omdat
ze roodharig is' verdiende met haar
eerste plaats een plaatopname en
een reischeque van 2500 gulden. Ze
overweegt met de studie te stoppen.
Tweede werd het Leidse duo
I.D.'s Way, bestaande uit conserva
toriumstudente Daniëlle Mulder en
aankomend studente op die oplei
ding Ingrid Mank, die een kleuren
televisie kregen. Als derde eindigde
mèt een stereotoren de Amsterdam
se Soraya Jansen, die al eerder ta
lentenjachten won.
De overvolle zaal van het zwem
bad aan de Paramaribostraat was
rond de klok van acht al op tempe
ratuur, nog voor men maar een noot
had gehoord. "Ik ben van het Aca
demisch Ziekenhuis Leiden" zo
stelde iemand achter de schermen
zich voor. Hij was niet verantwoor
delijk voor eventuele beademings
apparatuur, maar voor een recht
streekse geluidslijn met zeven- a
achthonderd patiënten.
Platenwereld
De achttien deelnemers, twee groe
pen, elf dames en vijf heren, waren
na negen voorronden geselecteerd
uit een dikke honderd kandidaten.
Ze werden onderworpen aan de be
oordeling van een maar liefst ne
genkoppige jury, waarin naast ver
tegenwoordigers uit de platenwe
reld de journaliste Teuntje van
Delft, de Leidse componist Ron van
Tol ('Joke, kom uit de keuken') en
VARA-diskjockey Wim Rigter
plaatsnamen.
Deze vakkundigen kregen het
niet gemakkelijk, omdat vrijwel alle
genres aan bod kwamen: disco
naast romantiek, lambada naast
soul, de evergreen naast de eigen
compositie. Ook nu weer presen
teerde een Henny een soort Sound-
mixshow, want de muziek was op
een sax- en mondharmonicasolo na,
(van Leeflang) op de band gezet en
er werd 'live' gezongen.
Zesendertig songs vlogen er op
die manier vanaf de klok van acht
uur voorbij, waarbij iedere artiest
met één nummer begon, die door de
jury steevast positief beoordeeld
werd, en na de pauze startte een
snellere tweede ronde met de
laatste artiest om rond de klok van
twaalf weer bij de beginneling van
het eerste uur te eindigen. Zo werd
het in alle opzichten het festival van
de lange adem, want het vermogen
en gemak waarmee sommige zan
gers diep uithaalden om een klank
vele seconden vast te houden was
opvallend.
Het professionele geluid van
Maya Hakvoort, die met een cover
van de Dreamgirls 'One night only'
vooral een krachtige stem liet ho
ren, zal bij de jury van doorslagge
vende betekenis zijn geweest. In de
Leidse dames van I.D.'s Way moet
men vooral het showelement ge
waardeerd hebben. De wel wat van
het Zuideuropese duo Fun Fun
weghebbende meisjes werden door
jurylid Van Tol prompt volgend jaar
een Italiaanse toekomst beloofd:
"Dan komt het beter als met May-
wood".
'Small talk'
Hun act, voor de pauze gelardeerd
met onvervalst Amerikaans klin
kende small talk, waarbij ze een
welwillende heer uit publiek op het
podium trokken, was ook een lust
voor het oog. Na de pauze brachten
ze het thriller-element in hun versie
van Lois Lane's filmnummer Am-
sterdamned.
Bij Soraya Jansen speelde de
show minder een rol maar moet de
dijk van een stem bepalend zijn ge
weest voor de hoge eindklassering.
Het was gedurfd van haar om voor
Ondanks de hitte v
die zich tijdens het Bevrijdingsbal op de dansvloer v
LEIDEN - De tiende versie van het
Bevrijdingsbal was warm. Bijna net
zo warm als 45 jaar geleden toen de
geallieerden Leiden bevrijdden.
Wat dat betreft was het niet meer zo
moeilijk om de bevrijdingssfeer te
doen herleven. De muziek van
Glenn Miller, de vele vlaggen en
twee jeeps in de Stadsgehoorzaal
deden de rest.
In de grote zaal speelden de big
band van Frits Landesbergen en de
Bill Baker Big Band (uit Den Haag)
zich in het zweet. Met hun swingen
de melodieën wisten zij de i
ondanks de hitte toch verleiden tot
het maken van een dansje. Wat dat
betreft was het niet eens zo gek dat
er wat minder mensen naar de Bree-
straat waren gekomen dan in voor
gaande jaren. Iedereen had nu ten-
min .e de ruimte.
j^een zaal daarboven liet het duo
Mi??isse/Chauffour de Leidse harten
sneller kloppen. Bekende Leidse
koppen lieten daar zien op de dans
vloer nog uit de voeten te kunnen.
In de foyer speelde de elfmans for
matie Jump'n Jive bekende jazz-
uit de jaren van voor de
oorlog.
Een niet onbelangrijk onderdeel
van het bevrijdingsbal, dat wordt
georganiseerd .door de Stichting
Jazz On Sunday, vormde de exposi
tie die dit jaar in de zijzalen van de
gehorzaal was opgesteld. Mensen
die eens wilden uitblazen konden
daar terecht om naar de, elk jaar in
omvang toenemende, verzameling
foto's over de bevrijding van Leiden
te kijken. Daarnaast hingen er ook
affiches van Glenn Miller en andere
artiesten die vlak na de oorlog furo
re maakten.
een een tweede nummer de keus te
laten vallen op 'One moment in ti
me', waarmee Whitney Houston in
dertijd de Olympische Spelen open
de.
De niet bij de eerste drie geëindig
de deelnemers waren zeker in hun
eigen gebied opvallen: het deelne
men van een twaalf(!)jarige 'Janet
Jackson' met het moeilijke 'Let's
wait a while' was daar van het be- tair Louis de Bruin in'You're a lady'
wijs. Op het podium, dat gezien de klonk ook al veel ouder dan zijn
zware sponsoring van het festijn leeftijd.
wel iets van het ereschavot voor een Gezien de hoge opkomst bij pu-
wielerwedstrijd had, voelde deze bliek en deelnemers in 'De Zijl' lig
Sabina Tiebosch uit Zwolle zich als het voor de hand dat de organisato-
een vis in het water. Haar uitspraak ren dit festival, waarin show èn
van 'Amerikaans' Engels, zoals bij stem sfeerbepalend zijn, volgend
de meesten, was overtuigend. De jaar eveneens doorgang te laten vin-
diepe stem van diensplichtig mili- den.
LEIDEN - Een Leidenaar is in de
nacht van vrijdag op zaterdag ver
moedelijk bedreigd met een pistool.
De man zat vrijdagnacht in een auto
te wachten op een vriend die in de
Breestraat iets moest ophalen.
Op een geveven moment stopte
een witte personenauto. De drie in
zittenden maakten de wachtende
duidelijk dat hij moest doorrijden.
Daarbij zwaaiden ze met iets dat
volgens het slachtoffer erg op een
revolver leek.
Toen de vriend van de bedreigde
man terugkeerde en wegreed, gin
gen ook de onbekenden in de witte
auto er in de richting van het Ra
penburg vandoor.
Het kenteken van de wagen is be
kend, de politie onderzoekt de zaak
verder.
Vrouw mishandeld
door schoonmoeder
LEIDEN - Een 28-jarige vrouw uit
Leiden is zaterdagmiddag mishan
deld door haar schoonmoeder.
Die laatste meent dat haar
schoondochter niet leeft volgens de
letter van de Koran en kondigde
enige tijd geleden al aan haar bij een
ontmoeting 'een lesje te leren'.
De twee kwamen elkaar zaterdag
tegen op de Botermarkt, waarna de
schoonmoeder de daad bij het
woord voegde.
Ze kneep de keel van het slachtof
fer dicht en sloeg haar op het hoofd
met de hakken van een schoen. Ten
slotte werd de vrouw enkele malen
met het hoofd tegen een muur ge
slagen.
De schoondochter is bewusteloos
overgebracht naar het AZL. Toen ze
weer bijkwam, bleek dat ze letsel
had opgelopen aan haar hoofd, rug
en schouders.
is OUIVENBERICHTEN
LÉIDEN/ALPHEN - Postduivenverenigingen
uit de regio namen deel aan verschillende wed
vluchten. Onderstaand de uitslagen
De Zwaluw (vanuit Arras): H. v.d. Kooij 1L.
Th. Verhoork 2; P. van Wissen zn. 3; P. Ver-
hoork 4; J. Hoogervorst 5.
De Blauwkras (vanuit Cambrai): combinatie
Houwellngen 12 en 4; combinatie Nieuwen-
dijk 3 en 5.
De Vriendenclub (vanuit Cambrai): W. v.d.
Kooij 1R. Verhoogt 2; F. Ladan 3; J.J. Wan-
Postduivenvereniging Leiderdorp: D. van Seg-
gelen 1gebr. Distelvelt 2; J. van Laar Zn 3
en 5; R. v.d. Nieuwendijk 4.
De Reisduif (vanuit Cambrai)' W. Kop 1A. Sin-
geling 2; P. Kooljman 3; F. Penseel 4; S. van
Iterson 5.
t Centrum (vanuit Cambrai): B. Hoogervorst 1
en 5; H. Sassen en zn. 2; J. Heinen 3 en 4.
De Vriendenclub Alphen (vanuit Cambrai):
combinatie Gr. 1 en 2; T. Lagerwey 3, 4 en 5.
Stedelijk Samenspel Alphen: combinatie Gr. 1
en 2; T. Lagerwey 3: B. Hoogervorst 4; H. Sas-
Nekkramp op
basisschool
De Roomburg
blijkt loos alarm
LEIDEN - De brief van basisschool
De Roomburg aan de Asserstraat
over een geval van hersenvliesont
steking, blijkt loos alarm te zijn. De
brief aan de ouders meldde dat in
groep 1 van de school een geval van
hersenvliesontsteking was gecon
stateerd. Bij de brief zat ook een
stencil van de Basisgezondheids
dienst (BaGD) met voorlichting
over nekkramp.
Achteraf blijkt dat het kind
slechts een 'goedaardige vorm' van
hersenvliesontsteking te hebben.
De ziekte lijkt helemaal niet op het
dodelijke en besmettelijke nek
kramp. Directeur J. van der Burgh
ontkent voorbarig gehandeld te
hebben.
"We hebben de ouders niet onge
rust willen maken. We hebben het
stencil erbij gedaan om de mensen
weer alert te maken op de gevaren
van nekkramp. Het is nu warm
weer, de kinderen zijn vermoeid
door het vele buiten spelen. Dat zijn
toch omstandigheden waarbij nek
kramp kan toeslaan".
Dat het gerucht van een geval van
nekkramp zich snel binnen de
school verspreid, was een ander ar
gument om de brief te versturen.
"De ouders krijgen het toch van el
kaar te weten. We wilden ze daarom
voorlichten over het geval", aldus
Van den Burgh.
Het kind waarvan werd gedacht
dat het nekkramp had, heeft als
eens eerder een vorm van hersen
vliesontsteking gehad. Een ander
kind op die school dat ziek was, is
uit voorzorg onmiddellijk naar het
ziekenhuis gebracht voor onder
zoek, maar bleek iets onschuldigs
onder de leden te hebben.
De brief met het stencil over nek
kramp, die de school nog van vorig
jaar had liggen, is de deur uitgegaan
zonder medeweten van de BaGD.
LEIDEN - Hij was als eens naar Leiden gekomen, maar toch raakte hij weer zichtbaar geëmotioneerd door de
betoonde eer. De 80-jarige Canadees Major Albert Ladrière nam zaterdagmiddag samen met loco-burgemeester
Bordewijk het defile van de stoet historische voertuigen af.
Een paar minuten daarvoor had Bordewijk de brandende fakkels aangenomen die door atletiekverenigig De
Bataven in een estafette van Wageningen, de plaats waar het einde van de oorlog bezegeld werd, naar Leiden wa
ren gebracht.
De jeeps en trucks uit de Tweede-Wereldoorlog reed ook de originele route van
de Hoge Rijndijk door de binnenstad naar kasteel Oud-Poelgeest, de plaats i
vrijdde werd ingekwartierd.
ei 1945. Dat wil zeggenvanaf
r het regiment dat Leiden be-
De major zal zich de route niet meer kunnen herinneren, maar langs die weg zagen duizenden Leidenaars hem
45 jaar geleden als eerste geallieerde in een jeep de stad binnenkomen. Hij was toen als verkenner het regiment
vooruit gegaan om een geschikt onderkomen te vinden. Ladrière logeert enkele dagen bij een Leidse familie.
(toto's Die
STAD LEIDE
STAD LEIDEN STAD LEIDE
STAD LEIDE
STAD LEIDEN STAD LEIDE
STAD LEIDEN
41
