Uniek koppel
aan Trekvaart
Willem Lugthart struint Leids circuit weer af
Jan
Roomburg: liever gezond dan boven je stand
'MHiiUiU^e
'90
De Munnik
staat op
tweesprong
WOENSDAG 28 MAART 1990
PAGINA 23
Eens per jaar zet
Roomburg de
poort van het park
open voor de
nationale (sub)top
van Nederland. De
week dat de A-
tennissers aan de
verzameld, is voor
de Roomburg-achterban de enige
gelegenheid partijen van enig
niveau te aanschouwen. In de
competitie immers heeft de
illustere eersteklasser van weleer
weinig meer in de melk te
brokkelen. De gewijzigde indeling
mag dan een geflatteerd beeld
weergeven, het komt wat vreemd
over als Roomburg anno 1990 als
vierdeklasser wordt gerangschikt.
door
Rob Onderwater
Het 'klassesysteem' van de
tenniscompetitie interesseert Joost
van Leeuwen geen zier. "Wat maakt
I mij het nu uit of ik in de eerste- of
zesde klasse speel. Als ik het maar
naar m'n zin heb", laat het oordeel
I van de 28-jarige kopman van
De combinatie
mag gerust een
'unieke' worden
genoemd, die
dus waarvan al
weer een jaar of
tussen de Leidse
tennisclub Unicum en het
Leiderdorpse bouwbedrijf
Noorlander. Want waar in den
lande vind je een dergelijk
naadloos aansluitende vorm
van samenwerking tussen
enerzijds een op sportieve
grondvesten gebouwde
vereniging en anderzijds een
op commerciële
uitgangspunten gerichte
onderneming? Nergens toch.
als je niet eens kunt praten
over een contract - want dat
bestaat doodeenvoudig niet -
maar toch als club jaarlijks
kunt rekenen op een meer dan
modale bijdrage van pakweg
een halve ton. Al even
opmerkelijk, maar uiteraard
passend in het geheel, is dat er
evenmin een looptijd is
gesteld aan dit buitengejvone
samenzijn. Voor eeuwig,
Steve? Kan best zijn, Har.
door
Ad van Kaam
Er valt natuurlijk iets te precisieren,
te meer nu de namen toch al
genoemd zijn. Die van (Steve)
Noorlander, de president van de
bouwgigant (omzet meer dan 100
miljoen per jaar) en die van (Har)
Meijer, de voorzitter van Unicum
(900 leden) en huisarts te Leiden.
Dat duo zette destijds op een mooie
dag dat één-tweetje op, hun van
oudsher bestaande banden met de
voetbalwereld daarbij niet
verloochenend. Noorlander speelde
ooit in RCL en sponsorde dat ook
en Meijer trapt nog altijd tegen een
bal bij good-old ASC. Toen Steve
Noorlander acht jaar geleden het
tennis ontdekte was 'het verband' al
snel gelegd, om in termen te blijven.
Waarom
De nu 55-jarige Noorlander legt
voor de goede orde eerst even uit
waarom het zo lang duurde eer die
tweede jeugd een aanvang nam. "In
de tijd dat ik opgroeide, in de
Groenoordbuurt bij de
Haarlemmertrekvaart, waren
sporten als tennis en hockey slechts
weggelegd voor de elite. Dat deed je
als gewone jongen niet. Trouwens,
daar hadden we, met vier van die
gasten thuis, ook het geld niet voor.
Ik praat nu over de jaren dat mijn
vader begon met zijn
aannemersbedrijfje. Je ging
gewoon voetballen. Eén paar
voetbalschoenen voor z'n tweetjes.
Mijn broer de linker, ik de rechter,
en aan de andere voet een gympie.
Ja, zo ging dat toen, zuinigheid voor
alles. Aanvankelijk zat ik bij UVS.
later bij RCL".
Een aardig verhaal voor iemand die
inmiddels niet op een paar stuivers
hoeft te kijken, maar nog altijd
gaarne refereert aan die tijd van
toen. "Enfin", zo slaat hi j
gemakshalve wat decennia over,
"een jaar of acht geleden werd ik
een keertje uitgenodigd op het
Casino in Noordwijk voor het
Badgastentoernooi daar. Ik was
meteen verkocht. Wist het zeker,
dat moest ik ook doen. Ik ben toen
in eerste instantie een balletje gaan
slaan bij Jan van der Lippe op Huis
ter Duin. Nou ja, daar heb ik in elk
geval leren drinken", lacht hij om
die vlotte introductie.
Roomburg niets aan duideli jkheid
te wensen over. En hij staat daarin,
volgens eigen zeggen, niet alleen.
De 'gezondheid' en de gezelligheid
staan torenhoog in het vaandel. Wat
het prestatieve betreft: Roomburg
wil heus wel maar is niet bereid om
ten koste van alles hoog in de
competitie te spelen.
Met anderewoorden: "Wij betalen
geen flappen om betere tennissers
te krijgen en we zijn niet bereid om
dat in de toekomst te gaan doen.
Wat wat win je er nu mee? Laat
Unicum mij nu maar eens vertellen
wat zi j er beter van worden met dat
gekochte team. Schei toch uit. die
club wordt toch kunstmatig in
leven gehouden. Als Noorlander de
geldkraan dichtdraait, dan stort die
club helemaal in elkaar. Nee, geef
mij Roomburg dan maar. Liever
een gezonde vierdeklasser dan een
hoofdklasser met problemen. Want
die hebben ze hoor. Buiten die
toppers komt er geen hond aan de
bak. Ze lopen er allemaal weg".
Het irriteert Van Leeuwen mateloos
dat Unicum een 'beroep' heeft
Steve Noorlander (links) en Har
Meijer (rechts) willen dat Unicum
een voortrekkersrol gaat vervullen.
(foto Lock Zuyderduin)
Vervolgens bij Unicum
binnengekomen, stuitte de
goedlachse en als een bourgondiër
ogende Steve Noorlander direct op
Har Meijer, zelf ook het type van
een levensgenieter. "Hij had me
gestrikt voor ik het in de gaten
had", blikt Noorlander terug,
"inderdaad het klikte meteen",
vertaalt Meijer dat prompt terug
naar de club. Unicum had ambities,
wilde hogerop en vond de man die
dat plaatje ook financieel kon
invullen. Zonder daar in feite iets
voor terug te eisen, want dat is het
aardige in zijn geval. Hij was
notabene niet eens lid. "Ben ik
vorige week pas geworden", grijnst
hij naar de andere kant van de tafel.
Maar hij mag dan wel goed zijn, gek
is Steve Noorlander natuurlijk niet.
"Sponsoring is voor ons bedrijf',
verzakelijkt hij zijn toon, "nu niet
bepaald van levensbelang. Per slot
van rekening bouw je geen
Het Leidse circuit
is gewaarschuwd:
na een afwezigheid
van eén jaar maakt
Jan Willem
Lugthart weer zijn
opwachting op de
tennisvelden.
Voordat de Katwijker een door de
KNLTB opgelegd uitstapje maakte
naar de A-lijst, openbaarde de
tennisser zich als een grote slokop.
Zeven van de acht B-toernooien
werden door Lugthart winnend
afgesloten. Hij verloor in dat
opzienbarende seizoen slechts twee
wedstrijden. De prestaties waren
voor de tennisbonzen aanleiding
om hem een promotie in de maag te
splitsen.
door
Rob Onderwater
Zo althans ervaarde Lugthart de
doorstroming naar de A-lijst.
Anderen zouden een gat in de lucht
springen bij het vernemen van het
goede nieuws, Lugthart kon er niet
warm of koud van worden. "Omdat
ik toen al wist dat ik niets op die lijst
te zoeken had", verklaart de trainer
van Zee en Duin. "Het ontbreekt
mij gewoon aan tijd om A-
toernooien te speien. Als je pas op
die lijst komt. word je overal naar
toe gestuurd en moetje bovendien
kwalificatie spelen. Dat is niet erg,
maar dat kostje teveel tijd. En die
heb ik nu eenmaal niet".
gedaan op Kees-Jan Schuilenburg
en Bionda Zonderop van De
Munnik. "Die club heeft zich met
talent uit eigen gelederen
opgewerkt van de tweede klasse
naar de overgangs A. Nu die twee
zijn weggegaan, kun je op je vingers
natellen wat er met De Munnik gaat
gebeuren. Triest voor zo'n club. Ze
hebben verschrikkelijk veel in
Schuilenburg en Zonderop
geïnvesteerd en vervolgens stappen
ze op zonder datje daar aan wat
kunt doen. Ze zijn puur om het geld
verkast, want qua niveau
verschillen De Munnik en Unicum
niet veel. Jammer. Het tennis in
Leiden is daarmee niet gediend".
Sponsorcentjes zouden bij
Roomburg een geheel andere
bestemming krijgen. "Om te
beginnen een feestje voor de hele
vereniging", lacht Van Leeuwen.
Dan serieus: "Bij Roomburg zullen
er meer mensen van profiteren dan
bijvoorbeeld alleen het eerste team.
Er zouden faciliteiten worden
geboden aan alle spelers".
Dat gebeurt nu slechts
mondjesmaat. Eén van de redenen
parkeergarage onder het Malieveld
omdat je een hockeyclub als Alecto,
een handbalvereniging als
Foreholte of een tennisclub als
Unicum ondersteunt. Die relatie is
niet te leggen. We verkopen
natuurlijk geen pennen of een
produkt als bier, om eens wat te
noemen. Maar al met al zijn wij toch
nog een bedrag van een kleine drie
ton per jaar aan dit soort sponsoring
kwijt. Je moet dat meer zien als het
kweken van een beetje goodwill,
dan dat wij dat uit puur zakelijke
overwegingen doen. Moeilijk
meetbaar allemaal".
Met personeel
Hij staat inmiddels zelf zo'n acht
keer per week op de baan, vaak ook
met zijn personeel, de meesten net
als hij oud-voetballers. "Helemaal
Het bestaan als tennisleraar
weigerde Lugthart op te geven om
een hoger gekwalificeerde speler op
de A-lijstte worden. "Als ik wat
jonger was geweest, had ik het
misschien wel gedaan. Maar ik ben
inmiddels 25, heb hier in Katwijk
mijn verplichtingen en dan maak je
geen rare bokkesprongen meer".
Lugthart is door Zee en Duin
ingehuurd om de Katwijkse
tennisclub weer een flonkerend
imago te geven. Vroeger had de
kustclub naam op te houden, maar
de reputatie liep forse deuken op.
Teleurgesteld nam een regiment
tennissers de wijk en het wekte dan
ook geen verwondering dat Zee en
Duin tuimelde naar de weinig tot de
verbeelding sprekende vierde
klasse. "De club heeft gewoon een
tijdje zitten slapen", wijst Lugthart
aan als oorzaak van de vrije val. "Ze
dachten dat het allemaal niet zo'n
vaart zou lopen. Bij het bestuur
heerste de gedachte dat de leden
nog clubliefde hadden en niet zo
snel zouden weglopen. Maar dat is
tegenwoordig wel anders. Helaas,
maar als je als club wilt presteren,
moetje wel meedoen".
Ambities
Zee en Duin steekt haar ambities
niet onder stoelen of banken. Om
het eerste team in de derde klasse
(de voormalige overgangs B)
kansrijk voor de titel te maken,
heeft de club geinvesteerd. De
Katwijkers trokken Astrid Bauw
aan om het niveau bij de vrouwen
uit of hij nu eerste of vierde klas
speeltde gezellig weegt voor hein
het zwaarst. (archieffoto)
waardoor Roomburg geen
vooraanstaande rol meer speelt in
de Leidse regio. De belangrijkste
verslingerd aan het tennis",
glimlacht voorzitter Meijer,
"helemaal verslingerd aan het
sfeertje ook bij Unicum. Maar hij
wil absoluut geen invloed op het
beleid uitoefenen en dat is
natuurlijk prima. Van onze kant
proberen wij hem op alle manieren
tegemoet te komen. Geen zotte
dingen met dat geld, een leuke
ontvangst, een jaarlijkse
sponsormiddag. Toch proberen om
ook wat terug te doen".
Het geld wordt dit jaar aangewend
om vooral de Leidse belangen te
laten prevaleren. 'Terug naar de
basis', heet het motto, dat ook
Noorlanders' goedkeuring geheel
kan wegdragen. Vorig seizoen
handhaafde Unicum zich als
toonaangevende Leidse club in de
hoofdklasse, uitsluitend en alleen
dank zij de duurbetaalde inbreng
van buitenstaanders. "Daar wilden
we vanaf', zegt Meijer resoluut.
op te krikken. Lugthart, samen met
Leon Damen het mannenduo
vormend, heeft goede hoop dat de
club voor het vierde
achtereenvolgende seizoen
promotie bewerkstelligd. Dat
echter is niet de enige doelstelling
van de zeekanters.
Het vizier is niet louter gericht op
het eerste team. Lugthart: "Als er
een paar spelers van het eerste
weggaan, loopt de club het gevaar
Jan Willem LugtharV.' Er gaat een
zuigkracht uit van de club.
(foto Loek Zuyderduin)
reden van de mindere prestaties is
de vergrijzing van de
professorenwijk, vindt Van
Leeüwen. "Er woont nauwelijks
jeugd meer in de deze buurt. Het is
niet anders. Het kleine beetje dat we
hebben, proberen we zo goed
mogelijk op te leiden. Wat dat
betreft doen we er alles aan. De club
heeft een kanjer van een
tennisleraar".
Maar als het talent kiest voor het
frivole bestaan, dan legt Roomburg
ze niets in de weg. Geheel volgens
het karakter van de vereniging. "De
echte top is maar voor weinigen
weggelegd, de rest kan allemaal
onder de recreanten worden
gerangschikt", spreekt Van
Leeuwen uit ervaring. "De meeste
spelers in de regio Leiden denken
dat ze wedstrijdtennissers zijn.
maar dat is een misvatting. Èr loopt
er zegge en schrijve één rond: Kees
J an Schuilenburg. Hij heeft er alles
voor over. De overigen leven er
nauwelijks voor, doen alleen alsof'.
Het tennis is voor Van Leeuwen,
voorzover dat nog niet duidelijk is,
een sociale bezigheid. "Waarom
"dat is water naar de zee dragen. Zo
komen ze, en zo zijn ze vertrokken
naar een andere club. Unicum moet
weer een herkenbare Leidse club
worden, met een duidelijk
regionale inbreng. Dan eerst maar
bouwen, om later te oogsten".
Talenten
Mooie woorden, waar ze evenwel bij
buurclub De Munnik in Leiderdorp
nauwelijks troost in zullen vinden.
Daar zag men met lede ogen het
vertrek van hun talenten Kees-Jan
Schuilenburg en Bionda Zonderop
aan, die prompt kozen voor de
betere faciliteiten die het ruim
gesponsorde Unicum hen kon
bieden. "Laat ik vooropstellen dat
ze uit zichzelf zijn gekomen. Maar
dan nog. Wij willen een
voortrekkersfunctie in de regio
vervullen, onze nek uitsteken, zo
hoog mogelijk spelen en talent een
om in een groot gat te vallen. Het is
daarom zaak om ook aandacht te
schenken aan de overige teams. Ik
moet zeggen dat we bij Zee en Duin
goed zitten. Toen ik driejaar
geleden kwam had de club geen
enkele B-speler meer. nu spelen in
de eerste drie teams acht B-spelers
en we hebben heel wat sterke C-
spelers. Het gaat de goede kant op".
Dat heeft Zee en Duin voor een
belangrijk deel te danken aan het
opzetten van een jeugdselectieplan.
"Daarin wordt extra aandacht
besteed aan de beste talentjes in
Katwijk. We hebben daar een
sponsor voor gevonden en kunnen
de spelers daarom extra faciliteiten
bieden. Dat plan is in Katwijk
enorm aangeslagen".
Zuigkracht
Geregeld wordt Lugthart door
ouders benaderd, die hun zoon of
dochter volgaarne bij Zee en Duin
willen stallen. "Er gaat een
zuigkracht uit van de club. Dat is
vroeger anders geweest, maar net
als voorheen stralen we weer wat
uit. Maar laat ik eerst een
misverstand uit de weg ruimen: wij
benaderen niemand, de talenten
komen vanzelf naar ons toe om de
simpele reden dat we een goede
faciliteiten hebben". In ruil
daarvoor dienen de tennistalenten
zich voor twee jaar te verbinden aan
de Katwijkse club. "Dat is toch
begrijpelijk. Wij doen veel voor hen.
dan moeten ze ook wat voor de club
overhebben", zegt Lugthart.
gaat iemand korfballen? Omdat hij
samen met anderen de bal in het
mandje wil gooien. Met tennis is het
precies hetzelfde. Het contact met
andere mensen vind ik eigenlijk
nog het leukste. En wat wil het nu
precies zeggen dat een beetje beter
bent? Ik heb toevallig een beetje
meer talent dan een ander. So what.
Bij Roomburg ben ik net zo
belangrijk als de recreant en dat
moet zo blijven. Ik ben
clubkampioen in het dubbel met
Ton van Aelst. Die man is 71Dat
kan allemaal bij ons. Prachtig
toch".
Kortom, van'Roomburg valt ook in
de toekomst op competitieniveau
weinig te verwachten. "We zijn trots
op het A-toernooi, dat bepaalt voor
een belangrijk deel het gezicht van
de club. En ach. we pruttelen op
door op het hetzelfde pitje, of liever
gezegd, op hetzelfde vlammetje. Als
het kan willen we omhoog, maar
niet ten koste van alles. Wat mijn rol
hierin is? Ik vind het treurig dat ik
nog steeds de kar moet trekken in
het eerste team. Maar zolang zich
nog geen opvolger heeft
aangediend, houd ik me
beschikbaar. Dat heb ik voor de
club over. Ik zal ze blijven helpen
tot ik de pijp uit ben".
kans geven. Nou, dan gaat het toch
in principe net als bij het voetbal.
Het jongetje van Oranje Groen dat
naar UVS gaat en later misschien
naar het betaalde voetbal. Zo werkt
dat bij ons ook. Zo zijn wij op onze
beurt Jantje Siemerink en Jacco
Eltingh weer kwijt geraakt. Toen ze
te goed en dus te duur werden voor
Unicum".
Dat zich dit jaar nog eens extra van
zijn ambitieuze kant wil laten zien
met het instellen van een twee
sterren A-toernooi. U raadt het al
het Noorlander-A-toernooi. Direct
al vroeg in het seizoen, in de week
rond Pasen. "Een probeersel,
vooral bestemd voor A2-spelers, de
jeugdige talenten", licht Har Meijer
toe. "Als het aanslaat bouwen we
het wellicht uit naar vier sterren. We
willen niet alleen onze leden, maar
heel de streek wat bieden.
Nietwaar, Steve?". Je zegt het maar.
Har.
Daarbij wordt het complex in de
Katwi jkse duinpan nog eens
grondig gerenoveerd. In het kader
van de privatisering kocht de
tennisclub het sportpark voor
200.000 gulden van de gemeente
Katwijk. Het bestuur zag daarin een
reden om het enigszins vervallen
complex een grondige opknapbeurt
(op 31 maart wordt er ter ere
daarvan een open dag gehouden) te
geven. Tot genoegen van Jan
Willem Lugthart, die zichzelf als
een echte, ouderwetse clubman
kwalificeert.
"Als ik competitie speel, doe ik dat
voor de club. Dat gevoel heb ik nu
eenmaal. Ik ben in Katwijk geboren
en getogen en heb met uitzondering
van een paar jaar altijd bij Zee en
Duin gespeeld. Voor mij is de
competitie erg belangrijk. Maar ik
geef toe: als je voor jezelf speelt
geeft een overwinning soms meer
voldoening".
Geen bezwaar
De combinatie trainer/speler is voor
Lugthart geen bezwaar. Hij geeft
ongeveer 50 uur les per week en
heeft daarnaast nog genoeg tijd om
toernooien te spelen. Lugthart is
van zins om niet het hele 'circuit' af
te struinen. "Maar je weet hoe dat
gaat: als ik plotseling tijd heb schrijf
ik toch maar weer in en voordatje
het weet sta je weer elke week te
spelen".
De 'Leidse' tennissers weten dus
waar ze aan toe zijn in het komende
seizoen.
Al is De Munnik
met ruim duizend
leden een
behoorlijke kolos
om te runnen, de
ware clubgeest
heeft er nooit
onder geleden. De
Leiderdorpse tweedeklasser
heeft kwaliteit en een overvloed
aan talent de laatste jaren kunnen
koppelen aan een goed
verenigingsleven. "Bij De Munnik
kent iedereen elkaar nog en gaat
iedereen met elkaar om", zegt
voorzitter Rein Teijken.
door
Rob van der Zanden
Niet dat het elders allemaal veel
slechter is geregeld, maar het is een
bekend gegeven dat met het inslaan
van een professionele koers de
sociale aspecten naar de
achtergrond verdwijnen ten
behoeve van de prestatie. En daar
hebben ze in het aanleunstadje van
Leiden nog geen last van. Met de
nadruk op 'nog'.
Want het kader van De Munnik
denkt wel hard na over de nieuwe
ontwikkelingen. Men is er nog niet
uit, maar weet wel dat er een keuze
zal moeten worden gemaakt als
ambitieuze club met veel jong
talent. Gaan we verder op dezelfde
weg - dus met behoorlijke, maar
beperkte financiële middelen en
zonder al te veel illusies - of moet er
geld bijkomen en wordt de weg
bewandeld die, om een voorbeeld te
noemen, Unicum al tijdenlang
volgt?
De talenten die de laatste jaren uit
het nest van De Munnik kwamen,
hebben dus niet alleen de ogen van
de concurrent geopend (Unicum
legde een halfjaar geleden Kees Jan
Schuilenburg en Bionda Zonderop
vast), ook de Leiderdorpse
vereniging zelf is wakker geschud.
-Het is niet leuk, maar wel logisch als
het talent na een opleiding bij de De
Munnik zijn loopbaan wil
voortzetten bij een hoger spelende
club. Om die tendens te stoppen zal
De Munnik meer geld, faciliteiten
en een hoger spelend eerste team
moeten kunnen overleggen. Dat
alleen kan beloftes voor de
toekomst ervan weerhouden verder
te kijken dan hun neus lang is.
Teijken zegt te beseffen dat de
keuze niet te lang uitstel duldt.
"Maar het is wel een ingrijpende
beslissing. Ik heb de indruk dat de
leden graag een geleidelijke weg
bewandelen. Dus niets forceren en
stap voor stap een meer
professionele koers varen". Daarbij
moet ook de hoofdsponsor
aannemerscombinatie ACL - erin
geloven, financieel vooral.
"We willen er goed over nadenken
en een weloverwogen besluit
nemen. Een professionelere koers
mag op geen enkele manier van
negatieve invloed zijn op de rest van
de club. Het mag niet ten koste gaan
van bij voorbeeld de recreanten, de
baanbezetting en dat soort zaken".
Met Schuilenburg en Zonderop
wist De Munnik vorig jaar met grote
overmacht de titel in de Overgangs
B-klasse in de wacht te slepen. De
overgangsklassen zijn inmiddels
opgeheven. Volgens de hernieuwde
indeling komt het eerste team dit
seizoen uit in de tweede klasse.
Zonder de twee genoemde
aanstormende talenten komen de
papieren voor De Munnik an,ders te
liggen. Volgens het oude schema
was de Overgangs A de doelstelling.
Nu zijn de doelen bijgesteld.
Er komt ook een nieuw
meerjarenplan van de technische
commissie. Trainer Henk Jansen en
Loek Demmenie (vice-voorzitter
van de tc) hebben daaraan gewerkt
en nog steeds ook geeft Donald
Patiwael zijn adviezen, al is
laatstgenoemde wat teruggetreden.
Nieuw of oud, de organisatie bij De
Munnik is altijd goed op peil
gebleven (Teijken "Ouders weten
dat hun kinderen hier in goede
handen zijn"). Het gaat nu om
knopen die moeten worden
doorgehakt.
Waar De Munnik al wel
overduidelijk voor heeft gekozen, is
kunstverlichting op het park
tegenover zwembad De Does waar
12 banen liggen. De bewoners rond
de banen hebben evenwel een
andere mening en hebben besloten
tegen te zijn. De rechter moet nog
een uitspraak doen.
Naast verlichting wil De Munnik
ook een renovatie van het clubhuis
bewerkstellingen. Zo groeit de
grote club dus langzaam toch groot.
Volgens Teijken is het allemaal
geen makkie meer om een
tennisinstituut van deze omvang te
leiden. De uit een voetbalnest
stammende bestuurder - hij keepte
in zijn jonge jaren op hoofdklasse
niveau, maar een zware blessure
noopte hem tot een voortijdige
beëindiging van zijn loppbaan - wil
daarom graag een managerstype
aantrekken.
Hij wil de vergelijking met Unicum
niet speciaal maken. Maar
onbedoeld zijn de plannen en
voorkeuren van de Leidse buur
toch ook in Leiderdorp misschien
in het achterhoofd beland. Niet zo
gek, bovendien zijn de banden
tussen de twee clubs hersteld na
een kortstondige ruzie vorig jaar.
De overgang van Schuilenburg en
Zonderop van Leiderdorp naar
Leiden was daarvan de oorzaak.
Teijken: "We hebben de zaak
uitgepraat, wat heeft het voor zin
om straks met kwaaie koppen met
elkaar op het terras te zitten. Maar
ik wil eigenlijk nog steeds een
discussie op grotere schaal over de
overgang van spelers van de ene
naar de andere club".
Kanaalweg zijn
Het één-tweetje van
Har Meijer/Steve Noorlander
wat sprake is
S-ó
