Verbod alcoholverkoop in
supermarkten lost niets op
Eén Duitsland zorgelijk vooruitzicht
Intimidatie ongewenst, maar nooit intiem
OPINIE
DRANK
EEN EXCLUSIEVE SMAAK VERDIENT
EEN OVEREENKOMSTIGE ZAAK.
DAAROM IS NOORTLEOLUX-DEALER.
Kritiek neemt toe op
secretaris dr. Castro
NABIJ
VRIJDAG 23 MAART 1
GEESTELIJK LEVEN
DEN HAAG Staatssecretaris Si
mons (volksgezondheid) denkt aan
een verscherping van het beleid dat
het gebruik van alcoholhoudende
drank terugdringt. Maar als de be
windsman uit is op een totaalver
bod op de verkoop van alcoholhou
dende dranken in de levensmidde
lenhandel, zou hij zich nog eens
moeten bedenken. Hij zou de dos
siers eens moeten nabladeren en
met deskundigen uit bedrijfsleven
en van het ministerie van economi
sche zaken moeten praten. Want
zo'n verbod lost niets op.
door
Kees Cornelisse
De overheid is nu sinds 1985
daadwerkelijk bezig met een beleid
dat de Nederlanders matiger met al
cohol moet maken. In dat jaar ver
scheen de nota 'Alcohol en Samen
leving' waaronder nog de handteke
ning staat van de toenmalige staats
secretaris Van der Reijden. Sedert
dien kennen we campagnes met
slagzinnen als 'Drank maakt meer
kapot dan je lief is'.
Nederland telt honderdduizen
den alcoholisten en het is moeilijk
juist die groepen te bereiken. Voor
lichtingscampagnes dringen wel tot
veel mensen door als het erom gaat
de nadelen van drankgebruik en -
misbruik toe te lichten. Maar mis
bruik als sterfteoorzaak wordt vaak
niet onderkend. En er zijn de vele
'verborgen' gevolgen als schade
door criminaliteit en verkeersonge
vallen onder invloed.
De overheid is als hoedster van
het algemeen belang de aangewe
zen instantie op de risico's van alco
hol te wijzen. Van der Reijdens nota
gewaagt van vele gezondheids
stoornissen door drankmisbruik, la
gere arbeidsproduktiviteit door al
cohol tijdens het werk, van relatie
problemen, kindermishandeling,
echtscheiding en verwaarlozing.
"Aan aard en omvang van de huidi
ge alcoholproblematiek zijn ook
duidelijke financieel-economische
consequenties verbonden", zo luid-
dé één van de conclusies.
Bewustwording is het eerste sleu
telwoord bij pogingen de alcohol
consumptie terug te dringen. Daar
om kwam er een alcoholvoorlich-
tingsplan, dat nu al enkele jaren in
uitvoering is. Thema's als alcohol
en sport, alcohol in het verkeer, tij
dens zwangerschap e.d. werden en
worden nog steeds via de media aan
de orde gesteld.
Normaal
De alcoholconsumptie was sedert
de jaren vijftig zo ongeveer verdrie
voudigd. Mede door de gestegen
koopkracht werd het drankgebruik
voor velen een normaal verschijn
sel. Juist dat moest worden bestre
den: alcohol mag niet als 'normaal'
worden beschouwd. Inmiddels is
de alcoholconsumptie enigszins ge
stabiliseerd. Er lijkt de laatste jaren
zelfs een lichte daling op te treden.
Naast voorlichting, bewustwor
ding, preventie is nog steeds de
vraag aan de orde welke wettelijke
maatregelen te nemen zijn. Een mo
gelijkheid is de verkrijgbaarheid
van alcoholhoudende dranken te
beperken. De ervaringen (in landen
als de VS bijvoorbeeld) met een al
gemeen verbod zijn bijzonder
slecht. Zulke maatregelen zetten
eerder aan tot meer misbruik, zoals
in de Scandinavische landen, waar-
alcoholhoudende dranken moeilijk
aan te schaffen zijn en ook zeer duur
gemaakt.
Een nieuwe Alcoholwet zou de
gemeenten meer bevoegdheid ge
ven om plaatselijk de verkoopver
gunningen (tappen of slijten) onder
controle te houden. Reclameverbo
den zitten nog altijd in de pen; alco
holverkoop in stadions is al verbo
den, in benzinestations en levens
middelenzaken nog niet.
Het bedrijfsleven heeft onder
dreiging van wetgeving zelf wel wat
gedaan in de vorm van een gedrags
code, zowel ten aanzien van de re
clame als waar het gaat om agressie
ve verkoop in de supermarkten. De
levensmiddelenhandel heeft zich
vrijwillig beperkingen opgelegd bij
de verkoop van wijn, bier, port,
sherry, vermouth e.d. De sterkere
dranken (als jenever) mochten in de
supers al niet worden verkocht, in
andere EG-landen overigens wel.
Alleen slijters stallen alcohol op
straat uit en stuntprijzen zijn
vensmiddelenzaken taboe. Er
onderlinge afspraak niet beneden
inkoopprijs plus btw te verkopen.
Consumptie
Een onderzoek dat de toenmalige
staatssecretaris Evenhuis (econo
mische zaken) liet uitvoeren leidde
vorig jaar tot twee belangrijke con
clusies: als de verkoop van alcohol
in de super wordt verboden zal het
aantal slijterijen sterk stijgen, waar
door het totale verbruik eerder toe
neemt dan daalt; als de verkoop ge
heel wordt vrijgelaten zal het ver
bruik in het begin iets stijgen, maar
uiteindelijk gebeurt er niets met de
consumptie, zo leren ervaringen in
het buitenland.
Vast staat dat grote levensmidde
lenconcerns (meer) slijterijen zullen
stichten als ze geen alcoholhouden
de dranken meer in hun supers mo
gen afzetten. Het is dan ook geen
wonder dat de kleinere, zelfstandi
ge levensmiddelendetaillisten al
meteen tegen het denkbeeld van Si
mons in het geweer zijn gekomen.
Zij zullen deze slag om de consu-
lercy drinken met TtateEjs?
Ikheb zo'n honger-.'
T
r op dan een verkoopverbod in de
ment verliezen. Niet denkbeeldig is Een verbod zou nieuwe problemen
dat het aantal winkels verder terug- oproepen en overigens niets oplos-
loopt. Daarmee is niemand gebaat, sen.
De veranderingen die zich geduren
de het laatste halfjaar hebben voor
gedaan in Oost-Europa en ook in de
Sovjetunie zijn even ingrijpend als
onverwacht geweest en het einde
hiervan is nog niet in zicht. De best
geinformeerde politieke 'sterrenkij
kers' waren volkomen verrast,
evenals uiteraard de bevolking on
zer landen, door hetgeen zich heeft
afgespeeld achter het thans geheel
opgetrokken IJzeren Gordijn. Men
moet constateren dat het democra
tische Westen een prachtige over
winning .heeft behaald en dat het
communisme geheel heeft gefaald.
door
J.M.A.H. Luns
Het democratiseringsproces
heeft zich in de diverse Oostblok
landen verschillend geopenbaard.
Oost-Duitsland staat, terecht, thans
in het middelpunt der internationa
le belangstelling, voornamelijk van
wege de te verwachten vrij spoedi
ge hereniging met de Bondsrepu
bliek. Om het ietwat speels uit te
drukken, er wordt niet in de straten
van de Westeuropese democratieën
gedanst vanwege dit vooruitzicht.
Zulks is begrijpelijk. De Bondsre
publiek is thans het machtigste eco
nomische conglomeraat wellicht in
de gehele wereld. En dat dit ver
sterkt zal worden met 17 a 18 mil
joen staatsburgers, om maar te zwij
gen over de grote territoriale uit
breiding, is zorgelijk.
Natuurlijk behoeft men op poli
tiek gebied de eerste tien en willicht
twintig jaar geen bedenkelijke ten-
denzen van zulk een groot Duits
land te verwachten, doch wie kan
voorspellen wat zich zal afspelen
wanneer een generatie Duitsers, die
geheel onkundig zal zijn van wat
zich heeft afgespeeld tijdens de
laatste Wereldoorlog en de sinistere
rol die Hitler-Duitsland daarin ge
speeld heeft, het voor het zeggen zal
hebben.
Met name de Polen zijn zeer onge
rust, te meer waar de Duitse bonds
kanselier zich tot dusver heeft ont
houden met alle duidelijkheid de
Oder-Neisse grens als definitief te
verklaren. Het is in dit verband te
kenend te constateren, dat er in Po
len thans zelfs stemmen opgaan om
de Sovjet legers, althans gedeelte
lijk, in Polen te laten blijven als een
soort garantie tegen agressieve be
doelingen van de machtige Duitse
buur.
De regeringen van Frankrijk, En
geland en ook van de Benelux, als
mede Denemarken, daarbij onder
steund door Amerika, dat terugge
komen schijnt te zijn van haar oor
spronkelijk te groot enthousiasme
voor de Duitse hereniging, zijn een
drachtig in hun standpunt dat de
Oder-Neisse lijn als de definitieve
grens met Polen, zonder enig voor
behoud, door Duitsland dient te
worden erkend en wellicht nog
door een soort verdrag zou moeten
worden onderschreven.
Desalniettemin zijn dergelijke
verklaringen en verdragen slechts
van betrekkelijke waarde en kun
nen door latere agressieve tenden-
zen worden achterhaald. En zelfs
wanneer de bezorgdheid der Weste
lijke landen, ook in de vérdere toe
komst, ongegrond zou blijken te
zijn geweest, dan nog blijft het feit,
dat veruit het machtigste land van
Europa geografisch, demografisch,
politiek en vooral economisch een
immense invloed in Europa en de
rest van de wereld zal uitoefenen.
Men constateert reeds thans een
lichte tendens bij de West-Duitsers
tot grotere zelfverzekerdheid.
NAVO
Overigens zijn er nog andere pro
blemen die moeten worden opge
lost. Zo is het begrijpelijk dat de
Sovjetunie, die van grote redelijk
heid heeft blijk gegeven inzake een
Duitse hereniging, zeer negatief re
ageert op de in sommige kringen in
het Westen verbreide opinievor
ming, dat na de hereniging ook het
gebied dat thans de DDR omvat, lid
zou dienen te worden van de NAVO
en troepen der Westelijke bondge
noten aldaar gestationeerd zouden
moeten worden. Persoonlijk zou ik
dit geen gelukkige ontwikkeling
achten hoewel het logisch zou zijn,
dat een verenigd Duitsland in haar
geheel lid zou zijn van de Westelijke
Alliantie.
Niet onbedenkelijk acht ik het,
dat, vooruitlopend op nog onzekere
toekomstige wapenbeheersings-af-
spraken met het Oostblok, enkele
Westeuropese kleinere mogendhe
den, met name Belgie en Neder
land, reeds overgaan tot een ver
mindering van hun strijdkrachten.
Ik acht zulks, zoals gezegd, heilloos
en wel om de volgende redenen.
Niettegenstaande de reeds enige
jaren bestaande situatie, die een
agressief militair optreden van de
Russen tegen West-Europa uitsluit,
dient men zich er rekenschap van te
geven, dat een militair te zwak Eu
ropa niet in staat zal zijn goede en
evenwichtige akkoorden met de
Sovjet-Unie te sluiten. De invloed
der machtsverhoudingen is steeds
in de internationale verhoudingen
in grote mate bepalend geweest en
zal axiomatisch dit ook in de toe
komst blijven. Frankrijk en Enge
land zijn gelukkig voorzichtig en
houden hun bewapening op peil
terwijl in Amerika de aldaar beslo
ten vermindering van de militaire
machine niet van dien aard is, dat
het militair gewicht van dat land er
door wordt aangetast.
Machtiger
Tenslotte een woord over de EEG.
De te verwachten nog grotere eco
nomische vervlechting in 1992 en
de mogelijke toetreding van de in
het in een verenigd Duitsland opge
gane DDR zullen de gemeenschap
pelijke markt een nog machtiger
economisch blok - veruit het mach
tigste economische conglomeraat
ter wereld - maken. Doch als Euro
peanen kunnen wij ons hierover
slechts verheugen. Het komt mij
voor dat de nodige aanpassingen en
de eventuele veranderingen in het
EEG-statuut niet te veel moeilijkhe
den zullen opleveren.
Mr. dr. Joseph Luns (1911) was van
1952 tot 1971 minister van buitenlandse
zaken van Nederland. Van 1971 tot 1984
was hij secretaris-generaal van de
NAVO. Sinds zijn terugtreding uit de
actieve politiek, woont Luns in Brus
sel.
Onder invloed van staatssecretaris
Ter Veld (sociale zaken en werkge
legenheid) heeft de 'ongewenste in
timiteit' een gelukkige naamsveran
dering ondergaan. Voortaan heet
dit delict 'seksuele intimidatie'.
Volgens de Utrechtse stichting
Handen Thuis hebben vrouwen
daar negen keer zo vaak last van als
mannen. Ter Veld wil dat er meer
wettelijke mogelijkheden komen
om dit euvel, waartegen vrouwen
zich nu slecht kunnen verweren, be
ter aan te pakken.
door
Marij van Donkelaar
Onlangs signaleerde prof. dr. ir.
Iteke Weeda de 'gewenste' intimi
teit als tegenhanger van de 'onge
wenste'. Met die wat lacherige vast
stelling werd de indruk gewekt dat
men zelf kan beslissen of seksuele
toenaderingen op het werk al dan
niet gewenst zijn. Aan het aspect
machtsmisbruik ging Weeda voor
bij. Van intimiteit kan echter alleen
maar sprake zijn als die door beide
partijen wordt gewenst.
Ter Veld heeft dus, terecht, die ra
re benamingen afgedankt. Met haar
adviesaanvraag aan de Sociaal Eco-
riomische Raad (SER) en de Eman-
cipatieraad, om tot een betere wet
geving te komen, geeft de nieuwe
staatssecretaris er blijk van de bij
zondere aard van dit delect ernstig
te nemen. Wie via de rechter gelijk
wil krijgen moet bewijzen dat de an
der ongelijk heeft. Juist bij seksueel
geweld is dat vaak een onmogelijk
heid.
Seksuele intimidatie valt volgens
Handen Thuis vooral vrouwen in
ondergeschikte arbeidssituaties ten
deel. Voor de officier van justitie
blijft het een welles-nietes kwestie,
zolang een klacht op zichzelf staat.
En zo er al collega's zijn die kunnen
getuigen, dan is nog niet gezegd dat
zij ook willen. Als dat bewijs ont
breekt bij de behandeling van zo'n
rechtszaak is er weinig fantasie voor
nodig om de afloop te voorspellen:
de klaagster delft het onderspit. En
de belager krijgt het voordeel van
de twijfel: vrijspraak.
De tijd die tussen aanklacht en
behandeling van de zaak verstrijkt,
ten minste een halfjaar, is een fac
tor die ernstig in het nadeel van de
klaagster werkt. Zelfs als mocht
blijken dat de werkneemster door
toedoen van een impertinente colle
ga, chef of werkgever op non-actief
werd gesteld, dan nog trekt zij aan
het kortste eind. Want welk bedrijf
handhaaft een werkneemster die
haar 'meerdere' voor de rechter
heeft gedaagd?
Ontslag
Daarbij valt nog op te merken dat,
ook al stelt de rechter haar in het ge
lijk, hij toch het belang van het be
drijf boven het hare kan stellen.
Ontslag wegens verstoorde arbeids
verhoudingen wordt door het Ge
westelijk Arbeidsbureau (GAB) als
ontslaggrond aanvaard. In het gun
stigste geval wijst de rechter haar
een schadeloosstelling toe. Maar
zelfs al kan de vrouw haar financiële
nadeel voorcijferen, de gevolgen
van carrièrebreuk en gedwongen
ontslag zijn wat moeilijker in gul
dens uit te drukken.
Volgens Handen Thuis is het aan
tal rechtszaken als gevolg van
klachten over seksuele intimidatie,
bijzonder klein. Een zaak, die in
1988 diende in het arrondissement
Amsterdam, kan echter als voor
beeld gelden. In dit geval kwam de
klaagster 'sterk' te staan, toen in de
zelfde periode een tweede klacht te
gen dezelfde persoon bij het Open
baar Ministerie binnenkwam.
Een 23-jarige receptioniste deelde
dagelijks de kantoorruimte met
haar chef, haar enige collega. Hij
bleek een geïnteresseerde ge
sprekspartner te zijn. Vooral, nadat
zij zich iets had laten ontvallen over
een incest-ervaring uit haar jeugd
(waarvoor haar oom werd veroor
deeld). Nadien gingen de praatjes
van de chef nog maar één kant uit.
Hij werd opdringerig en begon haar
tegen haar zin ook thuis te bezoe
ken. De man dook zelfs op als mede
cliënt bij de haptonoom die hij haar
had aangeraden om van haar pro
blemen af te komen.
Na twee jaar gaf dat voor haar de
doorslag. Ze diende een klacht in bij
de politie. Toen de chef daar lucht
van kreeg, kwam hij haar thuis be
dreigen. Bij haar werkgever kreeg
zij nul op request en werd ze direct
op non-actief gesteld. Haar klacht
bereikte de officier van justitie,
maar zou het nooit gehaald hebben
als niet ook het achttienjarige nicht
je van haar baas een klacht tegen
diezelfde chef had ingediend. Tij
dens een rondleiding door het be
drijf betastte hij haar. Beide klaag
sters wonnen deze zaak. De chef
kreeg een boete van 1500 gulden,
maar behield zijn baan.
Referenties
De receptioniste probeerde ander
werk te vinden. De ontslagaanvraag
door het bedrijf was inmiddels door
het GAB ingewilligd. Telkens als ze
voor referenties verwees naar het
bedrijf, dat haar een getuigschrift
had geweigerd, hoorde ze niets
meer op haar sollicitatie. Ook na
haar ontslag bleef de chef haar nog
dwarszitten.
Dit 'domme' meisje, dat zich aan
vankelijk toch maar had laten inpal
men, moest het na de rechtszaak
doen met de schrale troost dat ze in
het gelijk was gesteld. Zonder scha
devergoeding en - naar later bleek -
ook zonder uitkering omdat het be
drijf bij navraag beweerde dat ze
zelf ontslag had genomen. Het is te
hopen dat de staatssecretaris er in
slaagt om aan deze belabberde wet
geving iets goeds toe te voegen.
noort Mterfessr
mmmr74, mix tiloi718-29S76. mmammmom. mmcemnn.
Wereldraad van Kerken
GENEVE/DEN HAAG (ANP) - Het centraal comité van de We
reldraad van Kerken staat volgende week wellicht voor een van
de spannendste vergaderingen uit zijn geschiedenis, aldus de
gereformeerde predikante M.J. van der Veen-Schenkeveld,,
sinds 1975 lid van dit 150 personen tellende algemeen bestuur.!
pijn en moeite werd de solidari
teit met de lidkerken betuigd
Zij wijst daarbij op twee zaken:
de veel bekritiseerde houding
van de Wereldraad tegenover de
inmiddels gevallen dictatoriale
regimes in Oost-Europa en de
plannen om de Wereldraad veel
centralistischer te organiseren.
Beide onderwerpen hangen sa
men met de wijze waarop dr. Emi-
lio Castro, een methodistentheo
loog uit Uruguay, als secretaris
generaal leiding aan de Wereld
raad geeft. Of „geen leiding
geeft", zoals mevrouw Lois
Wilson uit Canada al anderhalf
jaar na Castro's benoeming con
stateerde. Zij is een van de zeven
presidenten van de Wereldraad.
Bij velen binnen en buiten de
Wereldraad bestaat de indruk dat
Castro liever gewillige dan sterke
persoonlijkheden om zich heen
heeft. Het gevolg is dat goede
mensen, die nog wel acceptabel
zouden zijn, er zelf liever vanaf
zien. Van der Veen-Schenkeveld
formuleerde onlangs haar me
ning over Castro als volgt: "Toen
hij werd benoemd, kreeg hij het
voordeel van de twijfel. Nu is al
leen de twijfel overgebleven".
Castro is een man van dé insti
tuten. Voor hem zijn kerken en
kerkleiders belangrijk, zegt de
eveneens uit Uruguay afkomstige
Julio de Santa Ana, bevrijdings
theoloog en ontwikkelingsdes-
kundige, die Castro al ruim een
kwart eeuw kent. In Buenos Aires
was Castro afwezig bij de weke
lijkse demonstratie van de Dwaze
Moeders. „Voor hem was de ont
moeting met de toenmalige presi
dent Alfonsin van Argentinië het
hoogtepunt," aldus De Santa
Ana.
Een zelfde patroon valt te con
stateren in Castro's houding ten
opzichte van Roemenië. Over het
centraal comité dat vorig jaar
geen veroordeling over de schen
ding van mensenrechten in Roe
menië uitsprak, schrijft Castro in
zijn verslag voor de vergadering
van volgende week: „Met veel
Directeur H.A.J. Kruijssen
Cebemo tevreden
over controle
OEGSTGEEST (ANP) - De
rooms-katholieke medefinancie
ringsorganisatie voor projecten
in ontwikkelingslanden, Cebe
mo, kan volgens directeur H.A.J.
Kruijssen niet worden verweten,
dat er onvoldoende controle op
de projecten wordt uitgeoefend.
Niet alleen wordt een project
van Nederland uit gevolgd, maar
ook hecht Cebemo er grote waar
de aan, dat de organisatie in de
Derde Wereld die het project uit
voert, „instrumenten" ontwikkelt
voor een goede begeleiding van
het project. Iedere Nederlander,
aldus Kruijssen, zal echter inzien,
dat Cebemo onmogelijk kan na
gaan, of elke gulden die ze uit
geeft, goed wordt besteed.
De afgelopen jaren is van een
aantal kanten kritiek gekomen op
het beleid van de vier medefinan
cieringsorganisaties (naast Cebe
mo, ICCO, NOVIB en HIVOS).
De critici vinden onder meer
dat er te weinig controle bestaat
op het doen en laten van de mede
financieringsorganisaties en dat
de hulp lang niet altijd terecht
komt bij de armsten in de ontwik
kelingslanden.
In reactie op de kritiek hebben
de vier medefinancieringsorgani
saties besloten een commissie in
te stellen, waarin onder anderen
critici als ontwikkelingseconoom
prof.dr. J. Breman en politicoloog
dr. P. Hoebink zitting hebben.
Deze zal de effecten van de mede
financiering in de Derde Wereld
onderzoeken.
Minder bijbels
STUTTGART - De Wereldbond
van Bijbelgenootschappen in
Stuttgart houdt er rekening mee,
dat in 1990 minder bijbels, nieu
we testamenten en afzonderlijke
bijbelboeken kunnen worden
verspreid dan in 1989. De Wereld
bond, die in 108 landen actief is,
heeft wegens dalende inkomsten
zijn begroting voor dit jaar met
ruim 6 miljoen gulden moeten te
rugbrengen, zo heeft het West-
duitse Bijbelgenootschap meege
deeld.
Het aantal evangeliën en ande
re bijbelboeken dat door de We
reldbond werd verspreid, be
droeg in 1989 49 miljoen, 4 mil
joen minder dan een jaar eerder.
Het is zeer de vraag of die soli
dariteit de gewone kerkgangers
en dorpspredikanten betrof of al
leen de kerkleiders die de Wereld
raad van een veroordeling wisten
af te houden.
EN VER
Bij het doen van uitspraken
wordt de Wereldraad belemmerd
door de regel dat er met de lidker
ken in een bepaald land eerst
overleg wordt gepleegd. Er zijn
echter wel situaties denkbaar
waarin de Wereldraad zich niet
uitsluitend door het standpunt
van de lidkerken laat leiden. Het
centraal comité heeft dit in 1985
in Buenos Aires nog eens be
krachtigd, aldus prof. dr. Th.C.
van Boven, voorzitter van de We
reldraadcommissie voor interna
tionale zaken.
De voorgestelde reorganisatie
van de Wereldraad houdt ener
zijds het gevaar van centralisatie
in en anderzijds dat de Wereld
raad zich van basisgroepen ver
wijdert, zo luidt de kritiek van
een oecumenische werkgroep uit
de Bondsrepubliek. Zonder de
groepen die voor gerechtigheid,
vrede en het behoud van de
schepping strijden, zou het conci
liair proces nooit van de grond
zijn gekomen, aldus De Santa
Ana.
De organisatorische toenade
ring tot de kerken is volgens hem
ook in strijd met de ontwikkeling
in de maatschappij waarbij juist
wordt gedecentraliseerd. „Kijk
bijvoorbeeld naar het instellen
van deelraden in de grote steden
of naar de basisbewegingen in de
Derde Wereld. De Wereldraad is
meer dan een optelsom van ker
ken."
De Santa Ana is van mening dat
de oecumenische beweging, wil
zij vaart houden, juist door zulke
groepen gevoed moet worden. De
Wereldraad moet voorop lopen.
De Santa Ana deelt de mening
van Castro's voorganger Philip
Potter dat de Wereldraad gehoor
zaam aan het evangelie moet zijn
ondanks protesten van lidkerken.
Van der Veen-Schenkeveld
heeft met ds. W.R. van der Zee,
die als secretaris van de Raad van
Kerken waarnemer bij de verga
dering is, afgesproken dat ze zich
tegen de reorganisatie zullen ver
zetten. Die geluiden zijn ook uit
de Bondsrepubliek en van de We
reldraadcommissie voor interna
tionale zaken te horen.
Armoede onder
vrouwen
UTRECHT (ANP) - Als de kerk
niet meedoet in de opstand tegen
de huidige economische structu
ren, ontkent ze dat elke mens
naar het evenbeeld van God is ge
schapen. De kerk zal dan vanzelf
nutteloos worden voor de men
sen, aldus Dini van Velthooven
van het Breed Platform Vrouwen
voor Ekonomische Zelfstandig
heid.
Van Velthooven was gisteren in
Utrecht een van de vele sprekers
op een studiedag over armoede
onder vrouwen. De bijeenkomst
werd georganiseerd door de
werkgroep 'Arme kant van Ne
derland' van de Raad van Kerken
en DISK, het overkoepelend or
gaan voor het bedrijfspastoraat.
Kerken en christenen hebben
volgens Van Velthooven een gro
te politieke verantwoordelijk
heid. Zij moeten hun energie niet
verspillen aan zinloze discussies
over de vraag of geloof en politiek
iets met elkaar te maken hebben,
maar juist op alle niveaus probe
ren recht te doen aan de armen en
in het bijzonder aan de arme
Vooral alleenstaande
boven de vijftig „zakken steeds
verder weg in de armoede". Van
Velthooven stelde de rijksover
heid hier direct verantwoordelijk
voor, omdat deze nog steeds uit
gaat van de „gezinsideologie" en
het kostwinnersprincipe.
De visie van christelijke partij
en - „het CDA voorop" - op het hu
welijk noemde Van Velthooven
„onrechtvaardig, onchristelijk en
ondemocratisch" ten aanzien van
de ruim 2,5 miljoen alleenstaan
den in Nederland.
Beroepingswerk
Hervormde Kerk: beroepen te Gen-
deren: A. Prins te Werkhoven. Aange
nomen het beroep van de Generale Sy
node tot predikant voor buitengewone
werkzaamheden (geestelijk verzorger
bij de Koninklijke Marine): H. Poot te
Nieuw-Stadskanaal, wonende te
Gouda; naar Everdingen: W. Groenen
boom, kandidaat te Capelle aan den
IJssel en vicaris te Amstelveen: naar
Ochten (toez.): A. den Besten te Kam
perveen. Bedankt voor Wezep (toez.):
P. J. den Admirant te Kampen.
Gereformeerde Kerken Vrijge
maakt: bedankt voor Vollenhove-
Kadoelen: P. M. de Wit te Bergent-
heim.
Gereformeerde Gemeenten: beroe
pen te Capelle aan den IJssel (wijk
West): A. F. Honkoop te Zwijndrecht.
Bedankt voor Katwijk aan Zee: J. Mol
te Werkendam; voor Spijkenisse: D.
Rietdijk te Moerkapelle.
