80 JONGE
VIOLISTEN STRIJKEN
OM DE EER
Ad 's-Gravesande weg
bij Holland Festival
Ik ben van nature nogal verlegen'
Geveilde aquarel Van Gogh
moet in Frankrijk blijven
Rameau als
striptease
Robert Paul blijft imitator
Duitsers kwaad: geen Duitstalige Van Gogh-catalogus
Somieveld-prijs enorme stimulans voor Reinder van der Naait
AMSTERDAM "Merk je dat
je in een omgeving verkeert,
waarin je onvoldoende tot
ontplooiing kunt komen, dan
is er maar één remedie moge
lijk: weg wezen!" Die les
geeft Reinder van der Naait
het publiek mee. De winnaar
van de vorige week uitgereik
te VVim Sonneveld-prijs weet
waarover hij praat. Zeker drie
keer in zijn 33 jaar oude leven
voegde de in Utrecht woon
achtige cabaretier de daad bij
het woord.
door
Eric van der Velden
Toen hij zo'n vijftien jaar geleden
als Fries/Groningse middelbare
scholier merkte, dat zijn dynamiek
niet overeen kwam met die van het
platteland, greep hij met beide han
den de mogelijkheid aan om te gaan
studeren in Enschede. Maar helaas:
de opleiding van de TH lag hem
niet, en de Tukkers, ach beste men
sen hoor, maar nu niet bepaald een
volk van veel woorden. En hij hield
juist zo van verbale vindingrijk
heid. Dus daarom maar weer: weg
De volgende halte was de leraren
opleiding in Utrecht. Werkelijk
warm kon hij alleen lopen voor de
cabaretoptredens die op gelegenhe
den als introductieavonden werden
verzorgd, maar keurig afmaken
deed hij de opleiding wel. Er moest
immers aan de toekomst worden
gedacht. Redelijk welgemoed - 'ik
hou van kinderen! - begon hij met
het lesgeven in wis- en natuurkun
de. Al snel bracht de lieve jeugd
hem tot op de rand van overspan
nenheid. Dat pubers zich zo grof, zo
brutaal, zo hard en ongeïnteres
seerd konden opstellen, dat was een
schok voor hem. Weg wezen, dacht'
hij dus, en hij werd automatise
ringsdeskundige bij een grote ver
zekeringsmaatschappij.
De laatste driejaar sleet hij achter
de computerterminal. De collega's
waren aardig. Het werk stond hem
niet tegen. Maar waarom kreeg hij
dan toch geregeld iets opstandigs
over zich? Dan moést hij gewoon de
stilte op de afdeling automatisering
met één of andere waanzinnige act
doorbreken. De collega's namen
hem dat zeer in dank af, die lachten
zich rot. Hij zelf werd er niet vrolij
ker van. Het besef drong door dat de
enige plek waar hij zich wel hele
maal thuis kon voelen, wel eens het
theater zou kunnen zijn. Weg wezen
was nu makkelijker gezegd dan ge
daan. Geef als je de dertig bent ge
passeerd maar eens een vast inko
men op'voor zoiets onzekers als het
cabaret.
Niet eens met veel vertrouwen in de
zaak meldde hij zich aan bij de orga
nisatoren van het Amsterdams
Kleinkunst Festival. Voor een eer
ste verkennende stap. Moeiteloos
rolde hij door de voorronde heen.
De volgende dag had hij meteen al
een impresario aan de lijn die hem
aanbood om hem verder te begelei
den. Toen begon hij er pas echt in te
geloven. Keihard ging hij aan werk
om zijn optreden tot de vereiste der
tig minuten uit te bouwen. Elke
snipperdag werd er aan besteed. Hij
mikte op een finaleplaats. Het werd
vorige week dinsdag in het Amster
damse Nieuwe de la Mar theater de
hoofdprijs. "Ik was ervan overtuigd
dat de Vlaamse groep Belangrijk
zou winnen", zegt hij. "Die jongens
volgen professionele opleidingen
en zijn gewoon veel verder dan ik".
Maar de jury verkoos de onge
kunstelde charme van Van der
Naait. Hoe denkt deze Utrechter nu
verder te gaan? "Ik wil vooral goed
blijven beseffen dat ik nog aan het
begin sta", zegt hij. "Ik ga er yanuit
dat ik mijn baan bij de verzeke
ringsmaatschappij nog wel een tijd
je moet houden. Watje vaak bij win
naars van cabaretconcoursen ziet, is
dat ze meteen een avondvullend
programma gaan maken. Dat is ris
kant. Als een publiekje een half uur
leuk vindt, wil dat nog niet zeggen
datje ook anderhalf uur leuk wordt
gevonden. Hoe langer een program
ma duurt, hoe meer je zwakke pun
ten gaan opvallen. Eerst wil ik ver
der schaven aan wat ik heb, daarna
zie ik wel weer verder".
Reinder van der Naait weet wat
hij wil. Hij kent zijn sterke punten:
het brengen van imitaties, en vooral
ook het ontspannen gemak waar
mee hij in staat is om met het pu
bliek te communiceren. Als je hem
aan het werk ziet, is het nauwelijks
voor te stellen dat hij vrijwel geen
podiumervaring heeft. Moeiteloos
weet hij een gemoedelijke huiska
mersfeer te creëren. Dit dank zij zijn
sympathieke uitstraling en zijn
dicht bij huis gehouden onderwerp
keuze.
"Vergis je niet", zegt Reinder van
der Naait, "het lijkt misschien alsof
het me allemaal heel makkelijk af
gaat, maar in werkelijkheid ben ik
super geconcentreerd. Voordat je
weet schiet je de fout in. Dan krij
gen je teksten iets ingestudeerds.
Dan ben je niet meer leuk, maar dan
dóe je leuk. Dat overkwam me tij
dens de try-out voor de halve finale.
Er zaten toen heel weinig mensen in
de zaal en ik heb gemerkt dat ik dat
moeilijk vind. Ik heb veel respons
nodig, anders raak ik onzeker. Dan
ga ik te veel doen en verlies ik mijn
gevoel voor timing".
Finkers
In recensies is Reinder van der
Naait al vergeleken met de Tukker-
se cabaretier Herman Finkers.
"Daar ben ik nu niet zo blij mee",
zegt hij. "Ik waardeer Finkers, maar
ik wil natuurlijk geen epigoon van
henvzijn. En ik geloof ook niet dat
ik dat ben. Finkers brengt bij bij
mijn weten geen imitaties. Boven
dien speel ik meer dan hij in op de
actualiteit. Grappen om te grappen,
wil ik niet. Het moet wel ergens
over gaan. Ja, dat quasi klungelige
heb ik ook wel een beetje in mijn
presentatie, maar dat zit gewoon in
me. En het is niet eens helemaal ge
speeld. Ik ben pas vier maanden se
rieus met cabatet bezig, vind je het
dan gek dat mijn optreden nog niet
overal even 'af is?"
Waarom is Van der Naait niet
meteen van de middelbare school
naar de kleinkunstacadenie ge
gaan? "Ja, dat vraag ik me nu ook
af. Toen ik acht was, riep ik al dat ik
artiest wilde worden. Mijn ouders
hebben die ambitie geen moment
serieus genomen. Ze hadden iets
van: 'Ach ja, en straaljagerpiloot
lijkt je natuurlijk ook wel wat'. Dan
ga je op een gegeven moment zelf
ook maar aannemen dat het beroep
van cabaretier voor jou kennelijk
niet is weggelegd. Daar komt bij dat
ik van nature nogal verlegen ben. Ik
ben dus een laatbloeier, wat iets an
ders is dan een té-laatbloeier. De ko
mendejaren hoop ik te bewijzen dat
het nooit te laat is om een andere
weg in te slaan."
Reinder van der Naait: "Ik ben
dus een laatbloeier, wat iets anders
is dan een té-laatbloeier". (fotoANP)
AMSTERDAM (GPD) - Ad 's-Gra
vesande vertrekt per 1 januari 1991
als directeur van het Holland Festi
val. Dat heeft hij zijn bestuur gister
middag laten weten, 's Ochtends
ontkende hij zijn vertrek nog in alle
toonaarden. Het Festival-bestuur
onder leiding van prof. Arie van der
Zwan voert inmiddels gesprekken
over een mogelijke opvolger, die
per 1 september van dit jaar be
noemd zou moeten worden.
Volgens 's-Gravesande is er geen
sprake van een conflict. "De samen
werking met het nieuwe bestuur
verloopt voortreffelijk. Ik ga weg
omdat ik het na zeven jaar wel wel
letjes vind. Ik heb ook altijd gezegd
dat ik deze functie voor een beperkt
aantal jaren wilde uitoefenen. Het
wordt tijd dat iemand anders een
nieuwe koers inslaat. Ik kijk met ge
noegen terug op een enige, plezieri
ge en vaak ook wonderlijke tijd", 's-
Gravesande heeft nog g£en nieuwe
baan gevonden, "maar dat mag
nooit een reden zijn om te blijven
zitten. Bovendien heb ik tussentijds
voldoende aanbiedingen gehad,
dus over mijn toekomst hoef ik mij
geen zorgen te maken".
De positie van 's-Gravesande was
al langer omstreden. Onder zijn be
wind ontstond een begrotingste
kort van bijna vier miljoen gulden.
Het bestuur werd na een drietal ver
nietigende rapporten gedwongen af
te treden. Slechts met een miljoe
nen-lening van WVC kon een faillis
sement voorkomen worden. Door
de benoeming van Arie van der
Zwan als opvolger van Frits Becht
werd 's-Gravesande in de praktijk
onder curatele gesteld. Met aanvul
lende subsidies van WVC, Econo
mische Zaken en de gemeente Am
sterdam slaagde Van der Zwan erin
de begroting fors op te krikken. Met
zijn vertrek houdt 's-Gravesande de
eer aan zichzelf.
Directeur-generaal Culturele Za
ken van WVC drs. Jan Riezenkamp
zegt verrast te zijn door de beslis
sing van 's-Gravesande. 'Ik heb er
kennis van genomen.' Riezenkamp
ontkent dat er druk is uitgeoefend
op 's-Gravesande om te vertrekken.
Over een mogelijke opvolger wil hij
zich niet uitlaten. "Ik wacht met
grote belangstelling en groot ver
trouwen verdere voorstellen van
het bestuur af'.
'1754 - Slag om Rameau' door de Stichting
Oude Muziek en Theater. Regie: Javier Lo
pez Pinón. Decor: Jan Klatter. Kostuums:
Mari-Anne Laan. Medewerkenden: Marian
ne Hund (mezzo-sopraan), Frank Peren
boom (dans), Onno Roozen (acteur), David
Percy (klavecimbel). Gezien in Diligentia op
20 maart. Volgende voorstellingen: 21
maart 20.45 uur, Rijnlands Lyceum, Oegst-
geest; 25 maart 14.30 uur, Parktheater, Al
phen a.d. Rijn.
DEN HAAG De opzet is veel
belovend: een theaterproduktie
over de 'Guerre des bouffons'; de
komediantenoorlog die in 1754 in
Parijs de aanhangers van de stati
ge Franse opera en het luchtige
Italiaanse muziektheater met el
kaar op de vuist deed gaan. De
uitwerking blijkt aanvankelijk ui
terst mager. Een jonge prima don
na uit de oude school, heerlijk
overspannend reagerend, wordt
in haar eigen kleedkamer gecon
fronteerd met een Italiaanse Ar-
lecchino en de gril van de theater
directeur om een Franse 'tragédie
lyrique' te combineren met een
kluchtig Italiaans intermezzo.
Even lijkt het een slap aftreksel
van 'Ariadne auf Naxos' te wor
den, maar het voorspel (ook deze
'Slag om Rameau' is verdeeld in
een 'voorspel' en een 'opera')
loopt dood, voornamelijk door
gebrek aan inventiviteit bij het
ontwerpen van een plot en het
schrijven van de dialogen.
Fragment uit '1754 - Slag om Rameau.
Het conflict zelf komt ook nauwe
lijks uit de verf. De zangeres zingt
een paar fragmenten uit 'Dar-
danus' van Rameau, de Arlecchi-
no doet een dansje, maar wat de
Parijzenaars precies bezighield,
blijkt hooguit middels enkele on
dramatische (en helaas soms on
verstaanbare) tekstfragmenten.
Als de 'opera' zelf begint, is de he
le 'Guerre des bouffons' boven
dien totaal vergeten en gaat het er*
alleen nog maar om dat vier toe
vallig op elkaar aangewezen per
sonages voor een imaginaire
vorst de 'Dardanus' proberen op
te voeren.
Het werd een danig 'uitgeklede'
Rameau, maar het idee werkte en
plotseling ontstond er een combi
natie van muzikale striptease en
theatrale slapstick waarbij geen
inval te dwaas was en het hele tra
ditionele operabedrijf, inclusief
de sinds kort in zwang gekomen
boven- of ondertiteling, in hoog
tempo omver werd gehaald. Een
voorstelling die heel zwak begon
(mogelijk ook een beetje door
premièrezenuwen?) groeide uit
tot een onvervalste klucht met
een tempo dat geen moment ver
slapte. Aldus werd het toch nog
leuk.
PAUL KORENHOF
'Ruimtevrees', soloprogramma van en door
Robert Paul. Muzikale begeleiding: Heimig
van der Vegt, Erik Raayman en Jan
Wolfkamp. Gezien op 20 maart in de Leidse
Schouwburg.
LEIDEN - Imiteren is en blijft
zijn grote troef. Robert Paul kan
nu eenmaal als geen ander perfect
stemmen nabootsen. Martin
Gaus, Carry Tefsen, Jos Brink - zij
en anderen worden in deze nieu
we show van Robert Paul mees
terlijk getypeerd. Brink komt aan
bod in een Wedden dat? - persifla
ge, waarmee meteen een handige
en herkenbare kapstok is gevon
den om andere bekende persoon
lijkheden en drie typetjes met een
gekke weddenschap ten tonele te
voeren. Dat is Robert Paul op zijn
best.
Het Martin Gaus-nummer heeft
hij onlangs nog in hettv-program-
ma van Ivo Niehe laten zien. Het
verhaal is opgebouwd rond
woordspelingen op dieren (in de
trant van: hij kon geen uur zonder
hond en geen dag zonder kater)
en stelt de commercie van deze
presentator aan de kaak. En dat
aljes op die karakteristieke en
thousiaste Martin-Gaus-toon ver
teld.
Alles bij elkaar genomen be
slaat dit favoriete onderdeel in to
taal nog geen dertig minuten. Dat
is het grote probleem van Robert
Paul. Met alleen imitaties kun je
geen anderhalf uur durende one
man show opbouwen. Dus doet
hij ook andere dingen die echter
bij lange na niet de kwaliteit van
zijn specialiteit halen. Op het ge
bied van kleinkunstsolisten zijn
we in ons land behoorlijk ver
wend. Toch is het slechts de hele
groten voorbehouden om in je
eentje het podium te kunnen be
heersen. Als Robert Paul niet imi
teert, maakt zijn optreden helaas
een wat kalige indruk.
Waar dat nu precies aan ligt,
valt niet eens gemakkelijk te ont
dekken. Hij zingt bijvoorbeeld ze
ker niet slecht en heeft eveneens
naar de nodige afwisseling in zijn
programma gestreefd. Misschien
zit het in de soms middelmatige
kwaliteit van zijn teksten en in
zijn presentatie die net iets te veel
het opgezegde lesje blijft en caba
reteske allure mist. Een echte
conférence ontbreekt, het is een
aaneenschakeling van voor-
drachtjes. De liedteksten zijn
nogal eens vaag en zweverig, en
de sketches, zoals bijvoorbeeld
de lotgevallen van een doe-het-
zelver, de toespraak van de va-
kantiereishostess en de kok met
snelkookpan, liggen te zeer voor
de hand. Bovendien werkt hij het
thema van zijn show (met zijn ver
blijf op de planeet Kubikus) erg
onzorgvuldig uit. Slecht mag je
het allemaal beslist niet noemen,
maar het steekt povertjes af bij de
onovertroffen kwaliteit van zijn
imitaties. En die bepalen hooguit
éénderde van zijn programma.
WIJNAND ZEILSTRA
PARIJS De aquarel 'De daken'
die Vincent van Gogh in 1882 vanuit
zijn Haagse zolderraam maakte,
heeft gisteren op een veiling in Pa
rijs ruim negen miljoen gulden op
gebracht. Omdat de socialistische
minister van cultuur Jack Lang ge
bruik had gemaakt van een regel die
door het fascistische bewind van
maarschalk Pétain in het zoge
naamde 'Vrije Frankrijk' indertijd
was uitgekookt, mocht de aquarel
na de verkoop Frankrijk niet verla
ten. Daarom haalde het tijdens de
veiling bij Drouot in Parijs gister
avond niet de dertig millioen francs
(tien miljoen gulden) die de experts
van de transactie hadden verwacht.
door
Rudolph Bakker
De toen 29-jarige Van Gogh was
twee jaar bezig met schilderen toen
hij in Den Haag tegen de zwangere
Christine (Sien) aan liep, een jonge
vrouw met een dochtertje waarvan
de vader verdwenen was en die van
de prostitutie leefde. Met een heili
ge ijver, die hij van zijn zendelin-
gentijd in de Borinage overgehou
den moet hebben, deed Vincent al
les om het leed van Sien te verzach
ten en haar van de prostitie af te
brengen. Hij was bij haar toen ze in
een ziekenhuis in Leiden haar twee
de dochtertje baarde, terwijl Van
Gogh zelf voor de gelegenheid uit
een Haags ziekenhuis was weggelo
pen waar hij verpleegd werd voor
een geslachtsziekte die hij bij Sien
had opgelopen.
In afwachting van de thuiskomst
van Sien met de baby huurde Vin
cent een bovenverdieping naast de
ruimte aan de Schenkweg die ze
eerst bewoond hadden. "De huur
beloopt drie gulden in de week"
schrijft Vincent aan zijn broer Theo
(die toen al alles betaalde). "Drie
gulden 's-weeks voor een groot bo
venhuis, is zelfs in vergelijking van
buurten als de Noordwal of Buiten-
Lezers Schrijven
De Hiërofant
Als men (Sinterklaas)gedichten
schrijft/
blijft men in contact met zijn Pie
terbazen/
die de baas zijn over het onbewus
te, de nacht./
Want wanneer men zijn rijmen
gekuste pracht/
van de nacht laat zijn en op zich in
laat werken/
als een mantra, zal men merken
dat de lichtkracht/
van het bewuste, de dag, dra zijn
knechten/
in het licht zet, zodat deez' bazen
over de nacht/
een rots worden waarop men kan
vertrouwen/
en het leven je toelacht.
Pieterdina Hilligje Hoogendoorn
(een zondagsdichter)
Tevelshof 6
2311 NG Leiden
(Reactie op Emiel Fangmann's re
censie van een Zondagsdichtersfes-
tival', een stuk dat afgelopen maan
dag in deze krant stond. De kop bo
ven dat artikel luidde als volgt: 'Hoe
kunnen ze een mens zo martelen')
ZELFPORTRET VAN GOGH -
In de Amsterdamse vestiging van
het veilinghuis Christie's aan de
Cornells Schuytstraat is op 1 april
tussen 10.00 en 16.00 uur het zelf
portret van Vincent van Gogh te
zien dat op 15 mei in New York zal
worden geveild. Er wordt verwacht
dat het portret, tussen de 20 en 30
miljoen dollar zal opbrengen.
FRANKFURT De Amerikaanse
jazz-pianist Chick Corea breed
glimlachend nadat hij de Frankfur
ter Muziek Prijs 1990 in ontvangst
heeft genomen van Dr. Volker
Hauff Corea kreeg de prijs gister
avond uit handen van burgemeester
Volker Hauff. Dit ter gelegenheid
van een grote muziekbeurs die van
af vandaag in Frankfurt wordt ge
houden. (foto EPA)
singels zeer weinig. En de ligging is
voor een schilder voortreffelijk. Er
is een gezicht uit het zolderraam dat
toverachtig is". Het is dit uitzicht
dat Van Gogh in zijn heilig maar
nog onervaren enthousiasme aqua
relleerde en dat gisteren in Parijs
'slechts' negen miljoen gulden heeft
opgeleverd.
De periode met Sien aan de
Schenkweg Vincent had een ou
de ijzeren wieg voor de baby op zijn
nek naar boven gesleept was de
enige in zijn opgejaagde leven waar
in hij met een vrouw samenleefde
waarvan hij begon te houden en met
kinderen waarop hij buitengewoon
gesteld was. In een opgewonden
brief aan Theo schreef Vincent in
die dagen nog: "Als je bij me komt,
krijg je een paar van mijn acquarel-
len cadeau 's-Morgens om vier
uur zit ik al voor mijn zolderraam
om te studeren Het zijn land
schappen met een gecompliceerd
perspectief Toch komt het juist
daardoor dat ze in hun gevoel en
hun karakter zo typisch Hollands
zijn".
Het aquarel was te koop aangebo
den door de erven van de Franse
collectionneur Georges Renand.
Toen minister Lang daar lucht van
kreeg, maakte hij gebruik van zijn
recht om de export van het kunst
werk te verbieden. De koper was
gisteravond nog niet bekend. Het is
niet noodzakelijkerwijs een Frans
man. Ook een buitenlander kan zich
voor een geringe negen miljoen gul
den eigenaar noemen van een be
scheiden aquarel dat de straatarme
Vincent vanuit zijn dakraam met
Sien en de kinderen nog op hun ma
trassen van de weilanden achter
de Haagse Schenkweg maakte. Hij
mag het alleen nooit mee over de#
grens nemen, een hoogst chauvinis
tische regeling die kunstbezitters
en veilingmeesters tot wanhoop
brengt.
Rotterdam wil
eigen festival
in plaats van
Holland Festival
ROTTERDAM (GPD) - In plaats
van deelnemen aan het Holland
Festival, wil Rotterdam een eigen
kunstmanifestie. Die zou er al in
1992 moeten zijn, onder de naam
Rotterdam Festival. Nog voor de
komende zomer zal met het oog
hierop een breed plan worden ge
presenteerd. In tegenstelling tot het
Holland Festival zou het Rotterdam
Festival zich echter niet in de zo
mermaanden, maar in het voor- of
najaar moeten afspelen.
Ook wordt voorgesteld om in
1992 in Rotterdam een topbijeen
komst van vooraanstaande Europe
se schrijvers, filosofen en andere
wetenschappers het Europees
kunstenaarsforum Gulliver te or
ganiseren. Deze bijeenkomst, Gulli
ver '92, krijgt als thema: de beteke
nis van de steden in het verenigd
Europa vanaf 1992.
Verder wordt door het gemeente
bestuur druk geijverd om het nog
op te richten Nationale Vormge-
vings Instituut in Rotterdam te ves
tigen. De stichting van een dergelijk
instituut wordt overigens pas in mei
officieel voorgesteld in een nota van
het ministerie van WVC. Eens in de
drie jaar zou Rotterdam een grote
internationale vormgevingsmani-
festatie moeten opzetten onder
naam 'Design Triënnale'. Die zou
moeten worden gehouden in de
Kunsthal, die in het park achter
Musuem Booymans wordt ge
bouwd. Eind 1992'of begin 1993 zou
de eerste Triënnale kunnen worden
gehouden.
ADVERTENTIE
AMSTERDAM (GPD) - Duitse
kunstminnaars zijn kwaad dat er
geen Duitstalige editie verschijnt
van de catalogus bij de beide Van
Gogh-exposities in Amsterdam en
Otterlo. De door de stichting Van
Gogh 1990 in de arm genomen Itali
aanse uitgeverij Mondadori brengt
catalogi uit in onder meer het Ne
derlands, Engels, Frans, §paans,
Italiaans en Japans, maar niet in het
Duits.
Volgens woordvoerster Madelei
ne Wardenaar van de stichting is
men er niet in geslaagd een Duitse
co-producent voor het project te
vinden. "Uiteraard betreuren wij
dat ten zeerste, maar wij kunnen er
niets aan doen. De bewering dat er
opzet in het spel zou zijn, is volledig
uit de lucht gegrepen".
Een andere klacht betreft de tv-
registratie. De Duitse televisie-zen
ders zijn kwaad dat de stichting de
exclusieve tv-rechten voor beide
exposities verkocht heeft aan de Ja
panse commerciële zender Asahi.
Volgens Wardenaar is ook hier geen
opzet in het spel. In de musea mag
sowieso niet gefilmd worden. Met
Asahi, die voor de rechten ander
half miljoen gulden heeft betaald, is
'alleen afgesproken dat de Neder
landse tv wat meer privileges heeft.
Het gerucht dat de Duitse media
zouden hebben opgeroepen tot een
boycot van de twee exposities van
wege 'schaamteloze commercialise
ring' spreekt Wardenaar met klem
tegen. 'Vrijwel alle belangrijke jour
nalisten hebben zich opgegeven
voor de voorbezichtiging op 27
maart en de voorverkoop verloopt
ook in Duitsland uitstekend.' Vol
gens Wardenaar wordt door onjuis
te berichtgeving bewust een nega
tief heeld geschilderd.
"Van het interview dat de ARD
met mij gehouden heeft, werden al
leen de opmerkingen over geld uit
gezonden. Verder deed men het
voorkomen alsof de expositie in het
Rijksmuseum wordt gehouden en
begon het item met een meisje dat
voor de camera haar t-shirt van Van
Gogh uittrok.
Op het Scheveningen Internationaal Muziek Concours 1990
spelen van 27 maart t/m 5 april 80 violisten uit 27 landen in het
Circustheater te Scheveningen. Voorronden 27 t/m 29 maart, halve
finales 31 maart t/m 2 april. Het Radio Symfonie Orkest o.l.v.Jan
Stulen begeleidt de finalisten op 4 en 5 april.
Informatie en kaartverkoop:
Circustheater Scheveningen, 070-3558800
en VW Bespreekbureaus.
Scheveningen Internationaal
Muziek Concours
Nationale-Nederlanden
Ta)
.Arthur
Andersen
G3HE3
